Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Ft. TaylorSwift333

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
"Dit is echt raar, zou je moeder je gewoon hebben proberen te waarschuwen dat je hier zou zijn ?'' Vroeg ik nu want ik vond dit best wel raar en hij waarschijnlijk ook. Het zou een mogelijkheid kunnen zijn of het betekende dat we hier iets moesten doen, maar wat. Ik keek nog een keer om naar Steven's lichaam. Het lag er zo slap en bleek bij, geen wonder dat iemand hier zo snel mogelijk weg wou. Ik wou eigenlijk echt wel dat hij weer wakker werd maar om aan 'hersenstimulatie' te doen moest ik iets hebben waar hij van hield en laat dat nou net dat gene zijn wat ik niet wist. Ik wist niet waar hij van hield. Het kon een liedje zijn, iets tastbaars of ook weer niet.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij door de deur zou geraken. Zou hij gewoon in een andere kamer uitkomen? Maar aangezien zijn moeder het als sein had gebruikt, kon het niet zo simpel zijn, toch? Of misschien ook wel. Steven draaide zijn hoofd naar Elaine toe.
'Wat denk jij?' Zuchtte hij.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
"Ehm... ik zou het maar doen, anders weet je nooit wat er gebeurt.'' Zei ik nu als hij me vroeg wat hij moest doen. ''Ik ben hier toch dus wat dan ook, je bent hier dus niet alleen.'' Zei ik en op de een of andere manier kon ik het niet laten om even lief te kijken. Ik vond hem leuk. ''Dus doe het maar.'' Zei ik en gaf een kneepje in zijn hand om te laten zien dat ik het meende. Ze wou dat hij wakker werd, wat daar ook voor nodig was. Maar als hij wakker was, zou hij zich haar dan nog herinneren?

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven knikte even. Zou hij wakker worden? Zou er niets gebeuren? Hij wist het niet, wat hij wel wist was dat hij nog een laatste ding moest doen voordat hij ging, en heel misschien wel nooit terug kwam. Hij pakte Elaine haar hoofd tussen zijn handen en kuste haar. Toen liep hij recht naar de deur, hij wou er zo snel mogelijk vanaf zijn. Voorzichtig opende hij hem en een wit licht kwam hem tegemoet. Hij ging rechtstaan, en liep...

...Met een schok kwam hij overeind, Steven hapte naar lucht. Hij voelde het bloed door zijn aderen stromen, hij voelde zijn hart kloppen. Hij keek om zich heen, een ziekenhuis? Het laatste wat hij zich kon herinneren waren de vlammen die aan zijn broekspijpen likte, de paniek die door zijn lichaam gierde. Hij keek op en zag een meisje dat hem vaag bekend voorkwam in een hoek van de kamer staan. Hij herinnerde zich waarvan hij haar kende, van het café, hij had haar een koffie gegeven? De deur vloog open en een zuster kwam haastig binnen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Hij knikte nu, ik maakte me zorgen, zelfs als hij wakker zou worden, zou hij zich me dan herinneren? Plots kuste hij me en ik wou hem terug kussen maar hij ging al door de deur. Hij hield van me, ik voelde een opgewektheid in me maar ook nog meer bezorgdheid toen hij echt weg was. Natuurlijk was hij niet echt weg, hij lag daar maar. Ik hoorde hoe iemand overeind kwam in het bed en ik schrok op en zag dat het de echte Steven was. Hij was wakker! De zuster kwam binnen en aangezien hij nu wakker, levend en wel was ontkoppelde ze de meeste apparaten. Ondanks dat ik ontzettend graag naar hem toe zou willen rennen en hem zou willen kussen hield ik mezelf koest, wie zei dat hij zich alles van ons nog herinnerde? Het gevoel van onze handen in elkaar, de ene kus die veel te kort was? De zuster ging dan snel even weg. Waarschijnlijk ging ze iemand er bij halen. Ik keek even naar Steven, hij keek ook naar mij, niet moeilijk, buiten mij was er niemand. Op de een of andere manier durfde ik niets meer te zeggen tegen hem. Ik wou het wel maar ik durfde het niet meer. Wat wist hij nog?

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

De zuster begon aan allerlei apparaten te prutsen.
'Hoe voel je je?' vroeg de zuster die een prik in steven zijn arm gaf. Het ging allemaal zo snel, wat was er gebeurd? Hoe lang had hij hier gelegen? Waarom?
'Uhm, goed, denk ik?' Hij fronste mijn wenkbrauwen en de zuster liep de kamer uit. Steven bleef maar naar het meisje in de kamer staren. Wat deed zij hier? 'Hallo?' Vroeg ik. Zijn stem klonk raar, alsof het een lange tijd niet gebruikt was.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Hij bleef naar me kijken en normaal gezien zou ik dan beginnen te blozen of naar hem toe willen rennen. Maar nu liet zijn blik al genoeg weten dat hij alleen maar vaag wist wie ze was. Waarschijnlijk denkt hij nu gewoon aan het meisje dat koffie besteld had en wist hij niet dat 'zijn geest' mee net gekust had. Was alles nu gedaan? ''Hallo?'' Vroeg hij en ik wist echt niet hoe ik moet antwoorden om niet over te komen als een stalkster. Voorzichtig stapte ik ietwat naar de plek toe waar hij zat. ''Je kent me vast niet meer.'' Zei ik en kon een zucht niet onderdrukken. ''Geeft niets, ik ben Elaine.'' Zei ik nu en probeerde m'n meest vriendelijke niet gekwetst lijkende glimlach op te zetten. Ik had het gevoel dat het beter was als ik weg ging. Ik hield van hem. ''Als je wilt dat ik weg ga zodat je wat kunt rusten mag je dat altijd zeggen.'' Zei ik omdat ik niet opdringerig over wou komen. Hij was dan ook net pas ontwaakt uit z'n coma, had ik nu echt verwacht dat hij zich me zou herinneren?

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Hij keek het meisje wantrouwig aan.
'Oh, ik ken je wel, jij bent dat meisje uit het café,' Steven schraapte kort zijn keel, het was droog, hij had dorst, en eigenlijk ook vreselijk honger. Een zuster kwam binnen met een dienblad.
'Goed eten,' knikte ze, 'er is bezoek voor je.' Glimlachte ze en Elena kwam naar binnen rennen.
'Steven!' riep ze en vloog in zijn armen. Steven lachte. Vroeger had hij Elena leuk gevonden, nu waren ze gewoon hele goede vrienden. 'Ik heb je gemist,' fluisterde ze in mijn oor. Ik zag hoe ze een vlugge blik op Elaine wierp.
'Hoe lang heb ik hier gelegen?' vroeg ik en Elena haalde haar schouders op.
'Een paar dagen, maar ik ben blij dat terug bent.'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Oké, dat was dan ook het enige wat hij zich herinnerde. Ze voelde zich gekwetst, heel diep gekwetst, ookal kon hij er niets aan doen. Ze zouden weer van voor af aan moeten beginnen. Maar wat als hij dat niet wilde. Een ander meisje kwam binnen , was dat misschien zijn vriendin? Waarom had zijn geest haar dan gekust? Ze voelde dat ze beter weg kon gaan want ze voelde een brok in haar keel en ze voelde tranen op komen. Ze kon beter weg gaan en niet meer terug komen. Ze slikte even en zuchtte. Nog even aarzelend vertrok ze gewoon richting de deur omdat ze het niet meer aan kon.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven wikkelde zich uit de armen van Elena toen ze Elaine, met tranen in haar ogen, richting de deur zag lopen.
'Wacht,... Zie ik je later?' Vroeg hij haar, hij wist niet waarom, maar hij voelde een vage aantrekkingskracht. Hoewel hij het meisje nog maar één keer had gezien.
'Zijn er nog interessante dingen gebeurd?' Glimlachte hij vervolgens weer naar Elena. En zo begon het uren langen gesprek, tot ze vertrok, en Steven uitgeput in slaap viel.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Voor ze de deur opende keek ze om toen hij dat vroeg. Ze beet op haar lip en knikte waarna ze weg ging. Ze wandelde rustig tot ze de intensive care uit was en begon toen te rennen. Ze rende het ziekenhuis uit en rende zo rechtstreeks naar huis waar ze rechtstreeks naar haar kamer ging. Daar zag ze de omgevallen stoel nog. Ze vertikte de stoel terug recht te zetten. Na een tijd hoorde ze een klopje op haar nog steeds open deur. Het was haar moeder. ''Waar was je al die tijd.'' Vroeg ze ongerust en tranen rolden over Elaine's wang. ''Schat toch.'' Zei haar moeder nu en omhelsde haar. Het werd al snel later terwijl Elaine zich tevergeefs probeerde bezich te houden om maar niet aan Steven te denken.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

De volgende ochtend speelde Steven wat met het lege pakje waar yoghurt in had gezeten. Er waren al wat mensen langsgekomen, ook zijn vader. Die niet veel had gezegd. Als alles goed was mocht hij over twee dagen alweer weg.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Aangezien het de volgende dag geen school was had ze niets om te doen. ''Ga je niet even wandelen?'' Vroeg mam omdat dat zo mijn routine was. Ik wou niet dat mam wist dat er iets was dus knikte ik gewoon, deed een dun jasje aan en mijn schoenen en ging de deur uit. Ik stapte doelloos rond en volgde gewoon het pad dat mijn voeten liepen maar merkte pas toen ik voor de intensive care stond waar m'n voeten me naartoe hadden gebracht. Ik wilde me net omdraaien toen de verpleegster op keek. ''Ah, het nichtje van Steven, je mag binnen komen hoor.'' Zei ze en ik zuchtte. Ik stapte dan maar met een zucht naar binnen en zocht de kamer van Steven, die ik na een tijdje vond. De deur was open dus hij kon me zien aankomen als hij wou. Ik zuchtte even en kon me van binnen vervloeken dat ik zo impulsief was geweest om naar hier te komen. Maar toen ze weer op keek omdat ze aan zijn deur was aangekomen vonden haar ogen die van Steven. Snel keek ze even naar haar voeten. Ze wist niet wat ze moest zeggen.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Voorzichtig stond Steven op, zijn voeten wankelde en viel bijna om. Gelukkig van Elena daar om hem op de vangen. Ze glimlachte vriendelijk. Het voelde zo onwennig. Hij had niet gedacht dat een paar dagen gelegen te hebben zo iets met je kon doen. Maar toen hij eenmaal stond, was de glimlach niet van zijn gezicht af te slaan.
'Zie je? Het gaat best,' zei hij en keek Elena even aan.
'Doe wel voorzichtig he!' Elena liep de kamer uit en Steven strompelde naar de spiegel in de hoek van zijn kamer. Hij zag er verschrikkelijk uit. De kringen onder zijn ogen, zijn haar dat alle kanten op stond.
- De stapel kaarten naast zijn bed hadden zich weer opgestapeld. Elena was even langs zijn huis geweest om wat kleren te halen, en wat gel. Nu zat hij alleen op zijn bed. Hij keek op toen hij de zenuwachtige ogen zag van Elaine. Steven had haar maar een raar meisje gevonden. Wat deed ze hier? Een vreemde aantrekkingskracht zorgde ervoor dat hij haar niet wegstuurde. Maar het vreemde gevoel in zijn maag bleef, kon hij dit meisje wel vertrouwen?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Ze zag ook wel dat hij haar niet vertrouwde. Maar hij vroeg toch of hij haar nog zag? Vertrouwt hij het meisje dat hij zelf zoende nog niet eens? Wacht, het was z'n geest. Maar nog steeds, ze hield van hem dus bleef ze sowieso. Ze had het gevoel dat ze iets moest zeggen. ''Hey.'' Zei ze bijna verlegen, waarom was ze dat nu weer? Ze stapte naar binnen. ''Ik mag toch blijven hé?'' Vroeg ze nu aangezien ze hier niet ongewenst wou zijn. ''Anders ga ik wel weer weg hoor.'' Zei ze met een zucht maar ze wist dat ze dat zeker niet aan kon. Ze moest met hem praten. Als zijn ziel van haar gehouden had kon hij dat toch zelf ook? Ze voelde zich echt ongewenst maar op de een of andere manier kon ze niet anders dan naar hem kijken en in zijn ogen kijken. Zijn mooie ogen, die nu misschien wel moe waren maar nog steeds mooi waren. Hij was nog steeds knap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld