Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Everything had changed

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Als Tijmen de deur opent van zijn kamer. De kamer is duidelijk ingedeeld dat je kan zien wat mijn deel is, de rechterkant. Als hij mijn gitaar op mijn bed dan legt glimlach ik klein. Hij is echt nog vriendelijk tegen me, ook al doe ik zo bot tegen hem. Ik zet mijn spullen op de grond en als ik zie dat er langs mijn kant een kastje vrij is begin ik daar al mijn make-up op te zetten. Als hij vraagt welke regels, stop ik met wat ik bezig ben en ga me op mijn bed zetten, dat is ook het meest beleefd om te doen. 'Ja, gewoon simpele, dat als ik me omkleed je je niet in de kamer bevindt, dat is eigenlijk de enigste echte regel die ik weet,' zeg ik tegen hem. Er nog altijd een lichte ondertoon in, maar die overheerst niet meer. Ik ben van plan om vriendelijk tegen hem te doen, want hij kan hieraan niks aandoen, hij kan er niet aandoen dat mijn moeder mijn vader alvergeten is, dus dan kan ik hem dit ook niet kwalijk nemen. Nu dat ik op mijn bes recht voor hem zit, zie ik pas hoe knap hij eigenlijk wel niet is, mijn vriendinnen zouden echt jaloers op mij zijn. Ik zal hun wel via facebook eens een foto van Tijmen doorsturen. Ik kijk naar hem en zie dat hij erg mooie donkerbruine ogen heeft, na een tijdje heb ik door dat ik eigenlijk aan het staren ben, waardoor ik mijn blik naar de grond verplaats. 'Dus is dat goed?', vraag ik dan aan hem zonder hem aan te kijken. Misschien is dat niet zo heel beleefd, maar ik wil hem niet ongemakkelijk maken door hem aan te staren.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik zie dat Joyce op haar bed gaat zitten. "Ja gewoon simpele, dat als ik me omkleed je je niet in de kamer bevindt, dat is eigenlijk de enigste echte regel die ik weet," zegt Joyce dan tegen me. Ik zie dat ze even naar me kijken. Ze is een mooi meisje. Ik ben benieuwd wat mijn vrienden ervan zullen vinden als ze horen dat ik samen met haar op een kamer slaap. Sommigen zullen jaloers op me zijn want Joyce is niet bepaald lelijk. Ze heeft geweldig mooi, lang haar en haar ogen zijn erg mooi maar ik weet ook dat sommigen medelijden met me zullen hebben als ze horen hoe Joyce zich gedraagt. Ze is al wel een beetje veranderd, gelukkig. Ik zie dat Joyce ineens wegkijkt. "Dus is dat goed?" vraagt ze zonder me aan te kijken. Dan merk ik dat ik nog helemaal niet gereageerd heb op haar regels. "Ja, natuurlijk is dat goed." Ik glimlach, ze was naar me aan het staren. Mijn telefoon licht op en ik pak hem maar op. Een van mijn vrienden vraagt of ik vanavond weer kom. Ik twijfel, misschien moet ik maar gewoon hier blijven vanavond. Mijn vader heeft liever niet dat ik weg ga vanavond, dat heeft hij me gisteren verteld. Mijn vader was heel zenuwachtig voor deze dag. Ik kan het wel begrijpen, het is ook niet niets dat zijn nieuwe vriendin ineens bij ons komt inwonen. Mij maakt het niet veel uit, zolang mijn vader maar gelukkig is. Mijn moeder heeft mijn vader drie jaar geleden achtergelaten. We hadden veel geld problemen en mijn moeder trok het niet langer. Ze liet ons samen alleen en ging zelf naar een vriendin om bij haar te gaan wonen. Tot op de dag van vandaag heb ik mijn moeder niet meer gezien. Ik ben boos op haar, heel boos. Ik snap niet hoe ze ooit ons zo in de steek heeft kunnen laten.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik kijk hem nog steeds niet aan, om hem niet ongemakkelijk te maken, maar ook voor mezelf, dat ik mezelf er niet op betrap dat ik naar hem aan het staren ben. Ik glimlach als hij zegt dat het goed is, hij lijkt me echt iemand tof. Ik kijk op als ik zijn telefoon zie oplichten, nieuwsgierig probeer ik iets te zien, maar kan er niks van lezen. Eigenlijk wil ik hier in de buurt eens gaan wandelen, dat zou me denk ik rustiger maken en ervoor zorgen dat ik normaal kan doen. Tegen Tijmen kan ik best al vriendelijk zijn, het is toch al beter dan in het begin. Ik kijk even rond in de kamer en zie maar één kledingkast. 'Mogen mijn kleren daar ook in?', vraag ik aan hem. Ja, ik kan moeilijk mijn kleren eeuwig in deze tas laten zitten. Ik hef mijn tas dan op en leg hem op mijn bed. Ik rits hem open en neem mijn kleren er al uit om ze soort bij soort op een stapel te leggen. 'Zou je me straks ook een wandelweg willen zeggen? Zou graag even willen gaan lopen,' zeg ik tegen hem. Ja, het lijkt me hier mooi om eens te gaan joggen en conditie moet je onderhouden dus dan kan ik dat vandaag ook beter doen, maakt ook mijn hoofd leeg, en dat heb ik nu echt nodig.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik reageer op de berichtjes van mijn vrienden. Ze begrijpen dat ik vanavond beter thuis kan blijven. "Mogen mijn kleren daar ook in?" vraag Joyce ineens. Ze is haar kleding op stapeltjes aan het leggen op haar bed. Ik open mijn kast en kijk even of er nog ruimte over in. "Kan er makkelijk bij," glimlach ik even naar haar. Ik begin mijn kleding wat aan de kant te schuiven zodat er meer plaats vrijkomt voor Joyce's kleding. Als ik daarmee klaar ben ga ik weer terug op mijn bed zitten. "Zou je me straks ook een wandelweg willen zeggen? Zou graag even willen gaan lopen," vraagt ze daarna aan mij. Zelf ga ik ook best vaak hardlopen maar dit lukt me niet meer door een blessure die ik vorige week heb opgelopen. Met het hardlopen ben ik flink door mijn enkel gegaan en dus vond mijn vader het verstandig om een paar weken rust te nemen. Eigenlijk was ik het hier niet mee eens want nu moet ik bijna helemaal overnieuw beginnen maar toch wist ik dat het beter was dat ik dat zou doen. "Ja hoor," antwoord ik op de vraag van Joyce.Ik loop naar het raam om haar de weg te laten zien die achter ons huis door loopt. Hier komen niet erg veel mensen en zelf vind ik het altijd fijn om daar te gaan hardlopen. "Kijk, hier loop ik altijd," leg ik uit terwijl ik naar de weg wijs. Daarna loop ik weer terug naar mijn bed en pak ik mijn telefoon om te kijken of ik nog een bericht heb.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Als hij zegt dat het er gemakkelijk bij kan glimlach ik terug naar hem, ik neem wat kleren op en leg ze dan op een schap in de kast. Ik zie hem doorlopen dan naar het raam en ik volg hem, als hij zegt hoe ik straks kan lopen knik en en luister ik aandachtig. Hij loopt weer naar zijn bed, maar ik blijf voor het raam staan. Er is hier zo een mooi uitzicht, zo groen, zo veel bossen. Dat wegje lijkt me ook mooi om over te lopen. Na een tijdje draai ik me dan om en leg mijn overige kleren in de kast. Als alles erin ligt neem ik een loop setje en gooi het op mijn bed. Ik doe de kast dicht en neem dan mijn gitaar van mijn bed, ik doe het uit de beschermer en zet hem in de hoek zodat hij daar kan staan, mijn staander staat nog thuis, er was geen plek meer in de koffer ervoor en ook erg veel kleren heb ik niet mee omdat mijn tas niet al te groot is. Ik zet me terug op bed en kijk dan terug naar Tijmen, ik betrap mezelf op staren en kijk dan weg, op mijn telefoon. Ik zie dat ik wat berichtjes heb van vriendinnen, ze zeggen dat ze me allemaal al missen. Ik krijg een traan in mijn oog maar pink die al snel weer weg. 'Zou je me anders kunnen rondleiden, kwestie dat ik alles weet staan, want ik denk dat ik hier nog een tijdje zal wonen,' zeg ik tegen Tijmen. Ik vraag me af of hij niet naar zijn vrienden toe wilt, want hier met mij zitten op dit moment wens ik echt niemand toe.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Verveeld zit ik een beetje op mijn telefoon. "Zou je me anders kunnen rondleiden, kwestie dat ik alles weet staan, want ik denk dat ik hier nog een tijdje zal wonen," zegt Joyce tegen me. Ik kijk haar even aan en werp daarna een blik op de klok. "We gaan zo eten," antwoord ik. "Misschien daarna?" Ik wil haar best rondleiden, dan heb ik tenminste iets te doen maar ik weet dat we niet meer genoeg tijd hebben voordat we gaan eten. We eten altijd om zes uur. Mijn vader houdt van structuur en dus moet alles altijd op een vast tijd gebeuren. Mijn moeder hield daarentegen helemaal niet van structuur. Vaak hadden ze daar ruzie over. Ze hadden ruzie over zoveel dingen. Sinds mijn moeder weg is, is het veel gezellig in huis. Er is veel veranderd. Voordat mijn moeder bij mijn vader weg ging maakte ze altijd al zijn geld op aan gokken. Sinds ze weg is hebben we veel geld over en zijn we dus vanuit ons kleine flatje naar dit huis verhuisd. Mijn vader wilde niet meer herrinerd worden aan het feit dat hij zijn vrouw, waarvan hij ondanks alles nog veel hield, kwijt was. "Tijmen! Joyce! Eten!" hoor ik mijn vader, die beneden aan de trap staat, roepen. Ik leg mijn telefoon weg en sta op om vervolgens naar beneden te lopen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik zie Tijmen op zijn telefoon zitten, ik neem de mijne dan ook terug en stuur met wat vriendinnen. Ik zie Tijmen opkijken als hij mijn vraag hoort, hij kijkt naar de klok vijf voor zes is het. Hij zegt dat we zo gaan eten en om het misschien daarna te doen, daarna ga ik gaan lopen. Niet veel later, om zes uur stipt, hoor ik mijn moeder haar vriend roepen dat we gaan eten. Ik zet me recht vergrendel mijn telefoon en steek hem in mijn achterzak. Ik stap rustig achter Tijmen naar beneden. Nu moet ik met mijn moeder haar vriend aan één dezelfde tafel zitten. Ik kom de woonkamer binnen en stap naar de tafel die gedekt is. Ik zet me daar neer op een stoel en neem mijn telefoon waar ik opkijk tot het eten wordt gebracht. 'Joyce, steek je mobiel weg,' roept mijn moeder. Met een diepe zucht vergrendel ik hem en leg ik hem op tafel voor me. Ja, mijn moeder heeft er een hekel aan als ik met mijn telefoon aan tafel zit, ze zegt dat ik dan moet praten. Alsof ik nu ga praten tegen hun. Ik ga echt niet vriendelijk doen tegen mijn moeder haar vriend, hij heeft ervoor gezorgd dat ik hier nu woon, op een plek waar ik niet wil zijn. Als alle potten en pannen op tafel staan schept er mijn moeder mijn bord vol. Broccoli, iets wat ik niet lust. Ik kijk naar mijn moeder en haar blik terug zegt dat ik het moet opeten. Dan denkt ze dat verkeerd, denk maar niet dat ik dat ga opeten. Ik als ik mijn aardappelen en vlees heb begin ik te eten, niet wachtend tot de rest ook al zijn eten heeft. Ik eet mijn vlees en aardappelen op en daarna sta ik recht en ga van tafel. 'Joyce kom onmiddenlijk terug!', roept mijn moeder naar me. 'Ik ga gaan lopen,' antwoord ik. Ik loop naar boven kleed me daar om, neem mijn telefoon en oortjes. Ik zet mijn muziek op en steek mijn oortjes in, dan loop ik naar beneden en ga ik naar buiten. Ik loop dan op de weg die Tijmen zei. Ik ging echt niet nog langer bij die twee blijven en ik beslis zelf wanneer ik wel van tafel ga.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik ga aan de tafel zitten en wacht tot iedereen zit. Joyce gaat al meteen weer op haar telefoon. Ik weet dat mijn vader daar een vreselijke hekel aan heeft maar mijn vader durft niets te zeggen. Niet tegen Joyce, mij had hij allang gestraft. Joyce's moeder is het er blijkbaar ook niet zo mee eens. "Joyce steek je mobiel weg," roept ze streng. Mijn vader zet de pannen op de tafel. We eten vandaag broccoli met aardappelen. Het is niet dat het mijn lievelingseten is maar ik vind het allemaal wel prima. Joyce denkt hier blijkbaar anders over. Ik wacht netjes totdat iedereen zijn eten heeft voordat ik begin met eten maar Joyce is allang begonnen. Nadat ze klaar is met eten loopt ze meteen van tafel weg. Ook hier heeft mijn vader een vreselijke hekel aan. Als ik zoiets zou doen mocht ik zeker meer dan een week niet meer weg. "Joyce kom omiddelijk terug!" roept haar moeder weer maar Joyce wil gaan hardlopen. "Sorry," veronderschuldigt de moeder van Joyce zich aan mijn vader. "Het maakt niet uit," glimlacht mijn vader naar haar. Hij lijkt echt verliefd op haar. Ik ben blij voor mijn vader. Hij heeft nu eindelijk een beetje geluk. Ik eet mijn eten verder op en wacht totdat mijn vader en zijn vriendin klaar zijn met eten. "Zo Tijmen, hoe gaat het eigenlijk op school?" vraagt mijn vader's vriendin aan mij. "Prima," antwoord ik. Gelukkig vraagt ze niet verder. Ik heb er altijd een hekel aan om over school te praten. Niet omdat ik het niet leuk vind maar gewoon omdat ik het altijd dezelfde standaard vragen vind. Als we klaar zijn met eten ga ik weer naar boven om te gamen. Nu Joyce er niet is kan ik dat prima doen. Ik vind het een beetje onbeleefd om op de eerste dag te gaan gamen terwijl zij in mijn kamer, correctie onze kamer, zit.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
TS
Joyce

Ik zit in mijn pyjama op bed. Ik heb mijn gitaar in mijn handen en ben hem aan het stemmen. Voor de rest ligt mijn telefoon ook nog voor me. Dat lopen had me echt deugd gedaan, ik was goed gezind en als ik dan binnen kwam, is mijn moeder boos op mij geworden. Ik ben dan maar naar mijn kamer gegaan, onze kamer moet ik zeggen. Ik ga het hier echt voor niemand makkelijk maken, buiten tegen Tijmen, tegen hem zal ik wel vriendelijk zijn. Mijn moeder had dat goed humeur dan ook direct verpest doordat ze weer tegen me begon, ze kan toch ook begrijpen dat ik niet graag met haar vriend aan tafel zit, want dan lijkt het alsof ik hem mag. Ik werp een blik op de klok en zie dat het al negen uur, zo laat is dat natuurlijk nog niet. Ik concentreer me dan weer op mijn gitaar, als ik een heel verkeerde toon hoor krimp ik even in elkaar. Die stel ik snel bij en niet veel later is hij helemaal gestemd. Ik vraag me af of Tijmen er een probleem mee zou hebben als ik iets speel. Toen ik thuis kwam, was Tijmen aan het gamen, om eerlijk te zijn doe ik dat ook nog graag. Ik kijk nu even op naar Tijmen en glimlach klein. 'Heb je er een probleem mee als ik iets zou spelen?', vraag ik aan hem. Ja, het is wel nog steeds zijn oude kamer en ik deel met hem een kamer, dus als hij liever van niet heeft begrijp ik dat volkomen. Ik opeens hoor ik mijn gsm erg lang trillen ik word gebeld. Ik kijk wie het is en het is Caitlyn, dat was mijn beste vriendin. Die moet ik echt wel opnemen, maar ik wil Tijmen niet tot last zijn, want zo iemand dat aan de telefoon hangt is ook alles behalve gezellig. Ik kijk naar Tijmen en glimlach dan klein. 'Ik zou deze moeten opnemen, maar ik doe het alleen als je er geen probleem mee hebt,' zeg ik vriendelijk tegen hem. Sinds ik terug ben van lopen ben ik echt vriendelijk tegen hem, hij is ook echt lief voor mij ook al doe ik zo tegen hem.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Na een paar uur ben ik nog steeds bezig met mijn game. Mijn vader vindt dat ik verslaafd ben maar dat valt wel mee. Ik game heus niet de hele dag, alleen af en toe een paar uurtjes en ik blijf ook niet op voor mijn game. Joyce kwam na ongeveer een uurtje weer terug thuis. Ik was blij dat ze er weer was. Ik was best wel ongerust geworden nadat ze van de eettafel was weggelopen. "Heb je er een probleem mee als ik iets zou spelen?" vraagt ze als ze op haar bed met haar gitaar zit. Ik schud mijn hoofd. "Natuurlijk niet," antwoord ik met een glimlach. Ik vind gitaarmuziek best mooi en ik ben wel benieuwd wat Joyce allemaal kan spelen. Voordat ze kan beginnen met spelen gaat haar telefoon af. "Ik zou deze moeten opnemen, maar ik doe het alleen als je er geen probleem mee hebt," zegt ze met een vriendelijke glimlach tegen me. "Natuurlijk niet, neem maar op," antwoord ik. Sinds ze terug is van hardlopen doet ze erg vriendelijk tegen me. Veel leuker dan hoe ze hiervoor deed. Op deze manier kan ik wel een kamer met haar delen. Ik start nog een rondje van mijn game omdat Joyce nu toch geen gitaar gaat spelen. Ik ben best wel benieuwd of ze het goed kan. Ik denk van wel. Ze doet nu vreselijk aardig tegen mij maar tegen mijn vader gedraagd ze zich nog steeds vreselijk. Ik heb medelijden met hem. Mijn vader kan er toch ook niets aan doen dat Joyce hier heen is gekomen. Ik hoop dat mijn vader het niet persoonlijk opvat maar ik weet dat dit wel het geval is.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Met mijn telefoon in mijn hand wacht ik tot Tijmen antwoordt. Als hij zegt dat ik mag opnemen, klik ik direct op het groene telefoontje en zie dat Tijmen een nieuw rondje start op zijn spel. 'Hey Caitlyn,' zeg ik door mijn mobiel. We praten wat bij over vandaag en dan vraagt ze wat ik van mijn kamer vind. 'Het is een gedeelde kamer,' zeg ik tegen Caitlyn. Direct enthousiast vraagt ze met wie. 'Met Tijmen, de zoon van mijn moeder haar vriend,' antwoord ik tegen haar. Dan vraagt ze maar door, of hij knap is, hoe oud hij is, of hij leuk is en nog veel meer. Ik laat mijn blik op Tijmen rusten en dan begint Caitlyn opnieuw, ze vraagt of hij knap is. 'Hij zit voor mijn neus, ik ga niet over hem roddelen want hij kan meeluisteren,' zeg ik tegen haar en moet ervan lachen. Ze zegt dat ze dan maar gaat ophangen, waardoor ik ook afleg. Ik leg mijn telefoon dan weg en neem mijn gitaar erbij. Ik kijk naar Tijmen en glimlach, ik begin met een liedje een spelen. Als ik dan klaar ben kijk ik naar Tijmen. 'En, wat vond je ervan?', vraag ik aan hem met een glimlach. Ik vind hem echt wel vriendelijk en veel te vriendelijk tegen me, nadat ik zo tegen hem gedaan hem. Ik denk over Caitlyn haar vraag terug, of hij knap is. Knap, ja dat is hij zeker en jaloers zou ze zeker zijn. Ik ben er nog niet aan uit wat ik morgen wil gaan doen, maar dat zie ik dan wel. 'Kan jij spelen?', vraag ik aan hem en geef hem mijn gitaar aan. Misschien kan hij heel goed spelen en dat wil ik dan wel horen en als hij het niet zou kunnen, kan ik het hem leren.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
Ik hoor Joyce aan de telefoon praten met haar vriendin die, waar ik daarnet achter ben gekomen, Caitlyn heet. "Hij zit voor mijn neus, ik ga niet over hem roddelen want hij kan meeluisteren," hoor ik Joyce zeggen. Volgens mij denkt ze dat ik het niet hoor. Ik glimlach even voorzichtig waarna ik me weer focus op mijn game. Mijn vader vindt dat ik teveel game maar dat valt best wel mee. Ik had vanavond ook naar mijn vrienden kunnen gaan dus hij heeft geluk dat ik hier zit te gamen. Mijn potje is afgelopen en precies op dat moment zie ik dat Joyce haar telefoon weg legt. Ze pakt haar gitaar en gaat op haar bed zitten. Dan begint ze met spelen. Het is mooi, als ik eerlijk moet zijn mooier dan ik had verwacht. Ze speelt enorm lang gitaar, dat kan je goed horen. Als ze klaar is met spelen kijkt ze naar me. "En? Wat vond je ervan?" vraagt ze me met een glimlach op haar gezicht. "Wow," antwoord ik. "Super mooi." Ja, ze kan echt mooi gitaarspelen. Ze heeft veel talent. "Kan jij spelen?" vraagt ze aan mij waarna ze haar gitaar aan me geeft. Ik schud mijn hoofd. "Nog nooit gedaan," antwoord ik waarna ik voorzichtig wat op haar gitaar probeer te spelen. Ik raak wat snaren aan maar er komt geen mooi geluid uit. Bij het raken van de onderste snaar voel ik hem breken. Geschrokken kijk ik Joyce aan. "Uhhm.. Sorry," mompel ik terwijl ik haar gitaar weer aan haar terug geef. "Het spijt me. Je kan je gitaar beter maar niet meer aan mij geven," zeg ik. Ik merk dat ik een beetje rood word. Wat was dit weer voor domme actie?

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik hoor hem zeggen dat het mooi is en ik zie zijn reactie waardoor ik eens moet lachen. Als hij mijn gitaar aanneemt, zie ik dat hij hem niet goed vast. Ik zie hem de laatste snaar aanraken en dan knapt hij, ik moet even slikken nu. Joyce niet boos worden, het is jezelf ook al overkomen, denk ik. Ik hoor hem sorry zeggen en neem mijn gitaar terug aan. 'Het is echt niet zo erg, heb dat ook al vaak voorgehad hoor,' zeg ik dan vriendelijk tegen hem. 'Ik wil je wel leren spelen, maar dan nemen we beter een andere gitaar,' zeg ik met een glimlach tegen hem en leg mijn gitaar op mijn bed. Het is niet gemeen bedoeld. Ik zie hem rood worden en lach klein, dat is echt schattig. Omdat ik zelf het al vaak voorgehad heb dat mijn snaar brak, heb ik er altijd reserve mee van elke toonhoogte en heb ik geleerd hoe je ze erop moet zetten. Ik loop naar mijn tas en neem een juiste nieuwe snaar eruit en loop terug naar mijn bed. Ik zet me neer, neem mijn gitaar op mijn schoot en begin de nieuwe snaar erop te zetten. 'Het duurt niet lang om er een nieuwe op te zetten. Het is misschien ook handig dat je een gitaar al goed vastneemt om erop te spelen. Ik wil het je wel leren als jij wilt,' zeg ik glimlachend ondertussen ik geconcentreerd verder werk aan de snaar. Na een tijdje pruts werk hangt hij erop en kijk ik op naar Tijmen. 'Het is echt niet erg,' zeg ik tegen hem en glimlach lief naar hem. Nogal een geluk dat ik zelf snaren altijd meeheb en ze er zelf aan kan zetten, anders was het wat erger geweest en deze gitaar heb ik ook van papa gekregen, dus hij betekent echt veel voor me. 'Zullen we wat doen?', vraag ik dan aan hem. Het is nog maar rond 22 uur en het is geen school, dus waarom zouden we dan al vroeg gaan slapen. Ik wil graag Tijmen beter leren kennen.

Sofaraway
Straatmuzikant

Sofaraway schreef:
Tijmen
"Het duurt niet lang om er een nieuwe op te zetten. Het is misschien ook handig dat je een gitaar al goed vastneemt om erop te spelen. Ik wil het je wel leren als jij wilt," zegt Joyce glimlachend terwijl ze een nieuwe snaar op haar gitaar zet. Ik ben blij dat het niet zo erg is. De hele tijd zag ik al dat die gitaar erg veel voor haar betekend en daarom voelde ik me ook enorm schuldig toen ik een van haar snaren brak. Ik dacht dat ze enorm boos zou zijn maar dat viel alles mee. "Ik wil best gitaar leren spelen," mompel ik daarna als antwoord op haar vraag. Het lijkt me best leuk om gitaar te leren spelen en bovendien is het ook leuk om het samen met Joyce te doen. Wacht? Dacht ik dat echt? Het is niet dat ik haar leuk vind of iets in die richting maar ze is best aardig en het zal vast gezellig zijn om met haar om te gaan. "Zullen we wat doen?" vraagt Joyce daarna aan mij. Ik kijk even op de klok en zie dat het nog maar tien uur is. Normaal zit ik nu met mijn vrienden wat te drinken maar ik wil Joyce daar liever nu nog niet mee naartoe nemen. Ik denk niet dat ze zich erg op haar gemak gaat voelen daar en ook ben ik best bang voor de reacties van mijn vrienden. Ik weet dat ze bijna elke meisje wat er een beetje goed uit ziet meteen fixen maar dat ze meestal na een week weer genoeg van een meisje hebben. Misschien doe ik daar zelf ook wel eens aan mee, ook al kwets je er wel eens iemand mee. "Ik weet niet waar je zin in hebt," antwoord ik daarom. Ik wil Joyce het liefst de komende tijd nog een beetje tegen mijn vrienden beschermen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Joyce

Ik glimlach lief naar hem, hij moet zich echt niet schuldig voelen om die snaar, er staat al een nieuwe op en ik heb dat ook al voorgehad dus ja. Ik hoor wat hij mompelt en glimlach. 'Dan ga ik het je leren, we kunnen toch niks anders momenteel doen,' zeg ik tegen hem met een glimlach. Dan antwoordt hij nog op mijn andere vraag. 'Jou leren gitaar spelen,' zeg ik en grijns naar hem. Van waar komt nu weer die domme grijns. Ik laat die grijns in een glimlach veranderen en ga me naast Tijmen op zijn bed zetten. Ik leg mijn gitaar in zijn handen en zorg dat hij ze deze keer goed vast heeft. Ik vraag me af wie Tijmen zijn vrienden zijn, want als ik hem was, zat ik nu bij mijn vrienden hoor en hij zit hier nog bij mij. Wat ik natuurlijk ontzettend lief vind van hem. Ik wil wel graag zijn vrienden leren kennen, ja, ik moet hier ook nog vrienden kunnen maken. 'Zo, als je je vingers zo zet heb je een G akkoord,' zeg ik met een glimlach en zet zijn vingers op de juiste plek. 'Ga je me morgen de buurt hier tonen? En nieuwe mensen aan me voorstellen?', vraag ik dan aan hem met een glimlach. Met die nieuwe mensen bedoel ik eigenlijk zijn vrienden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld