Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Put your hands in mine

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

"Ach, je leert het de harde weg." zei ik even schouder op halend. Ik wist waarom de vorige assistente het niet meer aan kon, ze was te snel over gelopen met dingen. Ik bedankte hem nog voordat ik verder liep.
Na een lange tijd wat geschreven te hebben, voelde ik mijn handen wel even en stond op. Het was al ergens tegen de middag en begon trek te krijgen. Ik bekeek hoever ik was en kon wel even een pauze nemen. De middag bel zou zo wel gaan.
Net dat ik de ruimte uit wilde lopen, werd er op de deur geklopt. "Ja." antwoorden ik en zag dat het de rechterhand was van de gouverneur. "Ik kom." zei ik meteen en streek mijn kleding glad om met hem mee te gaan. Snel liep ik achter hem aan tot we bij het kantoor was, ik werd naar binnen geleid en stond voor zijn bureau stil. "Ja, wat kan ik voor u doen?" vroeg ik. Een glimlach sierde zijn lippen en stond op. "Ik zag hoe je het afhandelde tussen de heren, je staat sterk in je schoenen." zei hij, "Dank u meneer," zei ik en knikte even. "Ook hoe je gewoon door de modder liep om een brief af te leveren, dat zou niemand gedaan hebben." zei hij en kwam voor mij staan. "Deed je het zelfde op basis noord?" vroeg hij dan.
Ik schudde mijn hoofd. "Nee meneer, daar deed ik echt alleen het papier werk, verder niets meneer." gaf ik als antwoord. "Goed, " ging hij verder en begon door de ruimte te lopen.
Had hij mij daarnet met de brieven uitdelen bekeken? Ach, wat maakte het uit, ik was blij dat hij het sterk vond. Al snel stond hij weer voor mij stil en hij zette een grote glimlach op. "Het is je eerste dag hier en je stelt me niet teleur Hanna." zei hij.
Zo zei hij nog wat dingen waarna ik mocht gaan. Het voelde raar om nu al van die complimenten te krijgen, nu wist ik zeker dat ik nog beter mijn best moest doen.
Nadenkend liep ik over de betonnen weg die aangelegd was richting de kantine, trek had ik nu zeker wel.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Hij ging verder en praatte hier en daar met wat van zijn vrienden. Na de post was iedereen altijd zo opgetogen. Brieven van familie waren vaak erg emotioneel en kwamen hard aan. Daar wouden ze dan even een gesprekje over hebben. Brieven van hun vriendinnen en eventueel minnaressen, ja dat ging er dan weer een heel stuk luchtiger aan toe. Zo had hij een vriend die thuis een vrouw en kind had zitten maar wel van verschillende vrouwen brieven kreeg. Michael vroeg zich toch af wat je dan bezielde. Dat zou hij zelf niet kunnen, zo dacht hij toch. Natuurlijk zat hij niet in die situatie en kon hij dan ook niet oordelen, maar hij zag zichzelf niet in staat om zo een gedrag te kunnen vertonen. Hij had ook helemaal geen vriendin dus hij moest daar niet over nadenken. Hij had het altijd veel te druk gehad en een vriendin kon hij dan ook niet houden. Achteraf gezien was hij daar wel blij mee. Naar hier komen als je iemand had was niet alles en hij vond het dan ook prima zo. De bel gaat, teken dat ze mogen gaan eten. Dat waren dan toch de hoogtepunten van de dag. Het eten hier was zeker niet fantastisch, maar het kon wel erger. Zo lekker als zijn moeder kon niemand koken maar ze deden hun best wel hier. Er werd een hele hoop werk in gestoken, eten maken voor zoveel mensen en hij was dan ook dankbaar aan al het personeel. Achter de rest aan liep hij naar binnen toe, richting de kantine waar de borden alvast op de tafels klaarstonden. Hij nam plaats waar hij meestal zat en keek. Het zag er niet super uit, maar met wat brood bij zou het wel smaken. Nadat iedereen er is begint hij rustig met eten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

De bel was al gegaan, dus iedereen zou al binnen zitten en te eten, dat ging nog wel leuk worden. Eenmaal bij de kantine aan gekomen te zijn, stapte ik naar binnen, meteen voelde ik alle ogen nadat ik wat verder binnen was, naar mij toe gericht. Was het zo raar om te zien dat ik gewoon met hun mee at? Ik kon ergens anders eten, maar ik vond het niet eerlijk tegen over de jongens.
Rustig pakte ik een dienblad en wachtte tot ik aan de buurt was. Stap voor stap, stapte ik verder en bedankte het personeel als ik wat eten kreeg. Ook zij keken mij raar aan. Als ik klaar was, draaide ik mij om om te zien of er nog een plekje over was. Meteen zag ik jongens opschuiven om plek te maken en wuifde. Even schudde ik lachend mijn hoofd. Het was vol, dat was duidelijk. Dus ik besloot het maar mee naar mijn kantoor te nemen en verliet dan de kantine.
Alleen eten was ook geen probleem, dat deed ik wel vaker, eigenlijk wel altijd op de andere basis. De meiden daar wilde absoluut niet met mij om gaan, nog steeds wist ik niet waarom, en daar zou ik ook nooit achter komen.
Weer buiten, haalde ik diep adem en liep snel naar gebouw nummer 10 om later aan mijn bureau te gaan zitten om te eten.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Rustig begon hij met eten. Het smaakte wel na een goede training, een flinke kom soep met fruit en groenten erbij en ook nog brood. Hier kon hij van genieten. Aan tafel ging het weer over de oorlog die eraan zat te komen. Niemand wist wanneer het precies zou gebeuren maar aan de spanning bij de hogere mannen hier te voelen zat het er wel aan te komen. Michael wist ook helemaal niet hoe hij er zich op moest voorbereiden. Hij wist wel dat hier in het land niet alles volgens de boekjes ging, dat er veel dingen gebeurde die eigenlijk niet konden maar dat dat tot een oorlog zou leiden? De laatste jaren had het land wel serieus aan uitbreiding gedaan en hij kon zich voorstellen dat dat niet altijd goed was gegaan, maar de laatste maanden hadden ze zoveel extra troepen opgericht dat het voelde alsof dit nog maar net het begin was. Er zou nog veel meer volgen, maar bang was hij niet. Hij voelde zich wel voorbereid, zeker fysiek. Mentaal, zoveel mensen verliezen, dat was dan weer een ander verhaal. Hij had al het geluk dat hun legerkamp eigenlijk een soort reserve was die vooral binnen het land zelf werden ingezet om mensen op te sporten, aan de grens te controleren, in het binnenland rond te rijden om mensen een gevoel van veiligheid te geven. Nog niet het grote werk dus. Wanneer hij klaar is met eten schuift hij zijn dienblad naar voor en drinkt het laatste beetje water uit zijn glas leeg.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

Tijdens het eten, was ik verder met de brieven gegaan, stil zitten en eten kon ik eerlijk gezegd nooit, of iemand moet mij van het werk houden. Ik was altijd al een type geweest die veel dingen alleen deed, niet veel mensen om mij heen vond ik altijd zo heerlijk.
Mijn eten was ondertussen op, en zo ook de papieren waren bijna klaar. Misschien nog even een wandeling maken zou wel goed zijn voor de laatste dingen. Rustig stond ik op en pakte het dienblad op om deze terug te brengen naar de kantine. Ik stapte naar buiten en voelde dat de lucht al wat kouder was geworden, een kleine rilling liep over mijn rug. Er reden al weer wat auto's over het terrein, dus ik wachtte tot ik veilig over kon steken.
Een gaap moest ik wel even tegen houden terwijl ik verder liep. Met snelle passen liep ik richting de kantine grote een paar jonge mannen voordat ik naar binnen ging en gaf mijn dienblad af. "Het was lekker, bedankt." zei ik en glimlachte. Daarna verliet ik de kantine weer en keek rond, een wandeling, ja dat was wel goed. En zo begon ik rond te lopen, niet wetend waar ik precies heen ging, ik liet het wel komen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Eenmaal hij mocht vertrekken deed hij dat ook. Hij liep gelijk naar buiten toe, naar zijn tent waar hij aan zijn brief begon te schrijven. Na het middageten kregen ze altijd wat rusttijd en aangezien hij zijn brief morgen al wou indienen, was het ideaal om daar nu aan te schrijven. Hij wou het kort houden. Gewoon vertellen hoe het met hem ging, wat hij hier allemaal deed, hoe hij zich voelde, dat hij zijn broer verschrikkelijk miste en hoopte dat ze elkaar snel weer konden zien. Dat vond hij wel genoeg om te vermelden. Anders had hij ook niets meer te vertellen wanneer hij zijn broer zou zien. Nadat hij zijn brief had afgemaakt plooide hij deze, stak hem in de envelop die hij daarstraks had gekregen en legde deze onder zijn kussen. Zo zou hij die morgen nog terugvinden om te gaan afgeven bij Hanna. Hij hoopte maar dat zijn brief snel zou aankomen. Hij had geen idee hoelang zo een ding onderweg was op dit moment. Hij vermoedde best wel een tijdje. Iedereen hier schreef namelijk brieven naar overal in het land, daar moest toch wat vertraging opzitten. Wanneer hij klaar is loopt hij de tent weer uit, naar buiten toe waar de chef hem al stond op te wachten. 'Michael, jij mag morgen met het voertuig de stad in. Brieven gaan posten en controle gaan doen in de stad. Ik vertrouw erop dat je veilig kan rijden?'. Michael knikte. 'Natuurlijk mijnheer, ik ga u niet teleurstellen', zei hij met een knikje waarop de man weer vertrok. Dat vond hij nog wel een leuk taakje om te doen. Wanneer hij klaar is volgt hij de rest van zijn groep. Nu zouden ze schietoefeningen moeten gaan doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

Terwijl ik aan het rond lopen was, waren de jongens inmiddels ook wel terug, sommige kwamen hun tent uitgelopen of aan het trainen. Ik glimlachte toen ik zag hoe close ze met elkaar waren, wat mij een zucht liet ontsnappen. Had ik ook maar zulke vrienden of vriendinnen. Ik weet niet wat het was, maar zelfs toen ik jonger was en op school, ik had niet echt iemand.
Er kwam een kleine windvlaag op zetten wat een paar plukken haar voor mijn gezicht liet waaien, deze deed ik snel terug achter mijn oor en begon verder te lopen over de basis. Ik moest toch het is uit mijn hoofd leren en niet als vanmorgen. Ik hoorde dan ergens schoten vandaan komen en begon nieuwsgierig te worden. Ik had op de andere basis nooit de jongen zien schieten. Het geluid volgde ik uiteindelijk en kwam uit ergens achter op de basis, veilig van de rest. Iedereen stond aan de lijn en verder op stonden wat doelen, van een afstandje keek ik naar de jongens hoe ze het deden.
Ze hadden lol, dat kon je duidelijk zien, tot ze op hun vingers werden getikt om geen lol te trappen. Hierdoor grinnikte ik even, gelukkig hoorde ze dat niet. Kon ik ook een rondje schieten? Ik hoopte van wel, om eerlijk te zijn deed ik het altijd in het geheim, want ik wist dat vrouwen geen geweer mochten dragen. Misschien ging ik wel nadat hun klaar waren even schieten, ik wist hoe alles moest, alleen het was wel riskant om te doen.
Nog even keek ik naar de jongens tot ik maar besloot om weer terug te gaan om de brieven af te typen en die naar de gouverneur te brengen om het te laten controleren. Rustig draaide ik mij dan om om terug te lopen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Met de hele groep verplaatste hij zich mee naar het domein achter hun tenten. Hier waren de doelwitten al opgesteld en de wapens lagen klaar. Zelf was Michael niet zo voor geweld gebruiken. Een echte vechtersbaas was hij niet, dat had hij ook nooit willen zijn. Toch wist hij goed hoe hij met wapens overweg moest. Hij had het zijn vader en broer altijd zien doen en hij was er enorm door gefascineerd. Hij had het dan zelf ook snel onder de knie en probeerde het met de jaren bij te houden. Deze training had hij eigenlijk niet zozeer nodig, maar het hoorde erbij. Voor veel andere jongens was het wel nodig. Als je zag hoe sommigen met hun wapen omgingen, echt gekkenwerk. Hij hoopte maar dat die het nooit echt zouden nodig hebben want ze zouden zichzelf nog eerder afschieten dan de persoon die ze moeten raken. Eenmaal op de basis koos Michael een plekje uit en zorgde dat hij een juiste houding aannam. Per wapen was het altijd even wennen en na een paar schoten kwam hij er weer in. Zo gingen ze verder. Dit vond hij meer ontspanning dan echt werken. De krachttraining daarentegen was vaak pittig en daar kon hij dagen spierpijn van hebben. Je werd hier best wel gedrild, natuurlijk omdat ze gewoon het beste van je wouden maken maar dat was niet altijd aangenaam. Soms verlangde hij naar een dagje rust maar dat zat er hier niet vaak in.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

De dag liep verder rustig door en de brieven waren goed gekeurd, deze maakte ik dan klaar om morgen verstuurd te worden. Tot redelijk laat ging ik door, en merkte dat mijn ogen vermoeid begonnen te raken. Ik rekte mij uit en gaapte even waarna ik het afsloot voor nu en richting mijn kamer ging die ik hier had.

Vroeg ging de bel, waardoor ik wakker schrok, oke deze was heel anders dan van de andere basis. Rustig stapte ik uit mijn bed, rekte mij uit en maakte mij klaar, friste mijzelf op en trok mijn kleding aan. Deed mijn haar snel weer goed en deed mijn make-up. ik hielt zo niet van deze troep, maar het moest eenmaal. Dat klaar, knikte ik tevreden naar mijzelf. Goed ontbijt eerst, dat gehad, ging ik door naar mijn kantoortje, opende deze weer en keek rond, hier en daar wilde ik nog wat dingen veranderen, sinds er ook een boekenkast voor het raam stond. Dat ging ik maar eerst doen, het anders indelen.
Terwijl ik bezig was, hoorde ik geklop op de deur en opende deze, het waren een paar jonge mannen die hun brief kwamen in leveren. Ik nam ze aan en legde ze op het bureau, enkele wilde ook binnen komen, maar dat had ik nu even liever niet, sinds ik bezig was.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Zo ging de dag snel voorbij. Voor ze het wisten was het avondeten klaar. Niet echt spectaculair maar ja, wat verwachtte je ook hier. De mannen mochten al vroeg op tent omdat het morgen weer vroeg opstaan was. Michael maakte daar dan ook gebruik van om nog eens goed uit te slapen. Al snel viel hij in slaap, en de volgende ochtend werd hij dan ook fris uitgeslapen wakker. Voor ontbijt was er geen tijd vandaag. Hij kreeg een soort lunchpakket mee want hij zou naar de steden en dorpen moeten rijden om brieven te posten en een oogje in het zeil te houden. Hij had gehoord dat Hanna met hem mee zou komen aangezien zij verantwoordelijk was voor de brieven, maar daar was Michael niet zeker van. Hij kon het ook wel prima doen in zijn eentje maar haar gezelschap zou hij ook wel aangenaam vinden.

Hij klom uit bed, kleedde zich om waarna hij met zijn brief in zijn hand vertrok richting haar kantoor. Hij zou zijn eigen brief natuurlijk ook afgeven. Die moest ook gepost worden of verstuurd, hij wist niet hoe dat zat voor de andere kampen. Hij zou het wel horen. Na een tijdje stappen kwam hij aan bij haar kantoor. Onderweg was hij al enkele mannen tegengekomen die ook hun brief hadden gebracht. Deze begroette hij allemaal en eenmaal bij haar kantoor aangekomen klopte hij zachtjes op de deur, om te vragen of hij binnen kon komen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

Met een flinke stapel brieven op mijn bureau, en het kantoor nu redelijk naar mijn zit, zat ik op de stoel om even bij te komen. Vanmiddag zou ik de brieven naar de stad brengen om die op de post te doen. Samen met Michael zou ik dat doen. Wat ik best wel grappig vond, sinds we elkaar hebben leren kennen, kwamen we elkaar vaker tegen. Even lachte ik en streepte nog een paar namen door van wie ik de brief had gekregen, nu alleen nog die van Michael. Om eerlijk te zijn, had ik verwacht dat ik hem eerder zou krijgen van hem. Snel schudde ik deze gedachten weg en stond op om alvast een touwtje te pakken om de tafel vast te binden. Net dat ik naar de kast wilde lopen, hoorde ik weer geklop op de deur en stopte even. "Ja." zei ik dan en liep verder naar de kast, trok een la open om een klos touw te pakken, als ik deze had, liep ik terug naar mijn bureau en pakte de schaar uit de bureau la. Ik had nog niet gekeken wie naar binnen was gekomen, maar als ik dan de deur open hoorde sluiten, keek ik pas op. "Oh, goede morgen nog." zei ik met een glimlach. Ondertussen rilde ik een stuk touw af en knipte deze, legde de schaar terug in de la en legde de klos even aan de kant. "Ik zie dat je de brief klaar hebt." zei ik terwijl ik even een glimp van de brief in zijn hand opving. "Je bent de laatste die hem nog in moet leveren." zei ik, pakte de pen en streepte zijn naam door. "Pff, ik moet toegeven, wat zijn die jonge mannen happerig." zei ik dan lachend.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Eenmaal ze bevestigde dat hij naar binnen mocht komen opende hij de deur en liep het kantoor in. Het zag er erg georganiseerd uit, beter dan wat de vorige dame hier in dienst ermee had gedaan. Je zag duidelijk dat Hanna erg voorbereid was op alles. Zelfs het interieur van haar kantoor was helemaal netjes en op orde. Hij vroeg zich af of haar gedachten ook zo ordelijk waren. Of ze complete rust in haar hoofd had. Dat zou hij wel mooi vinden. Zelf was hij wel zo. Hij maakte zich nooit veel zorgen om dingen, zeker als ze buiten zijn controle lagen. Dan kon hij er toch niks aan doen en kon hij het ook makkelijk van zich afzetten. Hij deed zijn best waar mogelijk en waar hij iets kon veranderen deed hij dat ook, maar dat was nooit altijd mogelijk. 'Goeiemorgen, hier ben ik dan', zei hij tevreden en hij legde zijn brief op de bureau neer bij de rest. Ze was duidelijk nog druk bezig met alles in orde te brengen. Het leek ook een heleboel werk te zijn en hij had er nooit bij nagedacht hoeveel er eigenlijk bij zo een job als die van haar kwam kijken. Het draaide hier in het kamp enkel niet op de militairen alleen. Er waren zoveel mensen achter de schermen die het hier draaiende hielden, en daar was zij er nu een van. 'Sorry dat het zolang duurde, ik had het gisteren al geschreven maar ik wou zeker zijn dat ik niets vergeten was', verontschuldigde hij zich. Hij was nu eenmaal niet goed in dat gedoe met brieven. Hij moest even lachen door haar woorden. 'Wen daar maar aan, zo zijn ze altijd als er vrouwen binnenkomen hier die er goed uitzien. Vat het op als een compliment. De gouverneur krijgt zoveel aandacht niet', zei hij met een knipoogje en hij bekeek de stapels. 'Ik ga alvast de wagen klaarmaken, kan ik al iets meenemen?', vroeg hij.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

Het touw wikkelde in ondertussen rondom de stapel met brieven. Die van hem nam ik later aan en legde deze er ook op. Ik zag hoe hij hier rond keek. "Is er iets?" vroeg ik dan terwijl ik bezig was en het touw knoopte die stevig vast. Al snel kreeg ik een sorry dat het langer duurde met de brief geven. Rustig schudde ik mijn hoofd en keek hem aan. "Het geeft niet." zei ik dan met een glimlach. "Het is dat de andere hier allemaal te gelijk kwamen, heb ik liever dat er wat tijd tussen zit." zei ik rustig. Even zette ik mijn handen in de zij en haalde diep adem. Ik moest toegeven, het verschuiven en alles van hier had best wat energie gekost, misschien was het verstandig dat ik eerst even wat te eten nam voordat we gingen.
"Zijn er niet ander meiden die ze lastig kunnen vallen." grapte ik. Het pakket nam ik dan in mijn handen en hoorde zijn vraag. "Ik ben zo goed als klaar hier." zei ik dan en knikte. "Je kan die stapel ook nog mee nemen, die moeten ook op de post." zei ik en wees naar een andere stapel wat iets zwaarder was dan de stapel brieven.
Ik hoopte dat het allemaal rustig zou verlopen en dat er geen rare dingen gingen gebeuren, daar wat ik altijd wel bang voor, geen idee waarom, maar het zat gewoon in mij inmiddels. Eén keer was het dan echt fout afgelopen, gelukkig kwam ik er zonder problemen vanaf, maar de jonge man met wie ik mee was had minder geluk. Ruw schudde ik deze gedachten weg en glimlachte naar Michael. "Laten we maar gaan, hoe sneller ze er zijn, hoe sneller ze verstuurd kunnen worden." zei ik en liep richting de deur, opende deze en wachtte rustig op hem voordat ik verder liep.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Michael knikte. Dat snapte hij wel. Hij geloofde best dat haar job niet altijd simpel moest zijn. Ze moest aan de eisen van de gouverneur voldoen, al zijn taakjes doen, zorgen voor alle post van iedereen hier op de basis. Dat leek hem niet niks te zijn. 'Wel dat wist ik natuurlijk en daarom ben ik zo laat gekomen, ik kon voelen dat het anders te druk zou zijn', zei hij lachend met een knipoogje. Hij probeerde het gesprek op deze manier wat luchtig te houden. Ondanks dat ze aan het werk was wou hij dat ze het naar haar zin had bij hem. Dat vond hij altijd wel belangrijk, ook als hij met zijn collega's hier op pad moest. Michael was altijd degene die voor een goede sfeer wist te zorgen en iedereen wist te motiveren om ervoor te gaan. Dat was zeker een van zijn betere eigenschappen die hij hier goed kon gebruiken. Hij moest lachen door wat ze vervolgens zei. 'Ik weet niet of je de zusters hier of het keukenpersoneel al hebt bekeken maar daar wordt je niet wild van hoor. Het zijn lieverds, maar allemaal een beetje te oud. Zolang ze dat niet horen is het goed', zei hij schouderophalend. Natuurlijk waren er ook wel jongere zusters en vrouwen in de keuken maar daar was vaak niet veel aan. Vaak hadden die zelf ook al een man in het leger en daar wou niemand dan ook iets mee proberen, al gebeurde het wel. Wanneer ze naar een stapel met pakjes wijst knikt hij en tilt deze op. 'Inderdaad, na u', zei hij met een glimlach. Hoe sneller ze weg waren, hoe sneller alles inderdaad gebeurd was. Hij liep achter haar aan naar buiten toe en plaatste de pakketjes achterin de wagen, met ook de brieven erbij. Vervolgens opende hij het portier voor haar. 'Stapt u maar in', zei hij met een glimlach en hij ziet een van de dames van de keuken aangelopen komen. 'Je was je lunchpakket vergeten!', zei ze lachend. Michael moest lachen. 'Geluk bent u er nog!', zei hij lachend en hij nam het aan. Er zat genoeg in zodat hij ook met Hanna zou kunnen delen dus dat was prima. 'Hier, hou jij deze bij?', vroeg hij aan Hanna en hij reikte haar het pakketje aan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Hanna:

Even lachte ik op wat hij zei en schudde mijn hoofd eventjes. "Maar ik heb ze verder het kantoor niet in gelaten, sinds ik bezig was met het verschuiven van hier, er waren zelfs een paar die wilde helpen" zei ik lachend. "Waar ik nee op had gezegd, ik kan het makkelijk prime." zei ik wat trots, zo slap was ik ook weer niet ,waarschijnlijk als ik met de mannen zou sparen, dan had ik ze zo neer. Natuurlijk zouden ze zeggen dat ze het expres deden, zoals altijd.
Vragend keek ik hem aan toen hij de verzorgsters en de dames bij de kantine bedoelde. Ik vond ze er zelf niet zo raar uit zien, maar het was omdat ik natuurlijk naar andere vrouwen keek.
Als hij dan de stapel had opgepakt, knikte ik en liep verder nadat hij de deur over had genomen. Rustig liep ik verder door naar buiten, zo te zien had hij auto al klaar gezet, hij legde de stapel neer en gaf die van mij ook aan. Net dat ik in wilde stappen, opende hij de deur al, mannen, denken dat wij vrouwen niets zelf konden. "Dank u wel." zei ik terug en stapte de auto in, hij stond vrij hoofd op de wielen, maar het lukte wel. Soms vervloekte ik de rok wel die ik aan had, het liefst had ik een broek aan. Als ik zat, streek ik de rok glad en keek om naar Michael met een glimlach. Er kwam een dame aan gelopen met een lunch pakket zo te zien. Ik wachtte af toe hij klaar was en nam dan het pakketje aan met een knik, deze zette ik op mijn schoot en glimlachte nog even. Benieuwd was ik zeker hoe het hier was in het dorp.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld