Orpg // Kittenpainfull - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Kittenpainfull

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Alexander had geen idee hoe het vanaf nu zou zijn met een vrouw op het schip, ze hadden nog nooit een vrouw in hun midden gehad. De enige keren dat de mannen te maken hadden met vrouwen was wanneer ze naar het bordeel gingen om zich te vermaken met de hoeren. Voor de rest wist geen enkele man hier hoe ze met een vrouw moesten omgaan, na jaren alleen maar met mannen op zee te leven. Gelukkig was Alex niet zo erg als de andere mannen van zijn bemanning, het was niet alsof de sociale skills van Alexander net zo erg waren als alle andere oudere mannen op zee. Dat was toch wel iets waar hij aardig trots op was, het feit dat hij wist dat niet elke vrouw een hoer van het bordeel was en dat je niet elke vrouw zo kon behandelen.
De vraag die Aurelia gesteld had was dezelfde vraag die Alexander in gedachten had. De jongen had geen idee wat nu precies de bedoeling was, wat er ging gebeuren. Daarom was Alexander dan ook wel blij met feit dat er iemand was die de vraag gesteld had. Zijn blik ging van de vrouw meteen richting zijn kapitein, hopend op een duidelijk antwoord. “Well, for now Alex here will take you to one of the rooms in the ship and just lock you up there, maybe keep a little bit of an eye out on you, make sure you don’t do anything.” Alexander kreeg bijna meteen een verwarde en geschrokken blik op zijn gezicht. Was hij nou echt degene die oppasser van de vrouw moest gaan spelen. “But captain, can’t someone else keep an eye out on her?” Het was niet echt een taak waar Alexander blij van werd. “I don’t want anything to happen to the lass.” Begon de kapitein. “You are the only one I can trust with her, you know how the other men are.” Een zucht kwam van Alexander vandaan.
Alex hield zijn blik van de brede man af en richtte deze op Aurelia. “Are you just going to follow me this time or do I have to drag you with me again?” Vroeg Alexander haar terwijl hij zichzelf van de muur afhaalde. Met een rustige pas liep hij alvast richting de deur van de kajuit, ervan uitgaande dat de vrouw deze keer de man gewoon zou volgen, of eigenlijk was het meer hoop.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ze zat niet verkeerd toen de kapitein vertelde dat de jonge Piraat met de naam Alex op haar moest letten. Maar de rede verbaasde haar. De Kapitein wilde niet dat haar iets overkwam en dat had ze niet verwacht. Als Alexander de enige was die hij vertrouwde, dan kon ze van geluk spreken dat ze aan hem toegewezen was. Wat als ze straks thuis kwam en geen maagd meer was.. Dan wilde niemand haar meer hebben en belandde ze op straat of als een oude vrijster. 'No, I'll come with you..' mompelde ze en stond op. Ze liep naar Alexander toe en maakte nog een reverence naar de kapitein. Ze kon zich maar het beste gedragen anders gebeurden er vast ergere dingen. De kapitein mocht deze man dan vertrouwen, maar zij vertrouwde niemand op dit schip.
Ze volgde hem het dek weer op en keek om zich heen. Ze waren omringd door water en nergens om zich heen kon ze ook maar iets van lichtjes zien wat betekende dat ze in de buurt van land waren. Ze waren vast al heel ver weg van Engeland. Haar blik dwaalde omhoog naar alle duizenden sterren en ze stuurde een klein gebed naar welke god er ook naar haar mocht luisteren om haar weer veilig thuis te brengen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Alexander was blij om te horen dat de vrouw hem gewoon zou volgen, dat betekende dat hij haar niet opnieuw moest meeslepen naar waar hij haar wilde hebben. Dat maakte zijn taak eigenlijk een stuk makkelijker, dus dat kon hij dan wel waarderen. Met een korte knik draaide de man zich naar de deur en opende deze om vervolgens de vrouw naar buiten te laten en zelf te volgen. “Goodbye captain.” Sprak Alex nog voor hij de deur weer achter zich dicht deed. Eenmaal op het dek zag Alex dat het al aardig rustig was wat betekende dat meerdere mannen van de bemanning al besloten hadden om in hun hangmatten te spreken en te gaan slapen. Alex kon ze moeilijk ongelijk geven, helaas voor hem leek het er niet op dat hij nu direct door kon gaan en kon besluiten om te slapen.
Alexander liep over het dek naar een andere deur. “This way.” Mompelde hij naar Aurelia terwijl hij doorliep. Hij opende de andere deur, deze ging naar een trap dieper naar beneden het schip in. Vrijwel meteen liep Alexander de trap af en liep hij direct door naar een kamer waar hij voor nu Aurelia in zou stoppen. Het was een niet al te grote kamer maar ook niet zo klein dat het onmenselijk was om haar daar te laten. De kamer werd nu voornamelijk gebruikt om goederen op te bergen, er stonden dus een paar vaten, kisten en zakken maar voor de rest was er nog ruimte zat. Hij opende de deur voor Aurelia en keek over zijn schouder om haar aan te kijken. “I suppose this is where you’ll be staying for a while.” Alexander maakte een handgebaar om duidelijk te maken dat ze naar binnen moest lopen. Dan zodra ze binnen was volgde de man haar de kamer in en sloot hij de deur achter hem. Het was vanaf nu dus zijn taak op het schip om er voor te zorgen dat er niks zou gebeuren met Aurelia, iets was toch aardig begrijpelijk was. Als er iets met haar gebeurde dan zou ze minder waard zijn of de kans zou zelfs bestaan dat de koninklijke familie haar niet meer wou en dan zouden ze al helemaal niet meer veel kunnen vragen, ondanks het feit dat haar vader een hertog was.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Aurelia keek het kleine kamertje rond en zag een hangmat hangen met een deken er in. Het schommelen van het schip was een stuk heftiger nu ze benedendeks waren en ze probeerde om haar evenwicht goed te bewaren. Stilletjes liep ze naar de hangmat en ging er in zitten. Hoe moest ze nou proberen te slapen? Ze had nog nooit in een hangmat geslapen en het schip kraakte aan alle kanten. Bovendien vertrouwde ze Alexander ook nog steeds niet. 'I don't understand how you could do this. You will all pay for what you did.' zei ze en keek hem aan. Ze probeerde moedig te lijken, maar ze wist dat ze daar al ontzettend in had gefaald.. Voorzichtig ging ze in de hangmat liggen en keek naar het schommelende plafond boven haar. Ze voelde haar mag samen draaien en kneep haar ogen dicht. Fantastisch, ze had ook nog eens last van zeeziekte..
Als kind mocht ze nooit met haar vader mee als deze ging varen. Ze bleef altijd thuis met haar kindermeisje die op haar lette. Ze ging naar school zoals elk kind van een rijke familie. Ze was slimmer dan al deze piraten bij elkaar.. Maar toch zat ze hier en was er niks wat ze kon doen.. 'I hate you..' mompelde ze. 'All of you.'

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Alexander sloot de deur achter zich en sloot hemzelf en Aurelia samen op in de kamer. Uiteraard ging de jonge vrouw direct door naar de hangmat, het liefst zou Alexander op het moment ook wel in een hangmat willen liggen maar dat leek nu dus niet mogelijk te zijn. In plaats daarvan ging Alex op de grond zitten tegenover de prinses. Ze leek nog niet over het feit te zijn dat ze meegenomen was maar kon Alexander het haar verwijten? Het was niet iets waar je naar 5 minuten over kwam en oké mee was. De vraag was of ze er überhaupt ooit overheen zou komen, het feit dat ze zomaar meegenomen werd uit haar eigen kasteel was iets wat haar nog wel even zou blijven. Vooral nu zou ze erg overstuur zijn en daar kon Alex ook zeker wel begrip voor hebben. Als antwoord op haar vraag haalde Alex zijn schouders op, hij was niet zeker of Aurelia de vraag serieus bedoelde of dat ze het meer bedoelde als en retorische vraag. “We do whatever we can to make some money.” Volgde Alex zijn antwoord op. “Even if the price we pay is with our lives.” Al was dat alleen als ze gepakt werden en tot nu toe was dat nog nooit het geval geweest. Het leven van een piraat was altijd onzeker, je kon elk moment overvallen worden en beroofd worden van je leven, je wist nooit zeker hoeveel je betaald kreeg van je kapitein en er kon elk moment zomaar een storm ontstaan terwijl ze op zee waren. Dat alleen waren nog maar een paar dingen die het leven van een piraat onvoorspelbaar en gevaarlijk maakte en toch waren er genoeg mannen die voor het leven kozen. Waarom precies leek Alex zelf ook niet te weten, de jongen had zijn eigen reden net zoals elke andere man op zee en dus deed Alex wat hij kon op zee.Een kleine spottende lach kwam van Alexander vandaan bij het horen van de woorden van Aurelia. “Oh no.. what a tragedy.” Lachte de jonge piraat. Haar opmerking deed er gewoon voor zorgen dat hij moest lachen. Alsof het daadwerkelijk iets met de ruige piraten zou doen dat Aurelia een hekel aan hen had. “But for what it’s worth, we don’t like you or the royal family very much either, so I’d say we are even.” Geen enkele piraat was groot fan van de koninklijke familie. De koninklijke familie was de reden dat zoveel piraten gehangen werden en om het leven kwamen, het was dus geen wonder dat de twee, piraten en de koninklijke familie, het niet goed met elkaar konden vinden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld