Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Unexpected dangerous love

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Eenmaal Charlie de ruimte had verlaten, ging hij meteen op zoek naar Dean. Deze vond hij echter al snel in de keuken, de boel wat proberen op te ruimen. Aangezien Miguel en zijn bende hier was geweest, lag alles er nogal rommelig bij en hoewel het momenteel geen prioriteit was, zou alles wel opgeruimd moeten worden. Charlie begon Dean wat te helpen met de grootste spullen op te ruimen, terwijl het tweetal besprak wat de volgende stap was. Charlie was van plan geweest al was informatie uit haar te hebben los gekregen, maar aangezien Adriana erg koppig was en deed alsof ze niets over het bendeleven wist, had ze hem alleen maar op zijn zenuwen weten te werken. Wanneer de keuken er weer doenbaar uitzag, besloot Charlie de rest ook terug te halen. Het had geen zin om ze te laten overnachten in het safe house, als deze plek net zo veilig was. Miguel was al een tijdje geleden vertrokken en het leek er immers niet op dat hij snel zou terugkomen.
Nadat iedereen van de gang was aangekomen, was Charlie gerust gesteld dat iedereen in orde was. De Moltisani gang was niet één van de grootste bendes van New York, maar had desalniettemin wel een grote invloed. In totaal had de bende ongeveer een vijftigtal leden, al woonden er maar negen van in het huis. De rest leefde op plekken verspreid over de gehele stad, aangezien Charlie zo van alles op de hoogte werd gehouden. Na nog wat laatste dingen besproken te hebben met Dean over de gebruikelijke drugsdeals en leveringen, had Charlie besloten zich terug te trekken in zijn kamer. Voor hij ging slapen dacht hij nog even aan Adriana. Hij vond het erg haar een hele nacht in de koude, lege kelder te moeten laten, maar Charlie wou haar geen medelijden tonen. Na een nachtje alleen zou ze immers vast en zeker beseffen dat haar broer haar niet kwam halen en als ze weg wou uit de ruimte, misschien geen andere keus had dan te praten.

Charlie kreunde toen hij wakker werd door het licht dat in zijn ogen scheen. Door alle heisa van gisterenavond, was hij vergeten de gordijnen te sluiten, waardoor zijn kamer momenteel baadde in het zonlicht. Langzaam kwam hij uit zijn bed, geen zin om aan een nieuwe dag te beginnen, maar uiteindelijk kon hij toch zijn weg naar de douche vinden. Charlie nam en snelle douche, trok een stel kleren aan en maakte zijn weg naar beneden. Door de stilte die het huis vulde kon Charlie merken dat hij de enige was, die al wakker was. Hij deed dan ook geen moeite om een ontbijt klaar te maken, maar nam enkel een granolareep uit één van de kasten. Deze kon hij immers aanbieden aan Adriana als ze bereid was te praten en anders kon hij ze zelf nog opeten.
Enkele minuten later bevond Charlie zich al aan de ingang van de kelder. De deur zat verborgen in een schilderij, waardoor je amper kon zien dat er zich een kamer achter bevond. Met zijn vingerafdruk opende hij de deur, waarna hij zich niet veel later bij Adriana in de kelder bevond. "Morning sunshine." Lachtte hij, terwijl hij lichtjes de natte haren uit zijn ogen schudde.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Een hele lange tijd nadat de jongeman de kelder had verlaten, was Adriana nog wakker. Ze kon de slaap maar niet te pakken krijgen wat totaal niet vreemd was in de situatie waarin ze zich nu bevond. De kelder was grauw, eng en bovenal hartstikke koud. Hoe later het werd, hoe kouder het natuurlijk werd. Ze had haar armen stevig om zich heen geslagen om zich nog een beetje warm te houden. Adriana verlangde meer dan ooit naar haar warme bed. De rotzak had niet eens moeite gedaan haar iets te geven waar ze op kon slapen of waar ze zich mee warm kon houden. New York stond best wel bekend om de koude temperaturen. Vooral ‘s nachts was het echt hartstikke koud en aangezien Adriana niets meer aan had dan een broek een dun shirtje, had ze er extra last van.
Adriana woonde sinds een jaartje op zichzelf in een appartement. Ze hield van haar broer en zou het echt niet erg hebben gevonden om bij hem te wonen, alleen was ze er echt wel aan toe op zichzelf te leven. Daarnaast liepen er de hele dag door bendeleden het huis van haar broer in en uit waar ze echt totaal geen zin in had. Miguel had in het begin nog wel geprotesteerd, maar begreep haar standpunt wel. Wel liet hij haar appartement altijd bewaken, maar goed, alsof dat nu van pas kwam.

De rest van de nacht had ze onwijs slecht geslapen. Haar rug en nek deden pijn van de koude harde grond waar ze op had gezeten. Adriana had zich met de seconde banger gevoeld, maar bleef zichzelf de moed inspreken. Ze moest moedig blijven en haar verstand niet verliezen. Haar verstand was immers het enige dat ze nog had en als ze die zou kwijtraken, zou ze gewoon verloren zijn. Ze had zichzelf in een hoekje in de kamer gezet met haar armen nog altijd om haar knieën heen. Haar handen trilden van de kou. Het was ook niet alsof de kelder een verwarming had of wat dan ook. Ze blies even een paar keer in haar handen om ze wat warmer te krijgen, maar dat effect verdween iedere keer al snel genoeg. Op het moment dat de deur van de kelder opende, had ze haar ogen gesloten. Ze opende haar ogen een beetje vermoeid en zag de jongeman van gister algauw weer in de kelder verschijnen. Ze besloot zijn opmerking maar te negeren. Ze was te moe om een comeback te kunnen verzinnen. “What do you want?” mompelde ze een beetje schor. Ze haalde met haar hand wat haar voor gezicht weg, waarna ze beide haar handen tussen haar benen plaatste.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Charlie keek even verbaasd op toen hij geen reactie terugkreeg op zijn begroeting. Hij vermoedde dat de voorbije nacht die ze in de ijzige kelder had doorgebracht, haar had vermoeid. Hoewel hij zich schuldig voelde dat hij ervoor verantwoordelijk was, kon hij niet ontkennen dat hij voor nu tevreden was dat hij haar vervelende veronderstellingen niet moest aanhoren. "There are a lot of things I want, but doesn't everyone?" Reageerde hij op haar vraag. "The real question is: what do I want from you?" Ging hij nogal afwezig verder, terwijl hij zijn oog liet vallen op de stoel die in het midden van de kamer op de grond lag. Adriana moest hem hebben omgestoten, maar dat stopte hem er echter niet van om de stoel terug op te rapen en er net als gisteren op te gaan zitten. "Two things. First of, you need to tell me were your brother stocks his drugs." Vertelde hij haar. Eigenlijk kon het Charlie niets schelen, waar Miguel zijn drugs achterhield. Wel ging het hem om de cocaïne die Miguel van hem had afgenomen toen hij Charlie verraadde. De drugs waren maar een cover geweest voor het vervoeren van een sleutel. Een sleutel die verborgen zat in het pakket cocaïne en leidde naar een kluis met valse papieren die hij nodig had. Hij had intussen al en een cijfercode en lettercode in zijn handen om de kluis te kunnen openen. De laatste stap was de sleutel geweest en die had Miguel zonder het te weten van hem afgepakt. terug zijn aandacht op Adriana gericht, herinnerde Charlie de granolareep die hij had meegenomen naar beneden. "I'll give you this bar, if you tell me." Vertelde hij haar, terwijl hij de reep tevoorschijn haalde uit zijn zak en zachtjes voor haar gezicht heen en weer bewoog. "Maybe I'll even get you some water for your sore throat.." Voegde Charlie er nog aan toe, waarna hij lichtjes zijn schouders ophaalde.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Adriana rolde even om zijn antwoord op haar vraag. Maar natuurlijk. Ze haalde even diep adem en draaide met haar vinger rondjes op haar slaap. Ze had barstende koppijn. Honger, vermoeidheid en het koud hebben deden dat nou eenmaal met je. Adriana rolde even onopvallend met haar ogen toen hij die stoel oppakte alsof er niks mee was gebeurd. Ze trok direct haar wenkbrauwen omhoog bij die vraag. Dacht hij nou serieus dat ze daar antwoord op zou geven? Ze wist het niet eens en zelfs als ze dat zou weten, zou ze er geen woord over hebben gezegd. Miguel vertelde haar weinig, maar dat was ook omdat ze zichzelf zo ver mogelijk van dat wereldje vandaan probeerde te houden. Even schudde ze haar hoofd om de reep die hij in haar handen zag. Ze hield niet eens van granolarepen, dus heel aantrekkelijk zag het er sowieso niet uit. “Listen. I don’t know. Alright? I just don’t. What I do know is that he has different warehouses, but then again, so do you.” Ze wist het echt niet en dat wilde ze ook niet weten. “Thanks, but no. I don’t want either of them.” Ze wilde niks van hem aannemen. Ze kuchte even zachtjes, terwijl ze haar elleboog tegen haar mond aanhield. De hoop dat Miguel haar zou vinden nam natuurlijk met de seconde af, maar ze had zeker nog vertrouwen in hem. Ze was zijn zusje. Hij kon haar moeilijk in de handen van zijn rivaal laten. “Would it have killed you if you had left something for me to sleep on or to cover myself with?“ Ze sloot haar ogen weer even en zuchtte diep. Ze wilde geen medelijden, echt niet, maar hij kon wel wat aardiger zijn geweest. Ze wist dat ze hem waarschijnlijk had dood geïrriteerd met haar opmerkingen gister, maar als je ook maar een greintje medelijden bezat zou je in ieder geval wel iets achtergelaten hebben.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Charlie zuchtte onopvallend toe Adriana hem vertelde dat ze er niets vanaf wist. Er was een kleine mogelijkheid dat ze de waarheid vertelde, maar dat weigerde Charlie toe te geven. Ze was Miguel's zus. Ze moest er toch op zijn minst een beetje vanaf weten. "Yeah, right." Mompelde hij dan ook binnensmonds als antwoord. Toen Adriana verder ging dat ze niets van hem moest hebben, haalde Charlie achteloos zijn schouders op. "Suit yourself." reageerde hij, waarna hij zelf de reep ophad. Hoewel hij 's ochtends nooit echt erg veel honger had, probeerde hij toch telkens wat te eten. Hij wist dat hij energie nodig had voor de dag en ook al had de reep niet veel voedingswaarde, kreeg hij zo toch ten minste iets naar binnen.
Bij haar vraag haalde hij lichtjes zijn wenkbrauwen omhoog. Charlie was verbaasd dat ze hem erover had durven aanspreken dat hij haar zonder nog maar een deken haar in de kelder had laten slapen. En hoewel Charlie zich wel schuldig voelde, zou hij het zo weer doen. Hoe uitgeputter Adriana immers was, hoe meer informatie hij misschien wist los te krijgen. Al beweerde ze momenteel dat ze de enige info die hij daadwerkelijk nodig had, niet wist.
"To be honest, it wouldn't have killed me. "Zei hij schouderophalend. "But it didn't kill you either to sleep without it, did it?" ging Charlie achteloos verder, al hield hij zijn blik wel strak op Adriana gericht. Ondanks het feit dat ze de hele nacht in de ijskoude kelder op de vloer had moeten doorbrengen, vond Charlie dat haar schoonheid nog steeds opmerkelijk was. Haar haren lagen wat rommelig en de wallen onder haar ogen vertelde hem dat ze duidelijk amper had geslapen, maar toch kon hij niet ontkennen dat Adriana er nog steeds mooi uitzag.
Charlie had eerder nog een kleine lach op zijn gezicht gehad, nu was die echter helemaal verdwenen. "Now tell me, where does he keep his fucking drugs, Adriana?" Hij probeerde het niet te laten merken, maar woede begon de overhand te krijgen. Het was hem gelukt om zijn boosheid onder het oppervlak te laten drijven gisteren, nu kwam die echter al snel naar boven. Hij moest immers te weten komen waar de sleutel was.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Adriana keek toe naar hoe hij de reep opat en zuchtte even zachtjes. Ze had honger, dat kon ze echt niet ontkennen. Ze had al sinds de middag gisteren niet meer gegeten. Daarna was ze gewoon druk bezig geweest met werken en had ze zich wel bedacht dat ze thuis weer wat zou eten. Werken.. ze kon alvast gedag zeggen tegen haar baan. Waarom ze werkte als haar broer stikte van het geld? Simpel. Ze wilde onafhankelijk zijn en daarnaast niks te maken hebben met zwartgeld. Ach ja, het leek er in ieder geval niet op dat ze hier binnenkort weg zou zijn, dus wat dacht ze ook.
Adriana trok haar wenkbrauwen even lichtjes op toen hij dat zei. Oh, wauw. Het boeide hem blijkbaar echt niet. Ze slikte even. Moest ze hier dan nu dagen doorbrengen? “Well. I don’t know what you call sleeping but it’s sure as hell not something I did last night.” Adriana snakte nu enorm naar een zacht matras. Ze wist in ieder geval dat ze haar bed nooit meer als vanzelfsprekend zou zien. Ze haalde haar armen om haar benen weg en liet haar benen vervolgens zakken. Ze had echt immense spierpijn gekregen. Haar armen snakten in ieder geval naar warmte. Haar shirtje had namelijk driekwart mouwen en wat vervloekte ze zichzelf om het feit dat ze zich niet warmer had gekleed gisteren. Ze vouwde haar handen ineen en keek hem meteen weer terug aan toen ze merkte dat hij toch wel echt boos begin te worden.
”I really, really don’t know. I rarely talk with Miguel about his drugs. I don’t want to hear it. I always avoid everything that has something to do with the gang.” Ze slikte even. Ze sprak oprecht de waarheid. Het was misschien moeilijk te geloven, maar op het moment wist ze niks anders te zeggen dan dat.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Bij het horen van haar opmerking, begon Charlie zich nog schuldiger te voelen. Hij had zichzelf voorgehouden dat hij het gewoon had gedaan om informatie uit haar los te krijgen, maar was het dan ook echt nodig geweest? Er waren zeker en vast nog andere methodes die hij had kunnen toepassen dan haar een hele nacht op een stenen vloer te laten liggen. Daarnaast wist hij hoe ijzig koud het hier was en dat ze amper zou kunnen slapen door de afwezigheid van eender welke warmtebron. Het schuldgevoel van de voorbije nacht begon aan hem te vreten, waardoor hij zonder er nog verder over na te denken zijn hoodie uitdeed en hem richting haar voeten gooide. Meteen voelde hij de koude lucht in zijn huid prikken en bedacht hij hoe Adriana zich dl niet moest voelen. "You look cold." Mompelde hij schouderophalend. Hoewel Adriana eerder nog het water en de reep had afgeslagen, hoopte Charlie vurig dat ze de trui gewoon zou aannemen. Hij wist hoe vreselijk het was om koud te lijden door de vele nachten die hij in de regen had moeten doorbrengen.
Charlie kon niet zeggen waardoor, maar om één of andere reden geloofde hij de oprechtheid in haar toon. Het enige probleem was nu, dat Charlie geen idee had hoe hij te weten moest komen waar de drugs zich bevonden. Hoewel het misschien niet de slimste zet was, was hij er zeker van geweest dat Adriana van deze zaken op de hoogte was. Nu dat niet zo leek te zijn, zat Charlie met een groot probleem. "Damn it. Fuck." Mompelde hij zachtjes. Charlie moest beginnen een oplossing te zoeken, maar hij had geen idee waar te beginnen. "Okay, say I do believe you, how can I find out where they are? I don't even care about the shitload of drugs he has in there. I just need one thing." Zei hij haar, al hoopte Charlie dat hij niet al te wanhopig was. Adriana was zijn enige kans en dit kon hij niet verpesten.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Verbaasd had Adriana gekeken naar hoe hij ineens zijn hoodie uittrok en die vervolgens naar haar toegooide. Ze opende haar mond even om wat te zeggen, maar besloot die algauw te sluiten. Begon hij zich nou schuldig te voelen of verbeeldde ze zich dat nu alleen maar? Ze bleef even stil. Adriana zat namelijk in een tweestrijd. Wilde ze tegen hem in blijven gaan of zou ze voor één keer haar trots opzij zetten en gewoon de hoodie aannemen. Stilletjes bukte ze na een aantal secondes toch voorover en pakte ze de hoodie op. “Thanks,” zei ze toch wel dankbaar, waarna ze de hoodie over haar hoofd heentrok. Het betekende veel voor haar dat haar welzijn hem op de één of andere manier toch boeide, anderen zouden namelijk in zijn plaats niet eens aanstalten hebben gedaan haar iets überhaupt aan te bieden. Meteen voelde ze hoe de warme stof haar lichaam omringde. Het viel natuurlijk oversized, maar dat was juist beter. De warmte voelde als een ware genot voor haar armen aan. Ze zette haar haar aan één kant. Ze was blij dat ze dit keer niet koppig was geweest. Ze wilde dolgraag een glas water voor haar zere keel, maar ze zou hem er toch niet om vragen.
Slikkend bekeek ze hem. Volgens mij had hij echt gedacht dat ze de antwoorden op zijn vragen wist, maar niets bleek minder waar. Ze beet even op haar lip bij zijn vraag. Die was tricky. Hij vroeg haar nu eigenlijk haar broer te verraden. De broer van wie ze zielsveel hield. “It would help a lot if you told me what you’re looking for. I don’t exactly know what my brother has done to you.” Ze wist dat haar broer geen lieverdje was, dus dit verbaasd haar niet.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Opgelucht was Charlie toen Adriana de trui aannam en zachtjes een dankjewel mompelde. Hij was blij dat ze voor één keer zijn hulp eens niet had afgeslagen, maar was er vrij zeker van dat het enkele was door de vreselijke kou die ze deze nacht had geleden. En bovendien was ze hem immers niets verschuldigd door het aannemen van de trui.
Natuurlijk zou het makkelijker zijn als Adriana wist wat hij nodig had, maar aangezien ze niets eens wist waar zijn opslagplaats zich bevond, had Adriana waarschijnlijk ook weet van de sleutel. Charlie betwijfelde of Miguel er zelfs weet van had. Anders zou deze hem er zeker en vast al vragen over hebben gesteld. Toch besloot Charlie geen informatie vrij te geven over de sleutel. Hoe minder mensen er over wisten, hoe beter. Hij kon het immers niet riskeren dat Miguel of eender wie van de Reyes-gang wist wat er mee te doen.
"It's just some cocaïne." Antwoordde hij schouderophalend, al wist Charlie vrij zeker dat hij Adriana zo nooit zou kunnen overhalen. Wie zou er immers zoveel moeite doen om gewoon wat drugs terug te krijgen. Hij zou haar zo nooit kunnen overhalen om hem te helpen terug te krijgen wat Miguel van hem had genomen, maar Charlie kon haar ook niet de waarheid vertellen. Wie weet wou ze gewoon informatie uit hem loskrijgen om deze uiteindelijk op één of andere manier te kunnen doorspelen naar haar broer. Charlie moest op zijn hoede blijven wanneer het ging om informatie delen. Hij kon het immers niet hebben dat er geruchten verspreid werden. Charlie probeerde echter wel zijn eerdere uitspraak te rechtvaardigen door een kleine toevoeging. "I know it doesn't sound like something serious, but I just don't like anyone messing with me." Verklaarde hij, zonder Adriana's blik los te laten. "I just wanna have back what's mine." Ging hij oprecht verder, al vertelde Charlie haar wel maar een deel van de waarheid. Meer hoefde ze echter niet te weten, want zolang hij haar kon overhalen om te helpen was de informatie die hij Adriana gaf genoeg.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Algauw voelde Adriana hoe ze door de warme stof van de trui haar lichaam vrijwel meteen opwarmde. Ze had haar ogen even gesloten gehouden en had haar hoofd tegen de koude muur achter haar geplaatst. Een beetje pijnlijk wreef ze vervolgens met haar hand over haar nek heen; ze had immens stekende spierpijn gekregen. Ze opende haar ogen weer toen hij antwoord had gegeven op haar vraag. “Cocaïne? You really expect me to believe that?” Fronsend had ze hem even aangekeken en hoestte ze vervolgens even zachtjes. Ze had haar hoofd daarbij wel even gauw de andere kant op gehouden, natuurlijk. Waarom zou hij zoveel moeite doen om cocaïne? Hij zou echt niet zo ver zijn gegaan Adriana te ontvoeren voor enkel en alleen wat cocaïne. Nee, iets vertelde haar dat het iets groter was, iets beters dan enkel wat cocaïne. “Yeah, I get that, but why would you kidnap me then? There were tons of other ways to show people you didn’t like to be messed with.” Onbegrijpend had ze hem aangekeken. Ze geloofde hem niet, tuurlijk, maar ergens begreep ze wel waarom hij achterhield wat de echte reden was. Het probleem, na ja, dat lag er natuurlijk aan of je het vanuit zijn of Adriana’s perspectief zag, was het feit dat ze gewoon niks wist over haar broers praktijken. Hij had beter een van Miguel’s handlangers kunnen ontvoeren in plaats van zijzelf. Zij wisten immers wel waar haar broer allemaal wel niet mee bezig was. Ze had zich expres op de achtergrond gehouden voor gevalletjes zoals dit en op dit moment was juist gebeurd waar zij dus niet op had gerekend. “Can you at least tell me your name?” Ze had hem even lipbijtend aangekeken. “I just don’t like talking to someone whose name I don’t even know. You know mine, after all.” Ze had hem lichtelijk nieuwsgierig aangekeken.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Haar antwoord verwachtend, zuchtte Charlie kort. Natuurlijk had hij niet verwacht dat Adriana hem zou geloven. Toch had hij een klein beetje hoop gehad. Charlie begon steeds meer en meer spit te hebben van zijn beslissing om Adriana, Miguel's zus te ontvoeren. Hij had gedacht dat ze van elk klein detail in de gang op de hoogte zou zijn, maar niets bleek minder waar. Adriana leek nergens iets vanaf te weten en dat wou ze klaarblijkelijk ook niet. Iets wat Charlie eerlijk gezegd niet verwacht had, al kon hij zelf nogal moeilijk inschattingen maken, aangezien hij geen broer of zus had. Het enige pluspunt aan de ontvoering van Adriana leek tot nu toe, dat hij Miguel eens goed op stang had kunnen jagen. Dat was toch al een klein beetje van de wraak die hij wou hebben.
Bij het horen van haar vraag, keek Charlie even op. Natuurlijk waren er tal van andere manieren, als hij wou tonen dat Miguel niet zomaar wat van hem kon stelen. Het doel van zijn plan was echter om het pakket cocaïne terug te krijgen. Met de sleutel erin. Al snel besloot Charlie dan ook dat hij beter een deel van de waarheid kon vertellen, dan blijven leugens te vertellen. Adriana doorzag hem immers toch meteen en als hij bleef liegen, zou ze waarschijnlijk helemaal niet meer willen helpen. "You're right. There are tons of other ways to show it, besides kidnapping you, but as you must've guessed, that's not the only reason why I did it." Begon Charlie nogal twijfelend, nog steeds niet zeker weten of hij de waarheid op tafel moest gooien. Uiteindelijk besloot hij toch gewoon verder te gaan. Het was immers zijn enige kans om de sleutel te bemachtigen. "There's something special about the drugs your brother took and I need them back. I need that exact package and I know he stocks it somewhere secret, but Miguel did a damn good job of keeping the place hidden." Zuchtte hij, zich irriteren dat hij de plek zelf nog niet had kunnen vinden.
Bij het horen van haar vraag keek Charlie even verbaasd op. Had hij dan nog niet gezegd hoe hij heette? Al snel herinnerde hij zich echter dat hij zich wel had voorgesteld, maar dat hij nooit ook daadwerkelijk zijn naam had gezegd. "Charlie." Antwoordde hij na enkele seconden simpel.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Adriana had opgemerkt hoe hij zuchtte nadat ze hem had gezegd dat ze hem niet geloofde. Die zucht bevestigde haar vermoedens dus ook. Hij had haar niet de waarheid verteld, maar zelfs al had hij dat niet laten blijken had ze dat wel geweten. Het was overduidelijk. Adriana mocht dan wel niet veel met dit wereldje te maken hebben gehad waardoor ze sowieso al vrij weinig wist, maar het zusje van een bendeleider ontvoeren deed je niet zomaar. Daarvoor moest je wel een beetje wanhopig zijn. Afwachtend had ze hem aangekeken toen ze hem die vraag had gesteld.
Een beetje niet wetend wat ze zeggen had ze hem aangekeken toen hij haar nou eenmaal had uitgelegd waar hij naar op zoek was. Om heel eerlijk te zijn had ze niet verwacht dat hij haar alsnog zou vertellen waar hij naar op zoek was, maar de wonderen bleken de wereld toch nog niet uit. “How do you know for sure he took the thing you so desperately want?” Ze had hem vragend aangekeken. “Look, I don’t know much, but what I do know is that Miguel doesn’t control the drugs that come in and out. He has his own men taking care of these things. He’s a busy man, and I suppose you are too. You should have kidnapped one of his men instead of me. I’m sure if Miguel knew you think he stole something from you, he would have already offered to give it back to you. I’m his sister after all...” Hard had ze op haar lip gebeten. Ze hoopte dat hij haar zou begrijpen. Miguel had het vast en zeker al teruggegeven als het betekende dat hij zijn zusje daarmee terugkreeg.
Ze knikte langzaam toen hij zijn naam eindelijk opnoemde. “Well, Charlie, it’s nice to meet you, I guess?” Ze had haar mondhoek iets omhoog getrokken. Hij was in ieder geval wel wat aardiger nu tegen haar.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Of hij zeker wist dat Miguel degene was die had genomen wat hij wou? Eerlijk gezegd moest hij toegeven dat hij er niet honderd procent zeker van was. Er waren immers veel rivaliserende bendes in de stad, die elke kans zouden grijpen om de ander te verraden. Toch wou Charlie niet geloven dat iemand anders hiervoor verantwoordelijk was. Hij was immers gaan praten met zijn twee leden die opgepakt waren geweest en die hadden hem klaar en duidelijk verteld dat Miguel degene was die hier achter was. Het was misschien niet hij die aanwezig was geweest of de politie had gewaarschuwd, waarschijnlijk één van zijn mannetjes, maar dat zorgde er echter niet voor dat hij geen schuld droeg. "I'm sure." Antwoordde hij dan ook simpel op Adriana, niet willen toegeven dat hij wel degelijk zijn twijfels had gehad. Zijn gezicht bleef echter neutraal, waardoor de leugen moeiteloos van zijn lippend gleed.
Bij haar volgende woorden keek Charlie echter even verbaasd op. Hij had zelf nooit een broer of zus gehad en kon zich dan ook maar moeilijk inbeelden dat Miguel echter alles voor Adriana zou doen. Hij twijfelde echter niet aan haar en besloot haar maar op haar woord te vertrouwen. Dit zou hij haar dan weer niet duidelijk maken. "And I'm sure he knows he took something for me, but I doubt he knows how important it is for me. To him, it's like he just stole some regular coke. He's probably even wondering why I took you, but that's because he doesnt' know how important the stupid package of coke is." Zuchtte hij. Charlie was gefrustreerd dat zijn plan niet liep zoals hij had gepland, maar daar was nu jammer genoeg niets meer aan te veranderen. Hij hoopte nu alleen nog dat hij Adriana kon overhalen om hem te helpen. Al twijfelde hij dat ze haar broer zou verraden, want hoewel Adriana geen actief deel was van zijn criminele wereld, had Charlie wel het gevoel dat het tweetal zielsveel van elkaar hield. Als hij dus wou dat Adriana hem ging helpen, zou hij niet langer de tactiek moeten gebruiken om haar als een gevangene te behandelen. Misschien als hij oprecht vriendelijk tegen haar was, zou ze het overwegen om hem te helpen. Voor nu zou hij het eerdere onderwerp dan ook aan de kant leggen en zich focussen op vriendelijk zijn tegen haar. "Do you want something to eat or to drink? You must be starved." Vroeg Charlie haar, in de hoop dat ze zijn hulp zou accepteren.
"The pleasure's all mine, really." Beantwoordde hij haar begroeting sarcastisch. Al was het echter niet bedoeld om haar te kwetsen. Charlie kon er nu eenmaal niets aan doen wanneer sarcastische opmerkingen als deze zijn lippen verlieten. Het was als een soort reflex geworden. Hij liet dan ook al snel een glimlach op zijn gezicht verschijnen om te tonen dat hij het niet slecht bedoeld had.

Dashic
YouTube-ster

Dashic schreef:
Adriana werd met de seconde onzekerder over haar ontsnapping. Ze begreep maar niet hoe het kon dat Miguel haar nog steeds niet had gevonden. Ja, ze had inmiddels inderdaad al wel door dat Charlie er zo zijn best op had gedaan haar te verstoppen. De kelder waar ze zich immers in bevond was geluiddicht, had geen ramen en sowieso geen normale deur. Het was haar opgevallen dat er altijd eerst een bepaald geluidje klonk voor Charlie de ruimte binnenkwam. Ze gokte dat hij vast en zeker één of andere scan had laten installeren zodat alleen hij naar binnen kon komen. Ook had ze de schilderij opgemerkt, zodat er geen doorgang leek te zijn naar de kelder waar zij zich in bevond. Ze moest hem nageven dat het slim was. Het bewees maar weer eens hoe goed hij dit allemaal wel niet had doorgedacht, maar dat stelde haar echt niet gerust. De kans dat Miguel haar daardoor nog zou vinden was aanzienlijk gedaald. Was dit het dan? Moest ze hier voor de rest van de tijd blijven? Zoals Charlie inderdaad had gezegd kon Miguel de boel onmogelijk opblazen. Zij zou dan ongetwijfeld dood zijn gegaan en ze wist dat het laatste wat haar broer wilde was dat zij aan haar einde zou komen.
“Well, now you got me really curious. Seriously, what is it? And why is it in a package of cocaine?” Ze keek hem verward aan. Waarom was het dan niet gewoon op een andere manier vervoerd? Met drugs transporteren kon er altijd wel iets fouts gaan. Dat wist ze echt wel en ze heeft vaak genoeg meegemaakt hoe woedend Miguel was geworden om drugsleveringen.. Waarom had Charlie daarvoor gekozen? Er waren vast tig manieren om datgene wat hij wilde te vervoeren.
Ze keek naar hem op bij die vraag en heel even trok ze haar wenkbrauw omhoog. Zijn toon klonk ineens veel aardiger, vriendelijker. Het duurde even voor ze antwoord had gegeven. “I’d like a hot shower actually,” zuchtte ze diep en keek van hem weg. Ze voelde zich smerig. Niet alleen had ze in de kelder de hele nacht gezeten, maar had ze ook niet de gelegenheid gekregen na werk nog te kunnen douchen. Als bartender werkte je toch echt wel de hele dag in de buurt van alcohol en die geur kon best aan je blijven plakken. “A glass of water would be nice, actually,” beantwoordde ze zijn vraag maar gewoon aarzelend. Ze had ongelooflijk veel last van haar keel en ze moest echt eens haar trots eens opzij gaan zetten.
”Thanks for the sarcasm,” mompelde zij op haar beurt sarcastisch. Ze trok haar mondhoek even kort omhoog. Ze had de sarcastische toon in zijn stem echt wel gehoord. Die glimlach zou daar niks bij helpen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Charlie kon zeker en vast begrijpen dat hij Adriana's interesse had opgewekt. Hij had immers al een heel tijd geheimzinnig zitten doen over wat er zich in het pakje bevond, maar dit was echter omdat hij haar enkel de nodige informatie wou geven. Charlie kon haar wel vertellen dat het belangrijk was, maar veel meer zou hij niet vrijgeven. Want als hij zou zeggen dat zich er een sleutel in bevond, zou hij weer de vraag krijgen waarom en de vragen zouden blijven komen. Op een bepaald moment zou hij moeten stoppen en hij weigerde dan ook te vertellen over de sleutel. "All you gotta know is that it's important. Even important enough to kidnap you it seems." Vertelde hij haar wederom, wetend dat hij eigenlijk geen nieuwe info gaf, al was dat ook allesbehalve zijn bedoeling geweest. "And why it was hidden in some coke?" Herhaalde hij haar vraag, ook al had Charlie haar duidelijk gehoord. "It doesn't raise a lot of suspicion, because a delivery like that happens all the time." Ging hij schouderophalend verder. Charlie kon wel begrijpen dat het ene vreemde manier was om iets te vervoeren, maar eerder had hij wel nog gedacht dat het de veiligste manier was geweest. Daarnaast zou iemand de sleutel waarschijnlijk overzien, zelfs als ze de drugs in handen kregen.
Een korte stilte vulde de ruimte na zijn vraag, maar al snel kreeg hij echter wel een antwoord. Charlie kon compleet begrijpen dat ze een douche wou nemen, al twijfelde hij wel of hij het kon toelaten. Daarvoor zou Adriana immers de kelder moeten verlaten en Charlie wist niet of dat dat een risico was dat hij wou nemen. De kelder was zijn grootste troef geweest om ervoor te zorgen dat Miguel zijn zus niet kon vinden. Haar tweede verzoek kon Charlie dan weer makkelijk inwilligen.
Hij was blij dat Adriana ingegaan was op zijn vraag, zo hoopte hij immers haar vertrouwen te winnen. Toch wist hij nog niet zeker of hij haar kon laten douchen. Als hij er wou voor zorgen dat ze hem vertrouwde, leek het er echter op dat hij niet veel keus had. "You can shower." Antwoordde hij zachtjes, in de hoop dat Adriana hem misschien niet gehoord had, al was dat vrijwel onmogelijk in de stille kelder. "But don't even try anything or I'll make sure you'll regret it." Voegde hij er aan toe, zijn stem nu al een heel pak luider dan eerst. "And I'll also get you the water." beantwoordde Charlie ook haar tweede verzoek, al was Adriana waarschijnlijk al blij dat ze kon douchen.
Om er zeker van te zijn dat er niks kon mislopen, besloot Charlie de rest van het huis op de hoogte te brengen, of eerder Dean op de hoogte te brengen. De jongen was zijn rechterhand en Charlie kon hem altijd vertrouwen. Hij haalde de walkie-talkie tevoorschijn en gaf enkele seconden later de nodige info door aan Dean. Iedereen zou mee ene oogje in het zeil houden en ervoor zorgen dat er niks verkeerd kon lopen.
Bij haar wederopmerking rolde Charlie kort met zijn ogen, al vond hij het niet de moeite waard om er op in te gaan. Zijn focus lag immers nu op het naar boven gaan met Adriana. "Stand up." Zei hij haar kortaf, waarna hij zich de trap op begaf en zowel de code als zijn vingerafdruk ingaf om buiten te geraken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld