Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Spirit Animals Speeltopic!

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Will kneep zijn ogen tot spleetjes en keek de boom in. Wie of wat daar ook zat, het was te donker om te zien. Toen hij een krakend geluid hoorde keek hij net op tijd om te zien hoe het meisje viel. Hij zuchtte en hield zijn hand naar haar uit. "Je bent niet het meest voorzichtige typ, of wel?" Zei hij zacht, terwijl hij haar omhoog hielp. Daarna keek hij weer naar de boom en verhief zijn stem: "We doen je echt niks. Laat je alsjeblieft zien."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ava klemde haar tanden geërgerd op elkaar. Ze hadden haar gevonden, gelukkig hield haar donkere vacht haar goed verborgen. Toch leken deze twee van geen ophouden te weten. Het meisje, dat een wolf bleek te zijn, deed zelfs een poging in de boom te klimmen, maar faalde. "Jullie zeggen dat ik jullie kan vertrouwen, maar wat als jullie liegen? Daarbij zelfs als jullie geen kwade bedoelingen hebben, wil ik nog altijd niets met jullie te maken hebben, spirit animals of niet. Als jullie het echt goed met me voor hebben, laten jullie me met rust." Ze vervormde haar stem, want ze had deze twee al wel eens eerder op haar school gezien. Waarom had ze niet eerder geroken wat ze werkelijk waren? Misschien kwam het doordat hun geur niet sterk genoeg was onder die van alle andere studenten. Zelf deed ze ook altijd genoeg parfum aan om het te verbergen, gewoon in geval dat.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Hope was een beetje teleurgesteld dat hij dat zei ze vond hem best lief namelijk.. "O ja kom op! Ik sta hier in mijn menselijke vorm je zou me kunnen opeten als je zou willen?" Ze was een beetje geïrriteerd en bleef toch proberen ze stond er namelijk best bekend om dat ze niet zo snel opgaf. Hope liet een kleine zucht haar mond verlaten en vroeg toen aan de vreemde jongen van net wat ze zouden doen. Na dat ze die vraag gesteld had vroeg ze: "Laat minstens je Animal zien je mag daarna klimmen in bomen zoveel je wilt!" Nieuwsgierig op de reactie hier van sprong ze voorzichtig op de grond en wachtte af..

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
William was eigenlijk al van plan het erbij te laten zitten. Hier had hij absoluut geen zin in. Maar aangezien het vreemde meisje van geen ophouden wist, bleef hij bij haar wachten. In plaats van omhoog naar de boom keek hij naar de grond, met zijn handen in zijn zakken. Hij zuchtte diep. Ze hoefde niet zo aan te dringen. Als de vreemdeling in de boom niks met ze te maken wou hebben, prima dan. Zelf weten. Hij keek op toen het meisje hem wat vroeg. Will haalde zijn schouders op. "Laten zitten." Zei hij eerlijk.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Denk maar niet, dat ik ook maar één moment zal aarzelen om jullie aan te vallen, mochten jullie slechte bedoelingen hebben. Ik heb je in een wolf zien veranderen. Ik kan je makkelijk aan." Of het gevecht zo makkelijk zou zijn daar twijfelde ze over, maar ze mocht het niet laten merken. Een panter was groter dan een wolf, maar zij was wel in haar eentje en had geen idee wat de spirit animal van de jongen was.
"Ja, luister naar je vriend." Gelukkig beschikte de jongen over gezond verstand en zag in dat haar laten zitten het beste idee was. "Ik weet trouwens toch hoe je eruit ziet, dus moest ik je echt nodig hebben, kom ik wel naar je toe." In gedachte voegde ze erbij dat dat nooit zou gebeuren, maar wie weet zou het andere meisje eindelijk vertrekken als ze toch een kleine toegeving deed.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Teleurgesteld veranderde Hope in een wolf en rende weg. Het zat allemaal niet echt mee voor haar, eerst iemand je Spirit laten zien en die gene doet dat niet bij jou, weggestuurd worden bij een andere Spirit Animal die haar niet wou vertrouwen! Nee het was niet echt een topdag voor Hope. Gelukkig was het weekend en haar ouders lagen al lang te slapen waardoor ze de hele nacht in het andere gedeelte van het bos kon waken. Hope ging zachtjes liggen en bedroeft zat ze te denken of die jongen haar niet vertrouwde om zijn Animal te laten zien. Al snel rende ze terug naar huis vlak voor haar schutting nam ze een iets hardere aanloop en sprong eroverheen. Tijdens de sprong veranderde ze terug in een mens en klom door het raam naar binnen. Ik keek mijn raam uit en zag de heldere maan die net achter een wolk verdween. Ik hoorde een roedel wolven huilen en ik keek uit het raam. Ik liet me op me bed zakken en viel in slaap.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
William keek schuin naar boven de boom in. "Prima." Zuchtte hij. Het was een verloren zaak, zag hij in. Ze ging zichzelf niet laten zien. Hij keek om toen hij het andere meisje weg hoorde gaan, maar zag haar al niet meer. Hij had geen enkel idee hoe laat het was, maar besloot desondanks ook naar huis te gaan. Voordat hij vertrok wierp hij nog een laatste blik op de boom en liep toen hoofdschuddend weg. Als het nog niet te laat was kon hij nog via de deur naar binnen, anders had hij een probleem. Vossen zijn geen klimdieren, en hij was met zijn magere 1,78 al niet erg groot. Zijn kamer was op de tweede verdieping, hij zou nooit door het raam naar binnen kunnen sluipen.
Toen Will thuiskwam zag hij helaas dat de lichten al uit waren. Zijn ouders waren naar bed gegaan, terwijl ze wisten dat hij nog buiten was. Bij de voordeur stond een rugzak, met daarin, wist hij, een slaapzak en kussen. Het kwam wel vaker voor dat hij veel te laat thuis kwam, zelfs zijn ouders wisten niet meer wat ze ermee aanmoesten. Hij had een sleutel mee moeten nemen, wist hij.
Met tegenzin pakte hij de rugzak op en vertrok naar de schuur, waar hij in de slaapzak kroop. Terwijl hij langzaam in slaap viel, bedacht hij dat hij niet eens wist hoe het eerste meisje heette.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ava wachtte tot ze hun geur niet meer rook. Pas toen ze zich er echt van had verzekerd dat het veilig was klom ze uit de boom. Nog enkele uren liep ze rond in haar panter gedaante, al kon ze zich niet zo uitleven als anders. Ze was op haar hoede, nog meer dan anders. Net voor het opkomen van de zon keerde ze terug naar huis en klom haar kamer binnen. Uitgeput plofte ze neer op bed. Gelukkig was het morgen zaterdag en kon ze langer slapen. Ze mocht wel zeker niet vergeten parfum op te doen wanneer ze naar buiten ging, om haar ware geur te maskeren.
Opstaan de volgende ochtend was enorm pijnlijk. Ze had speciaal haar wekker ver uit de buurt gezet, zodat ze moest opstaan om dat irritante gepiep te doen stoppen. Met moeite wist ze uit bed te rollen. Na een frisse douche ging het al iets beter met haar, maar een ochtendhumeur kon je nooit helemaal wegwassen. Haar ouders wisten al lang dat je Ava s'ochtends pas na haar portie koffie moest aanspreken.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
In de ochtendmorgen liep Hope nog even als wolf door het bos en de velden. Ze rolde haar lichaam door het dauw en sprintte zo hard als ze kon terug het bos van haar ouders in. Ze liep hetzelfde rondje als ze altijd deed en sprong toen als mens weer over de schutting voor als iemand haar kon zien. Hope liep naar de tafel maakte vrolijk een paar boterhammen en at die op. Na het laatste hapje liep ze de kamer in pakte een boek en ging in de tuin zitten. Hopend dat ik die jongen nog een keer zou tegenkomen bladerde ik door mijn boek heen. Ik rook toen een bekende geur. Het was de geur van die jongen! Ik trok mijn jurk en en mijn sneakers en liep op de geur af.

Jurk

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Toen hij wakker werd, was het nog vroeg. Het zonlicht kroop net door het schuurraampje. Will kroop uit de slaapzak en stopte hem terug in de rugzak. Zijn ouders waren misschien nog niet wakker, maar Lily, de schoonmaakster, was waarschijnlijk al op. De achterdeur was inderdaad open en hij glipte naar binnen. Hij moest naar binnen, pakken wat hij hebben moest en wegwezen, wist hij, anders zou hij het ervan langs krijgen van zijn ouders. William hoorde Lily in de woonkamer neuriën. Hij pakte de kans dankbaar aan en glipte via de hal naar zijn kamer. Het kussen haalde hij uit de rugzak, maar de slaapzak liet hij zitten. Hij kleedde zich vlug om in schone kleren en stopte extra kleren in zijn rugzak. Hij pakte zijn portomonnee en sloop de trap weer af. Lily neuriede nog steeds, wat het makkelijk maakte te achterhalen waar ze was. Als Lily hem pakte zou ze zijn ouders zeker weten inlichten. Hij ging weer weg via de achterdeur en verliet de tuin. Hij had al een goed uur gelopen voor hij besefte dat hij zijn mobiel vergeten was. Hij schudde zijn hoofd. Hij had hem toch wel uitgezet, niks aan verloren. Zijn lichaam hunkerde naar het bos, en een verandering in zijn animal, maar hij gaf niet toe. Ook na de ontmoeting met de twee meisjes van gisteren wenste hij nog steeds dat hij deze vloek (want zo zag hij het) niet had. De jongen keek op. Hij was zo in gedachten geweest dat hij geen idee had waar hij heen gelopen was, en met dank aan zijn geweldige richtingsgevoel was hij, jawel, hopeloos verdwaalt.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Mag ik vandaag de stad ingaan?" Ze vond het vrij belachelijk dat ze dit nog altijd aan haar ouders moest vragen. Ze was achttien en kon niet wachten om ver weg van huis te gaan studeren zodat ze haar eigen leven kon leiden. "Wat ga je daar doen?" vroeg haar moeder niet enkel uit interesse, maar ook om zich ervan te verzekeren dat haar dochter niet op het verkeerde pad was. Niet dat Ava dat ooit aan hen zou melden.
"Gewoon shoppen met een vriendin."
"Oh wat leuk. Ik heb eens in je kast gekeken, misschien moet je eens iets met meer kleur kopen. Rood zou je echt geweldig staan."
"Misschien doe ik dat wel." Natuurlijk ging Ava dat niet doen. Ze wou gewoon zo snel mogelijk van tafel en vertrekken. Nadat ze haar bord had afgewassen nam ze haar tas en vertrok. Ze was helemaal niet van plan om te gaan shoppen. Nee, ze had afgesproken met haar vrienden in een verlaten skatepark. Hier zouden ze graffiti gaan spuiten. Dat deden ze wel vaker. Het was niet helemaal legaal, maar zolang ze niet werden gepakt was alles ok. "Ava wat ben ik blij je te zien." zei Blake en gooide haar een bus met zwarte graffiti toe. Ze ving hem handig op en nam haar tekenschrift uit haar rugzak. Het voordeel van in een dier te kunnen veranderen, was dat ze makkelijker dichterbij andere dieren kon komen. Ava hield van tekenen en vooral van het tekenen van dieren. Haar nieuwste schets was een specht. Het zou niet makkelijk worden om dat op een muur over te brengen, maar ze was altijd wel in voor een uitdaging.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Het was misschien niet slim om zomaar weer op hem af te rennen maar ze wou minstens weten wat zijn animal zou zijn. Terwijl haar Animal echt vertoond wou worden liep ze nu rustig de weg over. Ze had even de neiging om het bos in te rennen en te veranderen maar ze wist nu al wel hoe ze dat moest beheersen. Rustig liep ze de straat door en ging even op een boomstronk aan de weg zitten om rustig te ruiken waar de geur was. Op dat moment rook ze een andere geur. Niet van de panter en niet van de jongen. Ze had een naar voor gevoel en rende het bos in op dat moment werd ze achteruit getrokken en ze viel op de grond snel stond ze op haar hoofd bloedde best maar toch veranderde ze in een Animal. Onrustig keek ze om zich heen en zag iemand anders een andere animal. Het was een tijger bang liep ze achteruit en de tijger viel aan..

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Hij besloot om doelloos rond te lopen. Na een korte tijd ving hij iets op. Het duurde even voordat hij doorhad wat het was; niet èèn, maar maarliefst twee Animals. Hij kon niet opmaken of het de twee van gisteren waren. 'Het moet haast wel,' dacht hij. 'het bestaat niet dat er ineens drie of zelfs vier anderen zijn.'
Hij volgde zijn instinct en liep langs de bosrand op de plek af waar de twee zouden moeten zijn. Ineens voelde William dat er iets mis was. Iets goed mis. Hij sloop voorzichtig verder, maar constateerde dat hij nog steeds teveel geluid maakte. Hij deed zijn rugzak af en verstopte hem achter een boom, onder wat bladeren. Daaroverheen legde hij zijn jas, zodat hij de plek weer terug kon vinden. Hij veranderde in een vos en sloop verder.
In de verte doken twee figuren op. Een wolf en een tijger. En de tijger viel aan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ava werd niet graag geholpen, maar zonder Blakes hulp zou ze de graffiti nooit op tijd af zijn en eerlijk toegegeven was hij beter in het aanbrengen van de kleuren op de muur. Bij haar durfde het weleens uit te lopen, waardoor alles kon mislukken. Papier was meer haar ding. Tevreden keek ze naar het resultaat. Het zag er geweldig uit, precies zoals ze zich had voorgesteld. Haar vrienden stelden voor iets te gaan drinken om het geslaagde kunstwerk te vieren, maar Ava moest hen afwijzen. Haar moeder had een sms gestuurd, bezorgd om waar ze was en of ze wel op tijd terug zou zijn voor het eten. Wilde ze niet dat haar ouders de hele stad naar haar gingen doorzoeken, dan moest ze teruggaan. Haar vrienden drongen aan. Ze zou wel iets kunnen drinken en dan een binnenweg door het bos nemen. Het was niet altijd veilig om alleen door het bos te gaan, maar haar ouders hoefden het niet te weten en ze zou snel doorwandelen.
Met haar koptelefoon op jogde ze door het bos. De muziek maakte haar minder opmerkzaam voor haar omgeving. Toen ze de vreemde geur rook was het al te laat om een andere weg te nemen. Ze verstopte zich snel in het struikgewas en zag hoe een tijger zich klaarmaakte om een wolf te bespringen. Dit konden niet anders dan mensen zoals zij zijn. Ze wilde niets te maken hebben met hun problemen, maar was nu te betrokken om gewoon weg te gaan, daarbij dan zouden ze haar ook opmerken. Ze raapte een steen op van de grond en smeet deze naar de kop van de tijger net toen deze wou aanvallen. Echt veel schade deed het niet, maar het leidde hem genoeg af om zijn aanval te staken en om de wolf een kans te geven zelf toe te slaan.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Hope liep naar achter om me klaar te maken voor een gruwelijke pijn. Op dat moment gooide iemand een steen tegen de kop van de tijger aan. Ze wou eerst kijken wie het was maar dat was nu niet belangrijk. Hope sprong naar voren en beet hem in zijn zij. Hij zette nu ook de aanval en en hij beet haar in haar been. Ze paktte hem bij zijn nekvel en sleurde hem over de grond toen hij te zwak was om voor de tweede keer aan te vallen. Hope gromde naar hem; 'Verander nu, je weet dat ik te sterk ben ik win toch wel.' Ze kreeg hem uiteindelijk zover dat hij terugveranderde in een mens. 'Waarom ben je hier en wat wil je van me. En denk maar niet dat je mijn menselijke vorm krijgt te zien want dat lukt je niet.' Hope keek hem grommend aan en ging een beetje door mijn poten. Dat deed ze alleen als ze echt boos was of aan ging vallen. Ze wachtte geduldig af tot de vreemdeling zei: 'Ik heet Quinerios en ik ben gekomen in taak van mijn meester. We moeten en zullen...' Hij veranderde terug in een tijger en sprintte weg, even wou ze de achtervolging inzetten maar mijn been bloedde erg en ze kon niet verder lopen. Hope veranderde terug in een mens en kermend van de pijn lag ze op de grond.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld