Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Can't trust you, baby*

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“You are, not everybody gets a nickname and most are not so… acceptable.” Mompelde hij grinnikend. Als Jared iemand een bijnaam gaf was het vaak uit ongenoegen en was het geen mooie of vriendelijke naam. In vergelijking met alle andere namen was sunshine lang zo erg nog niet. Iets aan de houding van Jonah irriteerde hem wel. Dit was wat hij gewend was van de snakes, het overly confident gedrag, de haantjes de voorste die wel wisten hoe het in elkaar zat en het allemaal wel even lieten zien. Ze hadden geen hulp nodig en de ideeën van anderen waren óf een onnodige bijzaak óf hadden zij natuurlijk allang bedacht. Jonah paste tot nu toe precies binnen het stereotype in zijn hoofd.

De manier waarop hij het zei, zo casual alsof het iets heel logisch was, wekte opnieuw een lach op en Jared beet op de binnenkant van zijn wang om het in te houden. “Dick piercings are not my thing, way to painful. You were quite eager to see it though.” Een gedachte vloog door zijn hoofd, maar deze stopte hij direct weer weg aangezien het niet van belang was. Jared hoefde niets te weten over deze jongen, over wat hij leuk vond of hem aantrok, hij moest hier wegkomen en gebruikte hem hierbij. Meer niet.

“You aren't looking so fresh either.” Mompelde Jared. Ook al was de opmerking van Jonah daar niet voor bedoeld, het voelde als een belediging en een vernedering. Zelf moe was hij in staat om deze jongen tegen de grond te werken als hij dat wilde. “Go ahead.” Voorzichtig en zo stil mogelijk volgde hij Jonah. Voor hij achter de jongen aanliep sloot hij de deur achter zich om de illusie dat ze hier nog vast zaten zo lang mogelijk te behouden. Jonah was al verderop in de gang en Jared volgde hem snel. Door de afstand viel hem een klein rood lampje helemaal onderaan in de muur hem op. “Shit.” Hij sprintte een stuk en greep de arm van Jonah en trok de jongen, die met zijn volgende stap in het oog van deze sensor zou staan, naar hem toe. Jared knikte even naar het lampje in de muur. “Movement sensor.” Mompelde hij en na even liet hij Jonah los en blies hij de adem die hij in had gehouden uit. “Let's try to avoid alerting them to our escape.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Why thank you, I feel flattered,” knikte Jonah. Hij vond het maar grappig, al leek deze situatie in zijn hoofd wel erg onrealistisch. Hij had nooit een woord verwisseld met een Raven en kon dit alles eigenlijk ook helemaal niet maken. Hij hoopte maar gewoon dat zijn gang hier nooit achter zou komen want dan zou hij zo zijn leven verliezen. Zeker iemand zo onbelangrijk als Jonah. Hij was wellicht wel een goed lid maar niemand daar binnen kon het een moer schelen of Jonah leefde of dood was. Hij was geen belangrijk persoon, was hij nooit geweest, alhoewel, zo voelde hij zich vooral. Hij had geen flauw idee hoe de anderen uit zijn gang hier over dachten, hij wist enkel dat hij er zo overdacht. Maar Jonah had ook niet zo een groot zelfbeeld. Hij deed alleen maar alsof, dat was namelijk een stuk makkelijker.

Jonah beet zacht op zijn lip om een zachte lach tegen te houden. “Well I’d have to admit that I am curious to see what a dick piercing looks like,” zei Jonah op een sarcastische toon, al was hij er best eerlijk over. Het leek hem gewoon grappig, al zou hij totaal niet iets willen doen met iemand die echt een piercing daar onder had. Het leek hem totaal niet comfortabel of fijn, voorzowel hemzelf als voor de ander. Jonah kon zich eigenlijk niet voorstellen hoe dat zou zijn, hij wist in ieder geval dat hij het niet wilde proberen, dat was dan weer echt niks voor hem. Jonah was best makkelijk als het om vorm of grootte ging, maar een piercing? Daar moest hij toch echt nee tegen zeggen. Dan zou hij veel te bang zijn om er iets mee te doen omdat hij de man geen pijn wilde doen.

“I didn’t mean it to offend you love, you look great, just tired.” Jonah wist ook wel dat hij er niet al te goed uit zag, maar de opmerking die Jared maakte veroorzaakte gek genoeg wel een grote scheur in zijn zelfvertrouwen. Meestal deden dat soort opmerkingen hem niks maar nu om de een of andere reden wel en Jonah vond het maar niks. Hij besloot zich maar stil te houden, niks wat hij zei leek goed te zijn dus hij kon dan maar beter gewoon niks meer zeggen.

Jonah had niks echt door gehad tot hij ineens aan zijn arm naar achter getrokken werd. Door deze actie voelde hij de druk op zijn borst toekomen en hapte hij scherp naar adem wat alleen voor meer pijn zorgde. “Fuck,” mompelde hij zachtjes, niet alleen door de pijn maar ook doordat de bewegingssensoren hem nu pas opvielen. “Wait but if the sensor’s here,” mompelde Jonah zachtjes tegen zichzelf en hij draaide zijn hoofd een kwartslag. “Then our escape is there,” zei hij zachter. Hij draaide nu zijn hele lichaam tachtig graden en zette twee stappen naar de andere kant van de muur, waar nog geen sensoren zaten. Hij knielde neer bij de stenen muur en begon aan de stenen te voelen. Uiteindelijk wist hij er een in te drukken en een smalle doorgang verscheen. “We’ll have to crawl through,” zei hij tegen Jared.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De lach was nu niet terug te houden en Jared sloeg zijn hand voor zijn mond tegen het geluid. “Shit, you are a bit crazy.” De opmerking leek hem nog iets anders te vertellen en Jared trok even een wenkbrauw op, maar liet het verder gaan. Het kwam niet vaak voor dat iemand binnen een gang gay was, maar Jonah leek dit wel te impliceren.

Hoewel hij er niet op voorbereid was gaven de woorden van Jonah hem een gek, maar goed gevoel. Oke, zelf was hij niet onzeker over zijn looks maar op het moment besefte Jared ook wel dat hij er niet op zijn beste uitzag. “Likewise.” antwoordde hij, bevestigend dat hij het zelfde bedoelde over Jonah. “Being tired makes me cranky.” mompelde hij vervolgens, alsof hij een uitleg verplicht was.

Hij wist niet of dit kwam omdat hij aan zijn arm had getrokken en het pijn deed of omdat Jonah geschrokken was. “U okay?” mompelde hij nadat hij Jonah had losgelaten. Het was een automatische vraag die hij eigenlijk niet eens had willen stellen, het hoorde hem niet uit te maken of de snake oké was. Al lag hij hier nu op de grond met een dodelijke wond, Jared moest volgens de manier waarop zijn gang te werk ging de jongen gewoon laten liggen. Of hij dit ook zou doen, waarschijnlijk niet. Afhankelijk van zijn eigen veiligheid uiteraard.

Terwijl Jared in gedacht was leek Jonah een nieuw plan bedacht te hebben. Het zag er nogal dubieus uit, maar voor nu was alles wat er tot nu toe gebeurd was behoorlijk dubieus. “You sure about that sunshine?” Echt vertrouwen deed hij de man niet, de kans dat hij was ingezet als een soort acteur die hem zou testen bestond ook nog. Hij voorzag de kans dat de snakes met de maffia werkte, ze waren beide sluw en achterbaks genoeg. Jared ging op zijn hurken zitten en keek even de tunnel in. “Looks cozy.” Hij besloot deze keer maar voor te gaan om de situatie van net te voorkomen. De tunnel was smal, heel smal en hij moest zijn best doen om erin te passen. Lichte claustrofobie begon op te spelen en Jared deed zijn best om rustig te blijven ademhalen en verder te kruipen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Jonah haalde even zijn schouders op bij de man zijn opmerking. "Some may never live, but the crazy never die," zei hij met een zwakke grijns, al ging hij er vrijwel meteen vanuit dat de jongen niet wist waar die quote van kwam. Het was een quote van een van Jonah's favoriete journalisten, Hunter S. Thompson. Jonah gebruikte wellicht iets te vaak quotes in zijn dagelijks leven, al hadden de meeste mensen dit nooit echt door.

Jonah knikte klein op zijn woorden, al klonk het voor hem niet behoorlijk geloofwaardig. Hij had het gevoel alsof de jongen er niks van meende, alsof hij dat maar gewoon zei uit principe sinds Jonah ook een soort van zijn excuses had aangeboden voor de verwoording van zijn zin. Ook de uitleg die de man hem gaf voelde niet oprecht voor Jonah, maar hij kon ook wel gewoon fout zitten. Zijn zelfvertrouwen was gewoon een hele trap naar beneden gevallen en dat ging niet zomaar even weer omhoog. Hij besloot er maar zo min mogelijk aan proberen te denken, in de hoop dat dit gevoel snel weg zou gaan.

Jonah keek even op met een lichte frons door de opmerking van Jared. "Sure," mompelde hij maar, niet verwachtende dat de jongen een oprecht antwoord wilde want nee, hij was niet oké. Verre van eigenlijk. De pijn die hij voelde werd met de stap erger, maar dat ging hij echt niet aan de man vertellen. Hij hield zijn gevoelens gewoon bij zich tot hij vrij zou zijn en zelfs dan zou hij het bij zich houden. Hij zou zijn gevoelens gewoon binnen houden tot hij ooit zou sterven. Zo makkelijk was het. Gevoelens delen bracht alleen maar problemen mee, zeker als een gang lid. En dan al helemaal als je je gevoelens zou delen met iemand van een compleet andere gang. Dat zou zó niet oké zijn.

"Pretty positive, love. You're doubting me?" Jonah zou het wel begrijpen als de jongen zo zijn twijfels had, ook Jonah had zijn twijfels over de ander. Hij vertrouwde hem niet en zou dat ook zeker nooit gaan doen, maar dat betekende niet dat hij deze gunst moest leveren en Jared dus met zich mee moest nemen op zijn weg naar buiten. "Ladies first," zei Jonah met een zwakke grijns toen de man voor hem naar binnen ging. Na even besloot hij er ook naar binnen te kruipen, genoeg ruimte tussen de twee latende zodat Jonah geen kont in zijn gezicht kreeg. "Just go straight ahead and take the first left turn, there should be a room there," zei Jonah hem, hopende dat Jared nu geen scheten zou gaan laten.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De woorden kwamen hem ergens bekend voor en Jared nam een moment om er op te komen. "Thats from a journalist... right? Can't remember the name." Iets wat hem altijd mateloos irriteerde was het feit dat mensen dachten dat hij, omdat hij in een gang zat, ook gelijk dom was. Om die reden voelde hij vaak de behoefte om het tegendeel te bewijzen.

“I'm serious, if I didn't know you where a snake I would say you are my type.” Jared was niet erg geheim over zijn interesse en iedereen die er een probleem mee had zou met hem te maken krijgen. Homofobie was niet acceptabel, hoe weinig mensen binnen de gang ook gay waren, er was in zijn ogen geen optie om er iets tegen te hebben. “But that's not very relevant at the moment. Getting out is the priority.” mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen Jonah.

De reactie die Jonah hem gaf was niet heel oprecht en Jared fronste terug. “If your hurt you should tell me so I can take it into account and it won't affect our escape.” Zelf had hij dan wel de pijn aan zijn gezicht en polsen, maar geen van beide was onzichtbaar of een probleem voor de situatie. “I always doubt people I don’t know and especially people from rival gangs.” Zei hij met een schouderophaal. Dit was meer dan logisch, in ieder geval voor hemzelf. Jared wierp Jonah een vuile blik, maar een lach brak er stiekem doorheen voor hij de tunnel in dook.

Hoe verder hij in de tunnel kwam, hoe erger en beklemmender het werd. De angst naam met de seconde toe en Jared kon er niets tegen doen. “Hmhh.” mompelde hij, hopend dat Jonah deze bevestiging zou accepteren. Zijn armen begonnen licht te trillen, iets wat niet hielp bij het vooruit komen. Ze zouden een behoorlijk probleem hebben als hij hier nu niet meer uit zou kunnen komen door de paniek die opborrelde. In de meeste gevallen had Jared geen last van de claustrofobie, liften waren ook geen probleem. De eerste keer dat hij het merkte was toen hij zich had moeten verbergen in een enorm kleine kledingkast, maar deze tunnel was zo veel erger. Zijn ademhaling had hij niet meer onder controle wat er voor zorgde dat hij af en toe zwarte vlekjes voor zijn ogen zag. Jared ging steeds minder snel vooruit, het kostte te veel moeite.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Jonah deed moeite om een zwakke glimlach te verbergen. Mensen hadden het nooit door als hij qoutes gebruikte, laat staan dat ze wisten van wie het was. Jonah moest eerlijk zeggen dat dit zijn hart wel goed deed, al zou hij dat nooit toegeven. "Hunter S. Thompson, a great journalist," zei Jonah, zwak glimlachend om duidelijke redenen. Het was dat Jared een raven was, anders had Jonah graag langer tijd met de jongen willen besteden, al zou hij dat voor altijd tot zichzelf houden.

"I doubt it, but thank you," zei Jonah simpel. Tot nu toe had Jared hem alleen bij slecht licht kunnen zien. Iedereen zag er meteen tien keer zo knap uit bij slecht licht sinds je dan alle imperfecties niet kon zien. Jonah zag er bij goed licht lang niet zo goed uit als hij nu deed. En hoe graag hij de jongen ook wilde geloven, hij kon het gewoon niet. Het was gewoon ongeloofwaardig naar Jonah zijn mening.

"I won't affect our escape negatively," mompelde Jonah terwijl hij met zijn ogen rolde. Wellicht zou het dat wel gaan doen, maar Jonah was geen lul. Hij zou dan gewoon de richtingen aan Jared geven zodat de jongen zelf wel kon ontsnappen. Hij had immers een gunst tegoed bij Jared en dat was dit. Als hij dan voor dood achtergelaten werd zou hij tenminste willen sterven met goede karma. "My gang does not define me, love," mompelde Jonah. Het was een zin waarvan hij nooit verwacht had dat hij het zou zeggen. Het was ook wel een rare zin om uit te spreken, maar toch wilde hij het even duidelijk maken. Waarom wist hij eigenlijk niet.

Jonah hield zijn blik strak op Jared, zich afvragend of de jongen wel helemaal oké was. Al bleek het vrij snel dat dat helemaal niet zo was. "Buddy? Hey love what's wrong?" Jonah probeerde langs hem te kijken om zowel zijn gezicht te zien en te zien hoe dicht bij ze bij de uitgang waren. "Claustrofobia hm? Fuck. Uh, hang on alright stop crawling. C'mere." Jonah wist best goed hoe hij mensen moest troosten in dit soort situaties, al was het lastiger sinds ze letterlijk in de kruipruimte zaten. Hij zou alsnog zijn best ervoor doen, zelfs al was de jongen technisch gezien zijn vijand. "I need you to calm down alright? Take a deep breath with me, in to your nose, out through your mouth."

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Bij het noemen van de naam wist Jared het direct weer. “That's it! I knew it.” een tevreden glimlach speelde op zijn gezicht. De glimlach van Jonah vertelde hem dat de jongen zijn kennis wel kon waarderen, iets dat hem nog tevredener maakte.
Het irriteerde hem dat Jonah de opmerking niet geloofde. “I'm dead serious, I fall for both looks ánd personality.” Jared schudde zijn hoofd even. Waarschijnlijk had hij de opvattingen van Jonah verkeerd begrepen was de jongen geen fan van gay guys, dacht hij blijkbaar dat deze mannen alleen maar voor uiterlijk gingen. Wat hij tot nu toe van Jonah had gezien was niet mis, maar de persoonlijkheid maakte het af. Hoe irritant hij tussendoor ook was. Jared kneep even ongezien in zijn arm om zichzelf af te leiden van deze, zeer onbehulpzame, gedachten.

“Alright, if you say so.” Zolang het geen probleem zou vormen was Jared niet van plan er moeilijk over te doen. De pijn van Jonah was zijn zaak of zorg niet tot dat het hem zou belemmeren. Hoewel hij van dat feit overtuigd was probeerde hij te inventariseren wat er mis moest zijn, iets dat lastig was in de weinige verlichting. Wat Jonah hem zei bracht Jared echter nogal in verwarring. De woorden waren heel logisch en toch ook heel raar. “Sounds good.” Kwam langzaam uit zijn moet terwijl hij nadacht over wat zijn woorden dan uiteindelijk zou betekenen.
Jared knikte ter antwoord op de vraag, zich niet bedenkend dat Jonah dit waarschijnlijk niet eens kon zien. Zijn keel zat dicht en hij had niet het idee een verstaanbaar antwoord te kunnen geven. Op het moment dat Jonah hem gebood te stoppen deed hij dit ook direct. Er was niet veel ruimte, maar het lukte Jared om zich zo te draaien dat hij Jonah aan kon kijken. “Can't” Het kwam er vrijwel onverstaanbaar uit en het praten gaf hem enkel het idee nog minder lucht binnen te krijgen. Zijn lichaam begon nu geheel te trillen en Jared keek weg om niet te laten zien hoe zeer hij zich schaamde, hoe vreselijk hij dit vond en hoe hard hij wenste dat niemand hem zo zou zien. Het was gewoon niet mogelijk om adem te halen, niet mogelijk om invloed te hebben op wat zijn lichaam deed.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Jonah beet even zacht op zijn lip. "Well my personality is shit and my looks are even worse, so I'm sorry but if I'm your type then you have a terrible taste in guys," zei hij wat zachter. Jonah wist heus wel dat hij een erg irritant persoon was en hij twijfelde er zeker niet aan dat Jared hier mee eens was. Zelfs Jonah was het er mee eens, dus hij zou het niemand anders ook kwalijk nemen als ze hem irritant vonden. Jonah had er gewoon moeite mee om te kunnen geloven dat iemand zijn persoonlijkheid leuk zou kunnen vinden. Uiterlijk kon misschien nog wel, er waren altijd wel mensen die juist vielen voor lelijkere mensen, maar zijn persoonlijkheid was zó brak dat hij dat zich absoluut niet kon voorstellen.

Jonah was er niet helemaal zeker van dat zijn pijn niet belemmerend zou worden, het zou zo kunnen dat de pijn in zijn borst hem uiteindelijk te veel werd dat hij gewoon niet verder kon lopen. Maar voor nu negeerde hij het maar en ging hij er mee door. Hij hield in gedachte dat de pijn weg zou gaan als hij buiten stond, al wist hij natuurlijk wel dat dit onmogelijk was en niet zou gebeuren. Zijn woorden leken Jared lichtelijk in verwarring te brengen maar Jonah besloot dat dat maar goed was en dat hij zo niet bevraagd zou worden. Jonah wist zelf ook niet precies wat hij er mee bedoelde. Ja, natuurlijk dat zijn gang hun gedrag niet automatisch zijn gedrag zou zijn, en dat hij niet verantwoordelijk stond voor de daden die zijn gang deed, maar verder? Hij had geen idee.

Jonah keek toe hoe de jongen zich wist om te draaien. Het was erger dan Jonah had verwacht en hij begon zich lichtelijk zorgen te maken. Als hij hier zou flauw vallen zou Jonah hen er niet uit kunnen halen. Jonah moest hem dus oprecht rustig maken. "Hey, hey look at me love," zei Jonah en hij plaatste een hand op Jared zijn wang zodat de jongen hem aan zou kijken. "I really need you to try your best yeah?" Jonah begon ook wel door te krijgen dat zijn woorden helemaal geen nut hadden op Jared zijn situatie. Hij deed zijn best om na te denken over oplossingen. "Ugh, fuck. Well alright you're not going to like this but please, don't hit me," mompelde Jonah toen. Bij een EHBO cursus had hij meerdere manieren geleerd om mensen uit een paniek aanval te krijgen, hij herinnerde zich er nu echter maar 1 van en hij moest die manier maar gaan uitvoeren, hij had geen andere keus. Dus toen, met lichtelijke tegenzin, drukte Jonah zijn lippen tegen die van Jared aan en kneep hij zijn neus zachtjes dicht met zijn vrije hand. Hij had zijn andere hand ook kunnen gebruiken om voor de jongen zijn mond te houden, maar hij had die hand al vol met de jongen zijn wang zodat hij niet kon weg kijken, hem kussen was dus zijn enige optie.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De manier waarop Jonah zichzelf bijna de grond in trapte met zijn eigen woorden was verbazingwekkend. In zijn hoofd had de jongen een veel groter ego dan hij op dit moment bleek te hebben. Toch grinnikte Jared even en haalde hij zijn schouders op. “You should this a bit more highly about yourself, you know. Even though you are annoying it is not that bad and you have showed some nice quirks as well.” Jared had geen idee waarom hij de jongen zo zeer omhoog wilde praten, het leek hem gewoon de beste optie op dit moment en hij meende het ook. Het was irritant hoe zeer de jongen zijn gedachten overnam, iets wat hij zeker niet kon gebruiken in combinatie met de vermoeidheid. Het leek alsof hij zijn laatste beetje focus eraan verloor en Jared deed zijn best om hier iets aan te doen door het ritme van een liedje uit te tikken op zijn been. Meestal gebruikte hij liedjes om bij de les te blijven, over ritmes hoefde hij niet na te denken. Het leek alsof zijn vinger dit op de automatische piloot deden. In de tunnel kon dit echter niet meer aangezien hij zijn handen nodig had.

Met tegenzin keek hij de jongen weer aan. Dit was niet de allereerste keer dat dit gebeurde en Jared wist dat hij er waarschijnlijk uitzag als een verwilderd, bang dier op dit moment. Het gaf hem het idee dat hij zwak was en faalde. Hoewel het er waarschijnlijk niet zo uit zag wierp Jared hem een, in gedachte, boze blik toe toen Jonah zei dat hij zijn best moest doen. Alsof dit een grap was, alsof hij dit wilde en niet vocht tegen die angst. Hij probeerde oprecht om de ademhaling van Jonah te volgen, maar zijn lichaam wilde het niet. De zwarte vlekken werden erger wat juist voor meer paniek zorgde. De kans dat ze hier nu vast zouden komen te zitten door hem was groot. Jared luisterde niet meer naar wat Jonah zei, wat er voor zorgde dat hij schrok toen de jongen zijn wang aanraakte. Voor hij besefte wat er überhaupt gebeurde kuste Jonah hem. Het was duidelijk niet omdat hij er zin in had, maar ondanks dat voelde zijn lippen zacht en als een focuspunt. Jared sloot zijn ogen en zonder er bewust van te zijn kuste hij Jonah terug. De hand van de jongen die zijn neus dichtkneep en zijn lippen die zijn mond afgesloten gaven even het gevoel te stikken, maar ondanks dat trok de paniek langzaam maar zeker weg.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zacht lachte de jongen even. Het klonk gewoon gek zoiets uit Jared zijn mond te horen komen. Hij had oprecht beledigingen van hem verwacht, dat Jared hem zou vertellen hoeveel gelijk hij had en hoe vreselijk hij eigenlijk was. "Easier said than done," zei hij, een schuine glimlach zwakjes spelend op zijn gezicht. Zijn zelfbeeld was normaal heus niet zo laag, maar nu het wel zo was kon hij er niks aan doen. Hij besloot dit maar gewoon op zijn vermoeidheid te schuiven. Dat was makkelijker dan zich er druk om maken voor niks.

Jonah liet na even voorzichtig zijn hand weg zakken van de jongen zijn neus zodat hij daardoor weer adem zou kunnen krijgen. Jonah merkte op hoe Jared hem terug leek te kussen en bleef dan ook in dit moment hangen. Hoe kon iets wat zo fout was toch zo goed voelen? Jonah wilde gewoon niet meer geloven dat Jared een raven was. Heel voorzichtig liet hij de jongen zijn lippen weer los, hoewel iets aan hem hier een groot bezwaar tegen had. Jonah voelde zich alsof hij meer wilde, al wist hij dat dit gewoon niet kon. Niet nu en niet met Jared, hoe graag zijn lichaam dat leek te willen. Hij moest zich er aan herinneren dat hij deze actie deed om de jongen uit zijn paniek aanval te helpen, niet voor zijn eigen lol. Niet omdat hij Jared wilde kussen, want dat wilde hij niet, dat mocht hij gewoon niet willen. Jonah had niet door hoe dichtbij hij zijn gezicht bij Jared hield, hoe hij vanaf hier de kleine spikkels groen in zijn ogen kon zien, en zijn parfum kon ruiken, al dacht Jonah eerder dat dat gewoon de geur van zijn lichaam was. Tot zijn opluchting merkte hij wel dat de jongen weer rustiger was geworden. "I'm sorry about that," zei Jonah zachtjes, haast fluisterend, al had hij totaal geen spijt. Jonah zou het zo weer doen, en weer, en nog eens zelfs al had Jared geen paniek aanval meer. Deze gedachtes duwde hij gelijk van zichzelf af, hij kon dit niet doen. Hij mocht er niet eens aan denken. Jonah zou dood kunnen gaan door dit. Hij zou zijn leven nooit wagen voor een jongen, zeker niet voor een raven.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Zijn hartslag bonkte intens in zijn oren en Jared legde zacht een hand op de schouder van Jonah om zich te stabiliseren. Het was maar goed dat niemand hier ooit over zou horen, dat ze in een kruipruimte waren en alleen hij en Jonah dit moment meemaakte. Vrij snel leek Jonah al terug te trekken en hij kreeg de neiging om naar voren te buigen en zijn lippen weer te vinden, maar deed dit niet. “No.. it's fine. Thankyou.” Het kwam er zacht en iets buiten adem uit. De immense stilte van gevuld met een spanning die heel anders was dan zijn paniek van net. Hoewel hij nog steeds angst voelde en het liefst zo snel mogelijk uit de ruimte wilde zijn. De nabijheid van Jonah duwde dit echter iets naar beneden en maakte het leefbaar. Zijn lichaam trilde nog steeds licht en een wat benauwd gevoel bleef bestaan, waarschijnlijk zou dat pas weggaan als hij hier uit was.

“I was right, you are totally my type.” Het was er uit voor Jared het doorhad. Nu hij Jonah zo dichtbij zag was er geen twijfel over mogelijk dat de jongen er goed uit zag. Voordat Jonah de kans zou hebben om hierop te reageren trok Jared zich iets terug. “Let's get out of here quickly.” mompelde hij waarna hij zich weer, met moeite, om wist te draaien. Jared begon verder te kruipen en tot zijn opluchting kwam de splitsing in beeld, daar waar hij volgens instructies van Jonah links moest gaan. Het bleef enorm moeilijk om kalm te blijven, maar hij focuste zich op het feit dat hij niet alleen was en de uitgang dichtbij moest zijn. “Thank god.” mompelde hij bij het zien van een kleine opening aan het eind van de gang. “I'm never doing this again.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Voorzichtig knikte hij toen Jared zei dat het oké was. Hij kon het niet helpen even te glimlachen bij zijn bedankje, het was dan ook een gekke gedachte. Hij was nog nooit eerder bedanks voor het kussen van iemand, dat was ook weer iets nieuws. “Anytime,” mompelde hij zachtjes, implicerende dat hij dit wel vaker zou willen doen, al hoopte hij niet dat Jared het op die manier op zou vatten. Hoewel de man al meerdere keren duidelijk had gemaakt dat Jonah zijn type was wilde Jonah nog steeds niet toegeven dat Jared ook zeker zijn type was, niet aan Jared maar eigenlijk ook niet aan zichzelf.

En het was alsof hij Jonah’s gedachte kon lezen want daar was het weer, dat zinnetje dat Jonah voor altijd zou na blijven. Als er iets was wat hij aan deze situatie zou onthouden dan was het dat wel. Hij kreeg echter geen tijd om hier op te reageren sinds Jared al vrij snel weer verder wilde, wat Jonah goed kon begrijpen. Hij begon maar achter de jongen aan te kruipen, dit keer kon hij echter zijn ogen niet afhalen van wat recht in zijn gezicht zat.

Het duurde niet lang tot ze bij het einde van de gang kwamen. “You won’t have to love,” mompelde Jonah, er van uitgaande dat dit de enige kruipruimte was waar ze door heen moesten gaan. Niet veel later waren ze beide door het gat gekropen en stonden ze aan de muur van een compleet nieuwe kamer. Het licht was hier aan en plots waren beide jongens compleet zichtbaar, niet alleen voor elkaar, maar door de spiegels die aan de muur voor hen hingen ook voor zichzelf. Jonah deed zijn best niet in de spiegel te kijken, wetende dat hij niet blij zou zijn met wat hij zag. In plaats van dat ging hij gelijk op zoek in de kamer naar een uitweg. Hij herinnerde zich de kamer wel, maar kon hij zich ook herinneren waar de uitweg was nu ze er allemaal spiegels in hadden geplaatst? Jonah schudde zijn hoofd even en draaide zich naar Jared, wie hij nu echt goed kon bekijken. En holy shit. Holy mother of shits. Als Jonah niet al overtuigd was van de jongen zijn schoonheid was hij dat nu zeker wel. Ondanks dat hij vermoeid leek, nog steeds lichtelijk angstig van de kruipruimte en er zweet op zijn voorhoofd liep zag hij er nog steeds geweldig uit. Jonah kon haast jaloers worden op de man zijn looks, maar hij wist beter dan dat, hij was niet een jaloers type. “You alright?” Vroeg Jonah toen maar.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Zijn bedankje was vooral geweest voor het feit dat de jongen hem uit de paniekaanval had geholpen en niet perse omdat hij hem gekust had. Al moest Jared toegeven dat de kus niet verkeerd was geweest, veel zachter dan hij verwacht had. Bij Jonah's antwoord verscheen een kleine grijns op zijn gezicht. Mogelijk begreep hij de hints die hij leek te krijgen van Jonah heel verkeerd… maar hij dacht niet dat dit het geval was. Dit was de eerste keer dat hij deze toenadering accepteerde van iemand uit een andere gang en Jared twijfelde hoe slim dit was. Er was nog steeds een kans dat dit alles een list was en Jonah door de maffia of de snakes was ingezet om hem tegen te werken. Daarnaast zou hij enorme problemen krijgen met zijn gang, iets wat hij graag wilde voorkomen.

De woorden van Jonah waren niet erg overtuigend, maar Jared moest het er voor nu maar gewoon mee doen. Als er nog zo'n ruimte zou zijn was hij er vrij zeker van dat hij er niet meer in zou gaan. Eenmaal uit de ruimte had hij het gevoel eindelijk weer adem te kunnen halen. Jared leunde tegen de muur en keek de ruimte rond. “This is fun.” mompelde hij terwijl hij zijn reflectie bekeek. “My god I look like shit.” Hij lachte zwak en liet zijn blik naar Jonah glijden. Dit was toch een veel beter beeld dan hij zich had voorgesteld en een iets wat sluwe glimlach verscheen op zijn lippen. Naar deze jongen kon hij nog wel heel wat tijd staren. Ja absoluut materiaal om te zoenen, dat was zeker. “Yeah just lovely…” mompelde hij, ook al wist Jared dat het duidelijk te zien was dat hij zich niet oké voelde. “Will be fine, we can go on.” Opnieuw nam hij alle spiegels in zich op, in een flikkerde een donkere schaduw maar op het moment dat hij zich er heen draaide leek dit verdwenen te zijn. “Strange..”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Jonah kon het niet laten even te lachen door Jared zijn opmerking over zijn eigen uiterlijk. Het was niet helemaal waar, natuurlijk had hij er vast beter uit gezien ooit, maar Jonah was er nig steeds van ivertuigd dat de jongen er vreselijk goed uit zag. “Sure you do,” knikte hij maar. Jonah daarentegen zag er echt niet uit, wat te verwachten was. Maar hij had er ook niet uit gezien toen hij nog niet ontvoerd was, dus dat verklaarde een hoop. Kort keek de jongen weer om zich heen, niet begrijpend waar de deur in deze kamer kon zijn. Jonah was honderd procent zeker dat er een deur moest zijn, althans, dat had gemoeten als ze echt bij de maffia waren. En ze moesten wel bij de maffia zijn want tot nu toe had alles geklopt, dus waarom was deze kamer ineens zo anders?
Hij keek kort terug naar Jared bij de jongen zijn antwoord. “Alright, let me know if there’s anything I can do for you,” knikte hij maar en hij liep op de spiegel af. Jonah plaatste zijn duim tegen de spiegel aan en keek naar de weerspiegelinh. Zijn eigen duim en de weerspiegeling hadden een ruimte er tussen, wat betekende dat het een echte spiegel was. Maar dat was er maar een van de tien ofzo die in de kamer stonden. Hij keek even op door de opmerking van Jared. “What? Did you see anything?” Vroeg hij gelijk terwijl hij intussen door ging met het checken van alle spiegels. Toen Jonah bijna alle hoop had opgegeven plaatste hij zijn duim voor de laatste keer ope en spiegel. Tot zijn verbazing raakte zijn duim en de weerspiegelinh elkaar aan, er zat geen ruimte tussen. “Well fuck,” mompelde hij grijnzend, blij met zijn ontdekking. Hij verspilde dan ook zeker geen tijd meer en trok meteen zijn hemd uit. Hij bond deze rond zijn hand zodat zijn vuis beschermd was tegen glas. “Back off yeah, wouldn’t want to get glass in you, love,” zei Jonah hem voor hij uithaalde en hard tegen het spiegelraam aan sloeg. Het raam brak, al het glas viel de ruimte achter de spiegel in. Ooit had op de plek van die spiegel een deur gezeten, nu zat er alleen nog een gat met scherpe randjes.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Of de jongen het meende of niet was nog maar de vraag en Jared besloot om de opmerking van Jonah te negeren. Wanneer hij geen antwoord wist of twijfelde aan wat iemand zei was negeren vaak de betere optie. Dit was minder riskant dan toch iets zeggen en compleet verkeerd zitten, iets wat hij had moeten ervaren voor hij dit ook doorhad.

Nu hij de kamer beter in zich opnam viel hem pas op hoe vreemd dit was. Een kamer vol spiegels wat niet logisch voor de maffia en Jared begreep niet wat de bedoeling er überhaupt van was. Jonah begon de spiegels aan te raken en Jared hield de omgeving in de gaten om te voorkomen dat er vallen of andere problemen verstopt zaten. “I think so… but it’s gone now.” Jared was er heel zeker van dat hij niet gek werd of zomaar iets zag en toch was hij alleen met Jonah in deze ruimte. Een onprettig gevoel, alsof ze bekeken werden, bekroop hem.

Bij de blij klinkende reactie van Jonah keek hij weer naar de jongen. Zijn ogen werden iets groter toen Jonah zijn shirt uittrok en Jared nam dan ook alle tijd om dit te observeren. Fuck… deze jongen was een véél te grote verleiding en afleiding op dit moment. Kort schudde Jared zijn hoofd terwijl hij een stap achteruit zette om uit de gevarenzone te staan. “This shit is getting weirder and weirder…” Jared liep terug naar Jonah en het gat terwijl hij met zijn schoen wat glas uit de weg veegde. “I am seriously doubting about who took us here…” Zijn blik gleed naar Jonah en hij gebaarde naar de wang van de jongen. “You got a cut from the glass right there.” Het was niet heel belangrijk, maar toch kon hij het niet laten om dit te benoemen. “Alright let's see what kind of crazy is waiting on the other side.” Jared stapte het gat in en probeerde te wennen aan het mindere licht hier.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld