Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ A sirens song

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zodra zijn benen het water raakten, veranderden ze in een staart. Zo snel als hij klom zwom hij naar hun gemeenschap. Bij het hoornsignaal werd iedereen in de grote arena verwacht. Deze werd niet enkel gebruikt voor volksvergaderingen en spoedgevallen, maar was ook de plaats waar toneelstukken werden opgevoerd, feesten gegeven en liederen gezongen. "Llyr daar ben je. Ik heb overal naar je gezocht." Zijn zus Nerine omhelsde hem stevig. Ze had voor de ingang van de arena op hem staan wachten. "Hoe was het gevecht." vroeg Llyr nieuwsgierig.
"Het was ok, er zijn veel gewonden gevallen en de doden worden morgen begraven." Zijn zus was opzettelijk niet te enthousiast, dat wist Llyr. Ze wilde niet dat hij nog meer ging verlangen aan deelnemen met hun zeeoorlogen, maar er was geen tijd om nu tegen haar in te gaan. Galatheia, hun koningin stond in het midden van de zaal en ze zag er allesbehalve blij uit. "Broeders en zusters. Ik roep jullie vandaag bijeen om jullie nogmaals te feliciteren met deze succesvolle strijd. Enkele van ons zijn omgekomen en we zullen hen altijd in ons hart dragen. Wat eens van ons was is eindelijk teruggekeerd, maar de schat was niet volledig. Thetis halsketting ontbreekt. Het meest waardevolle juweel van alle zeven zeeën was niet aanwezig. Zowel ik als mijn raadgevers weten niet hoe we dit juweel ooit terug kunnen bemachtigen, dus ik vraag om hulp bij jullie. Als één van jullie ook maar enig idee zou hebben over de locatie van deze ketting, gelieve onmiddellijk naar het paleis te komen. Ik dank jullie, geniet nog van de overwinning, vandaag is geen dag om te treuren, maar een dag van feesten en muziek."
Llyr dacht meteen aan Arabella, misschien zou zij iets meer weten over de halsketting. Ze zou haar aan de koningin kunnen voorstellen... Nee, dat kon niet, ze zou nooit de hulp van een mens aanvaarden, hoe nuttig die ook kon zijn. Nerine had nog wat voedsel voor hem bewaard, na een bewogen dat als deze had hij een enorme honger. Voor dag en dauw zwom hij opnieuw naar het eiland. Stilletjes sloop hij naar de hut. Arabella lag nog te slapen en dat vond hij enorm fascinerend. Het was de perfecte gelegenheid om een mens eens van heel dichtbij te observeren. Hij voelde aan de vreemde stof waarvan haar kleding was gemaakt en leunde boven haar, zijn gezicht enkele centimeters van het hare.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Na een la ge strijd tegen tranen/vermoeidheid en pijn was ik toch in slaap gevallen. Mijn mes nog stevig in mijn hand voor als ik deze nodig zou hebben. Ik sliep nog toen LIyr terug kwam maar hoorde vaag een geluid naast me en voelde uiteindelijk een ademhaling dichtbij. Al snel schrok ik wakker en schoot ik achteruit en hield het mes in de aanval. Mijn hat gaat steeds sneller tekeer en ik kijk bang om me heen maar zie dan dat het LIyr is en ik haal diep adem en doe het mes weg. Ik slik even en kijk naar hem. 'Sorry.' Ik gaap even en wrijf moe door mijn ogen voor ik mij uitrek. Ik hoor ineens een luid geknor en kijk naar mijn buik en leg er dan een hand op. Mhm ik had dan ook nog maar 1 vrucht op.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ook Llyr schrok toen Arabella plots haar ogen opende en een mes naar hem uitstak. Als reactie ontblootte hij zijn tanden, niet dat het veel uitmaakte, want in zijn menselijke gedaante konden die niet zoveel schade aanrichten, maar het was meer instinctief, dan dat hij haar echt wou aanvallen. Ze nam al snel een andere houding aan en zei een woord dat hij niet begreep. Hij wees naar de plaats waar ze het mes had weggestoken en dan naar zichzelf. Ze bleef nog altijd zijn gevangene en hij wou niet dat zijn gevangene wapens had waarmee ze hem kon verwonden. Zijn aandacht werd al snel getrokken door een vreemd geluid. Zonder haar eerst om toestemming te vragen legde hij zijn oor tegen haar buik. Zou er daarbinnen iets leven? Of was het nog een ander wapen, of een afleidingstechniek? De blik waarmee hij haar aankeek maakte duidelijk dat hij een uitleg wilde en hij stak zijn hand uit, want het mes was hij ook nog altijd niet vergeten.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik keek naar hem en zuchtte diep toen hij me vrij duidelijk maakte dat hij het mes wou hebben. Juist hij wou dat ik me in mn eentje hier op het eiland zou redden maar ik mocht geen mis hebben. Ik schudde mijn hoofd en wees naar het mes en dan naar mezelf. 'Nodig. Bouwen huis. Nodig eten. Drinken.' Ik slik en hou het mes dicht tegen me aan en dan maar hem. Voor ik het weet heeft hij zijn hoofd tegen mijn buik gedrukt en zit ik verstijfd van angst terwijl hij mijn lichaam nader onderzoekt. Ik slik en schuif bij hem vandaan. Steeds verder eeg voor zover het huisje het toelaat. Ik grons even en dacht na over hoe ik dit duidelijk moest maken. 'Honger. Eten.' Ik wijs naar mijn buik en teken met mijm vinger een appel. Nja het was een vruch.. of in ieder geval eten. Ik slikte en mijn maag ging bij het idee nog harder tekeer en ik trom even een pijnlijl gezicht. 'Pijn. Honger. Eten' mompelde ik zachtjes em km keek.hem hoopvol aan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hoe zou Llyr haar ooit kunnen vertrouwen. Ze was zijn gevangene. Ze hoorde te doen wat hij haar zei. Hij keek haar kwaad aan en rende naar buiten, tot aan de rand van de zee. Rond zijn hals droeg hij een kleine flacon, die hij voorzichtig vulde met zeewater. Zo zou hij die over zijn hand of gezicht kunnen gieten wanneer ze hem aanviel en zijn klauwen en tanden kunnen gebruiken om zich mee te verdedigen. Toen hij terugkwam wees hij naar zichzelf en daarna naar haar. "Llyr pijn, Arabella pijn." Hij keek naar de tekening die ze in het zand had gemaakt. Het voorwerp kwam hem vaag bekend voor, maar hij had geen idee waar het voor werd gebruikt. Wel herkende hij het woord 'eten' dat ze gisteren ook al had gebruikt toen hij een arm in het zand had getekend. 'Arabella eet wat?" vroeg hij. Hij kon haar altijd mensenvlees bezorgen, maar hij betwijfelde of ze daar tevreden mee zou zijn. Ze aten ook niet hun soortgenoten op.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik kijk hem even geschrokken na als hin wegrent en dan terug komt met een klien beetje water in zijn ketting en ik frons even en knik maar. 'Arabella pijn. LIyr pijn' zeg ik rustig en ik haal diep adem en kijk even het hutje rond en zucht diep. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen rond mijn knieen als mijn maag verder gaat met knorren en ik slik. Ik knik maar als hij vraagt of ik wil eten. 'Eten..' mompel ik zachtjes en ik sta la.gzaam op dj vorl dat ik wat flauw ben van de honger en val bijna om omdat de wereld voor mijn ogen duizeld. Ik knipper even met mijn ogen en pak me aan hem vast en slik en laat hem snel los en hou me vast aan een palmboom iets verder en wacht tot mijn benen terug zijn naar hun normsle staat inplaats van spagetti slierten. Ik slik, 'pijn. Honger..' mompel ik zachtjes.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze had zijn vraag niet begrepen. Llyr vroeg niet of ze honger had. Dat had hij ondertussen al wel gemerkt. Het was trouwens best grappig dat mensen hun buik zo'n vreemd geluid maakte wanneer ze honger hadden. Wat hij haar had proberen te vragen, was wat mensen precies aten. "Arabella eet wat?" herhaalde hij. "Arrabella eet mchanga?" Hij nam wat zand in zijn hand. "Arabella eet mti" Hij wees naar de boom. Hopelijk werd het haar zo duidelijk wat hij werkelijk bedoelde, dan kon hij haar helpen voedsel te zoeken, want ze zag er niet goed uit. Hij wist niet dat mensen zoveel moesten eten. Bij hen was één lichaam genoeg om hen minstens een week of twee overeind te houden. Hij keek nog eens naar het ronde voorwerp. Hij kon maar niet plaatsen wat het was. Het was sowieso iets wat hij nog nooit onder water had gezien, maar ook aan boord van één van de schepen waar hij rond had gezwommen leek hij het nog nooit te zijn tegengekomen.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik kijk naar hem en frons even en kijk hem niet begrijpend aan, 'mchanga? Mti?' Vroeg ik niet begrijpend en ik zuchtte geirriteerd. Dit communicatie probeer eas echt irritsnt aan het worden. Ik volgde zijn blik in de richting van de boom.en knikte toen.'eten!' Ik beet op mijn lip toen ik me nedavht dat hij niet omhoog kon klimmen en zuchtte diep. ' LIyr klimmen?' Vroeg ik.hem en ik slikte. En wees toen naar de tekening. 'LIyr, Arabella. Eten. Appel.' Ik begin terug op mijn onderlip te bijten em zucht

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Llyr keek naar de top van de palmboom. Vanboven hingen grote groene ronde dingen, zou ze die bedoelen? Zou ze dat bedoelen met appels. Hoe zou hij ooit in de top raken. Hij probeerde na te doen wat hij Arabella eerder had zien doen gisteren, maar gleed vrijwel meteen de boom uit. Mensen hadden totaal geen goede grip, maar hij had een oplossing. Hij goot wat water over zijn handen en gebruikte zijn scherpe nagels om zich vast te zetten in de bast van de boom. Langzaam maar zeker klom hij hoger en hoger. "Eten!" riep hij triomfantelijk toen hij de top had bereikt en enkele groene dingen naar beneden gooide Wat was het uitzicht mooi hier. Voor hem lag de oceaan uitgestrekt als een blauw deken. Nog even bleef hij hangen om al dit moois in zich op te nemen, voordat hij langzaam naar beneden ging. De afdaling was zelfs nog moeilijker dan het omhoog klimmen, maar uiteindelijk stond hij weer veilig met zijn beide voeten op de grond. Hij vroeg zich af hoe ze die groene dingen ging eten. Zo zagen ze er niet bepaald smakelijk uit.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik kijk naar hoe hij de 1ste poging begint om in de boom te klimmen. Ik frons even diep en schrik als ik zinn klauwen tevoorschijn zie komen. Ik bijt op mij onderlip en voel mijn hart tekeer gaan in mijn borstkas. Ik slik even en kijk hoe hij nu iets makkelijker omhoog klimt en hoe er later enkele groene kokosnoten naar beneden vallen voor mijn neus en ik grinnik even als ik zijn enthousiasme hoor. Ik pak er snel een noot bij en steek mij mes er hard in waardoor hij in 2e breekt. Voorzichtig neem ik eej slokje van de kokosmelk die erin zit. 'Drinken' ik kijk hem aan en snij een stuk van de kokos af en neem een hap. 'Eten' ik snij nog een stukje ad en jou het voor hem. 'LIyr eten?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Llyr keek gefascineerd naar het witte vruchtvlees van wat Arabella een kokosnoot noemde. Hij nam een klein stukje van haar aan en snoof de geur op. Daarna stak hij het in zijn mond en spuwde het bijna meteen weer uit. Zijn gezicht sprak boekdelen, hij vond dit absoluut niet lekker. Hij mocht er dan wel uitzien als en mens, hij bleef een meermin. Hun dieet bevatte voornamelijk vlees, vis en zeevruchten. Verder aten ze sommige wieren in tijden van honger, maar dingen als groente en fruit, nee dat kwam niet op hun bord terecht. Dat Arabella dit smakelijk kon vinden, mensen bleven nog altijd een raadsel voor hem op dit soort momenten.
Hij herinnerde zich de halsketting waar Galatheia gisteren over had gesproken. "Arabella heeft juweel? Schat mist juweel, Arabella weet waar?" vroeg hij.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik kom het niet laten om te lachen toen ik de uitdrukking op zijn gezicht zag yoen hij een hap nam.en deze haast gelijk terug uitspuugde. 'LIyr kokosnoot vies' zeg ik lachend en ik at rustig verder en voelde me al snel een stuk beter. Hij was natuurlijk geen mensen eten gewend. Alleen het vlees van mensen, iets wat vroeger bij ons als waarschuw verteld werd tegen kinderen. Ga nooit alleen de zee op, want de meerminnen eten je op. En dansen met je huid. Een koude rilling ging even over mijn huid en ik haalde diep adem en ik keek even naar LIyr en ik fronste, 'juweel?' Ik dacht even na. 'Ketting?' Ik wees even naar mijn hals en dacht dieper na. Ik had het inderdaad gezien maar waar was het gebleven? Ik had het miet gepakt.. maar wie wel? Jackson? Of was het wilson? Og nee Blue! 'Juweel. Schip. Niet arabella' ik slikte en keek hem hopeloos aan. Zou hij mij nu wat doen? Puur omdat ik niet wist waar het was?

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Langs de ene kant was het wel goed dat Llyr niets van haar mensenvoedsel moest hebben. Zo was er meer voor haar en had ze een grotere voorraad, want het eiland had geen oneindige voorraad aan voedsel. Ooit zou het opraken, dan zou hij haar naar een ander eiland moeten brengen, of naar huis moeten laten gaan of vermoorden.
Nee, Llyr zou haar niet aanvallen. Dat zou dom zijn, waarom zou hij diegene aanvallen die hem naar de ketting kon leiden. Hij was er zeker van dat als hij het juweel kon terugbrengen naar de koningin. Hij voortaan wel mee ten strijde mocht trekken. "Arabella weten welk ship? Helpen Llyr juweel brengen naar meerminnen?" Als hij kon zeggen dat ze hem had gevonden, dan zouden de anderen haar waarschijnlijk ook accepteren. Het was een geweldig idee.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik nam nog een paar hakjes van het vruchttvlees en een slokje van de kokosmelk en leg daarna de kokosnoot aan de kant en kijk even naar LIyr en zucht zachtjes. Wat was er toch zo belangrijk aan die ketting? Ik dacht na em schudde mijn hoofd, 'Nee ik weet niet waar het juweel is' ik zucht diep en denk diep na. 'Jongen met blauwe ogen als de oceaan' ik frons even, Blue eigenlijk johnson, maar iedereen joemde hem blue vanwege de.kleur van zijn ogen, had het voor het laatst gehad is wat ik me kan herrineren. 'LIyr zoeken jongen met blauwe ogen als oceaan. Hij heet juweel' ik kijk hem aan. 'Arabella blijft hier' mompel ik sip meer tegen mezelf dan tegen hem. Ik zal hier voor altijd vast zitten tot de dag dat ik Al sterven, geen idee wanneer dit zal zijn.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Llyr fronste zijn voorhoofd. Ogen zo blauw als de oceaan. Arabella was een kapitein, wist ze dan niet dat de oceaan niet uit één kleur blauw bestond. Dat was wat Llyr er zo mooi aan vond er waren alle soorten tinten blauw en groen en tijdens stormen zelfs zilverachtig grijs en wit van het schuim op de golven. Het zou niet makkelijk worden deze man te vinden, maar met Arabella's hulp zou het moeten lukken. "Waarom Arabella blijven hier? Wil niet Llyr helpen?" vroeg hij. Hij moest echt eens iets aan de taalbarrière tussen hen doen. Er was wel een manier, maar daar zaten risico's aan verbonden en als iemand hem naar daar zag gaan? Wel ze zou het op prijs stellen hem nogmaals te zien. Hij moest het risico nemen, voor Arabella.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld