Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Jdbo met first

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Verbaasd kijk ik hem aan en die langs me de hut uit gaat. Nu had ik toch echt eens gehoopt dat die al van dat ochtend drugs ding verlost ging zijn. Ik kruip zelf uit het nestje en hoor hem dan net 'arrrggh' roepen. "Rustig Justin." Ik ga voor hem staan en neem zijn hoofd tussen mijn handen. "We weten beide best dat je die drugs niet nodig hebt. Kom terug tot jezelf. Diep in en uit ademenen en je kan er terug tegenaan." Waarom elke ochtend opnieuw? En waarom heb ik dit nu niet kunnen voorkomen? Normaal in de kliniek ben ik er nog voor hij wakker wordt en nu was dat weer zo, maar toch gebeurt dit. Ik haal mijn handen van hem af en zucht zacht.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik wil niet kalmeren, het enige dat ik wil is drugs. Dan voel ik haar warme handen tegen mijn hoofd. Ze praat tegen me maar haar woorden dringen niet tot me door. Ik merk dat mijn ademhaling wat rustiger wordt. Ze was er op tijd bij. Ik had geen schade aan mezelf of anderen aangericht, nog niet. Ik voelde dat mijn spieren wat ontspanden en kwam terug bij de realiteit. Yasmine had het weer geflikt, ze had me weer rustig gekregen. Een beetje zielig keek ik haar aan toen ze een zuchtje sloeg. 'Sorry..' Een gevoel van schaamte kroop over mijn lichaam. Kon ik dan een keer niet zo flippen? Ik sloeg mijn ogen neer.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

gelukkig bedaart hij, maar het is duidelijk dat die zich schaamt. "Geeft niets. Je bent gewoon nog niet lang genoeg van de drugs verwijdert." Ik sla mijn armen om zijn nek en geef hem een knuffel."En nu wil ik graag een goedemorgen horen zoals het hoort en de bijhorende vraag: heb je lekker geslapen?" Grinnik ik om hem van dat schaamtegevoel af te helpen. "Heb je een beetje kunnen slapen in je zelfgemaakte hutachtig iets." Ik kijk kort naar het rare bouwwerk dat diehards gemaakt en dan in zijn ogen. Ondanks alles zijn ze nog steeds even mooi.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;
'Goedemorgen lieve schat,' ik knuffel haar terug terwijl er een rilling over mijn rug kruipt. Geen rilling van de kou of van angst. Het was een fijne rilling, een die ik niet eerder gevoeld had. Het voelde goed hier, met Yasmine in mijn armen. Ik zou hier de rest van mijn leven kunnen doorbrengen, zolang ik haar in mijn armen had. 'Ik heb wel goed geslapen eigenlijk, what about you, darling?' Ik verslap mijn greep en beweeg mijn hand richting haar hoofd waar ik een plukje haar dat voor haar gezicht hangt achter haar oor stop.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik glimlach als hij zegt dat hij goed geslapen heeft en knik zelf dan. "Ook goed, maar mijn hoofd vindt een kussen nog altijd beter dan de grond." Justin zijn greep verslapt waardoor ik mijn armen ook wat losser laat hangen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik zijn hand bewegen en voel die ook. Het is niet dat ik hem niet vertrouw, maar je weet nooit na zo een uitbarsting als daarnet. Ik laat hem los en zucht zacht. "Goed, zullen dan maar eens naar de bewoonde wereld stappen en hopen dat we Jake niet tegenkomen onderweg." Rustig bekijk ik de omgeving om me heen. Overal bomen en niet meteen een teken van het dorp. Waarom ligt die kliniek ook zover van de bewoonde wereld?!

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;
Ik merk dat ze zich terugtrekt als ik met mijn hand bij haar gezicht reik. Ik luister naar haar lieve stem terwijl ze zegt dat ze weer op weg wil. 'Goed idee.' Ze had gelijk, we moesten verder, wilden we ooit de bewoonde wereld bereiken. Mijn buik rommelde. Dat ik van eten hield, wist zo ongeveer iedereen wel. Ik kon alles eten wat ik wilde, zonder aan te komen. Dat deed ik dan ook met alle plezier. Ik had vaak trek, maar deze keer voelde het anders. Ik kreeg een steek in mijn maag, maar liet het niet merken. Beter vonden we snel een dorpje of stad waar we wat eten konden halen. Bovendien had ik ook nog eens vreselijke dorst. 'Laten we gaan.' Zei ik daarom maar. 'Weet jij nog van welke kant we kwamen? Nogal gedesoriënteerd keek ik in het rond.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik bekijk zijn hutje om zijn vraag te beantwoorden. Ik ga staan waar ik gisteren avond stond toen hij het rare ding in 1 aan het knutselen was. "We komen vandaar. We kunnen best terug gaan,want dat zal waarschijnlijk korter zijn en vandaar uit de bus pakken. Jake zal waarschijnlijk niet bij de kliniek zijn, maar in het dorp en jij moet je spullen nog terug krijgen die zijn afgenomen toen je binnenkwam." Ik draai me naar hem om. "Maar, beloof me wel dat je geen drugs meer gaat nemen als je terug thuiskomt." De kans dat Jake m aan het zoeken is, is best groot en als die me vind mag ik blij zijn als niet alles gebroken is in mijn lichaam.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Hmmm.' Ik twijfel en zet een stapje in de richting waar we volgens Yasmine vandaan kwamen. Een dun takje kraakt onder mijn voet en knapt. 'Een pinpas en mijn paspoort lijken me fijn om terug te hebben.' Toch blijft er een twijfel. Wat als Jake er wel is? Ik ben dan niet de kleinste of schraalste, maar Jake is toch zeker een stuk groter en gespierder dan ik. Ik wilde Yasmine het risico niet laten lopen en stelde voor toch terug te gaan. Maar dan zou alleen ik de kliniek binnengaan en mijn spullen pakken.
Na een lange wandeling waarbij we zeker 3x hetzelfde punt voorbij kwamen, een niet erg korte uitleg en verschillende tekeningen met een stok in het zand, glipte ik de kliniek binnen. Ik liep zo snel, maar ook zo zacht mogelijk de gangen door naar het kantoor waar de afgepakte spullen zich volgens Yasmine zouden bevinden. Enkele minuten later stond ik weer aan de rand van het bos waar Yasmine zich had opgesteld en liet mijn spullen zien.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik ben blij dat hij met mijn plan instemd, maar krijg er toch een dubbel gevoel bij als hij alleen de kliniek wilt ingaan. Wat als Jake er wel is?! Justin kan het niet alleen tegen hem opnemen en daarbij zou ik meer een afleiding zijn zodat Justin weg kan gaan.
Als we na lang wandelen eindelijk bij de kliniek zijn, stel ik me tegen een boom te wachten. Onderweg naar hier heb ik hem verteld welke gangen en deuren hij moet nemen voor naar het kantoor te raken. Natuurlijk gaf ik hem de informatie waar zijn spullen exact lagen. Het wachten zelf lijkt wel eeuwen te duren ondanks dat ik Jake zijn auto nergens zie staan. Wie weet hebben ze Justin zelf gezien en hem terug in zijn kamer gestoken! Gelukkig komt hij de kliniek uit en ik bekijk kort wat hij me toont. "Goed, wat ga je nu doen?" Ik bijt wat op de binnenkant van mijn wang. "Bel je iemand? Pakken we de bus naar het dorp?" Vraag ik en schenk de bushalte verderop een blik.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik zet mijn mobiel aan en wacht tot het apple teken verdwijnt, wat een eeuwigheid lijkt te duren. 'Pfffff....' Ik zucht diep. Ook mijn mobiel had geen bereik. Wat een ellende zeg. 'Lopen dan maar?' Vraag ik terwijl ik met mijn vinger naar de linkerbovenhoek van mijn mobiel wijs waar staat dat ik geen bereik heb. We lopen een tijdje stil naast elkaar tot we bij de bushalte aangekomen zijn. 'Hoe laat komt de volgende bus?' Ik was hier nog al slecht in. Het was al weer jaren geleden dat ik voor het laatst een lijnbus had genomen en er was in de tussentijd redelijk wat veranderd. Bovendien wist ik niet welke kant we in moesten of naar welke stad of dorp het het meest verstandig was te gaan.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik laat Justin zijn mobiel doen en blijf alert of ik Jake nergens zie. Ik knik op zijn vraag en stap met hem naar de halte. "Normaal om het uur." Zeg ik dan. Ik bekijk welk uur het nu is en dan op de lijst. "Nog 10 minuutjes wachten ongeveer. Heb je dat geduld?" Vraag ik wat plagend aangezien hij daarnet zo ongeduldig deed toen zijn telefoon moest opstarten, "dus, wat ga je doen als je heelhuids terug huis komt?" Vraag ik dan aan hem. Ik teken met mijn voet wat in de steentjes die rond de buspaal zitten.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik grinnik om haar opmerking terwijl ik naar mijn mobiel blijf kijken. Nog steeds geen bereik. 'Ik heb nu eenmaal niet veel geduld. Mensen moeten vaker op mij wachten dan ik op hen.' Het voelt fijn mijn mobiel weer vast te hebben. Ik had hem zeker enkele weken, nee maanden niet bij me gehad. Verder stelde het toestel niet veel voor. Ik hechtte er weinig waarde aan. Ik had meestal na een paar maanden toch weer een nieuwe, betere, snellere. Toch voelde het vertrouwt dat apparaat weer in mijn handen te hebben. 'Ik weet het nog niet Yasmine..' Waar ik in het begin elke seconde van de dag aan dacht, had ik nu al enkele dagen geen aandacht meer geschonken. Thuis... Ik verlangde naar mijn moeder en mijn vrienden. Ik had ze gemist.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Je zal toch wat geduld aan moeten maken, want je staat hier nog 10 minuten." Ik kijk snel op mijn telefoon en grinnik dan. 9 minuten." Verbeter ik mezelf. Ik stel me zelf in een andere positie en knik dan als die het nog niet weet. Zelf weet ik het ook nog niet. Mijn opa en oma zitten in een rusthuis dus daar kan ik moeilijk heen, mijn ouders heb ik niet en Jake wil ik het liefst nooit meer zien. Ik staar even wat voor me uit en glimlach als ik de bus kan zien in de verte. "Kijk eens."
Als de bus bij ons gestopt is stap ik in en zet me achteraan ergens. "Een beetje aan de vroege kant, maar beter voor ons." Minder kan dat Jake ons langs de kant had zien staan.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

In de verte zie ik de bus aankomen. We stappen in en ik zie Yasmine wat muntjes neerleggen. Ik trek mijn neus op terwijl ik op een van de stoelen ga zitten. Ik vind ze vies, maar laat het niet blijken. Ik richt mijn hoofd weer op Yasmine. 'Waar gaan we naartoe en hoe lang zal het duren voor we er zijn?' Ik zie dat ze haar opkijken en haar gezicht mijn kant in draaien. Ze ziet er mooi uit.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik bekijk mijn handen even en sluit kort mijn ogen. Wanneer Justin tegen me praat, kijk ik hem aan. "Naar het dorp, maar de bus rijdt ook verder. Daar kunnen we blijven zitten, maar je hebt ondertussen wel al bereik dus als je iemand wilt bellen om je te komen halen kan je daarnaar bellen en afstappen waar je wilt." Geef ik hem als antwoord en blijf nadenken over wat ik ga doen. Ergens ben ik blij dat ik Justin heb ontmoet, maar ergens ook niet. Ik kan nergens naartoe en zelfs mijn baan in de kliniek ben ik kwijt dus nog eens geen inkomen. Misschien kan ik even bij mijn grootouders gaan? Je weet nooit dat ze nog een plekje op de bank hebben voor me.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld