Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The war between blood and moon

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Helpen? Tsja, ze heeft haar broer misschien van me afgehaald maar het helpt niet echt om opgesloten te zitten of wat dan ook. Ik snap ook niet echt wat pap precies van plan is, met dit gedoe. Toch ben ik liever een beetje schuw. Neem geen onnodige risco's. Haar broer had me waarschijnlijk niet zo gegrepen, als ze niet had verteld dat mijn vader hun ouders had vermoord. Dan had hij me nog wel willen vermoorden, maar dan iets anders waarschijnlijk.
Even bijt ik op mijn lip als Hope zegt ons weg te sturen. Een echt grote overlevingskans hebben we niet bepaald, aangezien we niet helemaal veranderd zijn of helemaal nog nooit.
Ik slik als Jake haar bij de nek pakt en ze hard in zijn maag schopt, waardoor hij tegen de muur knalt. Snel ren ik naar Jake toe en help hem zachtjes overeind. Zijn genezingsvermogen is gelukkig beter dan de onze, door zijn halve transformatie. Toch gaat hij dit nog wel een tijdje voelen. Als ze dreigt om me op straat te gooien, kijk ik haar rustig aan. "Doe wat je niet laten kunt" zeg ik tegen haar. Iets zegt me dat het toch niet gebeurt. Gewoon, hoe ze Mike, Jake en mij heeft beschermd. Zelfs nadat ik heb toegegeven de zoon te zijn van de man die haar ouders heeft vermoord. Ik denk niet dat ze me zomaar wegstuurt, of de andere jongens.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk naar Axel en denk na. Ik pak Jake ze nek vast en neem hem mee naar beneden. Ik duw hem hard op de grond. Ik kijk kwaad en loop naar boven. Hij weet de weg terug. Ik kijk dan wat rond en loop naar mijn kamer. "Hij is weg." Mompel ik. Ik snap hun wel. Hun zijn ook bang. En ik zal ook bang zijn als in hun voetstappen zat. Ik kijk in de spiegel naar de rode plek en zucht zachtjes. "vandaag ga ik jullie grens over." Mompel ik. Ik pak mijn leren jackje en doe hem aan. "Ik ga even met ze praten, hun moeten jullie niet zo behandelen." Zeg ik zacht. "En Axel komt mee, Mike jij blijft hier." Zeg ik. Ik pak Axel ze pols en neem hem mee. "Buiten ga je gedragen en naar me luisteren." Sis ik in zijn oor. Ik maak de deyr open en loop naar buiten. Ik zie vampieren naar me kijken. Buiten ben ik beel anders dan binnen. Ik pak Axel bij zijn nek vast en loop naar de grens toe. Ik negeer alles om me heen. Ik ga de frens over en pak Axel goed vast. Ik kijk op als we allemaal weerwolven om ons komen staan. Ik slik even en pak Axel steviger vast. Ik zie da de leider komen. "Daar is de kleine leider de vampieren." Zegt hij. Ik kijk hem kwaad aan. "Mmh dit is je zoon right?" Sis ik en zie wat weerwolven grommen naar me. "Ja hij is me zoon, die er med wat je wilt." Mompelt de leider. Ik frons. Ik duw Axel op de grond. "Blijf liggen." Sis ik. Ik loop naar de leider en ga voor hem staan. "Het is je zoon, toon wat respect." Sis ik en sla hard tegen zijn wang. "Nooit meer zo een domme missie op ons afsturen." Sis ik en geef hem een harde trap. Ik loop naar Axel en pak hem vast. Ik trek hem omhoog. "Mmh, Axel heeft alles verteld, dus hij blijft bij me." Mompel ik en pak Axe vast bij zijn nek en neem hem mee. Ik zie een weerwolf kwaad op me afkomen en kijk hm aan. Hij valt me aan. Ik duw hem op de grond en breek zijn nek. Ik loop dan de grens over naar mijn groep en neem Axel weer mee.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik bijt op mijn lip als Hope Jake mee naar beneden sleurt, maar ruik zijn geur nog in de woonkamer als ze terug komt. Toch zeg ik er niets over, om problemen te voorkomen. Mike lijkt het ook door te hebben, maar zegt ook niets.
"Je bent gek als je dat doet" waarschuw ik Hope als ze haar jack aantrekt en over onze grens wil gaan. Zeker over dat onderwerp is ze gek. Het is normaal onder de wolven. De alfa beslist hoe we behandeld worden en hij is gewoon een tiran. Mijn tweeling broer had hij ook al vermoord, omdat hij bang was dat mijn broer hem van zijn troon zou stoten en zelf alfa wilde worden. Mijn broer was wel al een echte weerwolf en kon al transformeren. Naja, hij was 1 keer getransformeerd. De dag na onze verjaardag. Die dag stierf hij ook meteen.
Ik slik als Hope zegt dat ik mee moet komen en me vervolgens meetrekt. Ik knik klein als ze vervolgens ook zegt dat ik naar haar moet luisteren en loop met tegenzin met haar mee naar onze grens, zodra ze mijn nek vast pakt. "Ik ben geen hond hoor" mompel ik zacht en pak haar hand rond mijn nek vast. Dit voelt altijd zo kt aan.
Ik slik als we bij onze grens komen en kijk pap aan, als hij zegt dat Hope maar met me moet doen wat ze wil. Een opmerking die ik eigenlijk al verwacht had, maar toch echt verschrikkelijk vind. Het doet pijn. Pap geeft nooit om iemand anders dan zichzelf, maar toch is het een verschrikkelijk pijnlijke opmerking. Als ze me op de grond duwt ga ik liggen, maar sta meteen op, zodra ze naar mijn vader loopt. Nog voor ik helemaal ben opgestaan is ze alleen alweer terug en trekt me verder omhoog.
Ik wil niet met haar terug naar de vampiers, maar echt loskomen lukt me niet. Ik slik als ze vervolgens de nek van mijn oom breekt. Hij is altijd mijn enige vader geweest, wanneer ik weer ruzie had met pap. Weerwolven kunnen gelukkig niet sterven aan een gebroken nek, maar het is niet leuk om dat te moeten zien. De komende paar weken kan mijn oom niet heel veel meer waarschijnlijk.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk kwaad naar ze. Ik zie in Axel ze ogen dat hij het niet Leuk vind. Ik slik en loop naar huis. Ik duw hem naar binnen en doe de deur achter me dicht. "Sorry vior dat." Zeg ik zachtjes. Ik denk na. Ik loop naar de woonkamer en ga dan op de bank zitten en zucht. Jake was op de bank. Ik kijk kort rond en denk weer na over net. "Axel gaat het?" vraag ik en sta op. Ik loop naar hem toe. Ik denk na. Ik heb dorst.. Ik duw hem tegen de muur en ga dicht tegen hem staan. "Sorry." Mompel ik en ruik aan zijn nek. Ik kijk kort naar Axel. Ik kan hem nog gewoon bijten. Hij is noet getransformeerd. Ik bijt dan zacht in zijn nek en kijk kort naar hem. Ik drink dan van zijn bloed. Als ik vol zit stop ik. "Mmh je hebt nog best lekkere bloed." Fluister ik in zijn oor. Ik kijk weer naar zijn nek en pak een pleister. Ik doende pleister over de gaten. Ik glimlach zwakjes. Ik weet dat hij niet wou dat ik van zijn bloed dronk ja. Ik zie dan Jason. Ik zucht. "Ik ga." Mompelt hij. Hij zit onder ht bloed.. Wacht wat? Mike.. Ik ren gelijk naar boven. "Mike!" schreeuw ik. Ik ren mijn kamer kn. Hij is daar niet. Ik ren dan naar mijn broer ze kamer. Hij is daar ook niet. Ik slik en denk na. Ik loop mijn ouders ze kamer in. Hij ligt op het bed met overal bloed. ik slik. "Axel!" Schreeuw ik hard.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik loop met Hope mee, terug naar de vampieren en terug naar haar huis. "Je had mijn oom zijn nek niet hoeven breken" zeg ik zacht. Ik betwijfel of ze die sorry ook echt meent, helaas zijn vampiers goed in liegen. Ze hebben geen hartslag of zo, waaraan je kunt merken dat ze liegen.
Als Hope vraagt of het gaat, schud ik mijn hoofd. Ik ben veel van pap gewend, maar echt letterlijk horen dat hij me aan mijn lot overlaat, dat is wel erg veel. Ergens had ik gehoopt dat pap ons hier zou weghalen, aangezien we ook in een soort missie zaten om de vampiers te verslaan. Blijkbaar heb ik dat mis gehad.
Ik slik als ik tegen de muur wordt geduwd en probeer haar van me af te krijgen, maar ben niet sterk genoeg. Het lijkt alsof ik tegen een muur duw. Een muur zonder beweging. Een kreun verlaat mijn lippen, als ik haar scherpe tanden in mijn nek voel en hoe meer bloed ze drinkt, hoe zwakker ik me voel.
Ik zucht zacht als ze haar tanden uit me haalt en een pleister op mijn wang plakt. "Wen niet teveel aan de smaak" zeg ik zacht en kijk de broer van Hope aan. Hij zit onder het bloed en zijn geur komt me bekend voor, niet vampierlijk. Er zit een ander vleugje door. Helaas zorgt zijn vampiergeur ervoor dat ik het niet kan plaatsen. Mijn neus is nog niet zover ontwikkeld dat ik dat zo makkelijk kan horen.
Ik slik als Hope over Mike begint en besef dan waarom de geur me zo bekend voor komt. Nog steeds duizelt mijn hoofd, van het bloedverlies maar ik ren wel snel de trap op. Richting de geur van Mike en zie hem daar op het bed liggen. "MIKE!" roep ik uit en ren snel naar hem toe. Een woede voel ik over me heen komen. Wat er met mij gebeurt interesseert me geen flikker, maar ze moeten van mijn vrienden afblijven.
Ik voel mijn ogen geel oranje worden, mijn nagels worden klauwen en ik krijg overal haar. Een klein staartje komt tevoorschijn en wordt steeds groter en groter, terwijl een dierlijke grom mijn lippen verlaat...

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk naar Axel en schrik zacht. Ik zie Mike bewegen en ik kijk hem gelijk aan. Ik kijk Axel aan. Ik begin te trillen. Ik loop naar hem toe. "Axel rustig, Mike is er nog." Zeg ik zacht.Ik loop langzaam verder naar hem toe. Ik pak zijn polsen vast. Ik tril verder. Hij is aan het veranderen.. Dadelijk komen er vampiers op hem af. Ze ruiken hem dan sterker. Ik loop naar Mike. Ik pak een handdoek en dep die zacht op de wond. Hij kreunt zacht van de pijn. "Het komt goed." Zeg ik zachtjes en denk na. Ik kijk kort naar axel. Ik durf hem bijna niet eens aan te kijken. Ik kijk weer snel weg. Ik probeer Mike te laten opstaan. Ik zie dan Jason. Hij rent op me af en pakt bij me nek vast. "Waarom help je ze?" Sist hij. Ik trap hem weg en duw hem hard op de grond. Ik ga op hem zitten en pak bij zijn polsen vast. "Ze hebben ons niks verkeerds gedaan dus." Mompel ik. "Hope denk na, ze zijn onze vijanden." Mompelt Jason. Ik negeer hem. Ik zie hem dan op Axel afgaan. "Hope, Je ziet toch dat ze gevaarlijk zijn!" Sist hij. Ik kijk weg. "Je hebt niet gelijk." Zeg ik zachtjes. Ik kijk dan eventjes naar Jason. "Hope, ik ga hoe dan ook ze vermoorden." Sist hij en komt naar me toe. "Je kan me niet tegen houden." Zegt hij en loop dan de kamer uit. Ik kij kweer naar Mike en help hem weer met zijn wond. Ik zucht zachtjes. Ik denk na over wat Jason zei. Ik zie dan mijn beste vriend komen. Ik schrik zachtjes. Hij rent naar me toe en gaat voor me staan. "Hope, ga naar beneden." Zegt hij. Ik schud me hoofd. Ik help Mike met opstaan. Hij loopt langzaam naar Axel. "Rustig.." Mompelt Mike naar Axel. Ik pak mijn beste vriend ze hand en kijk dan weer naar Axel.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Als ik merk dat Mike nog leeft en een beetje beweegt, kalmeer ik een klein beetje. Het grootste deel van de verandering trekt zich terug. De wolvenharen verdwijnen, net als mijn staart en poten. Mijn klauwen daarin tegen, blijven nog steeds. Zachtjes trek ik mijn pols los, als ze me vastpakt. Ik heb liever even niet dat ze me aanraakt. Ongerust ga ik bij Mike zitten en hou Hope onopvallend maar goed in de gaten als ze de wonden dept. Je weet het maar nooit, tenslotte. Zacht help ik Mike overeind met Hope, als Jason binnenkomt en ga beschermend voor Mike staan. Ik vermoord die vampier nog, dat is 1 ding wat ik je met zekerheid kan vertellen. Alleen, nu nog niet. Nu is het nog iets te vroeg.
Stil kijk ik naar hoe Hope met haar broer vecht en Jason naar me toe loopt. "Je noemt mij gevaarlijk?" vraag ik rustig. "Jij dood en verwond onschuldigen, wij niet." zeg ik. Naja, mijn vader wel, maar de roedel die hier nu zit niet. Het grootste deel van ons is nog nooit veranderd. Ik volg Jason met mijn ogen, als hij de kamer verlaat en kijk dan weer naar Mike. "Gaat het?" vraag ik en hij knikt klein.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk naar Axel en slik. Ik ruik het bloed steeds sterker en sterker. Ik slik en houd me in. Ik zie mijn beste vriend gaan. Ik ga op het bedrand zitten en kijk naar Mike. Ik kijk naar Axel. "Sorry voor me broer." Mompel ik. "Ik krijg hem nog wel, jullie hebben ons toch niks aangedaan? Naja jou vader onze ouders wel alleen jij ons toch niet." Mompel ik. Ik kijk eventjes naar de grond en denk na. Ik weet dat Axel mij niet echt vertrouwd, dat snap ik alleen ik wil wel toch op ze letten. Ik kijk naar Mike en streel zacht over de wond. Ik denk na. Ik kan best de wond beter maken maar dat wilt Axel of Mike vast niet. "Ik ken de wond beter maken.." Zeg ik zachtjes. Ik bijt zacht in mijn pols en er komt bloed. Ik houd die voor Mike ze mond. "als hij van mijn bloed drinkt geneest de wond alleen je mag hem niet doden ofzo dan word hij een weervamp." Zeg ik. Ik kijk hem kort aan. Ik kijk weer naar Mike. Hij knikt langzaam. Hij drinkt langzaam van mijn bloed bij mij pols. Ik slik even als het een beetje pijn doen. Ik kijk naar de wond en die geneest snel. Ik glimlach tevreden. Ik haal mijn pols bij hem weg. "Ik let wel op Mike." Mompel ik. Mike pakt dan mijn hand. Ik glimlach zwakjes. Ik kijk dan even naar Axel.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik kijk Hope aan en onderdruk een snuif. Waarschijnlijk maakt het haar niet veel uit dat we opgevreten worden. Ze probeert alleen maar aardig te doen, voor wat? Toch, ze lijkt zich wel oprecht zorgen te maken over Mike. "Je had hem nooit moeten vertellen over mijn vader" zeg ik zacht tegen haar. Daardoor heeft hij een nog grotere haat tegen me en hij richt die op Mike af. Mike is het slachtoffer van de daden van pap. Zolang ik er niet ben tenminste.
Ik slik zacht als Hope haar pols open bijt en wil haar eigenlijk tegenhouden, voor ze Mike haar bloed laat drinken. Toch laat Mike weten dat hij het wel wil, dus besluit ik me er niet mee te bemoeien. Het is Mike zijn lichaam. Ik hoef geen vampierenbloed. Ik weiger erdoor gered te worden, maar Mike heeft over sommige meningen een andere mening. Die moet ik accepteren. Stil kijk ik naar hoe Mike van haar bloed drinkt en onderdruk de kotsneiging die ik ervan krijg. Dit kan hij toch niet menen? Als Mike vervolgens Hope haar hand ook nog pakt, kijk ik de andere kant op.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik glimlach klein en kijk kort naar Axel die weg kijkt. Ik sta dan op. Ik help Mike met opstaan en het lukt redelijk goed. Ik glimlach breed en kijk dan weer naar Mike. We lopen naar beneden terwijl ik help. Ik laat hem op de bank zitten. Als hij zit ga ik langs hem zitten. "Dankjewel." Zegt Mike zacht. "Asjeblieft." Zeg ik daarna. Ik sta op en loop naar de keuken. Ik pak wat drinken en loop weer terug. Ik kijk naar Mike en geef het glas water. Ik ga zitten en denk na. Ik zie mijn beste vriend al weer. Sam heet hij trouwens. Ik sta gelijk op en geef hem een knuffel. "Jason probeerde hem te vermoorde, Ik heb Mike geholpen." Zeg ik zacht. "Let je even op hem?" Vraag ik en loop naar boven. Ik loop naar axel en zucht zacht. "Gaat het een beetje?" Vraag ik en slik kort. "Het spijt me echt van mijn broer." Zeg ik daarna en kijk kort naar de grond. "Hij wilt jou gewoon pijn doen alleen omdat je de leider ze zoon bent." Mompel ik. "Sorry dat ik het tegen hem heb verteld." Zeg ik nog en denk na. "Je moet wat meer op Mike leten en tegen niemand zeggen dat ik hem bloed heb gegeven." Zeg ik en denk nog eventjes na. Als hij het gaat vertellen word ik verbannen. Regel 1 is geen andere groepen helpen en naja ik heb Mike geholpen. Ik kijk even naar de grond.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Ik help Mike samen met Hope opstaan en naar beneden te lopen. Nog steeds vertrouw ik Hope nog niet helemaal, al ben ik dankbaar dat ze Mike heeft gered. Vooral omdat hij nog niet veranderd is en dus nog niet heel snel geneest. Zijn eigen genezingsproces zou waarschijnlijk te lang op zich hebben genomen.
Niet veel later brengt Hope een glas water naar Mike toe. Zo te ruiken is het inderdaad puur water, dus zeg ik er niets van. Wel vraag ik me af, hoe het met Jake gaat. Waar is hij?
Als Hope naar boven gaat, besluit ik haar te volgen en kijk haar aan. "Even de feiten op een rij. Je neemt ons gevangen, breekt de nek van de man die altijd als een vader voor me was op momenten dat ik mishandeld werd, drinkt mijn bloed en je broer heeft mijn beste vriend vermoord. Tevens heb je een andere vriend weggestuurd, in de richting van heel wat vampiers en heb ik geen idee of hij nog leeft en hoe het gaat. Net als de rest van de pups. Dus wat denk je?" vraag ik als ze vraagt of het een beetje gaat. Het lijkt me logisch dat het totaal niet gaat. Ik maak me veel te veel zorgen om de roedel, ook ga ik haar broer vernietigen. Zodra ik de kans krijg. Hij zal boeten voor wat hij Mike heeft aangedaan.
"Je had gewoon je kop moeten houden over mijn familie. Dat zijn mijn zaken, niet die van jullie" zeg ik enkel. Aan sorry hebben we niet veel. Haar broer zal daardoor niet vergeten wie ik ben. Ik snuif even als ze zegt dat hij me pijn wil doen. "Daar heb ik hem niet voor nodig, dat kun je wel tegen hem zeggen" zeg ik enkel. Ik heb niet gevraagd om een vader als de mijne, die al een hel op aarde is. "Ik kan moeilijk op hem letten als je me steeds overal naartoe sleept" zeg ik tegen haar en loop naar de trap. Ik ben ook niet van plan iemand te vertellen, dat ze hem heeft gered. Het is de grootste schande die een weerwolf kent. Gered worden door een bloedzuiger. Het gaat ten koste van Mike zijn eer, net als die van zijn familie en de hele roedel. Goed, pap kan me niet veel schelen, maar de rest van de roedel wel.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik kijk hem aan en frons. "Pardon? Me broer heeft je vriend oroberen te vermoorden hij is er toch nog?" Mompel ik. Ik loop naar de badkamer en zie Jake. Ik pak hem vast en loop terug. Ik duw Jake naar Axel . "En hier is je vriend nog." Sis ik. Het maakt me gewoon kwaad dat hij zo over me denkt. Ik loop naar beneden en kijk kort naar Mike. Ik ga langs hem zitten. Hij vertrouwt me teminste wel. Denk ik. "Gaat het een beetje weer?" Vraag ik zacht. Hij knikt kort. "Axel vertrouwt me niet." Mompel ik en kijk weg. Ergens doet dat gewoon pijn. Naja ik snap het ook wel. Ik ben een vampier en hij een weerwolf. Maar we kunnen toch wel fatsoenlijk doen? Ik kijk naar Mike. "Negeer hem maar, hij is bang dat je ons vertrouwen kapot gaat maken" zegt hij. Ik frons. Waarom zal ik dat doen? Ik zucht diep en kijk kort weg. Ik g wat beter zitten en denk weer na. Ik sta dan op en loop naar de voordeur. Ik maak hem open en zie wat vampiers staan. Ze kijken me kwaad aan. "Waarom bescherm je ze?" Vragen ze kwaad. Ik frons even. "Ik laat ze in leven? Hun hebben ons niks aangedaan." Sis ik. "Hope geef de moed op, ze gaan je vermoorden dat weten we." Zegt een van hun. Ik denk . "Laat het gewoon." Mompel ik. "Hoeveel zin er dood?" Vraag ik zachtjss en kijk kort naar de grond. "Pas 1, de rest worden mishandeld" zegt een van hun. Ik kijk op. "Zeg tegen ze dat hun de weerwolven om 6 uur bij het pein moeten brengen." Zeg ik mompelend. Ik weet al sat ik ga doen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
"De vampiers mogen niet weten dat je ons helpt, de weerwolven mogen niet weten dat Mike je bloed heeft gedronken. Dat is bij ons de grootste schande die er bestaat en als hij je bloed niet had gedronken, was hij nu dood geweest. Volgens de weerwolfregels, is Mike dus nu door je broer vermoord. Ik ben je dankbaar dat je hem hebt gered, maar het is wel een feit" zeg ik zacht en slik even, als ze de badkamerdeur opent en Jake naar me toe duwt. Snel vang ik Jake op. Een beetje overdreven, maar goed.
Even kijk ik haar na, als ze naar beneden loopt en zucht zacht. "Gaat het?" vraag ik aan Jake, die knikt. "Waar ging dat van net met Mike over?" vraagt hij en ik zucht zacht. "Lang verhaal" antwoord ik en ga op Hope haar bed zitten. "Waar is Mike?" vraagt Jake vervolgens. "Beneden, bij die bloedzuiger" antwoord ik. "Moeten we niet helpen?" vraagt Jake vervolgens. "We kunnen niet veel doen. We hebben onze wolvenvorm niet eens onder controle. Het enige wat we kunnen doen, is het beste hopen" zeg ik en zucht zacht.
Ik kijk op als er beneden, bij de deur wat stemmen klinken en gebaar naar Jake dat hij zich stil moet horen. Stil luister ik mee en slik. Even kijk ik Jake aan. Wat zouden ze om 6b uur van plan zijn?

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
De vampiern knikken en ik kijk ze kort aan. "Dan zie ik jullie daar.' Mompel ik. Ik doe de deur dicht en kijk kort rond. Ik zie Axel en Jake staan en ik kijk op. "Mmh kom maar gewoon hoor." Mompel ik. Hun weten niet wat ik van plan ben gelukkig. Ik zucht zacht. "Om 6 uur blijven twee van jullie hier, het beste is dat Mike hier blijft en jullie mogen zelf kiezen wie mee gaat." Mompel ik en kijk kort naar de grond. "En ik laat je niet vermoorden ofzo. "Zeg ik nog. "Ik probeer wat weerwolven van jullie te redden." Mompel ik. Waar ben ik mee bezig.. "eentje is al dood." Zeg ik zachtjds en slik. Ik loop dan naar de woonkamer en kijk kort naar Mike. Ik glkmlach zwakjes en ga langs hem zitten. "Is het raar dat ik julliemprobeer te redden?" Vraag ik zachtjes en kijk hem aan. "Beetje." Zegt hij zacht. Ik staar naar voren en denk na. Ik zucht zachtjes. Ik sta dan weer op en loop wat rond. Ik kan hun moeilijk hier allemaal houden. En dadelijk verzinnen ze iets om mij te vermoorden ofzo. Ik loop maar naar boven en loop mijn kamer in. Ik plof neer op het bed en krijg tranen in mijn ogen. Ik weet het gewoon niet meer. Het ergste is dat Axel, Mike en Jake hier zitten. Ik heb het gevoel dat ze me iefs vaan doen. Of iemand waar ik mee bevriend ben. Ik zucht zachtjes en denk na. Ik veeg mijn tranen weg en staar naar het plafond. Ik denk telkens na over de Axel enzo. Ik schud me gedachtes weg.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Axel
Zij aan zij besluiten Jake en ik naar de trap te gaan en kijken Hope aan, als ze zegt dat we beneden mogen komen. "Wat is dat met 6 uur?" vraag ik en kijk haar aan als ze zegt dat twee van ons hier moeten blijven. Ze had net nog gezegd, dat ze de wolven op het plein wilde. Wat dus ook betekend Mike en nog een van ons. Ons alle drie, ondanks dat Mike helemaal nog nooit is veranderd of zelfs maar een gedeelte.
Langzaam trek ik mijn wolvenklauwen in en kijk Hope aan, terwijl we naar beneden lopen. Toch blijven Jake en ik in de gang staan, tot Hope naar boven gaat. Vervolgens lopen we rustig naar de woonkamer toe. Mocht die broer terug komen, moeten we Mike beschermen en dat gaat alleen als we in zijn buurt zijn. Rustig ga ik op de bank zitten en Jake gaat aan de andere kant van Mike zitten.
"Waarom doe je zo tegen haar?" vraagt Mike me en ik kijk hem aan. "Ze is best aardig" zegt hij vervolgens.
"Nu pap ons hierheen gestuurd heeft, ben ik de verantwoordelijke. Ze blijft een vampier en die zijn niet te vertrouwen. Ze probeert je vertrouwen te winnen, maar zal er alles aan doen om wraak voor haar ouders te nemen. Daarbij weet je wat er gebeurt, als de wolven erachter komen wat ze met je heeft gedaan" zeg ik tegen Mike en hij slikt. "Ik neem geen risico. Er is al 1 van ons dood en de rest wordt gemarteld." zeg ik en zucht zacht. Ik moet ons hier weg krijgen en snel ook.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld