Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| A song like you is a ripple of the wave

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kat probeerde een glimlach op haar gezicht te laten verschijnen, toen ze zag dat de jongen van eerder naar haar toe kwam. Meteen werd ze herinnerd aan hoe ze zich daarstraks had gedragen. Had ze zich nu gewoon eens niet kunnen aanstellen en de hulp aannemen die ze had gekregen. "Well, obviously with the stairs." Probeerde Kat, in de hoop haar ziekte te kunnen verbergen met een grapje, al begreep ze zelf wel dat dat helemaal niet zou lukken. "Just kidding. It was because of my leg." vertelde ze, aslof dit wel alles uitlegde. Ze wist zelf ook wel dat het niet erg geloofwaardig was, maar vroeg of laat zou het toch uitkomen. Als ze al zo lang konden overleven, misschien werden we deze nacht wel allemaal vermoord door iets dat hier nog had overleefd. Toen Kat's blik op haar gewonde been viel, besefte ze dat het nog steeds niet was verzorgt en besloot ze daar zelf voor te zorgen. Ze had haar medische opleiding niet kunnen afmaken, maar ze had genoeg kennis om dit te kunnen oplossen. Ze maakte het doen, waar ondertussen al heel wat bloed aan hing, legde het aan de kant een scheurde een ander stuk stof van haar broek, waardoor die al een heel stuk korter werd. Dat bond ze stevig rond haar been, waarna ze dat wat probeerde te bewegen. 'I'm Kat, by the way." Zei ze plots, toen ze door had dat de jongen nog steeds naast haar zat.

Murphy had gelukkig niet door wat Bellamy van plan was en hij ging akkoord. Bellamy bond het niet nodig om nog meer mensen te sprokkelen en zo gingen ze met twee het bos in. Hij moest toegeven dat het in het bos nog tien keer zo mooi was als op de open plek, maar daar probeerde hij niet op te letten. In plaats daarvan zocht hij sporen die betekenden dat Octavia hier was geweest. Hij was altijd al ongerust over haar geweest, maar nu hij hier op aarde rond liep, was dat gevoel enkel nog versterkt. Toen het toch al wat donker begon te worden en ze zowat al het halve bos hadden afgelopen, begon ook Murphy het beu te worden. Hij wou terug naar het kamp en Bellamy bedacht zich dat dat niet eens een slecht idee was. Als het donker werd, hadden Octavia en de rest misschien gedacht dat het beter was om terug te keren naar het kamp en was ze daar al. Ze gingen in de richting waar heel wat geluid vandaan kwam, aangezien ze beide geen idee meer hadden van waar ze gekomen waren. Al snel vonden ze dan ook het kamp terug. Toen Bellamy zag wat ze hier al allemaal voor elkaar hadden gekregen, was hij even verwonderd. Toen hij hier was vertrokken had er één hut over eind gestaan en wat voorbereidingen voor de anderen, maar nu hij teruggekeerd was, stonden er al vijf hutten. Hij wist nog niet hoe, maar hij zou zeker en vast een plek bemachtigen in één van de hutten.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clara zat op de huivel tegen een boom aan en keek naar hoe mensen bezig waren met een kampvuur te maken. Ze moest even haar rust pakken aangezien ze vermoeid was door alles en ze wat last had van krampen. Het werd zeker geen pretje om hier op de grond te moeten slapen met de conditie waar ze in zit. Op haar bed in de cel van de Ark kon ze al nauwelijks slapen door de krampen en de enorme buik. Uit het bos liepen Bellamy en Murphy, die haar net nog had lastig gevallen, em zich weer mengde onder de andere. De 5 tenten die al stonden waren blijkbaar, nou eigenlijk verbaasde het haar niks, voor Bellamy, Murphy en 3 van hun handlangers die allemaal een royale tent zouden krijgen. Het was bijna misselijkmakend hoe ze zag hoe allemaal meiden rondom Bellamy stonden en hem probeerde te verleiden. Zeer triest, zeker aangezien Clara de vieze hoer wordt genoemd. Eventjes kneep ze in het gras onder haar toen er een hevig kramp kwam en rolde er een kreun van pijn over haar lippen. Het was niet makkelijk zwanger te zijn onder de omstandigheden waarin ze de afgelopen 9 maanden heeft gezeten.

Blake keek even voor zich uit hoe een aantal jongens een vuurtje stookte. "Yeah I noticed, can I help you with that?" Vroeg hij en keek kort naar haar. "I'm Blake" glimlachde hij vriendelijk. Bellamy en Murphy waren ondertussen weer terug gekeerd. Hij snapte niet waarom iedereen Bellamy zo braaf volgde en uitgerekend hij de 'leider' was. Bellamy was niet eens écht een van hun. Hij heeft geen dag vast gezeten in een cel, waar hij wel andere in vast gezet heeft. Het was nogsteeds een raadsel voor Blake hoe hij überhaupt mee gekomen is, hij was immers geen beveiliger meer. Hij verdiende het niet om de leider te zijn van deze mensen, hij heeft geen idee wat 'zijn mensen' iedereen hier heeft aangedaan door iedereen op te sluiten. Dit betekent echter niet dat Blake graag leider had willen zijn, niks voor hem, maar hij vindt wel dat iemand anders het meer zou verdienen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"I know how to fix it and normally it will be healed in a week." Vertelde Kat, toen ze nog een laatste keer een blik op haar gewonde been richtte, maar daarna haar aandacht richtte op het kampvuur. Heel wat mensen stonden rond het kampvuur, wat Kat ook wel begreep. Het was hier heel wat kouder geworden sinds we waren toegekomen en het vuur gaf voldoende warmte om zo goed als iedereen warm te houden. Hoewel ze de vonken van het vuur prachtig vond, had ze geen behoefte om er bij te gaan zitten. Je kon meteen zien wie de leiders waren, namelijk Bellamy en zijn groepje, wat Kat eigenlijk helemaal niet begreep. Hij had nooit gezeten. Bellamy had er enkel voor gezorgd samen met de rest van de jonge bewakers dat zij in die hel terecht waren gekomen. Hij had het recht niet om te spreken alsof hij een van hen was. Hij was hier misschien wel gekomen om zijn zus te beschermen, maar dat betekende niet meteen dat hij ook een engel was. Kat was altijd al nieuwsgierig geweest, wat iedereen had gedaan om hier gekomen. Van sommige wist ze het wel, aangezien er vaak geruchten de ronde deden, maar ze had zich altijd wat afzijdig gehouden in de cellen, waardoor ze nooit echt veel van iets wist. "So, what did you do?" Vroeg Kat plots, al besefte ze even later dat ze die vraag beter op een andere manier had gesteld.

Toen Bellamy even had rondgekeken op de ronde plek, zag hij gelukkig niet veel later zijn zus bij het kampvuur staan samen met Clarke. Hij wist dat ze een goed meisje was en niet zoals sommige anderen iemand had vermoord. Dat was dan ook de reden waarom hij niet naar zijn zus ging, maar op een andere plek dicht bij het vuur ging zitten. Meteen kwamen enkele meisjes naar hem. Op de ark had hij maar een paar vriendinnen gehad, al was dat nooit echt voor een lange tijd. Bellamy had er een heel pak meer kunnen hebben, aangezien heel wat meisjes hem zo te zien aantrekkelijk vonden. Hij keek even rond het kampvuur. Hij kende heel wat mensen hier, sommige omdat ze zijn vrienden waren, anderen omdat hij ze had moeten oppakken, al kende hij toch ook een groot deel van de tieners niet. Waarschijnlijk had iemand van zijn collega's hen dan opgepakt. Zijn blik viel ook even buiten de kring die rond het kampvuur zat, niet iedereen zat daar immers. Hij zag enkele mensen wat verder van het vuur zitten, maar toen viel zijn blik plots op Clara. Ze zat wat onder een boom verscholen, maar ondanks kon hij nog steeds zien dat ze pijn had. Waarschijnlijk door de baby. Ze was ondertussen al zo'n acht of zelfs bijna negen maanden ver.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clara dacht terug aan de haar tijd in gevangenschap. Eerst was zij in de skybox geplaats met de andere. Dat was een soort grote ruimte waar iedereen gemengt in 1 ruimte vast zat. Echter is ze al snel verplaatst naar een geïsoleerde cel. Niet omdat zij onhandelbaar was, maar de andere konden zich niet gedragen. Dat is dan ook de reden dat ze gesmeekt had om haar niet op het dropship te zetten, ze wist dat dit fout zou gaan. Dat de andere vervelend zouden gaan doen. Dat is zojuist ook wel gebleken. Daarnaast was ze al bang voor de uiteindelijke bevalling, voor de hoeveelheid pijn het gaat doen, maar nu al helemaal. Er was hier geen medische apparatuur, geen dokters. Het was een wonder als ze het zelf nog zou overleven.

Blake richtte zijn aandacht niet meer op het groepje mensen wat bij het vuurstond, het waren alleen de zogenaamde leiders en wat jongedamens die uit waren op deze populariteit. Kortom mensen die zijn aandacht niet nodig hebben. Blake slikte even toen zij over zijn verleden begon. Hij wilde de band die ze inmiddels aan het vormen waren niet verpest. Wat hij gedaan had klonk altijd zo koelbloedig, maar zo was hij niet. "I'll tell you if you promise you won't judge me right away" zei Blake en zuchtte eventjes onhoorbaar. "I killed my dad. He was going to be the next chancellor. His ideas were to take the rules one step further, he had bad plans for the ark so I had to stop him" vertelde hij haar toch uiteindelijk.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"I won't" beloofde ze hem. Kat wist immers maar al te goed hoe het voelde, wanneer mensen dat deden. Toen hij uitlegde waarom hij het deed, begreep ze hem dan ook helemaal. De ark was al zo'n ellendige plek, vanwege de regels en wetten, maar dat zou enkel erger geweest zijn als zijn vader kanselier was geworden. Waarschijnlijk zouden alle tieners die op hun achttiende gedropt zouden worden, gewoon meteen gedropt worden. Je had misschien een ellendig leven in de gevangenis, maar je had tenminste een leven. "I think you did the right thing." Vertelde ze hem, waarna ze haar blik niet langer op het kampvuur richtte, maar naar de sterrenhemel keek. Het uitzicht vanop aarde was zelfs nog mooier dan dat vanop de ark.

Bellamy had heel wat mensen om hem heen, maar hij kreeg al snel genoeg van alle aandacht. Hij deed zich dan wel voor als de leider van deze groep, maar hij had nooit echt graag in het middelpunt gestaan. Hij besloot de groep achter zich te laten en uit de kring rond het kampvuur te gaan. Meteen had hij het heel wat kouder, maar daar zou hij sowieso gewend aan moeten worden. Dat was nu eenmaal de aarde. Hij liet zijn blik eens door het donker glijden, om te kijken of er iemand was waar hij misschien bij kon gaan staan en meteen viel zijn blik op Clara. Ze zou zijn aanwezigheid zeker en vast niet appreciëren, maar hij vond dat hij zich toch eens moest gaan verontschuldigen of ten minste uitleggen waarom hij het had gedaan. Waarschijnlijk zou ze niet luisteren of zijn verontschuldigingen accepteren, maar het was het proberen waard.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ookal zou Clara alles overleven, had ze geen idee wat te doen. Ze had helemaal geen kennis van dat hele wereldje, ze heeft er nooit met iemand over kunnen praten. Ze heeft het er niet met haar moeder over kunnen helpen. Iet vertelde haar dat hun tijd op aarde minder mooi gaat worden dan dat ze nu denken. Het is zo goed gegaan dat het te mooi om waard te zijn lijkt.
Een paar keer achter elkaar haalde ze diep adem om tot rust te kunnen komen en proberen van de pijn af te komen. Dit heeft ze wel vaker, bijna elke dag wel. Niemand heeft haar echter ooit geholpen, de mensen op de ark boeide het ook nooit iets.

"Well I'm glad you think so. Most of the people here think I'm a murderer, the kind that just kills to kill. Some people are even scared of me which I really don't get. I would never hurt inocent people. If I kill, there will be always a reason behind it. Although I'm not really planning on doing it again." Legde hij haar uit. Eigenlijk was hij nu ook wel benieuwd naar haar verhaal, Blake leek het geen jongedame die iets verkeerds heeft gedaan. "And how about you? If you don't want to tell it that's fine to" vroeg hij haar. Hij wilde haar er niet to dwingen omdat hij het net haar ook verteld heeft.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kat begon te twijfelen of ze wel zou vertellen wat ze had gedaan. Het was niet super erg, maar de reden dat ze het deed was haar ziekte en ze wou niet dat iemand daar achter kwam. Uiteindelijk besloot ze het ook te vertellen, aangezien hij het ook moeilijk had gehad. "I got caught when I was stealing." Vertelde ze, al wist ze dat ze meer moest vertellen. De meeste mensen werden niet opgepakt voor stelen, meer kregen gewoon een waarschuwing. "I stole medicines and because of that someone who layed in the hosital died. It was not directly my fold, but they had to blame someone and that was me." Ging ze verder, waarna ze lichtjes haar schouders ophaalde. Kat wist maar al te goed dat het eigenlijk helemaal haar fout was, maar ze voelde zich helemaal niet schuldig. Ze had de medicijnen nodig gehad, maar integendeel tot de vrouw die in het ziekenhuis lag, kreeg ze die niet. Ze vond het erg dat de vrouw was gestorven, maar als ze het opnieuw kond oen, zou ze net hetzelfde doen. Ze zou altijd zichzelf redden in plaats van iemand anders en misschien zou ze daardoor wel eens op aarde kunnen overleven.

Bellamy werd een beetje nerveus, omdat hij niet goed wist hoe Clara zou reageren, maar hij hoopte op het beste. Eenmaal aangekomen bij de boom waar ze tegen zat, bleef hij even nietszeggend stil staan, maar ging na een tijdje naast haar zitten. "Are you okay?" Vroeg hij haar, omdat hij niet echt wist wat hij eigenlijk moest zeggen. Hij wou zich verontschuldigen, maar wist niet welke woorden hij moest gebruiken, bang om iets verkeerds te zeggen. Eerder had hij gewoon naar de anderen zitten kijken, maar nu had hij zijn blik op haar gericht. Beter gezegd, op haar buik. Dit was net zoals met zijn moeder. Hij was klein geweest toen dat gebeurde, maar hij wist er nog bijna alles van. Hoe Bellamy voor zijn moeder moest zorgen en haar verbergen wanneer er een controle was, altijd moeten liegen. Dat was één van de redenen waarom hij er nu zo goed in was, al kon je wel zeggen wanneer hij iets ook echt meende.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clara zag Bellamy haar richtig in komen lopen, iets waar ze op het moment totaal geen zin in heeft. Ergens was dat ook wel omdat ze zich schaamde voor de situatie. Ze begreep niet precies was hij van haar moest, waarom hij bij haar kwam zitten. Het leek erop dat hij wel een goede tijd had bij de andere rond het kampvuur. Ze gunde hem een korte blik toen hij haar die vraag stelde. "I hope you realize that's kind of a dumb question" antwoordde ze hem niet direct maar wel dat hij kon begrijpen wat het antwoord op zijn vraag was. "It just hurts, and I'm scared. I have no knowlegde what so ever about any of this" gaf ze daarna toe, niet wetend waarom ze het hem eigenlijk vertelde.

Blake luisterde aandachtig naar Kat haar verhaal. Eigenlijk wel een beetje verwachtte, niet écht een erge misdaad. "Well I totally understand. You probably needed them, and you have to do what you have to do to survive" antwoordde hij direct en gaf haar groot gelijk. "The ark just suck. Sharing with the group they always say, but in reality that only counts for the wealthy people" Knikte hij. "Probably most of the people here don't even deserve to be here, the rules are just stupid" vervolgde hij. Als Blake kanselier zou geweest zijn zou hij alles veranderd hebben. "Is that why you didn't dare to come down? Are you missing the medicine?" Vroeg hij voorzichtig.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kat knikte zachtjes. Ook hier op aarde zou ze er alles aan doen om te overleven ten koste van anderen. "Yeah, that's true." Zei Kat, terwijl ze niet langer haar blik op de hemel richtte, maar nu naar hem keek. "Before I got arrested, I overheard a conversation. I don't remember who was talking anymore, but they spoke about killing the poor ones on the ark, because of the oxygen and..." Bang dat ze misschien te veel had gezegd, omdat ze dit gesprek niet had mogen horen, hield ze plots haar mond. Kat wist ook wel dat het niet veel meer uitmaakte, aangezien ze niet mee rop de ark waren, maar 100 kinderen naar de aarde sturen, was niet de oplossing geweest om meer zuurstof te hebben. Het doden van zo veel onschuldige burgers, gewoon omdat ze arm waren, zou zeker en vast nog steeds doorgaan. "I am, but can you promise you won't tell anyone? I actually don't want people to find out, otherwise they just want to get rid of me." Vroeg ze Blake, terwijl ze hem smekend aankeek. Kat had hem beter niet verteld over de medicijnen. Nu was er enkel nog meer kans dat alles zou uitkomen en dat was het enige dat ze echt niet wou laten gebeuren hier op aarde.

Bellamy voelde zich dom, omdat hij haar dat had gevraagd. Natuurlijk was ze niet oké. Clara was acht maand zwanger en had waarschijnlijk de hele tijd pijn door de baby. Toen ze dat dan zei, begreep hij meteen wat ze bedoelde. Zijn moeder had immers in net dezelfde positie gestaan. "Look, if you want, I can help you. I know what I have to do in contrast to others." Vertelde hij haar, terwijl hij opnieuw naar de groep keek die rond het kampvuur zat. "I helped my mom all the time when I was little and that was on the ark. Now we're on earth." Ging hij verder. Hij wist niet zeker of ze zijn hulp wel zou aannemen, maar misschien kon hij het op deze manier goedmaken met haar.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"That's exactly why I don't get why you turned me in. You knew the situation, your mom has been in the same one. I had a plan just like she did, but unfortunately I never got the chance to use it since I was caught before I had the opportunity" Antwoordde ze terwijl voor zich uit keek. "I knew her actually, she helped me with the work we had in common. She was like my mentor, so I never thought that you would turn me in. And for what? Some stupid job you didn't even end up getting" Vervolgde Clara. Ze wilde eerst zijn antwoord horen voordat ze besloot of hij een tweede kans waard was, of ze hem haar wel wilde laten helpen.

Wat Kat hem vertelde kwam hem ergens bekend voor "You're right, I heard my father talk about some oxigin problem once. Probably why they send us here indeed." Knikte hij instemmend en keek even naar de hemel waar de ark nog te zien was. "I'm kind of glad we left that place, it was no good. Besides, we would have been floated anyways so this was basically our last chance at life" zei hij terwijl hij het vliegende ding bekeek. "I won't, your secret is save with me, but isn't there something I ca do to help you?" Vroeg hij aan haar.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"Not really." Antwoordde Kat, terwijl ze haar schouders ophaalde. "I could steal medicines again, like in the ark, but I don't know if I wanna take the same path." Vertelde ze, kijkend naar de groep rond het kampvuur. "I mean, this is a new oppurtunity and I don't wanna mess things up again. Once a lifetime is enough." Lachte ze. Kat had altijd gedacht dat ze wel gewoon medicijnen zou stelen, maar dit was haar kans om opnieuw te beginnen. Niemand zou haar veroordelen, iedereen hier had immers iets verkeerd gedaan en de regels die op de ark gelden, waren er hier niet. Ze konden doen wat ze willen, maar kon ze dan ook echt medicijnen gaan stelen? Misschien zouden ze die later nog nodig hebben. Plots schoot iets haar gedachten binnen. Ze had het ooit eens gelezen in een van de boeken uit het verboden gedeelte van de bibliotheek, maar ze had nooit gedacht dat ze het ook echt nodig zou kunnen hebben. De enige plant was immers de boom die Wells ondertussen al in brand had gestoken. "There is something that could help." Zei ze aarzelend, omdat Kat twijfelde of het ook echt kon lukken. "There is a specific plant that has healing powers, but I don't know if it survived pramfaya" Maakt Kat haar uitleg af.

"You wanna know why I did it?" Begon Bellamy een beetje kwaad. In haar versie van het verhaal, leek het alsof hij een keuze had gehad. "I did it for my sister. I promised my mother I would take care of her and the only way I could do that, was if I had a job. When my mother got caught, I kept trying to get a job as a guard, cause maybe I could see Octavia when she was in prison. I tried getting the job, because of her. If I lost the job, I probably lost her, wich I almost did. I couldn't lose her. She was and still is my responsibility" Hij had geen idee waarom, maar altijd als hij hierover praatte, raakte hij kwaad. Niemand had ooit begrepen waarom hij deed wat hij deed. Niemand kon begrijpen hoeveel hij voor zijn zus over had, ook al was dat ten koste van heel wat anderen. Niets was belangrijker dan zijn zus. Bellamy was enkele seconden stil geweest, maar na een kleine zucht ging hij weer verder. "Do you knows how it feels to love someone that much, that you would actually die for them? I would die for Octavia." bellamy was ondertussen recht gestaan, waardoor hij neer keek op Clara. Hij hoopte zo hard dat ze het ging begrijpen. Maar niemand had dat ooit gedaan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clara sloeg haar ogen neer, ergens kon ze het wel begrijpen. Hij deed wat hij moest doen om te overleven, net als zij had moeten doen. Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar lip "You did what you have to do to survive, just like I did" gaf ze toe dat ze het begreep. Een deel van haar had het altijd wel begrepen door haar woedde en angst van gevangenschap durfde ze dit echter nooit te herkennen. "And no, I don't know how that feels. I never experienced love, I still don't even know if it exists for me" Vervolgde ze.
"You know if I'm beeing honest, your help wouldn't be that bad actually. I'm terrified of what's about to happen, so I could use someone that has some kind of knowlegde about it"

Blake keek naar haar "if we have medicine, for as far as I know we don't have anything besides some blankets and kitchenwear. Clarke and her group is heading for the bunker with suplies. We first have to see if that is still even there" antwoordde hij. Op het moment hadden ze niks op 5 tenten, een aantal dekens en keukengerei na. Aan dat keukengerei hadden ze helemaal niks aangezien er nog geen water of eten was. "Well we could always go look for it tomorrow, since I don't know if it's a good plan to go into the woods while it's dark. You never know what might is in there."

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kat keek even op wanneer Blake vertelde dat er geen medicijnen waren. Ze hadden deze kinderen zonder ook maar enige voorbereiding naar de aarde gestuurd en het enige wat ze hadden meegekregen, waren wat dekens en keukengerei dat ze niet eens konden gebruiken. Ze hadden ons natuurlijk naar de locatie van de bunker met voedselvoorraden gestuurd, maar het leek er niet op dat die hier ergens in de buurt lag. Misschien bestond die wel niet eens. "I don't think so either. We should wait till the sun comes back up." Zei Kat, terwijl ze haar hoofd zachtjes op de kant van het schip liet leunen. Door alle heisa was Kat best wel moe geworden en als ze morgen het bos in wou gaan, kon ze er maar beter voor zorgen dat ze genoeg energie had. Ze wou immers niet na de eerste paar meter al meteen moeten rusten.

"I'm sure it exists for you. I think for everyone." Vertelde Bellamy in een poging haar gerust te stellen. Al meende hij het ook echt. Hij geloofde dat er voor iedereen iemand speciaal was. Misschien kon je niet altijd meteen die persoon vinden, maar die was er wel. Wanneer Clara dat vertelde was hij een beetje opgelucht. Eerst had hij niet willen helpen, maar toen Bellamy er over nadacht vond hij het een eer om dat te doen. De bay was natuurlijk niet de zijne, maar hij vond d t dit het juiste was om te doen. Dat zou zijn moeder gewild hebben. "You know, I have a place to sleep in one of the tents. If you want, you can sleep there." Zei Bellamy, waarna hij haar begon te helpen om recht te staan. Ze zou het hier zeker en vast nog hard te verduren krijgen, maar Bellamy zou proberen om dat toch een beetje minder te maken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Als je Clara had verteld dat ze Bellamy ooit een kans zou geven terwijl ze nog vast zat op de Ark, had ze je voor gek verklaard. Nu ze echter op de aarde zijn veranderd dat alles, iedereen is hier gekomen met een tweede kans, dus het zou oneerlijk zijn als Bellamy die niet kreeg, ookal had hij ervoor gezorgd dat vele van hen hier waren. "You sure there is still a place in there? Because it seemed like there was already a waiting list of girls that want to sleep with you." plaagde ze hem, doelend op de meiden die zojuist allemaal om hem en Murphy heen hadden gestaan.

"Ofcourse they didn't send medicen, I mean why would they waiste their precious medicin on some failieurs that will be send to earth who's future isn't even certain. For all they know we could have died from the radiation, no medicin that would have helped." redeneerde Blake. Hij kon zich nog herinneren hoe de mensen uit de skybox twee dagen geleden bij elkaar hadden gezeten. Ze kregen een les van Pike over overlevingsvaardigheden die ze niet dachten nodig te hebben. Vandaar dat niemand écht opgelet had. Ook Blake niet. Niemand dacht het nodig te hebben aangezien ze toch gedropt zouden worden zodra zij 18 werden. "Yeah we will check out the woods tomorrow. Now take some rest, you look tired" glimlachde Blake klein.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Kat gaf Blake gelijk over de medicijnen, maar vond het nog steeds oneerlijk. Ze hadden niet eens een kans gekregen om er ook iets van te maken. Ze werden gewoon als proefdieren aan hun lot overgelaten. Op hun achttiende werden ze inderdaad toch allemaal gedropt, maar waren ze dan ook helemaal niets waard tegenover de anderen? Kat had geen zin om hierover te discussiëren en zei er daarom niets meer over. "I am." Beaamde ze. Ze was inderdaad moe en dit was het eerste moment dat verlangde naar de ark. Daar had ze tenminste nog een bed gehad met dekens. Die waren nu al allemaal uitgedeeld aan de mensen die zogezegd beter waren dan de rest. Maar misschien was er ook wel een deel beter, bedacht ze in zichzelf, terwijl ze zich wat verlegde in een makkelijke positie. Alleen waren dat niet degene die nu ook werkelijk in de tenten mochten slapen. Degene die beter waren dan de rest, waren degene die geen moeite deden om in de tenten te willen slapen, maar hun plek afstonden voor de eikels die dachten dat ze alles konden doen omdat er geen regels meer waren.

Bellamy werd een beetje geïrriteerd door de opmerking die Clara maakte, maar probeerde het zo goed mogelijk te verbergen. Ze had eindelijk zijn hulp aangenomen en dat wou hij niet gaan verpesten. "well, be happy. All those girls have been replaced by you." Zei hij, al bedoelde hij niet dat hij ook echt met haar zou slapen. Als hij dat zou proberen, zou ze waarschijnlijk nog kwader worden op hem dan ze voorheen was geweest. Waarschijnlijk zou hij gewoon buiten bij de rest gaan slapen. Niet dat hij het zo erg vond, het zou er sowieso ooit eens van komen. Op een bepaald moment zou iedereen realiseren wat hij hun had aangedaan en zou hij niet langer de leider zijn. Dan zou hij degene zijn die word verbannen uit het kamp. Als hij nu al begon met buiten slapen, wist hij tenminste toch al hoe dat voelde. Hij nam Clara's arm vast, zodat ze kon stuenen, terwijl ze richting de tenten stapten, al veronderstelde hij dat ze dat zelf nog perfect kon doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld