Felicia schreef:
Het was een paar weken nadat ik weer voor onderzoek was opgenomen in het kinderziekenhuis. Dit gebeurde wel minstens een keer per jaar, omdat ze dan ook meteen konden controleren hoe het met me ging. Waarom was ik hier in het kinderziekenhuis hoor ik je denken. Nou dat was omdat mijn benen niet goed werkten, dkt was al bijna mijn hele leven zo dus ik wist niet beter, maar het was soms toch wel echt vervelend. Ik kon ze wel bewegen, daar niet van, maar ik kon niet goed lopen, en als ze weer eens uitvielen als het ware kan ik ze zelfs niet bewegen. Het gekke was, als ik ging zwemmen had ik nergens last van, maar dat komt denk ik omdat alles in het water makkelijker gaat. Ik was er dus al aan gewend dat het soms goed en soms niet goed met me ging, maar dat kon je van mijn tweelingzusjes Lisanne en Myrthe echt niet zeggen. Ze klaagde steeds als we bijvoorbeeld een dagje weggaan dat we nooit eens iets doen wat hun leuk vinden, omdat naar een pretpark gaan bijvoorbeeld lang niet zo gemakkelijk is voor mij als wat ze denken. Terwijl ik hierover piekerde reed ik rustig terug naar de afdeling, ik had net weer een of ander onderzoek gehad, maar ik begreep niet echt goed waar dat voor bedoeld was. Ze hadden iets gedaan met een of ander apparaat, maar ik wist niet wat omdat ik er met mijn gedachten niet bij was geweest. Toen ik eenmaal op mijn kamer was aangekomen zag ik dat Kimberly er weer was. "Heyy Kimberly hoe is het?" Vroeg ik zo opgewekt mogelijk, terwijl ik een boek pakte. Ik zag dat Hope er ook was, maar ze keek nogal chagrijnig. Ik besloot daarom maar dat ik niks tegen haar zou zeggen, en wachtte op een antwoord van Kimberly. Terwijl ik wachtte dacht ik aan mijn andere zus Sanne en aan onze vriendinnenclub, wat zouden ze nu aan het doen zijn? Ik keek op de klok. Half 5. Ik dacht dat ze misschien weer een clubavond hadden. Ik baalde op zulke momenten enorm dat ik er niet bij was want die avonden samen vond ik altijd leuk. Waar ik me soms wel schuldig over voelde was dat ze steeds rekening met mij moesten houden. We kunnen net zoals met de tweeling nooit eens makkelijk een dagje weg. Ik zuchtte gefrustreerd terwijl dit allemaal door mijn hoofd ging. Al zuchtend opende ik mijn bork. Niet wetend dat ik vanavond veel bezoek zou krijgen.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Leuk dat je meedoet btw. 
17
