Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
"En wat wil je daarmee zeggen? Als je liever een ander kleur jurk ziet..." Ze trok een wenkbrauw op. Ze vond zelf de 'ouderwetse' stijl leuker. Wit en lang, dat was wat ze graag zag. En met een klein beetje kant. Ze had echter geen idee of ze daar zelfs wel mooi mee stond. Misschien stond ze beter met korte modellen, of andere kleuren. Ze zouden wel zien in de winkel. Ivy streelde zijn haren kort toen hij haar een kus gaf. "Denk je dat ik koekjes moet meenemen?" Ivy trok een wnekbrauw op. Ze maakte graag desserts klaar en ze vond het eens fijn om wat mee te brengen voor zijn ouder. "Of is dat te overdreven?" Vroeg ze met een bedenkelijk gezicht. Suzan gniffelde. "Ivy maakt zich druk om haar schoonouders" Ivy schudde haar hoofd met een glimlavhje. Ze wou gewoon een goede band hebben met de personen die haar verloofde hadden opgevoed. Daar was niets mis mee. Ivy schudde even verward haar hoofd toen Oliver kuchte. "Sorry" gaf ze toe. Ze had zich niet kunnen inhouden, ze had het gewoon moeten vragen anders zat ze er tot vanavond laat nog over na te denken. En ze kende Ryan, hij vind het niet erg als ze vroeg wat er op haar hart lag. "Ik ben zeker dat je nog degene vindt die je voor de rest van je leven gelukkig zal maken Ryan" zei Elise met een glimlachje en Ivy knikte. Ze wou graag dat hij nog iemand vond. Iedereen had het recht op liefde. Ze keek subtiel naar Oliver. Ze lachte om Jasons woorden. Ha, van wie zouden die woorden nu komen. Ze vond wel jog steeds dat het waar was. Ze grijnste en haalde een hand over de plooien van haar jurk. Ze keek glimlachend even voor haar toen Oliver zijn hand op haar been liet liggen. Dat was een leuk gevoel. Ivy rolde met haar ogen toen Jason zei dat hij dacht dat hij doodging. "He, wij wisten niet dat jullie binnenzaten" protesteerde terwijl ze nog wat noedels at en knikte. Ze keek vragend naar Oliver. "Proeven? Ze zijn echt geweldig" gaf ze toe. "En ik denk niet dta ik het opkrijg" gaf Ivy grijnzend toe. Jason had ondertussen al haar wijn gepikt, aangezien hij wist dat ze nooit een glas wijn volledig zou opdrinken, alhoewel ze van de smaak hield.

Account verwijderd

schreef:
'Nee, ik vind wit wel mooi, maar misschien heb jij liever een andere kleur jurk,' zei hij schouderophalend. Het was niet alsof hij het erg zou vinden als ze voor een andere kleur koos, maar hij vond wit gewoon het mooist. Als zij dat niet vond, mocht ze heus wel een andere kleur kiezen. Hij glimlachte bij de gedachte. Hij keek er wel naar uit om Ivy in een trouwjurk te zien, welke kleur ook.
'Ik weet zeker dat mijn vader dat wel leuk zou vinden, maar het is niet alsof je iets goed te maken hebt, Iv. Je hoeft geen koekjes mee te nemen als verzoeningsgebaar,' glimlachte hij. Ze hoefde geen koekjes mee te nemen in de hoop dat zijn ouders aardiger tegen haar zouden doen. Zijn ouders zouden sowieso al aardig tegen haar doen. Hij lachte toen Suzan opmerkte dat Ivy zich druk maakte om haar schoonouders, waarschijnlijk had ze nog gelijk ook.
'Je hoeft je niet druk te maken over mijn ouders, je weet goed dat ze dol op je zijn. Ze vonden het vervelender voor jou dat het uit was dan voor mij.' Hij schudde even grijnzend zijn hoofd. Zijn ouders vonden dat zij het zwaarder had dan hij, puur om het feit dat hij zijn ouders nog had en zij niet. Niet helemaal eerlijk, want hij was degene die vreemd aangekeken werd door de rest van het team. Hij had dat echter niet aan zijn ouders verteld. Hij had gezegd dat het uit was, maar niet waarom het uit was. Daar had hij het niet over willen hebben.
'En anders moet je maar trouwen met je werk,' grapte Derek. Ryan was de enige die echt iets wilde bereiken. De rest wilde niet hogerop komen, maar Ryan wel. Hij hoopte dat het Ryan zou lukken, maar hij hoopte ook dat hij op den duur iemand zou tegenkomen die goed voor hem was.
Hij streelde met zijn duim over haar been en gaapte toen, morgen zou geen lange dag worden. Hij keek van Jason naar Ivy en lachte toen ze begon te protesteren, natuurlijk begon ze te protesteren. Ze hadden het ook niet geweten, maar ze hadden het kunnen weten. Zo lang deden de taxi's er namelijk niet over. Hij knikte toen ze hem vroeg of hij wilde proeven en prikte in haar eten, waarna hij een hap nam en glimlachte. Het was lekker, maar het zou zijn honger nooit stillen, het was simpelweg niet genoeg.
'Ik wilde morgen eigenlijk chinees halen, maar misschien moeten we dat plan even veranderen.' Hij wist dat ze van chinees hield, maar twee dagen achter elkaar was niet het slimste plan. Hij schoof zijn lege bord iets voor zich uit en dronk de rest van zijn wijn. Met één glas mocht hij nog drinken, maar het tweede glas sloeg hij al af. Hij wilde graag heelhuids thuis komen.

Account verwijderd

schreef:
"Ik vind wit geweldig" gaf ze toe. Je had niet veel de kans om een lange witte jurk te dragen. En ze vond het wel fijn dat Oliver de klassieke jurk het mooiste vond. Ze vroeg zich nu al af wat hij van haar jurk zou vinden. Ze wist dat hij veel mooi vond, maar je wist maar nooit. Misschien had hij wel voor bruidsjurken een andere smaak. "I know, I know, maar ik wil eigenlijk ook stiekem eens de keuken gebruiken in ons nieuwe huis" grapte Ivy. Ze haalde een hand door haar haren en glimlachte naar Oliver. "En anders maak ik wel chocoladekoekjes voor jou" grijnste Ivy vrolijk. Ze keek hem aan met een grinnikje. Ze zou wel eens een dag vrij hebben waar ae veel te veel koekjes had gemaakt, misschien expres en misschien perongeluk. Ivy maakte een klagend geluidje om Suzans woorden en Olivers gelach. "Ik zeg niets" protesteerde ze. Ivy frinste om zijn woorden en trok een wenkbrauw op. Dat geloofde ze heus niet. Ze glimlachte om Dereks woorden. "Je kan de volgende Dante worden" grijnste Ivy. Ryan schudde zijn hoofd met een grijns. "Misschien" lachte hij. Ivy rolde met haar ogen. Ze geloofde niet dat Ryan alleen leider moest worden. De man liet het misschien niet zo makkelijk merken, maar hij had ook nood aan een vrouw. Ivy glimlache naar Oliver toen hij gaapte en zijn duim even over haar been gleed. "Gaat het nog of ben ik je aan het vervelen?" Grapte ze. Ze trok een wenkbrauw op met een grijns. "En trouwens, stiekem was ik jou aan het ontwijken" grapte ze tegen Jason, die haar een grijns toewierp. "Awh, ik weet dat je me gaat missen Iv, ik hou ook van jou" grijnste hij. Ivy rolde met haar ogen en lachte. "Ehe" mompelde ze met een grijns. Ivy keek hem vrolijk aan toe hij proefde. "En? Lekker toch?" Vroeg ze hem met een glimlach. Ze dronk een slok water en maakte haar bord af. "Wel, ik denk dat wij maar eens gaan, we hebben morgen training, nou ja, de eerste training zonder jullie twee" Ryan keek hen aan en stond op na betaald te hebben. De rest stond ook op en Ivy's hand gleed in Olivers hand waarna ze afscheid nam van de rest. Ze gaf Suze een knuffel.

Account verwijderd

schreef:
'Draag maar wit in dat geval.' Hij vond wit het mooist en zij vond het geweldig, dus wit was de beste optie. Aan de betekenis van wit konden ze zich niet meer houden, maar in de wereld waarin ze nu leefden was dat ook niet meer nodig. Hij probeerde zich Ivy in te beelden in een trouwjurk, maar hij had werkelijk geen idee waarvoor ze zou gaan. Ze trouwde maar één keer, dus waarschijnlijk zou ze de mooiste jurk die ze vinden kon dragen. Hij vond al haar jurken al mooi, hij kon zich niets bedenken wat hij nog mooier zou vinden.
'Morgenochtend moeten we ontbijten,' merkte hij met een glimlach op. Als ze de keuken wilde gebruiken, mocht dat wel voor het ontbijt. Of brunch, liever brunch. Hij was niet van plan vroeg op te staan morgen. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze voorstelde chocoladekoekjes voor hem te bakken, dat zou hij nooit erg vinden. Hij kon de hele dag wel chocoladekoekjes eten. Misschien moest hij haar maar overhalen om echt chocoladekoekjes voor hem te bakken, dan zou hij wel een hond gaan halen of zo.
Hij bestudeerde Ryan toen ze het over Dante hadden. Ryan zou niet de volgende Dante worden, dat geloofde hij niet. Dante ging nog lang niet weg en Ryan was ook niet zo geweldig alleen. Hij gaf het niet toe, maar ook Ryan werd een beter persoon als hij een relatie had. Ivy maakte hem een beter persoon en Raven had Ryan een beter persoon gemaakt. Hij had het nodig.
'Ik ben gewoon een beetje moe,' gaf hij toe. De komende tijd zou in het teken staan van slapen en hij kon zich herinneren dat ze hem beloofd had dat ze een paar dagen bij hem zou blijven liggen, dus daar zou hij haar aan houden. De conversatie tussen Jason en Ivy deed hem lachen. De twee plaagden elkaar de hele dag, maar hij wist wel dat ze om elkaar gaven. Hij knikte instemmend toen ze hem vroeg of het lekker was en keek op toen Ryan vertelde dat ze moesten gaan. Zo laat was het nog niet. Het was raar om morgen geen training te hebben, geen verplichting. Hij vond het raar, maar wel fijn. Hij nam afscheid van de rest en wachtte tot Suzan en Ivy klaar waren met hun afscheid. Die twee zouden elkaar toch snel genoeg weer zien.
'Ik kom je opzoeken als je niet goed voor haar zorgt,' merkte Suzan op. Hij knikte en keek haar na toen ze naar de taxi liep. Hij zou wel voor Ivy zorgen, dat deed hij altijd. En zij voor hem.
'Ben je er klaar voor om ons nieuwe huis te zien?' vroeg hij. Hij opende de deur voor haar en stapte vervolgens zelf in de auto. Ivy had het slechts op foto's gezien en hij hoopte dat het haar in het echt niet tegen zou vallen. Hij had in elk geval zijn best gedaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte en glimlachte. "Inderdaad, wit wordt het...normaal gezien" zei Ivy met een glimlach. Ze haalde een hand door haar haren en hield zichzelf tegen om hem heen kus te geven. Hmmm, en de anderen genoten er waarschijnlijk niet zo veel van als ze constant zaten te kussen. "Morgenochtend ontbijten" zei Ivy met een knik. "Is er een bakkerij dichtbij? Dan ga ik wel in een maar minuutjes" grijnste Ivy. Ze bestudeerde hem en streelde kort zijn wang en hals met haar duim. Ivy vond het wel fijn dat ze eens een eigen ontbijt konden opsteklen. Al zou het tich wel even wennen zijn. Het was vreemd om een eigen menu te kunnen op te stellen, om zelf eindelijk te moeten, te kunnen koken. "Of we kunnen iemand bellen van een ontbijtbedrijf om ontbijt te kunnen komen brengen, aangezien we hoogstwaarschijnlijk allebei te moe zijn" gniffelde ze. Ze aouden wel niet veel doen morgen, behalve dan slapen en naar zijn ouders gaan. Ze schoot in de lach om zijn grijns. "Awh, nee, misschien maak ik wel expres geen chocoladekoekjes voor je omdat je me altijd zo plaagt" plaagde ze hem op haar beurt. Ze bestudeerde zijn blik. "Of misschien ben ik wel enorm slecht in bakken" voegde ze eraan toe. Ze had nu ook weer niet zo veel ervaring. Ivy grijnste kort en glimlachte bij Olivers blik op Ryan. Ze was blij dat Oliver in hun team was gekomen, hij was de beste invloed die ooit in het team was gekomen. Ze keek hem met een glimlach aan en liet haar blik over hem glijden. Haar geluk, haar persoonlijke geluk in vaste vorm. Ze knikte toen hij zei dat hij gewoon een beetje moe was. Ze sbapte het wel, ze had zelf ook wel de slaap nodig. Ze wreef met haar duim over Olivers pols en drukte een kusje op de rug van zijn hand. "Tuurlijk ben ik er klaar voor" zei Ivy met een glimlach. Ze stapte met een glimlach kn de auto. "hoe lang is het ingeveer rijden?" Vroeg ze nieuwsgierig.

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte, wit zou het waarschijnlijk worden. Misschien moest hij er maar eens een speciaal pak voor kopen. Hij had pakken, maar hij wilde geen pak dragen dat hij ooit had gekocht voor de begrafenis van Adelaide. Voor zijn bruiloft hoorde hij een nieuw pak te hebben, een pak zonder herinneringen. Hij keek naar Ivy en dacht even na. Hij was niet echt met de omgeving bezig geweest.
'Ik weet het niet, dat zien we morgen wel.' Hij kon nog altijd de auto pakken als het niet dichtbij was, dan had zij tijd om haar make-up en dergelijke te doen. Hij kon zich nog herinneren hoe nerveus Ivy was geweest toen ze zijn ouders voor het eerst ging ontmoeten, toen had ze zich al druk gemaakt over hoe ze eruit zag. Hij ging er vanuit dat dat nu ook weer zo zou zijn.
'Ik heb nog nooit van zoiets gehoord, maar ik denk dat ik het morgen prima aan kan om ontbijt te maken.' Tenzij ze plannen had voor de nacht, was hij morgen rond een uur of tien wel weer in staat om eten klaar te maken. Hij was niet vreselijk in ontbijt maken en hij deed het graag voor haar, dus als zij het niet wilde, deed hij het wel.
'Moet ik dat erg vinden?' vroeg hij geamuseerd. Ivy kon nooit te veel koekjes bakken, hij kon ze allemaal wel op. Hij schudde zijn hoofd toen ze zei dat ze er misschien wel slecht in was, dat was ze niet. Ze had al een paar keer voor hem gekookt en alle keren was het lekker geweest. Hij gaapte opnieuw en wreef even in zijn ogen. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Ivy naar hem keek, maar hij besloot eens niet terug te kijken. Hij vond het ook leuk om naar Ivy te kijken als ze niet naar hem keek.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze zei dat ze er klaar voor was. De tijd was dan toch eindelijk daar. Hij knikte en stapte in, waarna hij de auto startte en een korte blik op Ivy wierp.
'Vanaf hier? Een kwartier ongeveer.' Hij reed de parkeerplaats af en reed toen de weg op. Hij had niet te ver weg kunnen gaan wonen. Ivy beïnvloedde zijn beslissingen zelfs als ze niet samen waren. Ivy was echter niet de enige factor geweest, zijn ouders ook. Hij had ook niet te ver van zijn ouders weg willen gaan. Zijn ouders werden ouder en hij wilde het hen niet nog eens aan doen dat ze hem jaren niet zouden zien.
Binnen een kwartier reed hij al de straat in waar het huis stond. Hij keek kort naar Ivy, hij hoopte dat ze het mooi zou vinden. Hij keek even naar het huisje en reed de auto toen op de parkeerplaats naast het huis.
'Ik hoop dat je het iets vindt,' mompelde hij een beetje ongemakkelijk. Hij zette de auto af en keek toen naar Ivy. Een eerste indruk was belangrijk. Hij stak zijn arm uit en pakte haar hand, waarna hij een kusje tegen de rug van haar hand duwde. Hij glimlachte even naar haar en stapte toen de auto uit, waarna hij de sleutel uit zijn broekzak haalde.

Account verwijderd

schreef:
"By the way, ik denk dat ik Ali en Derek maar met je meestuur om een pak te kiezen, ik vertrouw je niet" gromde Ivy. Alistair had al zijn pak uitgekozen voor het huwelijk met Erin en hij kon samen met Oliver ook nog één kopen. Ivy wist niet zeker of Derek er nog moest kopen, maar aangezien Oliver Derek graag als getuige wou. Ivy hield haar hoofd schuin toen ze eraan dacht. Had hij het al gevraagd aan Derek? Ze wist het niet zeket, maar ze ging het nu niet vragenbwazr iedereen bijzat. Hij mocht zelf beslissen wanneer en wie hij het ging vragen. Ivy knikte bij zijn woorden en glimlachte. "Nou ja, ik weet wel dat er een breakfast bezorger hier dichtbij is: 'Mels little bakery', yep, dat is de naam" Ivy glimlachte. "De bazin is gewoon geweldig lief" voegde ze eraan toe met een bedenkelijk gezicht. Het was echt handig om mensen te hebben die ontbijt aan huis brachten. Ze bekeek hem vrolijk toen hij zei dat hij wel ontbijt kon maken. "Sure, dan kook ik wel in de middag en kunnen we dan in de avond bij je ouders eten?" Stelde ze voor met een glimlach. Ze zouden wel nog eens naar de winkel moeten gaan, want ze veronderstelde niet dat hij al veel eten had liggen, en dan zeker niet voor hen twee. Ze was nogal onverwacht. De beslissing was nogal onverwacht geweest. Misschien was het wel goed voor haar geweest, ze mocht er niet te veel over nadenken. Anders zou ze zich misschien toch nog tegenhouden. En ze wou Oliver niet ongelukkig maken. Ze schudde lachend haar hoofs bij hun gesprek over de koekjes. "Nou nee, maar toch" gniffelde Ivy geamuseerd. "Wel, ik kan nog steeds mijn aanstaande man vergiftigen" Ivy wiebelde speels met haar wenkbrauwen en stak haar tong naar Oliver uit. Ze hoopte maar dat hij ze lekker zou vinden, anders zou ze waarschijnlijk alle koekjes geven aan Baylor en hun aanstaande tweede hond. Maar eerst moesten ze gesetteld zijn en wat zekerheid hebben. Ivy had graag zekerheid op dat vlak. Ivy nam de tijd om Oliver eens goed te bekijken toen hij niet keek. Zij mocht ook wel eens naar hem kijken zonder dat hij het merkte, aangezien hij dat blijkbaar enorm vaak deed. Het vreemde was dat Ivy dat vaak niet merkte, ze was op dat soort momenten waarschijnlijk weer eens te enthousiast over iets. En dan had ze haar gedachten er niet bij. Ze glimlachte even bij haarzelf en wendde toen haar blik af. Ze kon niet geloven dat ze het echt gingen doen. Ze gingen verhuizen. Ha. "He Ollie, kun je nog een minuutje wachten, ik wil Bay niet alleen laten daar" gaf Ivy toe met een zuchtje. En Bay boodt haar best wel meer zekeheid, dat moest ze stiekem toegeven. De hond haar haar wel een paar keer getroost toen Oliver er niet was. "Ik beloof je dat ik terugkom" Ze drukte een kusje op zijn lippen en gebruikte haar gave om Bay weer vlug mee te krijgen. Ivy schoot in de lach toen ze Olivers gezicht zag toeb ze weer in de auto zat, deze keer met Baylor op de achterbank. "Bieyw record?" Grapte ze. "Een kwartiertje" herhaalde ze met een knikje. Het was niet te ver. Nieuwsgierig nam ze de buurt in zich op toen ze de straat inreden, ze herkende het van de foto's. Misschien moesten ze later eens kennismaken met hun buren, ook al woonden die toch wat verder. Haar adem stokte bijna toen ze het huis herkende en ze drukte een kus op zijn lippen toen hij nogal ongemakkelijk wenste dat ze het iets vond. "Het ziet er geweldig uit" gaf ze toe. Van buiten zag het er echt leuk uit, veel glas betekende veel licht. Ivy glimlachte toen hij een kus drukte op haar hand en liet Bay uit de auto. Ze grijnste toen se hond nieuwsgierig om zich heen keek en nam zelf nog drie dozen uit de koffer die ze in haar armen op elkaar stapelde en de richting van de deur op waggelde.

Account verwijderd

schreef:
'Waarom? Ik heb nog nooit een lelijk pak gedragen,' klaagde hij. Goed, hij had weinig verstand van pakken en hij zou waarschijnlijk iets simpels kopen, maar daar was toch niets mis mee? Het was in elk geval geen lelijk pak. Hij had Alistair en Derek vast niet nodig om iets uit te zoeken. Bovendien wist hij zeker dat de twee mannen net zo'n hekel aan shoppen hadden als hij, hoewel hij voor de bruiloft maar een uitzondering maakte. Hij kon niet anders. Als zij een jurk droeg, zou hij een pak dragen.
'Schattig,' merkte hij met een grijns op. Ivy kende zo veel mensen in de buurt, het was lief. Ze kende ze bij naam en ze had met de meeste mensen een goede band. Hij wist zeker dat ze ook vrienden zou maken in de buurt waar ze zouden gaan wonen. Hij knikte toen ze zei dat zij in de middag zou koken en ze in de avond bij zijn ouders konden eten. Ze zou zijn moeder wel moeten helpen met koken, want ondertussen wist ook zij dat zijn moeder een grote ramp was. Zijn moeder kreeg het altijd weer voor elkaar.
'Ja, maar wat heb je daar nu aan? Als ik dood ga, erf je geen geld en als ik ziek word, kun jij de hele dag op en neer rennen zodat ik niet te veel rommel maak.' Hij glimlachte even. Hij was zelden ziek, maar als hij ziek was, was hij ook goed ziek. Het was niet zijn meest charmante fase. Hij knikte toen ze zei dat ze Baylor niet alleen wilde laten. Baylor kon het prima aan, maar hij wilde graag dat Ivy zich op haar gemak voelde. Hij wachtte in de auto en gaapte. Hij hoopte maar dat ze terug zou komen, want anders zou hij zich behoorlijk vervelend voelen. Binnen een minuut was ze echter weer terug. Hij keek even naar de hond en lachte toen. Ivy's gave was geweldig.
Het kwartier was zo om, waarschijnlijk omdat hij wilde dat het langer duurde. Hij maakte zich druk over haar mening, over wat ze zou willen als ze het huis eenmaal gezien had. Zij moest zich er goed bij voelen, anders zou hun leven samen een behoorlijke klap krijgen. Hij bestudeerde Ivy aandachtig toen ze eenmaal stil stonden. Hij zocht naar een signaal dat hem vertelde dat ze loog, maar hij vond het niet. Ivy loog niet. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. De buitenkant was in elk geval goedgekeurd.
Ivy liep al met een paar dozen naar de deur. Hij was de dozen door zijn gepieker helemaal vergeten. Hij draaide de deur van het slot en opende de deur voor Ivy, waarna hij zelf de resterende dozen naar binnen tilde en Baylor naar binnen liet.
'Het spijt me, ik had echt geen tijd om alles in te richten,' verontschuldigde hij zichzelf. De hal was nog leeg. Ze hadden al wel dingen besteld, maar het werd niet allemaal direct geleverd en hij wist niet wat hij met de spullen moest die al wel geleverd waren. De spullen die al wel geleverd waren, stonden allemaal in de woonkamer te wachten tot ze uitgepakt zouden worden. Hij haalde een hand door zijn haren. Hij was al lang blij geweest dat hij het allemaal weer mooi en schoon had kunnen krijgen.
'De badkamer en slaapkamer zijn boven trouwens.' De bovenverdieping was wel ingericht, maar op de begane verdieping stond alleen de keuken. Hij hoopte maar dat ze dat niet erg vond.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte. "Maar je hebt ook nooit een speciaal pak gedragen" klaagde Ivy. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om zijn nek. "Please Ollie?" Ze keek hem met haar liefste blik aan. "Als ik een jurk draag, dan jij ook een mooi pak" Ze drukte een kusje op zijn lippen en keek hem aan met een lieve glimlach. "En Alistair helpt je graag, zeker aangezien je zijn schoonbroer zult zijn" glimlachte Ivy. Derek zou natuurlijk ook wel willen helpen als beste vriend, alhoewel Derek shoppen haatte. Ivy schoot in de lach toen hij haar schattig noemde en stootte haar zij even tegen zijn heup. "Ehem? Hoezo is dat nu weer schattig, ik heb het gevoel dat je alles wat ik doe schattig vindt" klaagde Ivy. Ze haalde een hand door haar haren en liet hem weer los. Ze knikte toen hij ermee instemde met hun planning voor morgen om te koken. Dat was dan geregeld. Ivy keek hem vrolijk aan. Wat was haar verloofde toch een schat. Ivy schoot in de lach om zijn woorden en schudde haar hoofd. "He, ik denk niet dat ik je nu al wil vermoorden" grapte Ivy. Ze fronste. "En no way dat je uit bed komt als je ziek bent, jij blijft mooi liggen in bed" protesteerde ze. Ze zou hem echt niet toelatrn om iets te doen als hij ziek was. Ivy glimlachte en schudde haar hoofd. Aw god, ze zou de bezorgde verloofde worden. Ze glimlachte bij haar eigen gedachten en keek hem aan. Ze waren er toch wel snel, bij hun huis. Of leek het gewoon sneller te gaan. Hazr stress, had ze op één of andere manier onder controle gekregen, maar Oliver niet. Ze merkt op hoe hij haar bestudeerde toen ze zei dat het huis er geweldig uit zag. Ze zou niet liegen tegen hem. Ze glimlachte om de glimlach op zijn gezicht. "Dankje" zei Ivy met een grijns toen hij de deur opendeed voor haar. Ze zocht met haar ene hand naar de lichtknop, die ze al snel vond en zette de dozen op de grond. Ivy keek nieuwsgierig om haar heen. Het was waar, het was licht. En het zag er goed uit. "Mag ik eens rondkijken?" Ivy moest toegeven, ze voelde zich als een indringer in zijn huis. Ze bloosde kort en haar hand gleed kort over de keukenkastjes. Ze schudde haar hoofd om zijn woorden en glimlachte, waarna ze naar hem toe liep en hem naar haar toe trok om hem te kussen. Haar lippen bleven niet ver van de zijne verwijderd. "Het ziet er fantastisch uit, maak je geen zorgen" zei Ivy met een glimlach, waarna ze nog een kusje op zijn lippen drukte. Hij moest er wel fantastisch veel tijd en werk in hebben gestoken, aangezien ze de voor foto's had gezien. Het was geweldig. Ze kon zich geen betere plek wensen.

Account verwijderd

schreef:
Een diep zucht gleed over zijn lippen toen ze hem ervan probeerde te overtuigen om een speciaal pak te dragen. In werkelijkheid had hij al lang besloten dat hij een speciaal pak moest kopen voor de bruiloft, maar hij vond het leuk om te zien dat Ivy zo nu en dan ook wat moeite moest doen om dingen voor elkaar te krijgen.
'Goed dan, maar ik ga geen dingen dragen die naar mijn mening over de top zijn.' Hij ging geen exotische dingen dragen, geen vreemde kleuren of vreemde pakken. Het werd waarschijnlijk zwart of donkerblauw, van andere kleuren was hij gewoon geen fan. Hij glimlachte even toen ze opmerkte dat Alistair zijn schoonbroer zou zijn. Hij kon het goed met Alistair vinden, hij beschouwde de man als vriend, maar nu zouden ze familie worden.
'Ik vind je wel vaak schattig,' gaf hij toe. Ivy was lief, waardoor ze vaak dingen deed die hij als schattig kon bestempelen. Ze was een goed mens en hij was er dol op. Hij luisterde naar haar en lachte om haar woorden. Ivy zou een overbezorgde vrouw worden, dat kon hij nu al vertellen. Het was lief dat ze zo graag voor hem zorgde, maar hij kon heus wel iets aan als hij ziek was. Hij streelde haar wang kort met zijn duim en drukte een kusje tegen haar lippen.
Hoewel zij de overbezorgde was in hun relatie, was hij dat op dit moment. Hij wilde zo graag dat het goed ging, dat hij zich zorgen maakte en hij verschillende doemscenario's in zijn hoofd had. Wat als Ivy besloot dat het toch niet ging werken? Wat als ze het huis niets vond en daarom bij hem wegging? Hij kreunde gepijnigd bij zijn gedachten terwijl hij naar haar keek. Hij knikte toen ze vroeg of ze eens rond mocht kijken. Het was ook haar huis, natuurlijk mocht ze rondkijken. Hij haalde een hand door zijn haren en volgde haar met de dozen in zijn armen, waarna hij de dozen bij de rest van de onuitgepakte spullen plaatste. Hij glimlachte lichtjes toen ze hem naar haar toe trok en hij liet zijn armen om haar heen glijden.
'Dus je kan jezelf hier zien wonen?' vroeg hij. Hij kon hemzelf hier zien wonen, maar dat was omdat hij het huis uitgezocht had. Ivy had niks te zeggen gehad over het huis, want dat was al gekocht. Hij hoopte dat het ook een beetje haar huis werd als zij de inrichting mocht doen. Hij drukte een kus tegen haar lippen en tilde haar van de grond, zodat hij beter in staat was haar te knuffelen.
'Ik houd van je, Iv,' mompelde hij.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte verheugd toen hij naar haar luisterde. "Nah, ik wil ook niet dat je iets exotisch kiest, ik vind zwart nog steeds het mooiste" gaf ze toe. Zwart en wit, het bleven de kleuren van een bruilloft. "Geen zorgen, ik denk zelf ook dat ik geen heuse baljurk ga kiezen" gniffelde Ivy. Ze hield het liever bkj een jurk die mpoi in elke welving viel, niet de over de top jurken die ze soms zag in series over vrouwen die een jurk gingen zoeken. Stiekem keurde ze de jurken ook. En stiekem had ze het meer voor de jurken die de vrouwelijke vormen benadrukten, maar niet super bombastisch maakten. En Oliver vond zo'n jurken waarschijnlijk ook niets, dus dat kwam goed uit. Ivy lachte toen hij toegaf dat hij haar vaak schattig vond. "Hoe? Het is nu heus niet alsof ik mijn best doe om schattig te zijn" klaagde Ivy. Ze streelde de puntjes van zijn haren kort en draaide een lok om haar wijsvinger. Ivy glimlachte toen hij lachte om haar overbezorgdheid. "Ha, je weet toch dat ik echt een verschrikkelijk mens ben als ik ziek ben he?" Grapte Ivy. Wanneer ze ziek was, was het nu niet echt een mooi momentje. Ze had een hekel aan ziek zijn. Gelukkig werd ze het niet vaak. Ze leefde gezond. Ivy glimlachte toen hij haar gezicht streelde met zijn duim, dat deed hij best wel vaak. Het was een lief, teder gebaar. Ze genoot van het kusje dat hij haar gaf en glimlachte. Ze keek verward naar Oliver toen hij kreunde. Hij had zich toch nog niet bedacht he? Vragebd keek ze hem aan en beet kort op haar onderlip, waarna ze een hand door haar halen haalde. "You okay?" Vroeg ze aarzelend. Ze raakte zijn hand kort aan en bestudeerde zijn gezicht. "Je bent je toch geen zorgen aan het maken he?" Ze trok een wenkbrauw op naar Oliver. Ivy glimlachte geruststellend toen hij vroeg of ze zich al zag wonen hier. "Nee, ik zie ons hier al wonen" zei Ivy met een lieve kus op zijn lippen. Hij had het perfecte huis uitgekozen, ook al was het zonder haar. Ze genoot van zijn aanraking. Het was bizar hoe ze zijn aanrakingen nog beter leek te voelen onder de stof van de witte jurk. Ivy lachte toen hij een kus op haar lippen drukte en haar optilde van de grond. Ze ontmoette zijn blik en plooide haar benen om hem heen, waardoor haar jurk wat naar boven schoof. Ze had het er voor over. En stiekem had ze eronder hetgene aangetrokken wat hij het liefst zag. Ze had hem willen verassen. "En ik houd meer van jou" Ze drukte haar lippen terug op de zijne en woelde zacht door zijn haren. "Waarom testen we niet eens het bed uit?" Ivy trok een speelse wenkbrauw op.

Account verwijderd

schreef:
'Dan ga jij in het wit en ik in het zwart,' besloot hij. Hij zou Alistair en Derek wel meenemen, want dan was hij er waarschijnlijk sneller vanaf dan alleen. Voor hij dat deed, moest hij Derek echter nog als getuige vragen. Hij had het nog niet gedaan. Hij wist zeker dat hij Derek als getuige wilde, maar op een of andere manier was het er gewoon nog niet van gekomen. Waarschijnlijk zou hij het wel vragen als hij wat meer rust in zijn hoofd had, want momenteel vlogen zijn gedachten alle kanten op. Hij lachte toen ze zei dat zij geen baljurk zou kiezen. Hij liet haar haar jurk kiezen, hij wilde haar niet beïnvloeden en haar nerveus maken. Ivy had een prima smaak en dat had ze vast ook in trouwjurken.
'Je bent het van nature.' Ze was nerveus van nature, maar ook lief en vrolijk. Ze hoefde haar best daar niet voor te doen.
'Je bent helemaal geen verschrikkelijk mens als je ziek bent,' sprak hij haar tegen. Ivy was zelden ziek, maar als ze ziek was, was ze niet vreselijk. Hij vond Ivy wel komisch als ze ziek was, maar zij vond het vreselijk. Hij kon het haar niet kwalijk nemen, want hij vond het ook niet fijn om ziek te zijn. Hij beet op de binnenkant van zijn wang toen ze hem verward aankeek en hem vroeg of alles wel oké was. Hij wilde niet dat ze zich zorgen maakte om hem, dat was wel het laatste wat hij wilde.
'Ik kan er niets aan doen. Wat als je besluit dat je het huis niets vindt en niet samen wilt wonen?' kreunde hij. Hij kon zich al een hoop scenario's bedenken waarin dat het geval was. Hij had zich nog nooit ergens echt druk over gemaakt in hun relatie, hij was altijd overal zo zeker van. Een grijns verscheen op zijn gezicht toen ze zei dat ze hen hier al zag wonen. Maar goed ook, want ze zouden hier wel even wonen. Niet de rest van hun leven, waarschijnlijk. Als ze hun plan om kinderen te krijgen doorzetten, moesten ze verhuizen. Het was een mooi huis, maar het was niet groot genoeg voor een kind erbij. Ze hadden maar één slaapkamer.
Zijn grijns werd iets breder toen ze haar benen om zijn lichaam sloeg en haar jurk omhoog kroop. Hij vond de jurk die ze droeg leuk. Hij drukte een kus tegen haar lippen toen ze beweerde dat zij meer van hem hield. Hij betwijfelde dat, waarschijnlijk hielden ze even veel van elkaar.
'Dat kan ik nooit weigeren,' merkte hij op. Hij drukte nog een kus tegen haar lippen. Hij zette haar weer op de grond en liet zijn hand in de hare glijden. Hoewel hij haar waarschijnlijk zo de trap op kon tillen, wilde hij geen ongelukken veroorzaken. Hij liep de trap op. De slaapkamer lag meteen rechts, dus ver was het niet. Hij opende de deur en keek kort de kamer rond. Hij had zijn best gedaan op de slaapkamer, maar Ivy mocht alles veranderen. Hij keek naar Ivy om haar reactie te peilen.

Account verwijderd

schreef:
"Klinkt goed" antwoordde Ivy met een brede grijns om haar lippen. Ze hadden echter nog steeds geen plaats, wat ze wel op tijd moesten vinden, je moest een huwelijk op tijd plannen, anders kon het nog moeilijk worden om alles in orde te krijgen. Een huwelijk kostte nu eenmaal tijd, en Ivy had geen moeite om er tijd in te investeren. Ze wou enorm graag met Oliver trouwen. Ivy maakte een kermend grluidje toen hij lachte. "Kom op Ollie, geef me tenminste één hint van wst je mooi vindt en wat niet" klaagde ze. Ze raakte zijn hals aan en drukte er een kusje op. Ivy glimlachte even en keek hem raar aan. Ivy ka hte toen hij zei dat ze het van nature was. "Ah zo, ik ben schattig van nature?" Ze trok een wenkbrauw op en sloeg haar armen om zijn middel heen. "Zeg me eens wat ik nog ben van nature?" Grijnzend keek ze hem aan, hopend nog wat uit hem te krijgen. "Ben ik meer dan alleen schattig?" Vroeg ze met een lach. Ivy maakte een geluidje toen hij zij dat ze niet zo vreselijk was. "Ah nee?" Ze trok een wenkbrauw op. Ze stootte om de haverklap dingen om van de vermoeidheid. De vorige keer dat ze ziek was had ze wel een paar glazen water laten op de grond in haar kamer laten vallen. Ze trok een wenkbrauw naar hem op en glimlachte toen. "Je gaat me toch niet zeggen dat ik ook schattig ben als ik ziek ben he?" Gniffelde Ivy. Ze keek hem vrolijk aan. Ivy kreunde toen ze zag hoe Oliver op de binnenkant van zijn wang beet. "Kijk, dat is dus wat jij steeds doet als je je zorgen maakt om iets" Ivy pruillipte kort. "Kom op, ik weet dat je je zorgen maakt, maar blijf even positief denken, ik vind het fantastisch hier" Ze streelde zijn wang. "Ik heb je toch beloofd dat ik voor altijd bij je zou blijven?" Ze dwong hem haar aan te kijken en glimlachte lief. "Ik hou me aan die belofte" Ivy keek hem aan met een grijns. "Ha, best" lachte Ivy. Ze liep met hem mee naar boven en keek om haar heen met een brede glimlach op haar gezicht. "Daln Oliver, deze plek is gewoon prachtig" gaf ze toe. Ivy sprong zowat op het bed en kroop onder de dekens. "Slaapzacht" grapte ze.

Account verwijderd

schreef:
Ze hadden al bepaald wat ze zouden dragen, maar ze hadden nog niet eens een datum. Hij wilde niet aan een te lange verloving doen, hij wilde geen paar jaar wachten tot ze eindelijk zouden trouwen. Het liefst wilde hij het zo snel mogelijk doen, maar eerst moesten ze misschien eens goed verhuisd zijn. Als het hier allemaal liep, konden ze het hebben over een datum.
'Ik vind deze jurk mooi en ik houd niet van jurken die helemaal vol zitten met glitters.' Hij liet zijn vingers even langs de witte stof glijden en glimlachte toen. Ivy had een goed figuur, in strakke jurken kon je dat goed zien. Hij hield er van als ze dingen droeg dat dat benadrukten. Toch had hij niet al te veel voorkeur, het was ook haar dag. Zo lang ze iets koos wat bij haar paste, zou hij het ook leuk. Hij knikte toen ze vroeg of ze schattig van nature was. Ze was heus niet altijd schattig, maar ze had zo haar momenten. Hij lachte toen ze hem vroeg of ze nog meer van nature was. Het was typisch iets voor Ivy om dat te vragen, ze leek graag te weten wat hij over haar dacht.
'Je bent ook heel erg enthousiast, vrolijk en sexy van nature.' Hij drukte een kusje tegen haar lippen. Ze was een hoop, zo veel dat hij het niet allemaal op kon noemen. Hij schudde lachend zijn hoofd om haar vraag. Als ze ziek was, was ze ook echt ziek. Hij zou haar niet wijs maken dat het schattig was. Als ze aan de betere kant was, vond hij dat dan weer wel. Dan zag ze alleen nog wat rood en was ze ontzettend sloom.
Hij had een tik, dat was duidelijk. Hij hief even zijn schouders op. Het was niet alsof hij er nu echt iets aan kon doen, het was er gewoon. Hij glimlachte even toen ze zei dat ze het fantastisch vond. Op meer kon hij natuurlijk niet hopen.
'Doe dat maar.' Zij zou de rest van haar leven bij hem blijven en hij de rest van zijn leven bij haar. Hij wilde een gelukkig huwelijk, hij wilde niet scheiden. Momenteel zag hij dat ook niet aankomen, ze waren gelukkig. Hij bestudeerde Ivy toen ze in de kamer stond. Ivy was erg positief over het huis en hij zuchtte opgelucht. Nu was er bijna niets meer waar ze een hekel aan had. Hij fronste even toen ze onder de dekens ging liggen en hem een goede nachtrust wenste, maar hij hief vervolgens zijn schouders op. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en legde die mooi opgevouwen op het bureau, zijn broek en sokken volgden daarna. Hij kon zich nog wel herinneren dat ze had gezegd dat hij voor haar niets aan hoefde te trekken, zijn boxer was genoeg. Bovendien was er niets mis met haar een beetje plagen toch? Hij gaapte en plofte toen op het bed, waarna hij met een grijns naar Ivy keek.
'Slaap lekker.' Hij glimlachte even naar haar en drukte een kusje tegen haar voorhoofd. Hij was blij dat ze de kamer mooi vond, want hier had hij de meeste tijd in gestoken. Het verbouwen was niet zo veel werk geweest, maar het inrichten had hem meer moeite gekost.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schoot in de lach om zijn woorden. "Hmm, ik weet dat je deze jurk mooi vindt, aangezien je hem zelf hebt uitgekozen" Plagerig keek ze hem aan en streek de plooien van de jurk recht. Ze vond hem wel leuker worden met hoe Oliver naar haar keek in de jurk. Ha, misschien moest ze maar eens meer strakkere jurken dragen. Ivy glimlachte toen zijn vingers gleden langs de witte stof. Ja, ze zou wel vaker strakke jurken moeten dragen ja. "En glitters worden het niet, of toch niet op de jurk" grijnste Ivy. Ze hield wel van jurken, dat moest ze toegeven. Alhoewel ze vaak blikken kreeg toegeworpen waardoor ze zich verkegen begon te voelen, toch hield ze er van. Ivy lachte toen hij haar schattig, sexy en vrolijk noemde van nature. "Hmmhmm, dat klinkt wel goed" gaf Ivy vrolijk toe. Ze drukte nog een kus terug, ze wou met plezier zijn kussen beantwoorden. "Goed dat je me niet schattig vindt op dat soort momenten, want dat ben ik verre van" lachte Ivy. Ze zag er meestal enorm vermoeid uit en zat nog bleker dan ze anders zag. He, zij kon er niet aan doen dat ze niet bruinde in de zon. Ivy zuchtte lichtjes toen hij zijn schouders ophaalde en streelde zijn schouders even met haar handen. "Stop met je zorgen te maken" voegde ze eraan toe met een knikje. Ze zou niet van hem weggaan. Ivy had nooit stress gehad voor het huis, wel voor het leven buiten het instituut. Maar dat leek nu verdwenen nu ze ook werkelijk hier waren. Ze schonk hem een glimlachje. Ivy glimlachte toen hij zei dat ze dat maar moest doen. "Ik doe dat als jij dat doet" plaagde ze hem. Ze waren gelukkig bij elkaar, waarom zouden ze in godsnaam vertrekken? Nieuwsgierig keek ze van boven de dekens toen ze het geluid hoorde van de rits van zijn broek. "Ehe" mompelde ze met een grijns. Ze lachte toen ze de grijns op zijn gezicht zag en kroop tegen hem aan terwijl haar blik rustig door de kamer gleed. "Ik vind het fijn dat het zo licht hier is, je weet hoe dol ik ben op van die lichte ruimtes" gaf Ivy toe. Ze keek hem grijnzend aan. "Je hebt geen idee hoe erg ik het bewinder dat je deze plek helemaal alleen hebt verbouwd" gaf ze toe. Ze raakte zijn mondhoek aan en leunde op zijn borstkas met zijn hoofd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld