Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha glimlachte naar Keda. Het was gewoon hartverwarmend hoe lief hij over zijn moeder kon praatten en hoe veel liefde hij duidelijk voor haar had. Het gaf hem het gevoel dat hij zijn moeder weer eens goed moest knuffelen, dat hij wat liefs voor haar moest doen om haar weer eens te laten zien hoe blij hij met haar was. Keda liet Misha goede dingen willen doen en hij haalde eigenlijk het beste in Misha naar boven, wat de jongen toch best speciaal vond. Misha had niet vaak mensen ontmoet die een goede invloed voor hem waren, sinds hij nooit echt een goede invloed nodig had. Natuurlijk maakte hij veel fouten met drank en zelfs ook een paar keer drugs waar hij later wel erge spijt van had gehad, maar hij had nooit enorme fouten gemaakt die zijn leven drastisch hadden veranderd. Hij was nooit coma gezopen en hij had nooit een aanval gehad door de drugs die hij had genomen. Hij had nooit permanente schade aan iets overgehouden behalve wat littekens van bar gevechten maar dat was niet zozeer iets súper ergs waardoor hij mankementen had of wat dan ook. Misha was best een goede jongen, met natuurlijk zijn min punten, die had iedereen. "You get at least ten times cuter when you talk about your mom," glimlachte Misha toen breed.
Zacht moest hij wel even lachen om de woorden van Keda. Toch vond Misha dat de jongen een aardig goede smaak voor kleding had. Misha droeg eigenlijk altijd zwarte skinny jeans met een wit shirt of met een trui er boven. Soms met een blouse en een trui daar over maar dat was dan ook wel de meeste fashionable die hij droeg. Hij was gewoon erg basic en makkelijk met de kleding die hij droeg, tenzij zijn zussen hem natuurlijk aan kleedden, maar zij hadden er ook veel meer verstand van. "You're a gay nerd though, doesn't having a good taste in fashion fit the stereotype?" grinnikte hij zachtjes, wetende dat stereotypes echt niet altijd klopte. Natuurlijk zat er soms een waarheid in, maar dat gold niet bij iedereen.
"Thank you," glimlachte Misha even toen Keda zei dat het prima was. Zelfs nu hij de kleding in zijn handen had kon hij de geur van Keda al ruiken, al was die geur waarschijnlijk gewoon door de hele kamer verspreid en kon Misha hem overal daar ruiken, wellicht zelfs overal in het huis. Hij keek even op toen Keda dat zei. "Oh I can just change here if you don't mind?" zei hij simpel. Misha had niet echt schaamte als het ging om zich omkleden waar andere mensen bij waren. Hij wist namelijk dat zijn lichaam gewoon prima was en dat het enige ding waar mensen soms opmerkingen over maakte zijn sproetjes waren, die hij niet alleen op zijn gezicht had maar ook over de rest van zijn lichaam. Maar Misha trok zich daar weinig van af, wetende dat hij er toch niks aan kon doen, hij kon ze niet weg laten halen en dat wilde hij ook eigenlijk niet. Hij vond ze wellicht niet mooi bij zichzelf maar ze waren wel een deel van hem. Hij vond zijn voeten ook niet mooi maar deze ging hij ook niet ineens weg laten halen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda beet zachtjes op zijn lip terwijl er een glimlach op zijn gezicht verscheen. Met deze blik keek de jongen naar het gezicht van Misha. Waarom het iets met Keda deed wist hij zelf ook niet maar dat hij hoorde van Misha dat hij schattiger werd wanneer hij het had over zijn moeder liet hem speciaal voelen op een of andere manier. Voor Keda was het niks bijzonders om zo positief over zijn moeder te spreken, het ging gewoon automatisch. Oprecht kon Keda het niet helpen om maar door te gaan over deze geweldige vrouw. Toch besloot Keda nu niet nog maar een keer te vertellen dat het gewoon kwam om hoe zijn moeder zo geweldig was dat hij zo schattig werd en in plaats daarvan besloot de jongen een kleine kus op de lippen van Misha te drukken. “Well, then I hope I am bearable to look at when I don’t talk about her because otherwise I’ll just have to keep bringing her up for you to find me cute.” Grapte Keda terwijl hij een hand door zijn krullende haren haalde.
Het was aardig van Misha om een manier te vinden om toch “Alright, so going by stereotypes… as a nerd I have bad taste in fashion but being gay that would give me amazing fashion taste..” De worden verlieten zijn mond alsof dit iets was waar Keda erg diep over aan het nadenken, een beetje alsof het een wiskunde opdracht was die hij probeerde op te lossen. “So if we go of that information, that would mean I have an average fashion taste.” Eindigde Keda zijn soort van berekening, voor zover het een berekening genoemd kon worden. “That is if the stereotypes are correct.” Al ging Keda ervan uit dat ook Misha dat wel wist. Het was natuurlijk niet zo alsof altijd alle stereotypes de waarheid waren.
“Of course I don’t mind.” Voor Keda zijn gevoel kwam het er nogal enthousiast uit, bang dat hij hierdoor een raar idee gaf aan Misha voelde Keda zijn wangen een rode kleur krijgen. “Not that I necessarily wa-want to see you in just yo-” De zin kwam er stamelend uit, Keda voelde zich gewoon te beschaamd dat Misha misschien het idee kreeg dat Keda hem perse alleen in zijn ondergoed wou zien. Het was nou niet dat Keda er een probleem mee zou hebben maar hij was nu vooral gewoon bang dat Misha een verkeerd idee kreeg. “You know, I just.. don’t mind.. do whatever you want and I can turn around if you want.” Naar elk woord die hij sprak voelde Keda zichzelf iets roder worden, uiteindelijk kwamen zijn woorden er ook alsnog stamelend en verlegen uit. Zijn blik was gericht op de vloer, puur omdat Keda nu toch een te groot watje was om Misha aan te kunnen kijken.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
En alsof het mogelijk was was de jongen zojuist nog schattiger geworden. Hij leek helemaal te stralen door de woorden die Misha hem had verteld. Het was echt té schattig. Als hij al niet breed genoeg glimlachte door Keda werd deze glimlach enkel groter door de kus op zijn lippen. "Bearable? It's unbearable to look at your beautiful face and not instantly feel weak in the knees," grinnikte Misha zachtjes, al was het wel deels waard. Een blik van Keda kon hem al zwakke knieën geven. Hij wist niet hoe hij het vol had gehouden en nog niet door zijn knieën was gezakt. "And you're always cute, just extra cute when you talk about certain things like your passions, hobbies and your mom," glimlachte Misha breed. Hij vond mensen altijd gelijk een stuk schattiger als ze praatte over iets waar ze oprecht geïnteresseerd in waren. Hij zou uren kunnen luisteren naar iemand die over wiskunde praatte omdat het hun favoriete ding in de wereld was ook al begreep Misha er niks van, puur omdat als iets zo groots voor iemand was, dan kon dat persoon er ook met erge enthousiasme over praten, dat maakte het luisteren naar zo een onderwerp al gelijk een stuk makkelijker.
Misha moest zacht grinniken door de manier waarop Keda zijn woorden uitbracht. Alsof het echt iets was waar hij diep over na moest denken, zoals Misha had bij de stelling van Pythagoras. "Well if we go by stereotypes, as a jock I should have a good sense of fashion, and being gay would also mean I have a good sense of style.." Misha hield zijn hand even onder zijn kin zodat het leek alsof hij diep over iets na dacht. "Which would mean I have an ultra-fashton sense. My taste in fashion is that good that it's unable to see by the human eye," grinnikte hij toen. Hij hoopte dat hij niet een fout had gemaakt en dat het eigenlijk infra was dat niet zichtbaar was voor het menselijke oog. Of wellicht waren ze beide wel niet zichtbaar. Hij had echt geen idee eigenlijk. Maar hij ging er niet van uit dat het zo een groot probleem was. "If we went by stereotypes, of course."
Naar Misha was het best lachwekkend hoe Keda zich gedroeg. Niet alleen was het lachwekkend maar ook nog eeens enorm schattig en hart smeltend. "It's okay Keda," grinnikte Misha zachtjes en hij legde beide zijn handen even op Keda zijn wangen. "No worries yeah? I don't care if you want to see me in my underwear or if you don't, I'm actually quite happy that you do because if you didn't that would possibly become a problem." Het laatste kwam er een beetje grinnikend uit. Het zou niet perse een probleem worden omdat Misha graag dingen met Keda wilde doen waarvoor Keda hem in zijn boxers zou zien, maar meer omdat Misha gewoon erg vaak thuis in zijn boxers rond liep en de jongen ging er wel van uit dat Keda vaker bij hem thuis langs zou komen nu. "No need to turn around or whatever, it's not like you haven't been able to see me half naked before." Ze hadden immers samen gym, waarbij Misha zich ook gewoon in de kleedkamers in het openbaar uitkleedde. Dus als Keda hem echt perse in zijn ondergoed had willen zien had hij toen ook kunnen kijken. Zonder enige schaamte deed Misha toen zijn shirt en zijn voetbal broekje uit waarna hij zich verkleedde in de kleding van Keda.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Grinnikend rolde Keda met zijn ogen door het eerste wat Misha zei. Natuurlijk had Keda het moeten zien aankomen dat hij zoiets zou zeggen maar toch was de jongen blij om het te horen, al geloofde Keda de complimenten niet en vond hij zichzelf absoluut niet zo geweldig als dat Misha maar bleef zeggen dat hij was toch zou hij de hele dag de complimenten van Misha aan kunnen horen. “Well, then stop looking.” Even bleef Keda stil na het maken van die opmerking maar het duurde niet lang voor hij die opvolgde met wat anders. “Actually don’t because then I can’t see your face anymore and I don’t think I’ll be able to handle that.” Het was net zo makkelijk voor Keda om zo zoetsappig te doen over Misha. Dat had Misha zelf misschien ondertussen ook al wel gemerkt, net zoals Keda het ondertussen ook wel van Misha gemerkt maar hij had absoluut geen problemen met alle schattige opmerkingen van hem. “Okay, I see, so when I want to be cuter to you those are the things I have to talk about.” Keda knikte goedkeurend, dan wist hij dat ook meteen. Al wist hij wel wat Misha begreep, het was natuurlijk ook zo, wanneer iemand het had over iets waar ze het echt over hadden met passie dan was dat te zien en dat was gewoon mooi om te zien.
Natuurlijk was zoiets als kleding een mening, de ene vond de ene kledingstijl wel mooi maar de andere niet en voor de ander was het precies andersom. Dus het was ook een beetje moeilijk om te zeggen wanneer iemand een goede of slechte kledingstijl had want iedereen ziet dat anders. “I can confirm that your fashion style is out of this world.” Misschien was Misha zijn kledingstijl niet bepaald iets nieuws of echt niet normaal bijzonder en geweldig, toch vond Keda de eenvoudigheid van zijn kledingstijl leuk en wat hebben. Dat was dan natuurlijk de mening van Keda, iemand anders kon er simpelweg anders over denken.
De handen van Misha voelde fijn aan op Keda zijn wangen, het zorgde er ook voor dat Keda weer Misha in zijn ogen durfde aan te kijken. Het gaf hem een comfortabel gevoel, de manier waarop Misha hem aansprak en hem dus aanraakte. “Yeah, okay.” Grinnikte Keda, nog steeds een beetje nerveus en schamend. “I just don’t want you to think I am some kind of perv.” Besloot hij toch maar te zeggen. De tweede opmerking van Misha was wel waar, een soort van. Het was toch een beetje anders in de kleedkamers van gym, minder persoonlijk dan wanneer ze met elkaar op zijn kamer waren. Dan was Keda zelf ook bezig met omkleden en was hij drukker bezig met zichzelf dan dat hij was met de anderen. Plus dan deed hij juist altijd zijn best om zijn gezicht naar beneden te houden zodat de atleten niet dachten dat hij aan het kijken was, zelfs als het niet het geval was dan wou Keda ze ook niet per ongeluk het idee geven dat het wel het geval was. Dan zou Keda alleen maar meer in de problemen komen op school. “Alright.” Fluisterde Keda zachtjes terwijl hij dan toch maar toe keek naar hoe zijn vriendje zich voor hem begon om te kleden. Keda kon het toch niet helpen om een beetje te staren naar het lichaam van de jongen, hij had toch aardig een tijd aan sport gedaan dus het was niet alsof je zoiets niet aan zijn lichaam kon zien.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was alsof de twee complete sappige gesprekken met elkaar konden houden zonder er ziek van te worden. Misha herinnerde zich nog wel keren dat hij zijn zus over de telefoon met haar vriend zoetsappig hoorde praten en dat hij het maar vies en raar vond. Dat terwijl hij hetzelfde nu tien keer zo hard deed. Misschien moest hij zijn excuses maar aan zijn zus aan bieden want nu was hij dan toch een beetje hypocriet. “You’re sooo sappy,” grinnikte hij, alsof hij zelf niet net zo zoetsappig was geweest. Misha merkte aan zichzelf dat hij zich erg comfortabel voelde rond Keda. Het maakte eigenlijk niet uit wat ze deden of hoe hij er uit zag, hij voelde zich comfortabel bij hem. Misha verwachtte zelfs bijna dat hij zich niet zou schamen rond Keda als hij wederom een wiskunde probleem niet kon oplossen. Of als hij weer een onvoldoende op een toets haalde. Rond zijn oude vrienden was dat toch beschamend. En ook niet goed. Als zij wisten hoeveel onvoldoendes hij haalde zou hij telkens op zijn kop krijgen. Je mocht namelijk niet meer deelnemen in het team als je cijfers te laag waren. En tot vandaag was Misha toch een van, of wel niet de beste team spelers. Hij wilde het niet graag toegeven maar Misha verwachtte niet dat het team het goed ging doen zonder hem. Hij was namelijk behoorlijk goed in sport, in tegenstelling tot school zelf. Er was bijna geen enkele sport die Misha niet goed kon. Zelfs dansen en turnen was hij een natuurtalent in. Maar zo goed hij in sport was, zo slecht hij op academisch niveau was. Hij haalde alleen maar tienen voor gym maar had verder alleen maar hoge cijfers voor kunst gehaald. En dan niet eens tienen. Zijn hoogste cijver voor wiskunde was wellicht nog niet eens een zes. Hij had geen idee hoe hij niet al was blijven zitten.
“Yeah when you want to be cuter, talk about those things. Talk about the things you love,” glimlachte Misha. Hij vond het altijd mooi om te zien hoe iemand zijn ogen begonnen te stralen als ze het hadden over dingen waar ze van hielden. Dat gaf hem toch altijd wel een goed gevoel. Mensen werden dan automatisch zo veel schattiger en liever. Het was haast magie.
Zacht moest hij grinniken door Keda zijn opmerking. Misha was er van overtuigd dat zijn kleding stijl niks bijzonders was, hij droeg immers enkel basic kleding. Niks speciaals. “That’s cute,” grinnikte hij.
“What? Well now I’m disappointed. I was kind of hoping that you were a perv,” grinnikte Misha zachtjes. Het was meer bedoeld als grapje, hij wist wel dat Keda geen perv was. Dan had hij dat allamg door gehad. Na even had hij zich toen helemaal omgekleed. “Alright I’m done,” glimlachte hij.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
“Oh? I am the one that is sappy?” Keda bracht het nogal overdreven, doen alsof hij beledigd voelt al was hij alles behalve dat. Keda wist prima dat hij vreselijk zoetsappig kon zijn wanneer hij van iemand. In zijn vorige relatie was hij dat ook altijd, alleen dan was het alleen hem en niet zijn vriend. Niet dat Keda toen erg vond, hij hoefde het niet perse terug te krijgen. Al vond hij het wel fijn om het nu dan wel van Misha te krijgen, het liet Keda bijzonder voelen en alsof de twee echt voor elkaar gingen. Natuurlijk als Misha eens een keer of een dag of wat dan ook een keer niet zoetsappig wou doen, niet constant elkaar complimenteren dan zou Keda hier niet aan onder gaan, hij zou het begrijpen en natuurlijk Misha de ruimte geven die hij nodig had. Niet te veel ruimte, dat zou Keda dan toch niet kunnen maar wel genoeg voor hoeverre Misha dat nodig zou hebben. Toch hoopte Keda dat dit niet nodig zou zijn want hij bleef dan toch liever lekker klef doen met de jongen, zo was Keda nou eenmaal in relaties. Keda hield ervan om dat irritante koppel te zijn wat niet van elkaar kon afblijven en wat maar niet kon stoppen met elkaar complimenten te geven. Iets wat hij eigenlijk niet verwacht had van zichzelf, voor hij een relatie had dacht hij echt dat hij nooit die persoon zou zijn maar toen het eenmaal zo ver was leken zijn verwachtingen toch compleet fout te zijn en was Keda het tegenovergestelde van alles wat hij dacht te zijn. Eigenlijk best grappig als hij er soms op terugkeek, heel even was het alsof hij zichzelf niet herkende wanneer hij zich voor het eerst zo begon te dragen maar al redelijk snel leerde hij te genieten van het handtastelijk en het klef zijn.
Een kleine grijns verscheen op Keda zijn gezicht wanneer hij hoorde wat Misha zei, hij wist al precies wat hij moest antwoorden. Het was te makkelijk, echt een inkoppertje eigenlijk. “Things I love? so.. I would have to talk about you?” Voor zover Keda wist hadden de twee nog niet echt de drie grote woorden tegen elkaar gezegd en volgens Keda viel dit er ook niet echt onder, misschien volgens Misha wel. Keda hinte er natuurlijk wel behoorlijk naar, het was toch aardig duidelijk dat hij dat bedoelde maar de drie woorden zelf, in hun volgorde, dat had Keda dan nog niet echt gezegd. Misschien was dit dan ook niet echt het moment er voor, in zijn slaapkamer even snel voordat ze naar beneden zouden gaan waar zijn moeder op hen zat te wachten. Zijn moeder die nog niet eens wist dat de twee daadwerkelijk een koppel waren, want dat was ook nog eens gebeurd terwijl ze hier heen reden.
Een nerveuze lach verliet Keda zijn mond. “I could be one if you want me to.” Keda deed zijn best het er een beetje nonchalant uit te laten komen maar dat leek niet helemaal te lukken, het was nog wel duidelijk te horen dat het er een beetje verlegen en nerveus uitkwam. Misschien was het door het onderwerp of het feit dat Keda de jongeman voor hem net zo goed als half naakt had gezien. Misha was zo fit, ergens begreep Keda niet eens waarom hij überhaupt iets zag in iemand zoals hem, er waren zoveel andere jongens die knapper waren dan Keda, mensen die zo ver buiten het niveau van Keda lagen, net zoals Misha eigenlijk ook te goed voor hem was maar deze jongens lagen absoluut niet buiten Misha. Misschien realiseerde Misha het zich nog niet, dacht de jongen dat hij de jackpot gescoord had maar zodra Misha andere jongens zou zien zou hij zich zomaar kunnen realiseren dat Keda niks is bij hen. Voor nu probeerde Misha die gedachten toch maar van hem af te schudden en te genieten van zijn tijd met Misha, voor zolang dat ook maar mocht duren.
Keda nam even de tijd om Misha van top tot teen te bekijken die nu voor hem stond in zijn eigen kleding. “You look so much better in my clothes than me.” Zei Keda zachtjes terwijl hij nog even de tijd nam om Misha van top tot teen te kijken. Voorzichtig liep Keda op Misha af, zijn armen sloeg hij om Misha zijn heupen. “Shall we go downstairs then? I’m sure my mom can’t wait to hear your story.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha trok even zijn wenkbrauwen op. Alsof hij beledigd was door wat hij zei. "What's that supposed to mean? You're definitely the sappy one, I would never." Misha wist ook wel goed dat hij heel erg zoetsappig kon zijn en hij vond het juist wel leuk dat Keda dit ook was. Misha had er nooit echt over na gedacht hoe hij zou zijn in relaties. Hij was echter vrij zeker geweest dat hij nooit iemand zou zijn die toxic zou zijn in een relatie. Al was hij dan wel weer zo naïef om met een toxic iemand een relatie te beginnen. Misha zou zo een deel niet snel zien en zou gewoon blindelings alles toe laten. Hij was altijd wel een beetje naïef als het om andere mensen ging. Hij was vrij gemakkelijk met mensen over zich laten heen lopen en hield er meer van het goede in anderen te zien dan gelijk er van uit te gaan dat ze foute bedoelingen hadden. Dit was zeker een van Misha zijn min punten waar hij voor uit moest kijken, wellicht ook een min punt waar hij Keda over moest vertellen maar dat zou nog wel komen, dat hoefde niet allemaal meteen nu. Leek hem tenminste.
Een warm gevoel ontstond in Misha's lichaam en hij kon tintelingen overal voelen. Een glimlach brak uit op zijn gezicht. Het was idioot hoe blij hij er van werd om die woorden van Keda te horen. Natuurlijk waren het nog niet echt de drie grote woorden, maar dat hoefde ook niet. Het was vrij duidelijk wat er mee bedoeld werd en zelfs Misha kon begrijpen wat hij bedoelde. Toch deed hij zijn best om een beetje een serieus gezicht te krijgen, wat absoluut niet lukte door de brede glimlach. "Oh uh I don't know.. am I a thing you love?" vroeg hij, nog steeds zijn best doende zijn glimlach te verbergen maar erg falende in dit. Natuurlijk had Keda de drie woorden nog niet echt gezegd, maar dit zou niet betekenen dat Misha niet voor altijd zal blijven zeggen dat Keda degene was die het het eerste zei. Hij zou er, als ze dan nog samen zouden zijn, over vijftig jaar nog over blijven opscheppen dat Keda het het eerste had gezegd. Hij zou het nooit los kunnen laten zelfs al zou Misha de eerste zijn die de drie woorden echt tegen Keda zei. Al wist Misha niet of hij dat zo snel zou doen. Hij had altijd wel moeite met zulke grote dingen tegen andere zeggen, al leek alles anders te zijn met Keda. Wie weet kon hij het zo al met gemak tegen de jongen zeggen.
Misha kon het niet laten om even te glimlachen door Keda. Hij was zo een schatje en Misha kon het gewoon niet helpen om bijna constant te glimlachen rondom hem. "Oh really? You could be a perv?" vroeg Misha wat onschuldig en hij keek Keda even recht aan. Hij wist niet of hij de jongen wel zo kon voorstellen. "I really can't wait to see that once," grinnikte hij toen zachtjes.
Een blosje ontstond op zijn wangen bij Keda zijn woorden en hij schudde even zijn hoofd. "No, don't be silly. No one looks better in your clothes than you do. Not even young Leo," zei Misha hoofdschuddend. Hij sloeg zijn armen om Keda zijn nek toen Keda dit bij Misha's heupen deed. "Yeah we'll go," knikte Misha kleintjes. "But first..." zonder zijn zin af te maken drukte hij zijn lippen al even op die van Keda. Na een tijdje liet hij toch weer los. "Now let's go."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Lachend rolde Keda met zijn ogen door de opmerking van Misha. Het was uiteraard een grap, het kon niet anders want het leek Keda toch wel onmogelijk dat Misha niet zelfbewust was over hoe klef de jongen zelf kon zijn. Zijn constante lieve woorden en complimenten waren moeilijk te ontlopen, nou deed Keda ook niet bepaald zijn best om het kleffe gedrag van de jongen te ontlopen, hij deed eigenlijk precies het tegenovergestelde ervan. Ergens probeerde hij het misschien ook wel uit te lokken, al was dat de ene keer bewust en de andere keer niet zo bewust. Hoe dan ook, het kwam er op neer dat Keda maar graag genoeg aanhoorde wat voor kleffe dingen Misha allemaal te zeggen had. Het liefst zou hij alles eigenlijk gewoon willen opnemen zodat hij het op elk moment van de dag kon terug luisteren. Natuurlijk zou Keda niet zomaar beginnen met opnemen en dan tegen Misha te zeggen dat hij maar complimenten moest geven, zoiets was misschien toch wel een beetje raar. Al leek het er niet op dat het nodig was voor Keda om het zoetsappige gedoe van Misha vast te leggen aangezien het zo vaak te horen was van de jongen zelf dat er haast geen moment leek te zijn dat Keda zou moeten terugluisteren naar het kleffe gedoe omdat hij de complimenten zou missen. “Alright, you keep telling yourself that.”
Het was duidelijk dat Misha erg blij leek te zijn met de opmerking van Keda, wat er alleen maar voor zorgde dat Keda ook blij werd. Het was schattig, hoe Misha duidelijk probeerde zijn glimlach te onderdrukken maar hoe deze er alsnog onder zijn zogenaamde serieuze gezicht uit kwam. “Yes, I would put Misha Novak in the category of things I love.” Het kwam er onbedoeld nogal trots uit, niet dat dat erg was want ergens was Keda ook wel trots op zijn liefde en gevoelens voor Misha. Misschien was trots niet het juiste woord maar het gevoel kwam wel aardig in de buurt van trots. Met Misha als vriendje was het haast voor Keda of hij een medaille gewonnen had in de Olympische spelen.
Eigenlijk kon Keda best sensueel zijn als het er op neer kwam, wat totaal anders was van de introverte verlegen jongen die op school rond liep. Het was net zoals met hoe erg Keda van fysiek contact hield, zoiets zou je normaal niet bij de verlegen nerd verdenken maar toch was het bij Keda eenmaal zo dat als hij serieus met iemand was dat hij ineens een heel erg lichamelijk persoon leek te worden. “You’ll just have to wait.” De verlegenheid en schaamte had ondertussen toch al aardig wat gezakt, wat er voor zorgde dat zijn woorden er deze keer wat zekerder uitkwam, gevolgd met een grijns.
“Alright, now you’re pushing it.. young leo would definitely look better than me in my clothes.” Dat Misha serieus zo dacht was absoluut onmogelijk voor Keda om te geloven. “As do you, by the way.” Voegde hij nog toe aan zijn eerste zin. Het was leuk om Misha in zijn eigen kleren te zien, leuker dan verwacht eigenlijk en het hielp ook dat zijn kleren de jongen oprecht leuk stonden. De broek was natuurlijk een broek, niet super bijzonder maar het was te schattig om de jongen in zijn trui te zien. Voor even sloot Keda zijn terwijl hij het gezicht van Misha al dichterbij zag komen. Onbewust trok hij de jongen dichter naar hem toe met zijn armen die hij om de heupen van Misha had. Helaas moest er toch een einde komen aan geweldige moment. Zachtjes knikte Keda, ondertussen was de thee waarschijnlijk al klaar en zou zijn moeder waarschijnlijk al ongeduldig aan de tafel in de keuken zitten, benieuwd naar het verhaal van Misha.
De handen die Keda eerder op de heupen van Misha had liet hij nu los om vervolgens met een hand de hand van Misha weer vast te pakken en daarna de jongen mee te trekken naar beneden waar zijn moeder inderdaad te vinden was aan een rond tafeltje met vier stoelen er om heen. Op de tafel stonden drie mokken, elk gevuld met heet water, een klein doosje gevuld met theezakjes die door elkaar lagen en ondertussen leek ook de kat er te zijn aangezien deze op tafel stond en aandacht aan het opeisen was van zijn moeder. “So that is Lucifer.” Vertelde Keda zachtjes terwijl hij Misha met hem mee trok naar de tafel toe, de opmerking doelde uiteraard op de kat. Keda nam plaats op een stoel aan de tafel, zodra Theresa doorhad dat de twee er weer waren ging haar aandacht van de kat meteen naar Misha. Ze was duidelijk erg nieuwsgierig naar wat er gebeurd was met Misha, wat begrijpelijk was. Toch wou Keda Misha even de tijd geven om even rustig te zitten en rustig een theezakje te kunnen uitzoeken. Dit zorgde ervoor dat Keda in het spaans zijn moeder vertelde dat ze niet zo moest staren en de jongen even wat rust moest gunnen, hierop reageerde zijn moeder natuurlijk lichtelijk geïrriteerd op terwijl ze haar zoon vertelde dat ze gewoon bezorgd was om de knul. Voor nu liet Keda het daar maar bij en ging hij niet verder in op zijn moeder. In plaats daarvan richtte hij zich op Misha. Hij gaf hem het doosje met de theezakjes, deze lagen allemaal gewoon los door elkaar in het doosje.”They aren’t arranged in any type of way, sorry.” Een zwakke maar oprechte glimlach volgde het excuses. “Now, Misha was it? Tell me, what happened?” Keda zijn moeder leek het niet te kunnen laten om er toch meteen bovenop te springen alsof ze geen enkele schaamte had.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was best een opluchting voor Misha dat Keda het begreep als hij grappen maakte en dat hij ook dezelfde soort humor en alles had. Zoals eerder zelfs in emotionele situaties konden de twee grappen naar elkaar maken, er waren genoeg mensen die dat niet konden. Misha had wel tien handen nodig als hij op zijn vingers wilde tellen hoeveel mensen hij kende die niet tegen grapjes konden in dat soort situaties. Misha vond grapjes juist fijn bij dat soort situaties. Maar grappen maken was ook vaak zijn manier van dealen met situaties. Het was gewoon beter als je ergens grappen over kon maken. Misha was daarom ook wel een groot fan van zelfspot. Zelfspot waren de beste grappen in Misha zijn mening. Hij vond mensen met zelfspot ook vaak wel leukere persoonlijkheden hebben. Als je om jezelf namelijk geen grappen kon maken dan leek het hem sterk dat je om andere dingen wel goede grappen kon maken. Misha kende ooit een jongen op vakantie en hij was wat dikker dan de rest en altijd bij het zwembad als hij er uit klom bleef hij aan de rand liggen en begon hij te roepen over een aangespoelde walvis en zei hij zijn vrienden om de dieren ambulance te bellen, het was altijd heel grappig en iedereen kon er wel om lachen. Behalve butthurt mensen die dan gingen zeuren er over dat je niet moest lachen omdat dat onbeleefd was en die mensen gingen dan ook altijd gelijk zeggen dat hij helemaal niet zwaar was maar dat hij mooi was. Misha haatte dat want puur omdat iemand zwaarder was betekende het niet dat ze niet ook mooi konden zijn. Hoe dan ook was Misha blij met Keda en dat de twee een soortgelijke humor hadden, dat liet gesprekken ook wel een stuk soepeler lopen. "I will, every night before I go to bed so I can sleep well," zei hij met een trotse glimlach, alsof het iets was wat hij echt deed en hij er super trots op was dat hij dat ook echt deed.
Wederom brachten de woorden van Keda geluk in het lichaam van Misha. Hij wist niet hoe hij het gevoel kon beschrijven want eigenlijk waren er geen woorden voor. Er waren meer dan een miljoen woorden in de Engelse taal en geen van deze kon beschrijven hoe Keda hem liet voelen. Hij voelde zich speciaal. Hij, Misha Novak, stond op de lijst van dingen waar Keda van hield. Dat was toch zeker wel een van de grootste prestaties in zijn leven. Misschien wel de aller grootste. Het was ook zeker iets waar hij trots op kon zijn, vond hij dan. "I feel like I'd want that quoted on a pillow with a picture of you on it so I can sleep on that," grinnikte Misha. Het leek hem wel wat. Dan zou hij elke ochtend wakker worden naar Keda's gezicht met die woorden er onder. Dat was toch wel de droom of niet dan?
Kort pruilde Misha even. Hij vond dat Keda er goed uit zag in zijn kleding maar hij vond eigenlijk dat Keda er altijd wel goed uit zag. "You look like Keda in your clothes and I love that. No one else will look like Keda in your clothes so no one else looks good in your clothes. It's basic logic, don't at me." Het was alles behalve logisch maar in Misha zijn gedachte klonk het toch echt als een logisch statement en niks kon dat nog uit zijn hoofd halen. Hij stond vast bij wat hij zei, het maakte niet uit wat Keda of een ander er over zou zeggen. Zijn gedachte was niet meer te veranderen.
Met zijn hand in die van Keda liep hij vervolgens de jongen achterna terug naar beneden waar ze in de woonkamer aankwamen. Misha moest zich inhouden om niet gek te worden bij het zien van de kat. Hij hield van katten. Alle dieren eigenlijk. "Ohmygod his name is Lucifer? That's tooo cute," zei Misha in een hele zachte en wat hogere stem. Als zijn humeur niet al goed was was het nu zeker geweldig geworden.
Ze gingen aan tafel zitten en nog voor Misha het door had werd er al in het Spaans gepraat waar hij natuurlijk niks van verstond. Dit zorgde er echter wel door dat hij het idee kreeg om wellicht toch weer naar Spaans te switchen in plaats van Frans wat hij nu deed. Als hij echt bij Keda zou blijven zou hij meer aan Spaans hebben dan Frans, en Frans kon hij toch voor geen meter. Daarnaast kon Keda hem wellicht helpen met Spaans. Dat kon nog wel leuk worden. Misha keek even op toen het doosje met thee zakjes aan hem werd gegeven. "No need to apologize for that," glimlachte Misha. Hoewel hij van orde hield vond hij rommelig ook wel mooi. Zeker met thee zakjes in een doosje sinds ze allemaal mooie verschillende kleuren hadden en dat er gemixt gewoon als een vrolijke bom uit zag. Hij hield er van. Hij viste er een roze zakje uit wat vanille rooibos was en glimlachte tevreden bij het zien van de keuze. Al snel keek hij echter op naar Keda zijn moeder die begon te praten. "Oh yes well uhm, I came out as homosexual to my friends today and they didn't take it that well, they threw my clothes in the toilet after special gym class and I got hit in the face but it's all okay. I'm really sorry for my messy appearance I can promise you that's not what I look like normally," vertelde Misha met een zwakke glimlach. Hij voelde zich wel schuldig voor hoe hij er eerder uit had gezien en vond zijn excuses ook wel echt terecht.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De manier waarop Misha zo blij leek te worden om de kat en al helemaal vanwege de naam zorgde ervoor dat Keda automatisch een kleine glimlach op zijn gezicht kreeg. Het was gewoon buiten de controle van Keda, als Misha enthousiast was dan was de jongen zo schattig en dan ook nog eens de reden waarom hij zo blij werd was al schattig in zichzelf. Dat iemand zo blij kon worden om de naam van een huisdier, dat was simpelweg te schattig in zichzelf. Keda kon zich niet herinneren dat hij ooit iemand zo had zien reageren op de naam van zijn zwarte kater. Het was moeilijk voor Keda om de jongen niet gewoon meteen te knuffelen en een korte kus op zijn lippen te drukken, het liefst wou hij gewoon meteen weer klef doen met Misha maar misschien was dat toch niet het beste idee om dat meteen tegenover zijn moeder te doen.
Stilletjes keek Keda toe naar hoe de jongen een theezakje uitkoos, zodra Misha een theezakje uit de doos gehaald had pakte Keda het doosje van de jongen over om zelf een smaak uit te zoeken. Na een beetje door alle verschillende smaken gegraaid te hebben kwam Keda toch uit bij een theezakje met de smaak speculoos. “Well, still.. it feels like it might be less impressive than tea that is sorted on the colours of the rainbow.” Het was misschien dom van Keda om het gevoel te hebben dat het feit dat zijn theezakjes niet op een indrukwekkende manier gesorteerd was, alsof dat echt iets was wat Misha de jongen kwalijk zou nemen. Keda wist zelf ook wel beter dat Misha absoluut niet dat soort type persoon was en dus was het eigenlijk inderdaad onnozel van hem om zich om zoiets zorgen te maken.
Toen was het zo ver, Misha begon zijn verhaal te vertellen. Als een soort van steun legde Keda zijn hand op het bovenbeen van Misha. Terwijl hij en ook zijn moeder aandachtig luisterde naar wat Misha te vertellen had. Natuurlijk wist Keda al wat er gebeurd was en had het voor hem niet echt nut om nog een keer naar Misha te luisteren maar toch luisterde Keda weer met volle interesse, al was het natuurlijk niet het soort interesse wat je had voor een goed verhaal. Toch was Keda nogal verbaasd dat Misha zich verontschuldigde voor het feit dat hij er uit zag zoals hij eruit zag maar wat had Keda anders verwacht, de jongen was gewoon te aardig en verontschuldigde zich voor de meest kleine dingen al was het helemaal niet nodig. Zelf kon Keda het ook wel, bijvoorbeeld de theezakjes maar dat vond Keda dan minder erg als wanneer Misha zich schuldig leek te voelen om kleine dingen. “Mi hijo, don’t apologize!” Riep de moeder van Keda al meteen waarna ze meteen opstond om Misha te omhelzen. “This is terrible but you need to know that I and Keda will always be here for you, no matter how terrible those people are.” Ging Theresa verder nadat ze Misha voor een paar seconden omhelst had. “Correcto, Keda?” Alsof Keda ondertussen al niet vaker aan Misha gezegd had dat hij er voor de jongen was maar dat was natuurlijk niet iets wat zijn moeder kon ruiken. “Yes, of course.” Glimlachte Keda naar zijn moeder waarna hij zijn blik naar Misha bracht. Zijn hand verplaatste hij van het bovenbeen van Misha naar zijn wang. “I mean it.” Voegde hij toch nog even toe. Theresa legde haar hand op Misha zijn schouder. “You are always welcome in our home.” Keda trok zijn hand terug en keek even naar zijn moeder. Hopelijk vond Misha het niet vervelend dat zijn moeder ook nogal fysiek met de jongen was, al had Keda geen idee hoe hij er moest erachter komen of hij zijn moeder moest vertellen dat ze misschien iets meer afstand moest nemen van de jongen of dat hij het maar gewoon zo moest laten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Of het nou was dat Keda zich verontschuldigde over hoe de inhoud van zijn thee doosje er uit zag of dat hij begon over de op regenboog gesorteerde thee doos van Misha wist hij niet, maar het was gewoon té schattig. Beide dingen waren eigenlijk té schattig. Al zou Misha liegen als hij zei dat hij zelf niet ook zo zijn excuses kon aan bieden voor de inhoud van zijn thee doosje. Zo een idioot was hij wel, en Keda dus blijkbaar ook waar Misha verrassend blij mee was. "I feel like it looks way more artsy like this, kind of aesthetically pleasing," zei hij met een zwakke glimlach. Het was iets waar Misha wel een foto van zou kunnen zien op een houten tafeltje met een erg simpel magazine er naast en enkel met witte en beige kleuren er om heen. Dan met een soort vintage filter en je zou het zo op tumblr kunnen vinden. Dan zouden de kleuren van de thee zakjes pas echt uit stralen en dat zou nog eens een mooi beeld zijn. Misha kon het al helemaal voor zich zien maar besloot hier maar niks van te zeggen sinds hij dus absoluut niet raar wilde overkomen naar Keda en al helemaal niet naar zijn moeder. Keda had hem inmiddels al wel raar gezien maar zijn moeder niet en dat wilde hij voorlopig nog wel zo houden sinds hij niet het wilde riskeren dat ze hem om de een of andere reden toch niet mocht en niet wilde dat Keda nog met hem om zou gaan.
Het was best fijn hoe het leek alsof beide Keda en zijn moeder echt aandachtig luisterde naar wat hij te vertellen had. Hij kreeg eigenlijk nooit dat soort aandacht van de ouders van zijn vrienden, maar wanneer zij tegen hem praatte ging het eigenlijk ook alleen maar over wat hij later wilde worden en of hij al wist naar welke universiteit hij wilde gaan. Alsof dat dingen waren waar Misha zich echt mee bezig hield terwijl hij nog niet eens wist of hij überhaupt wel naar een universiteit kon gaan met zijn intelligentie. Of eerder zijn gebrek aan.
De armen van Theresa om zich heen voelde warm en fijn aan. Haar reactie was bijna precies zoals Keda had verteld dat zou gebeuren. Ze was oprecht een liefdevolle vrouw en Misha kon dat nu al merken, of eigenlijk merkte hij dat al het moment dat hij haar voor het eerst zag. Hij snapte dat Keda zo veel van zijn moeder hield, de vrouw was nu al geweldig. De woorden die hem verteld werden waren ook vol met liefde en zo aardig dat hij er zo van kon gaan huilen, maar dat had hij inmiddels wel genoeg gedaan. "Thank you so much, that's really kind of you," zei Misha met een oprecht dankbare glimlach naar Keda zijn moeder. Ze was precies zoals Keda had verteld, en zijn huis was ook precies zo. Alles leek haast wel perfect, voor Misha zijn ideaal dan. Hij merkte wel op dat er inderdaad al een paar tranen in zijn ogen prikte maar hij kon het gewoon niet helpen. Het was ook zo lief en hij had eigenlijk nog nooit gehad dat iemand buiten Keda en zijn gezin zo lief tegen hem deed. Het deed hem ook gewon veel om te weten dat hij nu al zo verwelkomt was in het huis en dat hij bij zijn lange termijn vrienden na al die jaren zich nooit zo welkom had gevoeld.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Kunstzinnig, dat was inderdaad wel een woord wat bij het huis van Keda en zijn moeder leek te passen, zelfs als het om de theezakjes ging dus. Niet dat de moeder van Keda druk bezig was met kunst, of Keda wat dat betreft. Behalve dan met muziek maar het was niet alsof het paar in dit huis altijd druk bezig waren met schilderen of beeldhouwen. Het enige wat hier dus aan kunst plaatsvond was Keda met zijn muziek maar voor de rest eigenlijks niks, toch leek het er op dat dat de sfeer was die hun huis uitstraalde. Al was het misschien meer te maken met het slechte opruimen in het huis in plaats van dat het echt kunstzinnig was. “Well, thank you.” Keda zei het met toch een beetje een soort trotse toon in zijn stem. Als Misha het echt daadwerkelijk leuk vond in plaats van storend, dan was Keda misschien toch aardig blij met hoe hun theezakjes gewoon op een hoop lagen. Even keek Keda naar zijn theekopje terwijl hij zijn theezakje erin dompelde en er voor een paar seconden inhield, tot het genoeg was natuurlijk. Hij plaatste het nu natte theezakje op het papiertje waar het uit kwam. De thee zou misschien door het papiertje heen gaan en op de tafel eronder komen maar dat zou niet veel uitmaken aangezien de hele tafel eigenlijk al een beetje onder vlekken en ringen zaten, allemaal van drinken wat gemorst was of glazen die nat waren van de onderkant. Sommige vlekken en ringen zaten er ondertussen ook al echt goed vast in maar toch kochten ze geen nieuwe tafel, puur omdat het niet nodig was. Deze tafel werkte nog prima, hij zag er alleen niet super schoon uit maar dat maakte voor Keda en Theresa niet veel uit.
Keda zag de tranen zitten in de ogen van Misha, ze waren er nog niet uitgekomen maar ze zaten er wel. Het was moeilijk voor Keda om te weten wat de reden van de tranen waren maar eigenlijk ging Keda meteen van iets slechts uit. Met andere woorden, Keda ging ervan uit dat de tranen waren omdat Misha weer dacht aan de dag, aan zijn vrienden, dat door het vertellen van zijn verhaal dat hij weer emotioneel werd. De reden kon natuurlijk ook iets anders zijn maar die mogelijkheid kwam niet eens op in de gedachten Keda voor hij de jongen begon te troosten. Voor Keda het zelf eigenlijk al door had sloeg Keda zijn arm om de nek van Misha en trok zo de jongen zachtjes dichter naar hem toe zodat het hoofd van Misha meer naar hem gebogen was. Zuchtjes drukte Keda een kus op de plek van zijn slaap, dat zijn moeder dat zou zijn maakte hem niet heel veel uit, ze zou zelf misschien al wel kunnen raden dat de twee een setje waren. “It’s okay if you want to cry, we are here for you.” De woorden kwamen er zachter uit dan normaal. “Today has been tough.” Voegde Keda nog zachtjes toe. “If you boys want to take the tea upstairs and sit there, you can.” Bracht Theresa nog in.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha keek naar het thee zakje die hij in het water liet zakken en glimlachte zwakjes toen het water langzaam de licht bruine kleur overnam. Het zag er altijd mooi uit vond hij. Hij kon uren kijken naar foto's van glazen kopjes waar heet water in zit en net een thee zakje in gedompeld is. Het zag er altijd zo mooi uit, als een plotse kleur explosie in het stille water. Misha zag het als een soort vorm van kunst. Maar hij zag bijna alles wel als kunst. Kleine tekeningetjes die mensen op hun toets papieren maakte terwijl ze wachtte tot ze het mochten inleveren. De kleine doodles die vrienden op elkaars handen maakte. De dingen die mensen op hun eigen armen tekende als ze verveeld waren. Tattoos op sommige mensen hun huid. Misha vond tattoos altijd al heel cool en hij wilde er zelf ook graag een maar was veel te bang om het echt te doen. Hij merkte namelijk hoe vaak hij met dingen als ringtone, profiel foto en zelfs outfits zijn gedachte veranderde. Dan kon hij onmogelijk zijn hoofd vast zetten bij een tekening die voor eeuwig op zijn huid moest staan. Dat was veel te heftig voor zijn doen. Toch wilde hij graag een tattoo en was hij vrij zeker dat als hij ooit wat ouder was hij misschien volwassen genoeg was om zich vast te zetten bij een ding. Om een permanent iets op zijn lichaam te durven hebben. Wie weet kwam het er nooit van maar dan zou hij gewoon henna nemen, dat was niet permanent maar leek toch een beetje op tattoos. Naar zijn mening dan.
Misha keek op naar Keda met een zwakke glimlach toen de andere jongen zijn arm om hem heen sloeg. Hij kreeg al vrij snel de indruk dat Keda er van uit ging dat hij verdrietig was en daarom tranen in zijn ogen had. Misha kon het niet laten daardoor toch weer te glimlachen. Keda was echt te schattig, hij maakte zich zo veel zorgen om Misha en Misha hield er van. Het was echt zo schattig hij was bang dat zijn hart zou smelten. Theoretisch gezien natuurlijk, als zijn hart echt zou smelten zou er wel iets heel erg mis moeten zijn, voor zo ver hij wist was het zelfs onmogelijk voor een menselijk hart om te smelten, maar zou het eerder verbranden bij hoge temperaturen. "I'm not sad Keda," zei Misha zachter dan de bedoeling was. Hij keek Keda even recht aan met een zwakke glimlach. "You two are just so sweet," zei hij toen. Hij haatte het dat hij emotioneel raakte door het feit dat ze zo lief waren. Maar hij kon er weinig aan doen, hij was gewoon een emotioneel persoon en als mensen dan zo aardig tegen hem waren was zijn emoties laten zien het gene waar hij goed in was, het gene wat hij deed om te laten zien dat hij hen heel lief vond. Al kwam het nu blijkbaar over alsof hij verdrietig was.
Bij de woorden van Keda zijn moeder, Theresa, keek Misha even op en vervolgens weer naar Keda met een vragende blik. Hem maakte het weinig uit. Het leek hem leuk om Keda zijn moeder beter te leren kennen maar hij vond het ook niet erg om met Keda naar boven te gaan. Dus hij liet de keuze maar bij hem zitten, wat Keda wilde.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek er op dat Keda compleet mis zat, dat hij weer eens van het ergste uitgegaan was. Al gaf hij zichzelf wel het feit dat dat in de huidige situatie niet al te raar of apart was, hij vond het eigenlijk best begrijpelijk dat dit het geval geweest was. Toch, ondanks hij het van zichzelf begrijpelijk vond kon hij het niet helpen om zich een beetje dom te voelen. Voorzichtig liet hij Misha weer los terwijl hij zachtjes moest grinniken. “Okay, well now I feel silly.” Maar toch vond Keda het niet normaal lief dat de jongen zo geëmotioneerd leek te worden alleen al omdat Keda en zijn moeder zo aardig voor hem waren, terwijl in zijn ogen waren ze gewoon normaal vriendelijk, deden ze wat ieder ander gedaan zou hebben in een situatie als deze. Uiteraard kon Keda het mis hebben maar hij kon zich moeilijk voorstellen dat op het moment hij of zijn moeder extreem lief tegen hem waren. Al kon voor Misha nu alles misschien wel als extreme vriendelijkheid gezien worden, na zijn oude vrienden hem zo hard laten vallen om zoiets kleins dan was het misschien wel te begrijpen dat als mensen je de liefde gaven die je verdiende dat zoiets dan je dan toch even emotioneel maakte. “Of course, mi hijo.” Glimlachte Theresa terwijl ze weer plaats nam op de stoel waar ze eerder gezeten had. “We will always accept you here, as you know, Keda hadn’t had it easy with being accepted so he would never do or wish that to anyone else.” Al wist Keda dat zijn moeder bedoelde met het niet altijd geaccepteerd worden zijn vader bedoelde, dit wist Misha natuurlijk niet en Keda hoopte ook dat de jongen ervan uitging dat Misha ervan uitging dat het ging om de jongens op school. Het was misschien niet zo raar voor Keda zijn moeder om ervan uit te gaan dat Misha ervan af wist, met hoe gehecht de jongens aan elkaar waren was het te verwachten dat Keda het er al eens over gehad had met de jongen. “Yes, well, we’re talking about Misha right now, so..” Probeerde Keda zodat het gesprek ook daar weer terug naar toe ging. “But she is right, I would always want you to feel loved for who you are.”
Na het voorstel van zijn moeder keek Keda met een soort afwachtende en vragende blik naar Misha, eigenlijk precies dezelfde blik waarmee Misha hem aanstaarde. Het leek er dus op dat ze beide verwachtte dat de ander met een antwoord zou komen. Helaas voor Misha leek het er op dat Kesha niet met een antwoord ging komen. “You tell me, you’re our guest.” Daarnaast was het ook waar Misha zich comfortabel en fijner bij zou voelen. Keda kon het echt niks interesseren, hij zou het even gezellig hebben bij zijn moeder als met Misha alleen in zijn kamer. De kans was aardig groot dat het Misha ook niet heel veel kon interesseren of dat hij geen idee had wat hij moest kiezen. Hoe dan ook, het boeide Keda niet zo veel als de jongen niet wou of kon kiezen, hij zou de keuze hoe dan ook aan Misha overlaten.
Ondertussen was de kat, Lucifer, opnieuw op tafel gekomen. Ditmaal pakte Keda hem op en zette hem op zijn schoot. Voor hij hem op zijn schoot zette draaide hij zijn benen zo bij dat ze richting Misha gericht waren. Op deze manier zou ook Misha de kat kunnen aaien. “Whatever choice you make, we can take Lucifer if you want.” Lucifer was een zwarte kat, niet al te groot en niet normaal aanhankelijk. Keda had zich er eigenlijk op voorbereid dat wanneer ze een kat thuis brachten, dat deze niet altijd de liefste zou zijn maar het leek er op dat ze met Lucifer niet normaal geluk hadden daarmee.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha vond het wel schattig dat Keda gelijk van het ergste uitgegaan was, het was lief en Misha kon het zeker appreciëren. Het was dan misschien ook wel een beetje onnozel dat Misha van deze situatie emotioneel geworden was, maar daar kon hij vrij weinig aan doen vond hij zelf. Hij had zijn emoties niet in bedwang, met woede was dat het ergste maar duidelijk kon hij de rest ook alles behalve goed onder controle houden. "Don't, it was cute," glimlachte Misha zwakjes. Hij vond het echt schattig maar snapte wel dat Keda zich wellicht een beetje stom voelde toen hij er achter kwam dat Misha niet verdrietig was. Maar Misha bleef het gewoon lief en schattig vinden, al vond hij Keda meestal wel gewoon lief en schattig.
De woorden van de moeder van Keda lieten Misha wel even op kijken. Natuurlijk wist Misha dat Keda er wel eens mee lastig gevallen werd, maar dat het hem echt zo dwars had gezeten, of nog steeds zat, dat had Misha nooit geweten. Hij was ook niet zeker of hij er met Keda over moest gaan praten, maar aan de reactie van Keda liet al vrij duidelijk merken dat hij het er niet over wilde hebben. Hij kon het niet laten om even te glimlachen na zijn andere woorden. Het was lief. "Same counts for you though," zei Misha toch wat zachter. Hij wide ook gewoon dat Keda geliefd werd voor wie hij was en Misha zou van hem houden voor wie hij was. Tenzij hij natuurlijk ineens allemaal puppy's ging vermoorden, maar Misha ging er niet van uit dat Keda dat zou gaan doen.
Een zwakke pruillip verscheen op Misha zijn gezicht toen Keda de keuze bij hem neer legde. Het maakte hem ook niks uit maar hij wist ook echt niet wat hij moest kiezen. Daarnaast maakte hij zich natuurlijk super veel zorgen. Hij was bang dat als hij zei dat hij naar boven wilde gaan dat Keda's moeder dacht dat Misha haar niet leuk vond ofzo, en hij was bang dat als hij zei dat hij beneden wilde blijven dat Keda dacht dat hij niet alleen met hem wilde zijn ofzo.
Misha keek toe hoe Keda de kat pakte en hem op zijn schoot zette. Hij glimlachte zwakjes door wat Keda zei, het was schattig. Hij besloot dat hij nu wel echt iets moest gaan zeggen. "Maybe we should go upstairs and get to work, we've got work for two days to do today," zei hij maar met een zwakke glimlach.

TS

Het is de zaterdag een paar dagen later en Misha is met zijn auto, die gelukkig alweer gemaakt is, onderweg naar het huis van Keda om hem op te halen voor hun date. Hij is best nerveus omdat dit de eerste keer zal zijn dat Keda zijn auto ziet, en ook al is Misha trots op zijn auto, hij wilt wel dat Keda hem ook mooi vind. Het is geen súper dure bekende auto als een Ferrari of een Tesla, de auto's die alle rijke jongens op school hebben. Het was gewoon een super mooie soort van old timer en Misha's meest trotse bezit. Hij was ook nerveus voor de date, want dat was ook niet niks. Hun eerste date samen. Het was super leuk maar ook erg spannend.
Na een tijdje gereden te hebben kwam hij aan in de straat van Keda. Hij stopte voor het huis en stapte uit de auto met een bos bloemen in zijn hand die hij mee nam naar de deur toe. Hoewel Misha niet echt netjes gekleed was, gewoon in een highwaisted zwarte skinny jeans met een wit shirt er in gestoken, was hij wel zo netjes geweest om bloemen voor Keda mee te nemen. Maar de plek waar ze naartoe op date gingen was ook niet een plek waar je super net gekleed naartoe moest. Eenmaal bij zijn deur aangekomen belde Misha aan. Hij hoopte dat Keda van bloemen hield.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld