Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
"Omdat de rest van het team dan waarschijnlijk hartstikke jaloers wordt omdat je zoveel aandacht van me krijgt" grapte ze. Ze gaf hem een por. "En omdat je dan vol met van die rode vlekjes zit, wil je dat dan?" lachte ze. Ivy lachte om zijn woorden toen hij vroeg of dat cliché klonk. "Wel ja, dat zou inderdaad echt enorm, maar ook enorm cliché klinken, maar het klopt wel, voor mij toch, je bent het zonnetje in mijn leven" Zei ze met een dramatische hand op haar hart. Ze grijnste en legde haar hoofd op zijn schouder. "Het is wel waar hoor" gaf ze eerlijk toe. Ze glimlachte toen ze een kus kreeg gedrukt op haar wang. Hij ging haar duidelijk niet meer te lang kussen op haar lippen, wat ze stiekem toch wel jammer vond. Voor haar dan, want haar lippenstift was gered van een akelige dood. Ivy stak haar tong uit toen hij begon te lachen. "Okey, ik gebruik je wel als schild" grapte ze terwijl ze met hem meeliep. Ivy keek hem aan toen hij bemoedigend in haar hand kneep. "Ha, wie zegt er dat ik na deze dag ooit nog een jurk ga dragen?" Ze trok plagerig een wenkbrauw op. "Misschien word ik vandaag wel getraumatiseerd ofzo" voegde ze er lachend aan toe. Ivy had bijna de neiging om hem terug te trekken toen hij op de deur klopte. "Ik kan nog vluchten" mompelde ze zachtjes voordat Jules de deur opendeed. "He Jules" Ze glimlachte even en kuchte kort. Ze ging naast Suzan zitten en keek de vrouw aan die zuchtte. "Suze, het spijt me, maar ik vind nog steeds dat we de juiste keuze hebben gemaakt" zei Ivy vastberaden. Ze had in principe niets verkeerds gedaan, en ze bleef daarbij. "Ik wou je alleen beschermen tegen Claire, aangezien ze in staat is om veel kwaads te doen, je kan mij dat toch niet kwalijk nemen" Suzan aarzelde kort. "En zeg nu zelf, had je het zo goed verborgen kunnen houden?" Ze trok een wenkbrauw op en Suzan lachte kort. "Okey nee, ik vergeef je, sorry dat ik me als een idioot gedraagde" Ivy gaf haar vriendin een snelle knuffel en ze glimlachte. "Trouwens, Oliver, heb je haar in die jurk gedwongen?" Suzan trok een wenkbrauw op en Ivy schoot in de lach. "Je ziet er goed uit, sexy" Suzan gaf haar een por en Ivy rolde met haar ogen, waarna ze Oliver een blik gaf. "Jouw schuld" bromde ze kort.

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat de rest van het team het stiekem wel leuk vindt als ik zoveel aandacht van je krijg,' merkte hij met een grijns op. Nu al helemaal. Dat was weer eens iets anders dan de ruzies die ze de afgelopen tijd gehad hadden. Waarschijnlijk zouden ze genieten van de rust als Ivy en hij besloten aandacht voor elkaar te hebben.
'Rode vlekjes in ruil voor kusjes van mijn verloofde? Ja, dat zou ik wel doen.' Hij drukte een kus tegen haar wang. Die deal zou hij zonder twijfels maken. Toch zou hij het haar maar niet aan doen, want dan ging haar lippenstift eraan. Vanavond zou hij het haar aan doen, maar nu nog niet.
'Het zonnetje in je leven hè?' herhaalde hij lachend. Hij vond het wel lief, haar verwoording was komisch. Hij streelde haar haren even en knikte toen. Ze was ook zijn geluk, maar dat wist ze wel. De afgelopen maanden was hij niet gelukkig geweest en iedereen wist het. Hij knikte toen ze zei dat ze hem als schild zou gebruiken. Suze kon hij wel aan, hoewel haar schokken nu ook weer niet zo fijn waren. Hij hoopte maar gewoon dat ze hem geen schok gaf als ze besloot Ivy te pesten.
'Oh nee, na vandaag ga je nog jurken dragen. Nog meer dan genoeg, geen zorgen.' zei hij met een grijns. Hij zou haar toch wel dwingen nog eens een jurk aan te trekken. Ze zou ook een jurk dragen als ze gingen trouwen. Hij lachte om haar opmerking. Ivy moest zich toch wel heel veel zorgen maken om Suzan. Hij verwachtte echter niet dat Suzan boos zou blijven. In eerste instantie had hij gedacht dat Ivy Suzan gelijk zou geven, maar dat deed ze niet. Hij volgde het gesprek tussen de twee. Ivy was vastbesloten. Ze had ook goede redenen gehad. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen Suzan zei dat ze haar zou vergeven.
'Ze zei dat ik haar kleding uit mocht zoeken, dus dan moet ik het ook meteen goed doen hè,' vertelde hij. Hij vond de jurk ook sexy, hij hoopte dat ze hem vaker zou dragen. Hij liet zijn blik over Ivy glijden en keek weer omhoog toen ze naar hem bromde.
'Ja, mijn schuld,' beaamde hij met een grijns. Die schuld wilde hij wel dragen. Hij wist zeker dat Jules Suzan ook wel in zo'n dergelijke jurk zou willen zien. Wie niet? Als Jason Ivy zou zien, zou hij waarschijnlijk zeggen dat ze hem moest dumpen en met Jason moest trouwen.
'Misschien moet je Suzan ook de rest van het nieuws maar vertellen,' begon hij voorzichtig. Als ze het haar niet vertelden, zou ze straks nog boos zijn dat ze dingen voor haar verborgen hielden. Suzan keek even nieuwsgierig naar hem en keek toen weer naar Ivy. Uiteindelijk was Suzan net zo nieuwsgierig als Ivy, misschien nog wel nieuwsgieriger.

Account verwijderd

schreef:
"Ha, misschien wel, misschien moeten we daar maar eens proberen achter te komen" stelde ze voor met een speelse glimlach. Ze vond het alleszins fijn om hem aandacht te geven en ook aandacht te krijgen van hem. Wie zou daar nu om klagen? Hij was geweldig. Ivy lachte. "Deal dan" gniffelde ze. "Maar dan moet ik ook mijn lippenstift offeren, en ik dacht dat je die zo leuk vond" plaagde ze hem. Ze stak haar tong plagerig naar hem uit. "Het zonnetje, de maan, en de man" gniffelde ze. Hij was zoveel in haar leven. Hij hoorde in haar leven thuis en ze zou het niet willen veranderen. Ze glimlachte en gaf hem een speelse por, waarna ze lachte. Ivy keek hem glimlachend aan. "Oh god, hoe ga ik het ooit overleven met jou in een huis?" Grapte ze. Ze gaf hem een verzoeningskusje er bijna direct na en lachte. Ze grijnste toen hij gewoon knikte. Hij ging net akkoord met het feit dat ze hem wou gebruiken als een schild. Ze glimlachte en haalde een hand door haar haren. "Hoezo geen zorgen?" Ivy schoot geamuseerd in de lach en keek hem aan. Hij was degene die zich geen zorgen moest maken als ze nog jurken zou dragen. "Ugh" mompelde ze met een lachje. Ze trok haar knieeën op het bed naast Suzan en keek haar azn met een brede grijns. "Wacht maar totdat Jules je in een jurk pusht die je met twijfel hebt gekocht" gniffelde ze. Jules kreeg een grijns op zijn gezicht en Suzan stak haar vinger naar Ivy uit, waardoor ze zowat opsprong. "Verdomme!" Ze streek met een zielig gezicht over haar schouder en Suzan keek haar onschuldig aan. "Eigen schuld" Ze liep naar Oliver met een zielig gezicht, waarna ze zich vastklampte aan hem als een koala die zich had bezeerd. "Ik dacht dat je me zou beschermen" Protesteerde ze. Ze lachte om zijn woorden. Hij vond het verre van erg. Ze knikte bij zijn volgende woorden en Suzan keek hen verward aan. "Ehm, dusssss"' Ivy toonde haar de ring om haar vinger en schoot in de lach om hazr uitdrukking. "Oh my fucking, Marrek, what the fuck heb je gedaan?" Suzan grijnste breed en Ivy verborg haar gezicht grijnzend in zijn shirt. "Veel te veel" grapte ze. Ze drukte een kus op zijn wangen. "Je zorgt er maar beter voor dat ik kan helpen met je jurk uit te zoeken, Ivy Winters" dreigde Suzan. Ivy lachte. "Tuurlijk" beloofde ze haar vriendin. Ze zou het fijn vinden als ze meehielp. "Okey, en nog iets..ehm, ik ga weg uit het instituut, samen met Ollie" gaf ze toe. Suzan dacht even na maar knikte toen. "Ik ga niet ontkennen dat ik het niet erg vind, maar je hebt het verdiend, en je hebt rust nodig" gaf ze toe. Ivy glimlachte. "Dankje Suze"

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat ze het liever hebben dan ruzie aan tafel,' merkte hij op. Hij zou het allicht wel liever hebben. Als Jules en Suzan ruzie hadden gehad, had hij ook liever dat ze niet van elkaar af konden blijven aan tafel. Hij gaf er weinig om wat anderen deden aan tafel. Ten slotte was hij net zo erg.
'Goed, deal,' lachte hij. Hij kon wel wat rode vlekjes aan, dat was geen probleem. Waarschijnlijk zou het er stom uitzien, maar hij hoefde er ook niet charmant uit te zien. Hij dacht sowieso dat haar lippenstift niet af zou geven, maar dat deed hij dus blijkbaar wel.
'Je moet je lippenstift sowieso opofferen. Als je geen kus kunt geven, kun je ook niet eten,' lachte hij. Tenzij ze een speciale manier van eten had, maar zelfs dan vond hij het nog knap. Hij streelde haar haren. Misschien kon ze met een rietje drinken, dat zou vast schelen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Het was fijn om Ivy weer zo te horen praten. Het was ook fijn dat ze hem haar man noemde. Hij wilde graag met haar trouwen, hij wilde graag haar man zijn.
'Waarom?' Hij lachte en schudde zijn hoofd. Hij verwachtte geen problemen, het samenwonen ging vast prima. Hoopte hij toch.
'Ik dwing je wel om een jurk te dragen,' zei hij vrolijk. Hij hield van haar in jurken, dat zou hij zich niet zo snel af laten nemen. Hij vond haar ook mooi in broeken, maar jurken waren vaak wel het toppunt. Dat had zij vast ook wel gemerkt, want hij zat nog meer aan haar als ze een jurk droeg. Hij volgde hij gesprek rustig. Hij wilde zich er eigenlijk niet in mengen, wetende dat hij er niet zo heel veel mee te maken had. Toen Suzan Ivy een schok gaf, lachte hij even. Typisch Suzan om zoiets uit te halen. Hij sloeg zijn armen om Ivy heen toen ze zielig bij hem aan kwam zetten en drukte een kusje tegen haar hoofd. Hij zou haar inderdaad beschermen. Hij begon te lachen toen Suzan reageerde op de ring, hij had wel een positieve reactie verwacht. Het was heel wat, maar hij zou heus wel goed voor Ivy zijn. Hij deed zijn best.
'Oh, over een niet al te lange tijd hebben we twee Marreks rondlopen.' Een grijns verscheen op zijn gezicht. Natuurlijk beloofde Ivy dat Suzan mee mocht met het zoeken naar jurken. Hij hield zijn hoofd iets schuin toen Ivy het verhuisnieuws vertelde. Hij knikte toen Suzan sprak. Het was niet super positief, maar ook zeker niet negatief.
'Jules en jij gaan over een paar weken ook voor een jaar weg,' herinnerde hij Suzan. Hij had het Ivy eens horen zeggen, maar hij kon zich niet herinneren waar ze precies heen gingen.

Account verwijderd

schreef:
"Hmm ik denk dat je daar wel gelijk in hebt" lachte Ivy. Ze keek hem glimlachend aan. Het was veel beter hoe het nu was dan toen ze enorm veel ruzie maakten en ze nog niets eens normaal naar elkaar hadden kunnen kijken. Ze hield van hem en hoefde het gelukkig niet meer te verbergen. De tweede kans had haar meer gegeven dan alleen maar een nieuwe start. Ze hadden er een toekomt bij. Misschien was het vreemd om te zeggen. Maar Claire had hen ook wel een gunst gedaan. Als Claire er biet was geweest waren ze mischien wel nog samen, maar had Oliver haar dan wel ten huwelijk gevraagd? En zou ze dan wel meegaan met Oliver? Ivy wist niet eens zeker of ze dat wel wou weten. Ze zuchte lichtjes en dacht na. Ze rolde grijnzend met zijn ogen toen ze een deal maakten, zoals ze al altijd deden. "Okey fine" lachte ze. Als hij dat dan echt zo graag wou. "Na het eten dan" hrijnste ze. Ze hadden nog genoeg tijd in het huis. "En in tegenstelling tot jullie eet ik nog steeds beleefder, properder en minder, remember?" Ivy trok een wenlbrauw op naar hem en lachte. Eigenlijk waren haar eetgewoontes niet veel verbeterd nee. Ze was wel eens naar een dokter geweest en die zei dat ze problemen had met voedsel door een te hoge stress situatie. Bij te veel stress verdween haar eetlust als wolken voor de zon. "Omdat iemand hier veel te plagerig is" Ze maakte een protesterend geluidje toen ze zijn gezicht zag en gaf hem een tik. "Ik heb het dus wel over jou Marrek" protesteerde ze lachend. Hij plaagde haar ook vaak hoor. Ze gromde kort bij zijn woorden. "Dat klopt niet, je bedreigt me zo ongeveer maar wel op een veel,veel te vrolijke stem, wat moet ik daar nou van denken Ollie?" Hoofschuddend lachte ze en Jules glimlachte. "Ik ben blij datjullie twee weer samen zijn, veel meer lol" gaf hij toe. Ze keek hem aan toen ze in zijn armen stond en glimlachte bij het kusje. Voor die kusjes zou ze alles doen. Ook al had Olive zorgen, toch was hij vrolijker door de verhuizing, dat was wel oets wat ze had gemerkt. Het maakte haar ook vrolijker. Ivy keek hem geamuseerd aan en drukte een kus op zijn wang. "Misschien wel drie" fluisterde ze plagerig in zijn oor. Suzan hoeste. "Ik wil niet eens weten wat je net zei" lachte de vrouw. Ivy glimlachte speels. "Niets belangrijks" Suzan keek naar Oliver bij zijn vraag en knikte. "Zweden,even een break van het drukke leven hier, oh my, kan ik wel naar jullie huwelijk komen?" Ivy haalde een hand door haar haaren. Daar had ze niet aan gedacht.

Account verwijderd

schreef:
'Ik heb het zelf ook liever dan ruzie. Veel liever.' Hij had een hekel gehad aan hun ruzies. Niet alleen omdat Ivy naar hem schreeuwde, maar ook omdat haar beschuldigingen vals waren. Dat hij haar daar niet van kon overtuigen, was het ergst geweest. Hij had zich ontzettend gefrustreerd gevoeld. Gefrustreerd en onbegrepen. Het was maar goed dat Derek er geweest was om hem te kalmeren als hij te kwaad werd. Het was niet alsof hij agressief werd naar anderen toe, maar hij liep weg van zijn verplichtingen als hij kwaad was. Hij moest een training geven en wilde dan niet komen, bijvoorbeeld. Derek was er altijd om dat op te vangen. Hij knikte toen ze zei dat ze de deal gold na het eten. Hij kon ermee leven om haar niet te kussen tijdens het eten.
'Maar je kunt toch niet eten zonder dat het eten je lippen raakt?' vroeg hij verward. Haar lippenstift moest er toch wel afgeveegd worden tijdens het eten? Hij schudde zijn hoofd, vrouwen en make-up, hij begreep er maar weinig van. Hij zou er eens op letten de volgende keer.
'Dat heb ik van jou hoor,' mopperde hij. In eerste instantie was zij degene geweest die hem plaagde, maar dat viel nu toch wel mee. Meestal was hij degene die reacties uitlokte. Als hij dat niet deed, kwam het er waarschijnlijk ook niet van. Hij wist het niet, misschien moest hij het eens aankijken. Hij lachte toen ze zei dat ze het over hem had, dat wist hij wel.
'Ik zal je heus niet martelen, Iv. Het is geen echte bedreiging,' lachte hij. Hij zou haar hoogstens plagen tot ze zou beloven dat ze een jurk zou dragen, dat kon. Martelen ging wel wat ver. Hij streelde haar haar en bekeek haar. Ze zag er mooi uit vanavond, hij was blij dat ze naar huis zouden gaan vanavond. Samen, zonder team of buren. De eerste nacht in hun eigen huis. Hij glimlachte toen ze een kus op zijn wang duwde en vervolgens haar lippen naar zijn oor bracht. Zijn glimlach veranderde in een enorme grijns. Ivy wist hoe graag hij kinderen wilde. Hij had altijd al kinderen gewild en hij keek er enorm naar uit. Hij verplaatste zijn handen naar haar heupen en lachte toen Suzan zei dat ze niet wilde weten wat er gezegd werd. Ze dacht waarschijnlijk aan iets heel anders.
'Je kunt vast wel een midweek of weekend overvliegen toch?' vroeg hij. Wat er ook zou gebeuren, Suzan zou op hun huwelijk komen. Suzan was Ivy's beste vriendin, ze hoorde erbij te zijn. Net zoals haar broer, zijn ouders en Derek er hoorden te zijn. Hij verborg zijn hoofd kort in Ivy's nek om zijn grijns van zijn gezicht te dwingen.
'Je ruikt lekker,' merkte hij op.

Account verwijderd

schreef:
Ze knikte bij zijn woorden. Daartegen kon ze niets brengen. Ze waren allebei mensen die nu niet genoten van een ruzie nee. "Het spijt me" zei ze zachtjes. Ze rilde bij de herinnering aan het gevoel in haar hoofd en als vanzelf gleed haar hand kort door haar haren, om zeker te maken dat ze nog haar eigen acties kon kiezen. Ivy dacht even na en knikte. "Ik ben gefucked" mompelde ze met een lachje. Jules grijnste. "Ja, door Oliver" Suzan schoot in de lach en gaf haar vriend een stoot. "Jules, je gaat te veel om met Jason" gniffelde Ivy. Suzans gezicht vertrok even bij het horen van de naam van haar broer en Ivy keek haar verward aan. "Wat is er?" Suzan wierp een blik nazr Jules, die knikte. "Wel, je weet wel dat Jason de laatste tijd zo triest en depressief was he, maar dat is nu over enzo?" Ivy knikte. Ja, dat wist iedereeen wel ja. "Wel, zeg maar dat hij last had van liefdesverdriet" Ivy sprong bijna op. "Ik wist het" zei ze met een knik. "Ja nou wel, mijn broer is een idioot, typisch dat hij weer moest vallen op iemand die bezet was" Ivy knikte begrijpelijk. Her was nu iets dat je niet echt kon kiezen, ze snapte Jason wel. Ze gniffelde bij Olivers woorden en haalde haar schouders op. "Woops" grijnste ze, waarna ze hem een kus gaf. "Daar heb je wel een punt, de leerling heeft zijn meesteres overtroffen" zei ze op een dramatische stem. Ze schoot in de lach en keek hem met vrolijke ogen aan. "Waarom denk je meteen dat ik denk dat jij me gaat martelen?" Lachte ze. Ze dacht zelfs niet aan martelen, maar goed. Ze glimlachte toen hij weer haar haren streelde en schoot in de lach om de brede grijns op zijn gezicht. Haar glimlach werd zelf ook breder toen hij zijn handen op haar heupen legde. Hij sou zo graag kinderen, het zou haar niets eens verbazen als hij erom begon te smeken, dat zou wel schattig zijn. Suzan knikte bij Olivers woorden. "Doen we, maak je geen zorgen Iv" Ivy knikte met een glimlachje en keek op de klok. Misschien moesten ze maar eens vertrekken.

Account verwijderd

schreef:
'Het was niet jouw schuld,' verzekerde hij haar. Hij was nooit degene geweest die ruzie had gezocht, maar eigenlijk was zij ook dat niet geweest. Het was Claire geweest. Als er iemand was die wist hoe dat was, was hij het wel. Claire had hem tot veel meer gedwongen dan ruzie maken. Had hij maar alleen ruzie hoeven maken. Hij drukte een kusjes tegen haar neus en bestudeerde vervolgens haar gezicht. Ivy had een mooi gezicht. Ze had geen last van onzuiverheden en ze had mooie ogen en lippen. Hij vond haar gezicht leuk.
Toen Ivy mompelde en Jules daarop inspeelde, schoot hij in de lach. Het was waar, maar dat was niet waar Ivy nu op doelde. Hij knikte toen Ivy zei dat hij te veel met Jason omging. Een dergelijke opmerking paste in het plaatje van Jason, het was iets wat hij sowieso gezegd had. Hij hield zijn hoofd schuin toen Suzans gezicht vertrok, was er dan toch iets mis met Jason? Ivy sprak voor hem voor hij dat kon doen. Hij luisterde aandachtig naar het verhaal van Suzan. Hij kon zich niet herinneren dat Jason ooit liefdesverdriet had, want hij werd niet verliefd. Het was een leuke man, maar een vaste relatie was nooit iets voor hem geweest. Zijn liefdesverdriet kwam als een verrassing. Hij fronste toen Suzan zei dat hij op iemand viel die bezet was. Ivy kon het niet zijn, want Jason had helemaal niet geweten dat hij en zij weer samen waren. Bovendien was hij dan niet verdrietig geweest, want Ivy was gewoon vrijgezel. Het moest dus wel iemand uit een ander team zijn. Niemand vroeg om wie het ging.
'Dus over wie hebben we het nu?' vroeg hij toen. Zij wilde het misschien niet weten, maar hij wel. Het moest toch wel een hele bijzondere vrouw zijn. Niemand had Jason ooit zo in weten te palmen, hij bond zich nooit. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen Ivy zei dat hij haar overtroffen had. Dat had hij inderdaad.
'Nou, waar moet anders mee dreigen? Het is niet alsof ik aan kus stakingen kan doen of zoiets,' mopperde hij. Zij kon het wel, maar hij niet. Hij hield het niet vol. Hij trok haar zacht tegen zich aan en gaapte toen. Zijn tijd op het instituut zat er op, hij kon morgen uitslapen. Hij volgde Ivy's blik en knikte toen, hij begreep waar ze op doelde.
'Tijd om te gaan eten,' vertelde hij. Hij liet Ivy los, maar liet wel zijn hand in de hare glijden. Hij glimlachte even naar haar, zijn toekomstige vrouw. Hij volgde de rest naar buiten en zag de rest al vrij snel staan. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren nu Ivy en hij vertrokken. Waarschijnlijk zouden er weer nieuwelingen bij komen, maar het team zou nooit meet hetzelfde zijn.

Account verwijderd

schreef:
"Ollie, ik ken je, zelfs al was het mijn schuld zou je ervoor zorgen dat ik me niet schuldig voelde, je bent gewoon zo lief" gaf ze toe. Ze stond op de toppen van haar tenen en drukte een kusje op zijn wang. Hij zou nooit willen dat ze zich slecht voelde, ook al had ze het misschien wel verdiend ja. Ivy beet kort op haar onderlip en keek hem aan. Ze had altijd gedacht dat Joel een vreselijke gave had, wat nog steeds zo was, maar Claire stond toch wel nog hoger in die ranglijst. Ze glimlachte toen hij haar een kusje op haar neus gaf en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan toen ze merkte dat hij haar gezicht bestudeerde. Ze haalde een hand over haar gezicht. Zat er iets op misschien? Ivy maakte een geluidje toen Oliver in de lach schoot en stompte hem tegen zijn schouder. Als Jules zich nu ook al begon te moeien met hun oh zo interessante seksleven zou dat wel enorm veel worden. Dus nope, daar deed Ivy mooi niet aan mee. Ze keek verbaasd op naar Oliver. Wist hij het dan nog niet? Ze trok kort een wenkbrauw op. "Stiekem hebben we het over jouw verloofde" grapte Suzan. Ivy schudde haar hoofd en keek Oliver vragend aan. "Ik dacht dat je het al had gemerkt...de blik die Jason aan Raven geeft is onmisbaar" zuchtte ze. Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Ze had ook geen idee of Raven iets voelde voor Jason. Ryan en Raven hadden net hun relatie verbroken, en waren echter als vrienden uit elkaar gegaan. Had Ryan iets gemerkt van Jasons verliefdheid. Ivy probeerde zich er echter wat uit de zaak te houden, ze wou geen kant kiezen. "Geloof me maar, Jason kan Raven dus niet uit zijn hoofd zetten" gaf Suzan toe aan hen. Ze schudde haar hoofd. Ivy wou graag dat al haar teamleden gelukkig waren, dat wou ze enorm graag. Maar hoe zou Ryan reaheren als hij erachter kwam dat Jason al die tijd vermiefd was geweest op zijn vriendin? Gelukkig waren de twee nu wel al uit elkaar, misschien maakte dat de zaak iets minder pijnlijk. Ivy wist het echter niet. Ze lachte om zijn blik. Hij was zo trots dat hij haar beter kon plagen dan zij hem dat ze bijna een awh geluidje maakte. Het was wel lief. Ze schudde lachend haar hoofs toen hij begon over de kus staking en Suzan proestte het uit. Ivy grijnste. "Het werkte wel" lachte Ivy. Ze glimlachte en knikte toen Oliver zei dat ze maar eens moesten gaan. Ha, hij kon haar gedachten lezen. "Fooooddd" mompelde Ivy met een verlangende uitdrukking op haar gezicht. Eindelijk normaal eten.

Account verwijderd

schreef:
Kort dacht hij na over haar woorden, waarna hij zijn schouders ophaalde. Waarschijnlijk had ze gelijk. Hij wilde niet dat ze zich schuldig voelde, want ze was niet blij als ze zich schuldig voelde. In de laatste maanden van hun relatie had ze zich regelmatig schuldig gevoeld, wetende dat hij graag weg wilde en zij hem daarvan weerhield. Hij had het vervelend gevonden. Voor haar, maar ook voor hemzelf. Hij kon ook niet vrolijk zijn als zij dat niet was. Hij fronste toen ze met opgetrokken wenkbrauwen naar hem keek. Hij glimlachte toen ze met haar hand over haar gezicht ging, alsof er iets op zat. In werkelijkheid bewonderde hij gewoon wat hij had, maar de rest zou het waarschijnlijk ontzettend klef vinden en hij weerhield zichzelf er maar gewoon van. Hij had er vanavond nog genoeg tijd voor.
Toen Ivy hem stompte, begon hij nog harder te lachen. Pijn deed het niet, dus vond hij het alleen maar komisch. Ze konden nooit meer opmerkingen maken zonder dat iemand daar een seksistische opmerking bij maakte en momenteel vond hij het even niet stom. Hij had zelfs de eeuwige opmerkingen gemist in die twee maanden, dat ze die weer kregen, vond hij bijna een opluchting. Hij schudde zijn hoofd en hield zijn gelach onder bedwang.
'Als we het over mijn verloofde hadden gehad, was Jason echt niet zo verdrietig geweest de afgelopen tijd,' merkte hij op. Jason had dan de maanden van zijn leven gehad, want Ivy was in geen twee jaar meer vrijgezel geweest. Hij hief zijn schouders op toen Ivy hem vragend aankeek, hoe moest hij nu weten om wie Jason liefdesverdriet had? Hij luisterde naar Ivy en fronste toen. Raven. Het was hem nooit opgevallen. Nu moest hij ook toegeven dat hij het de afgelopen tijd drukker had met tien andere dingen.
'En hoe zit het dan met Raven?' vroeg hij. Het was mogelijk dat Jason gevoelens had voor Raven, maar dat maakte niets uit als Raven geen gevoelens had voor Jason. Hij hield zijn hoofd schuin terwijl hij nadacht, het was hem niet één keer opgevallen. Dat Jason überhaupt gevoelens voor iemand had, kwam als een hele verrassing.
Hij bromde toen Suzan in de lach schoot en Ivy vertelde dat het werkte. Hij was het niet helemaal eens met haar stakingen en het was maar goed dat ze het hem niet zo vaak aan deed. Hij schudde zijn hoofd even.
Toen ze bij de rest aankwamen, kon hij het toch niet laten om even naar Jason te kijken. Het was voor hem nieuw dat hij gevoelens had voor iemand. Jason was nooit de man van de gevoelens geweest. Hij kneep even zacht in Ivy's hand en keek toen naar haar. Jason en Raven. Hij drukte een kus tegen haar wang.
'Laten we maar naar de chinees gaan. We moeten de verloving vieren en waar kan dat beter dan bij het Chinese lievelingsrestaurant van Ivy,' zei Suzan met een grote glimlach op haar gezicht. Hij knikte, daar was hij het wel mee eens. Hij wist hoe dol Ivy was op Chinees.
'Wij gaan met de auto, want we slapen vanavond in ons nieuwe huis,' verkondigde hij. Hij griste de autosleutel uit zijn broekzak. Hij had geen auto en hij had wat spullen van hier naar het nieuwe huis verplaatst, dus had hij haar auto gejat. Hij had er wel voor gezorgd dat niemand het zag.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij zijn schouders ophaalde. Ze had gelijk. Maar ze vond het niet erg, zij was ook zo ten opzichte van hem. Ze wou niet dat hij zich slecht voelde, niet alleen omdat het ervoor zorgde dat zij zich ook slecht voelde, maar omdat ze om hem gaf en het beste wou voor hem. Ze bleef hem even raar aankijken toen hij glimlachte bij het halen van een hand over haar gezicht. Ze begon stiekem zich een beetje zorgen te maken over het feit of haar lippenstift niet aan alle kanten hing. Ze drukte een kus op zijn wang. Zijn lach klonk geweldig, en dat zou ook zo blijven. Het was fijn om weer te lachen na twee maanden doodserieus, kwaad, verdrietig en gekwetst rond te lopen. Ze moest toegeven, het was 100% een dieptepunt in haar leven geweest. Ze sloeg een hand over zijn mond toen ze merkte dat hij zijn gelach onder bedwang probeerde te houden maar grijnste. Ze glimlachte bij zijn woorden en stak haar hand uit. "Ik ben die verloofde" zei ze met een speelse glimlach. Het voelde fijn om zijn verloofde te zijn, stiekem voelde ze zich wel speciaal erdoor. Ivy luisterde naar zijn woorden en schudde haar hoofd. "Geen idee, ik zie Raven niet zo vaak aangezien ze bijna altijd op missie ergens is, dat is ook waarom het uit was met Ryan" gaf Ivy toe. "Hmmm, maar binnen een paar dagen komt Raven weer toe en dan gaat Jason nog wel eens met haar praten" voegde Suzan eraan toe. Het had haar ook verbaasd de eerste keer dat ze merkte dat Jason gevoelens had voor Raven. Het waren twee verschillende karakters, en ze had het nooit beseft. Het was wel lief hoe erg Jason ermee inzat, maar hij zat wel in de shit. Ze glimlachte en sloeg een arm om Olivers middel toen hij wat begon te brommen. "Wees niet zo knorrig" plaagde ze hem. Ze keek hem grijnzend aan. "Ik doe het niet zo vaak toch?" Ze trok een wenkbrauw op en ze liepen terug naar de rest van het team. Ze gaf Oliver een klein stootje toen ze merkte hoe hij keek naar Jason. Ze wou niet dat de man zich ongemakkelijk voelde doordat bijna iedereen het al wist behalve Derek en Ryan. Ze had geen idee of Raven het wist. Ivy glimlachte toen ze een kus op haar wang kreeg gedrukt en hield zich in om haar handen om hem heen te slaan. Ze speelde even met zijn vingers en schoot in de lach om Suzans woorden. Ze keek Oliver vragend aan. "Wil jij ook naar daar?" vroeg ze voor de zekerheid. Iedereen wist dat zij nooit zou protesteren bij chinees eten, maar ze wou toch nog even checken of het voor de rest goed was. "Oewh, wacht, ik ga nog vlug een paar dozen inladen, be right back" Ivy gebruikte haar gave om in een paar seconden 5 dozen in de auto te hebben geplaatst die ze niet meer nodig had. Ze glimlachte en fixte haar verwarde haren weer waarna ze grijnste naar Oliver. "Dat bespaart ons een verhuiswagen" grapte ze. Ze kon het niet ontkennen, ze had wel zin in vanavond.

Account verwijderd

schreef:
Hij had de neiging om zijn tong uit te steken terwijl ze haar hand tegen zijn mond hield, maar hij bedwong zichzelf. Dat was iets wat Ivy zou doen, maar hij niet. Hij hoorde de wijze en rustige te zijn in hun relatie. Ivy was de impulsieve en enthousiaste. Ze hadden een bepaalde balans, maar zo nu en dan nam hij haar gedragingen over. Elke keer dat hem zoiets opviel, wilde hij lachen.
'Ik weet dat jij die verloofde bent,' zei hij met een grijns. Hij wist heel goed dat zij zijn verloofde was. Haar speelse glimlach vertelde hem dat ze het wel leuk vond om zijn verloofde te zijn. En dat terwijl hun relatie niet eens anders was. Ze had nu een ring om haar vinger, maar meer was er niet veranderd. Het was wel een speciale titel, dat wel. aHij drukte een kus tegen haar wang en sloeg zijn arm om haar heen. Hij luisterde naar Ivy terwijl ze sprak en knikte vervolgens. Hij wist dat Raven en Ryan uit elkaar waren. Hij geloofde echter niet dat dat alleen was omdat zij vaak weg was, het klikte gewoon niet. Hij betwijfelde niet dat ze van elkaar hielden, maar ze pasten gewoon niet bij elkaar. Hij hoopte voor Jason dat Ryan het niet erg zou vinden, want dat zou verdeeldheid in de groep brengen. Hij zou niet weten aan welke kant hij dan zou moeten staan.
'Elke keer is een keer te veel,' mopperde hij. Hij was geen fan van de kus stakingen, daar moest hij eerlijk in zijn. Hij wilde haar graag kussen en zij weerhield hem daarvan. Hij zou het haar nooit aan doen. Hij glimlachte even naar haar om te laten zien dat hij helemaal niet zo knorrig was.
Ivy gaf hem een stootje, waardoor hij wist dat het opviel. Hij wilde zich verontschuldigen, maar dat zou al helemaal opvallen. Hij keek even naar hun vingers en keek op toen Ivy hem vragend aankeek.
'Het maakt me niet uit waar we heen gaan, Iv. Ik eet alles.' Hij was een goede eter, alles was prima. Hij wist dat Ivy van chinees hield, dus hij ging er ook graag heen. Hij vond het leuk om haar te zien als ze enthousiast was over iets. Ivy kon ook goed enthousiast zijn over eten. Hij knikte toen ze het had over dozen en liep alvast richting de auto. Niet dat hij ver kwam, in enkele seconden stond ze alweer bij hem. Hij schudde zijn hoofd grijnzend.
'Laten we gaan, speedster.' Hij sloeg zijn arm om haar heen en drukte een kus tegen de zijkant van haar hoofd, waarna ze begonnen te lopen. Hij had zin in het eten, maar hij had nog meer zin in naar huis gaan. Het was de eerste keer dat Ivy het huis zou zien en hij hoopte dat ze het iets vond, ten slotte had hij er behoorlijk hard aan gewerkt. Nu hij wist dat Ivy bij hem kwam wonen, was hij nog harder gaan werken.
Eenmaal bij de auto aangekomen, opende hij de deur voor Ivy, waarna hij zelf aan de andere kant instapte. Hij keek even naar Ivy voor hij de auto startte en wegreed. Op sommige momenten besefte hij zich hoeveel geluk hij met haar had, nu was zo'n moment.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte breed toen ze hoorde dat hij zei dat hij wist dat ze zijn verloofde was. Maar best ook. Het moest maar raar zijn als dat niet zo was. Ze glimlachte. "I know, maar ik maak het nog eens subtiel duidelijk aan die twee daar" Ze knikte grijnzend naar Jules en Suzan die alweer snel bij elkaar stonden. "Ha geloof me, we kunnen er niet naast kijken, jullie twee hangen als plakband aan elkaar vast" Ivy wiebelde met haar wenkbrauwen. "Superlijm klinkt beter" grapte ze. Ze kreeg een rare blik ban Suzan en grijnste. Woops. Ze probeerde niet te ontkennen dat ze enorm graag bij Oliver was. En dat geldde ook wederzijds, dus dat was geen probleem. Ze kroop tegen hem aan toen hij zijn arm om haar heen sloeg en glimlachte. Het was nog steeds even lief. Ze gag hem een tik toen ze merkte dat hij enorl de zaak was aan het inschatten. "Wat zou jij doen als jij in dezelfde situatie zat als Jason, als ik samen was met ehmm Derek bijvoorbeeld" Ze trok een wenkbrauw op. Ze zou zelf geen idee hebben wat te doen dus was ze wel nieuwsgierig naar zijn antwoord. Ivy lachte bij zijn woorden. "Ik maak het altijd goed, en ik heb nog geen seksstaking gehouden" Dreigend keek ze hem aan en Jules haalde dramatisch adem. "Damn Ivy" Suzan grinnikte even en Iv gaf Oliver een kus op zijn lippen. Ha, wat zou hij daarop zeggen? Ivy glimlachte naar hem. Ze zou het hem nooit aandoen, maar plagen mocht wel toch? Ze knikte toen hij zei dat hij alles luste. Ze luste zelf ook wel de meeste dingen, maar ze at geen grote porties. "Hmmmhmm" mompelde ze even bedenkelijk. Ivy grijnste toen ze trug bij hem was. Baylor lag nog te slapen op hun ned, zoals gewoonlijk. Ze zou straks wel even snel om hem rennen, ze konden de hond niet daar alleen laten, maar ze wist dat ze een hond ook niet hoorde op restaurant. Ivy grijnste bij het woord speedster en drukte een kus op zijn lippen. "Rijd jij?" Vroeg ze Oliver vrolijk. Haar maakte het niets uit. Ze glimlachte toen hij de deur voor haar opendeed. Ze vond het geweldig als hij zo galant was en romantisch. Ze was nogal kwetsbaar voor zijn gentleman streken. Ivy sloot kort haar ogen. Het was best al dobker buiten en de zachte muziek zorgde ervoor dat ze toch wat kalmeerde.

Account verwijderd

schreef:
Zijn blik gleed even naar Suzan en Jules, waarschijnlijk hadden ze heel goed door dat zij die verloofde was. Niet alleen had ze een ring om haar vinger, maar ook kon hij het niet laten om aan haar te zitten. Het zou een beetje vreemd zijn als ze niet zijn verloofde was. Suzans woorden bevestigde zijn gedachten alleen maar, het was heel duidelijk dat zij de verloofden waren. Wie had dat gedacht. Drie jaar geleden was hij nog gebroken geweest en had hij dingen gedaan die hij nooit had mogen doen, nu was hij gelukkig en verloofd. Voor een tweede keer.
Ivy gaf hem een tikje en hij bromde even. Het was niet alsof het pijn deed, maar hij had ook wel door dat hij op een andere manier naar Jason keek. Een zucht gleed over zijn lippen toen ze hem vroeg wat hij zou doen als Ivy met Derek was. In die situatie wilde hij nooit belanden.
'Je bedoelt als wij nooit een relatie gehad hadden en jij al een tijd met Derek ben? Niets, denk ik. Ik zou wel zeer gefrustreerd zijn,' gaf hij toe. Hij had geen ervaring met onbeantwoorde liefde en hij wilde er ook zeker geen ervaring opdoen. Hij hield er wel van dat de vrouw van wie hij hield, ook van hem hield. Als Ivy niet van hem gehouden had, was hij waarschijnlijk vrij gefrustreerd geraakt. Hij was graag bij de vrouw van wie hij hield.
'En die ga je ook niet houden,' bromde hij. Hij sloeg zijn armen over elkaar en schudde zijn hoofd. Ze mocht dat soort stakingen alleen houden als ze toch geen mogelijkheden hadden.
Hij wist niet hoe de rest ging. Ze liepen in elk geval niet dezelfde kant op als Ivy en hij, dus dat betekende waarschijnlijk dat ze met een taxi gingen. Ze hadden iets te vieren en dat betekende dat ze zouden drinken. Ivy was bang om te drinken en hij gaf niets met alcohol, dus er was altijd iemand die kon rijden. Hij knikte toen ze hem vroeg of hij zou rijden, het maakte hem niets uit. Hij stapte zelf in en startte de auto, waarna hij wegreed. Het was maar tien minuten rijden vanuit het instituut en hij gokte dat het een kwartier zou zijn naar hun nieuwe huis. Hij keek even naar Ivy.
'Alles oké?' vroeg hij, toen hij haar met haar ogen dicht zag zitten. Hij zou ook zijn ogen sluiten als hij niet hoefde te rijden, maar hij geloofde niet dat Ivy zo vermoeid was. Het zou wel even duren voor hij over zijn slaapgebrek heen zou stappen.
'We kunnen ook gewoon op het instituut slapen als je je daar beter bij voelt.' Hij raakte haar arm kort aan en reed de auto toen op de parkeerplaats, waarna hij de auto afzette en hij naar Ivy kon kijken. Tijdens het rijden kon hij vluchtig naar haar kijken, maar niet meer dan dat.

Account verwijderd

schreef:
Ze bestudeerde zijn blik. Ze zou wíllen weten waar hij aan dacht op dit moment maar hij was ondoorgrondelijk. Ivy glimlachte en dacht zelf na. Ze zou willen dat Oliver vaker zei waar hij aan dacht, want ze had zelf niet echt een idee. Het was moeilijk en soms maakte ze zich wel zorgen. Ze streelde kort zijn arm met haar vingertoppen. Ivy knikte bij zijn woorden. Ze zou hetzelfde hebben gedaan waarschijnlijk, als het er echt op neerkwam. "Wel, gelukkig hebben wij dat niet" zuchtte ze toch opgelucht. Raven bevond zich in een moeilijke positie, en Jason natuurlijk ook. Ze haddeb geluk met wat ze hadden, Oliver en zij. En ze deden hun best om dat niet te verliezen, want dat zou enorme zonde zijn. Ze zouden het niet opgeven,wat er ook gebeurde. Ze hield van hem en hij van jaar, meer kon ze niet wensen. Meer had ze ook niet nodig. Alles liep perfect. En het mocht wel zo blijven ja. Ze glimlachte en wreef met haar duim over een rood vlekje op zijn wang. Ivy lachte toen hij weer bromde en schudde haar hoofd. "Misschien..." plaagde ze hem. Ze drukte een kus op zijn lippen. Ze was nieuwsgierig wat hij zou doen alsze besloot wel eens geen seks te hebben voor een tijdje. Hmmhmm,het zou wel nog interessant kunnen worden, dat wel ja. Ivy dacht na tijdens de rit, met wat er zou zijn gebeurd met haar als ze Oliver niet had gehad. Het was moeilijk om zich in te beelden. Ze beet op haar onderlip en opende haar ogen meteen toen ze Oliver haar hoorde vragen of ze okey was. "Hmmhmm, ik was even aan het nadenken" gaf Ivy toe. Ivy maakte geen aanstalten om uit te stappen toen ze er waren en de auto stil stond. De rest was er toch nog niet. Ze schudde haar hoofd en trok hem aan zijn hemd zachtjes naar hem toe, waarna ze zijn lippen op de hare trok en ze een korte tijd gewoon waren aan het zoenen. "Sorry" glimlachte ze, waarna ze weer terug recht ging zitten. "Het is gewoon allemaal zo'n grote verandering, en ik ben nerveus"gaf ze toe terwijl ze kort in haar handen wreef. Erover nadenken hielp niet. Het maakte haar enorm blij maar ook nerveus.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld