Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Opeens schrik ik wakker als ik wat op me voel. Ik heb naar adem "Newt! We have to get out of here, this is WCKD!" Zeg ik overstuur. Zo te zien hadden ze dat al door. Ik pak een kruk en sla het raam kapot dat naast mij was. "Hier!" Roep ik. Ik laat de andere eerst door het raam klimmen. Ik ben zelf nog doods moe en zwak van al dat spul wat ze in me gespoten hebben. Newt tilt me over het raam. "Thanks" zeg ik zachtjes. Ik kan niet geloven dat hij voor mij terug is gekomen. We rennen door de gang en komen bij een deur. Alles zat opslot en er gingen alarmen af door onze ontsnappig. Mihno probeert met het pasje de deur open te maken wat niet gaat. "Geef het maar op kinders" zegt die man die de andere 'Rattenman' noemen. "We wilde jullie de Scorch in sturen, met onze hulp. Denk maar niet dat jullie het ook maar 1 dag zullen overleven zonder de hulpmiddelen van ons." Zegt hij. Newt staat voor ons met een pistool. Ik ga naast hem staan "we kunnen meer dan je denkt, en wat wilde je anders doen? Ons nu meteen doden? Ik denk niet dat Ava daar zo blij mee zal zijn, en je weet heel goed waar ik het over heb" zeg ik en probeer me stoer over te laten komen. "Maar Malia, wij doen echt het beste voor jullie" zegt hij. "Ja laat me raden 'WICKD is good'" merk ik op. Op dat moment gaat de deur open en er staat een jongen die ik niet ken. "Bye, bye, see you next time loser" zeg ik dan en ren samen met Newt naar de deur die weer langzaam begint te sluiten.

Account verwijderd

schreef:
"WICKED is good." Fluister ik nadat zij de woorden uitgesproken heeft. Op de een of andere manier blijft mij dat elke keer weer bij en hoewel het idioot klinkt en zij ons vreselijke dingen hebben aangedaan, zit er misschien een kern van waarheid in. Ik geloof best dat zij een geneesmiddel kunnen vinden en daadwerkelijk hiermee de wereld willen redden. Maar, maar dat hoeft niet op deze manier. Zodra de deur achter ons open springt rennen we met zijn drieën door de deur en voegen ons bij de groep. "Jullie zijn terug gekomen!" Roep ik opgelucht. Frypan grijnst. "Je denkt toch niet dat we jullie hier achter laten hè?" Mijn glimlach verdwijnt. De jongen die door een van de bewakers was neergeslagen ligt daar nog op de grond. Hij was bewusteloos en.. "We hebben wel iemand achter gelaten en ik weet niet eens zijn naam." Mompel ik. Minho slaat op mijn schouder. "Het is nu al te laat." Moeizaam knik ik en dan rennen we met zijn allen door het gebouw heen.
Het doet pijn. Eerst heb ik Gally al neergeschoten. Het bloed gutste uit zijn lichaam en je zag zijn leven uit zich gezogen worden. Hij had Malia geraakt, ja dat zeker en zij was ook heel erg gewond. Maar waarom schoot ik niet ergens anders? Waarom heb ik hem vermoord? En nu dit. WICKED heeft al teveel mensen vermoord, maar wie weet wat ze met hem gaan doen? Martelen tot zijn dood? Ik word misselijk bij het idee.
We gaan door allerlei deuren, slaan allerlei bewakers neer maar het gaat eigenlijk allemaal langs mij heen. Ik heb niet het gevoel dat ik hier nu bij hoor, mijn bewustzijn zakt weg, tot ik op de grond word gesmeten. Minho draait zich om en wil mij helpen, maar er komen teveel bewakers aan. Ik schud mijn hoofd. "Ren!" Roept ik, maar ze blijven staan. "Stelletje klunks wat doen jullie? Ren! Ren! Ontsnap, ga weg van WICKED!" Minho weigert en loopt mijn kant uit terwijl de bewakers al op hem af stormen, maar dan pak ik mijn pistool en richt hem op Minho. "Je bent mijn vriend en dit is wat ik wil, ga nu!" Ik zie dat hij moeite heeft om zijn woede te beheersen, maar uiteindelijk zie ik hem met de groep weg lopen. De Rattenman is ook al gearriveerd en ik word omhoog getrokken. "Denk je nou echt zo gemakkelijk van ons af te zijn, Newt?" Hij grijnst. Ik hef mijn pistool en richt hem op hem. "Ach we weten allebei dat jij..." En toen haalde ik de trekker over. Nee dit maal niet gericht op het hart, maar in zijn been. Hij valt op de grond en grijpt ongelukkig naar zijn been. De bewakers weten niet goed wat ze moeten doen nu zij geen orders krijgen, maar ik heb eigenlijk ook geen idee wat ik moet doen en waar ik heen moet gaan zonder pasje. Toch weet ik dat het niet verstandig is om hier te blijven en spurt zo snel mogelijk weg, een andere richting in dan dat de groep verdwenen was maar er zullen meerdere uitgangen zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Als we een stukje verder zijn blijf ik staan "Go! I'm gonne look for Newt, we'll be right behind you" zeg ik terwijl ik terug begin te rennen. Als ik een bepaald gangetje in loop zie ik Newt. "Thank God you're okay, come on we gotta go" zeg ik en begin richting de uitgang te lopen. We zien de andere en rennen op hun af. Niet veel later zijn we buiten. Overal waren al beveilgers die achter ons aan zaten. We begonnen de Scorch in te rennen. Confortabel was het niet in die jurk die ik nog aan had van WCKD. Na een tijdje rennen verschijnd er oppeens iets in het zang een groot glaze koepel. Ik sla het raam kapot. "In here" zeg ik nadat ik naar binnen heb gekeken. Ik loop de zand berg af naar beneden. Het was een soort metro station. "Ik denk dat dit wel een goede plek is om te overnachten " stel ik voor. "We moeten wat dingen gaan zoeken, die we op onze reis kunnen gebruiken. Als de anderen al wat weg zijn loop ik op Newt af. "I have so so much to tell you, and i really need to tell you this, i need your advise and your thoughts on it" zeg ik tegen hem

Anoniem
Landelijke ster

Account verwijderd

schreef:
We rennen het zand op, het is vrij donker buiten dus we kunnen niet goed zien waar we heen gaan. We moeten door blijven rennen, maar dat gaat lastig, het is zwaar om hier doorheen te rennen en ik ben nog steeds aan het trillen. Ik heb opnieuw een schot gelost, ik heb iemand verwond. Oké hij had anders mij wel verwond en mij sowieso iets ergs aangedaan, maar het voelt zo vreselijk. De pijn drukt op mijn hard en maakt deze toch alleen maar zwaarder. Voor mijn gevoel rennen, of ondertussen lopen, we al een hele tijd door de scorch. Na een tijdje vinden we een soort gebouw het is voornamelijk al onder zand bedolven. Maar we kunnen naar binnen en het ziet er wel veilig uit. Het is nogal donker en we hebben geen lichten bij ons, dat wordt nog wat. Zodra Malia tegen mij begint te praten weet ik niet goed hoe ik mij tegenover haar moet opstellen. Ik moet eerlijk toegeven dat als wij haar niet tegen waren gekomen we toch geprobeerd zouden hebben te ontsnappen en ik haar waarschijnlijk achter zou hebben gelaten. En ik weet nog steeds niet goed wat ik over haar moet denken. "I think we should look for some supplies. We need that more now." Zeg ik en wend mij van haar af. De groep staat allemaal nogal afwachtend bij elkaar. "Okay, lets look in every room, every closeth, everywhere you can look for supplies. We need food and lights." We beginnen ons op te splitsen en ik loop gauw een ruimte in waar verder niemand in is gegaan. Hoewel ik ook mee zou moeten zoeken laat ik mij met mijn rug tegen de muur aan vallen en laat mijzelf op de grond zakken. Wat is er de afgelopen tijd gebeurd? Ik ril enorm en probeer alles op een rijtje te krijgen. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Het is bizar wat ons aangedaan is en wat ons op het moment aangedaan wordt.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Het ene moment red hij me en het andere moment doet hij zo raar. "What have I done? Or better asked, what did that man told you guys after i knocked on your door?" Vraag ik dan. Hij geraakt niet zo makkelijk van mij af. "You don't even know what I have to tell you, and I don't know what I have done but i wanna know the damn truth now, what have I done, why can't you see that I don't work with WCKD anymore, what is it about me that you hate?" Zeg ik tegen hem als de andere weglopen. "And don't you dare to walk away now, because then you will never know what I have to tell you, and i can tell you this, it's damn important, for all of us" zeg ik dan. "Please Newt, I have to tell someone what they gave me back" zeg ik dan wat zacht aardiger en lichtelijk radeloos.

Account verwijderd

schreef:
"Because I damn care about you and I am scared!" Schreeuw ik dan. Een heleboel emoties stromen tegelijk door mijn hoofd en schreeuwen allemaal om aandacht. Ik krijg er hoofdpijn van en draai mij van haar weg. "I don't know what I need to do with that okay, I don't know who I can trust anymore. The weren't WICKED and now they are WICKED. You've worked for WICKED and now you don't. I don't know what's the truth anymore."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Newt.." begin ik maar eigenlijk wist ik niet wat te zeggen. "Just please let me tell you what I know, and you can decide yourself, what you want to do with it. If you want me to leave the group, that's fine, I will leave and I will never come back, never. But just let me talk to you that's the only thing i'm needing right now" zeg ik dan na een tijdje.

Account verwijderd

schreef:
Ik knipper een paar keer met mijn ogen en haal diep adem zodat de verschillende emoties niet uit mijn lichaam druipen. "Fine." Zeg ik na een lange stilte. Ik draai mij naar haar om. "You'de better say the truth." Ik ga tegen de muur zitten en laat mijn lichaam verslappen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik ga naast hem zitten. "Okay but promise me you wil let me tell the whole story before you say anything " zeg ik. "Ik weet dus waarom ik voor WCKD heb gewerkt. Dit was niet vrijwillig" begin ik. "Ava Paige is mijn moeder, Newt" zeg ik met moeite, bij de gedachte word ik al boos. "Ik herinner me dat ik toen ik klein was altijd met jullie wilde spelen, maar dat mocht niet. Ze heeft jaren lang met mijn tante gewerkt aan een medicijn voor de flare, maar ze hadden allebei andere menigen. Mijn tante was het niet eens met de manier waarop Ava met de mensen omging. Mijn tante is haar eigen groep begonnen genaamd 'the right arm'. Ze vechten tegen WCKD. Aan haar had ik alle locaties van de WCKD gebouwen gegeven omdat ik veel meer eens ben met haar manier van het medicijn vinden. Toen stuurde mijn bloed echte moeder me de maze in. Als proefkonijn nog wel voor die nieuwe methode qaar ze iemand een 2e geest geven die de persoon zelf kan overnemen." Zeg ik en voel meteen alle woede opborrelen. Ik sta op en bal mijn vuisten. "Ik ben zo klaar met dat mens, en met WCKD, ik weet niet wat jullie gaan doen, maar ik ga WCKD vernietigen, al is het het laatste wat ik doe" zeg ik en loop dan weg. "Oh en om het even duidelijk te makem, il werk niet meer voor WCKD en wil niks meer met ze te maken hebben ookal hoor mijn moeder daarbij. Ik wil niks meer met haar te maken hebben!" Roep ik nog na. Ik moest maar eens andere kleding ga zoeken.

Account verwijderd

schreef:
Ik schrik nogal van de woede-uitbarsting. Ik vond het nogal een vreemd verhaal, waarom zou je eigen moeder je de Maze insturen? Waarom? Maar the right arm trekt mijn aandacht. Een organisatie die tegen WICKED is, dat is altijd goed toch? Maar waar zou deze zich bevinden? Ze zullen wel een geheime locatie moeten hebben, anders had WICKED hen allang al uitgeroeid. Ik sta op en loop wat verder de ruimte in. Het is echt extreem donker hier. Na een tijd zoeken heb ik een aantal zaklampen, blikken voedsel en nieuwe kleding gevonden. Dat scheelt. We brengen alles naar een centraal plek toe en zoeken een comfortabele plek om te kunnen slapen. Hoewel dat nogal onmogelijk lijkt.
Ik weet niet hoe lang ik heb liggen slapen, maar ik hoor vreemde geluiden. Ik spits mijn oren, maar dan is het dood stil. Langzaam ga ik rechtop zitten en klik een zaklamp aan. De meeste liggen te slapen, maar ik zie al direct dat er een paar jongens ontbreken. Ze zullen wel opzoek zijn naar spullen. Langzaam sta ik op en loop een beetje rond, maar ik kan de jongens nergens vinden. Uiteindelijk kom ik op een nogal afgelegen plek terecht waar nog niemand van ons is geweest, verwacht ik. Het is een erg koele ruimte en er staat een vreemd hek. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk nog even verder. Er liggen niet veel spullen, wat kleding, gebruikte potten en blikken waar niets meer in zit. Het lijkt wel of hier een hele roedel geleefd heeft. Ik ril even, misschien waren het wel cranks. De koude lucht laat zich als een koude deken op mijn lichaam vallen. Ik krijg kippenvel op mijn hele lichaam. Daar is het weer. Dat vreemde geluid! Een koude rilling glijd over mijn ruggengraat.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
In een oud kleding winkeltje vind ik nog wat kleren op een paspop. Precies goed. Ik doe mijn jurk uit en doe de kleding aan. Hè zo'n broek ik toch veel beter dan zo'n stomme jurk, zeker in een woestijn. Ik pak ook nog een jas, sjaal voor als er een zandstorm is voor mijn gezicht en een tas die er ligt. In de tas stop ik bruikbare dingen. Je kon zien dat hier ook een tijdje mensen hebben rondgezworven. Ik zie een hakmes liggen, die kan wel eens goed van pas komen, mijn oude is ofourse door WCKD ingenomen. Ik loop naar de centrale plek waar ik met Newt was. Ik liep wat rond wachtend op andere.

Account verwijderd

schreef:
Een vreemd soort gehijg klinkt wel erg dichtbij. Ik spits mijn oren en kijk zoekend om mij heen. Zachtjes loop ik achteruit, bang voor iets wat hier is. Het klinkt beangstigend en het wordt al luider. Het licht van mijn zaklamp wordt al zwakker. Ik word in het donker gehuld. Ik probeer zo stil mogelijk te zijn, bang dat wanneer ik de stilte verstoor er iets vreselijks zal gebeuren. Zelfs slikken durf ik amper. Opnieuw zet ik een stap achteruit en ik bots tegen het hek op. Het gerammel laat mij schrikken, maar het geluid is nog harder. Ik richt mijn zaklamp op de ruimte achter het hek. Ik zie kleding, het lijkt van een klein meisje te zijn. Er ligt een matras die nogal vochtig is en een flesje die op de grond ligt waardoor het water er uit stroomt. En dan hoor ik een soort gegil, het is enorm luid. Een hand probeert mij door het hek vast te grijpen en weet mijn jas vast te pakken. De hand trekt aan mijn haren en schreeuwt nog harder. Ik trek mijzelf los en strompel gauw van het hek weg. Ik richt mijn zaklamp op het hek. Een crank. Het is een klein meisje, maar een enorm monster. Ze heeft bijna geen huid meer op haar armen en ook haar gezicht is behoorlijk aangetast. Plots gaat er een enorm fel licht aan. "Yes, het is gelukt! We hebben licht!" Hoor ik iemand roepen, dat moeten de jongens wel zijn die weg waren. Maar de crank achter het hek wordt alleen maar wilder van het licht.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik hoor opeens rare geluiden. Als ik achter me kijk zie ik een soort rare wezens op me afstormen. "Jezus Christ" vloek ik en begin te rennen. Waar zijn de andere? Ik begin te rennen tot ik de andere zie waar ook van die wezens, waarschijnlijk cranks op af komen. "Run!" Roep ik en ren met ze mee. Waar we naar toe moeten? Geen idee.

Account verwijderd

schreef:
Ik zie cranks voorbij rennen, ze zijn woest en wild, bloeddorstig. Een aantal van hen stormt de kamer binnen. "Shuck!" Roept ik en kijk om mij heen voor een andere uitweg, maar die is er niet. De voorste crank loopt nog vrij rechtop en ziet er nog redelijk normaal uit. "Zo zo." Zegt hij dan. Het verbaasd mij eigenlijk, dat hij er nog zo redelijk aan toe is. Ook hij is toegetakeld, ziet er gruwelijk en beestachtig uit. Maar hij heeft nog een redelijk gezond verstand. "Wat een verrassing, zomaar een heerlijke maaltijd. Zeg eens, wat moet dat hier?" Zijn blik verstrakt en spreekt streng. Ik wankel achteruit en pak langzaam het pistool vast. Ik antwoord hem niet, maar hij komt al dreigender op mij aflopen. "Zeg, ben jij van WICKED?" Ik kijk even geschrokken en hij grijnst wanneer hij mijn blik ziet. De andere twee achter hem staan zien er ongeduldig uit. "Ben je gevlucht?" Zijn grijns wordt nog breder. "Kijk eens jongens, ik denk dat we een immune hebben." Hij begint hard te lachen en de andere twee doen nog harder mee. Hij kijkt even achterom en dan pak ik mijn kans. Ik grijp naar mijn pistool en richt hem op de man. "Ho kijk eens aan! Zo wat ben ik nu bang." Fluistert hij erg sarcastisch, dan rolt hij met zijn ogen stormt op mij af. Ik richt en haal de trekker over. Hij valt op de grond en er gutst bloed uit zijn hoofdwond. Ik bijt op mijn lip, maar richt mijn pistool op de andere twee. Ze zijn onhandiger en minder snel, maar toch komen ze al op mij af. Ook hen schiet ik neer. Opnieuw heb ik het gedaan. Opnieuw heb ik mijzelf verbaasd. Ik ben een moordenaar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld