Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THG Orpg met Houvanramb en Dauntless

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Aangezien de lift al behoorlijk vol was, toen Drew erbij kwam, besloot hij om een lift te wachten. Diana was aan het praten met de andere beroeps en zou nog wel even op zich laten wachten. De andere tributen leken bang voor hem en dat was logisch. Al zag hij er niet gevaarlijk of dreigend uit, hij was een tribuut van district 1. De meesten dachten vast dat hij vrijwillig was gegaan, niet door hebbend dat hij net als hun werd gedwongen.
Na een tijdje was de lift terug en stapte Drew erin. Binnen no-time was hij op zijn eigen verdieping. Verdieping 1. Eigenlijk was het maar 2 verdiepingen hoger. De begaande grond was de eerste, de tweede was verdieping 1.
Terwijl hij naar de eettafel liep, zag hij dat de avox bezig waren met alles klaar te zetten. Drew kende een aantal van gezicht. Die bedienden hem drie jaar geleden ook, toen met William. Ook waren er een aantal die Drew niet kende. Of zich in elk geval niet meer kon herinneren. Geduldig schoof hij aan tafel en wachtte op zijn metgezellen. Diana, zijn vader, Glimmer , en natuurlijk hun Capitool begeleider Jason. (had ik hem al een naam gegeven? Haha kan hem zo snel niet terug vinden ) De tafel werd verder gedekt en net toen alles klaar was kwamen de anderen al pratend de lift uit en schoven aan tafel. Hij wenste iedereen een smakelijk eten en begon toen dat mocht. Het eten was echt heerlijk, maar hij besteedde weinig aandacht aan de smaak. In plaats daarvan zat hij met zijn vader, Diana en Glimmer te praten over strategieën voor in de spelen en hoe ze het beste konden gaan trainen. Drew wilde niet te goed overkomen. Hij hield ervan om mensen te laten schrikken. Van de schrik gebruik te maken tijdens de spelen. Dat leek hem een goede strategie. Dus dat besloten ze ook. Diana zou deze techniek doorbrieven aan de anderen, zodat hij niet uit de beroeps zou worden gegooid omdat hij faalde.
Na het eten ging hij naar bed. Hij had geen zin om langer te blijven, maar kon ook niet slapen. De vorige keer hier was het geen probleem geweest, maar deze kamer deed hem zoveel aan de dood van William denken. Het deed hem pijn om in de kamer te slapen.
Daarom stond hij na een tijdje maar op en ging naar het dak. Daar hoorde hij zacht gefluit. Even beet hij op zijn lip en bleef een tijdje staan luisteren. In het maanlicht zag hij aan de andere kant van het dak een meisje. Haar haren wapperden donker in de wind, maar welk meisje het was? Hij kon het niet zeggen. Hij wist het gewoon niet. Rustig zakte hij neer op het dak en luisterde stil naar wat ze speelde, tot ze uitgespeeld was. Toen Drew merkte dat ze sliep, glipte hij voorzichtig naar het meisje toe, en zag dat het het meisje van district 10 was. Zacht tilde hij haar op en nam haar mee naar de lift. In het appartement van district 10 legde hij haar neer op de grond. De avox zouden het verder wel regelen.
Rustig ging Drew terug naar de 1e verdieping en kroop in bed. Daar viel hij ondanks alles toch langzaam in een droomloze slaap, tot zijn vader zijn plezier weer verpestte. "Waarom verpest je alles" mopperde hij zacht en stond moe op. Snel kleedde hij zich aan in een trainingspak en liep naar de eetkamer, waar hij snel ontbeet.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam was in de eerste lift. Hij stond met de tributen van negen en het meisje van 2. De tributen van negen waren erg zenuwachtig en stonden helemaal te trillen. De tribute van 2 keek chagrijnig. Zou ze ruzie hebben gehad? Dat zou best goed nieuws zijn. Hoe meer ruzie er is in de beroepsgroep, hoe beter. De tribute stampte de lift uit bij de tweede verdieping. Toen de liftdeuren dichtschoven was het awkward stil. Het bleef stil, dus de *ping* klonk hard. De tributen liepen de lift uit, de jongen snikkend. Sam deed alsof hij het niet hoorde, maar hij voelde een steek van medelijden. Hij kon er niet tegen als iemand huilde. Hij wist nooit hoe hij moest reageren. Zeker in deze situaties was het pijnlijk. In de lift zou misschien een van hen overleven, maar de kans was niet heel erg groot. Alleen de tribute van 2 heeft een kans. Sam was al dood. Na drie minuten in de spelen zou hij doodgaan. Het boeide hem niet echt. Het enige wat hij zou willen is dat hij niet zo'n stomme dood zou gaan sterven, zoals uit een boom vallen ofzo. Dat zou hem echt overkomen als hij pech heeft. Hij was er als eerste. Een paar liften later kwamen de rest aan. Ze gingen allemaal eten, behalve Seraphine. Zij ging al bijna meteen naar bed, en alleen Echo geloofde haar. Nadat Seraphine wegging draaide Sam zich om naar Giselle. 'Wat moet ik doen in de Spelen?' vroeg hij aan haar. 'Als je de kansen het grootst wil houden, leer met een mes vechten. Messen komen altijd voor en je kan heel veel met messen. Je hebt morgen drie dagen om iets te leren. Leer met een mes vechten, en ga vooral naar de overlevingsdingen. Mensen. Gaan. Dood. Doordat. Ze. Niets. Aan. Overlevings. Dingen. Doen. Maak niet diezelfde fout.' Ze sloeg per woord met haar vuist op de tafel. 'Waar ben jij goed in?' vroeg ze, waarop Sam zei dat hij best goed pijl en boog kon schieten. Giselle keek hem bedenkelijk aan. 'Er zijn niet altijd pijlen en bogen in de arena. Je moet wel laten zien dat je goed erin bent. En iedereen denkt sowieso al dat je niet veel kan, dus je moet echt veel inhalen in de Spelen. We praten na morgen verder. Ga maar slapen. Je hebt het nodig.' Met deze woorden ging Sam naar bed. Hij sliep meteen. De bedden lagen gewoon te lekker.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze ritste het zwartje jasje van de trainingsoutfit dicht en bond zoals gewoonlijk haar haren in een staart. Ze wou graag weten wie haar naar bed had gedragen, maar schaamde zich ervoor het te vragen. Het was een bewijs van haar onvoorzichtigheid. Moest ze zich in de arena hebben bevonden was ze nu dood geweest.
Ze nam plaats aan de ontbijttafel en at al met meer smaak dan gisteren. "Wel Seraphine we hebben het nog niet over jou strategie gehad of wil je hem liever onder vier ogen bespreken?" vroeg Giselle terwijl ze een lepel muesli in haar mond stak.
Seraphine schudde haar hoofd. "Ik denk wel dat ik je kan vertrouwen. Dat hoop ik althans toch" zei ze tegen Sam.
"Het wapen waar ik het beste mee kan omgaan is een kruisboog. Ik bereid zelf giffen die ik aan de pijltjes smeer voor extra effect." Giselle dacht na. "Wel gif komt niet zo vaak voor in de spelen, zorg ervoor dat je deze eigenschap zeker toont wanneer je voor de spelmakers verschijnt. Met een beetje geluk zorgen ze ervoor dat je het in de arena tot je beschikking krijgt. Zij willen uiteindelijk gewoon een goede show. Vergeet ook niet alle kruiden te bestuderen die in de arena voorkomen. Daar kan je misschien mee beginnen. Zoals ik Sam al eerder heb verteld kan je ook best met een mes leren omgaan. Wat de survivalskills betreft. Jullie komen uit tien veel hiervan zullen jullie al wel weten, maar het is niet onbelangrijk ze toch te overlopen. De trainingen zijn ook perfect om pacten te sluiten al zou ik hier voorzichtig mee zijn. Blijf ook uit de buurt van de beroeps. Het is belangrijk dat ze je niet viseren anders maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Volgens mij is dat wel het belangrijkste. Ik ga vandaag met mogelijke sponsors praten dus zie ik jullie vanavond pas weer bij het eten. Veel succes en gebruik jullie tijd goed." Giselle vertrok. Haar kom muesli was nog voor een kwart gevuld. Het was duidelijk dat ze het arme leven in district tien ontgroeid was. Ook al had ze daar niet tot de laagste klasse behoord. Niemand van tien haalde het in zijn hoofd voedsel te verspillen. Had je zelf te veel dan deelde je het of zorgde je ervoor dat je het kon bewaren om later op te eten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew
Het trainingspak vond Drew nog best cool en ook verrassend fijn zitten. Een grijs shirt, zwart jasje, bruine broek en donkere schoenen om het af te maken. Het paste goed bij elkaar. Het gaf hem een stoere uitdrukking. Iets wat hij totaal niet was, overigens. Tijdens het ontbijt voegden de anderen zich bij Drew. Zijn vader begroette hem nors, maar dat was tijdens het ontbijt altijd wel gewoon. "We houden het kort" zei hij, zodra hij en Diana zaten. "Vandaag ga ik sponsoren regelen. Een aantal zijn hooggeplaatst genoeg om mee te mogen kijken tijdens de spelen. Dus denk goed na over wat je tijdens de training gaat doen. Gebruik ook de overlevings- technieken. De andere beroeps zullen het nutteloos vinden, maar het heeft mijn leven gered tijdens de spelen. Daarbij als jullie daar staan, durven de meeste andere tributen er waarschijnlijk niet heen. Ook weer een puntje. Bekijk hoe de anderen trainen. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn en misschien zitten er nog geschikte beroeps tussen" gaat mijn vader rustig verder en Glimmer knikt. "Inderdaad" beaamt ze en dan staan onze mentoren op. Hun ontbijt nog niet eens voor de helft opgegeten, maar dat is normaal in district 1. We kennen geen honger, dus waarom zouden we ons eten helemaal opeten of bewaren? Rustig eet ik mijn ontbijt wel op. De energie die uit het eten komt, kan ik waarschijnlijk wel gebruiken voor de spelen. Denk ik tenminste.
Zodra het ontbijt op is, verexcuseer ik me en loop ik rustig naar de lift, om naar het trainingscentrum te gaan. Daar zijn al een aantal beroeps die mij en Diana grijnzend aankijken. "Ah de tributen van 1, dat werd tijd jongens" lachen ze en ik lach even mee. "Sorry voor het wachten" zeg ik en begin wat te stoeien met de jongen van 2. De bewakers zijn er nu nog niet, en het is nu nog niet serieus dus het kan wel. Na een minuut of 3 houden we op en kloppen onze kleren af, terwijl we wachten op de rest van de tributen en trainers.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam werd wakker en keek in de spiegel. Hij was vergeten om de make-up af te halen, dus zijn kussen was vol make-upvlekken. Sam zocht een spiegel op. Zijn haar was weer door de war. Ongelooflijk. Hij gooide water in zijn gezicht en hij probeerde de make-up van zijn gezicht te halen. Het was hem gelukt, gelukkig. Hij deed de kleren aan die op zijn bed lagen, opeens. Het was een zwart jasje, een grijs mouwloos shirt, een bruine broek en donkere schoenen. Hij deed het aan, en het zat verrassend goed, zelfs de schoenen. Ze hebben dus zijn schrielheid ontdekt. Er stond op de achterkant een kleine "10", net als op de schouders. Nou, dan zien ze meteen wie hij was. Hij liep zijn kamer uit en ging aan de tafel zitten. Even later kwam Seraphine erbij zitten. Giselle deed hetzelfde praatje als gisteravond. 'Kun je me helpen met de giffen?' vroeg Sam aan Seraphine. 'Ik weet er namelijk niets van. Ik kan je wel helpen met pijl en boog schieten of vallen zetten, want dat kan ik best goed,' vertelde hij. Het was wel waar. Die wolven kwamen altijd, dus hij moest elke week wel een nieuwe val zetten, en hij moest ook vaak met pijl en boog patrouilleren. Sam wilde aardig zijn. Als hij niet kon winnen, Seraphine kon wel winnen. Zij was veel knapper, en ze kon met gif spelen en een kruisboog hanteren. Als Sam haar zou leren hoe ze vallen moest leren, zou ze nog een ergere voorsprong hebben. Sam at zijn ei en bacon helemaal op. Het was echt overheerlijk. Thuis at hij nauwelijks vlees. Ze konden niet zomaar schapen slachten. Om de maand moest iedereen een schaap naar het Capitol sturen, dus ze konden het niet veroorloven. Hij dronk er thee bij. Hij had het nog nooit gedronken, maar het smaakte echt overheerlijk. Nadat hij alles op had wachtte hij op Seraphine om naar beneden te gaan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik wil het je wel proberen aan te leren. Al mag je het niet doorverkopen en ik ga je ook geen tegengiffen geven. Ik zal je nooit proberen te vermoorden in de arena. De kans is klein, maar als wij als enige twee zouden overblijven wil ik nog wel mijn wapen kunnen gebruiken. Dan is het gewoon een kwestie van overleven en hoop ik dat de beste van ons twee wint." Samen met Sam nam ze de lift naar beneden. De beroeps hadden duidelijk al een klik gevormd. Seraphine hield zich aan Giselles raad en bleef zo ver mogelijk bij hen uit de buurt. De sfeer was gespannen. Niemand durfde echt een gesprek aan te knopen. Een instructrice riep hen allemaal bij elkaar en gaf een korte uitleg. Ook zij benadrukte nogmaals het belang van de survivaltechnieken. Het was nu eenmaal niet spectaculair om een tribuut te zien sterven door verhongering of uitdrogen. De inwoners van het Capitool wouden bloedvergieten zien. Seraphine keek om zich heen. Er hingen talloze wapens op, hoewel iedereen wilde dat ze zo hard focuste op overleven waren het vooral de wapens en dingen gelinkt aan vechten die in het oog sprongen. Wanneer ze hun training konden beginnen ging Seraphine meteen op zoek naar de kruiden en planten. Het duurde een tijdje voor ze overweg kon met de computer, maar uiteindelijk lukte het haar. Ze had aan een van de instructeurs een klein boekje gevraagd waarin ze dingen kon noteren.
"Hey tien!" Riep iemand achter haar. Ze kon het niet laten te kijken. Het was de vrouwelijke tribuut van district 1. Ze liep wankelend op haar voeten net zoals zij op haar hakken had staan wankelen met de parade. Daarna barstte ze in lachen uit en al snel voegden de andere meisjes van de beroepsdistricten zich bij haar. Oeh wat zou Seraphine graag iets terugroepen. Ze balde haar vuisten en klemde haar kaken op elkaar. Zonder een spier te vertrekken draaide ze zich weer om en richtte zich op de planten voor haar. Ze zouden haar niet zomaar met rust laten maar negeren leek haar momenteel de beste optie.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:

Al snel kwamen de andere tributen naar beneden, zo ook de tieners van 10. Het meisje zag er best goed uit, de jongen wat minder. Veel minder dan gisteren in elk geval. Hopelijk zou hij wat make-up op krijgen tijdens de spelen, die er niet zomaar af kon door de omstandigheden in de spelen, al betwijfelde Drew dat ten zeerste. Toch kon je nog genoeg sponsoren krijgen door alleen maar te overleven. Hoe langer je overleefde, hoe meer sponsoren je kreeg. Veel mensen sponsorden diegene die het meeste kans maakte om te overleven, anders was het weggegooid geld. Drew was inmiddels opgehouden met stoeien. Hij moest zwak lijken voor zijn plan. Dus stoeien kon niet, waar iedereen bij was.
Stil luisterde Drew naar wat de instructrice zei. Ook zij hamerde op de survivelskills. Tjsa, dat was ook logisch. Het was geen leuk einde om te sterven aan uitdroging of doordat je giftige besjes at. Daar zou Drew straks wel naar kijken. Hij moest eerst de aandacht van hem afkrijgen. Andere tributen laten denken dat hij geen beroep was en een makkelijke prooi. Diana had inmiddels de andere beroeps al gesproken over zijn plan, en ze waren het er mee eens. Als iemand niet de aandacht had gevestigd, kon diegene makkelijk een pakt sluiten met de vijand en van binnenuit doden. Tenminste dat was de mening van Celeb. Niet dat Drew dat wilde doen, maar hij moest wel. Anders zou hij dit nooit overleven.

Rustig liep Drew naar de messen en gooide er 1 richting de pop. Eigenlijk was meswerpen 1 van zijn specialiteiten, maar nu gooide hij met opzet naast. Zo ruim naast als iemand zonder ervaring zou doen, maar niet dat het zou opvallen voor een beroep. Precies ver genoeg naast dus. Als kind had hij naar zijn broer William zitten gooien en hem nooit geraakt. ZE begonnen met op appels richten, toen op elkaar met goede beschermende kleren aan en toen zelfs zonder kleren. Zonder te doden moest Drew een appel van het hoofd van zijn broer gooien en het lukte hem elke keer weer! Nu kon je het niet zien. “Drew, wat was dat nu voor een worp man?” riep Celeb kwaad en liep met grote stappen op hem af. Meteen voelde Drew de aandacht van de meeste tributen op hem gericht. “En jij wilt bij ons? Je bent het niet eens waard om te overleven” even slikte Drew en deed alsof hij bang was. Natuurlijk wist hij dat Celeb het nu nog niet meende. Dit was onderdeel van het plan, maar toch was Celeb behoorlijk intimiderend, vooral door het leeftijdsverschil. “Je bent echt nog een kind” zuchtte Celeb zacht en gaf Drew een duw. “Blijf maar bij ons uit de buurt, mislukkeling” vervolgde hij toen en liep weg. Even keek Drew hem na en zuchtte zacht, maar legde toen zijn tweede mes weg en liep naar de survivelskills, aangezien de beroeps daar niet waren. Rustig begon hij met het proberen van een vuur aan te maken.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam had beloofd dat hij het niet zou doorverkopen, en hij zei dat hij niet erg vond om geen tegengiffen te hebben. Hij knikte toen Seraphine vertelde dat ze Sam niet zou proberen te vermoorden. 'Hetzelfde geldt voor mij, maar ik denk niet dat ik je kan verslaan,' zei hij. De lift ging naar beneden, naar de trainingsruimte. De ruimte stond vol met verschillende wapens. De ene helft van de zaal stond vol met wapens, de andere helft waren vooral veel overlevingstechnieken. Daar moest hij naartoe. De wapens waren aantrekkelijk, moest hij nageven. Hij had de drang om een pijl en boog te pakken en iedereen te imponeren, maar daar hoefde hij niet op te trainen. Messen en overlevingstechnieken, dat is het belangrijkst. De instructrice, Sam was haar naam alweer vergeten, zei dat ze aan de slag konden. Sam stond even in een tweestrijd, maar koos uiteindelijk voor het onderdak bouwen. Hij was de enige. 'Mag ik een mes gebruiken?' vroeg Sam aan de instructeur, die instemde. Zo, overlevingstechnieken en een mes gebruiken, dat is pas multitasken. Sam liep naar de overkant van de zaal, naar de messenstal. Daar stonden alle beroeps. Sam deed een schietgebedje dat niemand hem zag. Hij pakte een gekarteld groot mes. Precies wat hij dacht wat hij nodig had. Hij keek even naar de jongen van District 1, die aan het messengooien was. De beroeps waren duidelijk niet onder de indruk. Sam schuifelde een beetje weg, omdat hij niet opgemerkt wilde worden. Hij liep weer terug naar het onderdak bouwen, en ging aan de slag.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het was onmogelijk de twist tussen de twee beroepstributen te negeren. Het leek wel alsof ze wilde opgemerkt worden. Seraphine keek naar het mes en fronste haar wenkbrauwen. Hoe was het mogelijk dat een beroepstribuut niet met messen overweg kon. En dan nog wel die van district één. Ze zou het nog kunnen begrijpen als hij in de arm van de pop in plaats van het hoofd of hart had gegooid maar dit, nee. In hun district werd altijd grappend gezegd dat de kinderen van district 1 op hun eerste verjaardag een mes cadeau kregen en dat ze 'dood' en 'sterf' konden zeggen voor 'mama' en papa'. Ze sloot het boekje waar ze alle kruiden in had genoteerd en hun belangrijkste eigenschappen. Het maken van giffen zou ze houden voor in het appartement zodat de andere tributen het niet zouden opmerken.
De tribuut van 1 had wel haar interesse gewekt. Zeker na zijn akkefietje met de rest. Ze ging ook naar het vuur maken, al was dat wel iets wat ze normaal onder de knie zou moeten hebben. Toch was het nooit slecht om het nog eens te oefenen.
"Dus Kievit, het ziet er naar uit dat je niet meer op je vriendjes kunt rekenen. Bekijk het positief. Nu is de kans kleiner dat ze je laf in je slaap vermoorden, of is dat juist negatief?" Ze zei het tegen hem zonder van haar hout en vuurstenen op te kijken. De bijnaam kievit had ze zelf verzonnen. Ze vond het wel toepasselijk gezien zijn daad van zonet.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew keek op toen het meisje van 10 bij hem ging zitten en trok zijn wenkbrauwen op. "Kiewit?" vroeg hij en keek haar even aan, maar haalde toen zijn schouders op. "Geloof het of niet, maar ik wil niet eens meedoen aan de spelen dus het maakt me ook niet zoveel uit" zei hij eerlijk tegen haar en keek naar het vuurtje, wat hij net had aangemaakt. Vuur maken was nog best makkelijk, zolang je vuurstenen en takjes had. Maar ook zonder stenen kon het, als je wat geduld had. "Een beroep dood een andere beroep niet in zijn of haar slaap. Ze vechten het op de vuist uit. Iedereen gelijke kansen. Andere tributen daarin tegen, dat maakt hun niets uit" zei Drew zacht en ging rustig zitten.
"Trouwens, je kunt goed fluiten. Kun je het mij binnenkort eens leren?" vroeg hij vervolgens ,om haar een beetje uit haar evenwicht te brengen. Ze mocht wel weten dat hij diegene was die haar terug bracht naar haar verdieping. "ik hoop dat je niet heel erg schrok, toen je in de gang wakker werd" zei Drew vervolgens.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam keek een keer op, en ja hoor, Seraphine had het gezag van Giselle ondermijnd. Of tenminste haar raad opgevolgd. Hij schudde zijn hoofd terwijl hij zich weer op zijn onderdak bouwen ding richtte. Hij was er niet hopeloos in. Ondertussen was er een tribuut bijgekomen, de jongen uit 3. Hij was hopeloos. Sam kon wel redelijk met een mes overweg, dus hij kon het hout goed snijden. Na een tijd had hij onderdak. Het bouwsel was stevig, het liet weinig door en het kon best goed gecamoufleerd worden. Die van drie viel bijna meteen uit elkaar, het was te zichtbaar en het was levensgevaarlijk. Sam ging naar een ander onderdeel. Hij kon het, meteen weggaan. Sam vermeed alle beroepstributen, en ging dus niet naar het vuurmaken, waar Seraphine en die van 1 zaten. Hij liep naar het planten en vruchtending. Hij herkende er vrij weinig, dus hij wist dat hij hier lang zou zitten. Sam betrapte zichzelf erop dat hij rondkeek naar de rest. De beroeps waren met z'n allen, behalve die van 1, en de beroeps -1 waren allemaal aan het vechten. Met speren, messen, pijl en bogen, en met zwaarden. Daartussen stonden jonge mensen die net als Sam, nooit een mes als wapen hebben gebruikt. Sam richtte zich op de planten en vruchten. Hij moest weten welke eetbaar en welke giftig waren. Aangezien hij bijna nooit bessen heeft gegeten, heeft hij wel een achterstand op de rest.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Nog altijd was Seraphines blik op haar vuur gericht. Toch was de verbazing duidelijk van haar gezicht af te lezen toen de Kiewit over het fluiten begon. Dus hij was diegene die haar gedragen had. Ze moest zichzelf herpakken en wel snel. Het was sowieso al een probleem dat ze met hem praatte dan zou ze zich ook niet zomaar door hem laten manipuleren.
"De Kiewit." zei ze rustig en negeerde zijn opmerking. "Is een vogel. Wanneer hij door vijanden wordt bedreigd of aangevallen doet hij alsof hij ziek of gewond is. Hij toont zich dus zwakker dan hij werkelijk is. Daarom vond ik het wel een bijpassende bijnaam. Oh jah en hij is zwart met wit zoals je haar." Ze stond op en verliet het vuurgedeelte. Ze was niet van plan haar gesprek met hem nog langer te laten voortduren. In plaats daarvan zocht ze haar toevlucht bij Sam. "We moeten oppassen voor die jongen uit één. Ik vertrouw hem voor geen haar." fluisterde ze zachtjes. Ze zag dat Sam met de kruiden bezig was. "Een handige tip. Test de giftigheid van een bes of kruid uit door het op je hand te wrijven. Ontsteekt het dan is het sowieso giftig. Daarna veeg je het op je lippen. Zwellen deze is het ook giftig maar nog niet meteen dodelijk. Daarmee kan je al een heel deel planten van elkaar onderscheiden al werkt het niet bij alle giftige kruiden en bessen, maar het is een makkelijk eerste hulpmiddel."

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Even keek Drew haar aan toen ze over zijn strategie begon, maar dan in de vorm van de vogel Kiewit. Zou ze er zo snel achter komen? De beroeps konden haar maar beter in de gaten houden. Dat zou hij straks tegen Diana vertellen. Zij kon het makkelijker doorbrieven aan de rest dan hij, nu hij zogenaamd ruzie had met de jongen van 2. "Dat is interessant. Jammer dat we er niet veel aan hebben in de spelen. Ik ben geen getrainde beroep zoals de rest. Alles wat je hier ziet, is helaas echt." zei Drew met een zucht, om het meisje van 10 toch op een dwaalspoor te brengen. "De meesten van ons gaan vrijwillig, ik werd net als jij waarschijnlijk gedwongen." ging hij even verder ging met zijn hand door het vuur heen. De hitte likte aan zijn hand, maar verbrandde hem niet. Daar kreeg het vuur geen tijd voor. Drew was gewoon te snel voor het vuur.
Toen het meisje opstond en wegliep keek hij haar even aan, maar zag Diana toen naar hem kijken. Even wees hij onopvallend naar het meisje en toen naar zijn ogen. Alle beroeps uit district 1 leerden dat teken. Het betekende 'hou diegene in de gaten.' Later zou ik het verder wel gaan uitleggen. Het deed er nu niet toe. Rustig maakte ik mijn vuur uit en liep naar de vallen, waar ik een lasso aan de grond vast maak, zodat als iemand erin ging staan, hij over zijn kop zou gaan bungelen. Voorzichtig testte hij het met een stok en grijnsde even toen het werkte. Dit was veel te makkelijk, maar Drew moest gewoon nog even volhouden. Morgen of zo zou hij weer beginnen met de wapens. Nu moest hij eerst andere dingen doen.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Sam had niet door dat Seraphine naast hem ging zitten. Ze zei dat ze de jongen uit 1 helemaal niet vertrouwde. Sam knikte. 'Ik vertrouw hier niemand, alleen jou. En ik vertrouw helemaal geen beroeps.' Sam concentreerde zich op de planten. Seraphine gaf hem een tip. 'Bedankt,' zei hij, en hij meende het. Hij probeerde het uit bij een bes, maar helaas was het een giftige. Hij plette een bes en deed een beetje op zijn hand. Het duurde niet lang voordat zijn hand begon te ontsteken en rood werd. Hij pakte een papiertje en haalde het bessensap van zijn hand af. 'Oh, en als ik een giftige plant heb, en ik doe het op mijn hand, ehm... hoe haal ik het eraf?' Het begon te ontsteken. Sam was bang voor ontstekingen. Was hij altijd al, sinds zijn vader blind was geworden door een ontsteking. In de arena was er vast geen kans om het goed te kunnen helen. Dit soort ontstekingen waren vast niet heel erg zwaar, maar hij was echt heel bang dat hij ook blind zou worden door ontstekingen. Hij werd duizelig en misselijk van de pijn. 'Dat wordt wat in de arena. Ik word al misselijk en duizelig hiervan,' grapte hij.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Seraphine nam zijn hand vast. Normaal gesproken zou het enkel een beetje rood moeten worden niet echt beginnen zwellen en serieus ontsteken. "Dit lijkt meer op een allergische reactie. Mijn neefje heeft hier ook soms last van bij bepaalde kruiden." Ze zocht tussen alle kruiden naar een langwerpig groen blad, smalle weegbree. Ze verfrommelde de bladeren zodat er een beetje sap uitkwam en hield het tegen de rode plek op Sams hand. "Dit werkt uitstekend tegen netelsteken dus normaal gezien zou het de ontsteking nu ook moeten remmen." legde ze rustig uit. Er weerklonk een belsignaal, tijd voor het middageten. Alle tributen verzamelden zich aan de lange tafels. De beroeps zaten gezellig bij elkaar grapjes te maken. De overige tributen zaten vooral bij hun districtsgenoten. Seraphine wou zo ver mogelijk bij de beroeps uit de buurt gaan zitten maar werd tegengehouden door het meisje van twee. "Hey tien. Ik wed dat ik beter met messen kan werpen dan jij." zei ze zelfverzekerd.
"Waarschijnlijk is dat zo." Seraphine deed veel moeite haar kalmte te bewaren.
"Wel waarom testen we het straks niet uit dan.."
"Hoe aanlokkelijk dat aanbod ook klinkt ik ga passen. Ik was eerder van plan me bezig te houden met het maken van onderdak."
"Wel een schamel hutje gaat je echt niet redden als we achter je aankomen." zei de jongenstribuut van vier.
"Als het jullie vijf tegen mij alleen is gaan een paar goedgegooide messen jullie ook niet tegenhouden dus zoveel verschil maakt het niet uit." kaatste ze terug en liep toen snel door.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld