Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Zijn blik volgde de hare, om tot de ontdekking te komen dat ze naar haar ring keek. Die ring had hij al best een lange tijd, maar het had lang geduurd voor hij er ook daadwerkelijk iets mee gedaan had. Hij had gedacht dat ze al lang samen zouden wonen tegen de tijd dat hij eraan zou denken, maar dat was niet het geval geweest. Dat had hem een beetje doen twijfelen, want wat als zij de rest van haar leven wilde blijven en hij niet? Hij was blij dat hij daar niet langer over hoefde te piekeren.
'Ik weet wel dat je dat leuk vindt,' merkte hij met een grijns op. Het was niet geheel onopvallend dat ze vaker de neiging had om hem te kussen als hij charmant was. Het viel heus wel op dat ze het leuk vond als hij de deur voor haar open hield. Hij vond het wel schattig.
'Op elke mogelijke manier die je je kan bedenken.' Hij drukte een kusje tegen haar lippen en lachte toen ze hem omver duwde en een kusje in zijn nek duwde. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte nog een kusje tegen haar wang. Hij had haar ook op een heleboel manieren gemist. Van onschuldig tot helemaal niet onschuldig. Hij glimlachte toen ze met haar duim over zijn onderlip streek en hij streelde door haar haar toen ze haar hoofd op zijn schouder legde. Hij volgde de filmlijst, maar er was maar weinig wat hem bekend voor kwam. Hij las de beschrijving van de film toen Ivy hem vragend aankeek, waarna hij knikte. Het maakte hem toch niet uit.
'Ik vraag me af of hij of zij daar zo over zal denken,' lachte hij. Hij wist niet of ze een jongen of een meisje kregen, maar ze zouden er vanzelf wel een keer achter komen. Ivy keek hem met een pruillip aan en hij raakte haar lip kort aan.
'Ik weet dat je het graag hoort,' beaamde hij. Ze hoorde graag wat hij zo geweldig aan haar vond, maar hij kon niet elke keer een gehele opsomming geven van alles wat haar zo geweldig maakte. Hij kon het niet laten om nog een kus tegen haar lippen te duwen toen ze zijn wang streelde.
'Eigenlijk ben ik heel erg tevreden,' gaf hij toe. Je zou zeggen dat het na een jaar of twee een soort sleur zou worden, maar dat werd het niet. Elke keer was anders en hij was uiterst tevreden met wat hij had. Ze probeerden dingen uit en het was niet alsof ze regelmatig weigerde. Hij ook niet trouwens. Hij kon het waarschijnlijk niet beter treffen en dat wist hij goed.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn woorden. "Nou ja, het vakt wel op dat ik het leuk vind, en je bent gewoon enorm lief" klaagde ze. Ze kon haar gevoelens niet verbergen als hij zo lief deed. Dat wou ze ook niet. "En dan vraag je je af waarom ik je schattig vind" voegde ze eraan toe met een pruillipje. Hij was gewokn een relrechte lieverd. "Maar waag het niet om misbruik te maken van die charme, je weet dat ik veel te vlug bezwijk dan" gromde ze. Het was gewoon haar zwakte. Hij wist het maar al te goed, en zij ook. Ivy lachte toen hij zei dat het op elke mogelijke manier was. "Wel, ik heb je gesnurk wel gemist" grapte ze. Als Oliver echt, maar dan ook echt moe was snurkte hij wel, en ze vond het hilarisch. Maar het soorde haar niet. En heel soms sloeg hij haar armen wel heel erg stevig om haar heen, maar ook dat vond ze niet erg. Ze was dankbaar dat er iemand was die dat kon doen bij haar, dat ze zo iemand had. Ivy glimlachte toen hij haar een paar kussen schonk en trippelde met haar vingers over zijn borstkas. "Moet je dit niet uit doen?" Ze gebaarde naar zijn shirt. "Anders kleed ik me ook om" gromde ze, terwijl ze naar het overhemd keek dat ze nog steeds aanhad. Het was wel leuk om zijn kleren te dragen, het was enorm comfy en ze voelde zich op haar gemak. Ivy glimlachte toen hij knikte en startte de film op. Ze zuchtte toen het ladingsbalkje verscheen. Ivy grinnikte en haalde haar schouders op. "Niet dat het wat uitmaakt, je bent van mij" grijnste ze vrolijk. Ze was wel nieuwsgierig of het een meisje of een jongen zou zijn. "Ah, trouwens, Alistair heeft me gezegd dat als het een meisje zou zijn ze haar Rosalie of Rose noemen en anders James of Jamie" gaf ze vrolijk toe. Het maakte haar vrolijk dat Alistair eindelijk papa zou worden, het was altijd zijn droom geweest om een gezin te krijgen. Ivy beet heel zachtjes op zijn vinger toen hij haar onderlip aanraakte. Ivy maakte een klagend geluidje toen hij zei dat hij wist dat ze dat graag hoorde. Zij kon er niets aan doen. Hij zei het gewoon zo lief. Ivy lachte toen ze nog een kus kreeg. "Lief" mompelde ze met een grijns. Ivy glimlachte om zijn woorden en wiebelde met zijn wenkbrauwen waarna ze even nadacht. "Wil je iets drinken of eten?" Vroeg ze terwijl ze naar het ladende scherm keek en zich wurmde uit zijn armen om op te staan.

Account verwijderd

schreef:
Met zijn vingers tekende hij figuurtjes op haar arm terwijl hij nadacht. Hij was lief voor haar, dat zou hij nooit ontkennen, maar zo was hij niet altijd geweest. Tussen Adelaide en Ivy was hij helemaal niet lief geweest, zelfs niet als hij gedwongen werd. Claire had hem gedwongen bij haar te zijn, maar ze had hem nooit gedwongen lief voor haar te zijn. Sinds hij niet echt van haar hield, was hij het ook niet geweest. Ze had het niet eens erg gevonden. Ivy had dat in hem veranderd.
'Dat ik lief ben, is waarschijnlijk door jouw aanwezigheid,' gaf hij toe. Ivy maakte hem beter dan hij was. Vriendelijker, charmanter, geduldiger. Hij was geen slecht persoon meer geweest toen hij naar het instituut gegaan was, maar hij was lang niet zo goed als dat hij nu was. Ivy zorgde ervoor dat hij goed wilde zijn. Niet alleen voor haar, maar ook voor zijn omgeving en zichzelf. Hij glimlachte toen ze zei dat hij er geen misbruik van mocht maken. Dat zou hij ooit toch wel doen. Hij streelde haar wang en lachte toen ze zei dat ze zelfs zijn gesnurk gemist had. Ze had hem ooit verteld dat hij wel eens snurkte, maar daar had hij niet zo veel moeite mee zo lang zij er geen last van had.
Toen Ivy naar zijn shirt gebaarde, fronste hij. Was er iets mis met zijn shirt? Hij bestudeerde het kort, maar er zaten geen vlekken op en voor zo ver hij het kon beoordelen rook hij ook niet slecht. Hij keek weer naar Ivy en bestudeerde haar, waarna hij pas begreep dat ze gewoon wilde dat hij geen shirt droeg. Hij schudde zijn hoofd toen ze zei dat zij zich anders ook om zou kleden. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en legde het netjes opgevouwen op het nachtkastje. Hij keek even naar het scherm van de laptop.
'Helemaal van jou,' beaamde hij. Hij was de hare en zij de zijne. Hij keek naar Ivy via het donkere computerscherm.
'Wanneer weten ze wat ze krijgen? Die echo zal toch al bijna zijn,' zei hij bedenkelijk. Hij was benieuwd wat het zou worden, dat moest hij toegeven. Hij lachte toen ze zachtjes op zijn vinger beet.
'Zou jij een jongen of een meisje willen?' vroeg hij geïnteresseerd. Iedereen had stiekem wel een voorkeur, maar hij was benieuwd naar de hare. Er zaten aan allebei de geslachten voordelen, maar iedereen had toch een voorkeur. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg of hij iets te eten of te drinken wilde. Het ontbijt was nog niet zo lang geleden. Hij keek even naar het laadbalkje en gaapte, hij hoopte dat hij niet in slaap zou vallen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy volgde met haar ogen de figuurtjes die hij tekende op haar arm. Hij deed dat zo vaak, en meestal was hij op zo'n momenten enoem aan het nadenken. Ivy glimlachte en drukte een kus op zijn neus. "Je kijkt enorm bedenkelijk" mompelde ze met een lachje, ze gaf hem een por. "Gaat het wel?" Ze trok een wenkbrauw op en streelde zijn arm. Ivy maakte een protesterend gekuidje toen Oliver zei dat hij liever werd door haar. "Hoezo? Ollie, ik verander je heus niet hoor" gromde ze. Oliver was gewoon zo ingesteld. Hij was zo opgevoed, liefdevol. Het was heus niet dat zij zo'n speciale invloed had op hem, dat geloofde ze niet. Oliver was een goed persoon. Geen twijfel over mogelijk. Ivy glimlachte toen hij haar wang streelde en drukte een kusje op zijn hand. Ze schoot in de lach toen hij met een frons naar zijn shirt keek en gaf hem een por. Had hij het nou echt niet door? "Ik dacht dat je me kende Marrek" klaagde Ivy met een grijns. Ze streek de plooien van het hemd recht en volgde met haar ogen zijn bewegingen. "Beter" mompelde ze geamuseerd, terwijl ze haar vingers over zijn tatoeages liet glijden. Ze dacht even na, ze had nog steeds de kans niet gehad om er een nieuwe bij te zetten. Ivy glimlachte en legde haar hoofd op zijn borstkas, waarna ze zijn blik o tmoette in het zwarte scherm. Ze glimlachte als vanzelf en dacht kort na. "Ik weet niet eens of ze wel willen weten wat het zal zijn, Erin wilt graag dat het een verassing blijft en Alistair wilt het nu al weten" gaf ze lachend toe. Haar broer werd altijd nerveus van verassingen. Ze drukte na het bijten nog een kusje op zijn vinger en dacht na. "Ik heb geen idee eerlijk gezegd, ik heb niet echt een enorme voorkeur, maar een meisje lijkt me wel leuk" gaf ze toe. "Jij?" Ze drukte een kus op zijn lippen. "We hebben nog genoeg tijd hoor" gniffelde ze. Eerst zouden ze maar zekerheid moeten krijgen, een job was belangrijk.

Account verwijderd

schreef:
Toen ze een kus tegen zijn neus duwde, dwong ze hem uit zijn gedachten. Hij keek een beetje verdwaasd naar haar toen ze zei dat hij bedenkelijk keek. Ivy kende hem goed, ze wist het wel als hij in zijn gedachten verzonk. Hij knikte toen ze vroeg of het wel ging. Het ging prima met hem, beter dan ooit zelfs. Hij was oprecht gelukkig.
'Omdat ik niet zo lief was voor ik naar het instituut kwam. Voor Adelaide misschien wel, maar niet na haar dood. Ik was niet eens lief voor Claire, ondanks dat ze me dwong in een relatie met haar,' gaf hij toe. Hij was niet lief geweest voor Claire, hij was hardhandig en koud. Hij fronste toen ze zei dat ze hem niet veranderd had. Ze had hem wel veranderd, zonder twijfel.
'Ik denk niet dat ik van nature een vervelend persoon ben, maar ik denk wel dat jij het beste in mij naar boven brengt. Als jij er bent wil ik graag vriendelijk en charmant zijn,' mompelde hij. Natuurlijk, zijn hart was gebroken en hij was emotioneel verre van stabiel geweest, maar zonder haar was hij nooit zo goed geworden als hij nu was. Hij streelde over haar arm.
'Moment van onschuldigheid,' verklaarde hij lachend. Hij wist heus wel dat Ivy graag naar zijn borstkas keek en dat dat de reden was dat hij zijn shirt uit moest trekken. Hij had er gewoon even niet aan gedacht. Hij glimlachte toen ze zei dat dat beter was en ze haar vingers langs zijn tatoeages liet glijden.
'Ik wil er nog een.' Hij keek liet zijn vingers door haar haren glijden. Hij wilde nog een tatoeage, maar hij wist nog niet wat het zou moeten worden. Hij had er twee, maar het was nog niet genoeg. Hij luisterde naar haar en knikte toen. Hij kon zowel Erin als Alistair wel begrijpen, hoewel hij het zelf ook wel zou willen weten als hij in die situatie stond. Zo nieuwsgierig was hij toch wel.
'Een meisje lijkt mij ook leuk,' gaf hij toe. Jongens waren ook leuk, maar meisjes waren iets aanhankelijker. Dat vond hij lief. Hij knikte om haar woorden en hief toen zijn schouders op.
'Ik praat er gewoon graag over.' Ze wisten allebei dat hij graag kinderen wilde. Misschien niet direct, maar in de komende twee jaar ergens zou hij het wel leuk vind. Hij was bijna 27, het was niet alsof hij daar jong voor was. Hij drukte een kusje tegen haar schouder.

Account verwijderd

schreef:
"Soms maak ik me wel eens zorgen over wat je denkt" gaf ze eerlijk toe. Ze streelde zijn kaaklijn en glimlachte toen hij wat verdwaasd keek. Die was duidelijk opgeschrikt uit zijn gedachten. Ze glimlachte toen hij knikte en fronste bij zijn woorden. "Je zat in een bende Ollie, als je lief was geweest, dan had je het niet overleefd, denk je dat ik lief ben op missie?" Vroeg ze hem met een frons. Ze schudde haar hoofd. "Je moet je niet slecht voelen omdat je probeerde te overleven" zei ze zachtjes. Ze drukte een kusje op zijn lippen en gromde toen ze Claire's naam hoorde. Er was maar één iemand die ze enorm haatte, en dat was zijn ex. Ze haalde een hand door haar haren en fronste. Ze haatte haar, en toch voelde ze zich slecht dat ze de vrouw haatte, wat was er mis met haar? Ze glimlachte om zijn woorden en kroop half op hem, waarna ze een paar kussen op zijn lippen drukte. "Mijn charmante en lieve vriend" mompelde ze met een grijns. Ze had maar al te veel geluk met hem. Ze kreeg even kort wat kippenvel bij zijn aanraking. Ze maakte een protesterend geluidje toen hij zei dat hij een momentje van onschuldigheid had. "Dat is dan ook wel een zeldzaam moment he?" plaagde ze hem. Ze liet haar vingers glijden over zijn gespierde schouders en hield haar hoofd schuin bij zijn woorden. "Echt?" vroeg ze hem verbaasd. "Van wat en waar?" Nieuwsgierig keek ze hem aan. "Alhoewel ik je neptunus leuk vind, vind ik nog steeds dat je eens wat anders moet kiezen" plaagde ze hem. "En dan kunnen we samen gaan, aangezien ik nog steeds mijne wil laten zetten" gaf ze toe. Ze had al een ideetje, maar ze zou het wel zeggen als ze er waren. Ivy gaapte kort en leunde op zijn borstkas. "Ik denk dat ik maar eens hun echo's steel dan, je weet hoe nieuwsgierig ik ben" gaf ze toe. Ze ging wat beter gaan liggen toen ze het begindeuntje hoorde van de film en kroop onder zijn arm. "Jongens zijn ook leuk tho, dan kan jij gaan voetballen" gaf ze toe. En dat zou enorm schattig zijn. Ivy glimlachte en knikte. Nog niet direct, maar wel binnen een jaar ofzo. Maar ze wou zelf ook heel graag kinderen. Ivy leunde met haar kin op het kussen en keek naar het beeldscherm.

Account verwijderd

schreef:
'Waarom?' vroeg hij, enigszins verbaasd. Het was hem nooit opgevallen dat ze zich zorgen maakte nadat hij weer eens in gedachten verzonken was. Ze hoefde zich er ook niet druk over te maken, want zijn gedachten waren nooit negatief naar haar toe. Hij wreef met zijn hand door zijn ogen en hield zijn hoofd schuin terwijl hij naar haar luisterde. Hij wist dat ze gelijk had, maar dat was niet waar het om draaide. Hij glimlachte. Ivy deed haar best om hem ervan te overtuigen dat hij goed was, net zoals hij haar ervan overtuigde dat zij goed was.
'Ik voel me niet slecht. Ik zeg alleen dat ik nooit was geworden wie ik nu ben als ik jou niet had.' Zonder haar was hij anders geweest, dat wist hij zeker. De afgelopen twee maanden was hij al anders geweest. Hij was beter met haar dan zonder haar en hij vond het niet erg dat toe te geven.
Ivy had een hekel aan Claire, dat was duidelijk. Elke keer dat ze haar naam noemde, vertrok haar gezicht een beetje. Hij kon niet zeggen dat dat voor hem anders was. Vanaf het moment dat hij aan haar ontkomen was, had hij al een gruwelijke hekel aan haar gehad. Hij had aan niemand zo'n hekel als aan haar. Hij bestudeerde Ivy en een bijna opgeluchte zucht gleed over zijn lippen toen ze deels bovenop hem kroop. Hij liet zijn armen om haar middel glijden en verborg zijn gezicht in haar hals. Hij vond het fijn om met Ivy te knuffelen, het kalmeerde hem. Hij knikte toen ze zei dat het een zeldzaam moment was. Meestal had hij dat soort dingen meteen door. Hij drukte een kusje tegen haar hals en ging toen weer zo liggen dat hij haar aan kon kijken. Hij had er best een tijd over nagedacht.
'Ik wil graag dat jij dat beslist,' gaf hij toe. Hij streelde langs de rand van haar haren en knikt toen ze zei dat ze samen konden gaan. Dat vond hij wel wat. Hij wist niet dat ze nog een tatoeage wilde zetten, maar hij zou zeker niet klagen.
'Ik heb een tatoeage voor mij, een voor Adelaide en ik wil ook een tatoeage voor jou.' Het zou niet eerlijk zijn om haar geen plek op haar lichaam te geven. Ze was net zo belangrijk, misschien zelfs nog belangrijker, als hijzelf en Adelaide. Hij keek een beetje afwachtend naar haar. Hij had het bedacht, maar zij moest natuurlijk akkoord gaan. Hij glimlachte even, Ivy was ontzettend nieuwsgierig. Met haar gave kon ze de echo's zo stelen, maar hij wist heus wel dat ze dat niet echt zou doen.
'Ik vind jongens ook leuk, maar ik wil graag een kleine Ivy.' Een kleine Ivy zou zo veel leuker zijn dan een kleine hij. Hij wist nu al dat hij dol op haar zou zijn. Ook op een zoon, maar een meisje leek hem gewoon leuker.

Account verwijderd

schreef:
"Wel soms kijk je wel heel erg geconcentreerd en reageer je niet als ik je naam zeg" lachte ze. Ze dacht toen dat hij ziek was of zich niet goed voelde, maar eigenlijk was hij gewoon enorm in gedachten verzonken. Ze glimlachte toen hij met zijn hand door zijn ogen veegde en ze leunde met haar kin op zijn schouder, waarna ze plagerig even sabbelde op zijn oorlel. Ze glimlachte en knikte toen. "Het is lief.." gaf ze toe. "Waar zou ik zelfs geindigd zijn als jij er niet was geweest?" Ivy fronste bij de gedachte. Ze zou geen leven hebben gehad. Ivy gaapte opnieuw en befroef haar gezicht weer in een hoofdkussen. Het was wonderbaarlijk hoe goed het bed voelde, ze was bijna direct in slaap gevallen en ze had nog nooit zo goed geslapen. En stiekem had ze nu al weer zin om te slapen. Ivy lachte om zijn opgeluchte zucht en wiebelde kort toen zijn lippen tegen haar hals aan kietelden. Ze bleven kort zo liggen, totdat Oliver weer een kusje op haar hals drukte en haar weer aankeek. Ze keek hem verbaasd aan en haar blauwe ogen sperden zich wat verbaasd open terwijl ze sprakeloos naar haarzelf wees. "Ik?" Verward keek ze hem aan en hield haar hoofd schuin. "Ben je het zeker?" vroeg ze hem met een bestuderende blik. "I mean...de andere twee heb je zelf gekozen, en ik ben bang dat als ik hem kies hij niet zo belangrijk is voor je" Ze haalde een hand door haar haren en hield haar hoofd bedachtzaam schuin. Ze wou zijn tatoeages niet voor hem verpesten. Ze leunde op haar hand en knikte toen aarzelend. "Okey, maar laat me er wel nog even over nadenken he?" Ivy glimlachte en trok een wenkbrauw op en lachte om zijn woorden. "Hoe weet je dat ik niet rotvervelend was als kind?" grapte ze. Ze keek nieuwsgierig naar het beeld van de laptop. "Ha, het lijkt alsof hij ook een gave heeft" mompelde ze kort.

Account verwijderd

schreef:
Waarschijnlijk keek hij een beetje verbaasd naar haar toen ze opmerkte dat hij niet op zijn naam reageerde. Hij moest eerlijk bekennen dat hij dat nooit door had gehad. Hij wist wel dat hij best diep in zijn gedachten kon verzinken, maar niet dat hij dan niet meer op Ivy reageerde. Hij voelde zich er een beetje schuldig door.
'Je zou je geen zorgen moeten maken. Ik denk niet slecht en al helemaal niet over jou,' beloofde hij. Soms dacht hij alleen maar aan hoe gelukkig hij was met haar als hij in gedachten verzonk, dat was niets om je druk over te maken. Het was niet alsof hij echt heftige gedachtes had. Niet op een negatieve manier in elk geval.
'Heeft niemand je ooit verteld dat alle prikkels daar direct naar beneden gaan?' bromde hij toen ze aan zijn oor sabbelde. Kusjes in zijn nek kon hij prima aan, maar zijn oorlel was toch echt een ander verhaal. Al helemaal als het om Ivy ging. Ivy die zijn shirt droeg en daaronder lingerie droeg dat toch wel wat met hem deed.
'Als ik er niet was geweest, was je nu waarschijnlijk met een ander,' zei hij bedenkelijk. Ivy was mooi en vriendelijk, genoeg mannen die een poging zouden doen. Er zou er vast wel een bij zitten waar zij ook interesse in had. Misschien was hij ook wel bij een ander geweest. Hij was blij dat ze allebei niet bij een ander waren. Hij glimlachte even toen ze haar hoofd in het hoofdkussen begroef en hij gaapte terwijl zijn vingers over haar rug streelden. Met een glimlach keek hij haar aan toen ze hem verward aankeek. Het was geen overhaaste beslissingen. Hij knikte toen ze vroeg of hij zeker was en hij luisterde naar de woorden die daarna kwamen.
'Misschien is het juist wel belangrijker voor me als jij kiest,' sprak hij haar tegen. Allebei zijn tatoeages had hij overhaast gezet en hij moest toegeven dat hij dingen anders zou doen als hij nog eens mocht kiezen. Hij knikte, ze had alle tijd. Het was niet alsof ze nu meteen een shop op moesten gaan zoeken, ze hadden de rest van hun leven nog. Hij streelde weer over haar rug en lachte zachtjes.
'Omdat jij dat nooit zou kunnen zijn.' Hij drukte een kusje tegen haar lippen en keek naar de laptop. Hij mompelde instemmend en gaapte toen. In elk geval kon hij niet zeggen dat hij in slaap zou vallen omdat de film hem verveelde, actie was er genoeg.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn verbaasde blik en haalde haar schouders op. "Ik vind het heus niet zo erg, kijk niet zo" zei ze vlug. Het stelde niet veel door. Hij keek naar haar met zijn schuldige, ik spijt me blik. En dat hoefde heus niet. Ivy knikte even glimlachend en rolde even op het bed zodat ze wat beter lag. Ivy haar wangen schoten rood om zijn woorden en ze liet zijn oorlel los met een lach. "Wacht, wat?" Ze keek hem stomverbaasd aan. "Heb ik nu een zwakke plek gevonden?" Verbaasd keek ze hem aan en een grijns verscheen op haar gezicht. Ze glimlachte bijna duivels en drukte nog een kusje op zijn oorlel. "Dat weet ik nu ook" voegde ze er glimlachend aan toe. Ze had het niet verwacht, was het echt zo? Ha, handig om te weten. Ivy fronste bij zijn woorden en schudde haar hoofd. Ze wist het niet zeker, door Olivers karakter voelde ze zich niet barreslecht door Oliver, zoals ze had gedaan voordat ze samen met hem was. Ze wist niet zeker of iemand anders dat kon doen bij haar. Maar ze wou het ook niet weten, ze was blij dat ze samen waren. Ivy keek even over haar schouder toen hij haar rug streelde met zijn vingers en ging weer wat rechter zitten om hem aan te kijken. Ze hield haar hoofd schuin en knikte. "Misschien wel, misschien niet, ik denk wel even na over een paar ideetjes" zei ze met een glimlachje. Ze drukte haar lippen wat langer op de zijne. "Maar ik wil alleen een idee voor jou bedenken, als jij dat ook voor mij doet, dat is de deal" zei Ivy met een glimlachje. Ze wou ook graag dat hij iets vond voor haar, het zou veel betekenen. Ah, nu snapte ze waarom hij zo graag wou dat ze een tatoeage koos voor hem, het betekende meer. Je moest elkaar vertrouwen. Ivy keek hem vragend aan. Ivy maakte een geluidje toen hij zei dat ze nooit vervelend zou kunnen zijn. "Nou..." Ze bedacht haar en schudde lachend haar hoofd. Ze had niet eens woorden om te protesteren. Ivy kroop weer in zijn armen.

Account verwijderd

schreef:
'Maar waarom maak je je dan zorgen?' vroeg hij. Hij was er niet helemaal bij, maar wat zorgde ervoor dat zij zich er zorgen over maakte? Dacht ze dat hij zich over haar bedacht? Hij streelde haar wang en drukte een kusje tegen haar lippen. Het was nergens voor nodig. Hij schoot in de lach toen ze zijn oor losliet en hem met rode wangen aankeek. Het was schattig dat haar wangen zo vaak rood kleurden. Hij bestudeerde haar, om erachter te komen dat Ivy geen flauw benul had. Schattig. Over het algemeen was dat toch al wel bekend? Het was niet alleen bij hem zo, maar ook bij vele andere mannen. Waarom wist hij dan weer niet.
'Iedereen heeft zwakke plekken,' lachte hij. Er was niemand die geen zwakke plek had. Zij was al zijn grootste zwakke plek, hoewel hij betwijfelde of dat ze dat wist. Hij kreunde even toen ze hem met een bijna duivelse glimlach aankeek, hij wist al wat er nu ging komen. Nu zou Ivy er gebruik van gaan maken. Hij schudde zijn hoofd en lachte, hij dacht dat ze dat al wel wist. Er lagen gewoon een hoop zenuwen in of zo.
'Niet dat je het ooit nodig zal hebben om me te overtuigen,' merkte hij op. Ze hoefde het alleen maar te vragen en hij was al overtuigd. Hij drukte een kusje tegen haar schouder en bestudeerde haar toen. Met de film waren ze niet echt bezig, er was te veel te bespreken.
'Goed, ik bedenk wel een tatoeage voor jou,' besloot hij. Hij keek even naar haar, ze had nog zo veel plek voor tatoeages. Hij ook, maar bij vrouwen stonden tatoeages mooi op verschillende plekken, bij mannen waren dat minder plekken. Ze had alleen nog maar een tatoeage achter haar oor en tussen haar schouderbladen, nog genoeg plek dus. Terwijl hij daar over nadacht, kroop Ivy weer in zijn armen. Hij sloeg zijn armen even stevig om haar heen, maar liet haar vervolgens weer los, waarna hij zichzelf een beetje overeind duwde en hij ging verzitten. Hij raakte kort het overhemd aan dat ze droeg en glimlachte toen.
'Dat moet even uit. Ik wil kijken waar je tatoeage mooi zou staan.' Hij glimlachte triomfantelijk naar haar. Ergens vond hij het wel een eer dat ze hem ermee vertrouwde, dat ze het goed vond dat hij een tatoeage uitzocht. Hij liet zijn vingers over haar benen lopen terwijl hij wachtte tot ze het overhemd uitgetrokken had. Hij moest misschien ook maar meteen bedenken wat hij mooi vond. Of wat zij mooi vond? Hij fronste.
'Wil je een tatoeage die jij mooi vindt of die ik mooi vind?' vroeg hij. Hij wilde graag een tatoeage die zij mooi vond, maar misschien wilde zij dat juist wel niet.

Account verwijderd

schreef:
Ivy dacht kort na en schudde haar hoofd aarzelend. Ze wist het niet precies. "Ik ben gewoon bang dat je je nog bedenkt" gaf ze toe. Ze haalde kort haar schouders op. "Ik wil gewoon niet dat het tussen ons zo loopt zoals tussen Ryan en Raven, dat we naarmate de tijd niet meer van elkaar houden" gaf ze zachtjes toe. "En ik weet dat de kans klein is...maar toch maak ik me een kmein beetje zorgen...maar een klein beetje" gaf ze eerlijk toe. Het was Oliver, ze kon hem zeggen wat haar dwarslag en ze zou hem niet veroordelen. Ivy maakte een klagend geluidje en schudde haar hoofd. Had ze weer eens iets bijgeleerd. Ivy grinnikte toen hij begon over het feit dat iedereen zwakke plekken had. Bij haar was dat zowat elke aanraking van hem. En zijn puppyogen. Maar dat was ook zijn zwakte. Ivy lachte toen hij zacht kreunde. Oh ja, hij had wel door dat ze dat tegen hem zou gebruiken. Ze hield haar hoofd vrolijk schuin en lachte om zijn woorden, waarna haar hand kort naar zijn riem gleed. "Als ik je nu vroeg om seks te hebben, zou je dan meteen ja zeggen?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ivy glimlachte toen hij een kusje duwde tegen haar schouder, waar een deel van het hemd was van gegleden. Nadeel als je vriend toch wel een stuk groter was. Ivy glimlachte toen hij zei dat hij een tatoeage voor haar zou bedenken. Ze vond het fijn dat ze weer eens een nieuwe deal hadden. Een tatoeage voor een tatoeage. Ivy fronste toen hij haar losliet en ze schudde lachend haar hoofd terwijl ze een knoopje opendeed. "Ik erger me zo aan deze knoopjes, het gaat zo traag" gaf ze toe met een grijns. Ze trok haar benen op toen hij die kietelde met zijn vingers en trok het hemd over haar schouder. "Wil je dat ik rechtsta?" Grapte ze terwijl ze rechtstond en een rondje voor haar draaide. Ivy fronste bij zijn woorden. "Ik wil dat jij het mooi vindt, en ik" Ze vond het nogal een bizarre vraag. Zou hij echt een tatoeage kiezen die hij niet mooi vond. Ze hoopte maar van niet. Tuurlijk wou ze graag een mooie tatoeage. Ze vertrouwde hem erop dat hij een goede koos.

Account verwijderd

schreef:
Hij luisterde aandachtig naar haar en onderbrak haar niet terwijl ze sprak. Als ze zich zorgen maakte, wilde hij het graag weten. Ten slotte was hij de enige die er iets aan kon doen, niemand anders. Hij streek met de toppen van zijn vingers door haar haren terwijl hij nadacht. Ze zou haar onzekerheid waarschijnlijk nooit verliezen, dat wist hij wel. Waarschijnlijk zou ze bang zijn dat hij haar niet meer mooi vond als ze een kind gekregen had en waarschijnlijk zou ze ook bang zijn dat hij haar niet meer mooi vond naarmate ze ouder werden. Hij schudde met een glimlach zijn hoofd.
'Ik zal me niet bedenken, Iv. Ik zou je niet gevraagd hebben met me te trouwen als ik niet zeker wist dat ik voor de rest van mijn leven van je zou houden en bij je zou willen zijn. Want dat wil ik wel, Iv. Ik wil graag de rest van mijn leven bij jou doorbrengen en ik zal de rest van mijn leven van je houden.' Hij was er zeker over, daar twijfelde hij niet over. Hij had gemerkt hoe het was om zonder haar te leven en het was niet iets wat hij nog eens mee zou willen maken. Hij zou de rest van zijn leven bij Ivy blijven en hij zou van haar houden. Niet zoals Ryan en Raven van elkaar gehouden hadden, dat was anders. Hij hield van Ivy op een manier die niet voorbij zou gaan. Hij glimlachte toen Ivy hem vrolijk aankeek en ze haar hand naar zijn riem liet glijden.
'Ja,' zei hij. Hij zou er nog geen seconde over twijfelen. Hij dacht dat ze wel wist dat vragen al genoeg was. Vrouwen waren minder direct, dat wist hij wel, maar het zou toch handiger zijn als ze directer waren. Haar subtiele hints pakte hij vaak niet op. Hij bestudeerde haar en lachte om haar gepruts met de knoopjes. Het was geen nadeel als je het overhemd aan wilde houden, maar wel als dat niet het geval was. Ze duwde het overhemd over haar schouders en hij bekeek haar. Oh ja. Hij was heel even vergeten dat ze dat eronder droeg. Haar batman ondergoed had het makkelijker voor hem gemaakt om op een serieuze manier naar een plek voor een tatoeage te kijken. Hij ging zitten en trok haar zacht naar hem toe, waarna hij zijn vingers even op haar benen legde en hij fronste. Ze kon een tatoeage op haar bovenbeen zetten, maar dat was waarschijnlijk niet zijn favoriete plaats. De toppen van zijn vingers gleden naar boven en zijn blik volgde zijn vingers nauwlettend. Zijn vingers raakten de onderkant van haar bh, waarna hij even glimlachte. Daar vond hij het wel mooi. Hij vervolgde zijn weg naar haar ribben en vervolgens haar polsen, waarna hij omhoog keek om haar aan te kunnen kijken.
'Het is moeilijk voor mij om me te concentreren als je dit draagt,' gaf hij toe. Hij vond het moeilijk om er niet naar te kijken en zijn vingers te volgen die langzaam over haar lichaam gleden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy volgde zijn bewegingen en keek naar zijn gezicht terwijl ze sprak. Ze glimlachte lichtjes terug en keek hem aan, waarna ze knikte bij zijn woorden. Ivy sloeg haar armen om zijn nek heen en drukte haar lippen zachtjes op de zijne. "Oké" zei ze met een glimlachje. Als hij het zo zei, had ze wel vertrouwen in hem, niet dat ze anders geen vertrouwen in hem had. Maar als ze het eens hoorde, dan stelde dat haar weer eens gerust. "Ik wil ook de rest van mijn leven met jou doorbrengen Oliver" zei ze met een glimlach, waarna ze nog een kusje op zijn lippen drukte. "Ik probeer me geen zorgen meer te maken" zei ze hem eerlijk. Het bizarre was dat ze vroeger nog onzekerder was geweest, en dat door Olivers komst alleen al het ristiger was geworden in haar leven, stabieler. Ivy gaapte kort en lachte toen hij niets eens twijfelde. "Aha" mompelde ze grijnzend. "Miqqchien moet ik inderdaad eens wat minder subtieler zijn dan" lachte Ivy. Maar ze vond het wel fijn om subtiel te zijn, en ook om direct te zijn. Wat afwisseling was perfect voor hen. Ivy gromde toen hij lachte om haar gepruts. Zij kon er niet aan doen dat het zo onhandig was. Ze gaf hem de schuld. I.vy glimlachte toen hij haar zacht naar hem toetrok en haar met een frons bekeek. Ze volgde met haar ogen hoe hij haar hele lichaam bestudeerde, op zoek naar een plekje om de tatoeage te zetten. Ze deprukte even een kus op zijn hals en keek hem glimlachend aan. Ze was nieuwsgierig naar wat hij mooi vond. Ivy glimlachte toen hij de onderkant van haar beha aanraakte en lachte om zijn woorden. "He, jij wou het perse nu doen, en jij was degene die zei dat ik mijn hemd moest afdoen" voegde ze er geamuseerd aan toe. Ze keek hem glimlachend aan. Zij had er deze keer niet veel mee te maken. Ivy keek op de klok en gaapte. "Ik denk dat ik dan maar eens moet koken" Ze hadden laat ontbijt gehad en het was nu al bijna twaalf uur.

Account verwijderd

schreef:
Ze hadden allebei hun onzekerheden, maar zij had er een hoop meer dan hij. Hij maakte zich minder druk en was over het algemeen rustiger dan zij was. Hij kende Ivy al lang, hij wist dat ze vroeger nog onzekerder geweest was dan nu, maar ze zou waarschijnlijk altijd onzeker blijven. Hij kuste haar lippen toen ze haar lippen zachtjes tegen de zijne duwde en hij glimlachte toen ze zei dat ze de rest van haar leven ook bij hem wilde doorbrengen. Zo lang ze dat zouden blijven willen, zou er niets misgaan. Hij knikte en drukte een kus tegen haar wang. Ze hoefde zich geen zorgen te maken, hij zou bij haar blijven. Hij was bij niemand zo graag als bij haar.
'Aha,' herhaalde hij lachend. De grijns op haar gezicht maakte het komisch, alsof ze weer eens iets nieuws geleerd had dat haar wel beviel. Hij knikte toen ze zei dat ze eens wat minder subtiel moest zijn. Haar subtiliteit was lief, maar vaak pikte hij haar signalen gewoon niet op.
'Het maakt het allemaal wel een stuk gemakkelijker,' gaf hij met een grijns toe. Ze konden de hele subtiele fase dan gewoon overslaan en doorgaan met wat ze eigenlijk wilden. Hij was er directer in dan zij, maar ook hij vroeg het vaak niet zo direct. Hij zou het wel leuk vinden.
Ivy gromde en hij lachte zachtjes. Hij drukte een kusje tegen haar buik en gaf toen maar op, er waren zo veel verschillende plekken waar het mooi zou staan. Hij keek op toen ze begon te praten.
'Ik kan toch niet kijken als je iets aan hebt?' protesteerde hij. Hij sloeg zijn armen om haar benen terwijl hij omhoog keek. Als ze zijn overhemd droeg, bleef er een hoop verborgen. Hij volgde haar blik naar de klok en keek toen enigszins verbaasd naar haar op.
'We hebben anderhalf uur geleden gegeten, waarom zou je nu al gaan koken?' vroeg hij. Nu het eten niet langer voorgeschreven stond, moesten ze nog even uitzoeken hoe het vanaf nu zou gaan. Hij kon zich niet herinneren dat zijn moeder ooit voor hem gekookt had in de middag en al helemaal niet zo vroeg, maar misschien waren haar gebruiken anders dan de zijne. Hij vond het wel leuk om haar te zien koken, maar hij wist niet of hij nu alweer zou kunnen eten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld