Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | TheBurrow & Arthas.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het duurde even voordat hij lag. Zijzelf was ze al gaan liggen en ze zag hem grijnzen. "Je ziet er zo leuk uit als je zo grijnst." Fluisterde ze zachtjes en ze keek hem even lief aan. Tevreden kroop ze bij hem en speelde met zijn haren. Zijn hoofd lag tegen haar aan en het voelde prettig. Lief keek ze naar hem en wachtte rustig. Zijn verhalen waren warrig en onsamenhangend. Zachtjes bleef ze met zijn haren spelen en glimlachte soms wat. Ondanks dat ze niets wijs kon worden uit zijn woorden luisterde ze toch in stilte tot hij rustiger leek te worden. Hij trilde wat, alsof hij het koud had en ze legde deken iets beter over hem heen.
"Ik hou ook van jou lieverd, zo ontzettend veel en dat zal ik altijd blijven doen." Beloofde Silena hem. Ze streelde over zijn wang heen en slikte. Het was goed te zien dat hij het moeilijk had en zij daardoor ook. Hard beet ze op haar lip en knikte even. "Ik weet het lieverd.. Morgen gaan we een hondje kopen en samen wandelen." Herhaalde ze hem, ze velde zijn kusje en zag hoe hij langzaam in slaap viel. Tranen rolden over haar wangen en voor hij die kon voelen veegde ze deze gauw weg. Zacht hield ze hem in haar armen en sloot haar ogen even. "Je bent mijn lieve mannetje Duke, alles gaat goed komen met jou. Daar ga ik voor zorgen, dat beloof ik." Rustig bleef ze bij hem liggen om de man te laten slapen, misschien dat hij daardoor wat rust kon vinden. Zelf besloot ze dat ze een natuurfilm zouden gaan kijken vandaag zodat hij rustig er naar kon kijken zonder dat hij echt op hoefde te letten daarvoor.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Rustig lag hij naast haar zo nu en dan wat te mompelen. Langzaam maar zeker viel hij verder in slaap en hij ontspande wat tegen het lichaam van zijn vriendin aan. Eindelijk ontspannen, eindelijk rust... Dat kwam niet vaak voor bij hem namelijk. De enige dingen waar hij rustig van werd, was slapen en natuurfilms kijken. Natuurlijk werd hij ook rustig van de aanwezigheid van Silena, maar dat had vaak net iets langer de tijd nodig doordat de stemmen in zijn hoofd er nogal wild van leken te worden.
De man woelde wat heen en weer in het bed en zuchtte even diep, waarna hij al snel zijn ogen weer opende nadat hij toch ongeveer een kwartiertje zo gelegen had. Verward keek hij rond en hij klemde zich tegen Silena aan, waarna hij rustig bleef liggen en gewoon even bleef kijken. Meestal na het slapen waren de stemmen ook een tijdje afwezig, maar zodra hij actief werd, kwamen ze ook terug. Net als een hond die gelijk wakker werd als zijn baasje opstond om naar de keuken te lopen.
'Hoi...' Fluisterde hij hoorbaar vermoeid en hij keek even op naar zijn vriendin, waarna hij haar opnieuw een kus op haar lippen gaf en weer terug ging liggen. Duke leek weer even zijn oude zelf te zijn, maar de vraag die in ieders hoofd rond zou gaan was voor hoe lang dat zou gaan duren. De kans was immers groot dat het niet van erg lange duur zou zijn gezien zijn toestand vandaag. Het was gebruikelijk voor hem om vaak toch een aantal heldere momenten te hebben, maar helaas had hij dat de laatste tijd niet echt meer. Waar dat aan lag, was een raadsel.
'Gaan we zo film kijken?' Vroeg hij zachtjes terwijl hij weer ietwat verward fronste.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was fijn om te merken dat hij ook daadwerkelijk in slaap viel. Met een glimlachje keek ze naar hem, streelde door zijn haren heen en fluisterde hem soms lieve woorden toe. Ze bleef rustig bij hem liggen, doezelde zelf ook een beetje in en werd dan weer wakker door zijn bewegingen. Ineens werd ze tegen hem aangedrukt. Haar ogen openden zich geschrokken, maar gelukkig was er nog niets ernstigs aan de hand. "Hey liefje." Fluisterde ze zachtjes en ze streelde zijn wang even. Glimlachend kuste ze even mee en bleef bij hem liggen.
"Ja, we gaan zo film kijken." Kalm kwam ze overeind en kuste hem even. "Ik ga even alles klaarzetten." Rustig liep Silena even de slaapkamer uit, naar hun woonkamertje toe. Ze zette de televisie vast klaar en schonk voor hen beiden wat drinken in. Daarnaast zette ze ook haar laptop, met de site va het asiel vast open. Soms ontvluchtte ze hem wel even, wilde ze even de verwarring in zijn gezicht niet meer zien. Niet denken wat er in zijn hoofd omging, niet zien hoe hij lag te twijfelen en lag te denken over dingen waar zij niets van wist.
Nadat ze alles klaargezet had liep Silena terug, ze keek naar Duke, hoe hij daar lag. "Lieveling, alles staat klaar. Laat me je maar uit bed helpen, kunnen we op de bank liggen. Ik heb daar ook een dekentje neergelegd, dan kunnen we daar samen onder liggen en wat te drinken." Ze liep naar hem toe en stak haar hand naar hem uit, zodat ze hem kon helpen met opstaan en erna zijn sloffen aan doen. Hij was geweldig.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het was fijn dat ze zo film zouden gaan kijken. Het zou hem weer wat ontspannen, ondanks dat de stemmen in zijn hoofd nog redelijk vermoeiend bezig waren. De kans was groot dat het vandaag ook tijdens de film niet helemaal ontspannen zou zijn, maar dat viel te bezien als hij daar straks op de bank lag samen met Silena om de film te kijken. Zelf begreep hij niets van alles wat er in zijn hoofd omging en hij had dus net zoveel onduidelijkheid als Silena had. Hij had vaak niet eens door dat hij zo afwezig was en dat er wat in zijn hoofd bezig was. Het was gewoon enorm onduidelijk allemaal voor hem. Het liefst zou hij van alles gaan doen samen met zijn vriendin: een echt leven opbouwen en een gezinnetje stichten, maar zoals dat er nu uit zag, ging dat niet lukken. De kans dat hij ooit weer redelijk normaal zou worden, was daarnaast ook erg klein. Er was namelijk geen goede behandeling tegen de stoornis die hij had, alhoewel hij zelf nog niet eens wist wat het was.
Moeizaam stond de man op uit het bed toen zijn vriendin haar hand naar hem uitstak om hem omhoog te helpen. Een zwakke glimlach stond op zijn gezicht en hij deed zijn sloffen aan. Heerlijk zacht en warm aan zijn voeten, die het toch al moeilijk hadden doordat zijn lichaam zo ontzettend stijf was geworden de laatste tijd door alle spanning die in zijn lichaam hing.
'Ik ben heel blij me jou...' Fluisterde hij toen hij voorzichtig de trap af ging en vervolgens naar de bank slofte. In zijn weg naar de bank raakte hij al weer enorm verward en in gedachten, maar zodra hij de televisie zag met de film erop, werd hij wat rustiger en helderder.
'Oh, deze film is mooi ja...' Fluisterde hij, waarna hij op de bank ging zitten en zijn benen op trok. Soms leek hij wel een klein kind als je zo naar hem keek, maar als je wist wat er allemaal in zijn hoofd om ging, was dat ook helemaal niet zo gek meer. Van binnen werd hij als het ware opgegeten en dat begon hem langzaamaan op te breken. Het liet hem steeds verder aftakelen, maar de enige persoon in zijn leven die hem echt rustig kon maken, was Silena. Zij was zijn steun en toeverlaat die ervoor kon zorgen dat hij enigszins normaal was. Zonder haar was hij nergens en zou hij helemaal niets meer doen. Dan zou hij weg kwijlen in een hoekje totdat hij eenzaam en alleen zou sterven. Silena was dus echt zijn reddende engel.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Rustig hielp ze hem de trap af, glimlachte vertederd door zijn woorden. "Ik ben ook heel blij me jou lieverd, eerlijk waar." Ze legde nog een dekentje over zijn benen heen en knikte zodra hij naar de televisie keek. Ze had de film nog niet aangezet, maar alleen het beginbeeld leek hem al rustiger te maken. Zachtjes streelde ze even door zijn haren heen en drukte er een kus op. "Zie je wel, alles komt goed, dat zei ik toch." Liefdevol fluisterde ze hem nog wat toe waarna ze even weg liep. Ze pakte nog wat koekjes erbij, hij moest weer wat aankomen en het maakte haar niet uit hoe dat zou gebeuren. Silena nam naast hem plaats en legde haar hoofd op zijn schouder. Hij steunde op haar, dat wist ze wel en dat was niet erg. Soms wenste ze echter wel weer een keer op hem te kunnen steunen, dat ze haar sterke vriend terug had bij wie ze alles kwijt kon. Dingen aan hem vertellen had nu geen zin, hij onthield het toch niet. Alleen de echt belangrijke dingen gaf ze nu prijs, maar haar dagelijks leven leek voorbij te gaan zonder dat ze ook maar een moment over sprak.
Verzonken in gedachten zette ze de film aan, als het hem rustig kon krijgen dan was dat genoeg. Ze hield de deken wat vast, morgenochtend zou ze direct de dokter bellen. Als ze niet diezelfde dag nog terecht kon zou ze naar het ziekenhuis gaan, hier wilde ze niet langer mee wachten. Al lang genoeg had ze het uitgesteld en ze voelde zich er alleen maar slechter door. Silena was er ook slechter uit gaan zien. Ze sliep nog wel, maar vaak werd ze wakker door hem. Donkere kringen waren dan ook onder haar ogen te zien, haar haren waren dof en futloos geworden en vaak zag ze er meer slonzig uit dan de nette kleding die ze van zichzelf gewend was.
Nu de film bezig was, had ze zelf een beetje rust. Ze maakte een planning in haar hoofd met wat ze de komende week allemaal moest gaan doen en sloot soms haar ogen even. Echt slapen wilde ze niet, maar door alle spanning doezelde ze soms wel wat weg.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man lag op de bank en hij zuchtte even diep. De film wist hem wel gerust te stellen, zelfs ondanks dat deze nog niet eens begonnen was. Het was voor Duke gebruikelijk om gelijk rustig te worden van natuur, meestal hielp een boswandeling hem toch enigszins om rustiger te worden in zijn hoofd. Gelukkig voor hem was dit toch nog iets wat hem rustig maakte, want veel in het dagelijks leven deed dat niet bij hem. Althans, niet meer. Het leek steeds minder te worden, maar de natuur bleef er wel voor zorgen en dat was fijn. Ook voor Silena, want zij had natuurlijk ook geen rust meer door alle onrust van Duke. Helaas zag Duke dat niet zo goed en kon hij er ook weinig aan doen. In zijn ogen leek ze namelijk nog steeds op de vrouw waar hij verliefd op was geworden.
Hij ging even goed liggen en keek naar zijn vriendin die op de bank zat. Het dekentje pakte hij vast en hij trok hem beter omhoog. Er stond een trommel met koekjes op tafel en Duke zat er enige tijd naar te kijken met een kleine verlekkerde grijns op zijn gezicht.
'Koekjes!' Hij grinnikte even en boog moeizaam voorover, waarna hij twee koekjes pakte en er eentje aan Silena gaf. 'Hier, eet maar op. Lekkere koekjes.' Zelf nam hij ook een hapje van het koekje en hij keek even genietend naar de film, waarna hij goed ging liggen en nog een hap nam. Soms leek hij gewoon op een klein kind door zijn houding, maar daar kon hij echt niets aan doen.
'Ik vind het heel fijn om bij jou te zijn. Sorry dat ik een beetje anders ben, maar ik snap zelf ook niet waar dat vandaan komt.' Hij fronste even verward en keek daarna stilletjes voor zich uit.
'Vroeger was ik wel anders... Maar nu ook anders.' De film maakte hem dusdanig rustig dat hij enigszins helder na kon denken eigenlijk. Het was verrassend en zeer zeldzaam. De laatste tijd was dat namelijk bijna nooit meer.
Duke nam het laatste hapje van zijn koekje en trok daarna de dekens weer verder op, waarna hij zijn benen omhoog trok en richting de televisie keek. 'Morgen een hondje kopen.' Mompelde hij weer en hij bleef voor zich uit kijken. Hij keek naar de film, maar het was duidelijk dat hij in zijn hoofd aan allerlei dingen tegelijk dacht.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
De wisselvalligheid was zwaar, nooit leek het echt normaal te gaan. Het ene moment ging het goed, het andere moment was hij niet helder of erg kinderlijk. Het verwarde haar ook, nooit wist ze wel gezicht ze voor zich had. Welke Duke ze op dit moment zou zien. De wisselvalligheid was versnelt, van weken naar dagen en inmiddels waren het momenten. Hij kon zich omdraaien en weer veranderd zijn voordat zij het ook maar opmerkte. Silena was wat ingedommeld tot ze merkte dat Duke sprak en bewoog. Ze opende haar ogen en keek op. Liefdevol glimlachte ze naar hem. "Dankjewel lieverd. Eet jij ook maar lekker, ik heb ze speciaal voor jou opgehaald." Ze nam een hapje en streelde door zijn haren heen. Het was alsof ze haar kindje verzorgde en hoewel ze dat graag wilde, zou ze dat nooit alleen willen.
In stilte at ze door, keek een beetje afwezig naar de film. Het gaf haar geen rust, het schonk haar enkel mogelijkheden om meer na te denken over wat er nu met Duke aan de hand was. Was het dementie? Het deed haar daar soms wel aan denken, maar hij was nog zo jong.
Zijn woorden brachten tranen in haar ogen. "Ik vind het nog altijd fijn om bij jou te zijn Duke. We gaan alles gewoon samen oplossen. Ik hou van je." Fluisterde ze nadat hij stil was. Ze streelde voorzichtig over zijn arm heen en voelde de tranen rollen. Gauw veegde Silena die weg, ze wilde hem geen pijn doen met haar tranen.
Het moment was weer voorbij, hij was stil en trok zijn benen weer op. Een gesloten houding, een plek waar ze niet binnen kwam. "Ja. Morgen gaan we een hond kopen." Beaamde ze maar, keer op keer. Ze zou het herhalen, in de hoop dat hij alles zou onthouden. Moe sloot ze haar ogen even en veegde de laatste overgebleven tranen weg, haar ogen brandden van het verdriet dat ze inhield. Overmorgen zou ze ook de huisarts bellen.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Duke kon er vrijwel niets aan doen dat hij continu alles herhaalde en dat hij snel terugviel in zijn gesloten houding. Liever had hij dat het normaal was en dat hij zich weer goed zou voelen, maar dat kon niet. Het zou mogelijkheid om medicatie te slikken om zijn gedachtegang wat rustiger te maken en de stemmen af te vlakken. Verder zou therapie een goede optie zijn en antipsychotica. Het was belangrijk dat hij zo snel mogelijk goede hulp zou krijgen, want hij was momenteel in een redelijk gevorderd stadium. Hoe langer het duurde, hoe slechter het met hem zou gaan en hoe moeilijker het was om alles onder controle te krijgen.
De man keek wat voor zich uit en hij zag toen dat ze aan het huilen was. Hij trok zijn wenkbrauwen op en draaide zich een slag naar haar toe, waarna hij haar lang bekeek.
'Niet huilen...' Fluisterde hij, waarna hij zwakjes over haar been wreef en even met zijn koude hand langs haar wang streelde. 'Je moet niet huilen, want het komt wel goed. We gaan het heel gezellig hebben samen.' De man keek haar aan en boog voorover, waarna hij een kusje op haar wang gaf en weer op de bank ging zitten in zijn oude houding. Dit keer zat hij echter wel wat opener richting Silena en had hij zijn dunne armpje op haar been gelegd. De laatste tijd was hij gewoon heel erg veel afgevallen, want op de dagen dat Silena er niet was, dronk of at hij nauwelijks. Hoe hij dat vol hield, was een enorm raadsel, maar dat zorgde er niet voor dat het veranderde. Meestal vergat hij het namelijk gewoon, of Silena nu dingen klaar had gezet of niet.
'Je moet niet huilen...' Fluisterde hij weer en hij kroop tegen haar aan, waarna hij over haar been bleef wrijven met zijn trillende koude hand. Zichzelf warm houden ging ook niet op deze manier. 'Ik voel me wel goed, maar we gaan naar de dokter en dan gaan we zien hoe het nu gaat lieverd.' Hij zuchtte vermoeid en pakte nog een koekje. De man zou echt aan moeten komen, want het zou anders helemaal niet goed komen.
'Wat zullen we eten vanavond? Zullen we samen pizza maken?' Duke had een helder momentje en had zin om gezellig iets samen te doen. Pizza maken samen was enigszins romantisch, toch?

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
"Sorry.. Het was niet mijn bedoeling." Fluisterde ze, zijn hand was koud maar de liefkozing was zo fijn. Ze miste de genegenheid vanuit hem zo ontzettend, dit was dan ook een speciale gewaarwording voor haar. Zachtjes beet ze op haar onderlip en knikte braaf. Het zou wel weer goedkomen, ze kon het haast niet meer geloven. Even gaf hij haar een kusje en ze kroop tegen hem aan. Het maakte haar niet uit of hij dat zou willen of niet. Zijn shirt nam ze zachtjes vast en ze verborg haar gezicht er tegenaan. De tranen bleven rollen. Wederom fluisterde hij haar toe dat ze niet moest huilen. Haar tranen droogden langzaam en ze legde haar armen om hem heen. Voorzichtig kwam ze op schoot zitten en legde de deken over hen heen. "Ja, ik ga maandag de dokter bellen, dan gaat alles goedkopen." Ze liet hem nog wat eten en veegde haar tranen weg.
"Is goed, we hebben nog genoeg spulletjes liggen om samen pizza te maken." Haar gezicht klaarde op en ze glimlachte, ondanks dat haar ogen wat rood waren geworden van de tranen straalden ze mee. Zachtjes gaf ze hem een kus. Vaak gebeurde dat niet meer, hij kuste haar wang of haren nog wel eens maar verder was het afwezig en afzijdig. Ze wilde hem affectie tonen, in de hoop dat hij weer even zichzelf zou zijn. Heel even de man op wie ze verliefd was geworden. "Duke.." Ze fluisterde zijn naam zacht en wachtte tot hij haar aan keek. "Ik hou heel erg veel van je. Dat zal echt nooit veranderen." Voorzichtig glimlachte SIlena hem toe, nu moest het toch wel binnen komen dat ze nog echt een relatie hadden? Dat ze er echt voor hem was en van hem hield ondanks al hun problemen nu. Zij zou niet zomaar opgeven en van hem zou ze hetzelfde verwachten.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het maakte niet uit dat ze moest huilen, maar Duke vond het zo verdrietig. De man zag haar veel liever blij en gelukkig, maar als hij in zo'n staat was, kon zij ook niet gelukkig zijn. Dat was logisch, maar hij vond het lastig om haar zo te zien. Het liefst zag hij haar immers gelukkig en blij, maar dat was ze vast al een hele tijd niet meer. Of Duke daar echt wat aan kon doen, was de grote vraag.
De man deed zijn dunne armpje om haar heen en hij streek met zijn koude duim over haar arm. Vervolgens legde hij zijn hoofd even goed neer en hij staarde even voor zich uit om vervolgens weer naar Silena te luisteren toen ze wat begon te zeggen.
'Ja, alles komt goed...' Fluisterde hij zachtjes hij keek stilletjes voor zich uit. Er was vast niets aan de hand en dat zou betekenen dat hij gewoon even moest ontspannen. De stress was hem vast enigszins naar het hoofd gestegen en had geresulteerd in dit gedrag. Het was best raar dat hij zo zou gaan doen van stress, maar dat kon toch prima? Duke was geen psycholoog of psychiater dus het zou zomaar kunnen. Echter had hij nooit echt het idee gehad dat hij onder grote stress stond, maar dat had hij natuurlijk fout kunnen hebben.
De man gaf haar een kus en hij glimlachte kleintjes. 'Ik hou ook veel van jou en dat gaat niet veranderen. Ik wil met je oud worden en het leuk maken samen. Nu gaat dat misschien lastig, maar het komt echt wel goed.' Vertelde hij haar in de hoop dat hij haar gerust zou kunnen stellen. De man keek daarna weer dromerig naar het scherm en hij hield haar slapjes vast, waarna hij af en toe in zichzelf praatte wat allemaal niet zo verstaanbaar was. Het koekje in zijn hand was hij alweer vergeten en daarom zat hij nu wat voor zich uit te staren met het koekje in zijn hand geklemd.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
"Het zal vast door de stress zijn. Je hebt het echt wel druk gehad op het werk lieverd." Fluisterde ze, ze wilde namelijk niet uitgaan van iets ergers. Het spookte door haar hoofd, net als hetgeen wat ze er tegen kon doen maar niets gaf haar echt een goed gevoel. Enkele keren had ze op internet gezocht op zijn symptomen, dat had ze echter snel weer weg geklikt doordat ze enorm geschrokken was van wat ze gezien had. Het was stress, niets ergers dan dat en daar bleef ze bij tot de dokter anders zou zeggen.
Zijn kus verbaasde haar een beetje en ze glimlachte er vertederd door. Zijn heldere woorden zorgden ervoor dat ze hem bekeek en even slikte. "Ja. Het komt goed." Ze streelde zijn haren even waarna hij weer wegzakte in zijn andere zelf. Silena keek naar hem en bleef maar bij hem zitten, deed de deken goed over hen heen zodat ze hem warm kon houden. Nu hij zo weinig at leek hij al zijn reserves te zijn verloren, Duke was vaak koud en hij was dun. Zelf deed ze haar best om hem goed en veel eten te geven, maar als ze er niet was kon ze er niets tegen doen. Als hij dan niet at dan kon ze hem niet dwingen en nu hij niet werkte moest zij het geld verdienen. Silena was daardoor vaker weg dan ze eigenlijk wilde. Het liefste zat ze alle dagen thuis, zodat ze voor hem kon zorgen. Dat hij genoeg at en warm genoeg was. Zich douchte en op tijd ging slapen. Ze wilde voor hem zorgen en tegelijkertijd wilde ze soms wegrennen. Wel schaamde ze zich erg voor die gedachte, hij had hulp nodig en ze kon hem dan niet in de steek laten. Dat deed ze ook niet, maar zij had soms ook een leven nodig en dat was nu weg.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Eigenlijk merkte Duke niets van de stress die hij volgens Silena zou hebben op zijn werk. De laatste tijd was hij nauwelijks op zijn werk te vinden namelijk. Alhoewel het voor hem wel voelde alsof hij er heel vaak was, maar dat was zeker niet meer nu. Het was heel raar hoe hij de tijd tegenwoordig leek te beseffen. Het leek allemaal een stuk trager te gaan dan het werkelijk ging en dat kwam doordat hij continu in zijn eigen gedachten zat.
De man keek even richting Silena en fronste kort. 'Oh... Dat gevoel had ik niet zo...' Mompelde hij en hij hield de vrouw op zijn schoot goed vast terwijl hij zichzelf ook probeerde op te warmen. Dat leek ook al niet zo gemakkelijk te gaan doordat hij zijn reserves allemaal op leek te branden. 'Maar misschien heb je gelijk ja.' Fluisterde hij, waarna hij vooruit keek naar de film en zijn hoofd weer rustig tegen de rugleuning legde. Duke was gewoon op en had nauwelijks energie in zijn lichaam.
De laatste tijd at hij immers nauwelijks en sliep hij gigantisch slecht, want de stemmen leken hem continu bezig te houden. Zelfs in zijn slaap was er geen rust meer te vinden. Het zou gewoon handiger zijn als Silena hem telkens liet herinneren dat hij moest eten en drinken, want zelf zou hij dat niet doen. Misschien dat er een mogelijkheid was om hem snel aan te laten komen, want als het zo door bleef gaan, zou hij het niet heel lang volhouden.
'Mooie film...' Mompelde hij zachtjes in zichzelf en hij kroop wat beter tegen Silena aan. De vrouw was veel te lief voor hem. Hij sloot zijn ogen even en hield Silena vast, waarna hij wat smakte en luisterde naar het geluid van de televisie. Zijn maag knorde luid en hij schrok er klaarblijkelijk van. Honger had hij vaak, maar hij snapte gewoon echt even niet dat dat betekende dat hij moest eten.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze keek even naar hem, probeerde hem warm te wrijven. "Je was er wel wat minder de afgelopen tijd, ik denk dat het gewoon normaal is geworden voor je lieverd." Ze deed de deken nog wat extra om hem heen en glimlachte hem toe. Ze liet hem nu maar rustig naar de film kijken, dat zou waarschijnlijk beter zijn dan maar blijven volhouden om te gaan praten met haar. Ze snapte best als dat hem na een tijdje opbrak. Terwijl hij naar de tv keek legde ze een dunnere deken wat meer om zichzelf heen en glimlachte hem even toe. Pizza, dat was wel iets vets. Ze hoopte dat hij alles binnen zou houden, zeker omdat hij de laatste tijd zo slecht at.
Terwijl hij zijn ogen sloot nam hij haar wat beter vast en ze stond het rustig toe. Hij leek nu een beetje rust te hebben daardoor en dat vond ze wel fijn. Pas bij het geluid van zijn maag keek ze weg van de televisie. "Zal ik anders nog wat lekkers voor je pakken?' Ze maakte zich even los van hem en stond op van de bank. Kalm liep ze naar de keuken toe, ondanks de koekjes op tafel leek het hem niet duidelijk genoeg dat hij ze kon pakken en ervan moest eten. Nu begreep Silena wel waarom hij telkens dunner werd, hij vergat gewoon echt te eten. Dat was iets wat haar wel zorgen baarde, want als hij te dun werd dan hadden ze sowieso een probleem. Rustig maakte ze nog wat lekkere hapjes klaar en liep terug met een plankje. "Kijk eens aan lieverd. Mag je lekker van eten." Ze glimlachte en kwam rustig weer bij hem zitten. Ze wreef even over zijn arm heen en glimlachte. "En straks lekker pizza. Is wel weer eens goed voor ons, lekker een dagje van alles eten." Ze giechelde even en kuste hem op zijn wang. Ze moest maar zo normaal mogelijk tegen hem doen, dan merkte hij het vast ook niet op.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het was heerlijk om zo te zitten zoals ze nu zaten. Dat deden ze niet al te vaak meer tegenwoordig en vaak kon het ook gewoon niet. Met een film als dit erbij was er echter wel een mogelijkheid om wat meer van elkaar te genieten. Gewoon de aanwezigheid van elkaar en de minimale aanrakingen die vroeger wel wat erotischer zouden zijn geweest. De man wilde het soms wel, maar iets in hem leek hem gewoon volledig te blokkeren en dat zorgde er weer voor dat hij het allemaal even niet meer zag zitten en aan leek te kunnen. Het was een soort cirkel waar hij niet uit leek te komen. De man probeerde soms van alles, maar niets leek echt te slagen.
De man keek op toen Silena terug kwam met wat te eten en hij grijnsde even. Ze wist uiteraard wat dingen waren die hij enorm lekker vond en dat zorgde ervoor dat ook nu eten gegeven werd waar hij van hield. De man pakte daarom ook een stukje kaas en deed hem in zijn mond. Duke was eerder een persoon voor hartig eten dan voor zoet en dat ging er dan vaak ook beter in dat zoete koekjes of snoep. Alhoewel er soms wel momenten waren dat hij het heerlijk vond om een stukje chocolade te eten.
Duke nam nog een stukje en keek daarna weer naar Silena. 'Dit vind ik heel erg lekker ja. En straks pizza, gezellig samen.' Hij knikte even en keek daarna naar zijn vriendin, waarna hij rustig over haar arm bleef wrijven en af en toe even klein glimlachte. Nu leek hij zich weer even normaal te voelen, hoewel hij ook soms wel wist dat er iets enorm abnormaal aan hem was. Helaas kon hij zijn vinger er nog steeds niet op leggen wat dat dan precies was en dat moest dan ook maar blijken uit het onderzoek bij de dokter. Als deze al wat zou kunnen vinden, dat was de vraag.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Met een glimlachje keek ze soms opzij naar hem. Het was heerlijk intiem en dat was erg lang geleden. Glimlachend genoot ze van zijn aanwezigheid. Hij was soms ook zo lief, ze kon er niets aan doen dat ze hem dan alles weer vergaf. Zodra ze weer bij hem kwam pakte hij direct iets van de plank en dat deed haar ontzettend goed. Samen hadden ze voorheen altijd gelet op wat ze aan het eten waren, niet tot in het extreme maar liever een blokje kaas dan een bakje chips. Nog altijd had zij dat gevoel, maar het leek nu haast beter om hem meer vettige dingen te geven zodat hij aan kon komen. Dat was nu wel een va de dingen waar ze zich ook mee bezig zou gaan houden. De komende dagen zou ze wel gaan werken vanuit huis en zorgen dat hij voldoende zou eten, zodat ze zich daar iets minder zorgen over hoefde te maken. Dat vond ze wel ideaal aan haar werk, als het nodig was kon ze gewoon thuis blijven om aan de slag te gaan, behalve als ze echt op pad moest voor het maken van foto's. Daarnaast had ze aan haar baas ook de situatie uitgelegd, meer vanwege het feit dat ze had zitten huilen op haar werk dan dat ze het echt graag kwijt wilde. De stress was haar op dat moment teveel geworden, waardoor ze een aanvaring met een collega niet goed aankon. Nu hij echter wist van de situatie werd er gelukkig rekening mee gehouden en kon ze ook veel thuis doen.
Zelf pakte Silena ook een stukje kaas en glimlachte een beetje naar hem. Hij had echt een goede middag en daar was ze ontzettend blij mee. "Precies. Zal ik zo de laptop pakken? Dan kunnen we ondertussen naar hondjes kijken?" De film was immers bijna afgelopen en Silena hoopte hem op die manier bezig te houden zodat hij gewoon nog wat normaal bleef.

@Arthas

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld