Katharos schreef:
Draco: Ik kwam Pansy weer tegen, ze zag er anders uit. Ze zei wat en gaf me een knietje. Ze zag er werkelijk waar prachtig uit. Ik had mij zin, ze was slechter, maar nu was ik haar kwijt. Ik pakte mijn toverstok en toverde een obstakel voor haar voeten zodat ze viel. Mijn vrienden en ik lachte en liepen arrogant door. Ik schreeuwde nog na "Dus ik heb je badside naar boven gehaald? Ik denk eerder naar onder aangezien je nu op de grond ligt.". Mijn vrienden en ik lachte nog harder en liepen verder. Ergens had ik gruwelijk spijt dat ik zo met Pansy om was gegaan, maar dat gevoel zakte al snel toen ik verder liep en naast een vriend in de les ging zitten en we samen tegen de stoel van Harry die voor me zak aantrapte. Harry werd aardig boos, maar ik vond het eerder vermaak dat dan het me er eigenlijk toedeed. Ik bedoel wie is nou bang van Harry Potter? Ik had wel wat beters te doen dan me druk maken om die kluns.
Hermoine: De volgende dag was mijn wang nog behoorlijk blauw, ik besloot voor mezelf dat ik het niet weg ging werken. Ron mocht zien wat die aangericht had. Misschien dat die zich eindelijk eens ging beseffen wat die op me aanrichtte. Ik liep langs hem in de gang maar negeerde hem totaal toen die me wat vroeg. Ik zocht Harry op en ging naast hem in de les zitten, ik voelde me even zo machtig, dat gevoel was echt onbeschrijfelijk. Draco was Harry weer eens met zijn vriend aan het vervelen. Maar ik trok me er niks van aan en begon me te concentreren op de les. Het onderwerp boeide me echt, ondanks ik allang wist wat er verteld werd, omdat ik in het begin van het jaar mijn schoolboek alvast had doorgelezen.
Draco: Ik kwam Pansy weer tegen, ze zag er anders uit. Ze zei wat en gaf me een knietje. Ze zag er werkelijk waar prachtig uit. Ik had mij zin, ze was slechter, maar nu was ik haar kwijt. Ik pakte mijn toverstok en toverde een obstakel voor haar voeten zodat ze viel. Mijn vrienden en ik lachte en liepen arrogant door. Ik schreeuwde nog na "Dus ik heb je badside naar boven gehaald? Ik denk eerder naar onder aangezien je nu op de grond ligt.". Mijn vrienden en ik lachte nog harder en liepen verder. Ergens had ik gruwelijk spijt dat ik zo met Pansy om was gegaan, maar dat gevoel zakte al snel toen ik verder liep en naast een vriend in de les ging zitten en we samen tegen de stoel van Harry die voor me zak aantrapte. Harry werd aardig boos, maar ik vond het eerder vermaak dat dan het me er eigenlijk toedeed. Ik bedoel wie is nou bang van Harry Potter? Ik had wel wat beters te doen dan me druk maken om die kluns.
Hermoine: De volgende dag was mijn wang nog behoorlijk blauw, ik besloot voor mezelf dat ik het niet weg ging werken. Ron mocht zien wat die aangericht had. Misschien dat die zich eindelijk eens ging beseffen wat die op me aanrichtte. Ik liep langs hem in de gang maar negeerde hem totaal toen die me wat vroeg. Ik zocht Harry op en ging naast hem in de les zitten, ik voelde me even zo machtig, dat gevoel was echt onbeschrijfelijk. Draco was Harry weer eens met zijn vriend aan het vervelen. Maar ik trok me er niks van aan en begon me te concentreren op de les. Het onderwerp boeide me echt, ondanks ik allang wist wat er verteld werd, omdat ik in het begin van het jaar mijn schoolboek alvast had doorgelezen.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


18