Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was maar goed ook dat zij niet in hun situatie stonden, dan zou hij waarschijnlijk een stuk minder gelukkig zijn. Hij glimlachte toen ze haar vingers over zijn arm liet glijden, dat deed ze regelmatig. Hij vond het wel lief. Hij zat graag aan haar haar en zij zat graag aan zijn armen. Het was lief. Hij knikte instemmend toen ze zei dat zij dat gelukkig niet hadden. Gelukkig niet. Hij vond het vervelend voor Jason, maar hij was blij dat hij niet in die situatie stond.
'Niet misschien. Je gaat geen staking houden. Als jij een staking houdt, ga ik op de bank slapen,' mopperde hij. Hij zou allicht niet in hetzelfde bed slapen als zij, want dan zou hij eraan herinnert worden en dat zou niet goed zijn voor zijn slaap. Bovendien deed het feit dat hij dichtbij haar sliep ook geen goed. Hij bromde even en schudde zijn hoofd, geen stakingen.
Ivy opende haar ogen direct toen hij haar vroeg hoe het ging, wat waarschijnlijk betekende dat ze zich een beetje betrapt voelde. Hij bestudeerde haar en knikte toen ze zei dat ze nadacht. Het zou hem waarschijnlijk niet zo veel verbazen als ze besloot dat ze toch niet samen wilde wonen. Ze moesten maar naar een manier zoeken. Hij glimlachte toen ze hem zacht naar haar toe trok en haar lippen tegen de zijne duwde. Hij zou nooit weigeren. Hij raakte kort haar wang aan en glimlachte opnieuw toen ze zijn lippen weer liet gaan.
'Alsof ik het ooit erg zou vinden.' Hij schudde zijn hoofd, nooit. Hij zou haar altijd willen zoenen. Hij fronste even toen ze toegaf dat ze nerveus was. Hij begreep heus wel dat ze nerveus was.
'Als het je niet bevalt, kun je altijd nog terug, Iv. Ik vind het leuk dat je bij me wil wonen, maar ik houd je niet daar als het je niet bevalt.' Hij raakte haar wang aan. Hij kon haar niet dwingen om bij hem te blijven, hoewel hij hoopte dat ze wel bij hem zou blijven.
'Maak je geen zorgen, ik steun je altijd, wat je ook doet en wat je ook wil.' Hij drukte zijn lippen tegen de hare en keek op toen iemand op het raam van de auto klopte. Toen hij opkeek, zag hij Jason al met een brede grijns op zijn gezicht staan, hij schudde even zijn hoofd en trok de zonnewering naar beneden, waarna hij in het spiegeltje keek en de rode vegen lippenstift van zijn lippen veegde.
'We redden het wel samen,' verzekerde hij haar, waarna hij de deur open duwde en hij uitstapte. Jasons grijns werd nog breder en hij schudde lachend zijn hoofd. Hij wist heus wel wat Jason dacht. Hij keek even naar het restaurant en keek vervolgens naar Ivy, het restaurant zou haar hopelijk goed doen. Ze at niet goed en hij hoopte dat het restaurant dat kon veranderen.

Account verwijderd

schreef:
"Okey, ik ga geen staking houden, en oewh, ik moet toegeven dat ik het fijn vind dat we nu een eigen bank zullen hebben" glimlachte ze. Ze drukte een kus op zijn lippen. Ze had nu al zin in een avondje knuffelen en meer. In hun eigen plek met hun eigen meubels. Ha, het klonk wel goed. Ze zou hem nooit weigeren, dat wisten ze allebei heus wel. Ivy glimlachte toen hij haar bestudeerde en lachte om zijn woorden na hun kus. "Ik hoop het, dat je het nooit erg vindt" lachte ze. Ivy schudde haar hoofd. "Ik ga niet teruggaan naar het instituut Ollie" Ze haalde haar schouders op. "Het instituut kan me niet gelukkig meer maken" gaf ze eerlijk toe. Ze had geen zin meer in alles van het instituut, ze ergerde zich aan alle dingen, van de uitgekozen maaltijden, trainingen en schema's tot de onvrijheid die je had als je erover nadacht. Het was wel mooi geweest, maar nu was ze het beu. Ivy drukte een kus op zijn lippen. "Je weet dat ik bij je wil blijven, en hoe zou ik in godsnaam zonder je slapen als je er niet bent" Ze wreef haar wang kort tegen zijn hand aan en bestudeerde zijn blik kort. Ze zou wel zien wat het zou worden, maar ze wou niet zonder hem verder leven. Ze wou echt bij hem blijven. "Ik weet het" gaf ze toe met een glimlach. Ivy drukte haar lippen weer tegen de zijne toen hij haar naar hem toetrok. Ze sloeg zijn armen om zijn nek heen en keek verschrikt op toen er plotseling geklop op het raampje naast haar doorklonk. Ze kreunde toen ze Jason zag staan en glimlachte bij de rode vegen lippenstift op zijn lippen, waarna ze met haar duim over zijn mondhoek streek. "Ik weet het" zei ze met een knikje en een glimlach. Ze zouden het wel goed maken, Oliver en zij. Ze wist dat ze het hadden verdiend. Ivy stapte uit en rolde met haar ogen om Jasons blik, waarna ze haar hoofd schudde. Ze duwde met haar heup de autodeur dicht en haar hand gleed in die van Oliver. "Waar is de rest?" vroeg Ivy om zich heen kijkend. "Al binnen, iedereen is enorm hongerig, behalve jullie twee blijkbaar"

Account verwijderd

schreef:
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze zei dat ze geen staking zou houden. Hij was geen fan van stakingen, dat moest hij toegeven. Gelukkig hield ze het niet zo lang vol en gaf ze uiteindelijk toch wel weer toe. Hij knikte, hij was ook blij dat ze een eigen bank hadden. Een eigen bank, een eigen bed, een eigen alles. Alles van hen en ze konden doen en laten wat ze zelf wilden. Die gedachte alleen al maakte hem vrolijk. Eraan denken maakte hem vrolijk, een leven met Ivy. Hij hoopte dat alles deze keer wel voorspoedig zou verlopen.
'Ik denk niet dat het mogelijk is om het ooit erg te vinden.' Hij vond het leuk als ze hem zoende. Hij had sowieso opgemerkt dat hij het leuk vond als zij initiatief nam. Normaal was hij altijd degene die dat deed. Hij knikte toen ze zei dat ze niet terug kon gaan. Hij zou haar keuze accepteren, wat ze ook zou doen.
'Dan hoop ik maar dat ik dat wel kan doen,' gaf hij toe. Voor hun pauze had het instituut haar wel gelukkig gemaakt, maar als het dat nu niet meer deed, kwam het op hem aan. Hij hoopte maar dat dat genoeg was. Hij streelde haar haren en dacht kort na. Het zou wel een beetje onhandig worden als hij alleen woonde en zij nog op het instituut, dat moest hij toch wel toegeven.
'Voor dat slapen heb ik nog niet echt een oplossing bedacht,' lachte hij. Dat was wel een dingetje. Hij kon niet slapen als zij er niet was en zij kon niet slapen als hij er niet was. Ja, dat zou wel een probleem worden. Dat werden weer slapeloze nachten. Hij glimlachte toen ze haar armen om zijn nek sloeg, maar hun tweede zoen was niet van lange duur.
Natuurlijk was het Jason geweest die zich opgeofferd had om te kijken waar ze bleven, want Jason wilde altijd weten wat er gebeurde. Hij schudde zijn hoofd en kneep even zachtjes in Ivy's hand. Hij had haar gemist. Nu voelde hij nog steeds dat hij haar gemist had en ze waren toch alweer bijna twee weken verder. Jason keek met een grijns naar hen na zijn woorden.
'Je mag niet meer mee eten als je dat hardop zegt,' gromde hij. Hij schudde zijn hoofd opnieuw en liep toen samen met Ivy en Jason naar binnen. Hij had niet gelogen, de rest zat inderdaad al binnen op hen te wachten. Dat hadden ze of heel erg snel gedaan, of hij was door de kus een beetje de tijd vergeten. Hij ging op een stoel zitten en keek even afwachtend naar de rest.
'Het is maar goed dat jullie straks alle tijd hebben,' lachte Suzan. Hij kon haar geen ongelijk geven. Hij keek uit naar alle tijd die ze nog hadden samen. Geen schema meer, geen verplichtingen meer. Ze konden alles doen en laten. Nou ja, tot ze zouden gaan werken en een echt normaal leven zouden hebben.

Account verwijderd

schreef:
Ze schoot in de lach om de grijns op zijn gezicht. Hij wist heus wel dat ze geen staking zou houden. Ze gaapte kort en gaf hem een knuffel toen hij zei dat hij niet mogelijk was om het ooit erg te vinden. "Ha, same here" gaf ze toe met een grijns. Het zou maar raar zijn als ze het niet fijn vond als haar verloofde haar kuste. Dat zou verre van normaal zijn. Ivy gaf hem een por. "Tuurlijk kan jij dat" protesteerde ze. "Jij maakt me altijd gelukkig" voegde ze eraan toe. Ze volgde met haar ogen de beeging van zijn vingers in haar haren en sloeg haar armen over elkaar heen aangezien ze haar trui was vergeten. Ze knikte toen hij zei dat er nog niet echt een oplossing was voor hun slaapgebrek. "Hmmm, ik laat je het wel weten als ik wel al een oplossing heb gevonden" gaf Ivy toe. Ze glimlachte en keek hem vrolijk aan. "Wij hebben zo'n grote problemen" lachte Ivy. Zij kon niet zonder hem en Oliver niet zonder haar, ze waren wel een stelletje ja. Ivy glimlachte toen hij in haar hand kneep en leunde met haar hoofd op zijn schouder voor een kort momentje. Het kon haar zelfs niet meer schelen dat het geplaag van Oliver weer was begonnen, ze vond het niet erg. Stiekem vond ze het wel fijn dat er weer iets was waarvoor Jason hen kon plagen. En misschien binnen een paar weken was er ook wel iemand voor Jason. En als alles goed liep waren ze nog allemaal vrienden. Ivy schoot in de lach om Olivers woorden en Ivy ging zitten op een stoel dichtbij hem. Ivy keek naar Suzan en schoot in de lach. Ze beet op haar onderlip en haalde een hand door haar haren. "Kijk naar het menu jullie twee, we hebben honger" klaagde Derek terwijl hij een arm om Elise heen sloeg. Ivy grijnste en rolde met haar ogen terwijl ze de kaart naar Oliver schoof. "Kies jij maar eerst" Ze glimlachte en trippelde met haar vingers op de tafel.

Account verwijderd

schreef:
Dat hun relatie veranderd was, was zeker. Het was niet negatief veranderd. Voordat ze uit elkaar waren gegaan, hadden ze nog maar weinig tijd voor elkaar gehad. Hij was druk met trainen en zij ook, hun schema's waren anders en als ze elkaar zagen, waren ze vaak te vermoeid om ook echt mentaal aanwezig te zijn. Nu was dat anders. Hij zou alles voor haar laten schieten momenteel en zij leek ook haar best te doen om tijd voor hem te hebben. Het was anders, maar iet slecht. Hij glimlachte toen ze zei dat voor haar hetzelfde gold, dat was maar goed ook. Hij had zo zijn momenten. Soms met een reden, soms uit het niets, maar hij vond het altijd fijn als ze het toeliet dat hij haar om de haverklap kuste. Hij voelde zich er goed door, gelukkig.
'Altijd?' vroeg hij. Haar onzekere momenten waren minder, maar ze waren er nog wel. Hij vroeg zich af of dat erger was geworden na het hele gebeuren met Claire, zou ze onbewust toch minder vertrouwen in hem hebben? Hij zou het niet eens zo gek vinden. Hij had iets voor haar verborgen en hoewel hij haar wilde beschermen, had hij niet de juiste beslissing gemaakt.
'De oplossing is dat we altijd samen moeten slapen,' merkte hij op. Hij vond het niet erg. Hij vond het leuk om haar in slaap te zien vallen en haar wakker te zien worden en dat elke avond en ochtend.
Eenmaal binnen keek hij kort rond. Hij was al een paar keer geweest, maar hij zag altijd weer nieuwe dingen. Dat deed hij voor even, tot hij Derek hoorde klagen. Hij lachte even en knikte toen Ivy de kaart naar hem toe schoof. Hij was niet zo kieskeurig, dus dat maakte kiezen moeilijker. Alles leek hem lekker. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij zag dat Ivy met haar vingers over de tafel trippelde en hij legde zijn hand bovenop haar hand. Hij wist niet of ze het deed uit zenuwen, maar het was nergens voor nodig. Hij keek kort naar de kaart en bestelde toen maar, waarna hij de kaart aan Ivy gaf.
'Dus is het nu anders? Verloofd zijn?' Elise keek nieuwsgierig naar Ivy, dus hij beantwoordde de vraag niet. Hij nam een slok van het drinken dat ze gebracht hadden en keek naar Ivy, hij was ook wel benieuwd naar haar antwoord. Hij wist hoe het voor hem was, maar hoe was het voor haar?
'En hebben jullie het al over een huwelijksreis gehad? Want ik vind dat jullie op huwelijksreis moeten gaan, jullie klaagden al maanden dat jullie op vakantie wilden.' Suzan keek met een glimlach naar hen. Suzan kennende had ze al iets op het oog.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem geamuseerd aan toen hij glimlachte. "Waar denk je aan?" Vroeg Icy met een grijns. Ze kon het nlg steeds vragen. De glimlach op zijn gezicht was gewoon enorm schattig en ze wou weten wat er precies achter schuilging. Ivy knikte en ontmoette zijn blik. "Altijd en overal" beloofde ze hem. Hij had haar nooit obgelukkig gemaakt, behalve dan door het hele Claire ding voor haar achter te houden. Maar dat had ze hem vergeven. Net zoals hij haar had kunnen vergeven. Hmmm, het was iets waar ze niet van had kunnen dromen na wat er gebeurs was. Alles ging gewoonweg zoals het hoorde te gaan nu. Ivy grinnikte op zijn woorden en schudde haar hoofd. "Geen slecht idee als het aan mij ligt" gaf ze eerlijk toe. Ze wou niet zonder hem slapen. Ivy raakte zijn schouder aan. "Altijd samen slapen...dat klinkt geweldig" gaf ze toe. Wel, het zou mooi niet bij alleen slapen blijven,oh nee, mooi niet. Ze hadden afgesproken dat ze eens wat nieuwe dingetjes gingen proberen en Ivy zou hem aan zijn woord houden. Ze hadden genoeg tijd en plaats. Ha, als Oliver wist dat ze daar nu aan dacht. Ze leunde op haar hand om haar grijns te verbergen. Ze glimlachte naar Elise die even glimlachend naar de ring om haar vinger keek en drukte een kusje op Olivers schouder toen hij zijn hand legde op haar hand. Het was een tik van haar wanneer ze nadacht. Het tikken was als ze vrolijk aan het nadenken was, prutsen aan de armband als ze niet wist wat te zeggen en lipbijten als ze zich echt slecht voelde, ze had wel wat fysieke tekens ja. Ze verstrengelde hun vingers opnieuw en keek naar de menukaart. Hmmm, ze vond alles wel lekker. Toch ging ze voor het klassieke bakje noedels met zoetzure saus en rijst. Ze had nog steeds niet zo veel honger nee, waarschijnlijk door de zenuwen voor het nieuwe huis. Maar ze wou Oliver niet ongerust maken dus bestelde ze een gewone portie. Ivy lachte toen dat Jason rode wijn bestelde om de verloving te vieren. Ze schudde haar hoofd. Ze zou wel een klein slokje stelen van Olivers glas. Ivy dacht even na toen Elise haar wat vroeg en schudde haar hoofd. "Zo anders is het niet" gaf ze toe. "Maar het is wel fijn om het te weten en ik moet telkens glimlachen als ik eraan denk hoe hij me heeft gevraagd" Ivy kmeurde rood toen ze de blikken zag en besefte dat nog niet izdereen wist hoe hij haar ten huwelijk had gevraagd en wanneer. "En het is gewoon geweldig om te weten dat hij met me wilt trouwen" voegde ze eraan toe. Ze leunde op haar hand en trok een webkbrauw op naar Oliver. Ze had geen idee of ze op huwelijksreis zouden gaan. Ze hadden nog niet echt de kans gehad om erover na te denken.

Account verwijderd

schreef:
'Ik vind het leuk dat je het altijd toelaat als ik je weer eens wil kussen. Al is het voor de dertigste keer.' Hij vond het leuk dat zij daar ook oké mee was, dat ze het ook in het openbaar geen probleem vond. Hij wilde graag in het openbaar ook affectie tonen. Ivy overigens ook, dus dat kwam goed uit. Dat anderen zagen dat ze gelukkig waren samen, vond hij geen probleem. Hij glimlachte toen ze hem beloofde dat hij haar altijd en overal gelukkig maakte. Dat zouden ze wel nodig hebben, want de verhuizing was een hele stap. Voor haar was trouwen waarschijnlijk nog een minder grote stap dan verhuizen.
'Ik kijk er naar uit,' gaf hij toe. Hij probeerde dat een beetje tegen te gaan, maar hij kon het niet goed. Hij wilde zo graag samenwonen dat hij er naar uit ging kijken, ondanks dat hij wist dat de teleurstelling alleen maar groter zou zijn als ze opnieuw af zou zeggen. Hij kon er niets aan doen. Het maakte hem blij en gelukkig. Straks zouden ze een echt leven hebben samen, een leven dat hij altijd al gewild had.
'Morgenmiddag moeten we misschien maar langs mijn ouders.' Hij zou de hele ochtend slapen, maar hij vond dat hij het verplicht was naar zijn ouders toe. Hij had het hen nog steeds niet verteld en hij wist zeker dat ze het geweldig zouden vinden. Zijn ouders waren dol op Ivy. Als ze erachter kwamen dat ze samen gingen wonen, dat ze zouden gaan trouwen en dat er zelfs gesproken werd over kinderen, zouden ze ontzettend blij zijn. Zijn moeder zou Ivy waarschijnlijk de eerste vijf minuten niet eens loslaten. Zijn vader was minder emotioneel dan zijn moeder en zou hen slechts feliciteren, maar hij wist heus wel dat zijn vader er blij mee zou zijn.
Toen Ivy antwoord gaf, glimlachte hij geamuseerd. Hun relatie was inderdaad niet anders, maar hij keek wel anders naar Ivy. Hij had al lang geweten dat hij met haar wilde trouwen, maar nu was ze ook daadwerkelijk zijn toekomstige vrouw. Hij schoot in de lach toen Ivy verkleurde. Ze hadden nog niet echt doorgesproken hoe ze dat zouden gaan brengen. Er was heus niets mis met hoe hij het gedaan had, maar er waren details waar ze het misschien maar even niet over moesten hebben.
'Wen er maar aan, want dat zal de rest van je leven zo zijn,' zei hij met een grijns. Hij wilde met haar trouwen en dat zou nooit veranderen.
'Natuurlijk gaan we op huwelijksreis.' Hij drukte een kusje tegen haar lippen toen ze met opgetrokken wenkbrauw naar hem keek. Natuurlijk zouden ze gaan, dat hoorde erbij. Ze hadden de tijd en het geld, dus waarom niet? Ze konden even reizen en dan weer naar huis gaan, geen probleem.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn woorden. "Awh, dat is lief" glimlachte ze waarna ze met haar hand zijn wang kort aanraakte. "Wel, op de honderdste keer dat ik dat toelaat vieren we een feestje" grapte ze. Ivy glimlachte breed. Ze vond het fijn als hij haar kuste, omgekeerd ook. Ivy drukte toch nog een vlug vlinderkusje op zijn lippen toen hij glimlachte bij haar woorden. Hij mocht gerust weten hoe ze erover nadacht. Hij was nog steeds haar geluk in haar leven. "Ehe, ik ook" gaf ze toe. "Nou ja, na de stress kijk ik er enorm naar uit" gaf ze toe. Misschien wou ze niet meer terug naar het instituut na vanavond. Hmm, nu ze erover nadacht lag er wel een enorme druk op vanavond, als ze het nu verschrikkelijk vond, wat waarschijnlijk niet zo zou zijn, maar stel dat, dan zou ze niet veranderen van gedacht. Maar misschien zou ze dan gewoon blijven om Oliver gelukkig te maken. Ze mocht echter geen doemgedachten maken. Ivy schudde haar hoofd om de gedachte weg te jagen en keek op toen hij zei dat ze eens langs moesten bij zijn ouders. Shit, nog iets dat haar nerveus maakte. Ze knikte. "Okey" zei ze zachtjes waarna ze een hand door har haren haalde. Ze slikte kort en beet op haar onderlip. Wat zou Oliver doen mochten zijn ouders het niet fijn vinden dat ze weer samen waren? Het kon wel, ze had hun zoon gekwetst, en ze wist dat Oliver het belangrijkste was voor hen. Wel, haar ouders zouden ook zo geweest zijn, zonder twijfel. Ze legde haar hand op Olivers knie toen hij geamuseerd glimlachte. HEt was gewoon zo. "Stop" lachte Ivy toen ook Oliver in de lach schoot. Het was zijn schuld dat ze telkens rood zou worden als iemand vroeg wanneer hij haar ten huwelijk had gevraagd. Ze schoot in de lach om zijn woorden. "Mhhhmhhh" mompelde ze met een brede glimlach. Suzan gniffelde. "Ik wil niet eens weten wat jullie heel de dag doen in een huis zonder ons" grapte die. Ivy rolde even grijnzend met haar ogen. Ha, haar vriendin had misschien wel een beetje gelijk, maar dat wist ze natuurlijk niet. Ivy glimlachte toen ze een kusje tegen haar lippen reeg gedrukt en wiebelde met haar wenkbrauwen toen hij zei dat ze op huwelijksreis zouden gaan. "Naar waar?" Vroeg ze nieuwsgierig. In feite maakte het voor haar niet uit, maar ze moest toegeven dat ze dol was op tropische landen. Ze was er echter nog maar een paar keer geweest, en dat was voor missies.

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat je het al wel vaker toegelaten hebt dan honderd keer,' lachte hij. Hij kuste haar regelmatig, in die twee jaar was het zeker al vaker gebeurd dan honderd keer. Hij had zo zijn dagen waarop hij er niet mee kon stoppen. Soms met reden, soms niet. Wat het ook was, het was vaker dan honderd keer gebeurd en hij wist dat zij het net zo min erg vond als hij.
'Waarom heb je stress? We zijn nog niet verhuisd, je kunt nog steeds terug.' Hij draaide een plukje haar om zijn vinger en bestudeerde Ivy. Hij dacht dat hij degene was met stress, maar zij was erger. Hij was alleen bang dat zij het uiteindelijk toch niet zou doen, maar verder maakte hij zich niet zo druk. Dat zij zich zo druk maakte, zorgde ervoor dat hij zich ook iets drukker maakte over de verhuizing. Misschien wilde ze dan toch niet? Hij bestudeerde haar en schudde zijn hoofd toen ze op haar lip begon te bijten. Hij kende Ivy langer dan vandaag, hij kende haar signalen.
'Je hoeft je geen zorgen te maken over mijn ouders, Iv. Ze zijn dol op je. Ze houden van je alsof je hun eigen dochter bent.' Sinds zijn ouders wisten dat Ivy's ouders niet langer leefden, hadden ze een soort ouderlijke rol aangenomen. Vooral zijn moeder vond het vreselijk voor haar en hij wist hoe hard ze haar best deed om Ivy toch een beetje een goed gevoel te geven. Hij vond het wel lief. Ze hadden het niet alleen erg voor hem gevonden, maar ook voor henzelf. Ze waren dol op Ivy. Hij glimlachte even bemoedigend. Zijn ouders waren nog wel zijn minste zorg.
De manier waarop hij haar gevraagd had om met hem te trouwen, was inderdaad niet de meest tactische wijze. Hij lachte toen Ivy zei dat hij moest stoppen, hij kon er niet aan doen. Daar moesten ze even iets op verzinnen. Hij schudde zijn hoofd en keek met een grijns naar Ivy. Zij hadden er in elk geval plezier aan.
'Oh, je weet wel. Slapen, opruimen, koken, dat soort dingen,' zei hij onschuldig. Hij wist nog niet hoe hun dag eruit kwam te zien, maar Suzan hoefde alleen de onschuldige dingen te weten. Geen van hen hoefde details te weten. Hij dacht even na en hief zijn schouders toen op.
'Eerst naar Ierland en dan naar een tropisch land? Zoiets?' Hij kon zich herinneren dat ze hem eens gevraagd had om mee te gaan naar Ierland, maar ze hadden het nooit gedaan. Ierland was belangrijk voor haar en dat zou het altijd zijn, dus waarom zouden ze niet langsgaan na hun bruiloft? Dan waren haar ouders er een heel klein beetje bij.
Hij keek op toen het eten geserveerd werd en hij begon direct aan zijn eten, hij had honger. Claire's afwezigheid deed hem meer dan goed.

Account verwijderd

schreef:
Hmmm, daar had hij een punt. Ze had het al wel vaker toegelaten dan honderd keer. "Dan gaan we voor de miljoenste keer" grapte Ivy. Ze streelde zijn arm en maakte een protesterend geluidje. "Ik wil niet terug" klaagde ze kort. Ze glimlachte en haalde haar schouders op. "Ik heb stress...omdat ik altijd stress hebt, klinkt dat logisch?" Ivy trok een wenkbrauw op en Jason schoot in de lach. "Jullie twee, misschien moet ik het toch eens zeggen, jullie twee doen belachelijk, je kan duidelijk zien dat Oliver stress heeft en Ivy natuurlijk ook" Jason rolde met zijn ogen. "Is dit niet waar jullie altijd al hebben naar uitgekeken?" Ivy glimlachte. "Nou ja..." Jason keek haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Nou wat is het probleem dan, jullie twee gaan lekker verhuizen samen, trouwen, kinderen krijgen, het gelukkigste leven dat iemand zich kan wensen, stop met piekeren" gromde hij. De rest van de tafel staarde Jason aan met open mond, waardoor de man een hand door zijn haren haalde. Ha, dus de man had toch een beetje een romantische ziel. Hij dacht er wel degelijk over na. Ivy drukte een kus op zijn wang. "Jason heeft een punt.." gaf ze toe. Ze moesten echt stoppen met piekeren en gewoon van het beste uitgaan. "Ik heb altijd een punt" gromde Jason, waardoor Ivy in de lach schoot. "Sure" mompelde ze met een grijns. Ivy knikte toen Oliver zei dat ze zich geen zorgen moest maken om zijn ouders. "Ik wou ze wel bezoeken toen we nou ja, onze pauze hadden, maar ik wist niet of dat wel gepast was" gaf ze toe. De ouders van haar ex, ha. En nu haar schoonouders. Ivy keek hem met een glimlachje aan. "Okey, en nu ga ik niet meer piekeren" Ivy knikte en liet een duim over zijn knie glijden. Ivy gromde toen hij nogmaals moest lachen. Ze schoot in de lach om zijn woorden en knikte toen het eten aankwam met de wijn. "Dankjewel" Ivy bedankte de ober met een glimlachje en keek toen naar het eten. "Ziet er super uit" gaf ze toe met een brede grijns. Ze porde Oliver kort, hij vertelde duidelijk de onschuldige dingen. Meer hoefden ze niet weten. "Okey, misschien moeten we eens toosten?" Stelde Ryan voor met een glimlach. Elise knikte. "Ik vind dat we een toost moeten uitbrengen op de twee lovebirds hier" Ivy lachte en knikte. "Sure" glimlachte ze met een blik op Oliver. Derek stond op en nam het glas wijn in zijn hand. "Okey dan, op Oliver en Ivy, dat ze een gelukkige man en vrouw worden" grijnste de man breed, met een blik op hen. Ze klinkten de glazen tegen elkaar en Ivy kon het niet laten om haar lippen op Olivers lippen te drukken voor even. Ze wist dat dit de laatste keer zou zijn dat ze als team van het instituut gingen gaan eten, maar ze bleven nog steeds een team. Ivy nam een slokje wijn en ging toen weer gaan zitten, net als de rest. Ze glimlachte bij zijn woorden. Dus hij wou echt naar Ierland? "Klinkt geweldig" gaf ze toe.

Account verwijderd

schreef:
De miljoenste keer, dat zouden ze waarschijnlijk niet halen. Zo lang leefden ze niet. Hij kon echter zijn best wel doen. Hij lachte zacht toen ze voor de zoveelste keer zijn arm streelde, dat deed ze verrassend vaak. Hij vond het niet erg, het was wel schattig. Hij wist dat ze altijd stress had, dat was geen verrassing. Ze maakte zich druk om elke verandering, Ivy was niet goed met veranderingen.
Toen Jason begon te praten, keek hij op. Het was niets voor Jason om serieus over een onderwerp te praten, hij was simpelweg niet serieus genoeg. Hij hield zijn hoofd schuin en fronste, Raven veranderde hem. Automatisch gleed zijn blik naar Ryan. Ryan wist niet dat Jason verliefd was op zijn ex, wat zou er gebeuren als hij dat wel wist? Een zucht gleed over zijn lippen en hij keek weer naar Jason. Hij wist ook niet wat het probleem was. Hij wilde inderdaad samenwonen, trouwen en kinderen krijgen, meer dan wat dan ook. Toch maakte hij zich er zorgen over. Niet omdat hij dacht dat het niet mogelijk was, maar omdat hij bang was dat Ivy daar nog niet aan toe zou zijn. Hij was er al lang aan toe, maar zij niet. Zij was nog niet klaar. Hij keek even naar Ivy toen ze toegaf dat Jason een punt had. Als zij niet zo veel stress had, had hij dat waarschijnlijk ook niet gehad. Hij knikte.
'Ik weet zeker dat ze dat wel begrijpen,' verzekerde hij haar. Dat ze dat niet wist, was niet zo raar. Hij had het niet erg gevonden als ze het gedaan had, maar hoe kon zij dat nu weten? Als ze spraken, hadden ze ruzie. Hij glimlachte toen ze zei dat ze niet langer ging piekeren. Ze zouden er heus wel uit komen, wat er ook zou gebeuren. Hij keek naar zijn eten en nam een hap van zijn eten, waarna hij zijn vork weer neerlegde toen Ryan begon over toosten. Hij lachte even toen Ivy hem aankeek en vervolgens keek hij naar Derek. Hij glimlachte even toen Derek een korte toost deed en de glazen tegen elkaar getikt werden. Ivy drukte haar lippen tegen de zijne en hij beantwoordde haar kus kort. Hij raakte haar wang even aan en ging vervolgens weer zitten. Het was leuk om te trouwen, dat had hij nu al besloten. Haar glimlach deed hem goed.
'Maar goed ook, want ik had geen plan B,' grapte hij. Hij drukte nog een kus tegen haar wang en begon toen net als de rest aan zijn eten. Hij wist dat dit niet de laatste keer zou zijn dat ze samen waren, maar wel de laatste keer dat ze allemaal nog samenwerkten als team. Hij bekeek het team kort. Hij kende hen bijna tweeënhalf jaar, maar ze waren niet meer uit zijn leven weg te denken. Hij had elke dag met hen besteedt. Hij lachte toen Jason weer wat domme grappen maakte en Suzan hem op zijn plaats zette.

Account verwijderd

schreef:
Ze legde haar hoofd kort op zin schouder toen hij lachte. Het was nog steeds leuk om zijn lach te horen. Hij had een aangename, warme lach. Maar geluk ook. Ivy volgde Olivers ogen toen hij opkeek en zag hoe zijn blik kort naar Ryan gleed. Ze voelde zelf ook de drang om het te zeggen tegen Jason dat hij Ryan moest inlichten, maar het was haar zaak niet. En Jason zou geen raad van haar aannemen. Maar, ze vond echter dat Raven wel goed was voor Jason. De man had een relatie nodig. En Raven was een geweldige vrouw. Ze zou liegen als ze het niet jammer vond voor Ryan, maar hij zou wel nog iemand vinden. Ze beet op haar onderlip toen hij zuchtte. Zij wist wel wat het probleem was. Dat was zij, zij was bang. En ze zorgde ervoor, onbewust, dat Oliver dat ook werd. Argh, nee, nu was niet het moment om zich weer schuldig te beginnen voelen. Haar hartslag was nu waarschijnlijk weer enorm hoog, dat had ze nogal vlug wanneer ze zich enorm zorgen maakte. Ze beet op haar onderlip en haalde een hand door haar haren. Ze was er wel klaar voor, maar er waren zoveel mensen die dachten dat ze er nog niet voor klaar was. Ze moest het hen bewijzen. Oh ja, ze zou het doen. En ze zouden allemaal versteld staan. Ha... Ze slikte kort en knikte toen hij zei dat ze het wel zouden begrijpen. "Denk je dat Lora wilt helpen met het uitzoeken van een jurk?" vroeg Ivy. Ze zou zijn moeder er graag bij hebben. Niet alleen omdat ze nood had aan een moederlijk figuur, maar ook gewoon omdat de vrouw geweldig was en vast en zeker eerlijk zei wat ze van de jurken vond. Ze prutste kort aan de rand van haar jurk en dacht na. Ivy grijnste toen hij lachte en wiebelde even speels met haar wenkbrauwen. Ze kon zich niet herinneren dat iemand ooit voor hen had getoost en ze werd er best wel verlegen door. Ze drukte nog een kusje op zijn wang na hun iets langere kus en maakte een lachend geluidje toen hij begon over een plan B. "Ons plan B is om heel de dag op de bank te liggen luieren" grapte ze, waarna ze aan haar eten begon. "Mhhhmhhh, he Ryan, ik denk dat ik je eens wat moet vertellen" Ivy verstijfde toen ze Jason hoorde. Oh, hij ging het nu doen? Ryan keek op met een rustige blik. "Bedoel je het feit dat je verliefd bent op Raven?" Ivy verslikte zich kort in haar glas en hoeste kort. Hij wist het? Ryan glimlachte en haalde zijn schouders kort op toen hij Jasons verwarde blik zag. "Ik ben teamleider, je denkt toch niet dat ik zoiets niet zie he?" Jason kuchte kort. "Ehmmm, ik had gedacht van niet" Ryan schudde zijn hoofd. "Het is oké Jason, Raven en ik zijn nog steeds vrienden, maar niet meer dan dat" gaf hij toe. Jason glimlachte aarzelend en Derek sloeg een arm om Elise die ook mee zat te volgen met het gesprek. "Dus je vindt het goed als ik haar uit vraag?" Ryan glimlachte. "Ja, tuurlijk"

Account verwijderd

schreef:
Toen Ivy haar hoofd op zijn schouder legde, sloeg hij zijn arm om haar heen en drukte hij een kus tegen haar hoofd. Het was fijn om niets geheim te hoeven houden voor het team. Hij kon zich voorstellen dat het een hele verrassing was geweest, maar hij was blij dat ze het allemaal accepteerden. Voor hem was het ook een verrassing geweest, maar wel een aangename verrassing. Hij bestudeerde haar toen ze opnieuw op haar onderlip beet en hij raakte met zijn duim haar lip even aan. Hij vroeg zich af of hij ook zo duidelijk was, was hij ook duidelijk nerveus of ongemakkelijk? Zij had signalen die niet te missen waren. Hij gaapte en streelde zacht over haar schouder terwijl hij nadacht. Er was nog zo veel dat ze moesten doen, maar dat was niet waar hij zich druk over maakte.
'Niet doen,' mompelde hij toen ze voor een tweede keer op haar lip begon te bijten. Er was geen reden om nerveus te zijn, het zou allemaal goed komen. Ze hadden alleen wat vertrouwen nodig, dat was alles.
'Natuurlijk.' Zijn moeder zou waarschijnlijk ontzettend blij zijn. Zijn moeder had nog wel een dochter gewild, maar dat was er nooit van gekomen. Dat betekende dus ook dat ze bepaalde dingen in het leven zou missen. Een zoon was leuk, maar een dochter vast leuker. Ivy leek dat een beetje voor zijn moeder te doen, waarschijnlijk was ze een beetje de dochter die ze nooit gehad had. Ze was ook altijd zo moederlijk voor Adelaide geweest.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze een beetje speels naar hem keek. Hij vond die blik leuk, er volgden altijd leuke dingen als ze speels naar hem keek. Hij mompelde instemmend toen ze zei dat ze op de bank zouden luieren. Daar had hij niets op tegen. De komende paar maanden zouden ze waarschijnlijk toch niets anders doen. Veel tijd om daarover na te denken had hij echter niet, Jason trok hem uit zijn gedachten. Hij fronste en keek naar de man. Wilde hij het nu vertellen? Hij hoorde dat Ivy zich verslikte en hij klopte even zacht op haar rug. Dat Ryan het wist, verbaasde hem. Hij begreep er helemaal niets meer van. Hij was zelfs verward toen Ryan toestemming gaf aan Jason. Hij wist zeker dat hij Derek nooit toestemming zou geven om Ivy mee uit te vragen. Hij keek even naar Ivy en fronste toen, hield Ryan niet meer van Raven?
'Wie had dat gedacht? Jason die daadwerkelijk interesse heeft in iemand voor langer dan een paar uur,' merkte hij met een grijns op. Hij had het niet aan zien komen. Jason leek niet de man voor een relatie, maar misschien as die tijd dan toch eindelijk gekomen.
'Ik had het ook liever anders gezien,' mopperde Jason. Hij kon de man niet tegenspreken, hij had zich aardig in de nesten gewerkt. Raven wist van al zijn avontuurtjes en het was uiteindelijk toch de ex van zijn teamleider, het was niet de makkelijkste relatie.

Account verwijderd

schreef:
Het was wel fijn hoe het team hen hielp, hen steunde bij de beslissing die ze hadden gemaakt. Ze zou hen missen. Het leven in het instituut niet echt, maar ze zou het team wel missen. Ze waren nog steeds haar familie. Ze stopte voor een paar seconden toen hij haar onderlip kort aanraakte en schudde haar hoofd. Het was gewoon een tik. Ze was zeker dat ze wel minder nerveus zou zijn eenmaal ze er waren. Ze concentreerde zich op zijn aanrakingen toen hij haar schouder streelde en ze knikte toen hij even mompelde dat ze dat niet moest doen. "Sorry" fluisterde ze even afgeleid. Ze glimlachte vlug naar hem en drukte een kus op zijn schouder. "Hmmhmm, klinkt goed" gaf ze eerlijk toe. Ivy keek hem aan. Zijn ouders waren nog steeds even geweldig, en morgen zou ze hen weer eens terugzien. Misschien kon ze zijn moeder wel helpen met koken. Oliver had niet gelogen, Lora was een enorm ramp in de keuken. De vorige keer dat ze bleven eten, was het haar gelukt om een simpele spaghetti te doen mislukken, ook al had ze dat al miljoenen keer gedaan. Ze vond het niet erg, het was wel grappig om Olivers gezicht op zo'n momenten te zien. Hij keek altijd naar haar met een 'zie je wel dat ze erg is' gezicht. Ze glimlachte en lachte om zijn instemmend gemompel. De laatste tijd keek ze daar ook enorm naar uit. Ze vond het fijn om wat te rusten bij hem. Ivy kuchte nog eens kort en mompelde vlug een bedankje tegen Oliver. Damn, dat was even verwarrend. Ze keek bestuderend naar JAson en leunde op haar hand. "Ik snap het niet, sorry Ryan, maar?" Ze schudde haar hoofd met een frons op haar gezicht. "Ik weet niet, ik kon het niet echt liefde noemen, I mean, we waren meer vrienden" gaf Ryan toe met een zucht. Ivy knikte. Dat soort relatie had ze ook wel gehad met Alex, ze snapte Ryan. Maar ze had niet verwacht dat de man het zou goedkeuren. "Er is een reden dat we het hebben uitgemaakt" gaf Ryan toe met een zucht. Ivy glimlachte om Olivers woorden. Ze schudde haar hoofd om Jasons woorden. "Ik ben blij dat je eindelijk beseft dat je eens wilt gaan voor een langere relatie" Ivy trok een wenkbrauw op. Ze had het hem zo vaak gezegd, en nu was het toch gebeurd. Ze prikte in haar noedels en nam een klein hapje terwijl ze de man bestudeerde. "Oh god Jase, je bent echt een sukkel" plaagde ze hem. Hoe lang had de man genoten van zijn avontuurtjes, om nu toch aan te willen pappen met de ex van Ryan?

Account verwijderd

schreef:
Na het eten zouden ze gaan, dan zouden ze zien of het zou werken. Nu had hij er ergens wel spijt van dat hij niet nog langer aan het huis gewerkt had, maar ergens wist hij ook wel dat hij dat niet volgehouden had. De slaapkamer was af, ze hadden een volledige keuken en de badkamer was ook af, maar nu betwijfelde hij of dat het genoeg was. De inrichting van de woonkamer moest nog gebeuren en ze hadden wel een keuken, maar in de ruimte stond ook niets meer dan een keuken. Hij hoopte dat Ivy het niet erg zou vinden.
'Hoewel ik denk dat ze wel een beetje ouderwets is. Dat betekent een witte, lange jurk.' Hij vond het niet erg, want hij was zelf ook een beetje ouderwets. Hij vond witte, lange jurken het mooist. Hij drukte een kus tegen haar wang. Zijn moeder zou het geweldig vinden. Zijn vader zou er ook blij mee zijn, maar hij zou niet zo duidelijk zijn als zijn moeder. Hij had ergens wel zin om naar zijn ouders te gaan. De afgelopen tijd had hij niet de energie gehad om ook nog naar zijn ouders te gaan.
Ze glimlachte nadat hij instemmend gemompeld had, dus dat betekende dat ze het zelf ook goed vond. Hij zou de komende tijd waarschijnlijk niet uit bed te krijgen zijn, maar het was fijn dat Ivy daar voor nu even niets op tegen had. Als hij weer genoeg geslapen had, zou het heus wel beter gaan. Hij kuchte even toen Ivy zei dat ze het niet begreep. Hij dacht het, maar zij zei het. Hij had een betere filter dan zij. Hij luisterde naar Ryan's uitleg en knikte toen. Hij kon het begrijpen, hoewel hij het nooit meegemaakt had. Zijn relatie met Ivy was verre van vriendschappelijk. Hij hoopte echter dat Ryan toch nog iemand zou vinden.
'Een langere relatie is zo veel beter, Jase.' Elise keek met een glimlach naar Jason en drukte een kusje tegen Derek's wang.
'Ja ja, intenser. Ik ken het verhaal,' lachte Jason. Hij moest lachen om die opmerkingen, want hij kon zich nog goed herinneren wie dat gezegd had. Hij liet zijn hand even op Ivy's been liggen en lachte toen ze hem een sukkel noemde. Dat was hij wel een beetje, wie viel er nu op de ex van je teamleider? Hij begon opnieuw aan zijn eten, wat vrij gauw al op was. Hij kon het niet helpen, zijn eetlust weerkeerde nu Claire verdwenen was.
'Jezus, ik dacht dat ik doodging,' klaagde Jason toen ook hij zijn bord leeg gegeten had. Blijkbaar hadden ze iedereen even laten wachten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld