Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi:

Toen ik een deel van het boek had door gelezen smeet ik hem met een gil op de grond. Hoe kon ze er aan denken om me een boek over mijn vader te geven, dat was juist de reden waarom ik die jongen aangevallen had. Ik stond op, raapte het boek op en scheurde hem in tweeën, 'oeps' zei ik terwijl ik het kapotte boek in de prullenbak gooide. Ik draaide me om en liep naar mijn kamer. Toen ik aangekomen was bij mijn kamer wilde ik hem open maken, maar hij zat op slot. Ik begon op de deur te kloppen, maar het kloppen werd al snel bonken 'Doe die vervloekte deur open!' schreeuwde ik naar binnen. Een zucht verliet mijn mond terwijl ik mijn tas van mijn schouder af haalde, om mijn sleutel te zoeken. Toen ik de sleutel te pakken had wilde ik meteen de deur open maken, maar ik deed het niet 'Weetje, laat ook maar!' riep ik terwijl ik weg liep. Ik liep door de gang en ik zag allemaal posters hangen. 'De meiden vragen de jongens.' zei ik zacht in mezelf. 'Tuurlijk joh, geweldig idee van deze school.' zei ik met sarcasme. Ik liep door de gang, waar ik heen liep maakte me niet uit. Ik was nog steeds aan het mopperen over dat boek, ik wist wel dat ik mijn vader nooit gekend heb, maar toch. Met een zucht liep ik weer verder, ik zweerde dat ik die jongen ooit echt zou neer schieten, steken, wat dan ook. Als hij er nooit was geweest, had ik nooit dat stomme rot boek hoeven te lezen. Ik liep verder, maar Rafaël stopte voor mijn neus. 'Nu even niet.' probeerde ik hem uit te leggen.

Account verwijderd

schreef:

''Je wordt vriendelijk bedankt hoor.'' zucht hij met een sarcastische ondertoon. In het houten doosje naast zijn bed vindt hij de sleutel terug. Hij zou zweren dat hij hem in zijn zak had gedaan. Ergens had hij gelezen dat pittig eten hielp tegen woede en stress. En liefdesverdriet. Misschien kon hij beter snel wat keukengerei pakken en even met Kayla gaan praten. Snel griste hij wat spullen uit zijn kast, dumpte het in zijn tas en liep naar haar kamer toe. Voor de deur stond een meisje waarvan hij aannam dat het Gabi was op de deur te bonken. ''Doe die vervloekte deur open!' Klinkte er vloekend uit haar mond. Velasco liet de tas van zijn arm glijden en trok haar weg van de deur. ''Calma calma, even zen.'' Het meisje keek hem boos aan. ''Gabi, right?'' Hij stak zijn hand uit. ''Velasco.'' Ze graaide in haar tas maar toen ze eenmaal de sleutel had liet ze Kayla voor wat ze was.

''Kayla?'' Zachtjes klopte hij op de deur. ''Kayla ik weet dat ik de laatste persoon ben waarmee je nu wil praten maar ik wil dat als je frustraties over mij hebt dat we dat als volwassenen uit kunnen praten.'' Zachtjes zakt hij door zijn knieën heen en legt zijn hoofd tegen de deur. ''Als je de deur opent heb ik heerlijk pikant eten?'' klonk er zachtjes uit zijn mond als laatste poging.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Het bleek Gabi te zijn die voor de deur stond. Kayla liep naar de deur toe, maar bleef stil staan met haar rug tegen de deur. Al gauw ging het van kloppen naar bonken en Gabi werd kwaad. 'Doe die vervloekte deur open!' schreeuwde ze.
Een boze Gabi kon ook nog wel bij deze dag van ellende. Kayla dacht even terug aan Milan. In de korte tijd dat ze hem nu kende, had ze hem nog nooit zo boos gezien. Maar het was wel terecht. Dankzij haar stond hij nu bekend als een of ander ijsmonster. Ze moest het goedmaken met hem, maar hoe? Wat ze ging doen, wist ze nog niet, maar voor de rest van de dag zou ze Milan met rust laten, zoals ze al tegen hem gezegd had. Waarschijnlijk wilde hij Kayla al de rest van de dag niet eens meer zien.
'Weetje, laat ook maar!' klonk het aan de andere kant van de deur. Daarmee leek het alsof Gabi het opgaf om binnen te komen en wegging. Misschien maar beter ook dat ze niet binnengekomen was. Gabi's felheid had op dit moment waarschijnlijk een slecht effect gehad op Kayla.
Weer werd er op de deur geklopt, maar deze keer was het Gabi niet. 'Kayla?' klonk het. Was dat nou..? Ze legde haar oor op de deur. 'Kayla, ik weet dat ik de laatste persoon ben waarmee je nu wilt praten...'. Het was Velasco. Wat kwam hij doen? Ze had maar de helft gehoord van wat hij zei, omdat ze naar de spiegel liep om te kijken hoe rood haar gezicht nog was. De roodheid was verminderd, maar je kon nog wel zien dat ze gehuild had. 'Als je de deur opent heb ik heerlijk pikant eten?'. Kayla vroeg zich af waarom Velasco eten bij zich had. Ze zuchtte diep, liep naar de deur en deed hem van het slot. Langzaam deed ze de deur open en keek eerst met één oog naar buiten door de kier, waarna ze de deur helemaal open deed.
'Hoe pikant is het?' probeerde ze te zeggen met een glimlach. Ze keek naar links en naar rechts van de gang, liet Velasco binnen en deed de deur weer achter zich dicht.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:

"Féline sorry" hoor ik Rafa zeggen. Oeps, hij was dus degene die mij om ver heeft gerend. "Heb je Gabi soms gezien. Ik moet haar spreken?" voegt hij er snel aan toe. ''Nee sorry'' zeg ik eentonig. Hij steekt zijn hand uit en trekt mij overeind. Maar voor ik iets kon zeggen was hij al weg. ''Dan niet hè.'' mompel ik. Ik poef mezelf naar de aula en zie net op tijd dat Romeo een tompouce over zich heen krijgt. Ik schiet in de lach, maar als ik zie wie de oorzaak ervan was slik ik even. Chris heb ik eigenlijk niet meer gesproken sinds de jeukpoeder actie... Ik zet een grotere lach op en besluit er toch heen te lopen, ook al mag ik Chris nog niet echt en schaam ik me nog kapot dat ik zo erg schrok op Rafa's feest. ''Hee Romeo, is de tompouce lekker?!'' roep ik lachend terwijl ik naar hun toe loop. Nerveus dat ik ben verschuil ik me een beetje achter Romeo, ''Ik ben heus niet verlegen hoor!''' floep ik er duidelijk liegend uit aangezien ik mijn hoofd voel gloeien.

Romeo:

De les verliep niet helemaal lekker. Naast het mooie paarse gezicht van Velasco dan. De bel ging al snel en het duurde niet lang voordat iedereen al weg was. Terwijl ik door de gang loop kom ik veel posters tegen over het bal. ''Dat is ook nieuw, meisjes vragen de jongens. Dat durven de meeste toch niet.'' Laat ik Féline maar eens zoeken. Ik drop mijn tas naast de deur van de kantine en pak er een blikje drinken uit. Zal ik ook iets te eten halen? Hm, laat maar. Ik zwaai mijn tas over mijn schouder maar ik krijg volop een tompouce in mijn gezicht. Ik gier het helemaal uit. ''Thanks man, hij is lekker.'' verder op zie ik Féline ook in een deuk liggen en komt naar ons toe. Ik steek mijn hand uit naar de jongen. ''Romeo Hearts, zoon van de Queen en King of Hearts. Erg aangenaam kennis te maken.'' zeg ik lachend tegen de jongen. Als Féline bij ons is gedraagt ze zich een beetje raar, verlegen zou ik bijna zeggen. Dat heb ik nog nooit meegemaakt? Zou ze zo veranderd zijn in zo korte tijd dan?

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Chris:

''Thanks man, hij is lekker.'' Hoorde ik de jongen zeggen. Hij stak zijn hand uit ''Romeo Hearts, zoon van de Queen en King of Hearts. Erg aangenaam kennis te maken.'' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Ik schoot in de lach, door alle room die in zijn gezicht zat.
'Ik ben Christian de Ville, noem me maar Chris.' zei ik terwijl ik zijn hand schudde. Ik zag hoe Féline naar ons toe gelopen kwam. ''Hee Romeo, is de tompouce lekker?!'' riep ze. Ze ging achter Romeo staan en zei vlak daarna ''Ik ben heus niet verlegen hoor!'' Maar ik zag hoe haar hoofd rood werd. Ik schraapte mijn keel ' Ik ga even deze rommel van mijn gezicht af halen.' zei ik terwijl ik weg liep. Ik wilde het Féline niet aandoen dat ze, zich anders zou gedragen in het bijzijn van een vriend. Ik draaide me om en liep in de richting van mijn kamer, toen ik in mijn kamer was liep ik meteen naar de badkamer en waste ik alle room van mijn gezicht.

Account verwijderd

schreef:

Langzaam deed ze de deur open en keek eerst met één oog naar buiten door de kier, waarna ze de deur helemaal open deed.
'Hoe pikant is het?' Hij glimlachte en liep naar binnen. Je zag duidelijk waar de scheiding tussen haar en Gabi's deel was. Snel schoof hij wat spullen op het eikenhouten bureau aan de kant en zetten daar de potjes neer. ''Ik heb er een paar pepers bij gedaan dus ik zou het niet weten.'' Velasco pakte een potje van de tafel en gaf hem aan Kayla. Haar gezicht was rood van het huilen. Hij voelde oprecht spijt maar hij kon niks aan liefde doen. Zelf nestelde hij zich op het tapijt in een kleermaker zit en begon aan de pasta. Na een aantal happen begon hij het toch wel aan zijn tong te voelen. ''Nou wil jij natuurlijk weten wat ik hier doe met pittig eten.''

''Als je genoeg capsaïcine binnen krijgt, begint je lichaam met aanmaken van endorfines die de pijn van de hitte blokkeren.'' Velasco lepelde nog een hap naar binnen. ''Sommige mensen houden van de andere bijeffecten van de pepers die je dan krijgt.'' Hij slikte zijn de hap door zijn keel en voelde zijn lichaam tintelen. Hoeveel pijn deed het om verliefd te zijn? ''Bovendien kan pittig etende aanmaak van de hormoon serotonine een boost geven.'' Snel schoof hij de laatste happen pasta naar binnen en liet zich voldaan op het tapijt zakken.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Ik heb er een paar pepers bij gedaan, dus ik zou het niet weten' antwoordde Velasco. Kayla's gezicht was nog steeds wat rood, maar dat maakte haar op dit moment niets uit. Ze pakte het potje aan die Velasco aan haar gaf en ging op het tapijt zitten, waarna Velasco dat ook deed.
Kayla had weinig moeite met pittig eten. Ze had immers vuur in zich, dus de pepers deden haar weinig.
'Nou wil jij natuurlijk weten wat ik hier doe met pittig eten' zei hij. 'Vertel op' antwoordde ze, waarna Velasco vol passie vertelde over de pittigheid van de pepers en wat het met je deed. Hoewel hij Kayla had afgewezen voor het bal, werd haar gevoel er niet minder op. Ze bewonderde zijn passie voor eten.
'Pittig eten is eigenlijk ook gezond' zei Kayla nadat ze beiden de pasta op hadden. Kayla zelf wist ook het een en het ander over eten, maar niemand wist dit nog verder. 'Maar hoeveel pepers zaten er hier in?' vroeg ze 'Het mocht van mij nog wel wat pittiger'. Het leek Velasco te verbazen. 'Wat? Is het zo'n gekke vraag?' glimlachte ze.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gelukkig dat de demonen haar in deze opdracht bijstonden en ze naar hartenlust haar krachten kon gebruiken. Eerst en vooral zorgde ze dat zijn kamergenoot hen niet zou kunnen storen. Ze trof de jongen aan, alleen studerend in een lokaal. Wat jammer nu dat hij zo onhandig was geweest en de deuren in het slot vielen. Daarna schudde ze haar kaarten om de locatie van Sneeuwwitjes oudste zoon te bepalen. Hij was op zijn kamer, perfect. Een laatste keer bekeek ze zichzelf in een spiegel die ze voorbijliep in de gang. Ze zag er werkelijk verrukkelijk uit, al zei ze het zelf. Ze klopte aan en toen een stem haar toestemming gaf binnen te komen posteerde ze zich zelfzeker in de deuropening.
Emmet White keek haar verbaasd aan. "Eeuhm ben je een vriendin van Casper? Toen ik hem laatst zag zei hij dat hij ging studeren, misschien vind je hem wel in de bib."
"Oh Emmet. Ik ben hier niet voor hem, maar voor jou. Ze glimlachte hem liefelijk toe en sloot de deur achter zich."
"Voor mij? Wel waaraan heb ik je bezoek te danken en wie ben je precies?"
"Wie ik ben, dat maakt niet zoveel uit. Alhoewel het is wel praktisch als je weet welke naam je in mijn oor moet fluisteren de nacht na het bal." Ze was naar hem toe gewandeld. Ze was een stuk kleiner dan hem, maar dat weerhield haar er niet van zijn blik vast te houden met de hare. "Ik weet dat er waarschijnlijk al een meisje is dat je meeneemt..." Ze zette een stap dichter. "maar ik denk dat we beide weten dat ik zoveel meer te bieden heb, niet?" Ze legde zijn arm om haar onderrug. Hij protesteerde niet. Zijn handen gleden verkennend over haar rug. Ze bracht zijn hoofd naar voren, klaar voor een kus. "Niet zo snel mooie jongen, hebben we een deal?" Zijn antwoord was een vaag gemompelde ja, maar voor Kumeza was het genoeg. Een uurtje later verliet ze zijn kamer. Veel meer dan wat gekus en gefriemel was er niet van gekomen. Hij zou zijn hoofdprijs pas na het bal krijgen, wel dat was alleszins wat hij verwachtte. Onderweg naar haar kamer probeerde ze haar kapsel en kleding wat te fatsoeneren. Deel één van haar plan was geslaagd, al voelde ze zich wel schuldig ten op zichte van Velasco. Ze schudde de gedachte uit haar hoofd. Dingen waren beter zo.
_____________________________________________
Sfeermuziek (Verander Lola door Kumeza)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Eindelijk had Rafaël haar gevonden en zoals gewoonlijk zag Gabi er niet al te goed gehumeurd uit. Rafa's haar was wilder dan normaal. Nu de adrenaline begon uit te werken, voelde hij de pijn in zijn knokkels. Hij had er niet op gelet of er bloed op zijn kleding zat. Had de jongen zelfs gebloed? Hij vervloekte zichzelf, op zo'n dingen moest je letten voor je de hele school begon door te lopen. "Gabi ik weet dat je misschien betere dingen te doen hebt, maar als iemand je iets vraagt over mij dan ben ik na de sportles de hele tijd bij je geweest ok." Hij zocht haar blik. "Dit is enorm belangrijk voor mij. Ik wil je wel uitleggen waarom, maar niet hier, liever op een plaats waar niemand ons kan afluisteren." Pas te laat besefte hij was de gevolgen van zijn actie konden zijn. Weer had hij iets stom gedaan zonder erover na te denken. Al was hij opgekomen voor de outcasts! Net zoals zijn moeder had gedaan.

_______
Korte post sorry, maar door de dialoog moet ik wat wachten c:

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi keek Rafaël even aan. 'Betere dingen...' Begon ze 'Ik heb geen betere dingen te doen. Dat vervloekte boek voor mijn strafwerk heb ik toch al lang weg gegooid. Maar ga verder.' Ze keek even naar de grond.
"Dit is enorm belangrijk voor mij. Ik wil je wel uitleggen waarom, maar niet hier, liever op een
plaats waar niemand ons kan afluisteren." Zei Rafaël kort daarna. Ze keek hem even aan
'Ik weet wel een plek.' zei ze terwijl ze Rafa zijn uniform recht trok 'Volg mij maar.'
Ze trok Rafa mee naar een geheime kamer. Het was nogsteeds een puinhoop daar, en er stonden nogsteeds dingen op elkaar gestapeld. 'Ja vertel maar.' Zuchtte ze

(sorry voor korter stukje)

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:

Velasco

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan hoorde gestommel bij zijn deur, gevolgd door een klap. Hij wilde niet weten wat het was, maar kon toch maar beter even kijken. Na een paar minuten wachten zette hij dan ook zijn kitten op zijn bed en liep naar de deur, die hij opende. De gang was weer leeg. Niets bijzonders te zien, behalve een wit papier op zijn deur. -hier slaapt het ijsmonster. Blijf weg. Heb medelijden met zijn kamergenoten- stond erop en even verliet een zucht Milan zijn lipprn voor hij het papier van de deur scheirde en terug naar binnen ging. Een hand ging door Dylan zijn haren en even later pakte hij zijn tweede magische deken en legde die op Romeo zijn bed. Vervolgens stond Milan op en ging aan zijn bureau zitten. Hij kon maar beter zijn moeder een brief schrijven. Vragen of het verstandig was te blijven en vertellen wat er gebeurd was. Voor ze het van school zou horen.
Het stuk perkament lag voor hem op het bureau. Een flesje inkt en een veer lagen erbij. Ijsblauwe inkt, speciaal voor hem gemaakt. Voor brieven aan zijn moeder. Milan dacht na over hoe hij de brief zou beginnen. Hoe hij zijn moeder op de hoogte moest stellen van alle gebeurtenissen, toen besloot hij te beginnen.
-Geachte moeder,

Ik schrijf u deze brief om u op de hoogte te houden van de gebeurtenissen op school. Misschien bent u er al van op de hoogte, maar het blijkt dat uw dochter met prins Hans, prinses Kayla momenteel lessen volgt op deze school. Mijn zuster is in tegenstelling tot haar moeder en broer niet in staat om ijs op te roepen. In plaats daarvan is ze vervloekt met de kracht van het vuur. Deze gave heeft ze echter niet volledig onder controle.
Daarnaast schrijf ik u deze brief om u op de hoogte te stellen ban het feit dat ik vandaag de controle ben verloren over mijn gave tijdens de les. Op het moment dat ik mijn gave moest demonstreren werd ik van achter geraakt door een propje en veoor mijn concentratie. Per ongeluk is de arm van de leerkracht bevroren. Gelukkig was de ziekenzaal zelf in staat om het ijs veilig te verwijderen.

Ik hoop u goed te hebben ingelicht over de situatie. Ik hou van u,

Met vriendelijke groet,

Prins Milan.-
Nog even las Milan de brief na. Het was beter om Kayla niet te noemen als veroorzaker van zijn kracht blunder. Dat zou alleen maar problemen opleveren en tante Anna laten flippen. Hij hoopte dat zijn moeder met een oplossing kon komen. Het leek hem niet zo veilig om hier te blijven, al wilde hij ook niet naar huis.
Rustig deed hij zijn brief in een envelop en verzegelde die. Vervolgens schreef het adres aan de voorkant op en liep de kamer uit, om de brief in de postkamer te versturen. De leerlingen die hij onder weg tegen kwam liepen met een boog om hem heen. Ook diegene die het niet eens gezien hadden! Iets wat ook nog wel een tijdje zou duren, waardoor hij dan ook begon te zuchten, wat niet bepaald koninklijk was en door zijn moeder ook zeker verboden in het openbaar.

Wip

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
De gezelligheid duurde niet lang meer. Velasco nam aanstalten om te vertrekken, maar hij vroeg haar wel dat ze nu het moment had om nog iets te zeggen wat op haar hart lag. Moest ze het gaan toegeven? Zou ze hem nog één keer vragen? Of ging ze niks zeggen om haarzelf te besparen voor nog meer verdriet?
'Ik weet dat het er misschien niet in zit, maar mocht je van gedachten veranderen over het bal, dan ben ik er' zei ze uiteindelijk. Velasco zei niets, maar hij gaf haar wel een bevestigende blik en liep vervolgens de kamer uit.
Op momenten als deze had ze gewild dat ze niets voelde. Het bracht altijd wel verdriet met zich mee, maar Kayla probeerde zich eroverheen te zetten. Niet zo over inzitten, Kay. Er kan nog van alles gebeuren.

Plots bedacht Kayla zich de ruzie met Milan. Ze had hem nog heel wat uit te leggen, maar hoe moest ze het goedmaken? Hij werd gezien als een monster nu en iedereen had zich tegen hem gekeerd.
Kayla besloot om Milan op te zoeken. Hoe kwaad hij ook was op haar, waren excuses wel op zijn plek. Ze stond op van het tapijt en liep richting Milans kamer.
Er was niemand te zien op de gang, terwijl ze richting Milan liep. Ze stond voor zijn deur en even twijfelde ze nog of ze moest kloppen of gewoon weg moest lopen, maar toch klopte ze op de deur. 'Milan?' probeerde ze. Geen reactie, al hoorde ze wel gerommel en het miauwen van kittens. 'Milan, alsjeblieft. Doe open..'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Aangezien Naomi voor haar beurt schrijft, hier de rest van mijn stukje

Al snel kwam Milan aan bij de postkamer, waar ook de verhalen snel ter ronde gingen. Een aantal medewerkers gingen voor hem aan de kant en uiteindelijk werd hem zelfs gevraagd om de postkamer te verlaten, zonder zijn brief te versturen. Dit aangezien de persoon die over het versturen van de post ging, momenteel niet op zijn kantoor zat en de andere medewerkers de post niet mochten aannemen. Milan wist dat het een smoesje was, om hem niet te hoeven aanraken of kwaad te maken. Toch zei hij hier niets van. Na wat er in de les was gebeurt, hadden ze het recht om bang voor hem te zijn. Niet iedereen wist hoe je ijs moest behandelen. Zijn ijs was dan ook anders dan het ijs waar je in de vrije natuur op kon schaatsen.
"Zou ik mogen vragen wanneer uw collega wel aanwezig is?" vroeg Milan dan ook rustig. Hij wilde niet dat de werknemers dachten dat hij kwaad was, ondanks dat het niet zo was. Hij had heel veel begrip voor de angst van de werknemers van het postkantoor.
"Morgen middag" antwoordde de man voor hem, waarna Milan hem bedankte en terug liep naar zijn slaapkamer. Ditmaal kwam hij niemand tegen. Misschien omdat de andere studenten de gang naar zijn kamer probeerden te ontwijken, misschien om een andere reden. Hij wist in elk geval wel dat dit nog een lang schooljaar zou worden, als hij het helemaal tot het einde toe vol zou houden en niet geschorst zou worden, wat hem aannemelijker in de oren klonk dan dat hij het zou volhouden.
Eenmaal bij zijn kamer zag hij echter Kayla tegen zijn deur spreken. Gelukkig hing er ditmaal geen briefje op zijn deur, maar alsnog. "Wat doe jij hier?" vroeg Milan rustig, hoewel hij persoonlijk niet heel erg blij was om zijn zusje te zien. Jarenlang had hij uitgekeken naar het moment dat hij haar zou ontmoeten, maar nu was hij dankzij haar een monster geworden. Rustig opende hij de deur van zijn slaapkamer en hield hem open, voor als Kayla naar binnen wilde komen en legde de brief voor hun moeder op zijn bureau neer. Die zou hij later maar moeten versturen, of misschien aan iemand mee geven. Hij vermoedde dat Rafa of Romeo binnenkort ook wel een brief naar huis zouden schrijven. Dan konden zij hem wel mee nemen.
Zuchtend tilde hij de kittens op zijn bed en ging er vervolgens zelf ook op zitten. Hij zou maar gewoon vertellen wat hem dwars zat, aangezien hij niet het gevoel had dat Kayla in de kantine naar hem had geluisterd. Ze liep zo snel weg, zonder antwoord te geven op zijn opmerkingen.
"Ik snap niet waarom je het hebt gedaan. Je zit de hele tijd te zeggen dat je bang bent voor je eigen krachten. Je kent het verhaal van onze moeder. Hoe ze bijna Anna vermoord had. Je zag dat ik bezig was met mijn krachten en toch leid je me af. Denk je dat mijn krachten niet gevaarlijk zijn? Dat mijn krachten makkelijk te beheersen zijn? Vuur heeft nog voordelen. Het zorgt voor warmte op een koude dag. Licht in de duistere nacht. Wat voor voordelen heeft ijs?" vroeg Milan en keek Kayla aan. "Ijs heeft geen voordelen. Het is koud en donker. Het is water wat je niet kunt drinken. Het houdt je voor de gek als je dorst hebt." zei Milan rustig en keek zijn zus aan, die nog steeds in de deuropening stond.
"Grapjes maken is leuk, maar zorg ervoor dat iedereen erom kan lachen. Onze docent had zijn arm kunnen verliezen. Als ik zijn hart had geraakt hadden zelfs de trollen hem niet kunnen genezen. Grapjes in die les kunnen gewoon niet. Als je zoiets had willen doen, had je het beter in de talen les of zo kunnen doen. Waar geen krachten gebruikt worden. Als ik het bij jou had gedaan, had het hele lokaal in brand kunnen staan" sprak hij, maar hield zich vervolgens stil. Hij had zijn kant van het verhaal nu verteld, maar wilde graag ook haar kant horen. Wat was de reden dat ze hem dit had geflikt?

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Nog altijd was er geen antwoord van de andere kant. Alleen het gerommel van kittens was het enige dat ze hoorde. Was hij nu zo kwaad dat hij haar negeerde?
'Wat doe jij hier?' hoorde ze plots achter zich. Kayla draaide zich om en zag dat het Milan was. Hij opende de deur, maar Kayla bleef buiten staan en ze zag dat hij een brief op zijn bureau neerlegde. Voor wie is die brief..? Niet over nadenken nu, Kay. Eerst excuses.
Voordat ze over haar excuses kon beginnen, begon Milan zijn kant te vertellen en hoe meer hij vertelde des te schuldiger dat ze zich begon te voelen.
'Het was mijn bedoeling niet dat het zo uit de hand zou gaan lopen' begon ze te vertellen. 'Alles wat ik doe.. Sinds dat ik hier ben loopt alles mis. Thuis had ik nog mijn vader die me veiligheid en bescherming bood, maar hier loopt alles mis. Het feest, bijna controle verliezen over mijn krachten bij Kumeza, Velasco die me niet eens ziet staan..' ze stopte even. Geen tijd voor liefdesverdriet nu. Twijfelend liep ze naar binnen, pakte een stoel en ging tegenover hem zitten. 'Ik heb een enorme fout gemaakt door met dat propje te gaan schieten op het verkeerde moment en op de verkeerde plek, maar ik wilde indruk maken op Féline. Ze is de eerste in lange tijd die mij maar een beetje kans geeft op vriendschap'.
Kayla stond op, liep naar het raam en keek naar buiten. 'Ik weet niet hoe ik het moet goedmaken, Milan. Sinds het ongeluk voel ik me zó enorm schuldig dat ik niet meer wist of je me nog wel wilde aankijken, laat staan spreken.' Ze voelde tranen komen, maar probeerde die zo goed als ze kon te bedwingen.
'Ik zou willen dat ik dit kon terugdraaien. Echt. Maar hoe weet ik niet. Ik dacht er zelfs nog aan om te vertrekken, maar daar help ik niemand mee'. Ze draaide zich om en keek hem vol wanhoop aan. 'Wat moet ik doen om het goed te maken?'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld