Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Good Morning Call

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wat warrig volgde hij haar instructies op om de badkamer te kunnen vinden. Het appartement was allesbehalve groot, zeker vanuit zijn opzicht, omdat hij op was gegroeid in een groot huis. Vele slaapkamers, badkamers en onnodige dingen zoals studieruimtes, namen het grote pand in waar hij zijn jeugd gespendeerd had. Tuinen omringden de 'villa' zoals vele voorbijgangers en bekenden het noemden, maar alles zat anders in elkaar dan mensen konden denken. In tegenstelling tot vele rijken hechtte Liam geen waarde aan een gebouw als die die zijn ouders bezaten. Hij vond het appartement allang prima, al kon hij niet ontkennen dat hij had gehoopt dat het wat groter was geweest.
Voordelen zaten er echter ook aan een kleinere woonruimte als deze. Alles viel gemakkelijker te vinden en hierdoor duurde het tegen zijn verwachtingen in niet zo lang tot hij dan eindelijk de goede deur gevonden had. Achter het hout zat een redelijke badkamer verstopt. Een aantal dingen zag hij nog ontbreken, maar over het algemeen was het nog aardig voor elkaar. Genoeg om tenminste zijn lenzen normaal uit te kunnen doen en, ondanks dat hij een hekel had aan het ding, hij zijn bril op kon doen. De droogte voelde vreemd, of beter gezegd naar aan, samen met de oogpijn die er veroorzaakt werd. Het glas voor zijn ogen kon het binnen een kwestie van tijd op lossen. Hij nam het zichzelf voor dat het het waard was en hij beval zichzelf daarom om erover op te houden. Ook kon hij op deze manier slapen wanneer hij zijn ogen niet meer open kon houden, bedacht hij zich stilletjes.
Een klap liet hem ontwaken uit zijn gedachten. Hij had niet door hoe lang hij er precies stil had gestaan, maar het duurde even voor het bij hem binnengekomen was dat er iets gebeurd was. Enkele momenten begon hij zelfs te denken dat hijzelf iets had laten vallen. Twijfelachtig liet hij zijn lenzen spullen voor hoe het erbij lag en snelde hij naar de woonkamer toe.
"Wat is er gebeurd?" vroeg hij met een kleine frons. De kamer bekeek hij vluchtig om zeker te zijn dat er niet iets ergs was gebeurd, waarbij hij dan toch weer bij Ray terecht kwam. Ze leek.. angstig. Haast boos, om een reden die hij zich niet kon bedenken.
"Eh.. gaat het?"

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Geschokt keek ze naar Liam, die ondertussen fronsend de kamer binnen was gelopen. ''Ja.. het gaat.'' Begon ze langzaam en nogal beschaamd terwijl ze haar telefoon weer aandrukte om opnieuw te bellen, bij een andere pizza restaurant natuurlijk, Ray was te beschaamd om nog naar dezelfde te bellen in angst dat ze de zelfde vrouw aan de telefoon kreeg. ''Toen ik wilde bestellen wist ik niet wat je wou qua pizza.. daardoor verloor de medewerker haar geduld en schreeuwde. Ik schrok ervan waardoor ik mijn telefoon liet vallen.. That's all.'' Ging ze verder waarna ze hem even bekeek. Met bril leek hij liever, of schattiger.. Ray kon niet uitmaken welke van de twee het was. Het leek alsof hij nu geen vlieg kwaad kon doen. Minder intimiderend dan als hij lenzen in had. ''ík bel wel opnieuw.'' Zei ze, waarna ze opnieuw dezelfde stappen uitvoerde om een pizza restaurant te bellen. ''Wat voor pizza wil je?'' Vroeg Ray, voor ze op het bel knopje drukte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij begon te een beetje grinniken bij haar uitleg. Het was zeker iets wat hij niet had zien aankomen toen hij de klap hoorde, maar ergens voelde het wel als een opluchting. Er hadden veel ergere dingen gebeurd kunnen zijn voor wat hij wist en, al kende hij Ray pas een paar minuten, maakte hij zich wel degelijk zorgen. Het weten dat iedereen erachter kon komen waar hij werkelijk zat, ofwel het om een ongeluk ging of iets anders, bleef door hem heen gaan. Hij kende zijn ouders langer dan de dag van vandaag. Slechts een fout of verkeerd nieuws dat naar buiten kwam, en hij kon studeren wel vergeten. Als het aan hen lag zat hij bij het football team om prof te worden. Hoe dan ook probeerde Liam het uit zijn hoofd te zetten; er was tenslotte niets gebeurd om zich zorgen over te moeten maken.
"Is je mobiel nog heel?" vroeg hij onverstoord. Zijn ogen werden al gauw getrokken naar haar telefoon waar hij ze liet rusten. Kort, dat daarentegen wel, want niet veel later was hij al terug bij Ray. Dat ze zich schaamde was nergens voor nodig, maar hij liet het om het haar te vertellen. Het kwam vreemd over en zou het een beetje ongemakkelijk maken. Zonder er verder over door te gaan ging hij dan ook verder over een ander onderwerp.
"I''ll take the Margherita." Zijn eigen telefoon stak hij in zijn zak, na even getwijfeld te hebben of hij dan niet beter kon bellen. Ze leek erg geschrokken te zijn over wat er gebeurd was. Toch besloot hij zijn mond erover te houden en in plaats van een discussie te beginnen, rond het appartement te kijken.
"Ze hebben nog geen tijd genomen om ook maar een lamp te plaatsen," murmelde hij voor zichzelf uit. Zijn hoofd hief hij op, gekeken naar het lege plafond waar een kabel aanhing. Het licht ontbrak en met hoe het eruit zag, zou het geen tijden meer duren voordat het donker toe zou slaan. Hoog tijd om er dus verandering in te gaan brengen.
"Heb je iets van gereedschap hier liggen? Het lijkt me niet dat je graag in het donker hier wilt zitten, toch?"

Account verwijderd

schreef:
Ray knikte, waarna ze algauw weer belde en een man aan de telefoon kreeg, de man klonk oud, maar was wel geduldig. ''Een four cheese and margherita pizza.''' Zei Ray vriendelijk, waarna ze op hing en haar tas naar haar toe schoof om haar portemonnee te pakken. De pizza's waren niet heel duur, gelukkig. Na enkele minuten keek ze op naar Liam die iets vroeg over gereedschap. Ray had geen benul, ze wist niks van gereedschap. '''Volgens mij wel, in een van die blauwe dozen, Dat zijn dozen van de verhuis mensen zelf namelijk.'' Zei ze, terwijl ze op haar mobiel keek hoe laat het was. Het zag er inderdaad naar uit dat het zo donker zou worden, maar Ray was alles behalve bang voor donker. Ze hield van donker. Dat ze zich kon verschuilen, als een schaduw en zo snel mogelijk weg kon komen als de wind. Het donker kalmeerde haar, maar liet haar het haar voelen alsof ze de hele wereld aankon. Een gevoel dat ze lang niet meer had gevoeld na een ongeluk dat ze had met een vriendin. Denkend aan dat moment, die flits die ze voor haar ogen zag bracht de neiging om een sigaret aan te steken dichtbij. Het feit dat ze die man vertrouwde was haar al een verassing geweest. Maar toen ze zag wat hij echt was was ze er ook klaar mee. Sinds dien is ze ook niet meer uit geweest, was ze bang om uit te gaan en te drinken. Ray schudde de gedachtes weg, terwijl ze even naar Liam keek. ''I don't mind being in the dark though.'' Grinnikte ze even waarna ze even uit het raam keek, waar de zon langzaam onderging.

He is a villain by the devil's law
He is a killer just for fun, fun, fun, fun
That man's a snitch and unpredictable
He's got no conscience, he got none, none, none, none
All I know, should've let go, but no
'Cause he's a bad boy with a tainted heart
And even I know this ain't smart

But mama I'm in love with a criminal
And this type of love isn't rational, it's physical
Mama please don't cry, I will be alright
All reason aside I just can't deny, I love that guy

And he's got my name,
Tattooed on his arm his lucky charm
So I guess it's okay he's with me
And I hear people talk
Trying to make remarks keep us apart
But I don't even hear
I don't care

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zwijgzaam hoorde hij aan hoe ze de bestelling plaatste en vervolgens, nog geen minuut later, weer ophing. Het ging erg snel, maar hij was opgelucht om te zien dat het deze keer wel goed ging. De verbazing van wat er werkelijk gebeurd was net ging nog altijd door hem heen en eerlijk gezegd snapte hij het nog niet helemaal. Toch overtuigde hij zichzelf ervan om erover op te houden, sinds het geen zin had om ernaar te vragen en het ronduit onbeschoft was. Liam kende namelijk wel degelijk manieren. Een van de redenen waarom hij dan ook wat cash uit zijn zak tevoorschijn haalde, aan Ray toegeschoven uit zowel gewoonte als vriendelijkheid. "Hier, ik betaal wel," vertelde hij met een kleine glimlach. De dollars legde hij zonder meer op de tafel neer, geen toestemming gevraagd, want zoals altijd stond hij erop. Hij zou haar niet laten betalen voor zijn eten; hij was in haar eigen huis, toch?
"Ik sluit het morgen anders wel aan." Schouderophalend liet hij de missende onderdelen uit zijn zicht verdwijnen. Om zonder licht te zitten vond hij verder geen complete ramp en al zou hij er anderszins gelijk aan begonnen zijn, vond hij dat hij niet te hard van stapel moest lopen. Liam had pas een paar passen in het appartement gezet dat hij met haar moest delen. De tijd om alles aan te passen zal nog komen, nu kon hij zich beter gedeisd houden. Eerder dan erover door te gaan dacht hij ergens anders over te beginnen. Zijn linkerhand plaatste hij intussen steunend op het tafelblad, zijn ogen naar de hare getrokken in enkele secondes. Ergens nieuwsgierig naar haar verhaal kon hij zijn ronddwalende vragen niet voor zich houden.
"Wat brengt je naar een stad als Detroit, als ik vragen mag?"

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Het geld wat voor haar ogen neer werd gegooid deed haar even slikken.. Waarom wilde hij betalen? Leek ze zo arm? Leek ze zo naief? Ze knikte. ''Dankjewel.'''Zei ze met een vriendelijke lach waarna ze zich even in zijn ogen voelde zinken. Een zucht verliet haar lippen. Alsof er duizenden kilo's van haar schouders vielen ze voelde zich op haar gemak. Alsof ze Liam al jaren kende. Zijn vraag verraste haar, waarom wilde hij dat nou weer weten? ''Ik ben hier opgegroeid. Maar ben uiteindelijk vanuit de Noordzijde naar de Oostzijde verhuist voor mijn opleiding en baan..'' Even was het stil, nadat Ray dat vastberaden had gezegd. '' En.. Jij?'' Vroeg ze erna, waarna ze even aan haar hoofd krapte en haar ogen van hem afwendde. Alsof ze zijn ijzige blik ontweek. De vrouwen moesten vast dol op hem zijn.. Hij ziet er goed uit, en is ook nog eens aardig en behulpzaam. Ray had het gevoel alsof ze het niet verdiende om met hem een appartement te delen. De neiging voor een sigaret kwam haar ook steeds dichter bij. Het stres van het verhuizen, liet haar weer terug vallen in haar oude gewoontes. Zoals slapeloosheid en roken. Ook al deed ze het dit maal vele malen minder dan de jaren ervoor. Hoe hard ze ook probeerde de drang tegen te houden, kon ze het toch niet weerstaan om hier en daar een sigaret op te steken en een glas wijn er bij in te schenken. ''Jij hebt vast geen peuken bij je, of wel?'' Vroeg Ray.. Ergens misschien een beetje hopeloos. Op dit soort momenten werd de stres haar te veel. Er was nog zoveel om te doen!

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De glimlach van Ray liet hem vrolijk achter. Haar ogen bleven bij de zijne hangen en het leek voor even zo alsof ze naar hem aan het staren was, waardoor hij moest grijnzen. Aandacht van iemand als zijn huisgenote vond hij zeker geen straf. Ze zag er goed uit, praatte niet te veel en liet hem zijn gang gaan. Zoals Liam het zag had hij het niet beter kunnen treffen. "Geen probleem," zei hij, zijn vingers tikkend op het hout van de tafel. Hij voelde zich vreemd genoeg aardig op zijn gemak in haar buurt. Of hij haar als vriend kon zien kon hij zich eigenlijk moeilijk bedenken, maar hij wist dat hij wel in was voor avontuur. Een poging wagen om haar voor zichzelf te winnen was niet erg om te doen, toch?
Met een kleine vriendelijke grijns keek hij naar haar. Hij was nieuwsgierig naar haar verhaal geweest, vooral omdat ze niet veel over zichzelf los leek te laten. Een voorzichtig en verlegen persoon, daarvoor zag Liam haar aan. Niet verkeerd; misschien kon het zelfs nog wat worden. Hoe dan ook vond hij het leuk om te horen hoe ze er terecht was gekomen. Hij wist graag alles over de mensen die hij kende, van interesses tot hun verleden. Het maakte dat hij wist wat hij kon verwachten bij ze of tenminste iets had om over te praten. "Geboren en getogen in Detroit, hm?" zei hij glimlachend. "Ik kom uit Los Angeles, maar ik ben hierheen gereisd voor een studiebeurs. Er schijnen hier goede academies te zijn."
Het verhaal over zijn ouders, voornamelijk de echte reden waarom hij er was, liet hij weg. Haar vertellen over het leven waar hij eigenlijk niet over zou moeten klagen vond hij geen goed plan. Niemand hoefde van de chaos af te weten en ookal gaf hij weinig over de meningen van anderen, zou hij arrogant en verwend overkomen. De indruk die Ray van hem kreeg moest die zijn van een normale jongen. Geen verwaande rijkeluiszoon uit het rijke westen. Het minste wat hij daarbij kon doen waren zijn laatste paar sigaretten tussen zijn spullen uit te halen om haar wat te geven.
"Ja, ik heb er nog wel een paar volgensmij." Zijn hand reikte hij naar zijn broekzak, waar hij al gauw een pakje met een aansteker terug kon vinden. Hijzelf rookte vaak wanneer hij naar rust neigde. Een slechte gewoonte, maar sinds niemand hem wijs kon maken dat het beter was om te stoppen, ging hij stiekem door. Proberen te stoppen had hij nog nooit over nagedacht. De praat over 'door roken ga je eerder dood' kon hem gestolen worden. Ray ging hij ook niet behandelen alsof ze zijn dochter was, dus zonder protest schoof hij het naar haar toe.

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Een grijns verscheen op haar gezicht. Los Angelos.. ze had er altijd van gedroomd om daar heen te gaan. Jammer genoeg ging dat plan nooit door door haar ouders. Ook al waren beide haar ouders geweldige mensen. Klikte het na een tijdje niet meer tussen de twee, waardoor ze gescheiden raakte. In het begin was het hart verscheurend voor Ray om te horen, maar na een jaar had ze zich er over heen gezet. Ach ja.. als ze nu goed geld had gespaard kon ze er nu wel heen, volgend jaar dan. Ze had al haar geld bij gehouden. Van de dollars die ze op straat vond, tot het geld wat ze eens in de zoveel tijd van haar vader kreeg op gestuurd. Uit gedachte geschud keek ze sprakeloos naar het pakje sigaretten die nu op de houten tafel voor haar lag. 'Dankjewel.' Zei Ray, terwijl ze met haar kleine handen het pakje voorzichtig openmaakte en er één sigaret uitnam. ''Had niet van je verwacht dat je rookte.'' Zei ze triomfantelijk, waarna ze óók de aansteker eruit pakte en de sigaret in haar mond stak om hem aansteken. Naast een wolkje rook kwam er ook eenzucht uit de mond van Ray, de bezorger mocht wel opschieten van haar. 'ik zak even een bakje ofzo pakken voor het as." Zei ze met een wat beschaamd lachje waarna ze opstond, met een brandende sigaret tussen haar vingers. Graaiend in haar tas naar iets wat als asbak zou kunnen dienen.. Hier.. Een deodorant dope, goed genoeg. Langzaam draaide zich om, waarna ze ze het dopje op de tafel zette en daarna zelf ook ging zitten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zwijgzaam keek hij toe hoe ze een sigaret eruit haalde en niet veel later opstak. Hijzelf had altijd weinig problemen gehad met het roken van een sigaret, en hij snapte dan ook niet wat er verkeerd aan was. Ze mochten tenslotte zelf weten of ze het erop wilden wagen, toch? Vele mensen hadden ook hem al verteld hoe slecht het was om te roken. Het zou je eerder laten sterven, kon ziektes laten ontstaan waar niemand wat mee te maken wilde hebben en het had een slecht effect op iemands longen. Desondanks alle redenen om te stoppen ging hij nog er ongestoord mee door. Hij vond dat, als hij zijn eigen leven ermee wilde verpesten en het ervoor over had, niemand het recht had om erover te praten.
Zelf haalde hij ook met een lichte zucht een sigaret uit het pakje vandaan. De aansteker nam hij van haar over, en het duurde niet lang voordat er ook een tussen zijn lippen had hangen. "Niemand hoort het ook te weten," antwoordde hij doodleuk. De rook die aan hem ontsnapte, zorgde ervoor dat Liam zich weer wat rustiger voelde. Een prettig gevoel ging sindsdien door hem heen. Het roken vond hij net als de sterke drank, iets dat zijn dag enkel leuker kon maken. Het weten dat zijn huisgenoot er geen problemen mee had kon daarom alleen maar een voordeel zijn. Vergeleken met zijn thuissituatie zou het misschien nog wel beter zijn in het kleine appartement, als het huis van zijn ouders. "It's a bad habit," grijnsde Liam.
De lach op zijn gezicht vond hij moeilijk te verbergen, bij het kijken hoe ze gehaast rondzocht in haar tas. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat ze een asbak overal naar meesleepte in haar handtas. Haar schaamte zag er ook schattig uit, maar hetgeen dat ze uiteindelijk neerzette liet hem even zacht grinniken. "Wat jullie meiden allemaal wel niet in een tas stoppen.."

Account verwijderd

schreef:
Ray.

''We girls are just prepared, for every-'' Ray haar zin, die ze eerst met een wat schaamtelijk lachje wilde opzeggen werd onderbroken door het helse geluid van de bel die hol klonk door het appartement. ''Oh.'' Zei ze verbaasd, waarna ze het geld van de tafel af pakte, een diepe zucht nam en daarna door liep naar de deur. Ze stierf van de honger. Ze hoopte zo erg dat het de bezorger was met twee pizza dozen. Haar wens kwam uit, toen ze de deur los trok stond er jongeman voor de deur. Een jongen iets jonger dan haar. Een jaar of zeventien. ''Pizza four cheese and margeritha?'' Hoorde zij de jongen zeggen. De stem was lager dan ze verwachtte. Het liet haar even verbaasd achter. ''Hm.'' Knikte ze, waarna ze de pizza's in haar had gedrukt kreeg. ''That will be $14.56... But because you're so beautiful, you'll just have to pay just $10.'' Zijn stem veranderde, van een normale mannen stem naar die van een man die niks liever wilde dan een date. ''If you want.. I can come inside?'' Ging hij verder. Een rilling ging over haar rug, ze was compleet sprakeloos. Hij bleef maar aandringen. Stond op het gegeven moment ook bijna binnen. ''Eh.. eh.. hier is uw geld.'' Zei ze stamelend, zelfs een beetje bang. Ray duwde het geld in zijn handen. Ze leek vandaag veel problemen te hebben met pizza bezorgers.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het geluid van de bel onderbrak haar onverwachts. Een schel geluid gaande door het appartment, waarop zowel hij als Ray op leek te kijken. Hijzelf bleef vragend op zijn plek staan. Ze leek eerder geschrokken te zijn, dus de twijfel of het geen beter plan was om hem naar de deur te laten gaan, ging meerdere keren door zijn hoofd. Ray daarentegen leek het niet te storen; voor hij het kon zeggen, stapte ze al naar de ingang toe. Hij keek toe hoe ze uit zijn zicht liep en hij nu in zijn eentje in de leefruimte stond. Verveeld staarde hij wat naar zijn sporttas op de grond. Zijn spullen bij de tafel laten liggen vond hij eigenlijk onhandig. Wat als het in de weg stond? Hij zag het als een goed tijdstip om zijn spullen in zijn kamer te lozen.. Als hij wist waar het zou zijn.
"Hey, where can I find th-" vroeg hij nadat hij naar de kleine hal was gelopen, maar halverwege kwam er geen woord meer uit zijn mond. Kijkende naar degene in de deuropening kon hij eerst niet anders dan zwijgen. Zijn passen stopten voor een moment, zijn blik gelijk bij de jongeman gebleven. Het stemgeluid dat hij dacht te hebben gehoord.. was het echt van dezelfde persoon? Hij begon het zich werkelijk af te vragen of hij het zich verbeeldt had. In zijn hoofd zag hij een oudere jongen, misschien rond de twintig, voor zich. Gewerkt bij een bedrijf als deze om wat bij te verdienen of om nummers te scoren, zoals hij en zijn vrienden wel vaker deden. Wist hij veel dat hij een zestienjarige kleuter voor de deur kon verwachten..
Zijn opmerkingen had Liam echter wel mee kunnen krijgen. De flirtpogingen waren slechter dan hij ze tot nu toe had gehoord en, al kostte het hem moeite, was het een wonder dat hij zijn lach nog in had kunnen houden. Zich bij een meisje opdringen was het ergste wat je als player kon doen. Hij zette dan ook een voldane grijns op, denkend dat hij zich gelukkig nooit zo voor schud had gezet, en liep erop af alsof er een paar seconden geleden niets was gebeurd.
"Ah.. the pizza guy," murmelde hij plezierig, zijn bril onderwijl rustig op het tafelblad neergelegd. "Great. We were expecting you." Zonder enige schaamte te laten blijken, liep hij naar Ray toe en niet veel later stond hij stil achter haar. Zijn armen rondom haar buik geslagen zodat het leek dat ze elkaar al jaren kenden. Hoe lang hij haar nu in het echt kende deed er verder niet toe. Enkel het idee dat ze beter verdiende dan deze scholier, die waarschijnlijk aan het sparen was voor een domme game, ging door hem heen. Haar lichaam trok hij grinnikend tegen de zijne aan, zijn lippen voor kort in haar nek gedrukt voordat hij uiteindelijk weer afstand nam. Het zou ongemakkelijk worden maar hij dacht dat de hint voor de jongen in elk geval duidelijk was geweest. Mocht hij zich niet beseffen dat hij geen poging meer kon wagen, dan zorgde Liam's blik er zelf wel voor. Het weglopen zag hij dan verder ook als geen probleem. Zo gauw als hij verschenen was, verdween hij al weer om de hoek. Hij ging ervan uit dat de boodschap wel over was gekomen.

"I'll grab the booze."

Account verwijderd

schreef:
Ray.

De stem van Liam liet haar hart even op springen, ze had niet verwacht dat Liam ook de gang in zou komen. Wat hij hierna deed liet haar ademloos achter. Haar lichaam zat onder de kippenvel, rillingen sprongen over haar lichaam en armen. Zijn armen om haar heupen heen, die haar dichterbij hem trokken warmde haar lichaam een beetje op, Haar nek was een van de zwakste plekken van haar lichaam. Wat die kus deed met haar lichaam, snakte naar meer. Echter, kende Ray Liam nog maar een uur! Dit konden ze niet maken. Ook al zei het duivelse stemmetje in haar hoofd het tegenover gestelde. Als het duivelse stemmetje overnam waren er nu andere dingen gebeurt. Daarom was Ray ook zo blij met haar ''goede'' stemmetje die haar er van weerhield deze dingen te doen. Toen Liam echter al weer in de woonkamer stond, voelde Ray nog even zacht met haar vingers over haar nek, de plek waar Liam haar zojuist gekust had. Ze was beduusd, verbaasd n boven al geshockeerd. Langzaam liep Ray naar de woonkamer, met beide pizza dozen in haar hand. Booze.. booze? Herhaalde het nog even in haar hoofd. Waarom zou hij booze nodig hebben? ''What's your plan?'' Vroeg Ray, iets wat zenuwachtig. Zelf had ze wel drank bij zich, een paar flessen. Het was een cadeautje geweest van haar vorige werk omdat ze ging verhuizen. Ze had een middel-grote doos met allerlei soorten drank. Van Bacardi, tot aan Wodka. Alles had ze wel. Ze had het alleen nooit alleen willen opdrinken. ''I'll grab some glasses.. i quess.'' Zei ze, waarna ze al snel naar een van de dozen heen, de doos had allemaal glazen erin zitten. Waaronder shot glazen en andere meuk voor het drinken. Was het duidelijk dat ze zich schaamde over net? Had hij gemerkt dat haar hartslag zo veel malen omhoog ging? Langzaam sloeg haar hoofd op hol over wat er net gebeurt was. Ze slikte, waarna ze zich omdraaide en de glazen op het tafeltje neer zette.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Lang hoefde Liam niet te wachten tot hij het meisje weer vanachter de muur zag verschijnen. Veel had hij verder niet meegekregen van hoe het gesprek afliep met de pizzabezorger, al was duidelijk dat hij zich eerder interesseerde in al het andere. Nogmaals viel er een sigaret tussen zijn lippen te vinden, waar hij het ongeboeid liet. Zijn ogen waren eerder gevestigd op het pakje sigaretten in zijn hand en, hoe onbeleefd het ook mocht zijn, had hij er een opgestoken zonder zich er zorgen over te maken. Het was pas toen haar voetstappen over de vloeren hoorbaar werden, dat Liam zich wendde tot de doorgang naar de voordeur.
"Plan? I don't really have a plan." Vragend keek hij haar aan. Enkele wolkjes rook verdwenen onderwijl in zijn luchtwegen en na het diep ingeademd te hebben, verlieten ze beetje bij beetje zijn mond. Ray's verlegenheid kon hij moeilijk plaatsen. Hij vroeg zich af of hij haar nerveus maakte, maar voordat hij de kans kreeg om het toch te vragen kwam het naar voren waar ze zich mogelijk ongemakkelijk over kon voelen.
"Oh that," zuchtte hij traagzaam. Een kleine glimlach werd er gevormd bij het terugpakken van zijn bril, die hij tot nu aan toe nog roerloos op het tafelblad had laten liggen. "I don't mind if you don't want to drink alcohol. I actually meant to say it to scare that little boy off. You deserve better than some sixteen year old teenager." Even liet hij het bij zwijgen, toegekeken hoe ze een aantal glazen uit een van de vele verhuisdozen haalde. Wel degelijk had Liam zin in sterke drank. Het had ongetwijfeld iets dat hem aantrok, en uit gewoonte trokken zijn mondhoeken lichtjes omhoog. Het kon de avond enkel beter maken, nietwaar?

"But.. we can also save it for tonight? If you don't have other plans for this evening, of course."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld