Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een geluidje toen Oliver zei dat zei hetzelfde zou doen voor hem. Ze zou het niet ontkennen het was echt zo, maar dat hoefde ze.niet leuk te vinden, het feit.dat ze hem wakker moest maken. En dat vond ze ook helemaal niet. Ivy gromde kort tegen zijn lippen aan toen hij een kus aan haargafen probeerde wanhopig haar mondhoeken terug naar beneden te krijgen toen hij met zijn duimen die omhoog trok, zodat ze gedwongen glimlachte. Ze gaf hem een zacht mepjeen schudde haar hoofd met een glimlachje. "Je hebt geluk dat je zo lief bent" mompelde waarna ze hem terugtrok voor nog een kus. "Ik hou ook van jou"zei ze zachtjes tegen zijn lippen aan. Ze drukte een kus op zijn vingers en glimlachte. Dat beurde haar altijd wel op,.zijn woorden. "Okey, ik maak je wel wakker, op voorwaarde dat je het me zegt als je te moe bent en als te vervelend ben, beloofd?" Mompelde ze met een glimlachje om haar mondhoeken. Ze schudde haar hoofd. "Wel, het kan ook altijd erger" klaagde ze met een frons. Ze trok een pruillip naar hem. Ze was blij met wat ze had, ook al had ze nog steeds de nachtmerries, ze had Oliver ook terug. Meer maakte hetniet uit voor haar. Ivy knikte. "Lexa" herhaalde ze met een bededenkelijke blik. Shit, die vrouw moest Ivy wel haten, aangezien ze Oliver had ontloet in de tijd dat ze allebei uit elkaar waren en ze best wel vervelend waren. Misschien moest ze maar eens gaan praten met een professional over haar nachtmerries. Wie weet hielp het wel. Ivy gaf Oliver een klein schopje toen hij in de lach schoot eb ze keek hem raar aan. "Het is raar om appeltaart te mixen met friet right?" Lachte ze. Dat was het moment waarop Derek doorhad da zijn eclair was gestolen en hij haar raar aankeek. Ivy grijnste breed en nam een hap van het dessert. "Dankje" plaagde ze hem geamuseerd.

Account verwijderd

schreef:
Dat ze niet protesteerde, betekende dat hij gewonnen had. Ze zou hem wakker maken en als hij erachter kwam dat ze dat niet deed, zou hij niet meer slapen. Ze zou hem wel wakker maken als ze merkte dat hij niet langer sliep. Ze wilde graag dat hij sliep. Hij wilde ook graag slapen, maar hij had andere prioriteiten. Ivy was altijd zijn eerste prioriteit.
'Eigenlijk heb jij geluk dat ik zo lief ben,' grapte hij. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze hem weer naar hem toe trok voor een tweede kus. Hij wist dat ze van hem hield. Ze had zich er twee maanden lang niet naar gedragen, maar hij wist wel dat ze veel om hem gaf en dat ze hem gelukkig wilde zien. Ze was nu weer zoals ze altijd geweest was. Vrolijk, enthousiast en affectief. Ze toonde graag affectie en hij ook. Hoewel ze dat nu even niet zo veel konden als normaal.
'Ik zal het je zeggen als ik te moe ben, maar ik denk niet dat ik je ooit vervelend ga vinden.' Niet dat hij er ooit te moe voor zou zijn. Het moment dat hij zag dat het niet goed ging met Ivy, was ook het moment dat hij vergat wat hij zelf voelde. Het was geen fijne eigenschap, want het maakte de missies soms vrij ingewikkeld. Hij kon het niet hebben dat ze in gevaarlijke situaties terecht kwam, zijn hoofd sloeg op hol als dat gebeurde. Hij schudde zijn hoofd toen ze zei dat het altijd erger kon. Hij wilde niet aan dat soort doemscenario's denken.
'Ik denk dat jullie goede vriendinnen zouden kunnen worden,' gaf hij toe. Lexa was een beetje zoals Ivy. Suzan was ook een beetje zoals Ivy, maar ze was minder verantwoordelijk. Lexa was juist erg verantwoordelijk en ze was erg intelligent. Ze begreep direct wat je van haar wilde en ze wist altijd wat ze moest zeggen.
'Maakt ons dat uit?' vroeg hij met een grijns. Hij zou het zo doen. Hij had zo'n honger dat hij elke combinatie naar binnen zou werpen. Hij at van zijn friet en schoot in de lach toen Derek doorkreeg dat Ivy van hem gejat had. Dat had even geduurd. Hij schudde lachend zijn hoofd toen ze Derek bedankte en at de rest van zijn friet op, waarna hij ook de salade opat en hij geamuseerd naar Ivy keek. Hij vond het leuk om haar vrolijk te zien, het maakte hem ook vrolijker. Hij was minder vermoeid als ze vrolijk was. Waarschijnlijk was hij nog steeds even vermoeid, maar hij vergat zijn eigen vermoeidheid en genoot van haar vrolijkheid.

Account verwijderd

schreef:
"Okey, ik heb geluk dat je zo lief bent, nou goed?" Gromde ze. Ze wist wel dat hij gelijk had. Ze gaf hem een stoot toen hij breed grijnste. "Misschien moet ik nogmaals in kusstaking" mompelde ze bedenkelijk. Hij was veel te lief voor haar, het was heus niet alsof ze een teer bloempje was. Nee hoor, ze kon het wel. Al moest ze echt toegeven dat Oliver het zoveel beter maakte. Ja, ze had hem nodig. Ze had nog nooit iemand zo hard nodig gehad in haar leven. En ze wisten allebei dat het zo was. Ze knikte toen hij zei dat hij het zou zeggen als hij te moe was en schudde even met een grijns haar hoofd toen hij zei dat ze nooit irritant zou zijn. "Zeg het dan maar gewoon" kreunde ze. Oliver dacht altijd zo goed over haar. En heel soms was ze bang dat ze hem zou teleurstellen. Ze deed niet alles perfect, en ze kon heus wel vervelend zijn. Ze drukte een kus op zijn wang toen hij zijn hoofd schudde. "Sorry" mompelde ze kort. Ivy knikte. "Juist ja, Lexa...denk je echt dat ze me zou mogen?" Ivy aarzelde kort en schudde haar hoofd. "Zij was er voor je toen ik er niet voor je was" zei ze zachtjes. Ze schudde nogmaals haar hoofd om de gedachte weg te drijven en lachte om zijn woorden. "Nee" zei ze met een grijns, waarna ze een plaatsje naar hem toeschoof en eten stal uit zijn bord met de reservevork. "Shit, ik heb honger'" zuchtte ze. Na zich zo lang te hebben ingehouden, deed dit meer dan deugd. "Weet je wel hoe lastig het was voor me om al dat chinese eten te laten liggen?" Mompelde ze zielig. Derek schudde even zijn hoofd met een kort lachje. "Jullie kunnen ook chinees bestellen op jullie hotelkamer" lachte hij. Ivy haalde kort haar schouders op. "True" zuchtte ze. Ze dronk haar koffie leeg. "Wat ga jij dan gaan doen Der, straks?" Vroeg Ivy met een opgetrokken wenkbrauw. "Gewoon wat rusten in het instituut, niets speciaals" mompelde die. Ivy knikte. "Awh, okey

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte toen ze vroeg of het goed was en glimlachte even. Hij vond het niet erg dat ze het niet met hem eens was, want uiteindelijk had ze er zelf ook wat aan. Hij was haar helemaal niet tot last als ze hem wakker zou maken omdat ze zich slecht voelde.
'Ik wil je helpen en alles wat ik krijg is een kusstaking? Dat is niet eerlijk,' mopperde hij. Hij wilde haar alleen maar helpen, het was niet alsof hij haar iets vervelends aandeed of zo. Hij sloeg zijn armen over en elkaar en schudde zijn hoofd toen. Stank voor dank noemden ze dat. Een zucht gleed over zijn lippen en hij knikte slechts toen ze zei dat hij het maar gewoon moest zeggen. Hij zou het wel zeggen, maar hij ging er gewoon niet vanuit dat hij haar vervelend zou vinden. Hij was dol op haar, ondanks dat ze niet alles even handig even slim aanpakte. Hij prikte in zijn salade en keek op toen Ivy het over Lexa had.
'Ik denk dat Lexa je wel mag. Dat we niet samen waren, betekende niet dat ik vervelende dingen over je zei.' Lexa had geen negatief beeld van Ivy, niet door hem in elk geval. Ze wist dat hij van haar hield en dat hij haar lief, vrolijk en enthousiast vond. Ze had het zelf misschien niet zo gezien, maar hij was ook anders geweest dor het einde van hun relatie. Bovendien wist Lexa goed wat het einde van een relatie voor een mens kon betekenen. Hij hief zijn schouders op na haar volgende woorden. Ivy had gelijk, Lexa was er voor hem geweest en zij niet. Maar kon hij haar dat kwalijk nemen? Ze hoorde er niet meer voor hem te zijn als ze geen relatie meer hadden. Het was niet raar dat ze er niet langer voor hem was.
'We kunnen inderdaad chinees bestellen, als je wil.' Ze hadden wel een tijdje samen, ze konden ook gaan eten als ze dat wilden. Hij raakte haar hand even aan en at toen de rest van zijn bord leeg, waarna een opgeluchte zucht over zijn lippen gleed. Het eten deed hem goed.
'Dus hoe zit het met die kusstaking?' vroeg hij. Hij zou niet de moeite doen om haar een kus te geven als ze hem toch zou ontwijken. Momenteel had hij ook geen behoefte aan een kusstaking. Het was niet het moment voor hem. Voor haar misschien, maar dan zou hij er ook geen moeite voor doen. Hij was er simpelweg te vermoeid voor.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte toen hij zei dat het niet eerlijk was. "Je weet dat ik graag voor mezelf wil kunnen zorgen" suste ze hem voorzichtjes. "En ik weet dat je er altijd voor me bent, je bent veel te lief jij" mompelde ze. Ze raakte zijn onderlip kort aan met haar duim en glimlachte. Ze gaf hem een knuffel toen hij zijn hoofd schudde en ze glimlachte lief. "Awh, niet boos zijn" mompelde ze; Ze keek hem aan en hield haar hoofd schuin toen hij zei dat Lexa haar wel nog zou kunnen mogen. "Okey.." aarzelde ze. Ze wist dat het er vroeg of laat van zou komen dat ze de vrouw zou ontmoeten, en ze moest toegeven, ze was er nerveus voor. Oliver had geen reden gehad dat hij niets was begonnen met de vrouw. Het leek alsof ze niets verkeerds kon doen. Ze was intelligent, vriendelijk en ook nog eens hartstikke knap. Ze voelde zich er stiekem klein door, maar probeerde het zo goed mogelijk te verbergen. Ze haalde een hand door haar haren toen hij zijn schouders ophaalde en staarde voor een paar seconden naar haar voeten voordat ze zich weer kon herpakken. Ze roerde met haar lepeltje door het klein beetje koffie dat nog in de kop zat en keek de twee mannen voor haar kort aan. zeschudde haar hoofd toen hij zei dat ze wel chinees konden bestellen. "Nah, I'm fine" mompelde ze bedenkelijk. Ze trippelde met haar vingers over de rug van zijn hand. Ze gaapte kort en schudde haar hand. "Je weet dat ik dat nooit zou volhouden, net zoals de vorige keer" lachte Ivy. Ze gaapte kort en glimlachte, waarna ze haar hand uitstak naar de serveerster. "Dankjewel" zei ze toen ze de rekening op een bordje kreeg voorgeschoven. Ze fronste toen Derek al snel zijn portefeuille uithaalde en legde er een tip bij. "Wel, ik denk dat we dan maar eens moeten gaan" zei Derek met een frons op zijn gezicht. Ivy haalde kort haar schouders op en glimlachte kleintjes. "Dan gaan we naar" zei ze terwijl ze opstond en braafjes wachtte op Oliver.

Account verwijderd

schreef:
'Ik weet dat je voor jezelf kan zorgen, maar er is niets mis met hulp. Je hoort elkaar te helpen,' mopperde hij. Haar verlangen naar zelfstandigheid maakte haar zo koppig. Er was niets mis met hulp. Ze kon haar nachtmerries niet zelf aan, dus was het alleen maar logisch dat hij haar wilde helpen. Hij zuchtte toen ze zei dat hij niet boos moest zijn. Hij was ook nog boos, maar hij voelde zich wel een beetje onbegrepen. Hij zou niet boos op haar zijn om zoiets simpels, maar het was alsof ze hem niet volledig toeliet in haar leven. Niet zoals eerst. Hij schudde zijn hoofd even en focuste zich toen maar op de paar overgebleven stukjes sla, die hij uit elkaar prikte. Hij wilde graag dat alles was zoals eerst, maar waarschijnlijk zou het niet meer precies hetzelfde worden. Misschien werd het beter, misschien niet, hij wist het niet. Hij keek even naar Ivy en fronste toen. Maakte ze zich nu druk om Lexa?
'Als je haar ooit wilt ontmoeten, natuurlijk,' mompelde hij. Ze hadden elkaar twee keer gesproken. Hij kon zich vaag herinneren dat ze elkaar ook gesproken hadden toen hij dronken geweest was. De eerste keer was dus geen succes geweest, want hij was volledig van de kaart geweest. De tweede keer was ook niet zo geweldig geweest, want Ivy en Claire waren met elkaar in gevecht gegaan. Ze hadden elkaar nog niet op een normale manier ontmoet.
Hij hief zijn schouders op toen ze toch geen chinees wilde en glimlachte even kleintjes toen ze zei dat ze het toch niet zou volhouden. Natuurlijk hield ze het niet vol, dat zou raar zijn. Derek betaalde en Ivy kon het natuurlijk niet laten om nog een fooi te geven. Ze was wel lief. Hij kwam overeind en keek even naar Ivy.
'Ik wil een kus,' mompelde hij, voor hij zijn lippen zacht tegen de hare duwde.
'Het spijt me. Ik heb je gewoon gemist en ik ben humeurig door Claire en mijn slaapgebrek,' verontschuldigde hij zichzelf. Het was niet alsof hij expres vervelend wilde doen, maar er waren nog zo veel dingen die tegen zaten. Vooral Claire deed zijn humeur geen goed. De vermoeidheid kon hij wel hebben, maar Claire en het noodzakelijke stiekeme gedoe vond hij moeilijk. Hij wilde gewoon openlijk bij Ivy zijn. Hij pakte haar hand voorzichtig en liep toen achter Derek aan. Vervolgens stapten ze de auto in en reed Derek weg. Hij hoefde maar even van Ivy af te blijven, dan zouden ze elkaar weer treffen in het hotel.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij dat zei. "Ik weet het ik weet het, sorry, ik doe weer te overdreven" gaf ze toe met een zuchtje. Ivy was gewoon enorm gestresseerd de laatste tijd en de geheimzinnigheid in hun relatie hielp nu ook weer niet geweldig veel. Ze beet op haar onderlip toen hij kort zuchtte en prutste aan de armband om haar pols. Het deed haar pijn dat hij zo reageerde, ook al snapte ze het wel. Ze wou zo graag dat het weer terug werd zoals vroeger, maar ze wist niet of dat wel ging. Ze had het gevoel alsof Oliver haar niet helemaal kon vergeven, dat hij niet geloofde dat ze hem wel vertrouwde en ze echt van niemand meer hield dan van hem. Ivy knikte. "Ja, graag" gaf ze toe. Ze wou wel spreken met de vrouw. Olivers vrienden waren haar vrienden, toch? Ze wou graag de mensen kennen die hij zo graag mocht, ze waren een belangrijk deel van haar leven. En ze hadden elkaar nu nog niet echt zo goed ontmoet. en Ivy had waarschijnlijk niet zo'n goede eerste indruk gemaakt. Het was vreemd om zich te bedenken dat Lexa ook een goede vriendin was van Erin. Alles was zo'n beetje verbonden met elkaar. Ivy beet kort op haar onderlip. Oliver was stil en mompelde af en toe maar wat. Ze wou de dag niet verpesten, maar blijkbaar had ze dat wel gedaan. Ze prutste aan de ring aan de ketting. Had hij spijt? Had hij zich bedacht? Oliver was als een gesloten boek, soms kon ze niet ontdekken wat hij dacht, en het maakte haar nerveus. Ivy glimlachte toen hij haar een kus gaf en streelde zijn wang, waarna ze haar hoofd schudde. "Het is niets" zei ze zachtjes. Ze stak haar handen in haar zakken. "Ik heb hetzelfde probleem" gaf ze toe, waarna ze op haar onderlip beet. Ivy vond het ook niet bepaald fijn om zo verder een relatie te hebben. Ze hield ervan om duideiljk te tonen aan iedereen dat ze van hem hield. Ivy keek kort naar hem op en glimlachte toen hij voorzichtig haar hand vastnam, waarna ze haar vingers met die van hem verstrengelde. Eenmaal in de auto ging ze naast hem zitten op de achterbank, waar ze haar hoofd op zijn schouder legde en zijn schouder kort aanraakte met haar vingers. Ze sloot kort haar ogen, was het vreemd dat koffie toch nog een andere werking had op haar? Ze voelde zich enorm slaperig.

Account verwijderd

schreef:
Hij ontkende niet. Hij vond het moeilijk om te begrijpen waarom Ivy niet wilde dat hij haar hielp als het niet goed met haar ging. Ze waren samen, ze waren verloofd, waarom wilde ze dan niet dat hij haar hielp? Hij begreep het niet en het verwarde hem. Hulp betekende niet dat ze niet zelfstandig was. Hij hoefde niet voor haar te zorgen, maar was het leven niet zo veel gemakkelijker als ze voor elkaar zorgden? Hij keek even op zijn horloge. Het was nog niet zo laat, ze hadden nog meer dan genoeg tijd. Hij haalde een hand door zijn haren en bestudeerde Ivy kort. Misschien moesten ze toch eens praten.
'Lexa zal waarschijnlijk de eerste paar minuten volpraten over hoe mooi je ze vind, maar ik denk dat je het wel zal overleven,' merkte hij op. Hij wist vrij zeker dat Lexa niet alleen op mannen viel. Hij vond het niet erg, zo lang Ivy maar niet besloot dat ze toch een relatie wilde met een vrouw. Lexa had het niet hardop uitgesproken, maar ze gaf wel signalen. Ze had al meerdere malen gezegd dat ze Ivy mooi vond en dat ze begreep dat hij voor haar viel. Hij keek naar haar terwijl ze aan haar ring prutste. Hij had haar snel ten huwelijk gevraagd, maar hij had er geen spijt van. Hij zou er nooit spijt van hebben.
'Ik hoor het niet op jou af te reageren.' Dat Claire zijn humeur verpestte, betekende niet dat hij dat op Ivy af moest reageren. Hij wilde haar niet wegjagen. Hij knikte toen ze zei dat zij er ook last van had. Hij was dus niet de enige. Claire had een hoop verpest.
Eenmaal in de auto kroop Ivy tegen hem aan op de achterbank, waarna ze haar hoofd op zijn schouder legde. Hij sloeg zijn arm om haar heen en liet zijn vingers zacht langs haar arm glijden. Het zou maar van korte duur zijn, maar hij wist dat ze vanmiddag langer hadden samen. Vanmiddag hadden ze alle tijd. Hij drukte een kus tegen haar hoofd en gaapte toen.
'Tijd om elkaar te haten,' zei Derek. Ze waren dichtbij het huis waar ze verbleven. Een zucht gleed over zijn lippen, waarna hij zijn arm van Ivy af haalde en hij weer normaal ging zitten. Het was maar voor even. Hij zou gaan hardlopen en zij zou naar de dokter gaan, ze waren in no time weer samen.

Account verwijderd

schreef:
Soms had Ivy gewoon haar momenten, dat wisten ze allebei. En die momenten waren nu niet bepaald de meeste superste momenten. Ze probeerde het te negeren, maar het was moeilijk, en ze kon niet zeggen dat ze dat niet was. Ze deed echt haar best om het niet altijd alleen te proberen, ze wou hem in haar leven. Ivy lachte toen hij zei dat ze de eerste minuten zou praten over hoe mooi ze haar vond. "Hoezo?" lachte Ivy even. Ze keek naar zijn horloge en beet vrolijker op haar onderlip. Hmmm, die had hij nog van haar gekregen, als gewoon random cadeautje, het was een fijn moment. Ivy haalde haar schouders kort op. "Het maakt heus niet zoveel uit" zei ze met een knikje. Ze wreef even kort over haar armen. Ze was gewend geweest dat ze constant ruzie waren aan het maken, dit was er niets mee bij vergeleken. Ivy keek hem aan toen hij zijn arm om haar heen sloeg en zijn vingers langs haar arm gleden. Ze maakte een gefrustreerd geluidje toen Derek zei dat ze elkaar maar eens moesten beginnen haten. Ze schudde haar hoofd kort. Ze wou Oliver niet haten. Ze ging met tegenzin wat verder zitten en drukte toch een langere kus op zijn lippen, waarna ze zijn ogen ontmoette en even niet losliet. "Okey" mompelde ze zachtjes. Ze leunde tegen het raam aan en zuchtte kort. Ze haatte dit. Haar humeur zou straks wel verbeteren in het hotel, maar momenteel had ze er de pest aan. Ivy keek kort op toen ze Ryan zag staan voor het huis en knikte kort, waarna ze uitstapten. Ivy liep met de rest stil mee naar binnen en keek op toen Ryan vroeg hoe het was gegaan. "Niets gevonden, gewoon een normale garage" zei ze met een frons. Ryan haalde kort haar schouders op. "Ah ja, kan gebeuren, dan waren jullie wel veilig nu" zei Ryan met een korte glimlach. Ivy knikte en liep naar binnen. "Ik ga trouwens straks kort naar de dokter, er is er één dichtbij" mompelde ze, waarna ze een hand door haar haren haalde.

Account verwijderd

schreef:
'Omdat Lexa je erg mooi vindt,' merkte hij op. Hij vond haar ook erg mooi. Hij zou uren over haar kunnen blijven praten, hij raakte nooit uitgepraat. Met Lexa had hij het zo vaak over Ivy gehad. Over hoe hij haar miste en hoe hij geen geluk kon hebben in zijn leven. Hij was uitgeput geweest. Eerst Adelaide, vervolgens Ivy. Geluk was niet voor hem weggelegd en hij was klaar om dat te accepteren, maar Ivy had het allemaal weer omgegooid. Elke keer dat hij opgaf, gebeurde er weer iets. Het vermoeide hem dat het niet goed kon gaan, maar elke keer hoopte hij dat het nu wel goed zou gaan.
Hij bestudeerde haar slechts toen ze hem ervan verzekerde dat het niet uitmaakte. Hij vond dat het iets uitmaakte, maar hij wist niet zeker of zij dat ook vond. Ze konden het er later nog over hebben. Er was zo veel te vertellen. Zo veel te doen. Ze konden het allemaal nooit in één middag plannen. Een middag was niet genoeg. Niet genoeg voor hen om te accepteren dat hun relatie nu anders was, maar ook niet genoeg om het gemis te laten verdwijnen.
'Ik wil niet dat je zo gaat douchen. Ik wil samen douchen,' mompelde hij zachtjes. Hij miste het samen douchen. Ze hadden regelmatig samen gedoucht en elke keer dat hij het alleen deed, besefte hij dat hij er alleen voor stond. Daar wilde hij vanaf, hij wilde graag dat alles weer voelde als vroeger.
'En misschien moet je me het adres van het hotel sturen. En hoe laat je er bent,' merkte hij op.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze hem kuste. Automatisch kuste hij haar terug, hij dacht er niet eens over na. Hij raakte haar wang even aan en knikte toen. Het was maar voor even. Hij keek kort naar Ivy, maar keek toen ook naar buiten. Niemand mocht zien dat ze dichter naar elkaar groeiden. Ryan stond al te wachten voor het huis, dus het was goed dat ze afstand van elkaar genomen hadden. Hij knikte even naar Ryan en volgde Derek en Ivy naar binnen. Hij had geen zin om tijd te verspillen.
'Ik ga hardlopen. Door de trainingen met de nieuwelingen, heb ik geen tijd meer voor mijn eigen conditie.' Ryan knikte, waarna hij naar zijn kamer liep en hij zich omkleedde. Hij droeg slechts een simpel t-shirt en een sportbroek. Hij liep terug naar beneden, waar hij Claire en Suzan zag zitten. Hij hoorde Claire iets zeggen, maar hij negeerde haar volledig. Hij klopte Derek even op zijn schouder en ging er vandoor. Hardlopen was goed voor hem, hij zou vanzelf wel een bericht krijgen van Ivy.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte verlegen. "Oh wow...wel, je zou tegen haar moeten zeggen dat zij ook heel knap is" antwoordde ze eerlijk, waarna ze haar schouders ophaalde met een lichte grijns. Wel, de vrouw was blijkbaar enorm lief. Nee, Oliver zou nooit omgaan met mensen die vals en gemeen waren. Zoals Claire. Yep, exact zoals Claire. Maar Claire was niet zijn keuze geweest. Ivy obtmoette zijn blik toen hij haar bestudeerde en ze glimlachte licht. Ze vond het leuk om hem te bestuderen, dathad ze altijd al gevonden. Nu nog steeds. Elk detail. Het was in haar geheugen verstopt, voor als ze het ooit nodig had. Je wist in het instituut nooit hoe lang je elkaar wel niet zou zien op missies. Dus had Ivy het bewaard. Mocht er ooit iets gebeuren, had ze tenminste nog haar gedachten. Ivy glimlachte bij zijn woorden en schudde haar hoofd met een glimlachje. "Ik wacht wel tot we in het hotel zijn goed?" Beloofde ze hem. Ze miste hun douches ook. Met Oliver was douchen zoveel leuker. Ze kon zich nog perfect de eerste keer herinneren dat ze samen hadden gedouchet. Ze zou het nooit vergeten. "Ik wil ook samen douchen Ollie" voegde ze eraan toe. Ze knikte toen hij zei dat ze hem het adres moest sturen van waar het hotel was. "Doe ik" beloofde ze hem. Ze glimlachte toen hij haar terugkuste. Het begon al wat inder vreemd te worden maar ze miste hem nog steeds gigantisch. Ivy liep naar binnen en knikte naar Suzan en Claire, haar emoties niet veradend. "Ik ga vlug douchen en dan.naar de dokter" mompelde ze kort terwijl ze naar haar kamer liep en gewoon een zwarte skinny jeans aandeed en jeansblousje. Ze was dol op de blouse, vooral omdat hij van zachte jans was gemaakt, en je de schurende materiaal bijna.niet voelde.het was enorm licht. Voor een goed kwartier bleef ze gewoon in haar amer en.verveelde ze zich. Ze keek op haar gsm en scrollde in haar contacten naar Oliver. Shit dit was lang geleden. Ivy gaapte kort en beet op haar onderlip. - Ik ga zo vertrekken, ben.er over een paar seconden x Iv - stuurde ze, waarna ze naar buiten liep. "Wel, ik ga maar eens, doei" riztig liep ze.naar buiten, waar ze bijna onmiddellijk haar gave gebruikte. Ivy grijnste even kort toen ze in het hotel stond en keek om haar heen. Onderweg had ze ook Ollie het adres gestuurd maar hij was er nog niet. Ze liep naar een zetel in de ontvangstzaal en ging afwachtend zitten, waarna ze toch al snel een tijdschrift pakte. Het kon even duren.

Account verwijderd

schreef:
Zijn geluid had hij expres aangezet, hoewel hij wel kon raden wanneer ze hem een keer een bericht zou sturen. Er moest een tijd tussen hen zitten, anders zou het op kunnen vallen. Dat betekende dat hij even had om daadwerkelijk hard te lopen en hij een reden zou hebben om te douchen. Niet dat hij zo bezweet zou zijn binnen een half uur, maar een beetje bezweet was al reden genoeg. Hij bond zijn haren samen en keek om zich heen. Hij kon rechtdoor, links en ook rechts. Sinds hij niet wist waar het hotel was, ging hij maar voor rechtdoor. Hij zou gewoon een beetje in de buurt blijven en dan zou hij vanzelf wel een bericht krijgen van Ivy. Hij gaapte en begon toen te rennen. Als hij rende, voelde hij zich minder moe. Vanavond zou hij zich waarschijnlijk slechter voelen, maar dat was een ander probleem. Hij hoopte dat iedereen op tijd naar bed zou gaan.
Hij had zeker een kwartier door de wijk gerend toen hij een bericht kreeg. Hij wist niet of het Ivy was, het kon ook Lexa zijn, maar hij kwam al gauw tot de conclusie dat het inderdaad Ivy was. Hij glimlachte even. Het was een tijd geleden dat hij een bericht kreeg van Ivy. De laatste keer was al meer dan twee maanden geleden. Hij voerde het adres in zijn telefoon in en kwam tot de conclusie dat het niet zo heel erg ver was. Tien minuten maximaal. Voor Ivy zou het allicht wel lang zijn, maar met haar gave duurde alles lang. Hij bekeek de kaart kort en ging toen op weg.
Acht minuten later kwam hij het hotel al binnen lopen. Hij zag Ivy direct zitten, haar haren waren moeilijk te missen. Hij liep naar Ivy.
'Hoe toevallig dat ik mijn aanstaande hier tegenkom,' grapte hij met een halve grijns op zijn gezicht. Zijn aanstaande. Hij was zesentwintig, bijna zevenentwintig. Zeven jaar na zijn eerste verloving zou hij dan echt gaan trouwen. Hij wilde er niet vanuit gaan dat er iets mis ging, hoewel hij toch wel zenuwen zou krijgen als het dichterbij kwam.
'Moeten we nog een sleutel halen?' vroeg hij. Ze kon het al gedaan hebben, maar ze kon ook op hem gewacht hebben. Het zou waarschijnlijk geen zin hebben om te wachten, maar het was mogelijk. Hij keek even rond, om tot het besef te komen dat de kamers er best mooi uit moesten zien. De aankomsthal was mooi, dus de kamers zouden dat waarschijnlijk ook wel zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek op toen ze Olivers stem hoorde en glimlachte breed waarna ze bijna opsprong. Ze drukte een kus op zijn wang. "He daar" grapte ze. "Wat een toeval zeg, dat ik mijn verloofde hier eens zie" antwoordde ze, waarna ze zijn haar van zijn voorhoofd veegde en de folder nam van het tafeltje. "Eigenlijk wel ja, ik wist niet zeker wat je leuk zou vinden, en er is echt enorm veel keuze van welke kamer je wilt" gaf ze toe terwijl ze hem het boekje toonde. Ze glimlachte. Het waren allemaal enorm lichte kamers, dus dat was wel fantastisch. Maar er waren enorm veel verschillende stijlen. "Ik vind ze allemaal wel leuk" gaf ze toe met een lachje. Ze keek hem aan en bestudeerde hem, waarna ze haar hoofd schuin hield. "Je hebt net gelopen en toch zie je er niet uit alsof je elk moment in slaap kunt vallen, Ollie?" Ze lachte lichtjes. "En trouwens, hoe kun je in godsnaam zo traag zijn" jammerde ze bijna. Zij had zichzelf nog ingehouden om haar gave te gebruiken, zeg maar dat ze gewandeld had in gavestijl en niet gerend. Ivy trok even een raar gezicht en liep naar de balie samen met hem. "Kamer voor 2 personen alsjeblieft" zei ze met een glimlach na de man te hebben begroet. "Dat hebben we zeker, hebben jullie al onze folders bekeken? We hebben de leukste, modernste en lichtste kamers in heel de stad" zei de man met een brede glimlach. Het maakte haar niet zoveel uit, maar het was het dichtste hotel dat er in de buurt was, en dat waren er niet veel. Maar ze konden gemakkelijk lopen naar hier, dus dat was toch een enorm pluspunt. Ivy keek vragend naar Oliver en raakte zijn hand kort aan. Ze had zich verveeld zonder hem, inh haar slaapkamer in het huis met de anderen, maar ook in de aankomsthal. Ze miste hem. Ze vond het moeilijk om van hem weg te blijven voor een lange tijd. En nu genoot ze van elk klein momentje. Ze ontmoette zijn ogen en kon het niet laten om een kus op zijn lippen te drukken toen ze zijn blik zag. De man aan de balie kuchtte en Ivy maakte zich vlug los van Oliver, waarna ze verontschuldigend glimlachte.

Account verwijderd

schreef:
Ivy leek enthousiast door zijn aankomst, waardoor hij begon te lachen. Hij vond het natuurlijk ook leuk om een middag samen te hebben, maar zij zou altijd de enthousiaste van hen twee zijn. Hij raakte haar blouse kort aan. Hij wist zeker dat hij die blouse al eens gezien had, maar hij wist niet of dat hij het haar al een keer had zijn dragen. Waarschijnlijk wel, ze kon geen eeuwige voorraad van kleren heb. Hij prutste even aan het bovenste knoopje van haar blouse en schudde zijn hoofd even, hij kon het natuurlijk niet open maken hier. Dat was ook niet de bedoeling, maar het gepruts zou er zo maar voor kunnen zorgen dat het per ongeluk toch gebeurde.
'Je weet dat het me niets uitmaakt, toch?' Hij pakte het foldertje aan en keek er kort door. Het was allemaal prima. Het was allemaal licht en er was geen kamer bij die hij niet mooi vond. Wat dat betreft had je er beter een kunnen kiezen door er blind een aan te wijzen.
'Vrijgekomen stoffen door sporten en zo. Vanavond zal ik wel weer doodop zijn,' gaf hij toe. Hij zou wel moe worden zodra zijn lichaam weer tot rust gekomen was, maar momenteel zaten er nog te veel stoffen in zijn bloed.
'Niet iedereen heeft de gave om snel te zijn,' lachte hij. Als hij haar gave gehad had, was hij er binnen enkele seconden geweest, maar hij moest het weer met menselijke snelheid doen. Hij streelde haar haar even en liep toen achter haar aan naar de balie. De man achter de balie was enthousiast. Hij keek nog eens naar de folder, alles zag er prima uit. Hij wilde er maar gewoon een aanwijzen, tot Ivy een kus tegen zijn lippen drukte en de man achter de balie kuchte. Hij keek met een grijns naar Ivy en schudde zijn hoofd toen, waarna hij zo serieus mogelijk naar de man keek.
'Doe maar één van die hoogste.' De man knikte en ging in de weer met sleutels. Hij wees de kamer even aan op de folder voor Ivy en hief zijn schouders toen op. De kamer was niet super spectaculair, maar je kon wel heel ver kijken en je had een balkon. En het bed was groot, dat was ook belangrijk.
'Voor hoe lang?' vroeg de man.
'Een week is genoeg.' Ze zouden hier niet langer dan een week zijn. Een week was waarschijnlijk te lang, maar hij wilde gewoon zeker weten dat ze ergens heen konden als ze het niet trokken bij de rest.
'Hier jullie namen invullen en daar en daar een handtekening zetten,' verzocht de man hen vriendelijk terwijl hij verschillende plaatsen aanwees. Hij pakte de pen, schreef hun namen op en tekende de de papieren, waarna de man hen de sleutel gaf en hen naar de lift verwees.

Account verwijderd

schreef:
Ze was gewoon extreem vrolijk dat ze weer eens een middagje samen konden besteden met elkaar zonder dat ze het moesten verbergen voor de anderen van het team. Gewoon eens zichzelf zijn en knuffelen, kussen, bijpraten en meer. Ze werd er gewoon vrolijk van. Ze glimlachte toen hij haar blouse aanraakte. "Lievelingsblouse, en ja ik heb hem al een paar keer gedragen, hij zit gewoon enorm goed" gaf ze grijnzend toe. Ze trok een wenkbrauw op en keek hem geamuseerd aan tlen hij prutste aan het bovende knoopje van het kledingstuk. "Gaat het nog? " plaagde ze hem. Als hij zo doordeed zou de knoop er nog van springen, wat misschien een beetje ongepast was ze grijnste toen hij zijn hoofd schudde, hij besefte wat hij aan het doen was. Het was schattig. Ze raakte kort zijn hand aan. "Toch heb ik gewacht" lachte ze. "Je weet dat ik niet kan kiezen toch?" Vroeg ze hem. Hij hielp haar altijd met de keuzes die ze niet kon maken, of hij gaf haar tenminste goede raad. Meer had ze meestal niet nodig. "Blijf je vanavond weer slapen?" Vroeg Ivy hem terwijl ze haar hoofd schuin hield en hem vragend bestudeerde. Ze lachte toen ze zijn blik zag. "Okey, dat is een ja" grijnste ze. Ze wist zelfs niet waarom ze het had gevraagd. Ze konden allebei niet aonder elkaar slapen, of toch niet goed. "Wel, en ik geniet dan nu wel van het moment dat je nog niet doodop bent" grapte ze. Ze raakte zijn arm kort aan. Ze had ook de kleine aanrakingen gemist. Ze had zijn hoofd gemist die hij op haar schouder legde of begroef in haar haren, zijn hartslag als hij haar tegen hem aantrok en ze zich begroef tegen zijn borstkas, ze had hem helemaal gemist. Goede en slechte dingen. Nou ja, niet echt slechte dingen. Met slechte dingen bedoelde ze meer zijn rommel.in haar kamer en zijn kleren die hij niet opruimde. Stiekem was ze er ook dol op. Ivy lachte toen hij zei dat niet iedereen de gave had en grijnste breed. "Ik wel" gniffelde ze vrolijk. Ze keek hem kort aan toen hij haren streelde. Ivy keek hem onschuldig aan toen hij zijn.hoofd schudde en grijnste. Ze had het niet kunnen laten. Oogcontact met hem was haar zwakte. Ze vond het fijn als hij glimlachte, wanneer hij gelukkig was. Ze had niets meer nodig dan dat, zijn geluk. Ivy luisterde mee en glimlachte toen ze zag hoe erg Oliver zijn best deed om serieus te kijken. Awhhh. Ze bestudeerde Oliver toen hij aan het praten was met de man en keek naar de foto's. Zag er goed uit. Ze zou niet weten waarom het.niet goed zou zijn. "Dankjewel" zei Ivy nog tegen de man waarna ze met Oliver meeliep naar de lift. "Fancy shit dit hotel" mompelde ze even meteen grijns. Ze keek hem aan en trok een wenkbrauw op. "Welke verdieping?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld