Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg met Wishbone

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik trok een wenkbrauw op. Een gave die ik moest ontwikkelen? Gewoon omdat ik uit een raam sprong? 'Ik weet niet wat jij allemaal in je hoofd haalt, maar omdat ik een beetje flexibel ben betekent niet meteen dat je het recht hebt om mij op te sluiten hier.' zei ik. Een sarcastische lach wist ik niet te onderdrukken. 'Het klinkt allemaal zo mooi hè, "Het is nodig". Heb je ooit nagedacht over wat de mensen op deze school willen? Nee, waarschijnlijk niet. Waarom? Omdat het één en al eigenbelang is. Dat is het altijd.' Toen Luca naast mij ging zitten, keek ik hem even aan. 'Weet je zeker dat je dit durft, zo dichtbij een rebel? Of wil je aan je pappie laten zien hoe dapper je bent?'

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
"Dat is niet een beetje flexibel. Een normaal mens kan dat niet zo." Ik keek haar aan. "Je beseft het niet, maar je bent speciaal. Iedereen hier is dat. Wij hebben iets extra's en als je dat niet leert te beheersen, loopt het uit de hand." Ik wendde mijn blik van haar af. "Eigen belang. Welk eigen belang? Wat is het voordeel dan voor mij? Niets. Wij helpen juist." Ik leunde meer tegen de boom aan en zuchtte. "Houd daar over op", mompelde ik.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen. 'Speciaal of niet, ik heb geen zin om hier te blijven.' zei ik resoluut. Ik zuchtte diep. 'Eigenbelang. Iedereen doet altijd alles uit eigenbelang,' herhaalde ik, waarna er een sarcastische grijns om mijn gezicht verscheen en hem aankeek. 'Het voordeel voor jou? Moet ik het gaan uitspellen voor je?' vroeg ik spotten. Afkeurend schudde ik mijn hoofd. 'Je bent naïef.' Juist nu stond ik op. 'In ieder geval, ik ga. Probeer me maar te stoppen als je dat lukt.' zei ik, waarna ik bij hem vandaan begon te lopen.

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
"Ja, dat weet ik nu ook wel. We kunnen alles wel blijven herhalen, maar daar komen we ook niet verder mee." Ik keek haar aan. "Ik zie geen eigenbelang hoor. Ik zie geen eigenbelang dat ik hier met jou zit. Ik kan veel beter bij mijn vader zitten en leren." Ik stond ook op. "Best, ga maar. Ga maar weg, denk maar lekker aan jezelf. Doe wat jou het best lijkt." Ik liep de andere kant op. Vervelend, rot wijf. Ik wou helemaal niet met haar opgescheept zitten, maar mijn vader... Ik stopte met lopen. Ik kon haar niet laten gaan. Mijn vader zou teleurgesteld zijn in me. Ik ademde diep in en uit en draaide me om. "Wacht!" Met een beetje een wanhopige blik liep ik weer haar kant uit. "Wat kan ik doen, zodat je luistert? Kan ik iets doen? Ik ben radeloos met je, wat kan ik doen?" ratelde ik. "Je hebt gelijk. Ik wil mijn vader trots hebben, oke? Wil niet iedereen dat? Hij verwacht dat ik dit soort dingen aankan, anders kan ik nooit de school van hem overnemen."

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik had niet eens meer op Luca gereageerd, vond het allemaal wel best. Het enige wat ik wilde, was hier wegkomen. Daarom was ik er ook niet echt blij mee dat hij me alsnog achterna kwam juist wanneer hij me had laten gaan. Het eerste wat hij zei beviel me al niet. Luisteren? Waarom zou ik überhaupt moeten luisteren? 'Ten eerste, stop met dat wanhopige geratel van je. Het is irritant,' zei ik. Ik zuchtte diep. 'En luisteren? Jullie hebben helemaal niets over mij te zeggen. Ik ben negentien jaar wat mij voor de wet volwassen maakt, ik heb geen leerplicht meer dus zou ik mogen kunnen gaan en staan waar ik zelf wil. Dan is het een beetje vreemd dat ik hier op een school wordt gedumpt, tegen mijn wil in. Is het niet?' Ik haalde een hand door mijn haar heen en keek hem aan. Een type zoals hij zou nooit een school zoals deze kunnen runnen. Hij was een softie, dat kon je makkelijk zien.

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
Ik keek haar en beet op mijn lip. "Je begrijpt het niet. Het is voor je eigen best wil. Het enige wat we willen bereiken is dat je je gave kan beheersen en er veilig en normaal mee om kan gaan. Als je dat niet leert, dan gaat het je in de weg zitten. Geloof me. Ben je volwassen genoeg om dat in te zien?" Ik zuchtte opnieuw. "Ik heb alles gedaan. Ik. Heb. Alles. Gedaan" , mompelde ik en draaide me om. Mijn vader moest me maar begrijpen. Ik had mijn best gedaan om haar hier te houden, maar het lukte me niet. Als zij zo graag weg wilde, moest ze dat maar doen. Ze zou later zelf de gevolgen dan inzien en spijt krijgen, maar dat was niet mijn probleem. Ik liep terug richting de school zonder ook nog maar iets te zeggen of achterom te kijken. Ik opende de deur, die ijskoud aanvoelde. Rillend haalde ik mijn hand weg en ging gauw naar binnen. Terwijl ik naar het kantoor van mijn vader liep, bereidde ik me voor op een fel gesprek.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde met mijn ogen toen Luca de "je begrijpt het niet"-kaart speelde. Natuurlijk zou ik het niet begrijpen, maar dat was waarschijnlijk omdat ik helemaal geen gave had. Het was onzin. En toch ging ik niet weg. Ik wilde wel, maar mijn voeten stonden als aan de grond vastgenageld. Waar moest ik heen? Thuis was ik niet welkom, ik had geen eigen plek, dus dit zou waarschijnlijk mijn enige kans op onderdak zijn. Ik zuchtte diep en ging weer tegen de boom aan zitten. Ik wilde niet naar hem toegaan en toegeven dat ik niet weg kon. Absoluut niet. Alleen zou ik waarschijnlijk, als ik zou blijven, wel die verdomde lessen moeten volgen, alleen om er later achter te komen dat ik inderdaad niet "speciaal" ben, zoals Luca dat mooi wist te verwoorden, en me daarna eruit te gooien. Ik zag het al helemaal voor me, het hele scenario.

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
Ik liep naar het kantoor van mijn vader en stond op het punt te kloppen tot ik merkte dat hij bezoek had. Dan mocht ik hem niet storen. Ik zal het gesprek moeten uitstellen, niet dat ik daar een probleem mee had. Langzaam liep ik terug door de lange hal en de trap af. Ik liet mijn vingers over de leuning glijden en keek door het raam. Tot mijn grote verbazing zag ik Jenn gewoon bij de boom zitten. Ze was dus niet weggegaan? Ze was gebleven? Eigenlijk wou ik naar haar toe gaan, maar ik besloot dat niet te doen. Ik was natuurlijk het laatste wat ze wilde zien en langzamerhand kreeg ik het gevoel dat als ik haar liet het allemaal wel goed zou komen. Als ik aan haar bleef trekken, zou ze zich alleen maar meer verzetten en daarom bleef ik onderaan de trap zitten, vlak bij de ingang, voor het geval ze binnenkwam en me zocht.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Voor een tijdje had ik daar bij die boom gezeten, nagedacht over wat ik nu eigenlijk wilde doen. Ik wist eigenlijk helemaal niets over deze school, behalve dan dat er schijnbaar hele "speciale" mensen op zaten. Misschien viel het wel mee, zolang ik me er voor open stelde? Met die gedachte stond ik op. Dan moest ik nu hoogstwaarschijnlijk Luca gaan vinden, een idee waar ik geen fan van was. Zolang hij maar geen vragen ging stellen, dan zou het wel goed komen. Net klaar voor een zoektocht, was deze alweer beëindigt. Toen ik eenmaal naar hem op zoek wilde gaan, zat Luca doodleuk op de trap buiten. Ik zuchtte zacht. 'Wat doe jij hier buiten? Moet je niet naar je vader om te zeggen dat ik vertrek?' vroeg ik.

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
Ik zag haar mijn kant al oplopen. "Hij was in gesprek", zei ik kort. "En alsof het jou überhaupt iets kan schelen... Waarom ben jij hier? Jij zou weggaan toch?" speelde ik de vraag terug en wachtte geduldig op een antwoord, waarvan ik verwachtte dat ik die misschien niet eens kreeg. Ik stond op en trok mijn kleding recht. Het was haast een gewoonte geworden, omdat te doen. Het ging automatisch. Ik stak mijn handen in mijn zakken en keek afwachten naar het meisje voor me, met de rode haren en de verschillende kleuren ogen. Dat viel me nu pas op. Één was blauw en de ander was groen. Ze heeft mooie ogen... Ik betrapte mezelf op die gedachten en probeerde hem te bannen. Dit was geen juist moment om haar uiterlijk te bestuderen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik zuchtte zacht. 'Ik dacht...' God hoe moest ik dit uitleggen. 'Wie weet dat het allemaal niet zo slecht is als het lijkt. Ik kan het minstens een kans geven.' mompelde ik. Het liefste zou ik graag weg gaan, maar het zou me nergens brengen. Hier kon ik in ieder geval even blijven, voorlopig. Als ik wilde, kon ik altijd later nog ontsnappen, aldus mijn theorie. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek Luca aan. 'Tenzij ik niet meer welkom ben, beiden opties vind ik prima eerlijk gezegd.'

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
Nu was het mijn beurt om een cheeky grijns te geven, want ze gaf het een kans. Één - nul voor mij. "Natuurlijk ben je welkom." Ik opende de deur en bleef er tegen aan staan, zodat ze naar binnen kon lopen. Ik was opgelucht dat ze toch bleef. Nu hoefde ik mijn vader niet te vertellen dat ik had gefaald, want ik had niet gefaald. Ze was hier en ik kon haar nog steeds begeleiden en op de regels wijzen. Er waren opeens helemaal geen problemen meer. Alles was goed en alles zal goed blijven, zolang Jenn een beetje meewerkte zoals nu. Echter twijfelde ik aan haar gedrag. Zo snel zou ze niet opgeven en ze wilde nog altijd weg hier.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik zuchtte zacht, niet zeker of ik nu opgelucht of bang moest zijn van dat antwoord. Met lichte tegenzin liep ik het gebouw - hetgeen waar ik net zo graag uit wilde ontsnappen - weer in. Wie weet zou het wel meevallen en zolang ik zo dacht, zou het uiteindelijk misschien écht meevallen. Hopelijk. Ik beet even op mijn lip en keek Luca aan. 'Dus... Misschien kan je me laten zien waar... alles is?' probeerde ik.

Wishbone
Wereldberoemd

Wishbone schreef:
Het leek alsof ik ineens een heel ander meisje voor me had. Van de stoere rebel, was ze nu nogal... aarzelend. Ik knikte. "Ik zal je de school laten zien, je je rooster geven, je de regels wijzen en je kamer." Ik keek haar aan en glimlachte klein. 'Waarom ineens zo verlegen?" plaagde ik haar. Op deze manier kon ik ook gelijk een beetje mijn 'macht' uitoefenen. Ik leek zo niet een verlegen loser, want zo was ik eigenlijk. Dat wist ik zelf ook wel. "Dit is de eerste verdieping", begon ik. "Hier zijn de lokalen die beginnen met nul. Op de eerste verdieping de lokalen die beginnen met één en op de tweede verdieping de lokalen die beginnen met twee. Lijkt me duidelijk, niet?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Ik rolde met mijn ogen. 'Zeg, als we zo gaan beginnen ben ik binnen de kortste keren weg hoor,' mompelde ik. "Verlegen", ha, rot toch op. Als ik zou behandeld zou worden, zou ik echt heel snel weg zijn. Ik luisterde maar half naar de uitleg die Luca me gaf. Zoals gewoonlijk had ik er weinig interesse in, maar ik moest het aanhoren wilde ik hier - voorlopig - even blijven. Ik zuchtte diep. Wat een hel zeg. Een keuze die ik had, wat één tussen het leven in een gevangenis en het leven onder een brug. Beiden vreselijk.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld