schreef:
Ivy gaf hem een speelse knipoog toen hij haar bestudeerde. Wat was hij zich nu weer aan het bedenken? Ha, nochtans dacht zij ook wel vaak over hem, en zij liet nog moeilijker dingen los dan hem. Gewoon af en toe eens iets, als hij haar echt smeekte om het te zeggen. Hij hoefde niet alles te weten. Net zoals zij ook niet alles moest weten. Hoewel ze er maar al te graag achter zou willen komen. Ivy lachte om zijn woorden. "Wel, je bent mijn kleine jongen" grapte ze. Ze grijnste even en gniffelde toen ze zich bedacht wat ze net had gezegd, oh god, als hij nu wist wat ze dacht. Haar wangen kleurden rood. Oh nee, hij was verre van 'klein'. Ivy dacht kort na over zijn ouders. Ze hadden haar altijd goed behandeld, waren altijd vriendelijk. Ze had zich nooit ergens zo snel thuisgeboeld als bij zijn ouders. En ze hoopte dat ze dat niet had verpest. Ray en Lora. Hmmhmm. Ze glimlachte om zijn grijns en drukte een kus op zijn lippen. Ivy keek hem verbaasd aan."Hoezo ga ik over de inrichting?" Verward keek ze hem aan en trok een wenkbrauw op. Hadden ze dat afgesproken dan? Tot nu toe had vooral Oliver de meubels uitgkekozen en anders, zij samen. "Maar...ik wil samen de inrichting doen" zei ze zachtjes. "Ik weet dat je wilt dat ik me hier zo thuis mogelijk voel, maar ik wil gewoon samen het hier inrichten...ook al heb je geen kleurgevoel" plaagde ze hem. Ze keek hem aan met een vragende uitdruking. Ze wou gewoon graag samen dingen doen nu het kon. Ze glimlachte en liep naar hem toe waar ze haar duimen in de voorzakken van zijn jeans stak en hem aankeek. "Dus hoe voelt het nu voor jou om weg te zijn van het instituut? Lezf je uit" Ze wou zwel willen weten hoe hij zich nu voelde, nu ze eindelijk de eerste stap hadden gezet. Hij wist hoe zij zich voelde, maar ze wou ook zeker zijn van hem. Hij moest ook gelukkig zijn. Ivy lachte om zijn woorden. "Hoezo meer mijn invloed?" Klaagde Ivy. Ze streek met haar hand over het shirt dzt hij aan had getrokken. Ze herinnerde zich nog dat zij het shirt eens voor hem had gekocht, en ze had niet verwacht dat hij het nog had. Ivy maakte een geluidje om zijn woorden. "Wil je me nu zeggen dat je tegen niemand bent beginnen te praten?" Ivy trok een wenkbrauw op. Ze leerde graag nieuwe mensen kennen, mensen raakten haar snel en ze werd snel geinteresseerd door nieuwe gezichten. Ivy lachte toen hij luidop vroeg of het iets uitmaakte. "I guess not" plaagde ze hem. Ze lachte en zette alles voorzichtjzs weg, waarna ze haar blij liet glijden naar de hond die nog op een matje lag te slapen. "Awh, we zijn vergeten Bay mee te nemen naar boven" Het was zielig om de hond uitgeput om een matje te zien liggen, ook al was dat best wel normaal. Bay sliep altijd bij hen in bed. Ze gaf hem een por toen hij zei dat ze niet zo moederlijk moest kijken. "Ik kijk zoals een verloofde" protesteerde ze met een grijns. Ze maakte zich gewoon wat zorgen, dat was alles. Ze hielp hem met spullen opruimen en dacht na. "Wat zou ik vanmiddag aandoen?" Ze lachte om Olivers blik. "Laat maar, jou laat ik niet meer kiezen" gniffelde Ivy. Ze keek hem vrolijk aan. Een strakke jurk was nu ook weer niet zo gepast om te zeggen dat ze weer samen waren en ze waren verhuisd en zouden trouwen. Nee, ze zou zich wel iets braver maar ook mooi kleden vandaag. Ivy liep naar de andere kant van de woonkamer en hielp hem met de kast te verzetten tegen de muur net naast de trap. Ze nam een schaar uit de kast om de spanners door te knippen en haalde het karton ervan. "Perfect" Ivy kon de glimlach op haar gezicht niet onderdrukken en ze legde de kartonnen vellen op een hoop die nog wel groter zou worden.
Ivy gaf hem een speelse knipoog toen hij haar bestudeerde. Wat was hij zich nu weer aan het bedenken? Ha, nochtans dacht zij ook wel vaak over hem, en zij liet nog moeilijker dingen los dan hem. Gewoon af en toe eens iets, als hij haar echt smeekte om het te zeggen. Hij hoefde niet alles te weten. Net zoals zij ook niet alles moest weten. Hoewel ze er maar al te graag achter zou willen komen. Ivy lachte om zijn woorden. "Wel, je bent mijn kleine jongen" grapte ze. Ze grijnste even en gniffelde toen ze zich bedacht wat ze net had gezegd, oh god, als hij nu wist wat ze dacht. Haar wangen kleurden rood. Oh nee, hij was verre van 'klein'. Ivy dacht kort na over zijn ouders. Ze hadden haar altijd goed behandeld, waren altijd vriendelijk. Ze had zich nooit ergens zo snel thuisgeboeld als bij zijn ouders. En ze hoopte dat ze dat niet had verpest. Ray en Lora. Hmmhmm. Ze glimlachte om zijn grijns en drukte een kus op zijn lippen. Ivy keek hem verbaasd aan."Hoezo ga ik over de inrichting?" Verward keek ze hem aan en trok een wenkbrauw op. Hadden ze dat afgesproken dan? Tot nu toe had vooral Oliver de meubels uitgkekozen en anders, zij samen. "Maar...ik wil samen de inrichting doen" zei ze zachtjes. "Ik weet dat je wilt dat ik me hier zo thuis mogelijk voel, maar ik wil gewoon samen het hier inrichten...ook al heb je geen kleurgevoel" plaagde ze hem. Ze keek hem aan met een vragende uitdruking. Ze wou gewoon graag samen dingen doen nu het kon. Ze glimlachte en liep naar hem toe waar ze haar duimen in de voorzakken van zijn jeans stak en hem aankeek. "Dus hoe voelt het nu voor jou om weg te zijn van het instituut? Lezf je uit" Ze wou zwel willen weten hoe hij zich nu voelde, nu ze eindelijk de eerste stap hadden gezet. Hij wist hoe zij zich voelde, maar ze wou ook zeker zijn van hem. Hij moest ook gelukkig zijn. Ivy lachte om zijn woorden. "Hoezo meer mijn invloed?" Klaagde Ivy. Ze streek met haar hand over het shirt dzt hij aan had getrokken. Ze herinnerde zich nog dat zij het shirt eens voor hem had gekocht, en ze had niet verwacht dat hij het nog had. Ivy maakte een geluidje om zijn woorden. "Wil je me nu zeggen dat je tegen niemand bent beginnen te praten?" Ivy trok een wenkbrauw op. Ze leerde graag nieuwe mensen kennen, mensen raakten haar snel en ze werd snel geinteresseerd door nieuwe gezichten. Ivy lachte toen hij luidop vroeg of het iets uitmaakte. "I guess not" plaagde ze hem. Ze lachte en zette alles voorzichtjzs weg, waarna ze haar blij liet glijden naar de hond die nog op een matje lag te slapen. "Awh, we zijn vergeten Bay mee te nemen naar boven" Het was zielig om de hond uitgeput om een matje te zien liggen, ook al was dat best wel normaal. Bay sliep altijd bij hen in bed. Ze gaf hem een por toen hij zei dat ze niet zo moederlijk moest kijken. "Ik kijk zoals een verloofde" protesteerde ze met een grijns. Ze maakte zich gewoon wat zorgen, dat was alles. Ze hielp hem met spullen opruimen en dacht na. "Wat zou ik vanmiddag aandoen?" Ze lachte om Olivers blik. "Laat maar, jou laat ik niet meer kiezen" gniffelde Ivy. Ze keek hem vrolijk aan. Een strakke jurk was nu ook weer niet zo gepast om te zeggen dat ze weer samen waren en ze waren verhuisd en zouden trouwen. Nee, ze zou zich wel iets braver maar ook mooi kleden vandaag. Ivy liep naar de andere kant van de woonkamer en hielp hem met de kast te verzetten tegen de muur net naast de trap. Ze nam een schaar uit de kast om de spanners door te knippen en haalde het karton ervan. "Perfect" Ivy kon de glimlach op haar gezicht niet onderdrukken en ze legde de kartonnen vellen op een hoop die nog wel groter zou worden.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

