CreepDoll schreef:
Jayden
Een gevoel ging door mij heen van dat ze elk moment kon vragen wat nou echt mijn verhaal was. Dat zou toch uiteindelijk komen, ergens deze avond/nacht. Nu ik bezig was met het doosje, merkte ik dat ze de auto tot stilstand bracht om mij te helpen. De gordel deed ik los om beter te kunnen zitten zodat zij er bij kon. Even volgde ik haar handelingen met mijn ogen tot ik de hint door kreeg. Mijn vest en shirt deed ik uit zodat zij er nu goed bij kon. Deze legde ik bij mijn voeten neer en knikte als ze waarschuwde dat het pijn kon doen. Nog geen paar tellen later, voelde ik hoe ze het doekje op de schaafwonden legde, zette ik mijn kaken strak op elkaar. "Damn it." mompelde ik en opende mijn ogen. Rustig liet ik haar gang gaan tot ze klaar was en het later begon te verbinden. Ik luisterden naar wat ze zei en knikte. "Thanks, nogmaals.' zei ik met een glimlach. Als ze alles aan het opruimen was, trok ik mijn shirt en vest weer aan. "Yeah, ik voelde tijdens het glijden dat ik ergens overheen gleed wat scherp was." zei ik als ze begon over een litteken. "Er waren veel kleine steentjes, dat zou het geweest kunnen zijn, of inderdaad glas zoals je zei." glimlachte ik schuin. "Het ging allemaal zo snel, voor ik het wist lag ik daar op de grond." lachte ik even. "Ach ja, dat is het leven van een skateboarder, vallen en opstaan. Anders kom je nergens." lachte ik dan nog en keek haar aan als ze weer begon te spreken. "Really? Dat zou fijn zijn, als de eerste trein gaat ben ik weg, beloofd.' zei ik en stak mijn hand naar haar uit. "En nemen ze jou niet mee?" vroeg ik dan als zei dat zei over haar ouders. Een wenkbrauw had ik even opgerezen en keek haar aan als ze zei dat haar ouders haar zouden vermoorden als ze erachter kwamen. "Waarom?" vroeg ik nieuwsgierig.
@Insanis
Jayden
Een gevoel ging door mij heen van dat ze elk moment kon vragen wat nou echt mijn verhaal was. Dat zou toch uiteindelijk komen, ergens deze avond/nacht. Nu ik bezig was met het doosje, merkte ik dat ze de auto tot stilstand bracht om mij te helpen. De gordel deed ik los om beter te kunnen zitten zodat zij er bij kon. Even volgde ik haar handelingen met mijn ogen tot ik de hint door kreeg. Mijn vest en shirt deed ik uit zodat zij er nu goed bij kon. Deze legde ik bij mijn voeten neer en knikte als ze waarschuwde dat het pijn kon doen. Nog geen paar tellen later, voelde ik hoe ze het doekje op de schaafwonden legde, zette ik mijn kaken strak op elkaar. "Damn it." mompelde ik en opende mijn ogen. Rustig liet ik haar gang gaan tot ze klaar was en het later begon te verbinden. Ik luisterden naar wat ze zei en knikte. "Thanks, nogmaals.' zei ik met een glimlach. Als ze alles aan het opruimen was, trok ik mijn shirt en vest weer aan. "Yeah, ik voelde tijdens het glijden dat ik ergens overheen gleed wat scherp was." zei ik als ze begon over een litteken. "Er waren veel kleine steentjes, dat zou het geweest kunnen zijn, of inderdaad glas zoals je zei." glimlachte ik schuin. "Het ging allemaal zo snel, voor ik het wist lag ik daar op de grond." lachte ik even. "Ach ja, dat is het leven van een skateboarder, vallen en opstaan. Anders kom je nergens." lachte ik dan nog en keek haar aan als ze weer begon te spreken. "Really? Dat zou fijn zijn, als de eerste trein gaat ben ik weg, beloofd.' zei ik en stak mijn hand naar haar uit. "En nemen ze jou niet mee?" vroeg ik dan als zei dat zei over haar ouders. Een wenkbrauw had ik even opgerezen en keek haar aan als ze zei dat haar ouders haar zouden vermoorden als ze erachter kwamen. "Waarom?" vroeg ik nieuwsgierig.
@Insanis