Orpg ft Roxy130 - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg ft Roxy130

Account verwijderd

schreef:
Jordan:

Yasmine geeft me de telefoon en ik zucht. Soof heeft er spijt van, het zal wel... "Misschien moet ik het uitmaken?" Yasmine kijkt bedenkelijk, Sophie zal er kapot van zijn maar dan bedrieg ik haar tenminste niet meer. "Ik ga naar Soof tie en met haar praten, waarschijnlijk maak ik het uit." Yasmie kijkt een beetje gekwetst dat ik nu zomaar opeens weg ga maar daar is niet aan te doen. Ik loop naar Sophie toe en klop op de deur. De broer doet open en kijkt me met een vuile blik aan. Wat heb ik hem ooit aangedaan dat ie zo boos is op mij altijd? "Hoi, is Sophie thuis?" Hij doet een stap opzij waarnaar ik naar binnen loop en vervolgens naar haar kamer. "Soof? Ben je daar?" Ze doet open en ik schrik van haar gezicht, ze heeft rood betraande ogen en ziet er er vermoeid uit. Op dit moment kan ik het echt niet met haar uitmaken. Dan zal ze gebroken zijn... "Hee we moeten even praten" zeg ik. Ze knikt en laat me binnen. Ik zeg haar dat ik er spijt van heb maar dat ze niet zo jaloers moet zijn. Ze kijkt me woedend aan en we beginnen te schreeuwen tegen elkaar. "Weet je? Laat ook maar gewoon zitten, het is uit!" En ik storm de deur uit naar mijn eigen huis toe. Ik ren naar boven en sla mijn kamerdeur met een klap dicht

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
yasmine:

Ik slik even. Hij gaat het toch niet echt uitmaken met Sophie? Dan komt ze sowieso bij mij uithuilen en wat moet ik dan zijn? Haar beste vriendin of juist de persoon die haar lief heeft afgepakt. Welke gevoelens moet ik er dan bij hebben? Blij of meelevend voor haar? Ik zucht diep en kijk Jordan gekwetst aan. Dat hij haar nu gewoon niet eerst wat laat bedaren. We kennen Sophie toch allebei? Ik zucht en neem dan maar na een tijden afscheid van hem en ruim de keuken van ons ontbijt op. Nu mijn slaapkamer nog. Ik pak de lege kommen waar gisteren avond nog popcorn en chips inzaten op en breng ze nazr beneden. daarna ruim ik de lege verpakkingen en kussens die we naar elkaar hadden gegooit ook op en breng de logeer kamer maar terug in zijn oude staat. -hoe was het met Sophie?- stuur ik naar Jordan en iet veel later krijg ik een bericht van soof dat het mijn schuld is dat het uit is met Jordan. Dat ik hem tegen haar heb opgezet. Ik zucht en stuur het bericht naar hem door. "Dank je Jordan." Zeg ik dan klagend tegen mezelf.

Account verwijderd

schreef:
Ik voel me depressief en heb op dit moment nergens zin in, het had veel anders kunnen lopen... Ik hoor een bliepje en kijk met betraande ogen naar mijn telefoon. Het is Yasmine maar ik heb nu even geen zin in haar. En dan te beseffen dat ik morgen gewoon weer naar school moet. Hoe zit dat dan? Ik zit namelijk met bepaalde vakken naast Sophie, moet ik dan naast iemand anders gaan zitten? Ik loop naar beneden zeg me ouders gedag dn en zeg dat ik me niet zo lekker voel en alvast ga slapen.
De volgende ochtend ben ik al vroeg op school en stop mijn boeken in mijn kluisje. Als ik me omdraai zie ik Sophie net binnenlopen, ik had op zij minst verwacht dat ze zich ziek zou melde . Daarachter aan komt Yasmine, ze probeert wat te zeggen tegen Sophie maar die negeert haar. Zuchtend loop ik naar het klaslokaal waar we Engels hebben, en Engels betekent dat ik naast Sophie zit. Maar als ik naar binnenloop loop duwt ze me opzij en gaat naast iemand anders zitten. Verontwaardigd kijk ik haar na en besluit dan maar in mijn eentje te gaan zitten. Yasmine komtuiteindelijk naast me zitten omdat alle andere tafels al vol zijn. Ze heeft dikke ogen en wallen, heeft ze gehuild? Misschien heeft ze een slechte nacht gehad... Maar waar zou zij om treuren? Ik kijk nog even op mijn telefoon en zie nu pas het berichtje van Yasmine... Soof beschuldigt haar ervan dat ik het heb uitgemaakt? Hoe durft ze? Het is ook wel deels omdat ik meer van Yasmine hou maar daar kan zij niks aan doen. Ik kijk achterom en Sophie's blik ontmoet de mijne, ze kijkt me geïrriteerd aan

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Na een halfuur wachten zie ik nog steeds dat hij het niet bekeken heeft. Fijn om te weten dat die me zo negeert als Sophie. De hele dag hou ik me eigenlijk wat bezig met schoolwerk, bank hangen en staren naar de woorden die Sophie me gestuurd heeft. Hoe kan ze mij de schuld geven van haar eigen daden? Ze kwam hier zelf woedend aan en van haar mogen Jordan en ik niets doen zonder haar er bij, maar zelf mag ze wel in ons gezicht staan liegen of toch in dat van mij. Ze had het niet geweten dat Jordan bij mij was als ze niet naar zijn huis was gegaan. Ze zou gewoon tijd met hem hebben doorgebracht en mij er buiten hebben gelaten. Jordan wilt niet als een hondje vast gebonden zitten. Hij wilt ook wat vrijheid en dat snapte Sophie als beste vriendin en als zijn vriendin gewoon niet. Wanneer de avond dan ook valt kruip ik in bed. Niet dat ik goed slaap. Jordan heeft me de hele dag genegeerd dus waarschijnlijk is onze groep al helemaal uitelkaar gevallen. Dan te bedenken dat die me vorige avond nog had gekust en dat we nog verliefd waren op elkaar. We zouden zelfs alles geheim proberen houden voor Sophie niet te kwetsen. Na lang piekeren val ik dan toch voor een uurtje of twee inslaap.
de volgende dag kom ik op school. Mijn Wallen krijgen ik niet weg met 1 laagje make-up en heb ze zo gelaten. Ik had er geen zin in. Sophie kwam tegelijk toe met haar fiets, maar ze negeerde me steeds wanneer ik haar wilde aanspreken. Het is onuitstaanbaar dat ze mij de schuld geeft van dit alles. Zuchtend ga ik naar mijn kluisje en neem mijn boeken voor Engels. Natuurlijk kom ik als laatste in de klas en moet ik noodgedwongen naast Jordan zitten. Geen 'hey' of ' hoe gaat het' geeft die me niet. Fijn hoor, heb/ had ik voor die jongen gevoelens. Neen, het is nog steeds heb. Ik leg mijn boeken open en staar naar de woorden op het blad zonder ze te lezen. De leerkracht komt binnen. "Alle telefoon, mp3, iPods of wat de jeugd van nu nog allemaal heeft weg graag!" Roept hij door het lokaal. "We beginnen vandaag met hoofdstuk 3 dus ik hoop dat iedereen inorde is." Hij komt even snel controleren en gelukkig heeft iedereen het mee.
voor mij gaat de les traag voorbij, maar er lomt toch een einde aan. Ik ruim alles op en sta recht om naar wiskunde te gaan.

Account verwijderd

schreef:
Na Engels voel ik me ziek en misselijk, ik meld me ziek en zorg dat ik naar huis kan gaan. Maar in plaats van naar huis te gaan besluit ik naar het park te gaan, mijn favoriete plek. Eenmaal daar geniet ik van de frisse ochtendlucht en ik droom lekker weg.
Met een schrik doe ik mijn ogen open en zie dat ik in het park ben. Wat doe ik hier? Shit! Ik ben vast in slaap gevallen, ik kijk even op mijn horloge en zie dat het al 3 uur s'middags is. Snel fiets ik naar huis en zorg ervoor dat ik niet
met mijn moeder hoef te spreken. In haar heb ik al helemaal geen zin. Zuchtend laat ik me op bed vallen, hoe moet het nou met Yasmine en Sophie? Misschien is het beter dat we gewoon allemaal onze eigen gang gaan, of juist niet... Ik weet het niet meer en opeens wordt het me allemaal even teveel. Ik sla zo hard ik kan op mijn kussen en laat mijn woede gaan

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:

Yasmine:

Het is me al snel duidelijk dat Jordan weggegaan is. Wedden voor 100 euro dat die zou ziek gemeld is en naar het park is gegaan. Het is/was mijn beste vriend dus die dingen weet ik gewoon. Ik ken Jordan gewoon als geen ander. Daarom ben ik waarschijnlijk ook ao veel gekwetst. Ik dacht hun beide te kennen. Nooit geweten dat Sophie me de schuld van dit alles zou geven en dan nog dat hij me heeft zitten negeren gisteren en vandaag. Hoeveel pijn kan een mens eigenlijk aan? Sophie negeert me nu ook de hele tijd dus waarom ben ik hier nu? Om me wat slechter te voelen en als een wrak over te komen in de andere hun ogen?!

Na een zware schooldag kom ik eindelijk thuis rond een uurtje of 4. Zuchtend begin ik met mijn huiswerk. Morgen meld ik me ziek of er moet een wonder gebeuren waardoor dat ik me opeens zoveel beter ga voelen. Ik maak de domme wiskunde oefeningen over het staargedrag van een grafiek en over de functies. Wanneer al mijn huiswerk voor deze week eigenlijk gedaan is zet ik me beneden in de zetel een echt huilfilm te kijken. Misschien dat je eens helemaal laten gaan bij zo een film me op vrolijkt. De enige vraag die ik me stel is wel, hoe vrolijkt me dat op? Het bewijst alleen maar dat zij wel liefde hebben, die verliezen, maar op het einde terug vinden en Aar stopt mijn verhaal?! In het midden, het einde is dat ik mijn vrienden ben verloren. Sophie kan nog terugkeren, maar Jordan. Ik weet het gewoon even allemaal niet meer.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld