Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGORPG // United by fate

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Zo veel onzekerheden, meer dan ik gedacht had. Het gevoel om morgen de arena in te gaan ligt me toch niet al te goed, het interview heeft waarheden opgebracht, waarheden die we moeten voortzetten ik de Arena. Mijn gevoelens voor Ember bestaan en ik weet zeker dat zij ook iets voor mij voelt, en we moeten erop inspelen in de arena. Ik slik even en voorzichtig vraag ik; "wat ehm. .. vond je van het laatste gedeelte van het interview... ?"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Ergens weet ik niet wat vond van het intervieuw, 'Ik-ik weer het niet helemaal Daniel.' begin ik zacht, 'We gaan morgen die arena in.' Met een kleine zucht haal ik een hand door mijn haar, mijn blik staat naar de grond en ik was ergens bang wat Daniel gaat denken. Tuurlijk had ik gevoelens voor hem maar of het nou slim was om die te uiten voor het hele Capitool kan slecht voor ons zijn, de andere tributen in de arena zouden er misbruik van kunnen maken.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ze denkt vast dat de gevoelens een zwakte zullen zijn in de arena. Het is een gedachte dat onmiddellijk in me op komt. Echter zie ik de kansen ervan, niet alleen schept het een band het zorgt ook voor sponsors. Toch weet ik dat deze gevoelens er niet zijn voor de show, ze bestaan echt en Ember weet dat ook. "Weet ik" zeg ik zacht en ik focus mijn blik op de skyline met de lucht die inmiddels een stuk donkerder aan het worden is. "Mijn gevoelens voor jou bestaan echt. Dat moet je weten. Maar jij moet het zeggen of je erover verder wil praten of niet"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
'Ik heb ook gevoelens voor je Daniel.' begin ik zacht en kijk naar hem, hij was echt ontzettend knap, vooral met het licht van de zonsondergang. 'Ik wil je gewoon niet kwijt raken in die arena..' mompel ik er achter aan, het was waar. Mijn grootste angst is om hem kwijt te raken in die arena, niet alleen om dat we een team zijn maar ook door dat hij echt speciaal is voor mij. Plotselings moet ik gapen, 'Het begint al laat te worden. Ik denk dat het beter is als we beide zo naar bed gaan.' zeg ik zacht, morgen is een grote dag.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik moet even licht glimlachen als ze zegt dat ze ook gevoelens voor mij heeft. Ik heb het dus toch goed aangevoeld, we zijn zeker meer dan vrienden op dit moment. Toch dondert het nare gevoel weer over me heen dat in principe maar één van ons kan winnen. Realistisch gezien zal ik dat worden, tenzij een stel tributen met zijn allen gaan teamen om mij te doden, wat op zich een redelijke optie is gezien mijn trainingsscore. "We blijven zo lang mogelijk samen" zeg ik tegen Ember, "Tot het echt niet meer kan". Het is een goede strategie, niet omdat je met zijn tweeën sterker staat dan alleen, maar ook omdat ik haar graag dichtbij me houd. Het is daarnaast ook via het Spelen gedeelte een goede strategie omdat je je zo interessant maakt, de "starcrossed lovers". "Je hebt gelijk" beaam ik en ik sta op. Ik trek Ember van de bank en geef haar een knuffel. Of we elkaar morgen voor de Spelen gaan zien weet ik niet zeker. "Slaap lekker" zeg ik en ik laat haar weer los.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Wat opgelucht kijk ik naar hem als hij zegt dat we zo lang mogelijk samen blijven in de arena, ik weet niet weat ik zonder hem aan moet in die arena. Mijn grootste angst is hem dan ook kwijt raken en niet terug kunnen vinden, dat zou leiden tot ik die wanhopig naar hem opzoek gaat en dan wordt vermoordt. Als Daniel me in een knuffel trekt haal ik diep adem, hier vond ik het het fijnst, veilig in zijn armen. 'Zou ik bij je mogen blijven vanavond?'vraag ik zo zacht dat ik betwijfel of hij het heeft gehoordt, ik weet zeker dat ik alleen nooit in slaap ga kunnen vallen door de stres en zenuwen voor morgen. Ik heb geen idee wat er morgen van te voren precies gaat gebeuren, dat lieten ze de voorgaande jaren nooit zien op televisie. Mijn blik is nog steeds op de grond gericht, wachtend op Daniel zijn antwoordt.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik sluit mijn ogen even en focus me op het moment alleen met Ember. Even geen camera's, geen mentoren en vooral geen Gladys. Ze was waarschijnlijk nu aan het freaken over mijn confessie tijdens het interview. Het voelde fijn aan om Ember in mijn armen te houden. Het voelde enigszins vertrouwd. Ember vraagt iets zo zacht dat ik het bijna niet kon horen, maar kon toch net opmaken dat ze bij me wilde blijven vannacht. "Natuurlijk mag dat" zegt hij zacht terug. Stiekem vond hij het wel fijn om de nacht met haar door te brengen, het geeft me toch een soort rust. Niet dat ik veel heb om bang voor te zijn, het enige wat mijn bang maakt zijn de explosieve armbanden die we morgen omkrijgen. Als één van ons sterft dan gaat de ander ook dood. Het is een enge gedachte en het nam hem toch ietwat in beslag. "Kom" zei ik en ik laat haar los, "Tijd om wat te gaan slapen"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Opgelucht haal ik adem als hij het goed vindt dat ik bij hem blijf vanacht, het zou wat ongemakkelijk zijn geweest als het niet mocht. Als hij zegt dat het tijd is om te gaan slapen moet ik net gapen, 'Goed idee.' zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. Met wat twijfeling pak ik zijn hand vast en loop richting de lift, het liefst bleef ik hier in de frisse lucht maar ergens was ik ook wel moe. Zo lang ik met Daniel ben vind ik het wel prima. Eenmaal in de lift druk ik op het goede knopje en wacht tot we beneden zijn.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Een lieve glimlach siert mijn gezicht terwijl Ember mijn hand voorzichtig vastpakt. Het voelt enigszins vertrouwd, het is een fijn gevoel op de avond voor de Spelen. Het ligt me toch iets moeilijker dan ik voorheen verwacht had. Ik ben getraind voor dit moment. Maar toch voelt de Spelen ingaan niet helemaal veilig. Ik denk dat ik deze wendingen niet verwacht had, ik ben verliefd geworden op mijn nieuwe districtgenootje. Eentje die zal moeten sterven als ik wil leven. Het valt moeilijker, het was makkelijker geweest als ik gewoon met een Beroeps of mijn Districtgenoot Amelia. Toch voelt het goed om in ieder geval tot de laatste acht samen te overleven, want ik weet dat we het kunnen. Zonder twijfelen pak ik haar hand wat steviger vast en gaan we de lift in tot we beneden aankomen.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Als we op de juiste verdieping zijn lopen we naar Daniel zijn kamer die het dichts bij was. Ik ben blij dat ik mijn laatste "vrije' moment met hem kan besteden, ik had het met niemand anders gewildt. Eenmaal in zijn kamer laat ik zijn hand los en pak het shirt wat nog op zijn bed lag en ga naar de badkamer, als ik ben opgekleedt ga ik terug en laat me op het bed vallen. Pas nu zie ik in dat ik redelijk moe ben, een goede nachtrust is vanacht extra belangerijk 'Daan? Ik ben moe.' mompel ik en kruip onder de dekens terwijl ik wacht tot hij ook het bed in komt

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
We lopen de eerste de beste kamer binnen, wat die van mij is. Het bed is nog rommelig van vanochtend. Zonder iets te zeggen gaat Ember zich omkleden en ik doe snel mijn pyjama aan. Ik ga op het bed zitten en zodra Ember de kamer in loopt glimlach ik weer. Ze ging in het bed liggen, ze zag er echt moe uit. Langzaam ga ik het bed in tot ik lig. "Ik denk dat het tijd is om te gaan slapen, Em" zeg ik en ik kijk naar haar.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
'Denk het ook.' mompel ik en gaap even, daarna kruip ik tegen Daniel aan zodat mijn hoofd tegen zijn borstkast aan ligt. 'Slaaplekker Daan.' zeg ik en sluit mijn ogen waarna ik vrij snel in slaap val.

De volgende ochtend word ik wakker door geklop op de deur, 'Daniel! Ember! Opstaan!' wordt er door onze districtbegeleider door de deur geroepen. Met een zucht ga ik overeind zitten uit Daniel's warme grip, 'We komen er aan.' zeg ik en kijk naar Daniel.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
De volgende ochtend werd ik rustig wakker. Ember naast me was nog aan het slapen. Vandaag was de dag, de dag van de Spelen. Ik ben toch nerveuzer dan ik zou moeten zijn. Het is meer het teamaspect dat me nerveus maakt, vooral omdat Ember en ik gevoelens voor elkaar hebben. Het maakt alles toch lastiger. Ik kijk snel op als ik een harde klop op de deur hoor. Gladys' harde stem kraait over de gang heen dat we moeten opstaan. Ik gaap even. "We zijn er over tien minuten" zeg ik en ik kijk naar Ember. "Hoe voel je je?"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Met een zucht laat ik mijn hoofd weer op zijn borst rusten, 'Om eerlijk te zijn ben ik ontzettend bang.' zeg ik zacht. 'Hoe voel jij je?' vraag ik terwijl ik cirkels teken over zijn toch wel gespierde buik. Ik heb geen twijfel dat hij zich redt in de arena, alleen als ik dood ga is hij ook dood, dat lijkt me vreselijk. Mijn hand blijf op zijn buik liggen en ik sluit mijn ogen weer, ik blijf veel liever hier liggen met hem.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik aai over haar haren heen. Ik kan duidelijk opmerken dat Ember enorm gespannen is, wat ik best kan begrijpen. Ik kan het idee van de Arena in gaan toch nog niet helemaal goed bevatten. Ik heb hier al zo lang voor getraind, en het moment is dan eindelijk gekomen. Iedereen die ik ken zal kijken en hopen dat ik thuis kom. Wat als ik vanmiddag al dood ben? Hij drukte de gedachte weg, zijn overlevingskansen waren toch redelijk groot. "Ik weet het niet" zeg ik tegen Ember en ik staar naar voren, "Op de een of andere manier onzeker, onzeker voor wat er vandaag gaat gebeuren."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld