Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Betrayal

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij glimlachte terug en al oogde hij oncomfortabel, volstond hij haar genoeg om haar glimlach te verbreden. Het gebrek aan confortabelheid hield ze erbuiten. Zij voelde zich idem dito niet op haar gemak. Het was lastig om elkaar weer te zien na zich twee weken stil te hebben gehouden omwille van een naar voorgeval.
‘’Didn’t foresee your advent either,’’ zei ze. Ze klonk bloedserieus ten opzichte van haar sarcasme eerder.
‘’I’m not sure how I feel, but I’m glad you’re fine.’’ Haar stem klonk oprecht.
Het opbouwen van een gesprek ging moeizaam. Om eerlijk te zijn wist ze niet waar en hoe te beginnen. Er waren zo veel vragen die ze hem stellen wilde, maar hij had zich nooit echt comfortabel gevoeld indien een ander over zijn verleden begon. Hij was geslotener dan zij was. Bovendien had ze aangekondigd dat ze de situatie verhelderen wilde. Het zou hem enkel bevreemden, wellicht zelfs frustreren, wanneer ze hem overspoelde met vragen.
Ze nam een andere zithouding in, dit keer met haar kniën lichtelijk naar hem toegedraaid. Haar handen handpalmen raakten de stof van haar broek haar, ze daar gelegen om nerveuze bewegingen met haar armen te voorkomen. ‘’Is there something you want to know about me? Before I start rumbling things you don’t care about.’’ Gepraat dat hem niet aansprak en dus geen indruk achterliet, was de voornaamste reden geweest om hem te vragen naar zijn interesse in haar. Op de tweede plek stond dat ze gemakkelijker over zichzelf beginnen kon indien ze wist wat hij van haar weten wilde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij kon zich voorstellen dat het voor haar even onvoorspelbaar was geweest als voor hem. Zijn vrienden hadden het hem evenzeer afgeraden op haar aanbod in te gaan, het als een regelrechte val gezien. Een kans voor haar om hem te overvallen met bruut geweld wanneer nodig. Misschien kon hij zichzelf eigenwijs noemen voor het opzoeken van het park, op haar woord gelovend dat ze enkel praten wilde. Hoe dan ook zat hij hier voor haar neus, daar waar ze hem hoopte te verwachten. Haar gevoelens klonken echter oprecht. Geen ironie of getril in haar stem vertelde hem anders.
Zijn tanden zonken kort in zijn lip, erop gebeten in de onwetendheid wat hij met zichzelf aanmoest. Ze vroeg hem haar de vragen te stellen die hij had, maar welke kon hij vragen zonder haar te beledigen? Wat was het precies wat hij van haar weten wilde?
"Did you know about me before this?" Het was een vraag die rond zijn hoofd gespookt had sinds zijn visioen. Het moment van haar komst op het bal alsmaar weer voor zich gezien wanneer zijn oogleden het begaven hadden, maar dat dat achter haar blikken schuilde, miste. Hij wilde weten of ze de waarheid had gesproken of simpelweg al het weten had van zijn werkelijke soort, het dubbelleven dat hij gedoemd was te leven. "Did you know I was a vampire hunter when you were at prom? Was that why you approached me?" Het vormde de veiligste vraag die hij bedenken kon; zich nu al storten op het verleden waarmee hij in zijn visioenen geconfronteerd was, zou evenmin voor haar gemakkelijk te bespreken zijn als eerste onderwerp.
Even bleef hij weer stil, voor hij zich herpakte en een kleine, ietwat bemoedigende glimlach liet zien. "If you got any questions as well, don't mind to ask."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Geen vraag gesteld die veel van haar vereiste. Hij wilde een antwoord hebben op een stompzinnige vraag waar ze hem al eerder een response op gegeven had. Het was nogal vaag waarom die het eerste was dat in hem opkwam. In haar optiek was het antwoord duidelijk, al dan niet met verheldering. Ten nimmer zou ze vrijwillig in een chaos stappen. Als ze dit had kunnen voorkomen, was het idee om hem aan te spreken niet in haar opgekomen. Dan hoefde ze ook niet het gedoe met hij die achter haar ware identiteit kwam mee te maken.
‘’If I did, I wouldn’t have approached you,’’ zei ze assertief. ‘’I didn’t know.’’
Toen hij openbaarde dat hij open stond voor vragen, fleurde de sfeer enigszins op. Goddank, dacht ze.
Ze dacht even na. Er waren genoeg vragen die ze linkten aan zijn verleden, maar ze wilde niet al te heftig beginnen. Hij begon met iets simpels, dus het was wel zo net als zij het ook klein aanpakte. Ze wilde hem niet afschrikken door hem een vraag te laten beantwoorden die de helft van zijn verleden openbaarde.
‘’Why did you let me walk through the door when you had just found out that I’m a vampire? I could’ve easily sent the whole crew to your house to kill the three of you. Did you just trust me enough with liberty?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar antwoord was kortaf, standvastig maar zelfverzekerd. Het bracht enige opluchting in hem mee dat ze hem vertellen kon dat ze het van tevoren niet wist. "Glad to hear that." Hij had er moeilijk mee om kunnen gaan als ze hem het tegenovergestelde meegaf, zelfs al was het een van de eerste gedachtes die in hem omgingen toen hij haar voor het eerst aanzag voor het soort dat ze was.
Wat ze vervolgens van hem vroeg was datgeen wat hij ergens had kunnen zien aankomen. De abrupte vijandigheid had haar vast van haar stuk gebracht, de indruk gewekt dat ze haar binnen enkele minuten van het leven beroven zouden en ze nooit meer voet buiten het studentenhuis zou zetten. Het was meer dan bedenkelijk dat ze zich afvroeg waarom hij haar dan toch vrij uit de deur had laten lopen, alsof er niets gebeurd was.
"If you were sent by someone, you would've killed me already. With me being your roommate, turning blind for some hours, you had enough shots and yet you didn't do it. The theory didn't match you." Het werd met twijfel overgebracht, maar dat weerspiegelde slechts zijn aarzelingen over hoe hij het het beste overbrengen kon, dat wat tevens te merken was aan het feit dat hij soms even zocht naar woorden. "And right there, I saw your aura. Bright colors, but none that told me you were hiding something. I could tell you told the truth. That, and with the deal we made, it wasn't the wise choice to kill you if you didn't do anything to get us into that position. Kieran and Seth knew that as well."
Zijn aandacht verschoof terug naar het visioen dat hem verbijsterd had. Datgeen wat hem nog altijd niet duidelijk was geworden bleef hem bij, hem laten neigen om alles eruit te gooien en antwoorden te zoeken op zijn vragen. Hij deed het ondanks zijn behoeftes rustig aan. Één vraag tegelijk.
"You were sick-" begon hij, bedenkelijk voor zich uit gekeken naar het uitgestrekte grasveld. "Before you died. You had an illness-.. I saw you there. What were you suffering from?" Hij beet op de binnenkant van zijn wang, zich nadien herpakt met ietwat weifelingen en schaamte. "Sorry. If you don't want to answer it, that's fine."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
En de beduusdheid keerde weer terug. Had hij ziek in bed zien liggen tijdens zijn visioen? Wist hij daarom dat ze een vampier was, omdat er geen andere reden kon zijn die haar in leven hield?
‘’Uhm .. ‘’ Ze wreef even over haar voorhoofd, onderwijl ze in de verte keek in plaats van naar hem. ‘’I mean, it’s fine. I just didn’t see that question coming,’’ bracht ze verward uit. ‘’Our family was poor. We didn’t have as much food as we used to have back in the days. Sometimes days went by without eating, just because we couldn’t afford it. There was no hygiene either. That’s how the sickness started, I presume.’’
Ze wierp hem een blik toe. ‘’Felt always tired, didn’t have the energy to actually move so I stayed in bed all day. Under the blankets, even though they didn’t keep me warm. Whenever I ate, the substance found oneself on the ground within minutes. I was starving, but I couldn’t hold the food I needed .. But I’m sure you saw all of that in your vision. I don’t know the name of the illness, I’m sorry.’’
Ze wilde hem iets vragen over zijn weten van het vampierenbestaan. De lezers en kijkers onder hen brachten hen in verband met wezens uit volksverhalen. Dracula was wereldwijd bekend en vormde het voorbeeld voor de later uitgebrachte films en verhalen aangaande de doden onder wie zij hoorde. Wat zijn ouders hem aan informatie overbrachten was ongekend gebleven. Ze wist niet hoe hun gedachten samengesteld waren. Enkel dat ze gewelddadig en onverschrokken waren. Begrijpelijk, echter. Vampiers waren niet bepaald vriendelijk tegenover hen. Helemaal niet, zelfs. Ze daagden hen uit voor eigen plezier. Haar soort was hetgeen dat de eeuwendurende strijd veroorzaakt had.
Haar hoofd bewoog lichtjes ongecontroleerd mee met de wind toen het nadenken begon. Het stopte alweer na enkele seconden, maar toch. Het had er waarschijnlijk heel idioot uitgezien.
Ze keek zijn kant op. ‘’What did they tell you that caused your hatred for the dead men and women? Do you despise me for what I truly am?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De terughoudendheid waarmee ze met twijfel haar verhaal dan toch overbracht, viel door hem desondanks te waarderen. Ze doorstond hoogstwaarschijnlijk vele vechtende, gemengde emoties door zich zo in het verleden te storten enkel voor een verklaring. Het verhaal was daarbij heftig. Hij had zich erop voorbereid gezien zijn flitsende beelden die hij rondom haar vroegere leven meegemaakt had, maar het bleef hem najagen hoe haar jeugd en eerdere jaren zoveel ongelukkigheid en slechte tijden had gekend. "I'm sorry to hear that. Must've been tough." Dat ze de naam van haar ziekte niet benoemen kon of wellicht wilde, kon hem niet deren. Hij was al dankbaar dat ze doorging wat ze moest doorstaan om het verhaal weer op te rakelen.
"Eh, well-" Haar vraag deed hem kort de stilte behouden, luisterend naar de geritsel van de bladeren in de wind. "I grew up with it. Went to school like ordinary kids, just seperated from the outside world, I guess. The knowledge of all the things that had happened in the past were taught and why-.. well, creatures of the dead, were dangerous, made to kill." Het was de haat van zijn vader die vooral op hem over was gewaaid, al had hij deze niet werkelijk van hem overgenomen, dan wel voor zijn eigen redenen van vervreemding en afschuw. "But wars made those stories real. Riots, break-ins, battles, however you wanna call it. When the town gets overrunned by the dead a couple of times a year, there's nothing more but a massacre to live through, and a bloodbath to face."
Een zucht werd binnensmonds geslaakt. Zijn gezicht wendde hij enigszins van haar af; de omhoog gekomen herinneringen deden hem geen goed, de vele gebeurtenissen voor zich langs zien trekken tot hij het wegkroppen kon, om het weer uit zijn hoofd te doen verdwijnen.
"What made you not hate vampire hunters as much as the rest? You didn't try to attack or kill us."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
“It was, but I’m fine now,’’ glimlachte ze. De tijd in het begin van de twintigste eeuw herinnerde ze zich nog maar vaag. Het was aandoenlijk dat hij met haar meeleefde, maar heel essentieel was het niet. Iedereen in haar tijd was er beroerd aan toe. Een gezond kind was niet vaak voorkomende.
Aandachtig luisterde ze naar hem toen hij haar vraag beantwoordde. Hij voelde zich niet comfortabel, net zoals zij zich niet zo voelde toen zij een vraag gesteld kreeg, maar hij verman zich en wist desalniettemin een volledig antwoord uit te brengen. Ze had daar ontzag voor, ofschoon ze dat respect niet uitte in woorden.
‘’I didn’t know it was that bad.’’ Oorlogen gevoerd door doden en hun rivalen had ze nooit echt bijgestaan. Er waren momenten waarin ze voor haar soort gestreden had, maar die waren kort en hadden zich een lange tijd geleden afgespeeld. Ze was dus niet echt betrokken bij strijd die nog steeds gaande was en om eerlijk te zijn had ze daar ook geen behoefte aan. Genoeg drama speelde zich af in haar eigen leven.
"What made you not hate vampire hunters as much as the rest? You didn't try to attack or kill us."
Die vraag had ze al zien aankomen. Lichtelijk geamuseerd hief ze haar linkerarm op, waarna ze haar elle boog op het uiteinde van de bank plaatse en ze zo met haar handpalm haar hoofd ondersteunde. “I don’t murder someone predicated upon his hunting, because I latch on to his mindset. Violence is often at the forefront of our minds when it comes to drawing near the humankind. We’re are dangerous, we do kill. Why wouldn’t he hunt us down? Therefore I didn't kill you. You rousing me with your brutality was just something I had to bare with in that moment.''
Deels de waarheid gesproken, deels gelogen. Haar emoties waren de voornaamste reden waarom ze zich gedeisd hield toen ze het tegen hem opnemen moest.
Opzettelijk bekeek ze hem, nieuwsgierig naar zijn gelaatsexpressie toen ze opnieuw sprak. ''It's a shame you didn't apologize for your behaviour the following days. I honestly didn't foresee silence.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dat ze niet op de hoogte was geweest van de mate waarin aanvallen op een stad met vampierjagers plaatsvonden, nam hij haar niet kwalijk. Hij had allang doorgehad dat ze geen type was zoals deze die op weg gingen om een bloedbad te stichten. Echter had hij ergens gedacht dat het over het algemeen bekend was, al verzweeg hij deze simpele gedachte.
Haar reden klonk logisch. Haar standpunt als het ging om haar visie was er een als onverwacht als haar reactie op dat moment zelf, maar wel een die ergens oprecht en begrijpelijk was. Het was en bleef wél een raadsel voor hem waarom ze dit niet tegenover hem en zijn vrienden uitgesproken had. Het had hen wellicht wat meer vertrouwen kunnen geven om de wapens eerder te laten zakken dan hoe hij dat met grove woorden had moeten doen. Hij gaf de schuld maar aan de plotselinge wending van de situatie.
"My behaviour? I forced them to hold back, convinced Kieran to let you live and leave the house unharmed. You're lucky I could make that happen for you." Nog nooit eerder had een vampier aan hen ontsnapt in teken van vrede. Het ging tegen de eed in die ze afgelegd hadden en zelfs met de gemaakte deal, werd er van hen verwacht het bovennatuurlijke uit te moorden wanneer het hun pad kruiste. Hij zuchtte. "I wanted to see you, yes, but the past two weeks haven't been the time for me to do so." De komst van zijn vader had heel wat roet in het eten gegooid. Niet alleen had hij zijn vrienden om zich druk over te maken, nu had hij ook de ogen van Dmitri om te moeten vermijden en dat was makkelijker gezegd als gedaan. Voor zover hij weten kon had het woord via Kieran ofwel Seth zijn vader al bereikt over Adoria's vrijlating.
Hij keek van haar weg om zijn blik voor zich uit te kunnen vestigen. "It's complicated."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
"My behaviour? I forced them to hold back, convinced Kieran to let you live and leave the house unharmed. You're lucky I could make that happen for you."
En stil was ze. Met een opgetrokken wenkbrauw dacht ze na over wat hij haar gezegd had.
Hij hield hen er inderdaad vanweer haar bruut te doden middels het hout dat ze als verdedigingswapen gebruikte. Dankzij hem kon ze het pand verlaten en haar weg vervolgen zonder nagejaagd te worden door zijn familieleden. Hij liet haar vrij, had haar buiten beschouwing gelaten, maar hetzelfde gold voor haar. Zij had hem eveneens met rust gelaten. Er was geen vampier die ze op de hoogte had gebracht van zijn eigenheid en in tegenstelling tot hem refuseerde ze het om dat ter sprake te brengen.
Hij had haar niet kunnen zien. Een verklaring daarvoor werd echter niet aan haar afgelegd. Haar mistevredenheid verruilde zich voor beduusdheid. Wat stond hem zodanig in de weg dat hij haar viertien dagen lang niet de aandacht had kunnen geven die ze wel van hem verwachtte? Had hij problemen met zijn vrienden omwille van de ontdekking die hij gedaan had?
Haar hoofd werd niet langer meer ondersteund. Een serieuzere houding nam ze aan, waarbij ze haar hoofd strak hield en haar rechterbeen over haar linker geslagen had.
‘’Do you want to talk about it?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De sereniteit sprak voor zich. Hij had de woorden in haar keel doen stoppen, zoals zijn vermoeden luidde nadat hij kort een blik opzij had geworpen. Ze oogde ontstemd. Het denken aan dat hij mogelijk zijn antwoord verkeerd overgebracht had galmde door zijn achterhoofd, maar hij deed geen poging tot het corrigeren. Zijn punt was en bleef dat ze niet van hem kon verwachten zijn excuses aan te bieden voor zijn gedrag, wanneer hij het na enkele minuten al geheel omgedraaid had om door het vuur te gaan voor haar veiligheid. Hij mocht er dan toch vanuit gaan dat dat heel wat had goedgemaakt, gezien de risico's die hij daarvoor genomen had.
Wederom staarde hij naar het uitzicht voor zich, haar vraag zacht gehoord. Het omslaan van stemming viel te bemerken. Ze leek door te hebben dat er iets was dat hem dwarszat of in elk geval zijn hoofd bezette, in de tijd die ze apart door hadden gebracht in een sfeer van spanning.
Het liefst had hij het onderwerp afgehouden. Het waren haar zaken niet dat zijn vader besloten had een lang familiebezoek in te plannen met de redenen waar hij zelf nog niet achter was. Het vermoeden dat ze anders dacht dat hij zich uit de moeilijkheden redden wilde door excuses maakte hier het verschil in. Hij kon haar niet anders uitleggen waarom hij amper te vinden was geweest in haar buurt of op zijn mobiel, om haar zelf een bericht te sturen. Het was dat of accepteren dat deze ontmoeting misschien voor niets was geweest.
Stug maakte hij de woorden hoorbaar.
"My father is in town."
Hij boog zich ietwat naar voren, zijn onderarmen rustend op zijn bovenbenen om zijn handen ineen te slaan. Traag maar zeker tikten zijn vingers tegen elkaar aan.
"And I haven't figured out why yet."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Zijn vader was terug in het dorp, dus? Misschien was hij hier, omdat hij hem gemist had en hem had willen zien.
Maar die verklaring leek haar niet logisch, gezien zijn onverschilligheid naar zijn vader toe.
"And what? Lure my father and the priest back in town? Is that what you want?"
Het was inderdaad vreemd dat zijn komst vlak na haar openbaring volgde. Ze kende hem niet, van hun verstandhouding wist ze niets van af. Hij had geen woord over hem gesproken, net zoals zij achterliggende informatie aangaande haar dode ouders verzwegen had. Niettemin vermoedde ze dat zijn nadering naar aanleiding van hun voorval tot stand was gebracht. De datum was te toevallig uitgekozen om geen weten te hebben van wat er zich eigenlijk in het dorp afspeelde. Hij had wel degelijk verstand van zaken, dat zo bleek uit Jack’s woorden. Wellicht wilde hij wraak nemen op hij die het weigerde een wreedaard te doden, desondanks het feit dat het zijn eigen zoon was.
Maar wie zei dat zijn vader hier was? Als hij hem gezien had, had hij hem toch wel gevraagd naar de reden die hem hiernaartoe bracht? Of had hij zich teruggetrokken, gewild dat hij hun eerste ontmoeting daardoor uitgesteld zou worden?
‘’Have you actually seen him? And if so, do you have any suspicions as regards to his return? I mean, do you think it has to do with me? Because I can leave town for a while if it makes things better for you.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had gewenst om te kunnen achterhalen waarom zijn vader precies zijn weg naar de campus had gezocht. Het was een urenlange reis geweest tot hij de universiteit had kunnen bereiken, een die niet zonder reden afgelegd werd. Daarvoor kende hij de man te goed. Er zat iets achter maar datgeen wat er schuilging, hadden beide hij als zijn huisgenoten nog niet boven water zien komen. Dmitri was een sluwe jager; het was onmogelijk te zien wat er achter zijn blikken zat zelfs al deed hij hier de moeite toe. Het viel nog niet eens uit te sluiten dat niet een van zijn vrienden voor de toevallige opkomst gezorgd had.
"He turned up at our house a couple of days after you left." Wat afwezig wreef hij in zijn ogen. "I don't know. But he definitely didn't make the trip to come and see me. He's too shady for that." Het was nog op zijn zachtst gezegd dat hij en zijn vader geen goede band met elkaar deelden. Voor hem om op te komen dagen op de plek waar hij studeerde, was en zou geen trip zijn uit goede wil, noch uit die om hem weer te zien. "I couldn't figure out why he'd turn up at such a bad time, other than someone warned him. He doesn't just turn up. He comes for a reason, and only for his own good."
Het vermoeden dat een van zijn vrienden er iets mee te maken had, had hij bruut uit zijn hoofd gezet. Ze wisten welke gevolgen het zou hebben als zijn vader lucht kreeg van dat wat zich twee weken geleden af had gespeeld. Echter had het hem nog niet verlaten dat het wel een mogelijkheid was. Het zou een omweg zijn maar, als Kieran of Seth echt van Adoria af had gewild uit wantrouwen, was dit de beste manier. Hij liet zijn ogen de hare kruisen, een zucht kenbaar gemaakt. "Might be for the best if you avoid my house for now."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij betrad de straten enkele dagen na haar vertrek, zoals hij het verwoorde, waardoor ze zijn komst enkel meer verdacht. Die paar nachten van tijd waren genoeg voor Kieran om hen te verklikken. Hij wilde haar dood hebben, Jack niet, en nu had hij zijn vader erbij betrokken zodat hij de situatie oplossen kon zonder dat hij daar zelf mee in de problemen kwam. Indien zijn tussenpersoon haar doodde, bleef hij meer op de achtergrond dan de voorgrond. De jongeman tegenover hem zou met genoeg andere problemen opgescheept zitten, waaronder de plotselinge verschijning van zijn bloed en zijn gepleegde moord op een dode die hij bewust met rust gelaten had. Het was listig.
Of het waar was, wist ze niet, maar het was een goede theorie. Ze zag Kieran er wel voor aan om zoiets te doen.
In de verte waren flarden te horen van auto’s op de wegen, motoren die boven de klanken van het herwaartse buitenleven uitkwamen. Terwijl de wind zacht door de eiken ruiste, kwetterden de vogels hun lied.
Een blik werd geworpen op de tijdsklok. Het was inmiddels vijf uur en langzaamaan begon het donkerder te worden in de wandeltuin. De wolken hadden zich voor de zon geschoven, de kou nam toe.
Hij zuchtte, onderwijl zijn blik de hare kruiste. ‘’Might be for the best if you avoid my house for now.’’ Met een simpele hoofdknik vertoonde ze haar geluister. Als haar afwezigheid in en rondom zijn afwezigheid het tafereel verbeterde dan wel het niet erger maakte dan het al was, dan luisterde ze. Ze bleef van zijn woning weg.
”What kind of man is he?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een knik volgde op zijn voorstel. Ze ging ermee in, geen andere vragen gesteld over waarom hij haar afwezigheid wenste in het huis. Daarbij had ze het waarschijnlijk al verwacht. Het was niet dat hun laatste ontmoeting haar bepaald ertoe had gezet weer terug te komen, geweten dat de sfeer miserabel was en slechts verergerde als ze hen benaderde. Ze waren vanuit nature vijanden. Ergens wist hij dat ze wel eenmaal door had dat ze in elk geval door zijn vrienden niet meer als welkom werd gezien, of zo zou worden gezien wanneer ze zichzelf door de deuropening het pand binnen leidde.
Maar hoe ze hem vroeg naar zijn vader's karakter, deed hem in een chaos van frustratie verdwijnen. Hoe moest hij de man benoemen wiens band met hem zodanig gebroken was, dat zij beiden elkaar niet normaal aanspreken konden? Het was alsof ze hem vroeg de herinneringen terug te halen die hij achter slot en grendel had gezet.
Haar gevaar sprak echter voor zich. Het was niet alleen hij die zijn veiligheid riskeerde in haar buurt, nu zijn vader's ogen waarschijnlijk elk beetje wantrouwigheid volgden om het tot op de bodem uit te zoeken. Verzwijgen over wie en hoe zijn vader was, was een actie die hij niet tegenover haar maken kon.
"He's an alcoholic," kwam met gemompel voort. "With anger issues. Acts only on his behave and no one else's, with hate and agression. He's sly and embittered." Zijn kaken klemden lichtelijk op elkaar. Dat waar hij aan denken kon was hij aan het oprakelen, maar zich te ver verliezen in zijn gedachten aan zijn verleden deed hij niet. Na een viertal dingen genoemd te hebben sloot hij zich van de gedachten af om haar nog een laatste opmerking aan te reiken.
"And he might be the only hunter you will never get rid of."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Een moordenaar die haar niet met rust laten zou. Hoe moest ze dat aan Aldwyn uitleggen? Het spijt me, maar ik ben er zojuist achtergekomen dat een jager me op de hielen zit. Hoe het tot stand is gekomen? Ach, een vampierjager onthulde mijn ware aard, liet me niettemin vrijuit gaan en nu zit ik opgescheept met zijn alcoholistische vader. Zin om te verhuizen?
Uit frustratie en deels ongeloof wreef ze in het gezicht. Ze wilde de stad niet verlaten, maar met de komst van zijn vader kon ze niet anders. Wanneer hij achter haar fysieke kenmerken kwam, had ze hoogstwaarschijnlijk maar enkele dagen voordat ze omgeven zou worden door jagers die voorzien waren van gehoorzaam- en koelbloedigheid. Het leven was niet altijd mooi, maar ze wilde nog langer dan een week meedraaien met de tijd.
‘’It’s odd how our friendship have only made things worse for each other within just a second.’’ De redenen waarom ze elkaar niet vermoordden die dag waren vetrouwen en het gevoel dat in ieder geval zij doorstond. En net nu de sfeer tussen hen lichtelijk opklaarde, was het zijn vader’s achtergrond die het weer neerhaalde.
Na een lange tijd raapte ze de moed bij elkaar om hem een blik te werpen. ‘’I don’t want to leave town, but I guess we’ve given me no other choice, haven’t we?’’ Op het ombrengen van zijn vader na, maar die uitweg zou ze hem nooit voorleggen. Het was zijn bloed waar ze over het hadden, niet een vreemdeling die ze onlangs op de straten leerde kennen. Ze wist ook niet of ze daar überhaupt toe in staat was. In vorm was ze niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld