Forum

Celeste sloeg het boek dicht. Het was uit. Ze zuchtte en stond op. Zonder het te merken gleden haar ogen naar de spiegel; ze zag er vreselijk uit. Haar lange, blonde haar zat vol klitten en haar wallen waren zó diep dat ze bijna in haar knalrode wangen zaten. Haar wangen waren ook het enige gedeelte dat enigszins kleur had aan haar gezicht; ze zag lijkbleek. Nu ze er zo over nadacht, ze voelde zich eigenlijk niet eens zo lekker. Eerder erg ziek, zelfs. Ze slikte en voelde dat haar keel daarna pijn deed. Shit, dacht ze. Als ik nu in Zweinstein was had Madame Plijster hier vast wel iets op geweten. Die gedachte had de rest van haar leven compleet veranderd. Nog een paar tellen had ze nagedacht over hoe graag ze erheen wilde, tot er een idee in haar opkwam. Een compleet gestoord, raar idee. Ze moest naar Londen. Ze moest naar King's Cross Station. Ze moest naar Zweinstein.

Ze krulde haar mond om tot een glimlach en knikte bemoedigend naar haar spiegelbeeld. Daarna draaide ze zich om en zocht naar haar oude rugzak. Niet te geloven, ze ging échte tovenaars en heksen ontmoeten! In de kledingkast was de rugzak niet te vinden. En daarna zou ze naar Zweinstein gaan! De school voor tovenaars en heksen, de school voor magie! Ook in de rommelhoop in de hoek was hij niet. Wauw, ze zou een echte heks worden, hoe zou dat zijn? Eindelijk zag ze de rugzak liggen, opgevouwen in een van de lades van haar bureau. Ze griste hem uit de la en begon met inpakken. Ze pakte eten uit haar geheime voedselvoorraad achter de losse plank onder haar bed, wat ze had gebaseerd op deel 4: Harry Potter – en de Vuurbeker. De voorraad bestond uit twee broden, een cake, een grote fles water en een zak paprikachips. Ze nam wat geld mee om in Londen te komen en een slaapzak. Celeste was bijna omgedraaid met de rugzak in haar hand, toen er een idee bij haar opkwam; het zou wel eens handig kunnen zijn om de boeken mee te nemen. Nadat ze die had ingepakt en haar tas met moeite dicht had gekregen draaide ze zich écht om, en rende naar beneden. Daar zag ze haar moeder op de bank zitten, die verbaasd opkeek. 'Wat ga je doen?' Vroeg ze. Celeste keek haar aan. 'Ik ga weg. Naar Zweinstein' 'Celeste, dat bestaat helemaal niet. Dat is gewoon een verzinsel voor een boek!' Haar moeder keek haar aan alsof ze een zombie was. 'En of het bestaat! Ik ga erheen en je kan me niet tegen houden. Dag mam.' En met die woorden draaide Celeste zich om en liep het huis uit, naar het station.

ook niet helemaal geweldig maarja