Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO ft. Obviousthoughts

Account verwijderd

schreef:
Ashley voelt dat hij haar kaken vastpakt en haar zijn kant op laat kijken. Ze slik eventjes en kijk hem aan. Ze kijkt hem recht in zijn ogen aan. Ze ademt erg rustig maar haar blik vertelt genoeg over hoe zij zich nu voelt. Haar kaken staan strak op elkaar om de emotie verder binnen te houden. Toen hij haar losliet legde ze haar hoofd weer tegen het raam en keek weer naar buiten. Ze reden het bos in. Normaal was ze dolblij als ze het bos in reden. Dan zou zij namelijk met haar moeder en de hondjes lekker een boswandeling maken, maar naar het bos gaan zou vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. Ze kijkt even op als ze een oprit op rijden en uiteindelijk een garage inrijden. De auto's en motoren deden haar niets. Ze hield er totaal niet van. Ze doet haar gordel los en wacht tot de deur opengaat of nouja totdat hij haar de auto uitsleept en in de kelder gooit want het idee dat dat ging gebeuren spookte wel door haar hoofd. Haar blik is nogsteeds hetzelfde als het moment dat ze in de auto stapte en ze wist niet hoelang het duurde voordat die blik veranderde. Ze voelde op het moment namelijk niets anders.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin laat de deuren omhoog klappen, hij slaat de motor af en stapt uit en sluit zijn eigen deur. Hij kijkt naar haar door het raam van de auto, maar wacht niet totdat ze uitstapt. Hij heft het kleine apparaatje aan zijn sleutelbos naar zijn lippen en zegt; "Sluit de deuren en ramen." De deuren en ramen van het huis klikken opslot, je hoort het zachtjes in de garage. "Lichten aan." Zegt hij weer en de lichten in de garage springen aan, hij kijkt nog om of ze is uitgestapt en loopt dan door de garage richting de deur die naar de trap naar het huis zou gaan. "Leef je uit, verken het huis. Je komt er niet uit, probeer het ook niet want sommige deuren geven een energie lading. Er ligt meisjes kleding van mijn ex achter de derde deur op de eerste etage, leef je uit." Zegt hij kort voordat hij de deur opent en naar boven loopt, hij pakt een oortje van een klein blad dat aan de muur langs de trap zit en doet die in. "Rick, we hebben een meisje in huis, ik waarschuw je. Afblijven. Laat haar rond kijken en haal even een nieuwe iPhone 6s uit de kast. Ik leg alles later uit."

Account verwijderd

schreef:
hij doet me echt aan christian grey denken doei

Ashley stapt dan uiteindelijk uit en kijk even rond. Ze hoort hem zeggen dat alles dicht moet en dat de lichten aan moeten en ze rolt haar ogen. Jongens en hun speeltjes. Ze loopt langzaam het huis in en kijk kort rond. Ze knik als hij dat allemaal zegt. Ze wilde het huis niet verkennen maar naar het eerste bed wat ze vond. Ze haal een hand door haar lange bruine haren en zucht waarna ze de trap oploopt en naar de derde deur loopt. Ze opent de deur en doet het licht aan. Het was een hele inloopkast vol met meisjes kleren. Leuk zo, kleren van een ex. Ze trek een lade open en ziet bh's en ondergoed, de tweede la zit vol sokken en panty's etc. en de derde la, daar liggen pyjama's in. Ze pakt een pyjama shortje en een shirtje waarna ze langzaam haar kleding uittrekt. Elk meisje zou dromen van zo'n inloop kast en met deze merkkleding maar ze wilde liever haar eigen vertrouwde kleren die naar haar roken, naar de wasverzachter van thuis, gewoon spullen die van haar waren en niet die van anderen waren geweest. Ze trek de pyjama aan die iets aan de kleine kant is aangezien ze best wel curves had. Ze pakt een elastiek van de makeup tafel en doet haar haar vast waarna ze het kleine beetje makeup van haar gezicht afhaalt. Ze gooit het doekje in de prullenback, doet het ligt uit en loop de kamer uit. Ze loopt een deur verder en opent die. Het is een vrij kleine normale kamer met een simpel 1 persoonsbed. Ze sluit de kamerdeur en loopt meteen naar het bed. Ze gaat zitten op het bed en trekt haar knieën tegen haar borst aan waarna ze even zucht en kwaad een traan wegveegt. Ze gaat dan langzaam liggen en trekt de dekens over zich heen. Misschien zou deze nachtmerrie snel over zijn maar ze betwijfelde het. Ze draait zich om naar de muur, met haar rug naar de deur. Ze had geen zin om te praten, met niemand niet. Op het moment het ze nergens zin in...

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin hoort haar rondlopen, hij volgt haar even rond van een afstand om te zien wat ze doet. Als hij haar een pyjama aan ziet trekken snapt hij wat ze gaat doen, hij fronst als ze de kleinste kamer inloopt van het huis maar beseft zich dan dat het haar waarschijnlijk niet uitmaakt waar ze nu moet slapen. Hij haalt een teug adem, geen medelijden tonen, herinnerd hij zichzelf als hij doorloopt naar de badkamer die grenst aan zijn slaapkamer. Hij besluit om te gaan douchen, hij is bijna de hele avond weg geweest. Hij kleed zich uit en kamt zijn licht zilverkleurige haar, hij draait zijn hoofd in het licht, het licht geeft zijn haar een beetje een pastel paars gloed. Zilvershampoo. Hij duwt het haar naar achter en maakt er een soort 'man bun' van of hoe ze het ook noemen, hij snapt geen hol van al die termen. Hij draait de knop van het water om en er valt een soort waterval uit de grote douchekop waar hij snel onder stapt. De douche is open, er zit een bad langs dat groot genoeg is voor 4 mensen en de rest is een gewoonlijke badkamer, zo'n 6 bij 5 meter groot. Als hij onder de douche staat denkt hij aan wat het meisje nu aan het doen is, hij weet haar naam niet eens. Hij fronst en bedenkt hoe hij het beste haar een beetje op haar gemak kan stellen, ook al is het bijna onmogelijk in het huis van degene die je gekidnapt heeft.

Account verwijderd

schreef:
Ashley draait uiteindelijk op haar rug en kijkt naar het plafond. Slapen ging moeilijk. Elke keer als ze haar ogen sloot zag ze haar eigen kamer voor zich, deed ze haar ogen open, lag ze in een totaal andere kamer. Ze likt over haar lippen en komt langzaam omhoog. Ze slaat de dekens van haar lichaam af en loopt naar de deur die ze geluidsloos opent. Ze kijkt eventjes om zich heen waarna ze naar beneden loopt. Ze loopt over de koude tegel vloer naar de keuken die ze pas na eventjes zoeken heeft gevonden. Ze staat op haar tenen en opent een paar keuken kastjes totdat ze het kastje met de glazen vind. Ze pakt een glas en opent een paar schuiven totdat ze een doosje met paracetamol ziet liggen. Ze pakt er 2, voor haar barstende hoofdpijn. Ze vult het glas met water en neemt de pillen in waarna ze het glas in de gootsteen zet en weer naar boven loopt. Ze loopt terug naar de slaapkamer waar ze net ook lag. Eenmaal in de kamer sluit ze de deur weer en kruipt in bed. Ze gaat weer op haar zij liggen, richting de muur en sluit haar ogen. Ze haalt even diep adem en probeert de ontspannen wat amper gaat. Een traan rolt over haar wang die ze ruw wegveegt. Ze snikt en houd de dekens dicht tegen haar trillende lichaam aan. Uiteindelijk valt ze huilend in slaap, denken aan thuis, aan de dingen die ze had kunnen doen maar nooit meer gaat kunnen doen.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin stapt onder de douche uit en droogt zich snel af, hij wikkelt de handdoek om zijn heupen en loopt door de tweede deur in de badkamer naar zijn slaapkamer. Hij loopt naar zijn kast, hij had ook een inloopkast maar in deze kast zaten zijn meest gedragen spullen. Hij pakt een strak wit shirt en een losse zwarte joggingsbroek, hij zou toch straks gaan slapen. Hij hoort een deur dicht gaan en loopt zijn kamer uit, de voetstappen die volgen komen uit de kamer waar het meisje lag. Hij drukte zijn lippen kort op elkaar terwijl hij even nadacht. Hij loopt een andere kamer binnen op de 1e verdieping en kijkt rond, dan pakt hij de tablet die speciaal is gemaakt voor online kopen want hij ging nooit winkels zelf in en de credit card die er langs ligt. Hij pakt ook de telefoon die Rick had klaargelegd en een notitieblok waar hij snel wat op kriebelt. 'op deze tablet kun je alleen dingen kopen, koop wat je wilt/nodig hebt. de telefoon heeft alleen mijn en Rick's nummer, een ander nummer toevoegen of bellen gaat niet. alles wat je doet word gecontroleerd en onderschept. het huis heeft een zwembad, sportzaal, bibliotheek, muziek kamer en ik heb geen zin om alles op te schrijven dus kijk morgen rond. ik zit op het kantoor helemaal boven in het huis als je iets nodig hebt. - ' hij tikt de pen tegen zijn lippen, het klinkt ontzettend harteloos, en ergens spijt dat hem maar hij heeft zich nooit echt emotioneel geopend tegen vreemden. Hij bedenkt zich en legt zijn pen neer, hij loopt naar de badkamer en pakt zijn telefoon waarna hij een belletje pleegt met een heel team. Haar moeder word ingelicht, natuurlijk met een leugen. Hij heeft haar moeder kunnen vinden via dna dat op haar kleren zat. Zo weet hij ook dat ze Ashley heet en waar ze woont. Haar moeder denkt nu dat Ashley weggerend is van huis en wenst geen contact meer te nemen, ook dat ze veilig is. Haar is gevraagd of ze iets op konden halen wat haar dierbaar is en haar moeder had een versleten knuffeltje meegegeven aan de mannen. Rond 3 uur 's avonds was alles pas geregeld en met de spullen die hij voor zijn idee had klaar gelegd loopt hij stilletjes haar kamer binnen. Hij legt de tablet, creditcard, nieuwe telefoon en briefje op het tafeltje tegenover haar bed, op het briefje heeft hij nog bijgeschreven. 'Je moeder is gerustgesteld.' Het was kort maar krachtig en hij sloop naar haar bed waar hij zo zachtjes mogelijk het knuffeltje bij haar hand legde, in hoop dat het haar iets beter zou laten voelen. Hij kon haar niet laten gaan, hij kon het gewoon niet, hoeveel medeleven ook. Maar iets in hem riep wel om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor nu.

Account verwijderd

schreef:
Ashley slaapt diep, maar niet fijn. Ze beleefd telkens de avond opnieuw en opnieuw. Elke keer vanaf het moment dat hij haar vastgrijpt en uiteindelijk meeneemt. Ze heeft niet eens door dat hij de kamer inloopt en dingen op het tafeltje neerlegt. Maar zodra ze iets tegen haar hand voelt en een bekende geur ruikt woelt ze een beetje. Ze pakt het ding beet en weet meteen dat het haar knuffeltje is. Zelfs in haar slaap rolt er een traan over haar wang waarna ze het knuffeltje tegen zich aandrukt. Ze ruikt de geur van thuis en daar droomt ze dan ook meteen over. Over hoelang ze het knuffeltje al heeft en hoe blijf ze er vroeger mee was. Het knuffeltje had veel waarde voor haar. Ze had deze van haar inmiddels overleden opa gekregen. Hij was haar grote held, haar alles. Ze kon hem altijd alles vertellen en wat hadden ze altijd een lol. Ze waren de grootste maatjes tot op de laatste dag. Haar opa was ernstig ziek, ze wist dat hij dood kon gaan maar ze wilde het niet geloven. Het kon gewoon niet, haar lieve opa, die dood zou gaan. Zonder hem zou het leven zo anders worden, hij was degene die haar zoveel levenslessen gaf, die haar behoede voor foute jongens en andere slechte dingen, wie moest dat nu voor haar doen. Haar opa overleed 6 maanden geleden, in het ziekenhuis, terwijl hij haar hand vast hield. Ze vergeet dat moment nooit meer. De greep die steeds zwakker werd, het gepiep van de machine, die 1 toon aannam, de greep die er niet meer was en het uittrekken van de stekkers. Haar wereld zakte in. Ze at amper iets, wekenlang, naar school ging ze niet, niks kon haar meer gelukkig maken, niemand kon haar zo laten stralen als hij dat altijd deed. Nu had ze eindelijk weer haar leven op de rails en totdat ze iets deed waar haar opa haar voor zou behoede, hij zou nu vast van boven toekijken met een hoofdschuddend gebaar. Ze had hem teleurgesteld, en die gedachte deed haar alleen maar meer pijn. Ze fronst zachtjes in haar slaap aangezien ze nu aan haar opa dacht. Ze miste hem vreselijk. Ze wilde zo graag nog een keer met hem knuffelen maar dat mocht niet zo zijn. Na een tijdje viel ze weer in een goede slaap en dit keer tot de volgende ochtend.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin kijkt naar hoe ze het knuffeltje dicht tegen zich aantrekt en let nog even op hoe ze slaapt, hij wrijft over zijn voorhoofd, migraine. Hij voelt haar verdrietige energie doordringen tot die van hem, dit gebeurt hem nooit. Hij drukt de palm van zijn hand tegen zijn voorhoofd, uit uit uit, denkt hij maar andere gedachtes schreeuwen terug. Haar verdriet herrinert hem aan zijn verdriet, iets wat hij al jaren wegstopt, hij had nooit tijd voor zichzelf zielig te vinden. Hij is zover in gedachten dat hij de traan over zijn wang niet voelt, hij moet weg uit de kamer. Hij loopt snel de kamer uit en recht naar zijn eigen kamer. De deur valt in het slot en hij dankt zij vader voor de geluidsdichte wanden als hij even een kreet laat klinken. Waarom. Waarom moet een debiel meisje een grapje uithalen en zijn hele planning overhoop gooien, zijn gedachtes zelfs! Hij pakt het fotolijstje van zijn moeder en smijt het tegen de muur. Hij wil niks voelen, hij wil alleen de adrenaline, verdriet past niet in zijn leefstijl en toch rollen de tranen over zijn wangen. Deels huilt hij ook uit schuld, hij had haar moeten laten gaan maar nu kon hij niet meer terug. Maar ook aan de gedachte van zijn moeder, zijn prachtige lieve moeder. Ze was nog net 35 toen ze moest gaan, zijn vader, de rijke stinkerd had haar bedrogen en nog bleef ze bij hem en uiteindelijk heeft ze zichzelf op gehangen waar 17 jarige Justin haar vond in haar kamer. Dat was de zelfde maand dat hij voor het eerst iemand had vermoord, hij had zijn eigen vader het leven ontnomen om zijn pijn te stillen. Alles was hij toen kwijt, en toen begon hij met waar hij nu zo goed in is. Zijn vingers trekken aan zijn haren die ondertussen los zijn gevallen, zittend op zijn bed met zijn ellebogen leunend op zijn knieën. De tranen vloeien maar hij laat ze gaan, niemand zou binnen lopen en dat weet hij. Het is bijna 6 uur als hij op zijn wekker kijkt. Hij veegt de tranen weg met zijn shirt en staat op, slapen zou nu eindigen in nachtmerries dus hij loopt richting de lift en gaat naar de bivenste etage waar hij uitstapt in zijn kantoor. Zoals gewoonlijk na, normaal, een beetje emotie stort hij zich op werk en daarom schuift hij nu achter zijn bureau.

Account verwijderd

schreef:
Ashley word de volgende ochtend wakker met opgedroogde tranen op haar wang. Ze fronst even en veegt ze weg waarna ze naar het knuffeltje in haar hand kijkt. Ze is nu al helemaal verbaasd. Ze komt uit het bed en loopt naar het tafeltje. Ze pakt het briefje en slik. Mama. Ze wilde naar huis. Ze krijgt weer waterige ogen en kijkt naar de telefoon en de ipad. Ze hoefde niks. Ze wilde maar 1 ding en dat zou ze toch niet krijgen. Ze pakt de iphone en installeert hem waarna ze de kamer uitloopt en naar de inloopkast loopt. Ze loopt naar binnen en trekt schone lingerie aan waarna ze een lange joggingsbroek aandoet met een oversized sweater en sokken, warme sokken. De tegels zijn ijskoud, had hij geen vloerverwarming. Ze zucht en kijkt naar haar gezicht, het zag er zomaar somber uit. Ze loopt langzaam naar beneden. Het huis is leeg en stil, niks vergeleken haar huis. Als ze beneden komt word ze al besprongen door 2 lieve hondjes, Sammy en Jacky. Loopt ze de woonkamer in dan ruik je al gebakken ei met spek, hier rook het gewoon naar nieuwe meubels en niks anders. Er was niks of niemand in de buurt en dat vond ze apart, thuis was het altijd druk en gezellig, niet dat ze nu in de buurt van mensen wilde zijn maar dat terzijde. Ze loopt de keuken in en zet een kop thee. 's Ochtends eten vond ze niks, met geluk at ze 's middags wel. Ze loopt naar de woonkamer en zet de kop thee op de salontafel waarna ze op de bank gaat zitten en haar iphone pakt. Er stonden geen foto's op, geen herinneringen, niks. Ze zucht en download maar spelletjes. Ze speelt een spel en trek haar knieën weer tegen haar borst aan.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin werkt tot hij door de intercom gerommel hoort, hij weet bijna zeker dat het Ashley is. Zijn vingers vallen stil op het toetsenbord and hij zucht, wrijft even over zijn gezicht en kijkt het kantoor rond. Zijn huis is leeg, zijn huis is geen thuis meer sinds zijn moeder weg is, alles is koud, voelt koud. Hij heft de meest luxueze meubels maar zijn woonkamer is niet gezellig, alles is leeg ookal staat het vol. Hij voelt zich al 7 jaar nergens meer thuis, hij heeft een groot huis en daar houd het mee op. Hij voelt onder zijn ogen, zijn wallen zijn dik en zwaar. Hij staat op en neemt de lift naar beneden, hij loopt recht de woonkamer in, ziet haar zitten maar loopt recht door naar de keuken. Zijn hand omklemt de hendel van de koelkast zo hard dat zijn knokkels wit worden, hij opent de deur en pakt een fles Jus. Hij drinkt uit de fles, neemt geen moeite om een glas te pakken. Na een goede twee minuten zet hij de fles weer terug en loopt hij de woonkamer weer in. Hij staat even stil en weet niks te zeggen, hij kijkt alleen naar de grond. Hij ziet er slecht uit, in vergelijking met gisteravond en het is allemaal zijn eigen schuld.

Account verwijderd

schreef:
Ashley speelt haar spelletje door totdat ze er genoeg van heeft. Ze kijk op als ze voetstappen op de trap hoort. Fijn, hier zat ze al helemaal niet op te wachten. Ze speelt met de koortjes van de joggingsbroek en zucht als hij de keuken in verdwijnt. Ze hoort gerommel in de koelkast en niet veel later loopt hij de woonkamer in. Ze kijkt niet omhoog. Ze kijkt naar de grond. Ze slikt eventjes en pakt haar thee waar ze een slok van neemt. Ze voelde zich niet op haar gemak, al helemaal niet in andermans kleding en in een huis dat perfect schoon is waar het lijkt alsof niks vies mag worden en waar constant word schoongemaakt. Als haar thee op is staat ze op en loopt langs hem af naar de keuken. Ze had geen zin in een gesprek. Ze zet de mok in de vaatwasser en schud kort haar hoofd waarna ze naar de trap loopt door de gang. Er waren verschillende deuren, wat zou er toch allemaal achter zitten. Wie werd er nu gelukkig in een huis waar je alles hebt, zo hoef je nooit naar buiten om iets te doen, maar dat was denk het hele punt van dit dacht ze. Ze loopt de trap op naar boven en loopt het kamertje weer in. Ze sluit de deur en pakt de ipad waarna ze op bed gaat zitten. Ze kijkt even op internet maar het verveeld al snel.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin kijkt hoe ze beweegt, zelfs hoe ze langs hem af loopt. Hij kijkt kort over zijn schouder voordat hij met een zucht naar de sportzaal loopt die op de zelfde verdieping als de woonkamer was. Net als het zwembad, een bioscoop en de kamer die als 7 jaar niet open is geweest. Hij trekt zijn shirt uit en pakt de tape dat langs de boxbody light, hij wikkelt zijn handen in de tape. Het is stil in de zaal totdat hij een flinke klap geeft tegen de zak, hij ramt heftig op het ding, probeert zijn frustratie er uit te slaan maar het helpt niet. Hij schopt tegen de zak met een gefrustreerde schreeuw en loopt naar achter tot hij tegen de muur naar beneden kan zakken. Hoe moest hij ooit weer normaal leven? Met haar? Hij leunt zijn hoofd achter tegen de muur haar terwijl hij met het tape om zijn hand speelt. Hij likt zijn lippen terwijl hij stil blijft. Hij wil wel tegen haar praten maar de sfeer is ontzettend vijandig en hij weet niet hoe hij haar uberhaupt beter kan laten voelen. Hij geeft haar al het geld om te shoppen, haar knuffel en een gloed nieuwe telefoon. Het enige wat hij haar niet kan bieden is een thuis, want hij kent het gevoel van een thuis zelf niet meer. En dat is waarschijnlijk het enige waar ze naar verlangt en hij heeft dat van haar afgenomen. Hij staat langzaam op en loopt richting de trap, hij gaat naar haar kamer. Hij is nog redelijk bezweet, maar het maakt hem vrij weinig uit. Hij opent langzaam de deur en leunt er dan tegen aan, hij speelt weer met het taoe om haar blik te ontwijken. "Je weet dat ik je niet kan laten gaan.." Lekker Justin, geweldige manier om een geruststellend gesprek te beginnen.

Account verwijderd

schreef:
Ashley zucht en bekijkt nog wat andere dingen op internet, niks met social media want dan zou hij helemaal gek worden. Ze trek de dekens over zich heen en download de sims wat ze dan maar gaat spelen. Ze zucht en houd haar knuffeltje tegen zich aan. Ze voelt zich weer erg verdrietig. Ze kijkt op als de deur opengaat en Justin tegen de deurpost aan leunt. Als hij dat zegt kijkt ze naar de dekens en knikt. Ze wist dat ja, maar die gedachte alleen al vond ze vreselijk. Ze veegt door haar betraande ogen en speelt haar spelletje. Ze kijkt hem nogsteeds niet aan, hij hoefde niet te zien dat ze eigenlijk best zwak is. Ze houdt haar kaken wederom strak op elkaar in de hoop dat hij haar gewoon met rust laat en lekker gaat doen wat hij niet laten kan. Moet hij geen mensen vermoorden, of kon hij haar niet gewoon meteen vermoorden, hoefde ze hier ook niet voor de rest van haar leven te blijven zitten.

Frenchtoast
Straatmuzikant

frenchtoast schreef:
Justin ziet dat ze knikt vanuit zijn ooghoeken, hij kijkt gepijnigd op als ze niet reageerd. Hij weet niet wat hij moet zeggen, het is ook de eerste keer na zijn laatste vriendin dat er echt iemand in huis was. Hij was niet alleen nu. "Kijk-" Begint hij met een zucht. Hij kijkt nu naar haar en fronst. "Ik weet dat ik je beter had kunnen laten gaan, maar ik weet niet wat ik doe als ik zoveel adrenaline in mijn lichaam heb. Ik leef voor strafbare dingen, het is wat me levend maakt. Nu is het te laat en geloof het of niet, ik wil er het beste van maken, oké?" Hij wisselt van kant van de deur om tegen te leunen en kijkt naar het raam zodat hij haar niet hoeft aan te kijken, ze doet teveel met hem. "Ik ben niet gewend aan gezelschap, probeer op zijn minst een beetje mee. Ik weet dat het mijn schuld is maar ik kan je niet vemoorden. Je zult het nooit snappen, ik snap mezelf niet eens maar het gaat niet."

Account verwijderd

schreef:
Ashley hoort hem alles wat hij zegt maar het doet haar niet veel. Als hij weet dat hij haar beter had kunnen laten gaan waarom had hij dat dan niet gedaan. 'Ik maak er het beste van als ik gewoon alleen ben' Ze kijkt hem aan en intense blik die al haar emotie weergeeft. 'Je hoef niet te wennen aan gezelschap, want ik wil ook geen gezelschap van jou.' Ze zet de ipad op stand-by en trekt de dekens nog wat hoger op. 'Ik ga hier niet mijn hele leven spenderen als je dat maar weet, ik kan niet zonder mijn moeder.' Ze kijkt hem kwaad aan. Ze kijkt naar het knuffeltje en zucht met pijn in haar hart. Ze veegt een traan weg 'Wil je me nu met rust laten, zou ik erg fijn vinden.' Ze bijt hard op haar lip maar er rollen al wat tranen over haar wangen. Ze vallen op haar sweater en het dekbed maar het boeide haar op het moment niet veel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld