Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
De kinderen lijken wel op allebei hun ouders. Hopelijk leek hun kind ook op hen allebei. Alhoewel ze liever had dat ze op Oliver leken. Oliver was gewoon veel leuker om naar te kijken dan naar zichzelf. Ivy keek hem glimlachend aan. Als de baby op Oliver leek alq baby, werd hij of zij gegarandeerd een mooie baby. Net zoals Jamie en Rose ook mooie baby's waren. Ivy lachte toen hij zijn hoofd schudde met een grijns. Met wat zat hij nu weer in zijn gedachten. Ze wou het vanavond wel weten, alq de rest weg was. Ze was best wel nieuwsgierig nu. Ivy maakte een lachend geluidje toen hij zie dat zij blijkbaar ook van chocolade hield. "Blijkbaar wel" beaamde ze geamuseerd. Ze schudde haar hoofd grijnzend. Ja, ze hield wel van chocolade, maar Oliver hield er wel meer van' Dat was gewoon zeker. Ivy pruillipte toen hij bromde. Ze vond het wel een leuk cadeau. Maar ze begon nu tch wel te twijfelen. Tuurlijk, het was geen koopje geweest, maar het had wel leuk geleken aangezien hij had gezegd dat hij zijn rijbewijs voor motors had gehaald maar zelfs niet wist waarom. Dan kon hij dat lekker aan haar bewijzen, ah. Ivy hield haar hoofd schuin en stak haar tong uit toen ze hem naar haar zag kijken, waarna ze lachend haar hoofd nog eens schudde en grijnste toen Erin Rose weer teruggaf aan haar, na het verschonen van de luier. Ivh hield de baby glimlachend in de lucht. "Wie is hier de liefste baby?" Mompelde ze met een glimlach. Ze wiegde wat heen en weer en lachte toen Alistair subtiel een foto nam met zijn gsm. "Oh kom op, ik zie er waarschijnlijk verschrikkelijk uit" grinnste Ivy terwijl Rose zachtjes aan een lok witblond haar trok. Ze glimlachte toen Oliver geamuseerd naar haar keek. Ivy lachte toen hij mopperde dat ze hem moest dragen. "Moeten?" Plaagde ze hem. "Ik draag hem wel Marrek, geen zorgen" lachte Ivy bij het zien van zijn gezicht. Ze keek hem glimlachend aan. Ze gniffelde toen hij met het pakje schudde en het vervolgens voorstelde. "Van mijn hart" zei ze dramatisch. Ze schudde haar hoofd. "Garage"

Account verwijderd

schreef:
Hij hoopte maar dat ze niet dacht dat hij aan iets anders kon denken dan kinderen nu. Dat kon hij namelijk niet. Hoe oud was hij geweest toen hij had bedacht dat hij kinderen wilde? Waarschijnlijk zat hij nog niet eens op de middelbare school, of misschien net. Vervolgens had hij gedacht kinderen te krijgen op zijn 21ste, maar dat was niet door gegaan. Inmiddels was hij alweer zes jaar verder en pas nu zou hij krijgen waar hij al zo lang op wachtte. Hij keek er enorm naar uit, hij kon niet meer wachten. Hij vond het zelfs moeilijk om zich te concentreren op de andere gesprekken. De grijns was waarschijnlijk niet van zijn gezicht te slaan.
'Je geeft me al veel, ik had echt niets nodig,' protesteerde hij toen hij haar pruillip zag. Het was niet alsof hij het vervelend vond, maar het was gewoon niet nodig. Ze gaf hem al alles wat hij wilde. Hij streelde even door haar haren. Ze maakte hem een erg gelukkige man.
Zijn blik volgde de Ivy maakte, waarna hij het niet kon laten om een kusje tegen haar wang te drukken. Hij vond haar erg lief als ze met de baby bezig was. Zijn bik gleed even naar Alistair, die hem een knipoog gaf. Hij wist goed wat dat betekende. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en keek naar de foto die Alistair hem gestuurd had.
'Nee, je ziet er mooi uit,' besloot hij. Hij duwde zijn telefoon weer uit zijn broekzak, die foto zou hij wel uitprinten en op een kastje zetten.
Hij knikte tevreden toen ze hem vertelde dat ze hem zou dragen en schoot toen in de lach. De sleutel naar haar hart had hij toch al een hele lange tijd. Een frons verscheen echter op zijn gezicht toen ze zei dat het de garage was. Wat moest hij nu met de garage.
'Iv, we hebben al een garage. Wat moeten we met nog een garage?' vroeg hij ietwat verward. Hij schudde zijn hoofd even. Het was ook niet alsof ze nu te weinig ruimte hadden in de garage. In het instituut wonen had zo zijn voordelen, veel bezittingen hadden ze niet gehad. Sterker nog, ze hadden maar twee keer op en neer moeten rijden om alles mee te krijgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte bij zijn grijns op zijn gezicht. Typisch Oliver. Ze zag het gewoon als hij weer rare gedachten had. Die grijns op zijn gezicht was gewoon niet weg te slaan. Ivy gromde kort bij zijn woorden. "En ik wil graag iets geven, ik vind het fijn" klaagde ze. Ze pruillipte opnieuw toen hij haar haren zacht streelde en schudde haar hoofd. "Ik hoop gewoon dat je het fijn vindt" gromde ze. Ze lachte toen hij een kusje tegen haar wang drukte en gaf hem een neepje in zijn knie. Ze vond het gewoon fijn om met Rose bezig te zijn. Ze was verdorie tante. Het was nog steeds raar om te beseffen dat ze een meter was en tante. Ze fronste kort toen Oliver zijn telefoon uithaalde. "Wacht even....Alistair Winters!" klaagde ze. Ze kreunde kort toen ze doorhad dat hij de foto had doorgestuurd. "Toon" beval ze Oliver, die niet lusiterde. Ze maakte een klagend geluidje. Waarschijnlijk stond ze er maar gek op. Maar Oliver zei altijd dat ze er mooi uit zag. Maar goed ook, want ze luisterde wel naar zijn mening. Zijn mening was belangrijk voor haar. Maar logisch, toch? Ivy lachte om zijn woorden en drukte een zachte kus op zijn lippen. "Je krijgt geen nieuwe garage mafketel" lachte ze. "Sta op" grijnste ze terwijl ze zelf wat voorzichtiger opstond met Rose en hem aankeek. "Ik bedoel dat je cadeau in de garage staat lieverd" gniffelde ze. Ze grinnikte toen Alistair een geluidje maakte, ze had haar broer al eens verteld over het rijbewijs, dus hij wist het waarschijnlijk al. En ze wist hoe jaloers haar broer was op iemand met een motor. Ze vond het best wel grappig. Ivy keek Oliver afwachtend aan en Alistair kuchtte. "Wij blijven hier wel" Awh, hij wou hen wat privacy gunnen. Ze gaf Rose terug aan Erin en Alistair nam Jamie weer terug waarna ze Oliver meetrok.

Account verwijderd

schreef:
Ivy vond het altijd fijn om hem iets te geven. Niet dat hij het echt nodig had, maar ze leek het gewoon fijn te vinden om haar liefde voor hem te tonen door middel van cadeaus. Ze maakte haar liefde echter op allerlei manier duidelijk, waardoor de cadeaus niet direct nodig waren. Hij vond het wel lief.
'Ik vind het vast wel leuk,' beloofde hij haar. Het was niet alsof haar cadeaus vervelend waren, gewoon niet nodig om hem te laten zien dat ze van hem hield. Hij drukte nog een kusje tegen haar knie en glimlachte toen bemoedigend. Het zou vast wel leuk zijn.
'Je ziet er echt mooi uit, Iv. Ik laat het je binnenkort wel een keer zien,' beloofde hij. Als hij de foto had uit laten printen en op de kast had gezet. Ze zou het vast vanzelf wel zien. Zij had hem een grotere fan gemaakt van foto's. Hij was dol op alle foto's van haar en regelmatig stak hij stiekem een foto van haar in zijn portemonnee. Hij keek graag naar de foto's, er zaten altijd mooie herinneringen achter.
Verward keek hij naar Ivy. Geen nieuwe garage, maar ze had wel garage gezegd. Hij lachte even toen ze opmerkte dat zijn cadeau in de garage stond. Dat verklaarde al veel. Hoewel hij niet helemaal begreep waarom ze het cadeau niet gewoon onder de boom gezet had. Hij keek even naar Alistair en de rest en knikte toen Alistair zei dat ze wel hier zouden wachten. Ze leken het prima te kunnen vinden met zijn ouders, dus daar zou hij niet te moeilijk over doen. Hij gaf Jamie weer aan Alistair en liet zich toen meetrekken naar Ivy.
'Ik snap er nog steeds niet zo veel,' mopperde hij. Hij klikte het licht aan en keek toen even rond. De auto stond er, zoals gewoonlijk, maar er viel hem niet direct iets anders op. Hij fronste even en keek toen nogmaals de garage rond, waarna hij toch iets anders zag. Ze had het wat verstopt, maar hij zag duidelijk het stuur van een motor.
'Je hebt een motor voor me gekocht?' vroeg hij verbaasd. Hij had inderdaad een motorrijbewijs, hoe stom ook. Hij had er nooit echt iets mee gedaan, maar hij had het toen gewoon vet gevonden. Hij zette de spullen en de dozen die ze ervoor had gezet weg en bekeek het ding toen kort, waarna een grijns op zijn gezicht verscheen. Hij vond motoren nog steeds wel vet. Hij draaide zich om en keek naar Ivy, waarna hij zijn armen naar haar uitstak. Hij wilde graag een kus. Of twintig.
'Dit ding moet wel achterlijk duur zijn geweest, maar ik ben er wel blij mee,' vertelde hij met een grijns. Hij zou binnenkort wel even gaan rijden op een parkeerplaats, want inmiddels had hij al een jaar of acht niet meer op een motor gereden.

Account verwijderd

schreef:
"Okey, want als je het niet leuk vindt ga ik huilen" protesteerde ze met een lachje. Ze grijnste toen hij haar nog een kusje gaf en gaf hem een stoot toen hij bemoedigend glimlachte. Dat deed hij nou vaak, dat bemoedigend glimlachje. Zelfs als hij zelf niet zeker was van zijn stuk. Oliver zat zo in elkaar. Het was lief. Ivy gromde toen ze hoorde wat hij zei en knikte toen hij haar beloofde dat hij het haar binnenkort zou laten zien. "Promise?"grapte z. Ze keek hem aan en glimlachte waarna haar blik gleed naar de bruine kast tegen de muur. Dies tond vol met foto's. En ze waren allemaal leuk.Overal zat wel een verhaal achter. En Oliver begon nu ook met foto's te nemen, dus nu stonden er zowel foto's van haar als van hem als van de hele familie. Lily lachte om zijn verwarde blik en grijnste toen hij lachte. Soms was Oliver wel een beetje verward, het was grappig. Had hij nu echt verwacht dat ze een nieuwe garage had gekocht voor hem? Dan had ze haar auto's voor niets verkocht. Ivy schoot weer aan de lach toen hij mopperde en schudde haar hoofd. "Geduld" klaagde ze terwijl ze haar vingers verstrengelde met de zijne. Ze glimlachte breed en wiebelde met haar schouders toen hij met een frons om zich heen deed. "Ik weet dat je nu denkt dat ik mijn best niet hebt gedaan om het cadeau te verstoppen, maar heb je ooit al geprobeerd zoietss in te pakken?" grapte ze. Ze schudde met een grijns haar hoofd en knikte om zijn vraag. Ze lachte toen hij zich omdraaide naar haar met een grijns en zijn armen naar haar uitstak. Ze kroop in zijn armen en wees met een vinger naar haar lippen. "Ik eis hierbij een bedankkus" klaagde ze. "Dus je vindt hem leuk?" Hoopvol keek ze hem aan en grijnste breed. "En ik verwacht nu wel dat je me eens meeneemt" zei ze vrolijk. "En als je valt, vermoord ik je, niets mag mijn verloofde blesseren" klaagde ze.

Account verwijderd

schreef:
'Nu dwing je me dus om het leuk te vinden,' klaagde hij voor de grap. Het was geen geheim dat hij niet zo goed met huilen om kon gaan. Al helemaal niet met een huilende Ivy. Hij vond het erg, maar hij wist niet wat hij ermee aan moest. Meestal knuffelde hij haar gewoon en zei hij dat het goed kwam. Hij hoopte dan maar gewoon dat dat genoeg was, want een betere optie had hij niet echt.
'Beloofd.' Hij knikte. Ze zou de foto zeker te zien krijgen, op de kast. Niet alleen zij zou het te zien krijgen, maar ook alle mensen die hun huis binnen kwamen. Het was een mooie foto. Een foto waar ze ontzettend lief op stond en die hij zou koesteren. Rose was niet van hen, maar hij gaf wel om de kleine baby.
Zijn ouders, Alistair en Erin bleven in de kamer wachten. Vanaf de garage kon hij zijn moeder nog enthousiast horen praten over de tweeling en over hem als baby. Als baby had hij blijkbaar toch een hoop gedenkwaardige dingen gedaan. Een hoop komische dingen ook. Stiekem hoopte hij net zo'n ouder te worden als zijn moeder. Vroeger had hij het misschien vreselijk gevonden dat ze zo trots was, maar nu zag hij in dat het ontzettend lief was. Hij wilde ook zo trots kunnen zijn.
Hij drukte haar zacht tegen hem aan toen ze in zijn armen kroop en duwde een kusje tegen haar hoofd. Voor deze ene keer zou hij zich niet zo druk maken om alles wat ze aan hem uitgaf, nu hoorde hij dankbaar te zijn. Hij knikte instemmend toen ze een bedankkus eiste. Die zou ze krijgen. Ze zou er wel meer dan één krijgen. Vanavond hadden ze ook nog een hoop tijd.
'Geen zorgen, ik neem je een keer mee en ik zal heus niet verongelukken,' beloofde hij haar. Hij zou voorzichtig zijn en zeker niet roekeloos rijden. Hij had veel te veel te verliezen om dat soort stunts uit te halen. Ivy, zijn ouders, waarschijnlijk een kindje in de toekomst. Hij tilde Ivy op de motorkap van de auto en glimlachte toen naar haar.
'Ik weet wel dat ik het vaak zeg, maar ik houd heel veel van je, Iv,' zei hij, voor hij haar kuste. Hij hield van haar, heel erg veel. Meer dan hij ooit had kunnen hopen. Hij zei het vaak, maar hij had het nog nooit gezegd zonder het te menen. Ivy was alles voor hem.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn woorden en grijnste. "Nou, eigenlijk wel" gaf ze lachend toe. Ze wist dat hij het niet fijn vond als ze huilde. En niet alleen omdat hij slecht was in troosten. Hij was wel nog chaotisch in troosten, maar het was wel nog lief.Ivy glimlachte toen hij het haar beloofde en leunde kort op hem. Ze drukte een kusje op zijn wang. "En als ik vind dat ik er niet goed uit zie op de foto vermoord ik je" voegde ze er luchtig aan toe. Ivy vond zichzelf niu niet echt fotogeniek nee. Ze glimlachte opnieuw. Maar Rose zou er alleszins schattig uit zien, daarover was er geen discussie mogelijk. Ze haalde een hand door haar haren en keek Oliver aan met een grijns. Ivy glimlachte toen hij haar zacht tegen hem aantrok en een kusje drukte op haar voorhoofd. Ze richtte haar hoofd even op om hem aan te kijken en drukte een zacht kusje terug op zijn lippen toen hij knikte. "Okey" zei ze met een knikje. "Want anders ga ik heel, heel, heel erg boos zijn" gromde ze. Ze wou zeker weten dat er niets met hem gebeurde. Maar ze vertrouwde wel dat erop dat Oliver niet roekeloos zou rijden. Ivy glimlachte toen hij haar op de motorkap van de Mercedes tilde en ze sloeg haar benen om zijn middel. "Je mag het zo vaak zeggen als je wilt, want ik houd ook heel erg veel van jou Ollie" zei ze met een brede glimlach. Ze duwde haar lippen terug op de zijne en verschoof zijn handen naar haar het stukje huid van haar middel tussen de rode rok en de top. Ze liet hem kort los om hem opnieuw te kussen. "En morgen Kerst" Ivy glimlachte en lachte om zijn uitdrukking. "He, geen zorgen, dit was het enige cadeau, afgezien van een paar dozen met chocolade" gaf ze grijnzend toe. Ze keek hem vrolijk aan. Kerst zou geweldig worden, ook al gingen ze gewoon thuis zitten.

Account verwijderd

schreef:
'Straks ga ik nog huilen,' grapte hij. Waarschijnlijk had hij nog nooit gehuild, niet tijdens hun relatie. Het zou ooit misschien wel gebeuren, maar voorlopig zat het er niet aan te komen. Zijn leven was perfect zoals het was momenteel, hij zou er niets meer aan veranderen. Hij kon zich geen beter leven wensen, ondanks zijn verleden. Hij vergat het niet, alles wat hij gedaan had, maar op een of andere manier was hij er ook niet meer mee bezig.
'Dan vermoord je mij? Ik heb die foto niet eens gemaakt,' protesteerde hij. Hij had geen invloed op hoe ze erop stond en hij had ook de foto niet gemaakt. Hoewel hij het wel uit zou laten printen en in een lijstje zou zetten, maar dat wist zij niet. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. Ze stond er toch wel mooi op, dus hij zou zich niet al te druk moeten maken. Hoewel hij altijd vond dat ze er mooi op stond.
'Er gaat me heus niets overkomen, Iv. Maak je geen zorgen.' Hij glimlachte even. Nu hadden ze twee voertuigen, hoewel één eigenlijk ook genoeg geweest was. Ivy rende liever in verband met haar gave, dus bleef de auto altijd voor hem achter. Nu was het echter geen probleem als zij de auto eens wilde pakken.
Opnieuw verscheen een grijns op zijn gezicht toen ze haar benen rond zijn middel sloeg en ze hem vertelde dat ze ook heel veel van hem hield. Hij wist dat het zo was, maar hij vond het leuk om het te horen. Het was een soort extra bevestiging. Niet nodig, maar wel fijn. Hij kuste haar lippen en trok haar dichter naar zich toe toen ze zijn handen van haar heupen naar haar middel verplaatste.
Hij knikte even en streelde langs de rand van haar rok, waarna hij weer naar haar keek. Hij drukte nog een kusje tegen haar lippen en gleed toen kort af naar haar hals. Hij drukte enkele kusjes tegen haar huid en glimlachte toen.
'Ik heb nog een paar cadeautjes voor de andere dagen,' gaf hij toe. Hij drukte nog een paar kusjes in haar hals en liet haar toen weer gaan, waarna hij verontschuldigend glimlachte. Hij had het niet kunnen laten, maar het waren geen extreme cadeautjes. Gewoon wat cadeautjes waar herinneringen aan zaten. Dingen waar ze om konden lachen en waar ze plezier mee konden hebben.
'Hoe graag ik momenteel ook hier zou blijven, ik denk dat we ons diner af moeten maken.' De rest was vast al aan het wachten.

Account verwijderd

schreef:
Ivy trok een geamuseerde wenkbrauw op toen hij grapte dat hij straks nog zou huilen. "Wel, ik kan ou dan wel troosten" beloofde ze hem geamuseerd. Ze glimlachte en duwde een kus op zijn wang en hals. "En ik heb je nog niet zien huilen, dus ik denk niet dat je dat nu gaat doen" lachte ze. Lily maakte een klagend geluidje toen hij begon te protesteren. "Maar jij hoort me te beschermen tegen alle slechte foto's, en je steunt mijn broer" lachte ze. Ze keek hem aan en legde haar beide handen op zijn wangen toen hij zijn hoofd grijnzend schudde, waarna ze een kus op zijn lippen drukte. "Okey okey, ik maak me geen zorg, ik ben relaxed" gromde ze. Was het een goed idee geweest om hem een motor te geven? Ze hoopte van wel, want ze wist niet wat ze zou doen zonder hem. Lily lachte toen hij haar dichter trok en haar lippen kuste. Ze volgde met haar ogen zijn bewegingen toen hij de rand van ahar rok streelde en lachte toen hij enkele kusjes tegen haar hals drukte. Ze keek hem aan en wreef met haar duim een klein rood vlekje weg bij zijn mondhoek. Ze fronste bij zijn woorden en gaf hem een mep tegen zijn schouder. "Wat?!" riep ze uit met een klagerig stemmetje. "Hoe bedoel je je hebt nog andere cadeautjes?" klaagde ze. "Maar ik heb niets meer" Ivy kreunde toen hij verontschuldigend glimlachte. "Ollieeeee, en dan was jij degene die zei dat we geen cadeautjes voor elkaar moesten kopen?" klaagde ze. "Je verwent me te erg" gromde ze. Ivy liet zichzelf van de auto glijden en knikte om zijn woorden waarna ze kort haar makeup checkte in één van de zijspiegels van de auto. "Let's go" knikte ze. Ze trok hem met een glimlach mee terug naar de woonkamer waar de rest gezellig aan het babbelen was. "Dessertttttt" zei Ivy vrolijk terwijl ze naar de keuken liep.

Account verwijderd

schreef:
'Misschien ben jij stiekem ook wel heel erg slecht in troosten,' grapte hij. Het zou wel komisch zijn als ze er eigenlijk niet zo veel van kon. Waarschijnlijk zo komisch dat hij zich op slag niet meer slecht zou voelen. Hij kon er niets aan doen dat hij er slecht in was, maar zij had haar kunsten nog nooit uit de kast hoeven halen, dus van haar kon hij niet zo veel leren.
'Ik denk het ook niet,' gaf hij toe. Het moest allemaal wel heel raar lopen. Misschien als één van zijn ouders ineens een hartaanval kreeg en het niet zou halen, dan misschien.
'Jij hebt geen slechte foto's,' protesteerde hij. Zij vond dat ze niet fotogeniek was, maar hij dacht daar toch echt anders over. Hij vond dat ze mooi op foto's stond. Soms sexy, schattig of komisch, maar in principe was geen enkele foto slecht te noemen. Ze was gewoon mooi.
'Ik neem je wel mee, dan zie je zelf dat ik volkomen veilig ben.' Hij zou misschien eerst even wat moeten oefenen, maar hij was het heus niet verleerd. Het was net als fietsen, je verleerde het niet. Je zou misschien wat onhandig zijn de eerste keer, maar daarna ging het als vanouds.
Hij glimlachte toen ze met haar duim langs zijn mondhoek veegde. Waarschijnlijk had haar lippenstift wat afgegeven. Niet dat de rest geschokt zou zijn als ze het zagen.
'Ik zei dat jij geen cadeautjes voor mij hoefde te kopen. Niet dat ik er geen voor jou hoefde te kopen,' protesteerde hij. Zo heftig waren de cadeautjes ook niet. Gewoon wat kleine dingetjes. Hij streelde wat haar achter haar oren en hief toen zijn schouders op. Hij vond het leuk om haar gelukkig te maken. Ze zei wel dat ze geen cadeaus wilde, maar hij wist wel dat ze het stiekem toch leuk vond.
Hij liep achter Ivy aan de woonkamer in en gebaarde naar de garage toen ze even vragend naar hem keken.
'Weten jullie nog dat ik een motorrijbewijs wilde halen en jullie me voor gek verklaarden omdat het geldverspilling was? Nu heb ik een motor, dus het is geen verspilling meer,' zei hij het met een grijns tegen zijn ouders. Zijn moeder keek even wat geschokt naar Ivy. Juist, hij had hen nooit echt verteld dat Ivy veel geld had. Hij vond eigenlijk dat het er niet echt toe deed. Hij ruimde vlug de tafel wat op en ging toen zelf aan tafel zitten. Morgen zouden ze wel gaan opruimen, hij wist zeker dat hij daar later vanavond toch echt geen zin meer in had.
'Vinden jullie het erg als we gaan na het eten? Rose en Jamie raken nogal geïrriteerd als ze niet genoeg slaap krijgen.' Erin keek een beetje verontschuldigend terwijl ze het vroeg. Hij schudde zijn hoofd. Natuurlijk was dat niet erg, de baby's waren pas net een maand oud en hadden een hoop slaap nodig.

Account verwijderd

schreef:
"Misschien wel, misschien niet, je komt er nooit achter" gniffelde ze. Ivy keek hem glimlachend aan. "Anders leer ik het je wel" grapte ze. Ivy fronste kort. Ze wou hem ook nie ttroosten. Ze wou niet dat er iets ergs gebeurde in hun leven. Maar dat verwachtte ze ook niet. Alles liep goed en er was geen teken dat er wat slechts zou gebeuren. "Dat vind jij" klaagde ze. Hij dacht gewoon dat ze mooi stond op alle foto's, dat was Oliver. Wel, zij vond ook wel dat hij mooi stond op alle foto's. Ivy knikte bij zijn woorden. "Oh god, betekent dat dat ik een helm aanmoet?" kreunde ze. "Mijn haar hangt dan altijd vol met van die zwarte pluisjes die in de vulling zitten van die helm" klaagde ze. Ivy trok haar neus kort op en drukte een ksuje op zijn lippen toen hij glimlachte. Ze wist dat hij het niet erg vond dat er lippenstift op zijn mondhoek zat, maar zij wou nog steeds dat hij er netjes uit zou zien. Ze moesten trouwens niet denken dat ze een heavy makout session hadden gehad in de garage. Zeker niet zijn ouders. Ivy kreunde bij zijn woorden. "Dat is zo niet eerlijk" jammerde ze. Ze schudde haar hoofd en pruillipte opnieuw. "Ik wil ook cadeautjes voor jou kopen" gromde ze. Ze fronste toen hij haar achter haar oren streek. "Het is wel lief...maar" Ze trok een wenkbrauw op toen hij breed grijnste. "Stop, niet grappig, ik aanvaard geen cadeautjes meer van je" klaagde Ivy. "Waarom zou ik geen cadeaus meer mogen kopen en jij wel?" kreunde ze. Ivy liep de keuken in en luisterde mee naar wat ze zeiden. Ze lachte en keek om de hoek heen, om zijn moeder te zien die naar haar staarde, geschokt. "Woops" zei ze droogjes. Ze glimlachte wat verlegen en haalde de ijstaart uit de diepvries. Hij was leuk versierd, met kerstmannetjes van vanilleijs enzo. Het zag er leuk uit. "Geen probleem" zei ze tegen Erin terwijl ze het dessert op tafel zette. Ze schudde haar hoofd. "En he, raken ze ook geïrriteerd als ze niet genoeg slaap krijgen?" Vanuit haar ooghoeken keek ze plagerig naar Oliver.

Account verwijderd

schreef:
'Ooit wel.' Er zou ooit wel iets gebeuren waardoor hij verdriet zou hebben. Hoewel hij zich waarschijnlijk op zou sluiten in de sportschool, zou ze hem er waarschijnlijk toe dwingen te praten. Hij was niet goed in praten als hij verdriet had. Iedereen had het gezien toen Adelaide overleed. Haar ouders had hij inmiddels enkele keren gesproken, maar het was gewoon anders nu. Ze hadden sowieso nooit volledig achter hun relatie gestaan, dus het was niet alsof ze echt nog contact met hem wilden of zochten.
'Dat vind ik,' beaamde hij. Ivy dacht veel slechter over haarzelf dan alle andere mensen. Nou ja, op Claire en Joel na dan, want zij hadden wel slecht over haar gedacht. Zij waren gewoon raar.
'Je gaat niet op de motor zonder helm, Iv,' protesteerde hij. Het kon hem weinig schelen dat haar haar vol met pluisjes zat. Uiteindelijk was die helm gewoon belangrijk. Stel dat ze wel een ongeluk kregen, dan kon die helm haar leven redden. Hij was dus mooi niet van plan om haar ook te verliezen. Hij vroeg zich zelfs af of hij haar verlies zelf wel zou overleven. Zijn gave kon hem van de meeste dingen redden, maar niet alle dingen.
'Niet zo moeilijk doen. Ik weet zeker dat je ze leuk vindt. Bovendien heb ik lang niet zo veel uitgegeven als jij, dus ik mag nog steeds dingen bij kopen,' protesteerde hij. Zij had een motor voor hem gekocht, maar hij had voornamelijk kleine dingen met een betekenis gekocht. In totaal was het nooit zo veel waard als die motor, dus hij had een goede reden om haar meerdere cadeautjes te geven. Hij schudde even grijnzend zijn hoofd.
'Omdat ik dat wil,' merkte hij op. Zij deed genoeg voor hem, maar hij wilde ook genoeg voor haar doen. Zo simpel was het gewoon.
Hij ging kort in gesprek met Alistair, tot Ivy alweer terugkwam met de taart. Zijn blik gleed er even overheen. Het was een leuke taart, dat vond hij nog steeds. Ze hadden samen inkopen gedaan. Erg leuk had hij het niet gevonden, maar achteraf was hij blij dat hij het gedaan had.
'Pestkop,' mopperde hij toen Ivy hem plagerig aankeek. Hij kon er niets aan doen dat hij geïrriteerd werd als hij niet genoeg sliep. Zo was hij gewoon geboren. Hij schudde even geamuseerd zijn hoofd en keek toen naar Ivy. Wie had ooit kunnen bedenken dat zij met elkaar zouden gaan trouwen. Hij had het in elk geval zeker niet verwacht toen hij naar het instituut vertrokken was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy's glimlach zakte weg toen ze hoorde wat hij zei en beet op haar onderlip. "Zeg dat nou niet" zei ze zachtjes. Ze beet op haar onderlip. Ze wou niet nadenken voer dat soort denken op kerstavond. Ze fronste opnieuw en dwong een glimlachje op haar gezicht. Ze vond het niet fijn om te weten dat er wel iets ergs zou gebeuren. Ivy bedwong de tranen die in haar ogen piekten. Ze schudde haar hoofd kort. Ze wou hem niet kwijt. Ivy glimlachte toen hij zei dat hij dat inderdaad vond; "Awh" mompelde ze met een glimlachje. Ze kreunde toen hij zei dat ze niet op de motor ging zonder helm. "Doe jij er ook één aan?" Ze schudde haar hoofd; "Nee, want jij hebt je gave" klaagde ze. "En je hebt net zelf net gezegd dat je goed kon rijden" protesteerde ze. "En je hebt ook nog eens je gave, er kan me niets gebeuren" gromde ze. Ze keek hem aan met een standvastig knikje en gromde kort toen hij zei dat ze niet zo moeijlijk moest doen. "Okey fine" gromde ze. Ze pruillipte kort. "En no way, als je dingen bijkoopt, ga ik mooi geen kinderen meer met je krijgen" dreigde ze. Ivy duwde een kus op zijn lippen. "Gek" mompelde ze met een glimlachje. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd nog eens ongelovig. Hij was enorm koppig, net zoals haar eerlijk gezegd. Ivy glimlachte breed toen Alistair nog een foto nam terwijl ze naast Oliver zat. "Kijk, nu ben ik tenminste voorbereid op een foto" grapte ze. IVy grijnste en diende iedereen een stukje taart op. Ze lachte toen hij haar een pestkop noemde. Ze haalde een hand door haar haren en duwde een kusje op zijn lippen. "Ik ben geen pestkop" protesteerde ze. Ze keek hem vrolijk aan. "Nou ja, misschien wel, maar op dit moment ben ik een zeer gelukkige pestkop" veogde ze eraan toe. "Dit ijs is geweldig" mompelde Alistair terwijl hij een sneeuwman in stukjes duwde" Ivy glimlachte geamuseerd.

Account verwijderd

schreef:
Soms vergat hij dat Ivy een vrij emotioneel persoon was. Ze dacht te veel over alles na. Hij kreunde even toen hij de tranen in haar ogen zag springen. Het was heus niet alsof hij dacht dat het zou gebeuren, gewoon ooit. En het zou vast allemaal prima tussen hen gaan, maar er konden nog dingen gebeuren. Zijn ouders zouden allicht eens overlijden, dat zou ook zwaar voor hen zijn.
'Hey, niet doen. Je mag pas gaan huilen over een jaar of zestig, ja?' klaagde hij. Dan waren ze in de tachtig, pas dan mocht er een keer iets misgaan. Dan hadden ze samen een goed leven geleefd en was het wel weer een keertje tijd. Voorlopig nog niet.
Hij luisterde geamuseerd naar haar geklaag. Ivy was net zo koppig als hij was, maar op dit punt zou hij aan het langste eind trekken. Uiteindelijk was hij degene die zou rijden, niet zij. Ze kon wel alsnog haar rijbewijs halen, maar daar zou ze ook gewoon een helm moeten draaien.
'Iv, ik houd heel veel van je en dat is waarom je niet met me mee mag op de motor als je geen helm draagt,' zei hij koppig. Hij had zijn gave, dat was instinctief. In een botsing was hij misschien niet in staat haar aan te raken en dan zaten ze beide in de shit.
'Dat is gemeen,' gromde hij. Ze wist hoe graag hij kinderen wilde, daar mocht ze hem niet mee chanteren. Kinderen en cadeautjes waren helemaal niet met elkaar te vergelijken.
Hij glimlachte toen Alistair een foto van hen maakte en schudde grijnzend zijn hoofd toen Ivy er een opmerking over maakte. Alsof ze er niet mooi uitzag als ze niet wist dat er geen foto gemaakt werd. Schoonheid was voor een groot deel gewoon aangeboren.
'Ik ben ook zeer gelukkig. Geen pestkop, maar wel gelukkig,' lachte hij. Hij drukte een kusje tegen haar wang en at van zijn ijs. Zijn moeder babbelde met Erin, zijn vader met Alistair. Je zou bijna zeggen dat ze elkaar al lang kenden, maar dat was niet zo.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde haar hoofd toen hij kort kreunde. Ze wist dat zou huilen als ze nu in zijn ogen zou kijken. Ze wilde gewoon er niet aan denken. Ze kon gewoon niet meer zonder hem. Ivy mompelde vlug een sorry toen ze hoorde wat hij zei, ook al luisterde ze niet meteen. "Damn it, waarom moet je nu zo'n dingen zeggen?" klaagde ze terwijl ze haar ogen voorzichtjes afdepte. "Ik weiger nog door te gaan als jij er niet bent" zei ze zachtjes. Ze was best wel behoorlijk van slag nu. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. No way. Ze weigerde hem nogmaals te verliezen. Ze blies wat haar uit haar gezicht. Ze kreunde om wat hij zei en leunde op haar hand. "Wel fine, zolang ik maar geen speciale bikerjacket moet dragen" gromde ze. Ze maakte een geluidje toen ze zijn gezicht zag en gaf hem een mepje. "Oliver!" riep ze verontwaardigd uit. "Ik ga je vermoorden" gromde ze. Een helm en een bikerjacket? Ze was niet zo kwetsbaar hoor. Ze wist nu ald at hij er ook geen zou dragen, maar hij verplichtte haar, typisch. Ze pruillipte opnieuw en gniffelde toen hij haar gemeen noemde. 'Graag gedaan" grapte ze. Ze keek hem glimlachend aan en at wat ijs. Het was inderdaad lekker. En stiekem had ze er nog één gekocht voor hen om zelf op te eten. Ze lachte om wat hij zei en keek hem geamuseerd aan. Ze glimlachte toen hij zelf een kus op haar wang drukte. Vrolijk praatten ze door en aten alles op, totdat het dan tijd was om afscheid te nemen. Ray en Lora gingen op hetzelfde moment weg als Ali en Erin en de kids. Vlug gaf ze iedereen nog een knuffel en liep toen met een gelukzalige grijns terug naar binnen. "Wel, dat is klaar" zei ze vrolijk terwijl ze de borden stapelde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld