Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
FelixFelicis schreef:
Naam: Kaffax
Wezen: Kobold
Leeftijd: 16, maar omdat Kobolden haast nooit ouder worden dat 50 en al rond hun tiende levensjaar volgroeid zijn is 16 ergens mid-20 in mensenjaren.
Koninkrijk: Aggaf
Geschiedenis: Kobold troepen wonen altijd ondergrond, vanwege hun Drakonische bloedlijn en hun natuurlijke drang om lange, dunne tunnels te graven die hun hele territorium verbind. Kobolds vechten alleen aanvallend wanneer een draak die over hun heerst hun orders geeft om dat te doen. Normaal vechten Kobolds alleen defensief, en zelfs dan alleen wanneer het nodig is. Liever vluchten ze weg door hun wirwar van tunnels, zetten ze vallen of scheiden ze enkelingen van hun genootschap en halen ze hem of haar dan neer in een oneerlijk gevecht. Kobolds proberen vrede te houden met andere wezens wegens hun angstige natuur. Soms sluiten Kobolds een afspraak met andere rassen, waarin verstaat dat ze onder hun koninkrijk mogen leven onder voorwaarde dat ze het rioolsysteem van het koninkrijk in orde houden. Kobolds laten dan hun hoofd alleen zien wanneer nodig, waardoor het soms kan gebeuren dat een koninkrijk met een door Kobolds gebouwd rioleringssysteem tientallen jaren gaat zonder ook maar een keer een kobold te zien, waarna soms zelfs wordt vergeten dat de Kobolds er überhaupt leven. Dit is het geval in Aggaf, een Kobold koninkrijk onder Aras. De inwoners van Aras zijn al lang geleden vergeten dat er een Kobold koninkrijk onder hun leeft, de enigste herinneringen hieraan een paar enkele notities in de archieven van Aras' administratie.
De rollen in een Kobold koninkrijk zijn simpel. Er zijn bewakers die bijvoorbeeld de broederij, voedselreserves en alle uitgangsroutes bewaken. Er zijn kruidenkenners, die meestal als enigste opdracht hebben om paddenstoelen te kweken voor het koninkrijk. Er zijn veel tunnellaars, die het koninkrijk uitbreiden. Kaffax is er daar een van.
Persoonlijkheid: Alle Kobolds zijn er aan gewend om het uitschot van de wereld te zijn. Kaffax laat zich hierdoor niet terughouden, en streeft altijd om de beste te zijn in wat hij doet. Hij is erg competitief, zeer nieuwsgierig, heeft een oog voor het vreemdere in het leven en gaat liever stiekem te werk (in tegenstelling tot bijvoorbeeld met een grote bijl de strijd in te rennen of diplomatiek te gebruiken).
In zijn tijd als tunnelgraver voor zijn koninkrijk kroop Kaffax vaak 's nachts naar de oppervlakte om kleine dingen (zilveren lepeltjes, versierde mokken, goudstukken, kleine fluitjes, koperdraad, afgebroken zwaardgevesten etc.) te stelen uit huizen van onwetende bewoners. Na een tijd begon hij boeken te stelen uit de bilbiotheek van een tovenaar. Hij las deze boeken opnieuw en opnieuw, en leerde langzaamaan zijn eigen magische energie te bemeesteren. De tovenaar merke dat verschillende boeken verdwenen, en zette een val, waar Kaffax recht in liep. De tovenaar bood Kaffax aan zijn leerling en toverhulp te worden, in ruil voor een belofte dat Kaffax nooit meer van andere mensen zou stelen. Kaffax wist niet hoe snel hij ja moest zeggen. Hij liet zijn ondergrondse leven achter zich en ging in de toren van de tovenaar wonen.
Na een paar jaar in de toren te hebben gewoond verlangde Kaffax naar meer te zien van de wereld. Hij had in veel van zijn gestolen boeken gelezen over avonturiers die bergen betreden waar geen wezen ooit had gestaan, monsters versloegen groter als huizen en rijkdommen vonden die meer waard waren als Kaffax ooit durfde te dromen. Hij bereidde zich over de loop van een paar weken voor om te vertrekken, tot er op de nacht van zijn vertrek een aanslag werd gepleegd op de muur. Uit angst besloot hij niet te vertrekken, maar zijn nieuwsgierigheid overtuigde hem om wél een kijkje te gaan nemen bij het gevecht. Een heldhaftige Gargoyle nam het op tegen de Orcs die de muur bestormde, en Kaffax keek met bewondering in zijn ogen toe. Toen hij de volgende ochtend hoorde van de tovenaar wat er was gebeurt, en dat de Gargoyle verlost zou worden van zijn taak en die avond zou vertrekken, besloot Kaffax diezelfde avond ook naar buiten te sluipen, in de hoop dat hij samen met de Gargoyle op weg zou mogen. Die avond liet hij een van zijn afgevallen schubben, een hoektand en een slecht geschreven briefje met een bedankje en de belofte dat hij ooit terug zal keren op zijn bed liggen en trok hij er op uit naar de poort. Zodra de Gargoyle naar buiten werd gelaten glipte Kaffax ook mee, en ongeveer een kilometer later besloot hij de vriendelijk uitziende Gargoyle te benaderen.
Uiterlijk: Kobolds zien er uit als kleine mensachtige draakjes. Schubben bedekken hun hele lijf, ze hebben een draakachtig hoofd en een staart bijna half zo lang als hun lichaam. Maar ze hebben wel twee armen, twee benen, lopen rechtop en hebben geen vleugels. Ze zijn vaak niet langer als een meter.
Kaffax heeft roodbruine schubben over zijn hele lichaam, behalve op zijn buik, onder zijn staart en voorop zijn nek, waar hij taankleurige schubben heeft. Zijn ogen glimmen donkergroen als smaragden.
Ik heb geen echt voorbeeld van Kaffax zelf, maar wel een voorbeeld van hoe een Kobold er gemiddelt uitziet. Hier is er een: Kobold
Naam: Kaffax
Wezen: Kobold
Leeftijd: 16, maar omdat Kobolden haast nooit ouder worden dat 50 en al rond hun tiende levensjaar volgroeid zijn is 16 ergens mid-20 in mensenjaren.
Koninkrijk: Aggaf
Geschiedenis: Kobold troepen wonen altijd ondergrond, vanwege hun Drakonische bloedlijn en hun natuurlijke drang om lange, dunne tunnels te graven die hun hele territorium verbind. Kobolds vechten alleen aanvallend wanneer een draak die over hun heerst hun orders geeft om dat te doen. Normaal vechten Kobolds alleen defensief, en zelfs dan alleen wanneer het nodig is. Liever vluchten ze weg door hun wirwar van tunnels, zetten ze vallen of scheiden ze enkelingen van hun genootschap en halen ze hem of haar dan neer in een oneerlijk gevecht. Kobolds proberen vrede te houden met andere wezens wegens hun angstige natuur. Soms sluiten Kobolds een afspraak met andere rassen, waarin verstaat dat ze onder hun koninkrijk mogen leven onder voorwaarde dat ze het rioolsysteem van het koninkrijk in orde houden. Kobolds laten dan hun hoofd alleen zien wanneer nodig, waardoor het soms kan gebeuren dat een koninkrijk met een door Kobolds gebouwd rioleringssysteem tientallen jaren gaat zonder ook maar een keer een kobold te zien, waarna soms zelfs wordt vergeten dat de Kobolds er überhaupt leven. Dit is het geval in Aggaf, een Kobold koninkrijk onder Aras. De inwoners van Aras zijn al lang geleden vergeten dat er een Kobold koninkrijk onder hun leeft, de enigste herinneringen hieraan een paar enkele notities in de archieven van Aras' administratie.
De rollen in een Kobold koninkrijk zijn simpel. Er zijn bewakers die bijvoorbeeld de broederij, voedselreserves en alle uitgangsroutes bewaken. Er zijn kruidenkenners, die meestal als enigste opdracht hebben om paddenstoelen te kweken voor het koninkrijk. Er zijn veel tunnellaars, die het koninkrijk uitbreiden. Kaffax is er daar een van.
Persoonlijkheid: Alle Kobolds zijn er aan gewend om het uitschot van de wereld te zijn. Kaffax laat zich hierdoor niet terughouden, en streeft altijd om de beste te zijn in wat hij doet. Hij is erg competitief, zeer nieuwsgierig, heeft een oog voor het vreemdere in het leven en gaat liever stiekem te werk (in tegenstelling tot bijvoorbeeld met een grote bijl de strijd in te rennen of diplomatiek te gebruiken).
In zijn tijd als tunnelgraver voor zijn koninkrijk kroop Kaffax vaak 's nachts naar de oppervlakte om kleine dingen (zilveren lepeltjes, versierde mokken, goudstukken, kleine fluitjes, koperdraad, afgebroken zwaardgevesten etc.) te stelen uit huizen van onwetende bewoners. Na een tijd begon hij boeken te stelen uit de bilbiotheek van een tovenaar. Hij las deze boeken opnieuw en opnieuw, en leerde langzaamaan zijn eigen magische energie te bemeesteren. De tovenaar merke dat verschillende boeken verdwenen, en zette een val, waar Kaffax recht in liep. De tovenaar bood Kaffax aan zijn leerling en toverhulp te worden, in ruil voor een belofte dat Kaffax nooit meer van andere mensen zou stelen. Kaffax wist niet hoe snel hij ja moest zeggen. Hij liet zijn ondergrondse leven achter zich en ging in de toren van de tovenaar wonen.
Na een paar jaar in de toren te hebben gewoond verlangde Kaffax naar meer te zien van de wereld. Hij had in veel van zijn gestolen boeken gelezen over avonturiers die bergen betreden waar geen wezen ooit had gestaan, monsters versloegen groter als huizen en rijkdommen vonden die meer waard waren als Kaffax ooit durfde te dromen. Hij bereidde zich over de loop van een paar weken voor om te vertrekken, tot er op de nacht van zijn vertrek een aanslag werd gepleegd op de muur. Uit angst besloot hij niet te vertrekken, maar zijn nieuwsgierigheid overtuigde hem om wél een kijkje te gaan nemen bij het gevecht. Een heldhaftige Gargoyle nam het op tegen de Orcs die de muur bestormde, en Kaffax keek met bewondering in zijn ogen toe. Toen hij de volgende ochtend hoorde van de tovenaar wat er was gebeurt, en dat de Gargoyle verlost zou worden van zijn taak en die avond zou vertrekken, besloot Kaffax diezelfde avond ook naar buiten te sluipen, in de hoop dat hij samen met de Gargoyle op weg zou mogen. Die avond liet hij een van zijn afgevallen schubben, een hoektand en een slecht geschreven briefje met een bedankje en de belofte dat hij ooit terug zal keren op zijn bed liggen en trok hij er op uit naar de poort. Zodra de Gargoyle naar buiten werd gelaten glipte Kaffax ook mee, en ongeveer een kilometer later besloot hij de vriendelijk uitziende Gargoyle te benaderen.
Uiterlijk: Kobolds zien er uit als kleine mensachtige draakjes. Schubben bedekken hun hele lijf, ze hebben een draakachtig hoofd en een staart bijna half zo lang als hun lichaam. Maar ze hebben wel twee armen, twee benen, lopen rechtop en hebben geen vleugels. Ze zijn vaak niet langer als een meter.
Kaffax heeft roodbruine schubben over zijn hele lichaam, behalve op zijn buik, onder zijn staart en voorop zijn nek, waar hij taankleurige schubben heeft. Zijn ogen glimmen donkergroen als smaragden.
Ik heb geen echt voorbeeld van Kaffax zelf, maar wel een voorbeeld van hoe een Kobold er gemiddelt uitziet. Hier is er een: Kobold
9
