Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was zaterdag en eindelijk was de date aangebroken. Ondanks de jongens het al goed met elkaar leken te vinden voelde Keda zich niet normaal nerveus. Hij had het gevoel dat hij alsnog een goede indruk moest achterlaten op een jongen die nu al zijn vriendje was. Het klonk belachelijk maar toch was het zo. De zenuwen zorgde er ook voor dat Keda niet normaal lang voor de spiegel gestaan had, ervoor te zorgen dat al zijn kleding precies goed zat en zijn haar op de juiste manier viel. Keda was totaal geen ijdel persoon maar nu leek hij toch ineens heel wat te geven om hoe hij eruit zag. Hij had dan ook uren voor zijn kast gestaan op zoek naar een outfit die leuk zou zijn maar niet eentje die zou verraden dat Keda misschien iets te veel zijn best gedaan had voor vandaag. Uiteindelijk was de keuze een soort slim fit jeans geweest waarvan hij de pijpen had opgekruld, daarin had hij een zwart shirt gestoken en om alles af te maken had hij er bruin spijkerjasje overheen gegooid. Uiteindelijk was hij er wel tevreden mee geweest en na lang voor de spiegel gestaan te hebben was Keda ook semi-tevreden met zijn haar, al leek het nooit helemaal perfect te kunnen zijn. Het liefst had hij er nog even tijd aan besteed maar het leek er op dat dit niet het geval zou zijn. Terwijl Keda erg druk bezig was met zijn haren werd hij uit zijn focus gehaald door het geluid van de deurbel. Dat kon maar 1 iemand zijn, Misha. Een laatste keer had Keda in de spiegel gekeken om zeker te weten dat hij er goed genoeg uitzag voor hij de trap af rende naar beneden om de deur open te doen voor Misha.
Met elke trap die Keda naar beneden ging voelde hij zijn nerveusheid groeien. Het was dan ook bijna niet meer te doen voor de jongen wanneer hij voor de deur stond. Voorzichtig trok Keda de deur open en zag daar Misha staan en alsof dat nog niet genoeg geweest zou zijn had de jongen ook nog eens bloemen vast. Voor een paar seconden keek Keda met de grootste glimlach ooit naar de bloemen, hij was simpelweg sprakeloos en wist gewoon niet wat hij moest doen of zeggen. Het was niet normaal lief van de jongen om bloemen meegenomen te hebben. “Oh my god.. Misha.” Leek er uiteindelijk zachtjes uit te komen, “You shouldn’t have, this is too cute.” Keda had zijn handen over elkaar gevouwen op zijn borst gelegd en in admiratie keek hij nog even naar de bloemen. Uiteindelijk moest hij ze toch maar van de jongen aannemen zodat hij ze alvast in water kon zetten. “Now I feel guilty that I don’t have anything for you.” Gaf Keda eerlijk toe. Hij baalde er wel van dat hij niet zoiets leuk had verzonnen voor Misha.
Na de bloemen overgenomen te hebben nam Keda ook meteen de kans om te kijken naar hoe Misha eruit zag. Natuurlijk zag de jongen er net zo geweldig uit als altijd, Keda was niet verbaasd. “You look amazing.” Een kleine verlegen grijns kwam op het gezicht van Keda. “Now let me give these to my mom so she can put them in some water and we can leave.” Even liep Keda naar het einde van de gang om daar de deur naar de woonkamer open te doen, daar zat zijn moeder wel, tv te kijken en een glas wijn te drinken met een vriendin die ze uitgenodigd had. “Mom, can you put these in a vase or something for me? Then me and Misha can leave.” Vroeg de jongen onschuldig. “These are lovely, did Misha give them to you?” Meteen zette Theresa haar glas wijn neer op tafel om de bloemen over te nemen. “Hi Misha, you look amazing.” Natuurlijk begroette ze de jongen even wanneer ze hem zag. “But of course, I’ll take these so you two can go and have fun.” Keda knikte dankend en liep op Misha af zodat ze richting de auto konden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
In spanning stond Misha enkele momenten voor de deur af te wachten tot Keda, of iemand, de deur open zou doen. Na even deed Keda toen eindelijk open en de eerste reactie die Misha kreeg was eigenlijk wel een beetje lachwekkend, maar enorm schattig. Hij zag Keda met een idioot grote glimlach naar de bos bloemen in Misha zijn handen kijken. Misha kon het daardoor niet helpen om zelf ook breed te glimlachen. De eerste woorden die toen uit Keda zijn mond kwamen maakte het allemaal nog schattiger. Hij wilde hem eigenlijk gewoon gelijk in zijn armen nemen maar dat kon helaas nog niet. "You're adorable, do you like them?" glimlachte hij breed. Hij was blij dat, aan zijn reactie te zien, Keda blij was met de bloemen. Maar hij was ook best blij toen Keda de bos uit zijn handen overnam sinds het best een zwaar boeket was. Hij had nog getwijfeld of hij een bloemen boeket moest doen of een fruit boeket maar besloot dat bloemen beter was sinds ze vanavond uit gingen en het fruit dan wellicht niet meer lekker was als ze terug kwamen. "What? No don't, I'm picking you up and taking you out so of course I should be the one giving you something." Misha was er heel erg van overtuigd dat bloemen voor iemand mee nemen als je dat persoon op ging halen voor een date een romantisch en mooi gebaar was, waar hij wel van hield. Hij had vaker van zijn zussen gehoord dat als ze na een date terug kwamen die niet zo goed ging ze zeiden "He came here with no flowers so I already knew the date was going to suck". Misha had het onzin gevonden maar wilde geen risico's nemen, daarnaast vond hij het heel leuk om Keda een cadeautje te geven, en bloemen waren dan volgens hem best een leuk cadeau. Hij had ook al in zijn hoofd toekomstige cadeautjes gepland, daar was hij al super enthousiast over.
"I was going to say the same about you," zei Misha terwijl hij Keda even goed bekeek. Zijn outfit paste perfect bij hem en Misha vond het echt heel leuk staan. Maar hij vond Keda zijn kleding stijl altijd wel leuk. Zelf had hij een dunne bomberjack over zijn outfit gedaan voor als het koud zou zijn waardoor hij er ook best leuk uit zag vond hij zelf, maar zeker niet zo leuk als Keda. "Alright, you do you boo," zei hij zwak glimlachend en hij keek toe hoe Keda naar het einde van de gang liep. Niet veel later verscheen zijn moeder ook waardoor Misha moest glimlachen. "Hi ma'am, thank you very much, you look lovely as well," glimlachte Misha terug, nog steeds niet er aan gewend zijnde dat hij haar gewoon Theresa mocht noemen. Misha glimlachte breed toen Keda weer naar hem toe kwam lopen en hij nam vrijwel gelijk zijn hand vast. "Have a good day boys," zei Theresa hen nog. "You too ma'am," glimlachte Misha waarna hij Keda mee nam naar zijn auto. Het was een zwarte Chevrolet Impala van 1967. Helemaal nog in mooie staat, zeker sinds hij net van de garage kwam. Misha voelde zich steeds nerveuzer worden. Hij hoopte dat Keda nog steeds zin had in de date en zich niet van gedachte had veranderd. "So.. are you excited? You still wanna go right?" Misha kon het niet laten om het voor de zekerheid wel gewoon te vragen, hij wilde het gewoon zeker weten en nu was het nog niet te laat voor Keda om terug naar binnen te gaan. Al zou Misha hem gewoon naar huis brengen als ze daar waren en Keda wilde het niet meer.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dat Misha überhaupt nog moest vragen of de jongen of Keda de bloemen mooi vond, het leek hem dat zijn reactie toch wel duidelijk was. “Ugh, of course, I love them.” Het was echt geen vraag waar Keda over na moest denken. De bloemen waren prachtig en zelfs als de bloemen er minder leuk uitzagen, het gebaar alleen al maakte de bloemen mooi genoeg voor Keda. Nog nooit eerder had iemand zoiets liefs voor hem gedaan. Misha wist er gewoon zo makkelijk voor te zorgen dat Keda zich bijzonder voelde, niet alleen doordat hij bloemen meegenomen had maar eigenlijk alle kleine dingen die Misha deed maakte Keda zo blij voelen en uitzonderlijk, gewoon echt alsof Keda de enige voor hem was, wat natuurlijk ook wel zo was maar om zich echt zo te voelen was nog weer eens extra mooi.
Een beetje nonchalant haalde Keda zijn schouders op. Het mocht dan wel zo zijn dat Misha degene was die Keda meenam maar voor Keda was dat eigenlijk alleen maar meer reden om wat voor Misha gekocht te hebben, al was het zoiets kleins als een domme chocoladereep. Al gaf dit Keda wel echt motivatie om iets geweldigs te doen en te geven voor wanneer hij Misha op date mee zou nemen. Hij zou de jongen niet normaal gaan verwennen als het Keda zijn beurt was om hem op date mee te nemen. Hij had ondertussen al een lijst met eindeloze ideeën in zijn hoofd maar die zou hij voor vanavond proberen opzij te zetten zodat hij vanavond gewoon kon genieten van Misha en het rollerskaten. Plus zou hij als ze iets zouden eten of drinken bij de rollerskatebaan wel voor Misha betalen, dat was dan wel het minste wat Keda voor hem kon doen.
Keda vond het fijn om te horen dat Misha dus leek te vinden dat hij er goed uitzag. Na alle tijd die hij in zijn kleren en haar gestopt had was het wel fijn om te horen dat de persoon voor wie hij het allemaal gedaan alles goedkeurde, wel meer dan gewoon goedkeuren zelfs. Daar hield het dan ook nog niet eens op, Keda vond dat Misha echt een goede stijl had als het ging om kleding dus als iemand die goede stijl had dan ook nog eens vond dat je er goed uitzag, dan was dat ook wel fijn om te horen. Met alles bij elkaar op kwam het er dus op neer dat Keda zich erg gevleid voelde.
Na hun moeder vaarwel gezegd had was het eindelijk tijd voor de jongens om te gaan, Keda met Misha mee op de jongens zijn auto af. De auto die van Misha was was niet normaal geweldig. “I feel like Sandy going on a date with Danny.” Glimlachte Keda bij het zien van de auto van Misha. “I love your car, it’s amazing.” Voegde hij nog maar toe voor als het niet duidelijk was hoe geweldig Keda de auto van Misha vond. Het deed hem echt denken aan de film Grease en het feit dat Misha nog een een zwarte broek met wit shirt aan had zorgde er alleen maar meer voor dat Keda herinnerd werd aan de film Grease.
Lachend rolde Keda met zijn ogen door de vraag van Misha, het was niet te geloven dat Misha zich zoiets nog moest afvragen. Al zou Keda liegen als hij niet dezelfde twijfels gehad had voor Misha. “Well… now that we’re talking about it…” Begon Keda alsof hij aan het twijfelen was over dit hele date gebeuren. “Silly, of course I am still excited and I still want to go.” Keda gaf een speelse duw aan Misha en kon het niet laten zachtjes te lachen. Het leek haast niet normaal hoeveel zin Keda had in deze date, het was lang geleden dat Keda zoveel zin had om samen met iemand iets te gaan doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha moest zachtjes lachen bij zijn woorden en baalde ergens wel dat hij zijn leren jasje niet aangedaan had, dan had het nog beter gepast. "Cute," grinnikte hij zachtjes. "Why thank you, I'd almost say that it's my baby but you are so I can't do that," knipoogde Misha naar hem terwijl hij hem verder mee nam naar de auto toe. Al was zijn auto wel echt een van de meest belangrijke dingen in zijn leven, op zijn familie en Keda na zeker wel de belangrijkste. Al vond Misha dat Keda nu wel deel uit maakte van zijn familie, ze waren wellicht niet getrouwd maar dat weerhield hem er niet van zich zo over de situatie te voelen.
Misha voelde zijn wangen even rood worden toen Keda moest lachen, wellicht was het ook wel een stomme vraag. Als Keda het niet had gewild dan had hij dat vast al eerder gezegd, dat was gewoon zo. Niemand zou zo last minute pas zeggen van hey nee ik wil niet meer met je uit vind ik niet leuk. Dat zou raar en eigenlijk best gemeen zijn. Tenzij ze natuurlijk een hele goede reden zouden hebben. Hij glimlachte even naar Keda nadat hij een duwtje gekregen had. Het was cute, Keda was cute. "Cute, and awesome 'cause I'm very very excited as well and I really can't wait until we're there. I called the place and they said it wasn't going to be very busy tonight which is nice because then we can skate all we want without other people always being in our way and not a lot of people will see us fall," glimlachte Misha enthousiast. Hij had er enorm veel zin in. Eenmaal ze echt bij de auto waren opende hij als een echte gentleman de deur voor Keda. Eenmaal Keda zat liep hij snel naar de andere kant en stapte hij zelf ook in.
De rit naar de rolschaatsbaan was alles behalve lang, ze waren er binnen no time en Misha werd enthousiaster met de minuut. Dit enthousiasme werd alleen maar erger toen hij zag hoe weinig auto's er op de parkeerplaats bij de rolschaatsbaan stonden. Wellicht was rolschaatsen dan ook niet echt meer iets wat veel mensen deden deze tijd. Tegenwoordig gingen tieners liever naar huis feesten of raves waar ze konden drinken, of bleven ze thuis om netflix te kijken. Rolschaatsen was niet 'cool' meer. Al deed Misha het best vaak.
Hij parkeerde zijn auto op de bijna lege parkeerplaats en stapte uit waarna hij snel naar de andere kant van de auto liep om de deur terug voor Keda te openen, zo extra was hij wel. "Your mom didn't mind me taking you out right?" vroeg hij toen voor de zekerheid, hij wilde niet dat zijn moeder nu alleen thuis zat ofzo, al was hij vrij zeker dat hij een extra paar schoenen bij de hoop schoenen in Keda's gang had zien staan.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De avond was al goed begonnen, al was de date eigenlijk nog niet echt van start gegaan. Toch waren de zenuwen die Keda eerder had compleet vergaan en was er plek gekomen voor een heleboel enthousiasme. Keda had er nu simpelweg gewoon zin in en al had hij dat eerder ook, nu werd hij niet langer verpletterd door zijn zenuwen en kon hij genieten van Misha. Lichte blosjes verschenen op de wangen bij het horen van Misha, de jongen was niet normaal goed in flirten en wist bijna elke situatie zo te draaien dat hij wel weer even een kort complimentje naar Keda er uit kon gooien. “Oh, stop it.” Lachte Keda een beetje verlegen. Dat was ook een van die dingen die Misha deed die Keda zich bijzonder lieten voelen, echt alsof hij speciaal was voor Misha. Ergens was Keda ook wel een beetje jaloers op hoe goed Misha was in het flirten, Keda zou willen dat hij zo goed was als hem. Keda kon nog genoeg leren van de jongen maar tegelijkertijd zou hij ook maar gewoon genieten van alle aandacht die hij kreeg van de jongen.
Keda wist niet waarom maar het feit dat Misha vooraf gebeld had was zo schattig, alsof de jongen echt alles goed voorbereid had om alles zo perfect mogelijk te laten gaan. “Well then, that’s good.” Glimlachte Keda simpel. Eigenlijk was Keda wel blij om te horen dat het vanavond niet zo druk zou worden, het was niet alsof Keda, een gigantische introvert, goed was met drukke menigtes. Keda was verschrikkelijk als het ging om drukke plekken, dan probeerde hij toch altijd zo veel mogelijk terug te trekken maar dat zou vanavond dus niet nodig zijn. Misha was bij hem en daarnaast zou het ook niet al te druk zijn, dus dat kwam allemaal goed uit. “Thank you.” Keda stapte in de auto en deed meteen zijn gordel om.
De rit was gelukkig niet al te lang, dan konden ze snel beginnen met het rolschaatsen. Ook was Keda blij en opgelucht bij het zien van de parkeerplaats, het bevestigde alleen maar wat Misha eerder gezegd had, over hoe het rustig zou zijn vanavond. Terwijl Keda zich tot zijn riem keerde was Misha al weer uitgestapt om de deur aan de kant van Keda open te doen. Keda zette zijn voeten op de parkeerplaats en stapte uit de auto. Een sympathieke glimlach kwam van zijn gezicht af bij het horen van Misha zijn vraag. Voor hij hier op antwoorde legde hij zijn handen op de wangen van Misha en drukte een kleine kus op zijn lippen. “Don’t worry, she is happy I am leaving the house in the weekend instead of locking myself up in my room.” Zodra zijn moeder het nieuws had gehoord was ze niet normaal blij geweest dat haar zoon eens iets ging doen met iemand anders en dan ook nog eens buiten het huis. “Beside, she invited a friend so she’ll be fine.” Zijn moeder had toch wel een paar vriendinnen in de buurt wonen waar ze zo af en toe mee afsprak en dus ook gebruikte zijn moeder haar Keda vrije avond ook meteen om weer eens een van deze vriendinnen te zien. “Shall we go inside then?” Keda sloot de auto deur en pakte de hand van Misha om hem vervolgens mee te trekken richting de rolschaatsbaan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was wel lief om te horen dat Keda zijn moeder zo blij was geweest dat Keda eindelijk eens uit ging. Misha zou haar dan wel heel blij maken sinds hij van plan was Keda veel vaker mee uit te nemen. Het liefste elk weekend sowieso een keer uit. En door de weeks gewoon bij elkaar langs komen. Hij was gewoon van plan heel veel tijd te besteden met Keda. Het liefste zou hij elke dag wel afspreken met hem. Al was het maar voor een uurtje. Hij zou het super leuk vinden en hij hoopte dat Keda dat ook vond. “That’s good. I should take you out more often then,” knipoogde Misha grinnikend. Hij had al sowieso een grote lijst met ideeën in zijn hoofd voor dates die hij met Keda zou kunnen doen, al was hij ook vrij zeker dat Keda hem misschien eens uit zou willen nemen. Dat moest natuurlijk ook kunnen. Wellicht zouden ze elkaar om de week uit kunnen nemen, als ze elke week uit zouden gaan dan. Dat zou best handig kunnen zijn. Hij wist niet wat normaal was in een relatie, hoevaak de meeste koppels uit gingen. Zijn zussen gingen met hun vriendjes vaak minimaal een keer per week uit, zijn ouders hadden ook elke week een keer een date avond waarin de kinderen alleen thuis waren. Meestal had Misha dan met zijn zussen een film avond of ging hij uit als zijn zussen dan zelf ook dates hadden. Nu zou hij dan ook een date kunnen hebben. Wellicht zou jij Keda eens mee kunnen nemen naar een familie spel avond. Zijn zussen namen ook hun vriendjes mee als ze die hadden. Al wist zijn gezin nog niet van zijn relatie met Keda. Of nou ja, ze wisten het waarschijnlijk wel maar Misha had het gewoon nooit verteld. Al was het wellicht wel duidelijk toen Misha vandaag voor hij weg ging nog riep dat hij op date was met Keda en dus niet mee at. Dat maakte het dan wellicht wel duidelijk nam hij aan. Hij ging er in ieder geval wel van uit eigenlijk.
Hij glimlachte even en hield Keda zijn hand goed vast waarna hij begon mee te lopen richting de ingang. Ze liepen naar binnen en Misha ging gelijk door naar de balie waar het meisje die daar achterzat naar hen op keek. “What can I help you with today?” Vroeg ze, een brede glimlach op haar gezicht hebbend alsof het zien van Keda en Misha haar hele dag beter had gemaakt. “Can we have two pairs of rollerskates please?” Vroeg hij en hij keek even neer naar zijn en Keda’s voeten, zich herinnerend dat hij Keda’s schoenen eerder al geleend had eens en die gewoon prima zaten. Dat was wel makkelijk, zo wist Misha gewoon zijn schoen maat. “Two times a mens seven and a half please,” zei hij vervolgens zwak glimlachend. Ze kregen de rolschaatsen en Misha betaalde waarna ze naar de bankjes konden gaan om de rolschaatsen aan te doen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda zijn moeder zou het geweldig vinden als Misha ervoor zou zorgen dat haar zoon vaker de deur uitging. Zelf had ze het vaak genoeg geprobeerd zonder succes dus als Misha hier wel voor kon zorgen dan zou ze hem zonder enige twijfel benoemen tot beste schoonzoon van het jaar, zelfs als ze niet eens officieel zijn schoonzoon was. De hoeveelheden weekenden dat Keda een preek van zijn moeder had moeten aanhoren over hoe hij jong was en moest genieten van het leven nu het nog kon en dus dat Keda minder tijd moest besteden in zijn kamer, het aantal van die preken was niet meer op twee handen te tellen. Eigenlijk was Keda ondertussen ook wel de tel kwijt geraakt als het ging om die preken. Nu had hij Misha leren kennen en dat zou waarschijnlijk een einde brengen aan alle preken. “Oh, she would love that.” Sprak Keda overdreven en lachte even. AL raakte hij snel in paniek dat door dit te zeggen het misschien leek alsof Keda het zelf niet wou. “And me too, of course. I would love that too.” Brabbelde Keda er nog snel achter voor hij Misha een verkeerd idee zou geven. Natuurlijk was de jongen weer hartstikke bang dat hij Misha een verkeerd idee zou geven, alsof hij zelf eigenlijk niet wou. Ergens wist Keda wel dat het in zijn hoofd als groter probleem werd behandeld dan het eigenlijk was maar toch kon hij het niet laten om het Misha proberen duidelijk te maken dat hij graag vaker op date ging met hem alsof Misha zich gekwetst zou voelen als hij dit niet duidelijk gemaakt had.
Zelfs binnen liet Keda niet gaan van de hand van Misha, hij wou graag zo lang mogelijk vast blijven houden aan de jongen. Eenmaal bij de balie was Keda blij dat Misha volledig het woord nam, aangezien Keda hier altijd vreselijk in was. Sociale contacten waren niet zijn sterkste punt en dus liet hij het woord ook maar volledig aan op Misha, al had hij wel verwacht dat hij zijn eigen schoenmaat moest zeggen. Voor veel mensen leek zoiets misschien nogal klein, gewoon je schoenmaat zeggen en klaar maar de hele tijd dat Keda daar stond keek hij daar toch wel aardig tegen op. Op het moment dat Keda verwacht had dat het meisje achter de balie naar de schoenmaat zou vragen pakte Keda hand van Misha ook nog even extra stevig vast, puur en alleen uit nerveusheid. Alleen bleek al snel dat de zenuwen van Keda allemaal voor niks waren want voor de meid nog maar kon vragen naar welke maten leek Misha al te weten welke maten ze nodig hadden. Even stond Keda perplex bij het feit dat Misha zijn schoenmaat gewoon wist. Van opluchting liet hij de hand van Misha ook meteen wat losser vast.
Keda nam 1 van twee paren aan die op de balie werden gezet en liep samen met Misha naar de bankjes die er stonden. “You know my shoe size?” Vroeg Keda zachtjes en keek even de kant op van de jongen. Misschien was het wel een pure gok, wist Keda veel maar als Misha daadwerkelijk de maat van Keda zijn schoenen wist dan was hij nogal onder de indruk dat hij zoiets zou onthouden. Bij de bankjes ging Keda zitten en begon hij met het lostrekken van zijn veters. Even kijk hij over zijn schouder naar de baan zelf waar niet veel mensen op te vinden waren, gelukkig.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een zachte lach verliet Misha zijn lippen toen Keda voor de zoveelste keer sinds ze elkaar kende wat nerveus brabbelde na hij iets normaal gezegd had. Het was Misha al aardig snel opgevallen dat Keda dit enkel deed als hij iets zei wat mensen misschien anders konden opvatten. Zoals nu weer, hij zei iets wat wellicht opgevat kon worden alsof alleen zijn moeder er blij mee zou zijn. Misha wist wel gewoon dat Keda er ook blij mee was, maar hij vond het immens schattig dat Keda het gevoel had alsof hij dat nog extra duidelijk moest maken, al vond hij het ook zielig. De jongen maakte zich dan zo een zorgen dat hij begon te brabbelen en dan had Misha best wel medelijden met hem. "I know, don't worry. No need to worry about those things. Don't worry about anything," zei Misha glimlachend en hij keek even naar de jongen naast hem. "You don't have to worry when you're with me," stelde hij hem nog gerust. Hij wilde zeker maken dat Keda dit wist, dat hij wist dat hij zich geen zorgen hoefde te maken rond Misha omdat Misha er niet snel van uit ging dat mensen dingen anders bedoelde. Hij wilde gewoon niet dat Keda zich zorgen maakte.
Misha pakte het andere paar van de balie en bedankte het meisje nog voor hij met Keda mee liep naar de bankjes. Zachtjes grinnikte hij even door wat Keda zei. Het kwam wellicht wel raar over nu hij er zo over nadacht. "Well yeah, we have the same size," zei Misha zwak glimlachend en hij zakte naast Keda neer op het bankje. "I wore your shoes once remember? Still have to give those back actually," zei hij. Nu hij er over nadacht had hij inmiddels al best veel dingen van Keda bij hem thuis liggen. Wellicht kwam het doordat Misha best onhandig was en al meerdere keren bij Keda dingen over zich heen had gemorst, of gewoon omdat Misha slecht was in het terug geven van dingen. Maar hij had al best snel een voorraadje van Keda's spullen liggen in zijn huis. Niet dat hij het erg vond, wellicht Keda wel maar dat zou hij dan vast wel horen.
Hij trok zijn gympen uit zonder de veters los te maken omdat hij daar oprecht veel te lui voor was, wie nam er nou de tijd om zijn veters los te maken? Hij nam die gedachte gelijk terug toen hij zag dat Keda bezig was met het lostrekken van zijn veters. Wellicht was het toch wel een cute ding als mensen tijd namen om hun veters los te maken...
Eenmaal hij zijn schoenen uit had begon hij dan toch wel de veters van de rolschaatsen wat losser te trekken maar dat was puur omdat de schoenen anders echt onmogelijk waren om in te komen. Hij had de veters na even los genoeg en begon met zijn voeten er in te wurmen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De manier waarop Misha ervoor zorgde dat hij Keda geruststelde, het was te aandoenlijk en bracht Keda in alleen nog maar verlegenheid. “I know but it’s just…” Een beetje verlegen schudde Keda met zijn hoofd als soort gebaar dat hij de gedachten van zich afschudde. “I know.” Zei hij daarna opnieuw in plaats van om een hele speech te geven over hoe hij het wel wist maar toch zeker wou weten dat hij niet Misha pijn deed of het verkeerde idee gaf. Zo speech geven zou alleen maar weer opnieuw zorgen dat Keda een beetje nerveus ging brabbelen en woorden zou uitstamelen allemaal in de hoop dat alles wel goed over kwam bij Misha. Keda gaf gewoon te veel om de jongen en wou hem niet pijn doen met een domme kleine opmerking die verkeerd opgevat zou worden. De woorden van Misha waren niet normaal lief en eigenlijk wist Keda ook niet zo goed hoe hij ermee moest omgaan behalve dan om zijn arm om de nek van Misha te slaan en zodat hij hem even dichter naar zichzelf kon toe trekken om een kleine kus op de wang van de jongen te drukken. Het voelde voor Keda echt alsof hij de jackpot had gehaald met een jongen als Misha, alles aan hem leek gewoon perfect te zijn. Niet dat Keda geloofde dat iemand perfect kon zijn maar Misha kwam toch aardig dicht in de buurt.
Een beetje nonchalant haalde Keda zijn schouders op. “But still, the fact that you remembered..” Mompelde Keda een beetje binnensmonds tijdens het ophalen van zijn schouders. Het was waarschijnlijk iets heel kleins en iets wat anderen totaal niet als een groot ding zouden zien maar Keda moest er in zijn hoofd natuurlijk meteen een groot ding van maken. Voor hem was het toch wel iets dat Misha had onthouden dat ze dezelfde maat schoenen hadden. Of Keda dat ook had onthouden wat hij eigenlijk niet, daar was hij zelf misschien iets te vergeetachtig voor. Daarom vond hij het misschien ook zo lief van Misha dat hij het dus wél onthouden had, en misschien keek Keda gewoon te veel in de kleine dingen die eigenlijk niks betekende. Niet dat Keda nu het ineens niet meer lief van hem vond, hij bleef het leuk vinden dat Misha dat onthouden had. “And I am pretty sure there are more things than just my shoes that you have to give back to me.” Keda kon er wel om lachen dat veel van zijn spullen bij Misha lagen, hij niet iemand die hier kleinzielig of vervelend over ging doen. Als Keda echt zo graag zijn spullen terug wou kon hij het ook zelf ophalen en dat deed hij niet dus kon hij moeilijk tegen Misha lopen zeuren. Hij vertrouwde Misha wel en vond het daarom ook niet zo erg als zijn spullen daar wat langer bleven dan dat het eigenlijk de bedoeling was.
Keda richtte zich tot zijn schoenen en begon deze te verwisselen voor de rollerskates. De laatste keer dat Keda op rollerskates gestaan had was toch wel toen hij een kleine jongen was van zo ongeveer acht jaar oud, inmiddels al tien jaar geleden dus. Wat betekende dat het bijna een garantie was dat Keda een paar keer zou vallen. Hier was Keda al op voorbereid en hij wist ook wel dat hij er samen met Misha om zou kunnen lachen. Na een heleboel gepruts tussen de twee paar schoenen had Keda eindelijk de juiste aan. Met een moeilijke blik keek hij naar de rollerskates aan zijn voeten, geen enig idee over hoe hij nu moest opstaan zonder meteen de eerste seconde om te vallen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was schattig naar Misha hoe Keda het zo lief leek te vinden dat Misha zijn schoenmaat had onthouden. Als zijn hoofd dingen van wiskunde zo goed kon onthouden als dingen van Keda dan zou hij wellicht nog een voldoende halen op zijn toetsen maar helaas was hij daar niet voor aangelegd. Alle cijfers leken gewoon tekeningetjes voor hem. Hij kon zweren dat de getallen danste als hij er naar keek. Dit had hij niemand eigenlijk ooit verteld sinds hij er vanuit ging dat het normaal was, maar cijfers leken gewoon door elkaar te gaan. Hij kon zich niet goed focussen op getallen, vier en twintig zou hij zien als twee en veertig. Wat ook een grote reden was voor de onvoldoendes op Misha zijn toetsen. Zijn wiskunde leraar had vaker geprobeerd er met Misha over te praten maar praten over zoiets was iets wat Misha eigenlijk niet wilde doen. Hij schudde het altijd af als denk foutjes en zei elke keer opnieuw dat het niet zou gebeuren. Maar als hij dat niet deed wilde zijn leraar hem gaan testen ofzo en dat was iets wat Misha absoluut niet wilde.
Wiskunde was gewoon een rot vak. Als Misha een vak over Keda had gehad zou hij daar zeker weten alleen maar tienen in halen, daar zou hij dan ook zijn uiterste best voor doen maar het zou ook makkelijker zijn want Keda was een onderwerp dat Misha interesseerde en wiskunde was dat simpelweg niet, daar kon hij ook niks aan doen. Hij koos zijn interesses niet uit.
"Uhm excuse me? I'm pretty sure you're the most important thing in my life so your shoes that I still have to give back are very important to me," zei Misha eigenwijs. Hij kon er ook niks aan doen dat hij al zoveel spullen van Keda gestolen had. Hij was gewoon een verzamelaar. Toen hij groots fan was van Spiderman verzamelde hij daar veel dingen van en nu hij fan was van Keda verzamelde hij veel dingen van Keda. Die verzameling zou alleen maar groter worden in de winter als al Keda's truien plots in Misha zijn kamer zouden zijn. Misschien zelfs zonder dat Keda het door had, Misha zou al zijn truien krijgen, daar was hij zeker over. Truien stelen was een van zijn weinige specialiteiten.
Toen Misha eenmaal zijn rolschaatsen aan had stond hij op en nam hij zijn telefoon even. Hij maakte via SnapChat een foto van Keda die nog bezig was met het aandoen van zijn rolschaatsen sinds Misha vond dat hij er erg schattig uit zag. Date night <3 zette hij bij de foto waarna hij deze opsloeg en in zijn verhaal gooide, er niet bij nadenkend wie zijn verhaal allemaal konden zien en wat hier mogelijke consequenties van waren.
Hij stak zijn telefoon terug in zijn zak en keek weer op naar Keda die nu beide rolschaatsen aan had. "Give me your hands," zei Misha die toen eigenlijk al de jongen zijn handen vast pakte en hem overeind hielp. Hij zou hem goed vast blijven houden zodat Keda onmogelijk nu al zou vallen, hoewel het grappig zou zijn zou Misha niet willen dat hij al pijn had voor hij echt een beetje kon rolschaatsen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was fijn om te horen dat Keda een van de meest belangrijke dingen in het leven van Misha was, de jongen zei zelf het belangrijkst maar dat was toch wel moeilijk te geloven voor Keda. Zijn familie zou waarschijnlijk net zo, als niet belangrijker, zijn voor Misha. Sport zou ook wel hoog gelegen hebben toen de jongen nog in het team zat al wist Keda niet zeker of dat voor hem echt viel onder een van de belangrijkste dingen in zijn leven. Keda was dan ook wel gevleid dat Misha hem als belangrijk zag in zijn leven. Het gevoel was ook zeker wel wederzijds, Misha was ook zonder enige twijfel waardevol en belangrijk voor Keda. Sinds hij de jongen kende had hij al veel meer plezier gemaakt en het zoveel meer naar zijn zin gehad dan eerst. Natuurlijk had Keda het ook altijd na zijn zin wanneer hij zijn weekenden alleen spendeerde maar hij kon niet ontkennen dat nu met Misha hij meer gelachen had en genoot van de dingen om hem heen. Eigenlijk maakte Misha alles gewoon beter, zo makkelijk was het. “It’s great to know that I am important to you but that doesn’t mean you can just get my entire closet for free.” Het was nog lang niet zo erg dat Keda zijn hele kast daadwerkelijk bij Misha was beland en het zou waarschijnlijk ook nooit zo erg worden, bij die tijd zou Keda wel zorgen dat hij weer wat van zijn kleding terug zou krijgen. Al hoopte Keda toch ook wel een beetje dat Misha zelf wel beter wist dat het zo ver te laten komen dan dat, ook ging hij daar wel een beetje van uit.
Uiteindelijk was het dan zover, tijd om van het bankje af te komen en voor Keda om zijn best te doen in het rollerskating. Gelukkig leek Misha maar al te graag willen te helpen met het helpen van Keda, wat ook meer dan nodig was. Keda voelde al snel zijn handen in die van Misha, zoals altijd voelde het gewoon fijn om de handen van Misha fijn te hebben. Het voelde vertrouwden de nerveusheid die Keda een paar seconden eerder voelde over het hele rolschaats gebeurde leek helemaal verdwenen te zijn, alleen al omdat Misha er bij was en zijn handen vast gepakt had. Daar stonden de twee dan, diep in gedachten keek Keda van zijn voeten weer naar de rollerskatebaan. “Now.. How do I get from here to there?” Lachte Keda terwijl hij zijn blik naar Misha zijn ogen bracht. Even liet Keda de handen van Misha gaan maar dat was zodat hij daarna snel zijn handen om de middel van Misha kon slaan. In de gedachten van Keda kon op deze manier Misha gaan skaten richting de baan en rolde Keda automatisch met hem mee zonder ook maar iets hoeven te doen. “Alright, I’m ready.” Glimlachte Keda waarna hij zijn armen nog wat steviger om de middel van Misha klemde.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha moest even lachen door wat Keda zei, wetende sat het een grap was. Hij wist ook wel dat hij niet heel Keda zijn kast kon mee nemen en dat zou hij ook zeker niet doen. Misha vond het ook helemaal prima als Keda dingen uit zijn kast mee wilde nemen of leende en niet meer terug m gaf. Zo ging dat soms gewoon. Misha had het ook zo met zijn zussen en sommige dingen zelfs met zijn ouders. Zo werkte dat bij zijn gezin maar hij dacht dat het eigenlijk best normaal was. Hij dacht er niet bij na dat het bij anderen niet zo ging. “What? Well stick a hammer up my butt and call me Betty Joe there go my plans. I was really thinking I’d just take everything and get an entire new wardrobe but now that you’ve said this I can’t really do that,” zei hij hoofdschuddend, duidelijk een grapje makend.
Wederom moest Misha lachen door Keda. Maar dit keer niet door zijn woorden maar door zijn acties. Zijn armen waren strak om Misha’s middel gebonden en het leek er op alsof Keda wilde dat Misha hem voort zou trekken. “Well well well. First I’m not getting a new wardrobe and now I’m suddenly your donkey? Pfft... so typical,” zei hij hoofdschuddend, zijn best doende om serieus te lijken. Wat niet lukte omdat hij zelf al vrij snel moest lachen. Hij begon toen voorzichtig maar een beetje te loop skaten en trok Keda hierdoor mee. Het verraste hem dat dit ook echt werkte. Rustig bleef hij door gaan tot ze op de baan waren en aan de kant daar stonden. “Alright you can holdon to the side and I’ll hold you free hand so you won’t fall and have double protection, how does that sound?” Stelde hij glimlachend voor.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Ook al had Keda geen idee wat voor metafoor of gezegde Misha gebruikte toch moest Keda om de jongen lachen, misschien juist wel harder omdat hij geen idee had waar de jongen het over had. “I don’t even know what that means but alright.” Het was moeilijk voor Keda om de zin uit te brengen tussen zijn lachen door maar het was hem uiteindelijk toch gelukt na het lachen van Keda toch wat leek te verminderen. “And I don’t even know if I want to know what that means.” Eigenlijk vond hij het juist grappiger aangezien hij niet wist wat het in vredesnaam betekende, als Misha het nu ging uitleggen dan werd het waarschijnlijk wat minder grappig voor Keda. “But yeah, don’t relocate my closet to your house. Not going to happen.”
Er waren wel een paar mensen in het gebouw, gelukkig waren het er niet al te veel dus dan had Keda niet het gevoel dat hij zich compleet voor gek zette. Nog steeds schaamde hij zich wel een beetje, dat kon hij gewoon niet helpen maar hij deed zijn best om deze schaamte weg te drukken en met zijn gedachten gewoon bij hem en Misha te blijven. Al lukte dat wel aardig als Keda naar Misha keek, alleen al door de jongen te zien leken alle zorgen en enige schaamte die Keda voelde over rollerskaten te smelten als sneeuw deed voor de zon. Nog nooit eerder had Keda iemand ontmoet die hem zo op zijn gemak kon laten voelen, zelfs zijn ex-vriend had er nooit voor gezorgd dat Keda zich zo comfortabel kon voelen in een situatie. De jongen had altijd wel zijn best gedaan maar het was hem nooit gelukt en bij Misha leek het automatisch te gaan. Gewoon als Misha zichzelf was leek het al enorm veel te helpen. Zoiets was bijzonder en het zorgde er ook voor dat Keda de jongen eigenlijk nooit kwijt wou raken. Het leek er gelukkig ook niet op dat dit de komende tijd een probleem zou worden. De twee waren hartstikke hecht met elkaar en Keda kon zich niet voorstellen dat aankomende tijd de twee moe van elkaar zouden worden.
Keda wist dat de jongen een grap maakte over de kledingkast en over het zijn van Keda zijn ezel maar toch moest Keda een beetje nerveus lachen, bang dat hij Misha te veel liet doen en de jongen liever niet wou dat Keda om zijn middel hing. Voordat Keda toch maar de jongen los kon laten begon Misha al te bewegen en rolde Keda eigenlijk automatisch met hem mee. Hij was eigenlijk nogal verbaasd over hoe goed dit ging en was eigenlijk al snel van plan de rest van de avond op deze manier te besteden. Misha leek hier anders over te denken. Zodra ze op het punt stonden de baan op te gaan hoorde Keda de stem van Misha, wat ervoor zorgde dat Keda de jongen in zijn armen maar losliet en wat rechter op ging staan, op deze manier kon hij Misha wat beter aankijken. “Sounds perfect.” Keda sloeg ditmaal 1 arm om de jongen heen en keek Misha even aan. Zijn losse hand gebruikte hij even om een deze op de wang van Misha te leggen en een kus op de jongen zijn mond te drukken. Hij kon het gewoon even niet laten. Misha zag er te leuk uit om het niet te doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De lach van Keda was geweldig en aanstekelijk wat er ook voor zorgde dat Misha moest lachen, al had hij oprecht geen idee waarover ze aan het lachen waren. Voor hij het echter kon vragen begon Keda alweer te praten en werd het Misha duidelijk waarom Keda was begonnen met praten. Het drong al vrij snel tot hem door dat Keda natuurlijk helemaal geen typisch Texan gezin had, zijn moeder was Mexicaans en voor zover Misha wist was zijn vader niet in de foto, hij wist niet voor hoe lang maar hij kon het zich amper voorstellen dat de man wel typisch van Texas was. Hij begreep dus wel dat zo een uitdrukking niet vaak gehoord werd door Keda. Dat zou nog wat worden als ze meer tijd met elkaar zouden door brengen. De uitspraken die Misha's strot soms verlieten waren idioot tot compleet belachelijk. Het ging niet altijd over een hamer in zijn kont maar de dingen die hij er soms uit gewoonte uit wist te floepen waren gewoon belachelijk, al waren ze vrij normaal voor hem. Zijn hele gezin gebruikte dat soort uitspraken soms, vaak eigenlijk. "I reckon you don't hear those expressions that often, well be prepared 'cause those expressions take up most part of my dictionary," grinnikte Misha hoofdschuddend. Het feit dat Keda ze amper hoorde zorgde er juist voor dat Misha ze meer wilde gebruiken, en dat zou hij ook zeker doen. Of hij het nou zelf door had of niet. "If you ever don't get what I'm saying feel free to ask," knipoogde Misha erna nog. Het zou zeker wel eens voor komen dat Keda geen idee had wat een uitspraak van Misha precies bedoelde. Soms hadden zijn vrienden niet eens echt een idee wat Misha zei, terwijl zij ook echte Texans waren, maar Misha wist soms ook echt niet wat zij bedoelde. Zo was het gewoon, je moest er zelf maar wat van proberen te maken vaak.
De nerveuze grinnik van Keda viel Misha best wel op. Toen ze dan ook goed stonden keek hij de jongen even recht aan. Voor hij wat kon zeggen drukte Keda zijn lippen echter op die van Misha wat zorgde voor een brede glimlach op de jongen zijn gezicht. "You're adorable," glimlachte hij er automatisch door nadat hun lippen weer van elkaar waren gehaald. "But there's no need to be sweating like a whore in church love, you can relax around me alright? I just want you to be relaxed," zei hij waarna hij een kusje op Keda zijn kaak drukte. Hij hoopte dat Keda gewoon wat rustiger zou worden en dit oprecht een leuke avond ging worden, niet dat hij daar aan twijfelde.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De expressie was er zeker een die Keda nog nooit eerder gehoord had, zelf hoorde hij vaker Spaanse spreekwoorden en dat waren natuurlijk gezegden die Misha dan weer nooit hoorde. Althans, Keda zou verbaasd zijn als Keda een keer een spaans gezegde zou gebruiken en Misha daarbij meteen de vertaling wist en ook wist wat het betekende. Er zou vanzelf wel een keer een moment komen dat of Keda of zijn moeder zo gezegde zou gebruiken terwijl Misha in de buurt was, of dit nou de daadwerkelijke spaanse gezegde was of dat het vertaalt was naar het engels, hoe dan ook zou Keda dan wel de reactie kunnen zien van Misha, tot die tijd zou hij genieten van alles wat er uit de mond van Misha kwam. “No, I can’t say me and my mom talk like that in our home.” Gaf Keda toe. Niet dat hij zich buitengesloten voelde vanwege het feit dat hij deze gezegde niet kende, hij vond het eigenlijk alleen maar leuk. “But I can’t wait to hear more of them.” Gaf Keda dan ook maar meteen toe. Over het feit dat Keda maar gewoon moest vragen als hij het even niet begreep gaf de jongen een korte knik. “Will do.” Volgde op na de korte knik.
“Sweating like a whore in a church, I like that one.” Bracht Keda spontaan maar oprecht uit. Met die wist hij dan ook meteen wat het betekende wat er voor zorgde dat hij hem ook meteen eigenlijk wel leuk vond en misschien was het er wel een die hij zelf ook vaker zal gebruiken. De rest van Misha zijn zin zorgde ervoor dat Keda zich een beetje schuldig begon te voelen. “I’m sorry. I’m having fun, I really am.” De verontschuldiging was er misschien wel weer een die compleet onnodig was maar Keda kon het toch niet laten om zijn excuses aan te bieden aan Misha. “I don’t want you to think I am not having fun because I am! I swear” Stamelde Keda weer verder. “I’m just a little bit nervous about the actual roller skating itself and the falling part.” Keda probeerde het uit te leggen ondanks het feit dat Misha waarschijnlijk zelf al prima wist waarom Keda zo nerveus was. De jongen was nu gewoon nabng dat door zijn nerveusheid hij de hele date voor Misha zou verpesten en dat was dan toch wel het laatste wat hij wou doen. Al hielp de kus die Misha op zijn kaak gepland had toch al wel aardig met het kalmeren van zijn nerveusheid. “Let’s just go, whatever if I fall, the pain is temporary.” Stamelde de jongen toen maar uit en keek even naar de baan maar al snel weer terug met Misha. Toch met een afwachtende blik, hopend dat hij eerst zou gaan en Keda dan zou volgen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld