Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was lang geleden dat Keda het zo goed had kunnen vinden met iemand op school, buiten zijn twee vrienden om dan. Eigenlijk probeerde Keda zich zoveel mogelijk op de achtergrond te houden en zich zoveel mogelijk te focussen op het schoolwerk maar het leek haast automatisch te gaan bij Misha. Misha deed ervoor zorgen dat Keda zich comfortabel voelde, dat hij gewoon gezellig kon praten zonder ook maar bang te zijn dat hij raar gevonden zou worden. Toch, hoe gezellig de twee het ook hadden, in Keda’s achterhoofd kon hij niet helpen om constant zichzelf te herinneren aan wie Misha zijn vrienden waren. De jongen voor hem leek totaal niet te zijn als de mensen waar hij mee om ging maar dat hield Keda er niet van om toch lichtelijk bang voor te zijn dat omdat Keda nu met Misha praatte, zijn vrienden hem alleen maar een groter doelwit zouden gaan vinden.
Het gesprek leek wel eindeloos door te kunnen gaan en dat zou Keda eigenlijk ook niet erg vinden. “Of course, I am going to be the clay king and guess what? I’ll make a crown out of clay to show everyone.” Of het gesprek nou nog vijf minuten over klei ging of dat ze een ander onderwerp zouden vinden om over te praten, hoe nutteloos het ook was, dat maakte Keda niks uit. Hoe dan ook, Keda had het naar zijn zin. “And no pressure but the quality of my crown will depend on how good of a teacher you are.” Aan het begin van de les had Keda niet verwacht dat hij het zo goed met de atleet voor hem zou kunnen vinden.
De bel klonk door het klaslokaal wat betekende dat de les voorbij was. “Great, then I’ll see you after school, meet me in the parking lot.” Glimlachend pakte Keda al zijn spullen in zijn rugzak. De les leek wel voorbij gevlogen te zijn, de jongen was dan ook zo druk geweest met Misha dat hij voor geen één seconde de tijd gehad had om te letten op de tijd. Niet alleen had hij geen tijd gehad, hij had ook geen behoefte gehad om te kijken hoelang het nog zou duren voordat hij de les verlaten kon. “Bye.” Glimlachte Keda waarna hij wegliep van de tafel en dus ook van Misha. Het was tenslotte tijd voor de leerlingen om naar hun volgende les te gaan.
De rest van de schooldag kon Keda alleen maar denken aan wat er zou komen nadat school voorbij was. Ergens had hij zich afgevraagd of dit een begin kon betekenen van een nieuwe vriendschap of misschien keek Keda er wel te veel in en zouden ze gewoon bezig gaan met het project en zodra dat voorbij was zouden de twee elkaar nooit meer spreken, en als het wel een nieuw begin kon zijn dan was het nog de vraag of Keda dit zelf dan eigenlijk wel zou willen. Hij kon niet helpen om toch weer terug te denken aan de mensen waar Misha mee omging. Zoals afgesproken liep Keda naar de parkeerplaats. Ondertussen stuurde hij een bericht naar zijn moeder om haar te laten weten dat hij later thuis was. Er waren veel leerlingen, allemaal klaar om weg te rijden van school zo snel als ze konden. Zelf wachtte de jongen geduldig tot Misha aan zou komen lopen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De schooldag leek net als de Engels les voorbij te vliegen. Hij herinnerde zich niet de laatste keer dat hij het zo leuk had gehad tijdens een les. Het was best wel raar om zich te beseffen dat hij het vaak niet eens zo leuk had met zijn vrienden, en nu dan wel met een complete vreemdeling. Waren vrienden er niet voor om het leuk mee te hebben? Om er voor je te zijn en alles? Misha had niet veel tijd gehad om over deze vraag na te denken. Hij had zijn uren besteed aan het nadenken over deze middag. Hoe erg hij het ook haatte zijn gedachtes bleven terug gaan naar rare dingen. Dingen waar hij niet over na mocht denken. Dingen die hij nooit over anderen had gedacht. Het waren gedachtes die hij niet wilde hebben, en waarbij hij hoopte dat niemand uit zijn klas stiekem zijn gedachte kon lezen. Wat zou er wel niet van zijn leven komen als mensen er achter kwamen dat Misha zat na te denken over hoe het zou zijn om met een man te kussen. En dan niet eens zomaar een man. Een nerd. Het klonk idioot en waarom Misha de gedachtes had wist hij ook niet, hij was totaal niet aangetrokken tot Keda en zag zichzelf ook eigenlijk niemand daten van zijn middelbare school, laat staan een jongen. Heel zijn middelbare school tijd was Misha singel gebleven, hij had geen interesse in relaties met mensen van school, alles wat de meisjes wilde was namelijk populariteit en seks. De meisjes met wie hij zou mogen daten tenminste. Dat was ook nog wel iets raars van zijn vrienden. Of nou ja, het sport team. Er was een hele lijst gemaakt van welke meisjes er wel en niet ge-date mochten worden. De meisjes die wel ge-date mochten worden waren voornamelijk cheerleaders of gewoon meisjes van de it-crowd. De model-achtige meisjes die alles aan hun uiterlijk deden en niks aan school deden. Die hun vriendjes kozen op basis van geld en status. Misha had geen interesse in die meiden. Eigenlijk had hij helemaal geen interesse in meiden.
In de gang nam hij afscheid van zijn vrienden waarna hij snel naar zijn kluisje toe liep. Hij stopte daar zijn boeken in en pakte zijn vest. Toen hij hier klaar was begon hij naar de uitgang van de school te lopen. Onderweg naar de parkeerplaats nam hij zijn telefoon om zijn zus te melden dat hij een vriend mee naar huis nam. Of het woord vriend gepast was wist hij niet maar het was makkelijker dan een hele uitleg sturen. Hij kreeg twee duimpjes omhoog terug gestuurd en kwam niet veel later aan op de parkeerplaats. Er waren al aardig wat mensen aanwezig maar ook een hoop waren al weg gereden. Misschien had Misha iets langer gedaan over het naar buiten lopen dan hij dacht. Haastig keek hij om zich heen tot zijn blik op Keda viel en gelijk liep hij naar de jongen toe. "Hi, sorry to keep you waiting, I had to text my sister and I walk slow while texting. Hope you don't mind?"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zonder enige haast keek Keda toe naar hoe de parkeerplaats langzaam maar zeker leger werd met de seconde. Al waren er ook nog genoeg mensen die achterbleven, mensen die net zoals Keda aan het wachten waren op iemand anders of vriendengroepen die nog even de tijd namen om met elkaar te praten voordat ze naar huis zouden gaan. Er was nog geen Misha in zicht. Het zorgde ervoor dat Keda lichtelijk in paniek begon te raken, wat als dit één grote grap was van het football team, of Misha had zich toch bedacht. Keda was geweldig in overdenken, de kleinste ongemakken kon Keda in zijn hoofd opblazen als de grootste problemen. Hij deed het niet vrijwillig, het was gewoon zijn hoofd die niet leek te kunnen stoppen met in paniek te raken om niks. Zo was ook dit duidelijk om niks aangezien uiteindelijk Misha in zicht leek te raken. Zodra de jongen aangekomen was op de parkeerplaats leek er toch een soort last van Keda’s schouders te vallen. Om ervoor te zorgen dat zijn haar goed zat haalde Keda een hand door zijn haren. Met een glimlach ontving Keda Misha, blij dat de jongen uiteindelijk toch was komen opdagen en hem niet alleen achtergelaten had op de parkeerplaats. Het was toch allemaal nog een beetje apart voor Keda, dat hij ineens met een atleet van school mee naar huis ging om samen te werken aan een project en niet alleen dat, hij vond het ook niet erg. “Of course I don’t mind” Keda haalde alvast zijn autosleutels uit zijn broekzak. “You’re here now, that is all that matters.” Want aangezien hij nu hier was konden ze dan toch eindelijk vertrekken. Keda begon te lopen naar waar zijn auto stond. Terwijl ze er heen liepen kon Keda niet helpen te zien dat wat van de mensen die nog op de parkeerplaats stonden het was opgevallen dat de atleet en de nerd van de school met elkaar aan het praten waren en samen naar dezelfde auto leken te lopen, ze deden niet echt hun best om hun staren te verbergen. Niet dat Keda er wat op uit deed, ze moesten zelf maar weten of het zo belangrijk was dat de twee met elkaar aan het praten waren. Ze gingen toch alleen maar werken aan hun schoolproject dus hele erge school drama leek dat niet te zien in de ogen van Keda.
“That is my car.” Keda wees naar een witte landrover defender die een beetje achterin geparkeerd stond, maar ze waren al bijna bij de auto. “You do have to give me directions to your house by the way. Because believe it or not I have no idea where you live.” Het was waarschijnlijk niet een hele erge verrassing voor Misha dat Keda geen idee had waar de jongen woonde, het zou eigenlijk pas raar zijn als hij wel wist waar de jongen woonde. Ze waren aangekomen bij de auto en dus stapte Keda in aan de kant van het stuur. Hij nam plaats en wachtte geduldig af totdat ook Misha ingestapt was. Natuurlijk deed hij ook zijn autogordel om. Zodra ze beide in de auto zaten startte Keda zijn auto op en reed hij alvast richting de uitgang vanaf de parkeerplaats. “Tell me, left or right?”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Opgelucht glimlachte Misha toen Keda zei dat het oké was. Hij wist nog niet precies wat voor persoon Keda was, dus hij had niet geweten hoe de jongen ging reageren op Misha's laat komen. Hij kende genoeg mensen die er een heel probleem van maakte als hij te laat kwam. Genoeg vrienden die hem niet eens binnen lieten als hij te laat was maar dat snapte hij ook wel. Het was natuurlijk kus als mensen te laat kwamen. Hij was wel blij dat Keda er geen probleem van had gemaakt. Zo werden dingen niet weer ongemakkelijk tussen de twee. Het bracht Misha wel een glimlach op zijn gezicht toen Keda zei dat hij er nu was en dat dat alles was wat uit maakte. Hoewel het waarschijnlijk niet zijn bedoeling was zo te klinken, vond Misha het wel echt heel lief en schattig klinken. Nu hij zo een dagje met de jongen wat om was gegaan snapte hij nog minder waarom Keda vaak het slachtoffer van sommige van zijn vrienden was. De jongen had nooit iets mis gedaan en hij was zo vriendelijk en leuk om mee te praten. De enige reden waarom zijn vrienden wat tegen hem hadden was omdat hij goed was in school en minder goed was in sporten. Het feit dat hij op jongens viel maakte hem daarbij al een makkelijker doelwit, al vond Misha het niet fijn om er zo over te denken. "Cute," mompelde hij glimlachend op de jongen zijn opmerking, hopend dat hij hem eigenlijk niet gehoord had. Vervolgens begon hij rustig met de jongen mee te lopen naar zijn auto. Het viel Misha niet op hoeveel mensen er naar hen keken, zijn aandacht was ook totaal niet bij. Daarnaast was hij het inmiddels wel gewend dat er mensen naar hem keken. Het was gewoon een deel van zijn leven als jock dat er mensen naar hem keken. Hij trok zich er inmiddels gewoon niks meer van aan.
Misha keek op naar de auto die Keda aanwees en zijn wenkbrauwen schoten even omhoog. "That's a nice car dude," zei hij best wel onder de indruk. Natuurlijk had Misha in zijn tijd wel een hoop mooie auto's gezien. Zijn vrienden hadden allemaal veel geld en hadden ook de mooiste auto's dus die kende hij allemaal maar dat soort auto's waren niet echt zijn smaak. Hij zelf had ook niet zo een auto. Hij had best een oude auto, maar wel helemaal omgebouwd zodat hij goed was voor het milieu want dat vond hij toch best belangrijk. Maar een auto zoals deze landrover vond hij wel echt heel vet. "I truly hoped you knew where I lived, this is so disappointing. I might even cry," zei hij grinnikend. Hij had absoluut niet verwacht dat Keda wist waar hij woonde, hij wist zelf ook niet waar Keda woonde. Vreemd had hij het zelfs wel gevonden als de andere jongen had geweten waar Misha woonde. Het was ook niet alsof hij ooit feestjes bij zichzelf thuis hield, weinig mensen wisten waar hij woonde.
Misha liep om de auto heen naar de bijrijders kant en stapte hier in toen Keda ook instapte. Hij maakte zijn riem vast en draaide zich toen naar Keda die begon te rijden. "Left, and then just go forwards for like five minutes," antwoordde hij op zijn vraag waarna hij even rond keek in de auto. "However, I was thinking yeah? If you're going to be the clay king, then what am I?"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Op commando van Misha nam Keda de linkse afslag. Dan moest hij dus ongeveer 5 minuten rechtdoor rijden. “Is that all or will there be more directions after that?” De vraag was zodat hij alvast wist of er meer zou komen. Keda hield nogal van in controle zijn over dingen en als hij het niet eigen handen had dat hij tenminste wist wat er precies aan de hand was. Het was ook een reden dat hij voor langere tijd moeite had met het feit dat hij homo was. Hij wist hoe zijn vader tegen mensen van de lgbtq waren en wanneer Keda zich steeds meer begon te realiseren dat hij daar eigenlijk ook deel van uitmaakte, het maakte hem gek van binnen omdat het niet iets was wat hij wou en het was ook niet iets waar hij bepaald controle over had. Voor de langste tijd vond hij het oneerlijk dat hij zo was, dat hij met dit zogenaamd slechte ding opgezadeld was. Nu keek hij er wel anders tegenaan gelukkig, het hielp dan ook dat zijn vader niet lang meer om hem heen was, daardoor had Keda eindelijk de tijd en ruimte gekregen om te leren dat het oké was voor hem om op jongens te vallen. Het had natuurlijk niet geholpen wanneer hij was uitgekomen tot zijn ouders en Keda zijn vader hem constant vertelde hoe slecht het wel niet was dat Keda was zoals hij was, dat hielp de jongen alleen maar slechter te voelen over zijn situatie. Nu was alles anders gelukkig, hij had niet langer contact met zijn vader en Keda had geaccepteerd wie hij was. Al was het nog steeds niet iets wat hij beheersing over had, dat maakte hem eigenlijk niet meer uit. Na de nodige therapie had de jongen geleerd van zichzelf te houden en zichzelf te accepteren. Niet dat hij nu wel oké was met het niet hebben van absolute controle hebben in situaties, de jongen was nog steeds een behoorlijke controlefreak, dat was gewoon een eigenschap waar die nooit van af zou komen.
De blik van Keda was gefocust op de weg zodat hij hem en Misha veilig naar het huis van Misha konden brengen en niet in een ongeluk kwamen. Toch kon Keda het niet laten om even lachend naar de jongen naast hem te kijken wanneer het gesprek toch weer terug leek te gaan naar de klei. “Depends, what do you want to be?” Na de vraag gesteld te hebben keek Keda toch weer voor zich uit naar de weg. Al moest hij alleen maar rechtdoor, hij wou natuurlijk niet tegen een andere auto aanknallen of per ongeluk door rood rijden. “You can be a servant or the clay prince, you tell me.” Eigenlijk wou de jongen de grap maken dat Misha ook zijn koningin wel mocht zijn maar dat hield hij toch maar in, bang om Misha het verkeerde idee te geven. Straks zou hij het raar vinden als Keda dat tegen hem zou zeggen, denken dat het een manier van flirten was en dat Keda de jongen probeerde te versieren. Dat zou Keda natuurlijk niet helpen, hij wou Misha liever niet afschrikken vanwege zoiets. Tot nu toe leek hij wel een aardige jongen te zijn, erg ontspannen en helemaal niet iemand die over anderen oordeelde maar Keda kende de jongen ten slotte pas net. Er was natuurlijk de kans dat Keda er te veel achter zocht, weer de situatie te veel aan het overdenken was in zijn hoofd maar dan liever dat dan dat hij Misha liet denken dat Keda hem versierde en dat Misha dat vertelde aan zijn vrienden zodat Keda weer nageroepen kon worden in de schoolgangen. “I’ll grant you whatever title you want because you were the one who helped me start my kingdom after all.” Een grote glimlach zat vast op het gezicht van Keda en leek er niet af te kunnen komen, dat effect leken de gesprekken met Misha tot nu toe op Keda te hebben.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha dacht even goed na over zijn vraag. "Uh yeah the second traffic light that comes on the road we have to go right and then just stop at the pink house, that's it," zei hij. Misha woonde behoorlijk dicht bij school, het was amper tien minuten met de auto. Lopen duurde dan wel wat langer, maar dat deed hij eigenlijk niet zo vaak. Misha vond de weg naar zijn huis van school lekker makkelijk. Je moest eigenlijk gewoon de hele tijd recht door gaan, dan een keer afslaan en aan het einde van de straat stond zijn huis dan. Misha woonde in een van die rijkelui's straten, maar doordat zijn familie best welvarend was hadden ze ook nog eens het grootste huis in de straat gekocht. Het was zeker niet het grootste huis in de buurt, een hoop van zijn vrienden hadden grotere huizen. Maar het was ook absoluut geen klein huis. Ze woonde dan ook thuis met z'n zessen, dus best een groot gezin. Misha schaamde zich nooit echt voor zijn huis. het huis was van buiten fel roze sinds zijn moeder en zussen de zeg hadden in huis, en hij vond het zelf ook prima, het was een mooie kleur en zo stond hun huis een beetje uit tussen alle basic witte huizen in hun straat. Misha hield niet van basic, zelf was hij ook absoluut niet basic. Daarnaast kon hij zijn huis niet anders voorstellen dan roze. Het was al zo van voor hij geboren was. Toen zijn oudste zus zo'n zes was, waren zijn twee andere zussen ook al geboren. Zijn jongste zus was toen pas drie maar ze waren alle drie helemaal gek op roze, en zijn moeder was dat ook, daarom kozen ze ervoor om het huis van buiten ook helemaal roze te verven. Toen zijn moeder toen weer een kind kreeg bleek het een jongen te zijn, hij dus, maar ze besloten het huis gewoon roze te houden. Misha had er geen probleem mee en was het inmiddels ook wel gewend. Hij kreeg er soms nog wel opmerkingen over van zijn vrienden maar dan gaf hij gewoon simpelweg de schuld eraan dat hij samen in huis woonde met vier meiden, dan snapte ze het vaak wel.
Misha grinnikte zachtjes en dacht even na. "If I was a prince I'd be your son, and I don't think you're that much older," grinnikte hij. Hij dacht nog even er over na. "If you're the king I'll be your queen," besloot hij toen vastberaden met een tevreden glimlach op zijn gezicht. Hij dacht er niet eens bij na hoe zo een opmerking over zou kunnen komen, maar dat deed er ook niet toe. Hij wilde het leuk hebben met deze jongen dus hij moest gewoon niet piekeren en te veel over denken, dan kon hij het onmogelijk zo leuk hebben. "I'll wear the prettiest clay dresses with the highest clay heels," grinnikte hij vervolgens. Klei hakken kon hij zich nog wel voorstellen maar een jurk van klei? Hij kon zich niet voorstellen dat zo iets ook maar een beetje comfortabel kon zitten. Dan zat je eigenlijk gewoon vast in zo een ding. Hoe moest je dan naar de wc? En zodra je hem uit deed moest je hem breken en kon je hem niet meer aan. Klonk nog best onhandig eigenlijk. Al kon je van het klei wellicht wel weer een nieuwe jurk maken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Eigenlijk was Keda blij om te horen dat het niet al te fijn rijden was. Het was niet alsof hij niet van rijden hield, het tegenovergestelde eigenlijk, soms als hem iets dwars zat dan hielp het Keda om in zijn auto te stappen en even te rijden met zijn muziek hard op. Alleen nu had hij wel zin om gewoon bij Misha thuis te zitten, bezig te gaan met het project en tegelijkertijd meer praten met de jonge. “And you live in the pink house? Oh my god.. I thought I was supposed to be the gay one.” Opnieuw ging zijn blik lachend naar Misha toe. Er was natuurlijk het bekende stereotype dat homo’s erg vrouwelijk waren, daaronder viel natuurlijk houden van een feminiene kleur houden zoals roze. Niet dat Keda zelf in dat stereotype viel, hij was eigenlijk helemaal niet de typische vrouwelijke homo. Daarnaast betekende het hebben van een roze huis natuurlijk ook niet meteen dat je op mannen viel, waarschijnlijk had Misha niet eens een keuze gehad in welke kleur hun huis gekregen had. “But I like it, makes it easy to find.” Dat was wel zo, tenzij de hele buurt vol stond met roze huizen maar die kans leek Keda nogal klein aangezien roze huizen niet echt iets normaal was. Nog nooit eerder had hij een roze huis gezien, dus hij was wel benieuwd naar hoe het huis van Misha eruit zag.
Nonchalant haalde Keda zijn schouder op. “I don’t care how much older I am, I could still be great dad.” Een kleine grijns kwam op Keda zijn gezicht, zijn blik was weer op de weg maar vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Misha. “My queen? Really?” De woorden kwamen er overdreven verbaasd uit maar ergens was Keda blij en opgelucht dat Misha het voorstel deed. Het gaf Keda het idee dat de jongen misschien toch niet ongemakkelijk was met het feit dat Keda homo was. Het hielp ervoor te zorgen dat hij zich toch wat minder oncomfortabel rond Misha viel. Niet dat hij zich ondragelijk ongemakkelijk voelde maar Keda merkte toch dat hij zich nog een beetje op zijn hoede voelde rond de jongen. Hij voelde zich ook niet schuldig voor het op zijn hoede zijn, er waren genoeg redenen voor hem dat hij toch een beetje terug hield.
Voorzichtig draaide Keda de radio aan, niet al te hard, zodat hij alsnog een normaal gesprek kon voeren met Misha. “Hope you don’t mind, I like listening to music.” Muziek was een passie van Keda. Hij had Misha dan wel verteld dat hij niet al te goed was met zijn handen maar als er iets was wat hij wel kon dan was het gitaarspelen. Het was een groot hobby van hem, iets waar hij zich mee kon vermaken voor zolang hij maar wou. “You can choose the music with the aux-cord if you want.” Al was het niet lang rijden, misschien wou Misha toch naar wat muziek luisteren na keuze. Nu stond er gewoon een radio op, wat Keda ook niet erg vond maar normaal zou hij zelf met de aux-cord de muziek kiezen maar voor nu liet hij Misha maar kiezen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een lach verliet zijn lippen bij Keda zijn woorden. "Oh how the tables have turned," grinnikte hij hoofdschuddend. Hij begreep de opmerking, en kon er ook wel om lachen. Het was zo een typisch stereotype dat homo's super vrouwelijk waren, 'vrouwelijke' kleuren zoals paars en roze hoorde daar dan ook bij. Misha had dit vaak genoeg gehoord wanneer mensen bij hem langs kwamen of als hij een trui van een van zijn zussen droeg. Hij kon het ook niet helpen dat ze alle vier dezelfde maat hadden. Daarnaast vond hij de truien van zijn zussen vaak fijner zitten, en stalen zij vaan zijn truien omdat het 'cool' was om mannen truien te dragen blijkbaar. Dan had hij weinig keus dan hun truien te dragen als het koud weer was. Maar over de tijd waren mensen het wel van hem gewend, het was een beetje de grap in hun vriendengroep geworden. Hij was vaak de grap in hun vrienden groep, super erg vond hij dit niet sinds hij er aan gewend was, en zelf spot was een van zijn beste kanten. Van vrienden moest je het toch hebben. "It does, and I'll never accidentally walk into the wrong house," zei hij nonchalant. Het was gek want zoiets was wel eens eerder gebeurt, alleen niet bij zijn eigen huis maar bij het huis van een van zijn vrienden. Hij kwam per ongeluk het huis van de buren binnen lopen wat uiteindelijk helemaal niet zo stom was geweest, de buren waren erg aardig en hij had het daar zelfs leuker dan hij waarschijnlijk bij zijn vrienden had gehad. Het was wel gek om dat de volgende dag aan zijn vriend uit te leggen. Het was immers best een vreemde situatie geweest maar ze konden er wel om lachen, gelukkig.
Misha grinnikte wederom om Keda zijn woorden. "Yeah you're that real daddy type," knikte hij toen, zich wederom niet beseffend hoe dit kon over komen. "Why yes of course. I'll be the best queen you've ever had." Hoe Misha zo comfortabel met hem kon praten wist hij niet echt. Als hij zulke dingen rond zijn vrienden zou zeggen zou hij binnen no time niemand meer zijn. Hij durfde niet eens dit soort dingen rond hen te zeggen. Als zijn vrienden eens bij hem thuis kwamen gedroeg hij zich ook anders tegenover zijn zussen sinds hij gewoon oprecht angstig was wat zijn vrienden van hem zouden vinden. Hij had hier vaak genoeg opmerkingen over gekregen maar zijn zussen begrepen ook wel dat er een hoop groepsdruk was op de middelbare school en dat het belangrijk was dat je er bij hoorde anders zou je waarschijnlijk een vreselijke tijd hebben. Hij was blij dat zijn zussen er zo begrijpend over deden en dat ze het niet zo erg vonden als hij zich anders gedroeg als hij met vrienden thuis kwam. Toch haatte hij het dat hij niet gewoon zichzelf kon zijn.
Een zwakke glimlach speelde op Misha zijn gezicht bij het horen van de muziek. Misha was groots fan van muziek en haatte het dan ook dat hij absoluut niet goed was in het bespelen van instrumenten. Zijn ouders hadden hem vroeger bij zijn zussen op piano les gezet maar hier bakte hij niks van. Na twee jaar hadden ze de hoop dan ook op gegeven en hadden ze hem er maar van af gehaald. Hij had het jammer gevonden maar het was gewoon duidelijk dat hij het niet kon. Met een hand kon hij nog wel vader Jacob spelen, maar verder dan dat ging het ook niet echt. Dat weerhield Misha er echter niet van om van muziek te houden. "Oh I don't mind, I love it as well," glimlachte hij. Het leek alsof wanneer hij rond Keda was er altijd een glimlach op zijn gezicht stond. Natuurlijk glimlachte Misha wel vaker, enkel was het nu echt constant. "Oh I don't mind radio music," glimlachte hij vervolgens. Hij vond de radio altijd wel leuk, maar de reden dat hij niet muziek naar keuze op wilde zetten was doordat zijn muziek smaak best raar was. De meeste van zijn vrienden hielden van Drake en Jay Z of zo. Hij was zelf niet echt fan van die artiesten maar luisterde er natuurlijk wel gewoon naar, sinds zijn vrienden die muziek altijd op zette. Zelf luisterde hij veel liever naar bands als ACDC of Green Day, of artiesten zoals Ed Sheeran of Shawn Mendes zelfs. Hij sprak hier dan ook niet zo vaak over.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
In de verte zag Keda het eerste stoplicht al aankomen wat betekende dat het waarschijnlijk niet lang duurde voor het tweede stoplicht in zicht kwam en dat betekende weer dat ze bijna bij het roze huis waren waar Misha woonde. De opmerking over niet per ongeluk in andermans huis lopen liet Keda lachen, al merkte hij al snel dat Misha het niet leek te bedoelen als grap aangezien hij het er nogal simpel zei en niet zoals hij zijn eerdere opmerking maakte die wel bedoeld waren als gein. “Yes, because that happens to normal people constantly who don’t have a crazy coloured house.” Lachend schudde Keda met zijn hoofd. Persoonlijk kon Keda het zich niet inbeelden, per ongeluk het verkeerde huis in lopen terwijl hij zijn eigen huis in wou lopen en dat was niet omdat zijn huis er bijzonder uitzag, hij woonde in een rijtjeshuis dus alle huizen zagen er hetzelfde uit behalve dan wat er in het vensterbank stond. Toch, ondanks dat alle huizen er eigenlijk hetzelfde uitzagen kon Keda zich geen wereld indenken waar hij bij zijn buren zou aanbellen. Waarschijnlijk vanwege de automatische van gewoon weten welk huis van hem is. Natuurlijk sprak hij dan voor zichzelf, misschien was dit dus wel anders voor Misha, wist hij veel.
Keda merkte dat zijn wangen wat roder werden van blozen. Misha bedoelde waarschijnlijk niks met zijn opmerking maar toch werd Keda een beetje verlegen van wat de jongen tegen hem zei. “You bet ya.” Was het enige wat hij kon uitbrengen, hij deed zijn best om het zo weinig mogelijk te laten merken dat de opmerking van Misha hem verlegen maakte. Hij hoopte dan ook dat zijn rode wangen snel weer weg zouden trekken. “I gotta say, I normally don’t really like queens.. you know, more of the king type.. but I’ll make an exception for you.” Al kwam de opmerking er soepel uit, het was nogal wat voor Keda om die opmerking te maken. Nog steeds bang om de jongen af te schrikken. Het was hem vaak genoeg gebeurd dat jongens dachten dat Keda met ze aan het flirten was terwijl de jongen gewoon grappig probeerde te doen. Toch had hij besloten de grap te maken, proberen hemzelf over zijn angsten te zetten en Misha een kans te geven in plaats van ervan uitgaan dat Misha hem raar zou gaan noemen.
De radio bleef er dus gewoon op aangezien Misha de radio prima vond en Keda kon er ook wel mee leven dus hij had ook geen zin om tijdens het rijden bezig te gaan met die aux-cord en al helemaal niet als het niet lang meer rijden was. Keda was wel blij om te horen dat Misha ook geïnteresseerd leek in muziek, al vond bijna iedereen het wel leuk om naar muziek te luisteren en is het niet echt iets wat bijzonder is om interesse in te hebben, toch ondanks dat vond Keda het leuk om te horen dat Misha van muziek hield.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Al vrij snel merkte Misha een fel gele bloempot op en hij wist zeker dat ze er bijna waren. De gele bloempot stond dicht bij het eerste stoplicht en het eerste stoplicht was nog maar een minuut verwijderd van het tweede stoplicht, wat zo een minuut verwijderd was van zijn huis. Hij had zich vaak genoeg verveeld in de auto onderweg naar huis om dit onthouden te hebben. Dan telde hij vaak gewoon hoe lang iets duurde of hoeveel lantaarnpalen hij zag. Als hij 's avonds moest rijden telde hij vaak ook hoeveel lantaarnpalen hij aan zag staan. Het verraste hem vaak wel hoeveel van die lampen eigenlijk kapot waren. Het was best gevaarlijk en sommige waren ook al een jaar lang kapot. Moest zoiets niet gemaakt worden? Waar betaalde ze anders belasting voor? Kort keek hij op bij Keda zijn opmerking. "Wait that doesn't happen to people? Well darn it now I feel stupid. I've actually walked into other people their houses before, when visiting friends or family. I honestly thought it was one of those things that happened to everyone, like when you put your earphones in your pocket they come out in a knot or something. Turns out I'm just an idiot," lachte hij. Hij dacht oprecht dat mensen met normaal gekleurde huizen dit probleem vaker hadden. Zelfs met zijn roze huis had hij na wat drankjes geprobeerd met zijn sleutel in het huis van de buren te komen. Misschien was hij dan oprecht een idioot, hij kon er echter wel om lachen. Wat stom was het ook.
Een korte blik wierp Misha op de jongen naast zich en hij kon het niet helpen om de blosjes op zijn wangen op te merken. Toen pas drong het echt tot hem binnen hoe hij hem net had genoemd. Hij voelde zijn wangen zelf ook beginnen te branden en keek maar snel een andere kant op. Dat hij echt zoiets gezegd had en het niet eens door had. Hij kon amper geloven dat hij zich al zo comfortabel voelde dat hij er gewoon zonder er erg in te hebben zoiets er uit floepte. Hij besloot toen ook maar niet verder er op in te gaan, het maar zo te houden, het was beter zo. Zacht moest hij toen toch weer lachen om Keda. Hij vond de jongen oprecht een gevoel voor humor hebben en had het ook behoorlijk leuk met hem. "Oh I promise you once you'll see me in one of those dresses you'll change your mind about the queen thing," grinnikte Misha toen. Door deze woorden begon hij plots weer aan zijn zussen te denken en hoopte hij ineens dat ze niet thuis waren. Als ze zagen hoe comfortabel hij rond deze jongen was zouden ze hem waarschijnlijk meteen alle foto albums laten zien waar dus oprecht foto's van Misha in jurken op stonden. Zijn zussen vonden het vroeger geweldig om hem als hun eigen pop te behandelen, ze zouden hem helemaal mooi aan kleden en hem opmaken en dan trots naar hun ouders toe gaan. Zijn moeder deed er met alle liefde aan mee en vond het ook geweldig om Misha in prinsessen jurken te hijsen en hem helemaal op te dotten, zijn vader vond het echter vreselijk. Hij probeerde Misha altijd zo mannelijk mogelijk te houden en was dan ook erg blij toen Misha begon te sporten. Het feit dat Misha sportte weerhield zijn vader ervan om nog te klagen over de make overs die zijn moeder en zussen hem gaven, zelfs nu nog nu hij zeventien was. Hij was gewoon tevreden dat hij tenminste aan een sport deed die niet schaken was, niet dat hij daar slim genoeg voor was.
Zwak glimlachend luisterde Misha naar het liedje dat op de radio speelde. Als hij het correct hoorde was het het liedje One Kiss van Dua Lipa, het was een liedje dat behoorlijk vaak op de radio was tegenwoordig, hij hoorde het thuis continu sinds zijn moeder altijd de radio in de woonkamer aan had staan, ze zei dat de hond er rustig van werd maar iedereen wist dat het gewoon was omdat ze van muziek hield en een rede wilde hebben om de muziek aan te houden als zijn vader er gek van werd. Doordat hij het liedje herkende begon hij zonder erg erin te hebben zachtjes mee te neuriën, hij had niet eens door dat hij het deed.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Ondertussen aangekomen bij het eerste stoplicht stopte Keda de auto aangezien het stoplicht de rode kleur aangaf en de jongen niet van plan was om daar gewoon doorheen te rijden. Niet alleen omdat er andere mensen over de weg reden waar hij dan sowieso tegen aan zou knallen maar zelfs al de weg helemaal leeg was zou hij gestopt hebben voor het rode licht. Noemde het laf maar Keda was gewoon iemand die zich nogal aan de regels hield, altijd al gedaan en of het nou ging om huiswerk op tijd te maken of dus niet door rood rijden, Keda was iemand die alle regels gewoon gehoorzaamde. “What? No!” Keda kon het niet geloven dat dit echt een idee was wat Misha in zijn hoofd leek te hebben. “People don’t just walk into the wrong people’s house.” Al was het wel wat beter te begrijpen als het gebeurde wanneer je iemand anders bezocht, dat huis kende je waarschijnlijk minder goed dus dan was de kans groter dat je er net een huis naast zat. Toch kon Keda zich moeilijk bedenken dat iemand zomaar het verkeerde huis inliep. Ook had hij het nog nooit van anderen gehoord dat het hen overkomen was. Misha was echt de eerste die hij ooit gehoord had over dit probleem.
Gelukkig voor Keda leek het ‘daddy’ gesprek voorbij te zijn, hij wist niet zeker hoeveel meer hij daarvan aankon zonder net zo rood te worden als het stoplicht. Al was het stoplicht ondertussen groen geworden wat betekende dat Keda weer verder reed. “Is it a hobby of yours to just prove people wrong? First the clay and now me liking queens.” Het leek een eigenschap te zijn die nogal aanwezig was bij Misha, tenzij het toeval was dat dit nu al twee keer gebeurd was maar dat was nog maar de vraag. Niet dat Keda het storend vond, helemaal niet zelfs. De eigenwijze natuur van Misha was eigenlijk best wel charmant. Al was een eigenwijs en doorzettend karakter waarschijnlijk wel iets wat hij nodig had voor football. Het leek Keda althans dat dat hem zeker wel zou helpen tijdens een wedstrijd.
Het tweede stoplicht raakte ondertussen ook in zicht. Deze sprong op groen zodra Keda in de buurt raakte, wat goed uitkwam want dan kon de jongen gewoon meteen rechts afslaan en hoefde hij niet eerst weer te wachten. Niet dat elke seconde die hij spendeerde in de auto met Misha vreselijk was, daar lag het zeker niet aan. Na de bocht gemaakt te hebben was er inderdaad al redelijk snel een roze huis te vinden. “There it is.. the pink house.” Keda parkeerde zijn auto op de stoep voor het huis. Natuurlijk het eerste wat de jongen opviel aan het huis was de grootte ervan. Het was al erg snel duidelijk dat de familie waar Misha vandaan kwam aardig wat geld had, anders had je zo’n huis niet. “Nice house.” Glimlachte Keda voor hij uit de auto stapte zodat de twee daarna gezamenlijk naar binnen konden lopen. Keda liep de stoep op en wachtte voor Misha om ook uit te stappen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een pruil verscheen kort op Misha's gezicht. "They don't?" Hij kon het toch niet laten om weer even te lachen. Het was wel typisch iets voor hem hoor, denken dat iets wat hij deed normaal was terwijl eigenlijk niemand anders het deed. Hij kon er wel om lachen, hij kon vaak lachen om zijn eigen domme fouten, en die domme fouten kwamen nog best vaak voor. Hij was een heel dorky persoon, absoluut niet iets wat je verwachtte bij een atleet, en eigenlijk was hij het ook nooit op school. Maar hij was dan ook niet echt zichzelf op school. Normaal gesproken zou hij zo tegen van alles op kunnen lopen, of per ongeluk een papiertje naar een persoon kunnen gooien omdat hij in zijn ooghoek dacht dat het de vuilnisbak was, maar als hij zo iets op school flikte kon hij het wel schudden. Als hij op school was keek hij dan ook erg goed op met wat hij deed en zei, hij lette eigenlijk op alles van zichzelf. Van houding tijdens de lessen tot de manier waarop hij sprak en liep. Het was best gek om er over na te denken. "But heaven, life must be boring if you don't walk into other people's houses. How else will you make friends?" grapte hij zacht grinnikend. Natuurlijk was iemand zijn huis zomaar binnen lopen, of zomaar ergens aanbellen denkend dat je je oma zal zien een goede manier van vrienden maken. Maar Misha was een behoorlijk sociaal persoon en hij zou het dan ook schaamteloos aan de mensen uitleggen en vaak konden ze er samen om lachen. Hij was gewoon behoorlijk goed in contact maken met anderen en mensen mochten hem ook vrij snel. Zeker ouders hielden heel veel van hem. Zijn vrienden hadden vaak genoeg van hun ouders gehoord dat ze wenste dat ze meer als Misha waren. Misha was niet zeker of dit een compliment voor hem was of een belediging voor zijn vrienden was, maar zij lachte er om dus hij deed maar hetzelfde.
Een lach verliet Misha zijn lippen. Hij leek gewoon niet te kunnen stoppen met lachen. Hij had ook het gevoel dat het lang geleden was sinds hij zo met iemand die geen familie was gelachen had. Hij kon zich de laatste keer niet eens echt herinneren, waarschijnlijk was hij ook niet sober geweest die keer. "Hobby? Oh love please, it's my talent," grijnsde hij tevreden. Misha hield er oprecht van om gelijk te hebben, en in een gezin met vier kinderen die er ven hielden had hij ook wel goed geleerd hoe hij moest discussiëren en was hij aardig goed in mensen overtuigen dat hij gelijk had. Mensen die niet aan discussiëren gewend waren waren dan nog het makkelijkste te overtuigen. Dan gooide hij gewoon wat argumenten en wisten mensen vrij snel niet wat ze terug moesten zeggen. Daarnaast zou Misha ook bijna alles doen om zijn gelijk te bewijzen. Hij zou ergens dagen niet over praten en dan plots met een power point presentatie komen over waarom hij gelijk had, dit had hij al vaker gedaan bij zijn zussen maar zij hadden dit dan ook terug gedaan. Discussies in hun huis konden soms weken lang door gaan tot ze het gewoon zouden vergeten of hun moeder zich er mee zou bemoeien want in huis was het algemeen bekend dat hun moeder altijd gelijk had, wat zij zei was dus ook wet en daar viel niet mee te discussiëren.
Al vrij snel na het eerste stoplicht kwamen ze toen aan bij het huis. Misha glimlachte bij het zien van zijn huis. "Isn't it the most beautiful pink house you've ever seen," grapte hij. Het was waarschijnlijk het enige roze huis wat hij ooit had gezien. Misha zelf had ook enkel zijn huis gezien als roze huis. Misschien zelfs als enige gekleurde huis. Mensen hielden vaak meer van witte huizen of gewoon de kleur van hun bakstenen. De leuke kleurtjes kwamen erg weinig voor en dat vond Misha best jammer. Het leek hem zo leuk om in een straat te wonen waar iedereen een andere felle kleur huis had, dat zou toch mooi zijn? Misha stapte de auto rustig uit en glimlachte zwakjes door Keda zijn opmerking. "Thank you," knikte hij waarna hij samen met de jongen richting de voordeur liep. Hij voelde kort in zijn zakken of hij zijn sleutels bij zich had en was toch best opgelucht toen hij deze voelde. Hij vond aanbellen bij zijn eigen huis altijd zo raar als hij met anderen was. Rustig viste hij de sleutels uit zijn zak waarna hij de deur opende. "Ladies first," knipoogde Misha.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Helaas leek het gesprek wat de twee met elkaar hadden afgekapt te worden omdat ze nu bij het huis waren aangekomen. Al wist Keda nu al wel dat als ze binnen waren het niet lang zou duren voor de twee weer gewoon verder met elkaar zouden praten over van alles en nog wat. Normaal had Keda eigenlijk wel moeite met het makkelijk gesprekken kunnen voeren met mensen, al helemaal mensen die hem intimideerde, zoals de populaire groep waar Misha bij hoorde maar alles bij Misha ging zo natuurlijk voor Keda. Het was bijna al alsof ze elkaar al langer kende dan de engels les van vanmiddag. Toch was dat de realiteit, ze waren pas begonnen met met elkaar te praten vandaag in de engelse les. Ondanks ze nog maar even met elkaar gepraat hadden, Keda keek nu al uit naar alle gesprekken en alle plezier die ze hopelijk met elkaar in de toekomst zouden hebben.
Opnieuw leken er blosjes te verschijnen op Keda’s wangen. Het kwam door de knipoog die Misha hem gegeven had. Het was fijn om te weten dat Misha hem niet anders behandelde puur omdat Keda op jongens viel maar het was tegelijkertijd ook raar voor hem dat Misha dingen deed die Keda normaal zou opvatten als flirten als hij niet 100% overtuigd was dat een jongen hetero was en Keda was toch vrijwel zeker dat Misha nooit interesse getoond had in jongens, er was ook nooit het kleinste gerucht geweest over de jongen. Eigenlijk moest Keda beter weten dan iemands sexualiteit te baseren op geruchten en of ze ooit interesse getoond hadden in een bepaald geslacht. Waarom hij niet naar roddels moest luisteren sprak voor zichzelf en waarom je iemands sexualiteit niet kon baseren op het geslacht waar ze interesse getoond in hadden was eigenlijk ook wel duidelijk, iemand kon natuurlijk nog in de kast zijn of niet weten wat of wie ze leuk vonden. De beste manier om te weten waar iemand van hield was om het te vragen. Ondanks dat ging Keda er eigenlijk toch van uit dat Misha niks anders dan hetero was. In zijn beste poging om de rode wangen van Misha te verbergen liep Keda snel voor hem uit naar binnen. “I thought you were the queen though and I was the king.” Ondanks Keda verlegen geworden was door de knipoog, dat betekende niet dat hij niet terug zou komen met weer een domme opmerking. “But from here on out, you’ll have to lead the way.” Tot nu toe viel het huis van binnen ook zeker niet tegen en kon Keda niks negatiefs zeggen over het interieur. Het was wel iets anders dan het huis waar hij en zijn moeder leefde. Het rijtjeshuis van hem en zijn moeder was wel wat simpeler en ook duidelijk een heel stuk goedkoper dan waar Misha woonde. “Do you know if anyone is home?” Al zou Keda het natuurlijk niet erg vinden als de familie van Misha thuis was, ergens was hij wel benieuwd wat voor mensen de familie van Misha waren, hij zou het ook niet erg vinden als de twee het huis voor hun alleen hadden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha volgde de jongen rustig naar binnen en sloot de deur achter hem. "Oh shit you're right. Well I'm all for fucking up gender roles so today it'll be boys first," glimlachte hij tevreden. Misha had vaak wel snel zijn woordje klaar liggen om een tegen opmerking te maken naar iemand. Dit kon of leiden naar een goed gesprek, een leuke woord wisseling, of het kon leiden tot een goede ruzie waar Misha zou winnen omdat hij nooit sprakeloos was. Het was gewoon lastig om de jongen echt sprakeloos te krijgen, hij had de ergste dingen inmiddels wel gehoord dus daar had hij ook wel een leuke opmerking naar terug verzonnen. Misha was geen groot fan van ruzies en hij had ze ook liever niet, maar als hij er dan wel eens een had dan liet hij echt niet met zich sollen. Dan zou hij gewoon zonder enig probleem de ruzie afmaken en het persoon laten inzien dat het een fout was om een ruzie met hem te beginnen. Dit zou hij dan niet doen door het persoon pijn te doen, te kwetsen of oprecht te beledigen. Maar meer door gewoon duidelijk te maken dat hij niet van zulk gedrag gediend was en dat hij het niet ging accepteren. Dit was ook de reden waarom weinig mensen nog ruzie met hem probeerde te maken. Met zijn vrienden was dat anders, maar dan vonden mensen de reactie die ze kregen gewoon leuk en wilde ze dat meer uitlokken. De meeste wisten inmiddels wel beter dan ruzie te zoeken met Misha. "Really? I was hoping you'd lead the way. But you know what? For this time I'll make an exception, next time I expect more though." Misha probeerde zo serieus mogelijk te klinken maar de brede glimlach op zijn gezicht gaf hem weg. Natuurlijk was hij ook niet serieus er over. Hij raakte zelf soms nog verdwaald in zijn huis, hij verwachtte echt niet dat iemand anders die hier nooit was geweest hem de weg zou leiden. Kort dacht Misha na bij Keda zijn vraag. Hij was eigenlijk niet zeker. "Ï think one of my sisters is home but maybe she's at work so we'll have the place to our selves." Hij wist niet waarom maar de gedachte om alleen thuis te zijn met Keda maakte hem nerveus. Misschien was het gewoon dat hij over een hoop dingen te veel nadacht, dat hij door de gedachte van alleen thuis zijn meteen aan van die instagram posts dacht waar iemand dan stuurde 'come over' en dat de ander dan niet wilde komen tot dat de een weer stuurde dat hij of zij alleen thuis was en dan plots wilde de ander wel komen. Die posts gingen er dan altijd over dat ze seks gingen hebben, dat de jongen dan eerst niet langs wilde komen omdat hij dacht dat het meisje haar ouders thuis waren dus dan zou hij niks bij haar kunnen doen. Misha vond het gek dat hij hier gelijk aan moest denken als hij dacht over alleen thuis zijn met Keda. Hij dacht er nooit zo over als hij met andere vrienden was. Hij vond het nooit spannend om met anderen alleen thuis te zijn en het maakte hem ook nooit nerveus. Hij ging er maar vanuit dat dit gevoel kwam doordat hij Keda nog niet goed kende, meer zocht hij er maar niet achter. Rustig begon Misha toen voorop te lopen naar de keuken toe. "Can I offer you something to drink? Like water, lemonade or maybe tea?" vroeg hij intussen aan Keda.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda keek om naar Misha wanneer hij de deur dicht deed en begon met praten. Voor Keda zijn gevoel was zijn hoofd al snel weer minder rood geworden, met andere woorden het was weer veilig om naar Misha te kijken. “How progressive of you.” Het was natuurlijk een grap die Misha maakte maar zo dacht Keda er eigenlijk wel over. Keda gaf echt niks om wat iemand zijn geslacht was, behalve dan als het ging om een relatie aangaan, maar voor de rest, qua geslachten maakte Keda het niks uit inhield voor wat hij of zij wel en niet kon doen. Zoals mensen die dachten dat vrouwen nooit jongens uit zouden kunnen vragen of geen aanzoek mochten doen, of jongens die niet op ballet mochten. Het was een raar idee, dat hoe je geboren was je kon stoppen van iets leuk vinden of iets doen omdat de maatschappij dat zou zien als raar. Gelukkig waren er steeds meer mensen die daar hetzelfde over dachten als dat Keda dat deed. “You’ll have to lower your expectations, there is no way.” Het feit dat Keda blij werd van dat Misha het al had over de volgende keer hield hij maar voor zich, hij maakte er ook maar geen domme opmerking over. Eigenlijk was het niet raar dat hij het al had over een volgende keer, ze moesten toch samen werken aan het project en hadden vanmiddag al besproken dat ze elkaar twee tot drie keer zouden zien. Toch kreeg Keda weer een soort blij gevoel wanneer Misha hem daar aan herinnerd had door zijn opmerking. “This place all to our own.. that sounds fun, imagine what we could do..” Zijn blik ging even rond de kamer waar ze stonden. “We could play hide and seek or tag you’re it, there is plenty of space.” Vervolgde Keda zijn zin na een paar seconden.
Het duurde niet lang voor Keda om zijn keuze te weten. Thuis hield Keda wel van een goed kopje thee, meestal dronk hij dat dan ook met zijn moeder. Terwijl ze tv keken, in de achtertuin zaten, beide aan tafel zaten te praten. Keda had een hele sterke band met zijn moeder en die band was alleen maar sterker geworden wanneer de twee waren verhuisd, weg van zijn vader. Toen hadden ze alleen elkaar nog en niet veel later de huisdieren die ze daarna ingenomen hadden. Ze hadden een kat en op zijn kamer had Keda ook een groot hok dat verticaal stond waar hij twee ratten in had zitten. Keda hield van zijn huisdieren en hield van zijn moeder. Hij was nu blijer met zijn thuissituatie dan hij ooit geweest was en zou het ook niet anders willen hebben. Zijn vader had hij dan ook bijna twee jaar lang niet meer gesproken en had er eigenlijk ook niet echt de behoefte meer toe. “I do think tea would go great with those cookies that you promised.” De koekjes waar ze het over gehad hadden in de engels les waren zeker niet ontglipt aan Keda, hoe dan ook wou hij ze proberen. Keda volgde Misha blind naar wat de keuken leek te zijn. Ook de keuken was een erg mooie kamer. Alles zag er wel anders uit dan bij hem thuis, niet dat het lelijker of mooier was, alleen anders. “But if you don’t want to heat up water, I’ll accept some lemonade as well.” Al had Misha zelf de keuze voorgelegd om thee te maken en dus zou hij het waarschijnlijk geen probleem vinden als Keda daarvoor koos, toch had Keda de drang om hem te laten weten dat als het te veel moeite zou zijn hij het niet erg vond om geen thee te drinken. Eigenlijk best dom natuurlijk, als Misha geen thee wou maken dan zou hij het simpelweg niet aangeboden hebben.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld