Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Jdbo met first

First
Internationale ster

First schreef:
Ik check mijn mobiel. Inderdaad, het bereik is terug. Naar het dorp dus.. Of verder.. Maalt het door mijn hoofd. Ik zou dolgraag mijn ouders of vrienden bellen en zeggen dat ze me ophalen uit dit vreemde dorp. We naderen een kleine bushalte en ik gebaar Yasmine dat we eruit moeten en dus niet verder reizen. Natuurlijk wil ik terug naar mijn oude leventje, maar ergens vind ik de rust ook heel fijn. Ik nam me voor nog één extra dag te genieten van de rust samen met de mooie Yasmine, voordat ik terugkeerde naar mijn eigen drukke volle stad waar ik op elke hoek van de straat achtervolgt wordt door paparazzi. Op deze manier had ik én de kans Yasmine te bedanken voor haar goede hulp, én nog een dag rust voor ik terugkeerde. Bovendien kon ik ieder moment mijn chauffeur bellen om te zeggen dat hij me moest komen halen. Die optie had ik in ieder geval altijd nog.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik staar sta uit het raam als hij toch op zijn mobiel zit re kijken. Wanneer ik zijn gebaar zie druk ik op de bel en stap uit als de bus gestopt is. "Waarom stappen we hier af?" Vraag ik wat verward aangezien we toch nog wel een km of 2 van het dorp zijn verwijderd. Niet dat het veel is, maar het is gewoon raar. Ik stop mijn handen in mijn zakken en speel wat met de spullen die erin zitten. Persoonlijk vind ik het wel raar dat hij nog niemand gebeld heeft om hem te komen halen. Nu heet hij zijn telefoon terug, maar gebruikt hij hem niet. Justin kan met 1 telefoontje hier weg zijn en van de angst voor jake verlost zijn en hij doet het niet. Ik bijt wat ongemakkelijk op mijn lip.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik mompel iets onverstaanbaars als antwoord op Yasmine, waarna ik de straat oversteek. Met mijn handen in mijn zakken loop ik langs de huizen een pijl volgend richting het dorp. Ik trek mijn muts iets verder over mijn hoofd, zodat ik niet ineens herkend wordt. Na een tijdje komen we een elektrowinkel tegen. Ik bedenk me geen seconde en pak Yasmines hand waarmee ik haar naar binnen trek. 'Zo, zoek maar wat leuks uit.' Ik laat haar hand los en kijk naar haar uitklapmobiel in haar broekzak. 'Dat oude ding van jou kan echt niet meer.' Zeg ik plagend terwijl ik mijn tong kort uitsteek.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik doe mijn best zijn gemompel om te zetten naar normale taal, maar tevergeefs. Ik stap dan maar het hele eind met hem mee en voel hoe hij opeens aan me trekt. Blijkbaar wilt Sie even wat nieuwe elektronica. "Uhm, mijn mobieltje kan best nog mee hoor. Het is misschien geen iPhone, maar hij kan tegen een stootje." Of tegen een jake, maar dat verzwijg ik maar. "Daarbij ben je gewoon jaloers op zijn uiterlijk." Grinnik dan als grapje. Niemand kan jaloers zijn op dit ding. Het koste me zowat 50 euro en dan had ik er zelfs nog een gratis kaartje van 10 euro bij. Ik schud mijn hoofd. "En jij moet geen nieuwe kopen voor me. Ik moet dat zelf maar regelen." Zeg ik dan lief. Het zit niet in le iemand anders te laten betalen voor dingen die ik niet echt nodig heb.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Laat me nou..' Ik trek een pruillipje terwijl ik Yasmine diep in haar ogen kijk. 'Zie het als mijn manier van bedanken.' Ik trek een overdreven blij gezicht en wend me dan weer tot de verkoopster van de elektronicazaak. Ik zie dat haar ogen verstarren als ze me terug aankijkt. Ooh nee hè.. Maar in plaats van dat ze begint te gillen of hysterisch doet, wat de reactie is van mijn meeste fans, herpakt ze zich en vraagt ze op een vriendelijke toon waar ze ons mee kan helpen. Dankbaar glimlach ik naar de verkoopster. 'Ik wil graag een nieuwe mobiel voor haar,' zeg ik terwijl ik met mijn hoofd in de richting van Yasmine knik. 'Een hele goede, net op de markt gebracht mobiel. De prijs speelt geen rol.'

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Bedanken voor wat? Door mij heb je een nacht in het bos moeten doorbrengen. Ik zou jou juist moeten bedanken." Zeg ik wat verward en voel me helemaal rood worden als hij naar de verkoopster stapt. "Neen Neen, het mag best een paar jaar oud zijn. Niet de nieuwste en zeker niet te duur." Ratel ik er snel achteraan. De verkoopster knikt en pakt een paar modellen. "Dit is de nieuwst Samsung, iPhone 6, de wat oudere Samsung s5,...." Ze toont nog wat modellen. "Justin pakt de goedkoopste maar als je perse 1 voor me wilt kopen." Ik tik met mijn vingertoppen zijn hand aan, maar neem hem niet vast. Om precies te zijn Eet ik niet goed wat we nu net van elkaar zijn. Vrienden? Of meer dan dat?

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik merk dat Yasmine wat begint te stuntelen wanneer ik mijn aanbod heb gedaan. ze heeft iets onwijs schattigs over zich. De blosjes op haar wangen geven me een prettig warm gevoel van binnen. Ik zou zo uren naar haar kunnen kijken. Met een kalme stem blijf ik bij mijn besluit. 'Kun je me die Iphone 6s eens geven?' Ik pak het apparaat aan en kijk het na op beschadigingen of andere fouten. Dan steek ik hem uit naar Yasmine. 'Hoe voelt hij?' Vraag ik na een seconde of 10. 'Zou je hier mee kunnen leven?'

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik slik als Justin de iPhone pakt. Hij weet best dat ik die veel te duur vind. Ik pak hem dan maar vast als hij de telefoon naar me uitsteekt en bekijk het even. "Ik kan met de telefoon leven, maar niet met het idee dat je er zoveel geld aan hebt uitgegeven. Geef me gewoon een goedkope Justin. Ik hoef zeker niet het duurste en het nieuwste model hebben. " Ik druk de iPhone terug in zijn handen. "Dus als je van me houdt ga je nu een goedkopere kopen."

First
Internationale ster

First schreef:
Justin:

Natuurlijk ben ik veel te eigenwijs om naar Yasmine te luisteren. Ik deed altijd wat ik zelf wilde en dat doe ik nu ook. ´Please accepteer het en heb er plezier van.´ Ik slik en pak haar handen vast terwijl ik recht tegenover haar sta en in haar ogen kijk. ´Ik weet dat het leven niet altijd bij je heeft meegezeten en dat je verschrikkelijke dingen hebt meegemaakt. Maar geloof me, je bent zoveel meer waard dan dat! Je hebt me zo ongelooflijk goed geholpen en stond iedere ochtend keer op keer weer voor mijn deur. En nee, dat ben ik niet vergeten,´ grap ik. ´Je hebt geen idee hoe dankbaar ik je ben. Ik weet dat een mobieltje geven niet kan evenaren wat ik aan je heb gehad, maar het is iets. Asjeblieft Yasmine, deze is helemaal voor jou.´ Ik knuffel haar als ik mijn laatste zin heb uitgesproken. Zó, eindelijk had ik gezegd wat ik al dagen wilde zeggen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik verstrengel onze vingers als hij mijn hand vastpakt en bekijk die kort. Al snel kijk ik terug naar zijn gezicht en specifiek zijn ogen. Rustig luister ik naar zijn woorden en bloos licht. "Het was echt geen moeite hoor." Zeg ik zacht en knuffel mee. "Toch is en blijft het te duur." Spreek ik em tegen. "Maar je woorden waren zeer lief." Kort kijk ik of de verkoopster er nog staat, maar die is gelukkig al naar een andere klant. Ik druk een korte kus op zijn lippen en pak de Samsung vast. "Deze of je koopt me geen." Grijns ik dan even.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ze weet toch dat het een bedankje is? Bovendien is dat geld voor mij lang niet zoveel. Waarom doet ze nu zo moeilijk? Ik begin lichtjes geïrriteerd te worden. Ik maak me los uit haar omhelzing en kijk een beetje verbaasd naar het toestel. 'Nja als jij het wil.' Ik pak het toestel wat ze me voorhield en loop ermee naar de verkoopster.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik merk aan zijn gedrag dat hij niet tevreden is met de manier waarop ik nu doe, maar het zit niet in mijn aard om dure dingen van iemand aan te nemen. Ik stap met hem mee en leg mijn hand op zijn rug. "Ik vind het heel lief van je Justin." Zeg ik zacht. Misschien moet ik dat ook wat meer laten blijken in plaats van hem steeds tegen te spreken over een telefoon.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

De irritatie sijpelt mijn lichaam uit als Yasmine haar hand op mijn rug legt. Het is goed dat ze niet alles zomaar aanneemt, maar ik ben het niet gewend. De meeste van mijn vrienden profiteren met alle plezier van mijn centen. Zonder iets te zeggen reken ik het mobieltje met mijn pinpas af en pak ik het van de verkoopster aan. 'Veel plezier ervan.' Ik hoor een zekere aarzeling in haar stem. 'Zou ik heel misschien.. Uhm.. Ik snap als dit niet goed uitkomt.. maar ik zou heel graag..' Ik luister naar haar gestuntel maar help haar al gauw. 'Wil je een foto?' Ik zie haar gezichtsuitdrukking oplichten terwijl ze naar me knikt. 'Natuurlijk mag dat! Yasmine, wil jij hem maken?' Ik poseer voor haar mobieltje terwijl ik een arm om haar heen sla.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik zucht onhoorbaar als hij niets meer zegt en laat mijn hand van hem afglijden. "Tuurlijk." Zeg ik zacht op de vraag of ik de foto wil maken. Ik neem haar mobieltje over en ga een beetje van hun afstaan zodat ze er duidelijk opstaan. "Lachen." Zeg ik en trek een aantal foto's. Als dat klaar is geef het mobieltje terug aan haar. "Heel erg bedankt!" Piept de verkoopster van enthousiasme. Ik pak het zakje met de telefoon op vanaf de toonbank aangezien Justin het voor de foto terug had neergezet en loop met hem de winkel uit. "Boos omdat ik zo moeilijk deed over die telefoon?" Vraag ik dan aan hem. Het is niet dat hij het kan ontkennen. Je kan het zo van zijn gezicht aflezen.

First
Internationale ster

First schreef:
JustIn;

'Graag gedaan hoor.' Ik knipoog speels naar de verkoopster zoals ik wel vaker knipoog naar fans. Scott vertelde me dat het ze helemaal gek zou maken. Een tijd lang heb ik het mezelf aangewend, maar nu is het meer bedoeld als gebaar van 'geen dank' of zelfs automatisme. We lopen de winkel uit de verlaten straten weer in. Het begint wat donkerder en waaierig te worden. Er kruipt een gevoel bij me naar binnen dst het niet lang meer zal duren voor er storm komt en het met bakken uit de lucht zal komen regenen. Onverschillig haal ik mijn schouders op terwijl mijn blik gevestigd is op een verouderde lijn die de scheiding tussen voetpad en autoweg aan zou moeten geben. 'Ik ben het niet gewend.' Antwoord ik Yasmine.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld