Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zacht moest Misha toch wel lachen door Keda zijn opmerking. Hij kon het zich eigenlijk ook niet voorstellen dat Keda of zijn moeder dat soort woorden zouden gebruiken. Hij zou waarschijnlijk sterven van het lachen als hij Keda of zijn moeder ooit zulke spreekwoorden hoorde zeggen op een serieuze manier zoals Misha net zelf had gedaan. Het was oprecht grappig naar hem. De gedachte er aan alleen al liet hem wat lachen. Hij dacht dat alleen de naam Betty Joe van Keda’s mond horen komen al hilarisch zou zijn. Hij kom zich gewoon oprecht niet voorstellen dat Keda ooit zoiets zou zeggen. “Yeah no I could’ve guessed that,” grinnikte hij toen toch nog wel. “I can’t wait until we’ve hung around so much that you’ll start to say certain things that I say often because that’d be just hilarious I can’t wait,” lachte Misha zachtjes terwijl hij met zijn hoofdschudde. De gedachte eraan maakte hem gewoon al aan het lachen en hij had geen idee waarom. “Oh I’m sure you’ll hear loads more. Expressions are like ninety percent of my vocabulary. Well until I met you and my vocabulary turned into compliments for fifty percent.” Misha moest toegeven dat hij nog nooit zo veel complimentjes had weggegeven sinds hij Keda kende. Hij ging van een misschien elke dag of om de dag naar minstens 5 per uur misschien wel. Misha leek elke kans te pakken om Keda te kunne complimenteren want hij wilde dat misschien ooit Keda zichzelf zo mooi zag als dat Misha hem vond. Hij hoopte dat ooit als Keda in de spiegel keek hij de complimenten van Misha zou geloven en ook tegen zichzelf zou durven zeggen dat hij er goed uitzag en dat hij knap was want dat was hij en Misha zag het, maar Misha had soms het gevoel dat Keda het niet echt zag. Dus hij hoopte door hem constant te complimenteren en continu te flirten hij Keda ooit zover kon krijgen om zichzelf zo leuk te vinden als dat Misha hem vond, al was dat wellicht onmogelijk.
Misha kon het niet laten om toch weer te lachen toen keda zijn zin herhaalde. Het klonk gewoon zo leuk uit de jongen zijn mond. Naar Misha klonk het wellicht gewoon leuk om te horen uit de mond van iemand met totaal geen accent. Keda’s stem was volgens Misha best neutraal en zeer anders dan die van Misha soms kon zijn. Hij wist het vaak te kunnen verbergen maar soms kwam Misha zijn echte Texanse accent omhoog en dan klonk hij gewoon alsof hij mee hoorde te doen in stier rijd competities. “I love it when you say that,” lachte hij terwijl hij om overdreven te doen even een nep traan uit zijn oog pinkte. Zijn lach viel echter vrij snel weg toen hij merkte dat Keda zich heel erg aan het verontschuldigen was wat absoluut niet nodig was. “Oh no baby no I’m sorry you really don’t have to apologize. I know you’re having fun. Well I hoped you were. And it’s okay to be nervous but don’t worry okay? I’ll hold your hand every inch we move and I’ll catch you if you fall. It’s going to be okay. I promise. Cross my heart,” zei Misha lief glimlachend terwijl hij Keda wat steviger vast nam. “I’m not letting you fall,” maakte hij uiteindelijk nog eens extra duidelijk waarna hij voorzichtig begon te rollen zodat Keda mee kon gaan.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het zou sowieso onvermijdelijk zijn dat dingen die Misha deed overgenomen zouden worden door Keda, zonder enige twijfel was dat iets wat ging gebeuren en al kon Misha daar niet op wachten, Keda zelf kon niet wachten tot het tegenovergestelde zou gebeuren en hij kleine dingen van hemzelf terug zou gaan zien in Misha. Hij kon niet wachten tot kleine tikjes of dingen die Keda vaak had ook terug te zien zouden zijn in Misha. Het zou beide niet normaal grappig maar tegelijkertijd ook aandoenlijk zijn. “Then we should hang out as much as possible, so we can become each other as soon as we can.” Grapte Keda, alsof de twee nog niet genoeg om elkaar aan het heen hangen waren. In de pauze had Keda nauwelijks meer aandacht voor zijn vrienden omdat hij nu Misha had en hij wist wel dat hij niet zomaar zijn vrienden moest dumpen maar op het moment was Keda gewoon zo blij met Misha waardoor hij ook alleen maar oog had voor zijn geweldige vriendje. Een kleine glimlach sierde Keda zijn gezicht, de jongen was inderdaad niet normaal goed in het complimenten van Keda maar het was niet alsof Keda daar echt een probleem mee had. Eigenlijk vond Keda het alleen maar leuk om alle complimenten aan te horen van Misha maar dat was vanzelfsprekend leek Keda.
Het was fijn voor Keda om te horen dat zijn excuses onnodig was. Ergens wist hij het wel maar zijn onzekere kant nam dan toch over en de dwang om sorry te zeggen voor iets onnodigs werd dan toch iets te groot. Misha was gewoon te lief voor Keda, dat vond Keda zelf althans. Hij had geen idee waar hij een jongen als Misha aan verdiend had. De twee konden het zo goed vinden samen en dat was iets wat Keda echt gemist had. “Alright, it’s going to be okay.” Fluisterde Keda zachtjes, zelf wist hij niet of hij de woorden voor zichzelf herhaalde of het tegen Misha had. Daar gingen ze dan. Even sloot Keda zijn ogen terwijl hij zijn best deed om mee te rollen met Misha. Het was eng voor de eerste paar seconden maar al snel deed Keda zijn best om zijn voeten heen en weer te bewegen en mee te rollen.
Het skaten ging nog beter dan verwacht. Keda viel maar een paar keer en de meeste keren dat de jongen naar de grond ging was Misha er om hem op te vangen. De avond ging eigenlijk beter dan Keda maar had durven hopen. De jongens hadden alle plezier van de wereld en voor Keda voelde alsof het alleen hun twee waren in de rollerskatebaan. Dit duurde helaas niet lang, terwijl de twee jongens weer bezig waren met een rondje te maken viel Keda zijn blik op een groep jongens die binnenkwamen. Het duurde niet lang voor Keda om te zien wie deze jongens waren. Het waren de oude vrienden van Misha, de jongens die hun vriend uit het team hadden getrapt en hem daarna zijn leven op school niet normaal moeilijk hadden gemaakt. Wat ze hier deden snapte Keda ook niet en hij voelde zich meteen angstig. “Misha, why are they here?” De kans was klein dat Misha het antwoord wist maar Keda wist niet zo goed wat hij anders moest uitbrengen. Keda wou gewoon plezier hebben met Misha maar hij had geen idee of dit wel mogelijk was als zijn oude vrienden er waren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het idee leek Misha geweldig al was het best duidelijk dat de jongens al bijna al hun tijd samen besteedde. Wellicht was het niet echt de hele tijd maar als ze niet samen waren waren ze wel druk aan het sms’en, bellen of spamde Misha Keda’s telefoon vol met memes die hij grappig vond of plaatjes die hem aan Keda deed denken. Want plaatjes sturen was iets wat Misha graag deed. In het begin was hij bang geweest dat Keda het irritant vond hoeveel foto’s Misha op een dag stuurde maar nu was hij er wel wat comfortabeler mee om dat te doen. “Ah yes, ‘cause we don’t already do that,” zei Misha grinnikend. Hij keek Keda even recht aan met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij vond de jongen echt heel leuk. Hij had nooit gedacht dat hij iemand zo leuk had kunnen vinden.
De avond was best leuk vond Misha. Keda kreeg al best snel door hoe hij moest skaten, en viel tot Misha’s verrassing niet eens zo vaak. Hij zou het aantal waarschijnlijk met gemak op twee handen kunnen tellen. Misha was dus zeker trots op Keda en had het ook echt heel leuk. Zonder enige zorgen was Misha gezellig met Keda door aan het rollen. Hij voelde zich alsof hij de tijd van zijn leven had. Hij wist vrij zeker dat hij Keda hier vaker mee naar toe zou nemen. Hij had al zoveel mooie ideeën voor meer dates waar ze op konden gaan. Hij dacht er niet eens aan dat er een kans was dat de twee uit elkaar zouden gaan ooit. Wellicht was het naïef van Misha maar hij geloofde oprechy dat de twee een kans hadden om bij elkaar te blijven. Misha kon nu al beginnen met famtaseren over hoe hij Keda ten huwelijk zou vragen. Wat natuurlijk pas heel ver in de toekomst was. Maar het was wel leuk om er over na te denken vond hij. Daarnaast wa shij oprecht bijna honderd procent zeker dat ze samen zouden blijven, hij kon zich niet met iemand anders voorstellen en wilde eigenlijk ook niemand anders dan Keda.
Misha werd uit zijn gedachte getrokken door de stem van Keda en volgde vrijwel gelijk zijn blik naar de groep jongens. Hij voelde zijn hart in zijn borstkas droppen en beet meteen hard op zijn lip. De eerst zo leuke avond was in een instant helemaal verpest en Misha wist niet wat hij er mee moest doen. “I.. I d-don’t know,” zei hij zachtjes, angstig voor wat deze plotse komst voor hen zou betekenen. Misha vroeg zich af waarom de jongens hier waren, wetende dat zij hier nooit eerder waren geweest. Toen realiseerde hij het zich. Hij had natuurlijk een snapchat op zijn verhaal gegooid, er niet bij nagedacht dat ook deze jongens dit konden zien. Gelijk voelde Misha zich schuldig. Waarschijnlijk waren ze hier daardoor gekomen. Dit vermoede werd bij Misha alleen maar duidelijker toen de jongens hun blikken ook op Keda en Misha hadden geplaatst. Misha nam even diep adem voor hij zijn rug wat rechtte. “We can’t let them ruin our evening. Let’s just ignore them yeah?” stelde hij voorzichtig voor.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het rollerskaten was zo leuk geweest en het was nog steeds leuk. Keda had al in tijden niet meer zo gezellige avond gehad als dat hij op het moment had. Normaal spendeerde hij de avonden alleen en hij was even vergeten hoe leuk het was om je avond met iemand anders te kunnen spenderen en het samen gezellig te hebben. Keda dacht altijd dat hij het altijd wel prima vond dat hij alleen in zijn kamer was in de weekenden, of alleen beneden met zijn moeder en al wist Keda zeker dat hij zich wel kon vermaken in zo avond, hij realiseerde zich deze avond met Misha toch wel dat het eigenlijk wel heel gezellig was om met iemand op pad te kunnen en al helemaal als dit iemand Misha was. Deze avond had er dus ook al wel voor gezorgd dat Keda keek naar de eindeloze dates die de twee jongens samen zouden beleven en elkaar op zouden nemen. Keda zelf wist ook al wel wat leuke dingen waar hij Misha mee naar toe zou willen nemen en hij kende Misha goed genoeg om te weten dat Misha zelf waarschijnlijk ook al wel vol zat met ideeën om Keda mee naar toe te nemen. Dan nog naast alle dates waar ze zouden opgaan, zouden de twee waarschijnlijk ook vaak genoeg thuis op de bank blijven om een lekkere film te kijken en gewoon samen wat chips te eten. Het leek er haast wel op of de twee tijd te weinig hadden die ze met elkaar konden doorbrengen.
Ondanks vanavond dus heel erg gezellig geweest was, op het moment leek de avond nogal een twist te hebben. Een twist die Keda liever niet had zien gebeuren. De jongens van het team waar Misha eerder deze week zat waren dus zojuist naar binnen gelopen en Keda had geen idee wat ze hier moesten en of deze wisten dat hij en Misha er waren. Keda had geen idee op dit pure toeval was of dat ze het koppel expres opgezocht zouden hebben. Natuurlijk zou dat wel erg ver gaan en Keda deed zijn best om zichzelf ervan over te tuigen dat hij weer van het ergste uitging maar hij vond de jongens nou ook niet echt het type om met zijn allen op een zaterdagavond de rollerskatebaan te bezoeken. Ook Misha leek geen idee te hebben wat de jongens hier deden was alleen maar Keda zijn gedachten bevestigde over dat het niks was voor de jongens om in het weekend te gaan rollerskaten. Misha stelde dan wel voor om de jongens te negeren maar Keda had geen idee of dit wel mogelijk was voor hem. Toch besloot hij maar in te stemmen met het idee. “Alright. Yes.” Mompelde Keda zachtjes naar de jongen toe. Hij had wel gelijk, ze mochten de oude vrienden van Misha zeker niet de avond laten verpesten maar toch kon Keda het niet helpen om ze in de gaten te houden.
“There they are.” Ze waren nog maar net binnen en de jongens leken nu al het koppel gespot te hebben en aan de woordkeuze te horen waren ze ook nog eens op zoek naar de twee.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hoewel hij degene was geweest die zei dat ze hen beter konden negeren bleef er een akelig gevoel zitten bij Misha. Hoewel hij graag bij de rolschaatsbaan kwam en zich ook gewoon veilig had gevoeld elke keer hier voor was dat veilige gevoel zo weg. Hij haatte het plots dan ook dat hij op rolschaatsen stond, dit maakte hem natuurlijk wel een makkelijker doelwirt en met een duw zou hij al op de grond liggen. Ook haatte hij het dat hij keda in deze situatie gebracht had, zeker omdat Keda zonder duw al moeite had met zijn evenwicht behouden. Hij hoopte maar dat zijn angst voor niks was maar wist diep van binnen wel dat het false hoop was. Hij wilde niet weer naïef zijn in zo een situatie maar was bang dat hij het toch wel was. Hij kon het niet helpen. Hij wilde gewoon geloven dat ze hier waren voor een avondje rolschaatsen. Hij wikde geloven dat de groep jongens hier was gekomen op dezelfde avond als Misha en Keda uit puur toeval zonder extra laag er onder. Zonder dat het iets te betekenen had. Zonder dat er ook maar enige connecties tussen hen lagen. Maar hij kon het gewoon niet geloven en hoewel hij dan juist niet zo naïef was haatte hij zichzelf er wel voor dat hij niet het goede van de jongens in kon zien. Als ze hier wel gewoon waren voor rolschaatsen dan zou Misha echt wel boos op zichzelf kunnen worden.
Onbewust nam Misha Keda zijn hand wat strakker vast, Misha was gewoon bamg al had hij dit zelf nog niet helemaal door. De woorden die hij toen van de jongens af hoorde komen zorgde echter voor meer angst bij Misha en lieten hem ook wel duidelijk weten dat de jongens hier niet voor hun lol in rolschaatsen waren, maar voor hun lol in het lastigvallen van twee jongens die het gewoon leuk met elkaar hadden. Misha hiekd zijn blik strak op Keda gericht en durfde ook niet van hem weg te kijken. “I’m sorry,” fluisterde hij bijna sinds hij zich oprecht heel schuldig voelde over deze situatie. Hij hoopte gewoon niet dat dingen uit de hand zouden lopen want Misha was vrij zeker dat zodra een van hen een hand op Keda zou leggen Misha zijn inmiddels hoop opgepropte woede naar de jongens niet meer binnen zou kunnen houden. En eigenlijk was knappen tegenover Keda iets wat hij absoluut niet wilde. Dan zou hij het gesprek met hem moeten hebben en hem moeten uitleggen over zijn stoornis en daar hield hij gewoon echt niet van. Mensen konden dan gelijk zo een andere indruk van je krijgen. Hij had nu eigenlijk ook wel spijt dat hij het zijn vrienden had verteld, dit was namelijk iets wat zij goed tegen hem konden gebruiken.
Het moment dat Misha even op keek was net het moment dat de groep jongens hun kant op kwam. Wat hun plan was wist Misha niet. Of ze het enkel bij lastig vallen zouden houden of hen ook fysiek zouden benaderen wist Misha ook niet wat hem vele malen nerveuzer maakte sinds hij zich nu niet goed kon voorbereiden. Meestal tijdens ruzies was hij dronken of kon hij zich voorbereiden dus ging alles veel makkelijker af, nu was het gewoon zo plots en hij had die hele week bijna nog geen drank op.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De gezellige sfeer die eerder tussen de twee jongens gehangen gehad was compleet in rook opgegaan. Het lachen en simpelweg gewoon plezier hebben tussen de twee was compleet verdwenen vanaf het moment dat Keda de groep jongens gespot had en het werd er ook niet echt beter op nu dat deze zelfde groep jongens ook hen gespot had en erger nog op de twee af kwamen lopen. Het leek er op dat Misha net zo bang was als Keda. Keda voelde hoe Misha hem vaster zijn hand begon te houden en eigenlijk deed hij zelf ook meteen hetzelfde als reflex hierop. Het feit dat ze op rollerskates stonden hielp niet bepaald met alle angst die Keda op het moment voelde, eigenlijk zorgde het juist alleen maar voor meer angst. Het was niet alsof Keda bepaald stabiel stond op de dingen en Kesha zou waarschijnlijk ook snel omgeduwt worden ondanks hij aardig goed was op de rollerskates. Hoe dan ook, dit was niet bepaald een ideale situatie en compleet niet hoe de date moest verlopen. Helaas was er niet veel aan te doen behalve afwachten naar wat de intenties leken te zijn van de groep, al was het voor Keda al wel duidelijk dat deze intenties alles behalve goed waren.
Waarvoor Misha zijn excuses aanbood wist Keda niet helemaal. Alhoewel, Keda wist wel waarom hij dit deed maar hij begreep niet waarom. Misha zou wel het gevoel hebben dat dit zijn schuld was, dat door hem zijn oude vrienden hier waren, dat door een of andere manier door hem de avond verpest was. Als het Keda was die nu in Misha zijn schoenen stond dan had hij zichzelf ook wel voor de kop kunnen slaan en zich niet normaal schuldig gevoeld maar omdat het Misha was die nu in deze situatie zat vond Keda het zo onnodig dat de jongen zich schuldig voelde. Het was niet Misha zijn schuld dat de jongens hen nu lastig kwamen vallen, dat was een keuze die de groep zelf maakte. “Don’t be silly.” Keda moest een glimlach forceren op zijn gezicht, hopend dat het de situatie wat minder erg zou laten voelen maar helaas deed dat het niet.
Eigenlijk wou Keda voorstellen om gewoon door te rollerskaten maar voor dit mogelijk was stonden de jongens al aan de zijkant van de rollerskatebaan. Het voordeel was dat ze zonder rollerskates niet op de baan mochten en dit leken ze ook te weten. Dus in plaats van op de baan te komen om de twee lastig te vallen bleven ze maar aan de zijkant. “Hey Misha! Not going to say hello to your good old pals? Or are you to busy with that boyfriend of yours?” Klonk er door de ruimte. Keda keek op naar Misha, geen idee hoe ze überhaupt moesten reageren op de jongens langs de weg.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha had geen idee hoe hij met deze situatie moest omgaan. Hij had er immers nooit eerder in zo een gezeten. Op school was het wel gebeurt dat ze op hem af kwamen maar gelukkig waren er dan altijd mogelijkheden om weg te komen. En waren er meer mensen die het mogelijk konden zien. Zo hier, op de rolschaatsbaan was het toch evht heel amders. Hij voelde zich veel meer geïntimideerd op zo een openbare plek. Het was raar maar hij voelde zich gewoon absoluut niet veilig, hoewel de kans dat iemand hier er iets aan zou doen groter was dan op school. Op school waren de sporters een soort heiligen en maakte het niet echt uit of ze iets fout deden, behalve bij enkele leraren die een enorme hekel hadden aan de coach, dan waren de atleten ook meteen de doelwitten. Helaas kwam het zelfde voor dat een straf die een van die leraren bij een atleeg oplegde ook echt uitkwam. Meestal werd dat door de directeur gewoon genegeerd en kregen ze vrijstelling. Hij voelde zich hoe dan ook niet veilig en het feit dat hij voor zijn gevoel Keda ook hierin gesleept had maakte dat nog erger.
De glimlach die Keda liet zien was overduidelijk geforceerd. Misha had hem intussen al zo vaak zien glimlachen dat hij het verschil blindelinks kon zien. Toch kon hij het niet helpen om het lief te vinden van de jongen. Hij probeerde de situatie wat luchtiger te maken maar helaas werkte het niet. Misha vond het in ieder geval lief dat hij het probeerde.
Nog voor hij echter kon reageren galmde er een luide stem door de zaal heen. Misha hield zich in om niet gelijk naar de jongens te kijken, wetende dat aandacht geven al een grote fout zou zijn. Dus hij hield zijn blik gericht op Keda die net zo min leek te weten wat hij nu eigenlijk moest doen. Misha beet even hard op zijn lip, zich voornemend om maar gewoon stil te blijven. “Hey! Can’t you hear me fag? I’m talking to you!” Zei dezelfde jongen weer en de rest van de groep moest lachen. Misha merkte al wel aan zichzelf dat hij wat pissig begon te worden en wist ook dat hij zich niet in kon houden. “Just fuck off already,” zei Misha toen naar hen. Wellicht was het een fout om zoiets te doen, om er op in te gaan en het niet gewoon te negeren. Maar Misha zijn opvliegende karakter kon het niet aan om stil te blijven, en voor hem was deze reactie eigenlijk nog best soft.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Blijkbaar hadden de vrienden van Misha gehoopt op een iets directere reactie aangezien naar een paar seconden stilte het geschreeuw van de groep weer gewoon verder ging, natuurlijk ditmaal wat agressiever. Dit zorgde er alleen maar voordat Keda meer in de stress schoot, niet wetende wat hij moest doen in deze situatie. Aan de ene kant wou Keda ze gewoon negeren maar het was wel duidelijk aan de reactie van de jongens dat dit niet was wat hun in gedachten hadden. Dan was er nog de optie van er in te gaan maar dan had Keda geen idee hoe hij dat moest aanpakken, hij kon niet bepaald terug gaan schreeuwen naar de jongens, zoiets kon Keda gewoon niet en ze aardig aanspreken was ook niet echt een optie. Volgens Keda begon het er op te lijken alsof ze geen opties hadden waardoor de stress en angst alleen maar groeide. Keda voelde zijn hand wat klammer en zweterig worden door alle nare gevoelens die op het moment door zijn lichaam gierde. De drang tot controle hebben over een situatie kwam ook terug aangezien Keda absoluut geen controle had over wat er nu gebeurde maar hij dit wel wou hebben. De jongen had geen idee wat hij moest doen en voelde zich een beetje hopeloos worden. De ene keer dat Keda een leuke avond probeert te hebben en probeert naar buiten te gaan gebeurt er zoiets als dit. Niet bepaald een goede motivatie om de volgende keer weer eens wat leuks te doen en naar buiten te gaan maar dat waren problemen voor later. Voor nu moest Keda proberen erachter te komen hoe hij de situatie nu het beste kon aanpakken.
Op dat moment leek Misha al een antwoord te hebben. De jongen begon namelijk op zijn oude vrienden in te gaan, iets wat nogal als een verrassing kwam voor Keda. Een beetje verbaasd keek Keda op naar hem. Ongeacht het feit dat Keda zich verbaasde over het feit dat Misha zo reageerde was het angstgevoel ook nog steeds erg aanwezig. Nu ook vooral omdat hij geen idee had hoe de situatie zich verder ging uitpakken, hoe de jongens zouden reageren op de opmerking van Misha. “Misha, maybe try to st-” Keda kon zijn zin nog niet afmaken of er kwam alweer een reactie van de andere kant. Keda wou de jongen net vertellen dat hij misschien wat minder boos moest reageren maar dat kwam er dus helaas niet uit. “Trying to act all tough now?” De stem die weer terug riep naar het koppel klonk toch aardig geïrriteerd, nog geïrriteerder als wanneer ze geen reactie hadden gekregen van het koppel. Het liefst wou Keda nu gewoon naar huis, de avond was niet meer zo leuk geweest als dat het eerder geweest was en Keda wist ook niet of het er hier veel beter op zou worden. “Oh, of course.. I forgot about that little temper of yours.” Keda had geen idee wat de jongen daarmee bedoelde en keek dus ook even verward van het groepje jongens weer op naar Misha.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hoewel Misha zeker een reactie terug verwacht had kwam dit wel plots. Hij wist dat zijn nu ex vrienden van zijn problemen wisten en hij wist dat dit zeker tegen hem gebruikt kon worden maar dat het zo snel zou gaan, dat had hij niet zien aankomen. Waar hij ook niet tegen kon was het feit dat Keda nog niks af wist van Misha zijn problemen, zijn korte londje. Misha’s plan was origineel geweest om dit gewoon voor altijd van Keda te verzwijgen in de hoop dat hij er nooit achter hoefde te komen. Hij wilde helemaal niet dat Keda zoiets van hem wist. Misha was vrij zeker dat de jongen gelijk een ander beeld van hem zou krijgen. Maar hij had het gewoon moeilijk nu. Zijn woede inhouden was nooit lastiger geweest leek het haast. Hij klemde zijn kaken op elkaar en probeerde tot tien te tellen, maar helaas kwam hij niet verder dan de twee. “You know what you should really learn to shut the fuck up sometimes,” zei Misha nu alweer een stuk pissiger. Zijn houding veranderde hij ook. Inplaats van relaxed en in elkaar gezakt stond hij nu recht op, rug recht en kin omhoog, schouders breed zodat hij groter leek en meer op een bedreiging zou lijken. Kleiner zou hij sneller op een makkelijke prooi lijken en dat wilde hij niet.
“Ahw, he’s starting to get angry, thinks he can beat us,” lachte een van hen waardoor de rest al gelijk mee begon te lachen. Misha merkte dat hij er nóg kwader door werd. Eerst had hij er nog wel bij stilgestaan dat hij wat rustiger aan moest doen, dat hij niet gelijk boos moest worden maar nu was dat hele gevoel weg. “Think? Oh I bet my fucking life I canbeat the living hell out of you,” siste Misha duidelijk erg boos. Hij was absoluut niet van plan om nog rustig te gaan doen, om kalm te worden of om niet in een gevecht te raken. Het maakte hem eigenlijk niet eens meer uit wat Keda ervan zou vinden. Hij stond op de rand van een uitbarsting en er was geen manier meer om hem weg te trekken. Een opmerking vandaan van een complete explosie. Zelfs Keda zou hem nu niet meer kunnen stoppen.
De jongens moesten wederom lachen om Misha zijn opmerking, wat alleen maar ervoor zorgde dat Misha nog kwader werd, maar dat wisten zij wel. Het was waarom ze het deden, om hem uit te lokken. “Oh really Misha? You, a little child, think you can beat us, real men? Don’t make me laugh now,” lachte een van hen weer. Misha stond echt op springen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De agressie van Misha kwam totaal onverwachts voor Keda, hij had geen idee waar het vandaan kwam en zo had hij de jongen ook nog niet eerder gezien. Er was ook geen teken van dat de jongen kalmer zou worden. Dit was een kant die Keda nog nooit eerder gezien had van Misha, hi was niet gewend van hem dat hij zo erg van zich af kon snauwen. Het maakte Keda bang dat de jongen zo was en ineens zo kon doen. Keda was op het moment alleen maar bang dat het gedrag van Misha ervoor zou zorgen dat de situatie zou escaleren en dat was precies wat hij nu niet wou hebben. Nu wist de jongen dus eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen, hij was te overrompeld door het gedrag wat Misha nu vertoonde om te weten hoe en waar hij op moest reageren. Het liefst wou hij dat Misha zich niet zo druk maakte, even wat kalmer zou worden. Keda legde voorzichtig zijn hand op de borst van Misha in de hoop dat hij de jongen weer een beetje terug kon trekken. Keda was op het moment als de dood dat de situatie uit zou lopen tot iets heftigers dan nu en dat was iets wat Keda absoluut niet wou.
Keda voelde zichzelf al helemaal bezorgd worden wanneer Misha en de groep jongens naar elkaar begonnen te roepen over wie wie kon verslaan. Dat was precies wat Keda niet wou hebben. Het laatste wat Keda op dit moment wou was dat het geschreeuw tussen de twee zou uitlopen tot een daadwerkelijk gevecht. “Misha, stop this please.” Fluisterde Keda zachtjes, de angst was duidelijk te horen in zijn stem. Keda keek Misha nog even aan voor de jongens weer begonnen te roepen over hoe Misha een klein kind was en hun echte mannen. Natuurlijk raakte Keda geïrriteerd door hoe de jongens zich aan het gedragen waren maar voor hij zich irriteerde aan hen was hij ook niet normaal geïntimideerd door de jongens en was hij nog altijd even bang voor ze. Al was hij nu niet alleen meer bang voor de groep aan de zijkant maar merkte hij ook dat hij een beetje bang begon te worden voor de jongen die naast hem stond. Hij herkende de jongen niet meer die naast hem stond, hij had geen idee wie dit was. Zo kende hij Misha gewoon niet en dat was wat hem het meest bang maakte van allemaal.
“Stop it, you don’t have to prove them anything.” Fluisterde Keda zachtjes na de jongens duidelijk een reactie probeerden te krijgen uit Misha. Het leek haast wel of de jongens aan de zijkant zaten te doelen op een soort gevecht, alsof dit de reactie was die ze van Misha wilde hebben. “Just breathe and stay calm.” Keda deed zijn best om Misha proberen te kalmeren al had hij geen idee of het enige zin had.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Gewoon ademen en kalm blijven. Het advies dat vrij voor de hand liggend was in dit soort situaties. Het advies dat bij veel mensen waarschijnlijk ook werkte, mensen die normaal in elkaar zaten. Mensen zonder agressie problemen. En helaas was Misha niet een van die mensen. Gewoon ademen en kalm blijven was een ding dat Misha niet kon in situaties als deze, ook al wenste hij dat hij het wel kon. Voor Keda zou hij met alle liefde op dit moment kalm worden, gewoon ademhalen en geen ruzie maken met deze jongens die zich nog niet zo lang geleden nog zijn vrienden hadden genoemd. Maar helaas zat dit er gewoon mniet in voor Misha. Hij stond op het punt van ontploffen en kon dit niet meer inhouden. Zijn lontje was korter dan ooit en zijn woede was niet meer in te houden.
Hij wilde stoppen, hij wilde zijn rug naar de jongens kunnen draaien en met Keda weg gaan om de date ergens anders af te maken, om het leuk te houden. Hij wilde echt niet vechten, maar toch weer wel. Hij wilde die jongens hun hoofden er af rukken en dansen op hun graven, hij wilde de reden zijn voor hun blauwe plekken en niet andersom. Zijn agressieve verlangens waren veel sterker dan wat hij dan ook voelde. Hij ging ontploffen.
“Aw, his fag boyfriend is trying to stop him from being a dramatic little bitch. Looks like you didn’t tell him about your little issue, Novak. Doesn’t even trust his boyfriend with that... really shows how well your relationship is going.”
En toen knapte hij. Voor hij het door had was Misha over de reling heen gekomen en had hij zijn handen rond de nek van Nick, een van zijn ex beste vrienden, geklemd. Hij werd van alle kanten vast genomen door de andere jongens maar liet dit hem niet stoppen. Zijn handen bleven rond Nick zijn nek, zijn aderen blokkerend. De andere jongens probeerde Misha van hem af te halen, duidelijk bang voor de plotse vlaag van woede en de actie van de kleinere jongen, ze hadden niet verwacht dat hij zo ver zou gaan. Als hij dit te lang volhield zou Misha nog wel eens een moordenaar kunnen worden. Zo ver mocht het niet komen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Al snel kreeg Keda door dat hij Misha niet bepaald kalm kreeg, hoe graag hij ook gewild zou hebben. De manier waarop hij tot de jongen sprak leek niets voor hem te doen. Keda voelde zich machteloos en had geen idee wat hij moest doen om hem kalmer te maken. Het laatste waar Keda zin in had was dat dit alles zou uitlopen en al helemaal niet als Misha dan ook nog zelf zou vechten. Keda hield zijn blik op Misha, al verplaatste deze toch langzaam weer naar de jongen die naar hen aan het roepen geweest was. Wat zijn naam precies was wist Keda niet maar dat was ook niet bepaald belangrijk op het moment. Opnieuw begon de jongen iets te roepen naar Misha. Natuurlijk voelde Keda ook woede richting de jock. Bij Keda leek deze woede zich toch anders te uiten, of was het minder heftig. Keda had geen idee wat het was, waarom Misha zo heftige reactie leek te hebben op de jongens. De reactie van Misha was echt een raadsel voor Keda, voornamelijk omdat hij geen idee had dat Misha zich op deze manier kon gedragen.
Het feit dat Keda het zo bekende ‘f-woord’ genoemd werd kon de jongen niet veel interesseren. Hij was het gewend en daarnaast was de jongen het ook zo weer vergeten door de rest van de zin die volgde. Er was dus iets geweest wat Misha hem niet verteld had. Wat dit was had Keda geen probleem en Keda wist ook niet hoe hij zich moest voelen bij het feit dat er iets was wat Misha voor hem achterhield. Er gingen meerdere gedachten door Keda tegelijk heen. Wat was dit zogenaamde kleine ding waar Misha hem niks over verteld had en waarom had Misha het hem niet verteld. Keda begon voornamelijk aan hemzelf te twijfelen, was hij niet goed genoeg? Vertrouwde Misha hem niet genoeg om hem alles te kunnen vertellen? Ergens was Keda teleurgesteld in Misha dat hij dingen voor hem achterhield maar tegelijkertijd wist Keda ook wel dat dat hypocriet van hem was aangezien het verleden met zijn vader ook niet niet ter sprake gekomen was. Een verleden wat er juist voor gezorgd had dat Keda geweld haat en er niks van te weten wou hebben. Daarom voelde Keda zich ook extra bang bij het zien van Misha zijn gedaante, het was in zijn ogen te zien dat hij laaiend was. Voordat Keda ook nog maar iets kon vragen over waar de roepende jongen het over had was het al te laat, Misha was in de aanval gegaan en had zichzelf bliksemsnel over de reling gekregen en bovenop de jongen. Een beetje overrompeld bleef Keda achter, al maakte het overrompelde gevoel snel plaats voor paniek. Zo snel als Keda kon maakte hij zijn weg uit de rollerskatebaan en weer op de vloer zelf.
Terwijl Keda onhandig zijn manier van de rollerskatebaan maakte waren de andere jongens al druk bezig met de twee jongens uit elkaar halen. Na een tijdje was Keda zover gekomen dat hij over de reling kon zien, hier zag hij zijn eigen vriendje met zijn handen om de andere jongen zijn nek. “Misha, stop.” Het kwam er paniekerig uit, wat precies was hoe Keda zich voelde. Samen met de andere jongens deed Keda zijn best om Misha van de andere af te halen. Het duurde een paar seconden maar uiteindelijk leken de groep er toch in te slagen Misha weg te krijgen. Drie van zijn oude vrienden hielden hem meteen terug zodat hij niet weer de kans zou hebben er terug op te springen. Keda keek met paniek in zijn ogen naar Misha. Dit was een kant van Misha die hij niet kende, eentje die hij absoluut niet leuk vond. Keda voelde tranen opkomen van alle stress en paniek. De jongen die zojuist bijna door Misha gewurgd was leek even flink te moeten hoesten wanneer Misha eindelijk van hem afgehaald was. Keda stond daar maar, zijn blik op Misha gericht, tranen in zijn ogen en niet wetende wat hij nu moest doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alles wat neutraal was aan Misha was verdwenen. Alles wat hem ‘Misha’ maakte leek weg te zijn. Hij kreeg zwart voor zijn ogen en had geen benul meer van zijn acties maar toch voerde hij deze uit. Hij had geen idee wat hij deed en wat er gebeurde in zinn omgeving. “You’re a fucking asshole Nick! Fuck you! I hope you die! Just because your parents don’t fucking love you doesn’t mean you have to be a dick to everyone! Just because you’re not happy doesn’t mean no one else deserves to be!” Misha’s stem was luid genoeg om de aandacht van alle paar mensen in de ruimte te trekken. Zonder dat hijd it door had was de jongen helemaal aan het schudden. Tranen stonden in zijn ogen en hij hield zichzelf niet meer in bedwang. Doordat hij vast gebouden werd kon hij niemand iets aan doen, dus plaatste hij zijn nagels in zijn hand. De pijn nam al best een stukje van zijn woede weg al bleef hij heel boos. “Misha you have to calm the fuck down,” waarschuwde Julian, een van de andere jongens, hem. Maar Misha was niet vanplan kalm te worden. Hij wilde niet kalm worden en hij was er niet klaar voor. Hij zat nog té erg gevuld met woede en het leek er op dat zichzelf pijn doen op dit moment de enige keuze was om wat rustiger te kunnen worden.
De stem van Keda drong wel tot hem door maar hielp helaas amper. Zo een woede aanval was bijna niet te stoppen. Zijn medicatie nemen zou al een deel helpen maar nu hij zo ver weg al was zou hij niet zosnel in zijn zak voelen om deze pil er uit te halen en in te nemen. Tot zijn geluk kende zijn ex vrienden hem toch wel. “Keda, could you please get a little bag with pills out of his back pocket?” Vroeg Julian, die Misha nog steeds goed vast hield voor het geval dat Misha Nick weer aan zou vallen. Misha hield in zijn achterzak altijd een zakje met pilletjes bij zich als hij uit ging. Naar school leek het hem niet nodig sinds hij niet verwachtte dat iemand hem op school zou uitdagen. Maar als hij uit ging leek het hem heel belangrijk. Voor zover hij wist kon hij elk moment uitgedaagd worden en meestal was hij dan nog wel op tijd met een chill pill nemen maar nu lukte het hem gewoon niet. Hij wist ook niet eens of de pillen echt zo snel werkte, wellicht was het wel een placebo effect, hij wist het niet maar het hielp wel.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was misschien nogal ligt uitgedrukt door te zeggen dat Keda geschrokken was door alles wat er van Misha zijn mond leek te komen. Nog nooit eerder had hij iemand met zoveel woede horen spreken, laat staan Misha. Dit was zo anders dan de zoetsappige Misha die maar niet kon stoppen met complimenten geven, de jongen waar Keda constant aan wou zitten en constant wou kussen. Het was niet te geloven voor Keda hoe snel de jongen was omgeslagen van de lieve Misha tot de jongen die nu door drie anderen werd teruggehouden zodat hij niet terug kon gaan naar een oude vriend te wurgen. Het voelde ook surreal voor hem, de gehele situatie. Toch was Keda ergens wel blij dat de anderen jongens van Misha zijn oude football team er waren. Het leken toch beter te weten wat er nu moest gebeuren en hoe ze met de situatie om moesten gaan. Vooral een van de drie jongens die Misha terug hield leek goed te weten hoe hij moest omgaan met de situatie. Keda kon zich vaag herinneren dat de naam van deze jongen Julian was. De manier waarop Julian tegen Misha sprak om hem te kalmeren, dat was iets waar Keda nu te paniekerig was. Keda stond daar alleen meet met een mond vol tanden, niet wetende wat hij kon of moest doen.
Gelukkig voor Keda leek Julian hem al snel te helpen en hem aan te geven met wat hij moest doen. Een zakje met pillen uit de kontzak van zijn broek. Keda had geen idee wat ze waren of waarvoor, waarom Misha ze had en of hij deze altijd bij zich had wist Keda niet. Er waren op het moment zoveel vragen die Keda had maar het leek er niet op dat deze nu beantwoord kon worden. “Uh, yeah… sure.” Mompelde Keda, hij was te druk bezig met zijn gedachten en met het verwerken van de situatie om een beetje een normaal antwoord te kunnen geven. Daarnaast was het ook wennen voor Keda om iemand van het football team die niet Misha was zo normaal tegen hem te horen praten. Hij was het niet gewend maar Keda wist zelf ook wel dat de situatie erom vroeg dat de jongens normaal tegen elkaar zouden doen. Na antwoord gegeven te hebben op Julian liep Keda snel om de jongens heen zodat hij bij de achterzak van Misha kon en het zakje pillen uit zijn broek kon halen.
Na het zakje gevonden te hebben maakte Keda weer dat hij voor Misha en de anderen stond. Met een puzzelende blik keek Keda naar het zakje waarna naar Julian. “And now what?” Stamelde Keda terwijl hij zich richtte op het zakje om deze alvast te openen. Dan kon hij meteen het hoeveelheid pilletjes nodig eruit halen. Misschien was er maar een nodig maar het kon ook zomaar zijn dat Keda er drie of meer moest uithalen. Na het zakje geopend te hebben besloot hij deze maar aan Julian te reiken. De jongen wist veel beter wat te doen op het moment dan dat Keda dat wist dus dan kon hij ook maar beter de pillen overnemen. Dat leek Keda althans.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha zag hoe Julian het zakje met pillen aan nam. Hoewel hij nog niet honderd procent met zijn gedachte bij de situatie was sloot hij zijn mond hard. Hij had het zelf niet eens door maar het gebeurde gewoon, alsof zijn lichaam de pillen niet in wilde nemen. Julian nam drie pillen uit het zakje, niet wetende hoeveel het er moesten zijn maar hij ging er vanuit dat drie niet te veel en niet te weinig zou zijn. Hij kon natuurlijk helemaal fout zitten maar hij ging er van uit dat als het er maar een moest zijn drie niet zou leiden tot een overdosis. Een van de andere jongens forceerde Misha zijn mond open zodat Julian de pillen er in kon gooien. Hij plaatste hierna zijn hand op Misha zijn mond wat er voor zorgde dat Misha de pillen wel door moest slikken.
Het duurde zo een tien minuten voor de jongen weer helemaal rustig was, in deze tien minuten was hij constant vastgehouden door de drie jongens. "You calm now?" vroeg Julian hem waarop Misha zwakjes knikte. De jongens lieten hem toen los. Misha haalde even heel diep adem. Hij voelde zich vreselijk, deze dag had leuk moeten zijn, niet zo kut zoals het nu was gelopen. Daarnaast had Misha grote spijt dat hij Keda niks eerder had verteld over zijn problemen. Nee, eigenlijk had hij spijt dat Nick dit net verteld had. Hij had het op zijn eigen tempo willen doen, vertellen wanneer hij er klaar voor was, dat was nu nog niet zo. Het was iets wat hij eigenlijk nooit had willen vertellen, wat hij gewoon voor zichzelf had willen houden sinds dat zó veel makkelijker was dan dealen met dit kutte gevoel. Daarnaast was Misha vrij zeker dat Keda boos op hem zou zijn, wellicht alleen voor het niet vertellen maar misschien ook voor het absoluut absurde gedrag dat hij net vertoond had.
Een laatste blik keerde hij op Nick, die inmiddels alweer opgestaan was en op adem was gekomen, waarna hij zich op Keda richtte. Hij wist niet hoe hij moest beginnen. Er waren zo veel dingen die hij kon en wilde zeggen maar hij wist gewoon niet hoe. Zei hij sorry? Sorry voor het verpesten van hun avond? Sorry voor het niet luisteren en in gevecht gaan ook al wilde Keda dat duidelijk niet? Of sorry voor het niet vertellen over zijn problemen? Hij wist het oprecht niet. Toch moest hij iets zeggen. "I'm sorry.." Zijn stem was schoor door het schreeuwen dat hij niet zo lang geleden nog had gedaan. "I'm sorry for ruining our date and I'm sorry for not listening and I'm sorry for not telling you about my issues but I will, I promise. I'll tell you everything you want to know," zei hij uiteindelijk. Toen keerde hij zich naar Nick. "I am, however, not sorry for strangling you," zei hij simpel waarna hij zich weer keerde tot Keda.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld