Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBORPG || These four lonely walls have chang

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Ik kijk weg als hij zegt dat hij gaat, natuurlijk wil ik niet dat hij gaat en ik hem kwijtraak, hij is mijn beste vriend. Maar hij moet zich ook realiseren wat hij fout doet, hij hoort zulke dingen gewoon niet te doen. Het is afschuwelijk. Ik kijk lipbijtend naar hem als hij de deur opent. Ik ga hem zeker niet bellen, dat weet hij denk ik zelf ook wel. "Bye." Zeg ik dan zachtjes, doelend op dat het nu echt klaar is tussen ons en hij moet vertrekken. Ik begin de glazen dan maar terug in de kast te zetten aangezien ze toch niet gebruikt zijn. Ik gooi alle chips weg en zet de bakjes in de vaatwasser. Ik moet gewoon eventjes op de bank gaan liggen en alles laten bezinken, het kwam als een klap hoewel ik het eigenlijk al wist en het zag aankomen. Het is niet zomaar iets als je hoort dat je beste vriend, trouwens ook één van je weinige vrienden, drugs dealt en mensen vermoord. Diep zucht ik en ga op de bank liggen. Ik neem Coco van de grond en zet die op mijn buik, waar hij zich neer nestelt. Ik streel door zijn vachtje heen en kijk naar het plafond.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Onderweg naar huis was alleen Aubree in mijn gedachtes. We hadden letterlijk nog nooit ruzie gehad, dus dit kwam wel als een klap aan. Zelfs een discussie hadden we amper. Duizende vragen vlogen heen en weer in mijn hoofd; Zou het ooit nog goed komen? Hoe lang zou ze boos blijven? Zou ze me ook echt negeren? Hoe zou ze zich gedragen als we met de hele groep waren? Zo lang kon Aubree niet op me boos blijven, dat wist ik wel. Meisjes deden er gewoon wat.. Moeilijker over? Ik kon me moeilijk inleven hoe ze daar zo over konden zeuren. Maar van Aubree snapte ik het dan weer wel, best wel gek, eigenlijk. Maar achteraf had ik spijt dat ik het haar niet op het begin meteen had gezegd. Spijt, iets wat je alleen kunt krijgen als je het al hebt gedaan. Het is er altijd te laat.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Na een paar minuten zo gelegen te hebben, kom ik diep zuchtend en met tegenzin overeind. Nogsteeds ben ik verbaasd over het geheim van Justin. Zou de rest van de groep het ook weten? Weten zijn ouders het al? Ben ik de eerste die erachter komt? Wat gebeurt er met hem als die bende weet dat ik erachter gekomen ben? Al die vragen flitsen door mijn hoofd, maar op geen enkele vraag kan ik antwoord geven. Misschien is het ook wel beter zo, wat nou als ik hem later betrapte met dit? Als hij bijvoorbeeld iemand aan het vermoorden was? Een rilling glijdt door mijn ruggengraat bij dat idee.

Account verwijderd

schreef:
Justin. Dit is een tijdsprong van een halfjaar later.
Dagen vlogen voorbij, die weken vormden, naar maanden, die dan weer eindigden bij vandaag. Een half jaar later, na dat ik Aubree voor het allerlaatste had gesproken. We hadden niet gebeld, zelfs geen berichtjes gestuurd. En van al die dagen, zat er geen één dag bij dat ik niet aan Aubree had gedacht. Ik was zelf minder actief geweest bij onze vriendengroep, wat ik expres had gedaan. Het was niet mijn bedoeling om wie dan ook in gevaar te brengen. Maar van alle mensen, mistte ik Aubree toch het meest. Vanavond zou ik een meisjes moeten vermoorden, het werd me verteld dat alles in één keer moest. Ik mocht geen gesprekje houden, dat zou teveel opvallen volgens hun. Bruce zou mee gaan, Bruce was een nieuwe jongen hier. Je kon makkelijk merken dat hij nieuw was; hoe hij praatte, hoe hij dingen deed. Ik was benieuwd wie het meisje was, en wat ze had gedaan. We vermoordde hier ten slotte niet mensen om geen geldige rede. Maar een meisje kwam sowieso al zelden voor.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
We zijn nu al een halfjaar later en er zijn nogal veel dingen gebeurd, zelf ben ik er ook wat van geschrokken. Ik heb 4 maanden geleden voor het eerste drugs gebruikt en het is nogal raar uitgepakt, ik ben er nu verslaafd aan en het is echt vreselijk aangezien ik ontzettend veel gebruik, zoveel dat ik grote rekeningen open heb staan van een bende, ik weet zeker dat ze mij binnen de kortste keren iets aan gaan doen en dat baart me zorgen. Nu sta ik in een discotheek en er gaan blijkbaar al verhalen dat er iemand achter me aankomt vanavond, dus het liefste zou ik nu weggaan. Ik heb niet zoveel geld voor al het drugs. Ik ga op een kruk ergens achterin de bar zitten en bijt op mijn lip, hier kunnen ze mij toch niet vinden? Ik zit in een donkere hoek. Dat valt vast niet op. Ik trek mijn jurkje goed en blijf voor me uit kijken.

Zo ziet ze er trouwens uit.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik vond het eigenlijk héél interessant om te weten waarom ik een meisje moest hebben, om haar vervolgens te vermoorden. Zou ik haar niet stiekem nog even kunnen overhoren? Naja, ik liet het wel achter wegen. Ik vroeg het de jongens later wel. Dat voelde raar aan, ik vond het 'zielig' om dit bij een meisje te flikken. Maar hey, uit eindelijk gingen we toch allemaal stuk voor stuk dood? De manier hoe ik het deed, was tenminste minder pijnlijker dan de martelingen van andere jongens. Dit was in één keer. In de club was het warm, het rook naar een mix van alcohol, zweet en parfum. Bruce zou me aanwijzen om welke meid het ging, ik kon moeilijk weten wie het was en hoe ze er uit zou zien. Ze moest van onze leeftijd zijn, hier kwamen geen oudere mensen. Ja, ik wist precies wat voor mensen hier rond liepen en in welke leeftijdscatogorie ze hoorden. Maar mensen die hier vaak kwamen, wisten dat ook wel. Ik keek op toen Bruce vaag begon te doen, en me aantikte. Hij wees naar een meid.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Ik laat een hand door mijn lange bruine haren heen glijden en kijk eventjes kort rond, ik moet zo min mogelijk op vallen. Ik voel mijn lichaam verstijven als er een jongen naar me wijst die er niet vertrouwbaar uitziet en slik eventjes, mijn glas valt uit mijn handen en valt kapot op de grond. De vloeistof stroomt over de vloer heen en ik sta op, waarna ik zo snel mogelijk probeer weg te komen. Ik vind dit echt heel eng, ze gaan mij sowieso vermoorden, misschien ben ik binnen tien minuten al wel dood. Ik kan wel huilen op dit moment, ik wil naar mijn ouders toe en ik wil dat ik al het geld bij elkaar had. Snel glip ik tussen allemaal mensen door naar de toiletten, maar al snel word ik vastgegrepen door een jongen met pikzwart haar. "Please, don't.." Fluister ik zachtjes als hij mij naar een andere jongen brengt waarvan ik het gezicht niet kan zien.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik kon haar niet zo goed zien, maar ze kwam me bekend voor. Héél bekend voor. Shit, was ze dit nou echt? Wat had ze zichzelf aangedaan dat dit haar kon overkomen? Kwam dit door mij? Ben ik degene die dit had verricht? Ze was bang, haar glas lag binnen een fractie van 2 seconden op de grond. Dit kon niet waar zijn, precies zij, hoe onwerkelijk het ook was. Op een rustig tempo liep ik achter Bruce aan. Ik zou hem zo duidelijk maken dat hij even moest weggaan. Hij zou toch wel doen wat ik hem zou commanderen, hij deed alles voor iedereen. We hadden hem niet nodig. In de gang, wist ik zeker dat zij het was. ''Bruce, weg wezen.'' Zei ik terwijl ik haar arm vast greep. ''Nú.'' Commandeerde ik hem, deze keer wat dwingender. Zijn zielige gezichtje kwam naar boven. Tuurlijk zou hij weg gaan, hij was hier te dom voor. Ik duwde Aubree via haar rug naar buiten, terwijl ik aan het mompelen was waarom dit kon gebeuren. Tuurlijk zou ik haar niet dood schieten, dat wist ik meteen al. Eerst wou ik weten hoe ze dit had geflikt.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Al snel herken ik Justin zijn gezicht en slikkend kijk ik hem aan, ik was bang, bang dat er iets vreselijks zou gebeuren. Mijn hart slaat ongelooflijk snel en mijn ademhaling is ook niet helemaal gezond. Ik weet niet of dat Justin mij zou vermoorden, als hij mij niet herkende dan weet ik zeker dat hij het wel zou doen. Zijn sterke hand komt rond mijn arm en ik bijt op mijn lip omdat zijn hand best strak zit. Ik kijk naar de andere jongen die weg loopt en loop dan met Justin mee naar buiten toe, de tranen rollen over mijn wangen heen. Ik weet het nu echt zeker, ik ga dood. Waarom gaat Justin mij precies vermoorden?

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Ik liet geen glimlachje op mijn gezicht los. Ik ging niet vrolijk lopen doen, nu ik Aubree eindelijk na een halfjaar had gevonden op deze manier. Haar leven was in gevaar, als ik haar vanavond niet zou dood schieten, zou iemand anders het van de bende wel doen. Mensen zoals zij waren een bedreiging voor ons, ook al wist ik ondertussen nog steeds niet wat ze had gedaan. Ik wou dat Aubree veilig was, maar dood mocht ze niet. Daar was ze te speciaal voor. Ik bracht ons naar de achterkant van de club, waar ik haar tegen een muurtje aan drukte. Zo kon ze niet weg. ''Aubree, wat heb je gedaan? Wat doe je jezelf aan?'' Vloog er, bezorgd, uit mijn mond. Ze zag er prachtig uit, ze was altijd al prachtig geweest. Dit voelde heel raar aan.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, was hij niet blij om mij na dat halfjaar te zien. Wat ik volkomen begrijp, ja, hij ziet zijn ex-beste-vriendin nu weer, maar in een vreselijke situatie. Ik slik eventjes als hij me tegen het muurtje aandrukt. "Kan je me alsjeblieft niet zo hard tegen het muurtje drukken?" Mompel ik zachtjes aangezien het ook wel pijn doet. Hij is altijd al sterk geweest maar volgensmij heeft hij in dit halfjaar vaak getraind. Ik mis hem wel ontzettend bij me, zijn lach en zijn bezorgdheid over kleine dingetjes. Hij kwam zelfs in de nacht naar mijn huis toe als ik bang dat er iets zou gebeuren. Ik sla mijn ogen neer. "Schiet mij maar gewoon, dan ben ik er vanaf." Zeg ik zachtjes en kijk hem dan weer aan, hij is echt ontzettend aantrekkelijk, hij heeft stoppels en damn.. Ik moet hier niet aan denken, hij gaat me straks vermoorden. "Schiet nou gewoon alsjeblieft.." Ik voel mijn ogen volschieten met tranen, hoe langer hij er over doet, hoe emotioneler ik word. Ik ga mijn familie niet meer zien en mijn vrienden ook niet. Ik ben verloren.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Het was niet dat ik niet blij was om haar naar een halfjaar weer te zien, het was gewoon dat ik bezorgd was om d'r. Anders had ik nooit op zo'n manier in aanraking gekomen met haar. Het laatste jaar maakte het me ook wel boos. Het betekende dat ze iets had gedaan dat ons totaal niet aanstond, maar Aubree. Wie had dat verwacht? Zij was degene die een halfjaar het contact verbrak omdat ik weer degene was die slecht bezig was. Maar ik wist dat Aubree ook fout zat. We gingen hier niet mensen vermoorden om domme en ongeldige redes. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik haar hoorde, het was maar wat je hard noemde. Naja, ze was inderdaad een meisje en misschien deed het daarom wat pijnlijker, maar ik had expres nog 'rustig' aan proberen te doen. Daar op gaf ik dus ook geen antwoord, eerst ging ze mijn vragen netjes beantwoorden. ''Je gaat me nu in een paar woorden uitleggen waarom ik hier heen moest om jou te vermoorden.'' Zei ik, met nadruk op jou. Ze wist zelf ook wel dat het niet kon, zij was toch tegen al deze dingen? Ook al waren we geen vrienden meer, vond ik het raar van haar. ''Beantwoord mijn vraag en hou alsjeblieft voor de rest even je mond.'' Ik had totaal geen geduld. Het enige wat ik van haar vroeg was waarom ze hier was. Niks meer, niks minder.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
De tijd verstrekt maar nogsteeds heeft hij zijn pistool niet gepakt, waarom doet hij mij dit zelfs aan? Ik ben doodsbang op dit moment. Mijn lichaam trilt door de spanning, geen idee waar ik zenuwachtig voor ben aangezien ik toch zometeen dood ga. Waarom wilde hij weten waarom ik hier was? Dat boeit toch niet? Hij schiet straks toch wel een kogel door mijn hoofd heen. "I-ik heb drugs gebruikt." Zeg ik zachtjes en kijk hem aan, hij snapt ook wel dat ik dat wel vaker gedaan heb, anders had ik geen enorme rekening. "Ik ben verslaafd maar ik kan het niet betalen." Zeg ik erachteraan, ik schaamde me dood. Ik heb hem zelf afgewezen omdat hij slecht bezig was maar zelf doe ik het nu ook. Ik sla mijn ogen weg. "Schiet nou maar gewoon." Zeg ik zachtjes en voel mijn hoofd bonken. Als ik onverwachts beschoten was dan had ik het niet erg gevonden, dan had ik er niet eens iets van gemerkt maar nu rekt hij zoveel tijd dat ik gewoon over alles na ga denken. Duizenden vragen flitsen door mijn hoofd heen en het doet pijn, om mijn familie en vrienden zo achter te laten.

Account verwijderd

schreef:
Justin.
Het was wel toevallig dat het nou net Aubree moest zijn. Lieve meisjes veranderden ook altijd, er zat altijd wel iets achter iemand. Niemand kon perfect zijn of altijd lief tegen iemand doen. Soms leek het bij Aubree wel alsof ze geen slechte kanten had. Maar ik wist nu wel beter. Toen ik haar hoorde, trok ik een wenkbrauw op. Ik had al een vermoedde dat ze er aan was begonnen, anders kon ik hier gewoon niet echt staan. Ze kon het niet meer betalen. Wat zou ze het moeilijk hebben. Ik kon nu duizenden worden bedenken om tegen haar te schreeuwen, zij had mij pijn gedaan omdat ik er aan was begonnen. En nu? Nu deed ze het zelf ook. ''Meekomen.'' Ik pakte haar hardhandig vast en liep wat verder achter de club langs. Daar had ik mijn auto geparkeerd omdat daar simpelweg gewoon geen camera's waren. Ik opende de auto deur, waar ik haar al snel op de stoel neer zette. Ik deed de deur dicht, zette de auto op slot en liep naar mijn eigen kant. Anders kon ze weg rennen in die tijd, maar dan had ze als nog geen schijn van kans. Binnen no time was ik bij d'r.

DangerousW
Straatmuzikant

DangerousW schreef:
Aubree
Deze kant had ik nog nooit van hem gezien, zijn 'harde' kant. Hij toont geen enkele emotie en het lijkt alsof hij niks voelt. Hij ziet me eindelijk weer en dan is hij zo? Zodra hij mijn hardhandig vastpakt, laat ik een zachte kreun los. Damn, dat hij zulke dingen gewoon durft, richting mij. Dat had ik nooit verwacht. "Ik kan zelf toch ook lopen?!" Ik trek me ruw los van hem en werk wat tegen als hij me in de auto zet. Ik trek de deur op tijd open voordat hij hem op slot zet, hij moet echt niet denken dat ik niet tegen ga stribbelen. Hij ontvoert me dus dan moet hij er ook op rekenen dat ik niet mee ga werken. Ik stap uit de auto en begin te rennen, niet dat ik ongelooflijk snel kan rennen door de hakken die ik aan heb, maar ik ren zo hard als ik kan. Vluchtig kijk ik achterom en hijg zachtjes, ik heb ook echt de slechtste conditie ooit dus lang ga ik het niet meer vol houden. Doordat ik achterom kijk, let ik niet op en val ik over een losliggende stoeptegel heen. Ik kreun zachtjes als ik op de grond beland en knijp mijn ogen dicht van de pijn. Ik kan nu wel opstaan en verder rennen, maar wat heeft het voor zin? Hij is hartstikke snel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld