Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

[RPG] The Wheel Of Time - VOL!

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Damon was echt een idioot ja. Hij lette nog op Gabe en zag waar hij naar toe ging terwijl hij zijn goud in ontvangst kreeg. ''Denk je dat je hier wat aan hebt?'' Hij gaf Gabe een zakje met goud. ''Wat voor soorten hebben we eigenlijk allemaal nodig?'' Damon pakte zijn tas op dat nu een heel stuk lichter was. Het enige wat hij nu nog had waren spullen om wapens te verzorgen en een zak met goud.

Wanneer Syrenne en Jordan over de daken renden wisten ze niet welke kant ze op moesten om ze te ontlopen. Eenmaal achter hen rende al een stel groepen achter hen aan. ''Shit wat nu?'' Ze keek Jordan aan. Wat moest ze doen? Als ze alleen was had ze al deze mensen al uitgeschakeld, maar Syrenne was juist bezorgd om Jordan. Ze zou eerder een trauma oplopen gezien ze nog jong was en nog nooit een echte moord had gezien. Dit was juist niet normaal voor Syrenne om zorgen te maken om een ander, maar nu was het noodzakelijk. ''Jordan, vergeef me.'' Ze had al een idee, maar kon het niet vlug aan haar uitleggen. Het enige wat ze deed was dat ze Jordan op een balkon duwde die uit het zicht was. ''Blijf hier! Als ik over 20 minuten er nog niet ben ga dan opzoek naar de anderen.'' Syrenne gebruikte zichzelf toch weer als decor en rende een totaal andere kant op.
''Waar is de ander?'' Schreeuwde een soldaat, maar voordat hij rond kon kijken gooide Syrenne een steentje dat ze had opgeraapt. ''Hier zo kale idioot!'' Ze zwaaide nog uitdagend naar hem en sprong op en neer. ''Zoek je mij? Kom me maar halen!'' Ze rende een andere dak op waar juist nog een verdieping was, daardoor stond er hier een hoge muur, maar niet te hoog om erover heen te klimmen. Om nog indruk te maken keek ze nog om.
''Ze zit in de val pak haar!'' Zei een man die naar haar wenkte. Syrenne lachte en rende tegen de muur op waarna ze haar lichaam uitstrekte en sprong. Haar hand had net de richel vast en ze probeerde zichzelf op te halen. Met een beweging stond ze op de muur. ''Adios idiotica!'' Ze zwaaide met haar hand en rende terug naar de plek waar ze Jordan had gedropt in de hoop dat ze niet was ontdekt.

Jordan viel een andere kant en kwam gelukkig niet hard neer. Waar ze landde was het balkon van iemand die ze niet kende. Voordat ze kon gillen rende er allerlei soldaten rond, maar zagen haar net niet. De adrenaline dat zich ophoopte zakte weer weg en haar handen trilden van angst. Dit had ze nog nooit in haar leven meegemaakt. Sinds ze deze mensen was tegengekomen veranderde alles voor haar. Het enige wat ze nu kon doen was verstoppen in een hoekje, uit het zicht van andere mensen. Stilletjes stond ze te bidden om hulp.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Selina:
"Dan vertrekken we beter nu.'' Zei ik tegen Anna en er zeker van dat ze volgde ging ik naar beneden , de deur uit. ''We kunnen best te voet gaan, dat hoor je minder snel dan het hoefgetrappel van mijn paard.'' Zei ik nu en nam een plannetje dat ik nog snel overgetekend had en we vertrokken naar de plek. Ik moest toegeven dat ik bang was, wat als Shai'tan dit had opgezet? Wat als zijn mensen daar waren in plaats van de geleiders? Ik besloot voor mezelf dat het echt wel beter was dat ik het er op waagde, of er nu mensen van Shai'tan waren of niet.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik knikte, en volgde haar zonder ook maar enige aarzeling. Ik was bang. Bang dat we in de val waren gelokt. Wat ik maar niet hoopte. Ik dacht na. Hoe moesten we, als we de andere geleiders vonden verder. Wat moesten we dan doen? Ik had geen idee. Zoveel vragen spookten door mijn hoofd, en ik had maar weinig antwoorden. Ik keek op de plattegrond en vergeleek de plek waar we liepen met die op de plattegrond. Tot nu toe klopte het dus nog. Maar we moesten nog best een aardig eind lopen. "Enig idee wat we moeten doen als we er zijn?" Vroeg ik aan Selina. Ik zelf had geen enkel idee hoe het als we er waren verder moest.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen Anna vroeg wat we moesten doen als we er waren stopte ik toch even. ''Ik weet het niet, wachten als er nog niemand is, maar best wel verscholen. Als het een valstrik is hebben ze ten minste niet zo snel door dat we er zijn.'' Zei ik nu en keek naar haar. Toen liep ik weer verder. Wat als Elfje niemand gevonden had? Och, ik moest ophouden met die wangedachten. Plots merkte ik een zijweg op die korter leek te zijn waardoor we er sneller zouden kunnen zijn. ''Zullen we hier langs gaan, het zou korter moeten zijn.'' Zei ik en keek naar Anna in afwachting van een antwoord.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"Ik weet niet." Zei ik. En op datzelfde moment kon ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan. "Ik twijfel. Wat als ze ons zien, en wat als we nietuitkomen wasr we moeten zijn." Ik haatte mezelf zo vreselijk hard om het getwijfel. Dat was echt gewoon niet meer leuk.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
''Je hebt gelijk.'' Zei ik toen ze zei dat dat beter niet kon. Het kon ook een valstrik zijn en ik had zo het nare voorgevoel dat ook al zouden alle geleiders er zijn er toch nog iets goed mis zou zijn, maar ik was altijd al paranoia dus hoopte ik maar dat mijn voorgevoel fout was, zoals zo vaak. Ik knikte naar Anna en vervolgde de eerste weg. We waren al bijna over de helft toen ik een witte uil zag vliegen en een witte wolf zag lopen en ik wees er naar zodat Anna het ook zag. Het waren Elfje en de uil.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"Wat nu?" Vroeg ik. Toen ze me op de uil en de wolf wees. Ik had een raar voorgevoel, maar waarom of hoe of wat wist ik niet. Ik zuchtte en liep langzaam door. Mijn gedachten op een rijtje proberen te zetten, wat natuurlijk weer niet lukte. Ik keek even naar Selina. In de hoop dat die iets wist want ik wist het niet.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik floot op Elfje en Elfje hief haar hoofd op en keek naar ons, meteen rendde ze naar ons. Ik zag aan de band om haar hals dat iemand het briefje er had afgenomen. ''Anna stop even, ik denk niet dat veel geleiders het gezien hebben, hooguit 1 iemand.'' Zei ik zo stil mogelijk en werd nu echt bezorgd. Dit was waarschijnlijk niet goed. ''Zou je weet wel wie het gezien hebben?'' Vroeg ik doelende op Shai'tan. Ik hoopte zo dat dat niet zo was maar ze twijfelde. Er was geen twijfel mogelijk dat ze de anderen moesten weten te vinden, zo snel mogelijk.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
"Ik weet het niet. Echt niet, maar het is inderdaad niet al te best." Zei ik zacht. Ik zou niet weten wat we nu konden doen. We moesten de anderen vinden, maar ik had werkelijk waar geen idee waar die zich bevonden. Ik zuchtte even en probeerde alles op een rijtje te zetten.

(zullen we nu ff de anderen tijd geven om te schrijven.)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Natuurlijk moest hij voor hij de mijnen betrad en de confrontatie aanging met de andere geleiders wel iets doen aan zijn outfit. De verassing zou er helemaal af zijn wanneer hij in een uniform van Shai'Tan voor hen stond. Gelukkig was het niet al te ver lopen voor hij een stad bereikte. Geld was ook helemaal geen probleem. Als soldaat had hij daar altijd genoeg van op zak en anders kon hij gewoon mensen dwingen het af te geven. Eerst wou hij nog te paard gaan, maar dan zou hij te veel opvallen en ook al stond hij wel eens graag in de schijnwerpers. Nu was niet het geschikte moment. Tot zijn verbazing was er in de stad zelf al enige ophef. Wel dat was alleen maar in zijn voordeel. Wanneer de stadswachters bezig waren met het achternalopen van een of andere crimineel hadden ze geen aandacht voor de folteraar die totaal niet was waar hij mocht zijn.
Hij ging de eerste de beste klerenwinkel binnen en kocht daar een paar simpele kledingstukken die hij meteen aandeed. Al snel miste hij zijn uniform en de uitstraling die het met zich meebracht. De laatste jaren had hij niets anders gedragen uiteindelijk waren het voor hem niet alleen kleren geweest, maar ook een symbool dat hij ergens bij hoorde. Met tegenzin stopte hij ze weg in zijn rugzak en ging verder op pad. Hij had geen tijd te verliezen en zette zijn reis verder.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe liep verder over de markt, hij keek ondertussen rond terwijl hij naar Damon luisterde. 'Ik weet het niet, ik denk dat we een hele hoop kunnen gebruiken. ' Hij pakte het goud aan en liep snel naar een kraampje toe waar dingen tussen lagen die ze sowieso konden gebruiken. Hij keek even rond. 'Het is niet handig om zoveel in te slaan dat we het nauwelijks kunnen dragen, maar een goede voorraad bij ons hebben is ook niet verkeerd.' mompelde hij. Hij keek even opzij naar Damon. "Denk je dat Syrenne enzo er niet al zijn? Of zullen ze problemen hebben?' hij had zo het gevoel dat er iets niet helemaal lekker zat. Hij keek een beetje onrustig naar de marktverkoper die duidelijk hun gesprek probeerde af te luisteren en hij moest toegeven dat hij de stad helemaal zat begon te worden. 'We moeten zo snel mogelijk weg uit deze stad.' zei hij geïrriteerd.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Syrenne en Jordan renden op de daken in de hoop dat ze niet meer achterna gevolgd werden, maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. De adrenaline gierde door Jordans lijf, terwijl Syrenne haar steeds meetrok. Jordan keek naar Syrenne die haar hand vast had. Ze was zo rustig alsof ze dit eerder en vaker had gedaan. Op een bepaald moment sprongen ze op een lagere dak dat uitkwam bij de grote markt. Rustig probeerde ze zich te mengen tussen alle mensen die er waren en liepen ze onopvallend door alsof er niets aan de hand was. Je kon de wachters over de daken horen rennen en de verkeerde kant opgingen. Het was hun dit keer wel weer gelukt om te ontsnappen, maar of het de volgende keer zou lukken was de vraag. Nu konden ze beter focussen op alle benodigde spullen.
Na een tijdje hadden de twee volle tassen en liepen ze richting Ariela's Tavern. Syrenne hielp Jordan door een paar spullen bij haar te droppen om het voor Jordan lichter te maken.
''Zo is het wel een stuk beter of niet?'' Syrenne klonk deze keer vriendelijk en liep vooruit. Met twee handen in achter haar nek strekte ze zich uit en keek ze naar boven. De zon ging al onder en er scheen een lichte gouden oranje hemel boven hen. ''Het is zo mooi vindt je ook niet? Het laat me denken aan vroeger.'' Met een draai keek ze naar Jordan die knikte. Ze maakte zich blijkbaar bezorgt dat ze alle anderen in gevaar bracht, maar daar kon ze niets aan doen.
''Heei gaat het? Als je bezorgt maakt moet je dat maar niet doen. Ik raak er al wel gewend aan om bijna dood te gaan.'' Syrenne probeerde Jordan wat blijer te maken totdat haar ogen op twee personen vielen, Damon en Gabriël.
De twee jongens stonden bij een man die duidelijk een persoon was die mensen kon oplichten. Ze had eerder van hem gehoord en ze kon mensen niet uitstaan die zo waren als hem. Syrenne pakte een dolk en keek naar Jordan.
''Ga jij even naar Damon en dat ding genaamd Gabriël? Ik kom zo wel aan, geen zorgen het is niet zo'n lange stuk en ik houd je in de gaten.''
Jordan keek naar Syrenne en zag al wat ze ging doen. Jordan probeerde haar nog te stoppen, maar was te laat om er iets van te zeggen. Nu kon ze beter naar Damon en Gabriel lopen, terwijl ze Syrenne achter de kraam zag lopen. Jordan sloot zich maar aan en gaf de twee jongens een kleine duwtje dat ze in de richting achter de verkoper moesten kijken.
Het leek wel alsof Syrenne een monster was, maar onopvallend knuffelde ze de verkoper. Nou, het leek tenminste op een knuffel, maar alleen Jordan, Gabriël en Damon kon de dolk van Syrenne zien dat bij zijn nek stond.
''Zo we zien elkaar weer eens hé Terish?'' Syrenne lachte. ''Een verkeerde beweging en je weet wat je te wachten staat. Dus je doet nu wat ik je zegt en je volgt mijn bevelen braaf op.'' Haar ogen leken wel te gloeien dat zelfs Jordan de rillingen voelde. Daarnet klonk ze wel zorgzaam, maar nu leek ze meer een koudbloedige beest. Wat was er nou in haar verleden gebeurd?
''Je geeft ons nu een deel van je beste medicijnen en dan is je schuld bij mij afgelost.'' Haar stem klonk koud en rustig. De man wees naar een zakje met pillen. Het waren erg zeldzame pillen die tegen de meeste vergiffen hielp.
''Dank je Terish.'' Syrenne pakte de medicijnen en haalde er vier uit van de twintig die hij had. Ze nam er niet teveel mee, want de man moest ook wat kunnen verkopen. Wat ze nu deed was dat ze een kleine haarspeld in een bepaalde drukpunt zetten zodat hij in slaap ging.
''Zo leuk jullie hier weer te zien. Plannen zijn veranderd, want ik merk dat we het hier al steeds leuker beginnen te vinden. Ik weet niet of jullie hier nog een paar zaken willen doen, maar Jordan en ik waren aangevallen nadat jullie waren vertrokken. Uit de veiligheid van Jordan stel ik voor om nu te gaan vertrekken.''
_______________
Veel lees plezier ehehehe...

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe keek naar het kraampje en bestudeerde ondertussen de man, die wilde duidelijk een te hoge prijs vragen. Gabe deed alsof hij zijn woorden niet hoorde en pakte iets op van de tafel om te bestuderen of het wel degelijk écht was wat hij verkocht. Voor hij het doorhad stond Jordan achter hen, hij wilde iets zeggen maar iets anders trok zijn aandacht. Hij zag Syrenne bij de man staan en hij rolde met z'n ogen, wat was ze toch een verschrikkelijke dramaqueen, en nog arrogant ook, dat ze dacht altijd alles maar even op te lossen. Alsof hijzelf dom was, bovendien lukte het haar niet altijd te ontsnappen, dat had hij ook wel gemerkt. Hij keek nogal geïrriteerd naar de man en naar Syrenne, en hij keek gewoon rustig verder naar de dingen op tafel die hij verder ook wilde hebben. Hij pakte uiteindelijk wat dingen en legde het goud er voor neer wat een normale redelijke prijs was en deed het in zijn schoudertas terwijl hij luisterde naar wat Syrenne te zeggen had. Hij keek van haar naar Jordan en weer terug, uiteraard waren ze weer aangevallen. Dat verbaasde hem helemaal niks want die Syrenne leek alleen maar gevaar aan te trekken, hij ging er echter niet op in omdat hij zelf stiekem ook heel graag uit de stad wegwilde.
Hij knikte dus enkel en zei verder niks over het voorval van net met die verkoper. 'Nou laten we dan maar gaan he.' zei hij koeltjes en hij gebaarde voor zich uit. "Gezien niemand mij verteld waar we heen moeten kan jij maar beter voorgaan. Is ook een stuk handiger want als ze je dan komen halen dan kunnen wij in elk geval nog wegrennen.' mompelde hij erachter aan. Hij deed z'n tas goed en stak z;n handen in z'n zakken. "Dacht je niet dat dat trouwens aandacht zou trekken? Die truc van jou bij dat kraampje?' vroeg hij en hij liep rustig door de straatjes heen, als ze nu zouden rennen zou dat alleen maar in hun nadeel werken. Hij keek af en toe naar Jordan omdat hij toch het gevoel had dat hij haar een beetje in de gaten moest houden.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Syrennes mondhoeken gingen even omhoog. ''Misschien is dat wel verstandig ja.'' Ze begon voorop te lopen zonder achterom te kijken. Als ze wist dat ze aangevallen zou worden kon ze het met een gemakkelijke beweging blokkeren. ''Niemand wilt dat de al zo mooie prins opgepakt wordt.'' Ze keek nog even naar Jordan of ze wel veilig was, maar verder besteedde ze geen aandacht aan de jongens. Ze wist dat beide prima voor hen zelf kon zorgen, dus waarom zou ze zich zorgen om die twee maken. Het enige wat voor haar telde was dat ze hen veilig door de mijnen kon begeleiden en dan weer konden opsplitsen waar ze al zo graag naar opkeek. Ze kon het echt niet meer lang volhouden om samen met dat ding genaamd Gabriël te reizen. De anderen daar in tegen vielen wel mee.

Tijdens het lopen was het alleen maar stil met een gespannen sfeer. Het maakte Jordan erg oncomfortabel met het lopen in deze groep. Was het wel een goede beslissing van haar of had ze nou een gevoel voor humor als dat een smid, huurling, geleider en normale mens de bar in zouden lopen.
Jordans voeten begonnen pijn te doen na het lang rennen op de daken en het dragen van een zware tas, maar ze bleef het volhouden omdat ze geen last wou zijn voor de anderen. Een ding wist ze zeker dat ze deze stilte wou verbreken, maar ze wist niet hoe. Wat zouden de anderen zeggen of over haar denken?

Syrenne liep in alle stilte voorop totdat haar ogen op een abnormale figuur viel. HEt was hier niet gebruikelijk om sluipschutters te staan. Hoe konden ze hen zo gemakkelijk vinden? Ze wist dat ze iedereen had afgeschud en deze poort werd niet beveiligd doordat iedereen aan de andere kant naar de geleider zocht. Ze stak haar arm uit haar mantel om de groep te laten stoppen.
''Wat is er?'', vroeg Jordan nog, maar Syrenne gaf een teken dat ze stil moesten zijn en wees naar een sluipschutter die zichzelf verplaatste. ''Sluipschutters'' fluisterde ze. Ze wist dat er nog maar één optie was wat niet bepaald de verfrissende uitgang was, de riolering en daar wou absoluut niemand erin. Alleen huurlingen gebruikten deze tactiek als het echt nodig was, als dit nu, maar aan de andere kant wou ze het ook expres doen speciaal voor Gabriël en als ze dat deed moest hij niet zeuren dat ze hem nog nooit naar een mooie plek had genomen. Alleen ze stopte om het idee uit te voeren, want Jordan was met haar. ''Blijf hier.'' Ze liet hen het steegje zien dat ze daar moesten wachten. ''Iemand hier die goed kan schieten?'' Maakte ze nog als een grapje en begon in het steegje op de muur te klimmen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe keek haar geïrriteerd na. 'Als jij nou éérst een logische uitleg geeft, en dan graag een met meer dan 2 woorden, voor je ons direct weer het dak op jaagt. Volgens mij zijn de problemen namelijk begonnen toen we jou tegenkwamen, en gezien je ons overal heen wilt sturen en ons telkens weer in de problemen weet te krijgen met alle sluipschutters en weet ik het die we tegenkomen. Lijkt het me dat we een verklaring verdienen voordat we weer een of ander dak op gaan.' siste hij. 'Het is altijd 'blijf hier' of 'wacht' en dan ben je alweer weg nog voor we een goed en redelijk woord uit je hebben gekregen. En de volgende stap is altijd dat er gewapende mannen op ons afrennen.' hij zag in de verte al iemand hun kant op kijken. 'Ja door daar heb je ze al.' hij legde zn hand op zijn zwaard. 'Wanneer zijn we eindelijk uit deze vervloekte stad weg?;'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld