Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Ft. TaylorSwift333

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven
Ze bleef daar maar staan, Steven aankijken. Wie was ze?
'Wat doe je hier eigenlijk?' Waarom? Hij had haar alleen een koffie bezorgd, meer niet. En hoewel Steven bezoek waardeerde, voelde hij zich niet helemaal prettig bij deze situatie.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Elaine voelde zich lichtelijk gekwetst dat hij haar dat zo vroeg. ''Weet ik niet, waarom ben ik hier? Blijkbaar herinner je je toch niet dat je gisteren vroeg of je me nog terug zag.'' Zei ik nu zuchtte ik en moest een traan verbijten. Zijn hand in de hare had gevoeld, maar nu vroeg ze zich of ze het zich gewoon niet had ingebeeld , of dat allemaal wel echt was gebeurd. Ze was gewoon gek geworden. ''Eerst vraag je of je me nog terug ziet en dan vraag je je af waarom ik hier ben?'' Zei ze nu ongelovig en een traan rolde over haar wang. Hier was ze dus al bang voor geweest, dat hij zich niets van haar zou herinneren en zij gekwetst zou achterblijven.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven
Steven haalde zijn wenkbrauwen op. Dat had hij inderdaad gezegd, waarom? Hij schrok toen er een traan over haar wang rolde. Het was niet de bedoeling geweest haar van streek te maken.
'Sorry,' zei Steven verontwaardigd. Hij vroeg zich nog steeds af wat ze hier gister deed, maar bedacht dat het een slecht moment was om dat te vragen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:

Elaine beet op haar lip toen hij sorry zei. Ze slikte even. Ze kon het moeilijk aan hem uitleggen want dan leek ze gek. ''Geeft niets. Het was gewoon een vergissing om naar hier te komen.'' Zei Elaine zacht, ze wilde niet weg maar hij leek haar niet echt hier te willen. ''Ik wilde alleen zien hoe het met je ging Steven.'' Zei ze en beet op haar lip toen ze zijn naam had uitgesproken. Hoorde ze zijn naam te kennen? Ze wist het even niet meer.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

En hoe precies wist ze zijn naam? En hoezo wilde ze weten hoe het met hem ging? Sinds wanneer wouden mensen weten hoe het met praktisch een vreemde ging?
'Nou, met mij gaat het..' Steven keek naar het buisje dat zijn arm inging, 'goed.' Zei hij toen en draaide zich even om.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Ze wist ook wel dat hij het waarschijnlijk raar vond dat ze zijn naam wist. Was er maar iets dat hem kon laten herinneren. Ze zuchtte en haar ogen vielen op een briefje. Zou ze het oprapen? Wat als hij het niet zag en ze dus gek leek. Het was het briefje van z'n moeder geweest. Wat lag het daar op de grond? Ze keek terug naar hem. Ze wist dat ze gek zou klinken als ze nu over Menno begon. ''Weet je wat er met Menno gebeurd is?'' Vroeg ze zacht en ging ergens in een stoel zitten. Ze durfde hem even niet aan te kijken. Ze dacht even terug aan Menno , hij was steeds snel weg gegaan.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven keek haar even aan. Menno.
'Ik, ik weet het niet,' hij wist het echt niet, het enige dat hij zich kon herrineren was dat Menno door de vlammen werd bedolven. Hij had vaag iets gehoord over zijn dood, maar had er voor de rest niet echt bij stil gestaan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:

Ze zuchtte even, ze had er niet over moeten beginnen. ''Sorry, ik moest er niet over beginnen.'' Zei ze met een zucht, nu leek ze vast wel gek. Ze hield van hem dus ja ze wilde bij hem zijn maar ze wilde niet dat hij nu echt dacht dat ze gek was. ''Denk er niet te veel aan, dat zou hij toch niet gewild hebben.'' Zei ze nu met een zucht. Zoiets zeiden mensen toch vaak dus dat zou niet te raar klinken. Ze keek even op en keek in zijn ogen. ''Je herinnert je echt niets anders over me dan die dag in het café hé?'' Vroeg ze met een zucht. Ze moest gewoon weten of hij zich niet ergens diep in zich iets over hen herinnerde ookal zou dat pas een wonder zijn.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven keek haar aan.
'Wat is er met hem gebeurd dan? Is hij..' Het was even stil. Uit haar woorden bleek wel dat hij overleden was. Hij wou er in ieder geval niet te veel woorden over vuil maken.
'Je herinnert je echt niets anders over me dan die dag in het café hé?' Steven keek haar raar aan. Zou ze hier geweest zijn ton hij in coma lag? Hoe lang? Wanneer? Hij schudde langzaam zijn hoofd.
'Zou ik me iets moeten herinneren?' Vroeg hij. De woorden kwamen er iets onvriendelijker uit dat hij bedoelde. 'Ik bedoel.. Kun je me vertellen waarom je hier de laatste keer was en wat ik me zou moeten herinneren?' Steven wou graag wat licht op de zaak, bovendien haf hij het gevoel dat hij dit meisje kende, wat niet zo was, natuurlijk. Waarschijnlijk kwam het gewoon doordat hij haar in het café had gezien.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elainia:
Hoe ging ze hem nu alles uitleggen zonder dat hij haar weg joeg als een halvegare. Toen hij vroeg of hij zich nog iets zou moeten herinneren kwam dat er nogal onvriendelijk uit dus moest ze even op haar tanden bijten om hem niets te antwoorden. ''Eigenlijk wel ja, maar het is een lang verhaal dat ik je jammer genoeg niet zomaar kan uitleggen.'' Zei ze nu met een zucht. Ze wist dat het er moe en verdrietig uit kwam. Ze moest zich sterk houden voor hem. Zijn geest had haar nog nooit verdrietog gezien en ze wou ook niet dat dat nu wel zou gebeuren. ''Ik....'' zei ze en twijfelde even over hoe ze het moest brengen. ''Ik was hier omdat jij dat wou. Maar het is te moeilijk om je dat uit te leggen dus ik hoop dat je je het ooit nog herinnert.'' Zuchtte ze nu. Het zou echt moeilijk uit te leggen zijn dat hij haar als geest gevonden had, ze close waren geworden omdat ze hem hielp en hij haar naartoe had gebracht en haar gekust had. Kom op, wie gelooft dat nu als die het zich zelf niet herinnerde. ''Je moet het je zelf weer herinneren.'' Zei ze nu met een gebroken stem en stond op. ''En je hebt je rust nodig.'' Zei ze en stapte naar de deur. Ze stopte even voor ze deur uit stapte. ''Ik hou van je.'' Fluisterde ze, niet zeker wetend of ze wou dat hij het hoorde en ze ging weg.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Met grote ogen keek Steven haar aan. Toen ze langzaam de deur uit liep, liet Steven zich ontspannen en ging in een wat makkelijkere houding zitten. De woorden die zonet uit haar mond waren gerold kon hij niet helemaal bevatten. Ten eerste, wat moest hij zich herinneren? Misschien iets van toen hij klein was? Nee, dat was belachelijk. En ten tweede, was het zo intens geweest dat ze van hem hield?! Hij sloeg zijn ogen neer. Hij zou nooit iets van meisjes snappen.
Die volgende ochtend was hij naar huis gegaan, wat eindelijk mocht. Steven was de witte muren en de geur van de desinfecterende zeep helemaal zat geweest. Nu zat hij weer gewoon in zijn appartementje en dronk een glas met water. Ja, zelfs het water had in het ziekenhuis anders gesmaakt. Toen de bel ging sprong hij op, prutste nog wat aan zijn haar en deed de deur open. Hij moest glimlachen toen hij Lena zag, hoewel hij niet het beste humeur had, dat deed ze gewoon met hem.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Nadat ze uit het ziekenhuis was gekomen was het ze naar het bos gevlucht en begon daar te snikken. Ze was beter nooit gebleven nadat hij , beter gezegd zijn geest, haar had gekust. Nu had ze alles verpest. En waarom? Uit een stomme verliefdheid. Ze zuchtte maar. Er was zoveel gebeurd de laatste tijd. Ze had nog niet eens hoop meer dat zijn geest hem naar de plaatsen zou brengen waar ze samen tijd hadden doorgebracht.
De volgende morgend was ze vroeg, en tegen haar zin in naar school vertrokken. Nu zat ze tijdens de middag op het pleintje van de school en was haar vriendin tegen haar aan het praten. Niet dat Elaine het hoorde, ze zat met haar gedachten bij Steven. Ze kon hem gewoon niet uit haar gedachten weg krijgen. ''Aarde aan Elaine, ik vroeg of je straks met me naar de stad wilde.'' Zei Fiona nu en Elainia schrok op. ''Sorry Fiona, maar ik ben niet echt in de mood.'' Zei ze met een zucht. Ze voelde zich gekwetst, ookal konden ze er beiden niet aan doen. Ze geloofde het zelf nog maar amper. Zijn geest had anders geleken dan hij. Maar misschien kwam dat gewoon door de situatie waarin alles was gebeurd. ''Dan raak je maar in de mood, liefje, je moet mee!'' Zei ze nu en Elaine zuchtte maar knikte toen toch. ''Oké.'' Zei ze en ging na school meteen met Fiona mee naar de stad waar ze wat door de straten wandelden.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

'Oh, ik vroeg me al af wie ze was,' Lena haar blikschoot naar haar voeten. Steven had haar verteld over Elaine, hij moest het gewoon kwijt. Niet alles had hij verteld, natuurlijk. Alleen dat er een meisje in zijn kamer stond die zich voorstelde als Elaine. Niet dat ze van hem hield, niet dat hij iets zou moeten herinneren, gewoon dat er een onbekend meisje was geweest die hij zich niet "herinnerde". Vlug wierp ze haar blik weer naar hem toe. Haar grote grijze ogen en glanzend zwart haar waren prachtig in het avondlicht.
Steven zou graag zijn gedachten van Elaine afhouden, maar hij kon het niet. Nog nooit had iemand gezegd dat ze van hem hield, en hij had het ook nog nooit tegen iemand gezegd. En nu, was er dit vreemde meisje die dat wel deed. Een koude hand op Steven zijn wang haalde hem uit zijn gedachten. 'Het komt goed,' fluisterde ze zacht. Hij knikte en drukte Lena onbewust tegen zijn borst. 'Ik weet het,' fluisterde hij terug. Hand in hand liepen ze terug. Het enige wat Steven ervan weerhield Lena te zoenen, was het stemmetje in zijn achterhoofd.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Elaine:
Niet dat ze lang in de stad waren gebleven maar ja. Pas laat in de namiddag kwam ze thuis waardoor Elaine al moest eten. Ondanks de pogingen om Steven uut haar hoofd te halen was het haar nog steeds niet gelukt. Zijn donkerbruine haar, zijn lieve ogen en de harde woorden die uit hem leken te komen leken geheel tegengesteld aan de kus die een heel deel dagen eerder was gebeurd. Zijn lippen op de hare, ookal was het maar zijn geest geweest. Voor even had ze gedacht dat hij ook van haaf hield zoals zij va' hem hield.
Het eten kreeg ze echt niet binnen. Hij had niet van haar gehouden , het kon bijna niet anders dan dat de kus uit medeleiden moest geweest zijn of een heel levendige dagdroom. Dan hoopte ze toch maar op het laatste want dat deed minder zeer. Ze liet haar vork terug op tafel vallen. ''Mam, pap, ik voel me niet goed, mag ik een luchtje gaan scheppen?'' Vroeg ze nu want de gedachten maakten haar zo gek dat ze zich er echt niet meer goed door voelde. Toen haar vader bezorgd knikte liep ze barvoets de veranda op, de tuin in en zo richting het bos waar ze voor het eerst hand in hand met Steven had gezeten. Het leek onmogelijk dat ze daar rustiger was maar toch was het zo. Ze ging op precies dezelfde plek zitten en edn zachte snik rolde over haar lippen. Waarom gebeurde dit allemaal? Ze was zo in gedachten dat ze niet merkte dat er nog iemand het bos in kwam en een traan rolde over haar wang.

Mellifluous
Straatmuzikant

Mellifluous schreef:
Steven

Steven sloot de deur van zijn appartement die hij nog niet lang had, hij hield het gewoon niet meer uit thuis met zijn vader en had met zijn overgebleven geld een klein, maar knus, kamertje gekocht. Na de middag met Lena had de knoop in zijn maag zich strakker aangetrokken. Hij voelde zich gewoon zo... Verdrietig? Elendig? Mischien wel verliefd? Steven sloot zijn ogen even en liep vervolgens de gang op, de trappen af, de stad in. Hij snoof de koude avondlucht in en zonder het door te hebben, brachten zijn voeten zich naar een plek die hem bekend voorkwam. Een bos, hét bos. Als in een trans liep hij in gedachten verzonken naar een plek waar hij nog nooit was geweest. Een scherp gevoel bonkte in zijn acherhoofd. Zijn hand, in een andere hand, op deze plek.
Pas toen Steven zijn ogen opende merkte hij dat hij op de grond lag, zijn achterhoofd begraven in de vochtige bladeren. Hij stond op, wat was dit? Zijn aandacht schoot naar Elaine, zij wist hier meer van. Met grote ogen keek hij rond en zijn blik viel op een in elkaar gedoken meisje, het smalle figuur en het bruine haar; Elaine. Ze had geen onzin staan praten. Of misschien wel, en had hij het zich verbeeld. Bovendien kon die hand van ieder ander meisje zijn waar hij ooit iets mee had gehad. Een paar seconde stond hij daar en het duurde even voordat hij zich realiseerde dat ze huilde. Zacht liet hij zich naast haar zakken en wachtte tot ze door had dat hij er was.
'Wie ben jij?' Hij wou niet hard overkomen ofzo, maar hij moest het gewoon weten, alles. En als ze het hem niet zelf zou vertellen, zou hij een andere manier zoeken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld