Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Hey, everybody!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG - The rychess return of the daylar
Duchess
Wereldberoemd



Faelar was in eerste instantie ontzettend blij geweest dat Rayvon hem nog altijd geloofde. Ondanks dat dat betekende dat hij indirect incompetent genoemd werd. Dat moest hij voor nu dan maar even voor lief nemen. Hij had zijn hoofd het liefst in de buurt van zijn schouders. En de rest van zijn lichaam. 
Dat nam niet weg dat hij bang was dat dat veranderen zou wanneer hij voor Rayvon herhaalde wat hij net tegen Dayla gezegd had. Als Dayla al zo'n sterke reactie had... Na even aarzelen vertelde hij dan toch maar: 'Er zit een gat in je barrière...' Niet te veel uitweiden. Misschien was dit genoeg. Misschien hoefde hij helemaal niet meer te weten. Please.
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon wist niet zo goed hoe hij moest reageren. In eerste instantie wilde hij Faelar voor gek verklaren - en had dat normaal gesproken zeker gedaan - maar Dayla was er ook. Zíj had hem naar hem gebracht. Dat betekende dat zij het verhaal had gehoord en het dringend genoeg vond om hem op te zoeken. Gezien de situatie, kon hij niet anders dan het serieus nemen, hoe tegenstrijdig dat ook voor hem voelde. 
'Hoe heb je dat gat gevonden, als ik vragen mag?' Rayvon had zijn papieren opzij gelegd en gaf de halfling nu zijn volle, serieuze aandacht. Geen grappen en grollen. Als dit waar was, dan moest dit zo snel mogelijk opgelost worden. 
Duchess
Wereldberoemd



Fuck. Toch een vervolgvraag. Al wist Faelar ook wel dat het hopen tegen beter weten in was. Ergens was hij wel blij dat hij serieus genomen werd. Voor hetzelfde geld had Rayvon hem in zijn gezicht uitgelachen. Maar dan had hij misschien ook geen verdere vragen gekregen. Lastig allemaal. 
'Eh, toeval denk ik,' antwoordde de halfling. Oh ja, heel overtuigend. Goed bezig Fae. Nu klonk je helemaal niet verdacht. Maar misschien viel het mee! Misschien zou hij hem geloven!
Anoniem
Wereldberoemd



'Toeval?' Rayvon haalde diep adem. Hij had Faelar vaak in bescherming genomen, maar dit begon zijn geduld te testen. 'En zou je toevallig ons mee kunnen nemen naar dat gat? Ik ga er vanuit dat je wel ongeveer weet hoe je gelopen bent.' Rayvon stond in ieder geval alvast op om zijn jas aan te trekken en zijn zwaard aan zijn riem te vestigen. Als de barrière open was, kon er van alles door zijn gekropen, zowel mens als dier als wezen. Dan zou hij er ook op zijn volledige hoede mee omgaan. 
Duchess
Wereldberoemd



Nee dus. Dat was fair! Dat had hij ook wel een beetje verwacht. Faelar knikte aarzelend. 'Vast wel, denk ik...' Hij dacht ineens een hoop. Over duidelijk maken dat je glashard staat te liegen gesproken. Natuurlijk kon hij ze erheen brengen. Hij zág het. Hij wachtte dus maar (on)geduldig tot het tweetal klaar was om te gaan. Hoe eerder dit voorbij was hoe beter. Hoopte hij. 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla hief de spreuk op de deur op en opende deze. Ze keek nog even of er toch nog iemand stond te loeren, ongemerkt met haar hand op het heft van haar zwaard, maar vond niemand. Rayvon stapte na haar zijn kantoor uit, waarna ze met z'n drieën naar buiten liepen. De meeste rekruten waren in de arena of inmiddels terug naar hun slaapzalen, dus de enigen die ze tegen kwamen waren de wachters bij de buitenmuur. Ze hadden een vragende blik in de ogen, maar wisten wel beter dan te vragen naar hun bedoelingen. Het was immers niet aan hen om de baas van het kamp te bevragen. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar liep maar stil achter het tweetal aan. Het liefst lag hij nu ook gewoon in bed, maar nee. Hij moest zijn grote mond weer open trekken. Dit werd hem toch wel iets te veel "normaal" eigenlijk. Nu al. De halfling wist nu in elk geval waar hij aan moest werken! Brain-to-mouth-filter!
Hij haalde even diep adem toen hij een stukje verderop het gat zag. Goed, nu doen alsof je het ding niet precies zag zitten. 'Ik geloof dat het hier ergens was...' begon hij voorzichtig. Niet te veel kijken ook, dat viel op. Acteerlessen, dat zou een goede twee zijn. 
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon bestudeerde de halfling. 'Hier ergens...' Hij keek zelf even om zich heen. Zelfs als iemand die hielp de barrière in stand te houden, kon hij niet plaatsen waar deze precies was. Hij wist alleen waar het ongeveer was. Faelar, daarentegen, leek te kijken naar een specifiek punt. Dat kon gevoel zijn, maar dat geloofde hij niet zozeer. 'Is het een nette vorm, of zijn de randen van het gat ruw?' vroeg hij. Mocht Faelar antwoorden, dan zou hij met een vraag op meerdere een antwoord krijgen. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek even stil naar het gat toen Rayvon het vroeg. 'Vrij netjes wel...' Hij was even stil. Fuck. Echt waar? Echt waar? Even terug naar die filter waar hij net nog aan dacht-- De halfling bleef een tijdje stil naar het gat kijken, voor hij zijn blik voorzichtig naar Rayvon verplaatste. Dit was dan ook direct de laatste keer dat hij deze man onderschatte. Of blindelings vertrouwde, wat dat betrof. Daar kwamen bij hem wel ineens allemaal vragen bij. De grootste misschien wel hoe hij dit in godsnaam geraden had, want wow. 
Anoniem
Wereldberoemd



Rayvon zag in de blik van Faelar dat hij zich betrapt voelde. Terecht, ook, niet dat hij hem daardoor meer verdacht van spioneren. Minder, juist. Als Faelar daadwerkelijk het kamp opzettelijk had geïnfiltreerd, dan had hij het gat in de barrière nooit genoemd, laat staan ze er direct naar toe geleid. Rayvon draaide zich naar Dayla. 
'Verdubbel de wacht op de muur en bij de poort. Kom daarna naar de oorlogskamer.' Hij keek op naar de halfling. 'En neem hem met je mee.' Voordat Dayla erop kon reageren, was Rayvon alweer terug aan het lopen. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek hem even stil na. Wacht wat. Wacht wat? 'O-oorlogskamer...?' stamelde hij naar de rug van Rayvon, ondanks dat die al veel te ver was om hem nog te horen. En dit was waarom je soms beter je mond kon houden. Het was misschien niet verkeerd dat ze nu wisten dat iedereen in en uit kon lopen, maar eh... Oorlog was wel een stap te ver... Toch? Toch? Faelar hoopte het maar. Het laatste wat hij wilde was zoiets op zijn geweten hebben... 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla keek op naar de halfing. 'Het is de meest beveiligde kamer op de basis,' legde ze uit terwijl ze begon te lopen richting de wachttoren. Eenmaal daar gaf ze de orders door; dubbele wacht, haal de kampleiders. Zij wisten vanzelf waar ze heen moesten, daar hoefde ze geen expliciete uitleg voor te geven. Het zou waarschijnlijk wel raar voelen. De laatste keer dat de leiders op deze manier samen kwamen, was nadat Rayvon haar naar de basis had gebracht. 
Dayla schudde haar hoofd. Daar moest ze nu niet aan denken. Haar focus moest hier zijn, bij haar rekruten, op deze basis. Niet in het verleden. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar liep maar gewoon achter haar aan. God hij had in bed kunnen liggen als hij gewoon zijn mond had gehouden. Maar nee. Natuurlijk was dat al te veel gevraagd. 'Ja dat zal, maar...' Dat stelde hem nog niet erg gerust. Juist het tegenovergestelde. Zat hij nu alsnog in de problemen? Waarschijnlijk. Erg goed klonk het namelijk allemaal niet. Maar misschien viel het mee. Laat het alsjeblieft mee vallen... 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla zuchtte diep en stopte met lopen en hield Faelar tegen met haar hand tegen zijn borst. 'Luister. Je hebt iets goeds gedaan, halfling. Ik geloof je, en belangrijker, Rayvon gelooft je. En niemand gaat tegen hem in.' Misschien Andor, maar hij was een vak apart, en over het algemeen nam Dayla hem niet eens serieus. Irriteren, daar was Andor goed in. 'Dus... relax een beetje, oké? Je maakt mij nog nerveus dadelijk.'
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek even verbaasd op. Oh, hallo. Ergens vond hij het moeilijk om Dayla net zo makkelijk terug te geloven. Als hij iets goeds had gedaan, waarom voelde het dan alsof alles mis ging? Waarom gingen ze dan in vredesnaam naar een ruimte die "oorlogskamer" heette? Maar als Dayla zei dat het goed was...? En tot nu toe had ze het steeds bij het rechte eind gehad. Behalve toen ze dacht dat hij een spion was. Of hier op een gekke manier binnen gekomen was. Wacht... 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste