Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ja, hij vond de foto's leuk. Ze wist heel goed dat hij de foto's leuk vond. Hij had haar lichaam al honderden keren gezien, maar dat betekende niet dat hij ooit zou wennen aan het feit dat ze een ontzettend mooi lichaam had. Ook op foto's. Het was overigens wel duidelijk dat hij het leuk gevonden had, het viel niet te missen. Hij sliep in een sportbroek die redelijk los zat en dus helemaal niets tegen hield. Het was goed te zien.
'ik houd van je,' mompelde hij, toen ze hem vertelde dat het geen probleem was. Technisch gezien waren ze nog niet getrouwd, maar het voelde allemaal al wel zo aan. Ze nam dingen voor hem mee van het werk en hij nam ook dingen voor haar mee als hij de kans had. Als ze alleen boodschappen deden, namen ze expres de dingen mee die de ander lekker vond en ze hielden in elke situatie rekening met elkaar. Hun relatie was het belangrijkste wat ze hadden. Niet hun baan, niet hun vrienden, niet hun familie, maar elkaar. Hij zou het niet anders willen.
'Dat moet je meer doen,' beaamde hij. Hij vond het geweldig. Het was de eerste keer geweest, maar wat hem betreft zou ze het nog vaker doen. Niet te vaak, want dan moest ze wel heel vaak naar huis komen, maar zo nu en dan. Hij kon het ook bij haar doen, maar dat betekende dat hij al opgewonden moest zijn. Nee, die foto's zou hij gewoon niet verwijderen.
Hij glimlachte toen ze hem lief noemde. Hij vond het gewoon fijn om haar te horen. Het was al lang geen bevestiging meer, maar het klonk gewoon leuk. Na drie jaar wist hij heus wel hoe het werkte, het was niet langer nodig om te weten dat hij het goed deed.
Het was duidelijk dat Ivy vandaag geen zin had in langzaam. Meestal leek ze het wel fijn te vinden, maar soms gaf ze overduidelijk aan dat ze het harder wilde, ruwer. Vandaag was zo'n keer. Hij voerde zijn tempo op.
'Ik ook niet.' Hij vond het vreselijk om te moeten wachten. Het liefst had hij gehad dat ze die avond nog zwanger geraakt was, maar dat kon natuurlijk niet. Het wachten was moeilijk, maar als hij bedacht waar ze het voor deden, vond hij het opeens niet zo erg meer.
Zo nu en dan bromde hij zachtjes. Hij was nooit echt luid geweest, maar soms kon hij het niet binnen houden. Hij genoot ervan, dat ontkende hij niet. Elke keer opnieuw. Hij vond het fijn dat ze haar nagels over zijn rug liet glijden en ze kreunde, het deed hem goed.
'Bijna,' mompelde hij. Hij was al een heel eind geweest voor ze überhaupt echt begonnen waren, hij hield het in dat geval nooit zo lang vol.

Account verwijderd

schreef:
Ze zou niet liegen, het was vermakelijk om te zien hoe hij op haar reageerde. En opwindend, dat natuurlijk ook. Ze zou gek zijn als ze dat niet opwindend vond. Stiekem zegende ze zijn losse sportbroeken. Hell yes. "En ik van jou, dus je zorgt maar beter dat je die lekkere cupcakes de volgende keer niet vergeet in de winkel" gromde ze met een grijns. De vorige keer was hij het vergeten. Maar hij zou er weer achter gaan en zij had dat geweigerd, cupcakes waren nu ook weer niet zo enorm belangrijk. En ze kon er zelf in een paar seconden ook halen, of zelfs bakken. Lily glimlachte naar hem. "Dat ga ik ook meer doen" beloofde ze hem met een grijns. "Wat ga je nu met de foto's doen van nu?" Vroeg ze nieuwsgierig. "Je mag ze wel bewarne, maar op één voorwaarde, je zeg er een slotje op" beloofde z ehem. "Want ik wil liever niet dat Derek eens je telefoon leent en perongeluk d efoto's ziet" gromde ze. "Alleen jij mag die zien" Ze duwde een kus op zijn lippen en glimlachte. "Beloofd?" Vroeg ze hem met een glimlachje. Zijn glimlach was fantastisch, ook al had ze dat zo vaak al gedacht, het verwonderde haar nog steeds dat hij zo geweldig was. Haar geweldige verloofde. Die ze niet aou delen met iemand anders. Nooit. Lily hapte naar adem toen hij zijn tempo opdreef en haar handen grepen zich vast aan zijn schouders voor steun. Ze kon niet meer antwoorden op wat hij zei. Ivy knikte toen hij mompelde. Ze wist het, ze kon zijn spieren voelen opspannen, in de hoop om het nog even tegen te houden. Ze kreunde toen hij dan toch zijn punt had gehaald en kwam daarna zelf. Ze hijgde en wachtte totdat Ollie helemaal klaar was, waarna hij van haar afging. Ze keek hem met een brede glimlach aan.

Account verwijderd

schreef:
Haar antwoord maakte hem aan het lachen. Eén keer was hij haar cupcakes vergeten, maar hij kreeg het toch regelmatig nog te horen. Toen had hij nog aangeboden om even terug te gaan, maar dat was dan toch niet nodig geweest. Hij zou ze waarschijnlijk nooit meer vergeten, want Ivy herinnerde hem er regelmatig aan.
Met een grijns keek hij naar haar toen ze hem vroeg wat hij nu met de foto's ging doen. Zijn grijns werd nog iets groter toen ze zei dat hij ze mocht bewaren, maar met voorwaarde dat hij er een slot op zou zetten. Hij knikte resoluut, daar ging hij wel mee akkoord. Hij ging er niet vanuit dat iemand door zijn foto's heen zou scrollen, maar voor de zekerheid kon hij dat wel doen.
'Je weet dat ik geen fan ben van delen, die foto's zijn helemaal van mij,' beloofde hij. Anderen hoefden helemaal niet te weten hoe Ivy precies in elkaar stak, die informatie was alleen voor hem. Anderen hoefden haar niet naakt te zien. Hetzelfde gold voor hem, dat wist hij wel. Ivy wilde net zo goed niet delen.
De seks bleef altijd goed. Ze probeerden wel eens dingen uit, maar over het algemeen was het altijd goed. Nu was het misschien nog iets beter, want die foto's hadden hem toch behoorlijk uit de tent gelokt. Hij voelde zich er erg goed bij. Het kwam nooit voor dat een van beiden het niet haalde, want ze stopten niet voor ze het allebei gehaald hadden. Al zou het hem uren kosten.
Hij haalde een hand door zijn haren toen hij zich naast haar op het bed liet zakken en gaapte, waarna hij zijn hoofd draaide en naar Ivy keek. Hij glimlachte toen ze hem met een brede glimlach aankeek en duwde zichzelf iets overeind, waarna hij een paar kusjes op haar buik drukte. Hopelijk hadden ze deze keer geluk.
'Je maakt me heel erg gelukkig,' zei hij, waarna hij een kus tegen haar lippen duwde. Ivy was alles voor hem. Ze gaf hem alles. Ze gaf hem een stabiel leven, ze zou met hem trouwen, ze zou kinderen met hem krijgen. Het was alsof ze zijn hele leven compleet maakte. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar toen naar zich toe, waarna hij zachtjes over haar rug streelde. Toen hij twintig was geweest, had hij nooit kunnen voorspellen dat zijn leven zou lopen zoals het nu liep. Zijn leven was altijd heel stabiel geweest, hij had het nooit aan kunnen zien komen. Achteraf gezien zou hij niets anders doen, het had hem allemaal naar Ivy geleid.

Account verwijderd

schreef:
Ze gaf hem een stomp toen hij begon te lachen. "He, niet grappig" klaagde ze, toch nog lachend. "Je weet hoeveel ik van die cupcakes hou" klaagde ze lachend. Ze haalde een hand door haar haren en grijnste. "Als jij nog één keer die cupcakes vergeet, neem ik nooit meer iets met chocolade voor je mee, lieverd" plaagde ze hem. Tuurlijk zou ze dat altijd voor hem meebrengen. Ze kon het niet aan om lekker chocoladedingetjes te zien staan en niet te denken aan Oliver. Het was gewoon Olivers ding. En dan had ze gedacht dat niemand meer van chocolade kon houden dan sommige vrouwen. Verkeerd gedacht. Lily lachte om de brede grijns op zijn gezicht en knikte zelf ook toen hij knikte. "Okeeeey" zei ze tevreden. Ze glimlachte en duwde een kus op zijn lippen. "Goed zo, want ik ben ook niet van plan jou te delen" grijnste ze. Nooit. Ivy was blij dat ze het allebei altijd haalden. ZE deden er ook hun best voor. Het gebeurd zelden, tot nooit voor dat iemand zijn punt niet bereikte. Nou ja, misschien wel één of twee keer, maar dat was waarschijnlijk een snelle fuck tussendoor, als ze niet veel tijd hadden. Lily lachte toen hij een paar kusjes op haar buik drukte en maakte een spinnend geluidje. Ze was zo blij met hem. "Jij maakt mij gelukkiger, en ik denk dat als we getrouwd zijn, ik de gelukkigste echtgenoot ga zijn op de wereld" gaf ze toe. Ze genoot van zijn kus en sloeg haar armen om zijn nek. Ze kroop in zijn armen en duwde een kus op zijn borstkas. "Babe, moet je morgen echt werken?" klaagde ze. Ze keek hem aan en pruillipte. Hij had een paar dagen verlof genomen, dus ze wist het antwoord wel. Ja, hij moes twel eens gaan werken. "Ik denk dat ik thuis blijf, en dan ga ik wel nog eens op bezoek op mijn werk om wat dossiertjes op te halen die ik vandaag daar heb gelaten"

Account verwijderd

schreef:
'Dat weet ik, Iv,' lachte hij. Ze was dol op de cupcakes. Ze konden tientallen dingen in huis hebben, maar die cupcakes waren altijd haar favoriet. Hij vond het eigenlijk wel schattig. Hij keek echter nogal zielig naar haar toen ze dreigde geen chocolade meer voor hem mee te nemen als hij het nog eens zou vergeten. Hij was dol op chocolade, dat wisten ze allebei. Hij at het best wel vaak, hoewel hij nog steeds veel trainde en het eigenlijk niet echt uitmaakte. Zijn werk was niet zo heftig, dus hij hield wel tijd over voor andere dingen.
'Dat weet ik wel. Ik ben ook helemaal van jou,' beloofde hij. Ivy hoefde hem nooit met iemand te delen. Hij was alleen van haar. Ze had hem eens beschuldigd van vreemdgaan en dat wilde hij nooit meer. Hij zou sowieso nooit vreemdgaan. Hij streelde even door haar haren en glimlachte toen. Hij had meer dan genoeg aan haar. Al helemaal als ze nu ook al met foto's bezig ging.
Een glimlach verscheen rond zijn lippen toen hij haar hoorde praten. Hij kon niet wachten tot de bruiloft, tot ze eindelijk getrouwd waren en officieel van elkaar waren. Hij keek er ontzettend naar uit. De tijd kon hem niet snel genoeg gaan. Hij sloeg zijn armen om haar heen terwijl hij daarover dacht.
Heel even keek hij verontschuldigend naar haar. Ja, hij moest morgen werken. Hij kon regelmatig een dagje thuisblijven, maar hij had al een paar dagen vrij genomen en hij kon er niet mee bezig blijven. Hij stuurde een hoop mensen aan, soms hadden ze hem gewoon even nodig. Hij drukte een kus tegen haar voorhoofd en knikte toen. Hij vond het niet erg als ze thuis bleef.
'Ik zal rond vier uur wel weer thuis zijn.' Hij werkte nooit hele dagen. Het praten duurde ongeveer van een tot drie en daarna was het slechts een kwestie van opruimen. Het opbouwen voorbereiden duurde langer, dus meestal begon hij tussen tien en elf. Hij hoefde, tot zijn grote geluk, dus eigenlijk nooit echt vroeg op te staan. Alleen als hij echt iets groots voor moest bereiden, ging hij vroeg zijn bed uit.
Hij drukte nog een kus tegen Ivy's hoofd en glimlachte toen. Zijn toekomstige echtgenote. Hij gaapte even en streelde verder over haar rug.
'Wil je morgen samen ontbijten of zal ik je laten liggen?' Als ze niet naar haar werk ging, hoefde ze niet per se op te staan.

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte om zijn gelach en leunde met haar hoofd op zijn schouder. "Vooral die met die vulling" zuchtte ze verlekkerd. Ivy grijnsde toen hij nogal zielig naar haar keek en gaf hem een mepje. "Fineeee" klaagde ze. "Maar gewoon omdat je me zo zielig aankijkt" grapte ze. "Neem ik anders volgende keer pralines mee?" stelde ze voor. Ze keek hem grijnzend aan. Ze knikte bij wat hij beloofde. "Maar goed dat je dat weet" Ze bekeek hem bezitterig en glimlachte breed. Ze zou het niet aankunnen om hem te delen met andere mensen. Dan weigerde ze te trouwen met hem. Ivy genoot van hoe hij zijn vingers zacht door haar haren haalde en keek hem aan, waarna ze een kus op zijn lippen duwde bij zijn glimlach. "Denk je dat Alistair gaat huilen?" Ivy trok een wenkbrauw op. "Betere vraag, ga ik huilen?" Ze had zelf geen idee hoe ze zou reageren als ze hem bij het altaar zou staan. "Of jij?" Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en grijnsde kort. "Oké, je moeder gaat zeker wel in tranen uitbarsten" gaf ze toe. Dat was zeker. "En Elise misschien ook" voegde ze eraan toe. Ze glimlachte toen hij zijn armen om haar heen sloeg en duwde een kus op zijn pols. Ze keek naar hem op toen hij haar verontschuldigend aankeek en trok een pruillip. "Fine" klaagde ze. ZE kroop wat beter in zijn armen en wreef haar been kort tegen hem aan. "Is goed" knikte ze. Ze maakte een geluidje toen hij een kus tegen haar voorhoofd drukte en streelde zijn schouder. Ze grijnsde breed toen hij nog een kus op haar hoofd drukte en kromde haar rug bij zijn gestreel. "Ehmmm, kun je me heel even laten liggen en dan kan ik je wel bye zeggen als je vertrekt?" stelde ze voor. Ze wou graag wat blijven liggen, maar ze wou hem ook nog zien voordat hij vertrok.

Account verwijderd

schreef:
Ivy en haar cupcakes, het was een gouden combinatie. Bijna net zo goed als hij en chocola. Geamuseerd keek hij naar haar terwijl ze het over cakejes had. Ivy zag er standaard lief uit als ze het over iets had waar ze dol op was. Ze zag er ook zo uit als ze het met iemand over hem had.
'Je weet dat ik dat niet kan weigeren,' merkte hij met een grijns op. Op het instituut kreeg hij maar zelden chocola, maar nu hij een huis had samen met Ivy, kreeg hij meer dan genoeg. Zij nam het altijd voor hem mee en als hij zelf in de winkel kwam, kon hij het eigenlijk ook niet laten.
Hij keek geamuseerd naar haar toen ze haar blik bijna bezitterig over hem heen liet glijden. Ivy hield niet van delen, dat was heel erg duidelijk. Als het aan haar lag, kwam er geen enkele vrouw in zijn buurt. Dat was natuurlijk wat overdreven, maar Ivy had niks met andere vrouwen die ook maar op enige manier interesse toonden.
Hij streelde door haar haren toen ze hem vroeg of Alistair zou huilen. Of zij, of hij. Hij hief zijn schouders op. Hij wist het eigenlijk niet. Het was moeilijk te voorspellen.
'Misschien wel, ik weet het niet.' Hij hief zijn schouders opnieuw op. Misschien zouden ze allemaal huilen, misschien geen van allen. Zijn moeder zou vast en zeker in tranen uitbarsten, maar dat wisten ze nu al. Als het op hem aankwam, was ze ontzettend emotioneel. Al helemaal sinds zijn eerste verloving niet helemaal was gegaan zoals het gepland was.
Hij lachte zachtjes toen ze klaagde. Het liefst zou hij altijd vrij nemen voor Ivy, maar dat was gewoon niet mogelijk. Hoewel ze het wel redelijk planden, kwam het niet altijd uit. Morgen kwam het bijvoorbeeld niet helemaal goed uit. Hij had al even vrij gehad, dus hij kon het niet nogmaals doen.
'Natuurlijk.' Hij knikte en drukte nog een kus tegen haar lippen, waarna hij zijn ogen sloot. Hij lag al ruim anderhalf uur in bed met de bedoeling om te slapen, maar het was hem niet echt gelukt. Eerst kon hij niet slapen en vervolgens had Ivy hem afgeleid met foto's en seks. Morgen moest hij weer werken, dus ze konden niet de hele nacht met elkaar praten.

Account verwijderd

schreef:
Ze voelde zijn geamuseerde blik op haar gericht zijn maar bleef vrolijk doorbabbelen over haar cupcakes. "En ohh, weet je nog die red velvet cupcakes? Mhhhmhhh" Ze lachte om zijn gegrijns en wat hij zei. "Dat kan je niet" gaf ze lachend toe. "Zo'n aanbod kan je gewoon niet weigeren" voegde ze er vrolijk aan toe. "En ik ben weer zo lief om je vet te mesten" zei ze geamuseerd. Ze haalde een hand door haar haren en duwde een kus op zijn wang. Ze zou nooit ophouden met hem bezitterig te bestuderen. Hij was van haar. En zij van hem. Ze streelde zijn arm met haar vingers. Ze volgde met haar ogen de lijnen van zijn aders en keek weer naar hem op toen hij haar haren streelde en glimlachte. Ze pruillipte toen hij zijn schouders ophaalde. Hij wist het ook niet. "We moeten nog steeds uitnodigingen maken" herinnerde ze hem. "Belangrijkste mensen...onze squad, je ouders, Ali, Erin en de kids, collega's, Lexa" knikte ze. Ze hielden het nog redelijk bescheiden, gewoon echte vrienden en belangrijke mensen kwamen. "En Claire en Joel komen niet" herinnerde ze hem met een grijns. "Die komen op de zwarte lijst" voegde ze eraan toe met een lach. "Iemand vergeten?" Ivy trok een wenkbrauw op en grijnste toen ze de deur zag bewegen en Baylor en Sam naar binnen glipten en Oliver een kreunend geluidje maakte. Ze gniffelde en kroop dichter tegen Oliver aan zodat de honden in het bed erbij konden. Ivy glimlachte toen hij lachte. "Zorg jij maar dat je niet te sexy bent terwihl je daar spreekt vooraan" grapte ze. "Deal?" Ze legde haar hoofd net naast zijn lichaam op het kussen en duwde een kus op zijn borstkas. Ze keek hem glimlachend aan toen Baylor op hem klom.

Account verwijderd

schreef:
Ze ging maar door over haar cupcakes en op een gegeven moment kon hij zijn lach niet meer inhouden. Ivy en haar cupcakes. Ze praatte nog meer over die cupcakes dan hij over chocola. Het was komisch en ontzettend schattig. Misschien moest hij haar eens meenemen naar een bakkerij of een cupcakewinkel, als dat bestond.
'Nee, dat kan ik ook niet,' gaf hij toe. Het was ook niet alsof hij zich slecht voelde nadat hij een pak chocola naar binnen gewerkt had. Eigenlijk kon hij zich er niet zo druk over maken. Hij was geen vrouw, het kon hem niet zo veel schelen dat hij een hoop calorieën naar binnen gewerkt had. Hij zou pas meer gaan sporten tegen de tijd dat dat echt nodig was.
'Heel lief,' beaamde hij. Ivy kocht vaak chocola voor hem. Ze wist dat hij het lekker vond en op een of andere manier leek ze het nooit te kunnen laten liggen als ze het zag.
Hij streelde zacht door haar haren terwijl hij naar haar luisterde. Uitnodigingen, ja. Eigenlijk wist iedereen het al wel, maar voor de formaliteit zouden ze nog uitnodigingen sturen. Iedereen die er toe deed, wist het al een hele poos.
Hij keek even zielig naar haar toen ze over Joel en Claire begon. Dat waren niet direct de mensen waar hij het graag over had. Joel was een klootzak en voor Claire had hij niet eens woorden. Hij hoopte stiekem dat Claire niet meer terug zou komen om het na te vertellen. Hij had een gruwelijke hekel aan haar.
'Nee, ik denk dat dat het is.' Ze hielden het bescheiden. Alleen mensen waar ze echt een band mee hadden. De rest was niet belangrijk en hoefde dus niet te komen.
Hij keek even op toen de deur open ging en hij bromde even toen Ivy dichter bij hem kroop. Dat kon alleen maar betekenen dat Ivy de honden toe zou laten bij hen te slapen. Hij wilde niet elke keer de boosdoener zijn door ze eruit te gooien.
'Ik denk dat jij de enige bent die me sexy zou vinden als ik daar sta,' merkte hij met een grijns op. Ivy vond hem altijd sexy, ook als hij helemaal niets deed. Hij glimlachte even naar Ivy toen ze naar hem glimlachte, maar hij duwde de hond al gauw zachtjes van zijn lichaam. Er was nog genoeg ruimte naast zijn lichaam.
'Ik wil morgen niet onder de kwijl zitten,' bromde hij. Hij drukte nog een kus tegen haar lippen en sloot zijn ogen toen. Slapen was nu geen probleem meer.

Account verwijderd

schreef:
TS naar de volgende dag.

Ivy maakte een grommend geluidje toen Oliver zacht aan haar schouder schudde en ze trok het kussen tegen haar aan. "Iv, ik ga vertrekken naar werk" hoorde ze zijn stem vaag zeggen, waarna ze een wegwuifgebaar maakte met haar hand, nog steeds slaperig. "Mhhh" mompelde ze zachtjes. Na een minuut besefte ze echter wat hij had gezegd en schoot wakker. "Ollie, goeiemorgen" zei ze met een verontschuldigend gezicht. "Moet je gaan?" klaagde ze toen ze zag dat hij al zijn jas en schoenen had aangedaan. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en sloot haar ogen weer eens vermoeid. Ze fronste kort toen ze een raar gevoel voelde in haar keel, en ze was duizelig. Verdorie, misschien had ze wat vroeger moeten slapen. Ze had nog even doorgewerkt aan haar interview met een politieker op de laptop en dat had wel wat energie gekost. Eh. Maar best dat ze vandaag niet moest werken, ook al zou ze snel eens langs het kantoor gaan over een uurtje om wat spullen op te halen. "Fine" mompelde ze zielig. Ze glimlachte toen hij een kus tegen haar wang duwde. "Veel plezier" knikte ze met een glimlach. "Doe de groetjes aan iedereen he?" voegde ze eraan toe terwijl ze in bed bleef liggen. Ze gaapte en keek hem na met een glimlachje toen hij de deur achter zich sloot en ze hem naar beneden hoorde stappen naar de trap. Ze zou zich moeten bezighouden vandaag. Misschien kon ze muffins maken? Of brownies? Ivy zuchtte en duwde haarzelf voorzichtig op van het bed waarna ze naar de badkamer liep en zich klaarmaakte na het douchen. Ze was nogal duizelig, misschien kon ze ook langs de apotheker gaan achter het kantoor. Ivy deed haar haren in een slordige dot en gromde toen ze zag dat haar eyeliner op was. Nog een reden te meer om eens het huis te verlaten. Ivy wreef pijnlijk over haar buik toen ze een krampje voelde. Holy fuck, wat had ze nu weer gegeten? Ze kreunde zachtjes en liep naar beneden waar ze een ontbijtkoek uit de kast nam. Ze keek even op haar gsm en besloot een berichtje te sturen naar Ollie. [Mis je nu al, sigh, veel plezier op je werk...denk aan me

<3] stuurde ze met een kleine glimlach. Ze sms'ten elkaar wel af en toe als ze moesten werken, het was wel gezellig.

Account verwijderd

schreef:
Ivy veranderde, ze was niet langer een ochtendmens. Tegenwoordig vond ze het heerlijk om te blijven liggen terwijl hij naar zijn werk ging. Vandaag was niet anders. Hij glimlachte even toen ze hem wegwuifde en trok zijn schoenen en jas aan, tot Ivy hem een goedemorgen wenste. Hij keek even geamuseerd naar haar. Het was niet alsof hij het erg vond om te vertrekken als zij nog sliep.
'Ik ben weer terug voor je het door hebt,' beloofde hij haar. Hij had helemaal geen extreem lange dagen, maar hij werkte wel elke dag. Zeven dagen in de week. Heftig was het niet, want daardoor kon hij ook vaker een dagje vrij nemen. Er waren genoeg anderen die het over konden nemen.
'Natuurlijk.' Ivy kwam niet zo vaak langs, maar ze kende iedereen wel. Hij vond het fijn als ze er was, maar tegelijk wilde hij het eigenlijk niet hebben. Ze kon prima voor haarzelf zorgen, maar hij wilde haar toch graag veilig houden. Er waren meer dan genoeg mensen niet blij met het project en hij wilde niet dat zij daar dupe van zou worden. Hij wilde haar niet onnodig in gevaar brengen. Het was beter als mensen niet wisten waar hij woonde en met wie hij was.
Hij sloot de deur achter zich en lachte toen hij Baylor en Sam zielig door het raam zag kijken. Hij had de twee al uitgelaten, maar ze keken altijd zielig als hij of Ivy wegging. Hij startte de auto en reed naar het project.
'Jullie krijgen de groetjes van Ivy,' zei hij, toen hij enkelen al zag staan in de zaal. Hij hing zijn jas en gaapte, waarna hij op de rand van het kleine podium ging zitten en hij naar de rest keek. Momenteel waren ze met negen. Er werkten gemiddeld drie of vier mensen op een dag, dus hij werd niet gemist als hij een dag niet kwam.
'Beginnen de bruiloftkriebels al?' vroeg Leon met een grijns. Hij schudde zijn hoofd, waarna hij zijn haren bij elkaar bond.
'Nee, ik was het liefst een jaar geleden al getrouwd,' lachte hij. Hij keek er niet tegenop om de rest van zijn leven met haar door te brengen. Hij wilde het juist heel erg graag.
Hij keek even op toen zijn telefoon ging, waarna hij het ding uit zijn broekzak haalde en hij naar het bericht keek. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Lief. Hij duwde de telefoon weer weg. Hij zou zeker aan haar denken. Geen twijfel over mogelijk. Al helemaal niet na gisteren.
Al vlug begonnen ze met de voorbereidingen. Stoelen verzetten, apparatuur aansluiten, koffie en thee zetten. Het was eigenlijk altijd wel gezellig. Hier was geen druk. Ze hoefden niet te presteren, dus er hing altijd een erg goede stemming. Zo lang ze goed konden praten, maakte het hem niet zo veel uit.

Account verwijderd

schreef:
Hij vond het niet zo erg om te vertrekken als ze sliep, maar zij vond het gewoon fijner om hem nog veel plezier en succes te wensen als hij vertrok. Ze wist dat het ook hetzelfde geldde, voor hem, ook al bleef hij bijna altijd uitslapen. Ze had geen absurd vroege uren, maar Ollie sliep gewoon graag uit. En hij stuurde haar dan toch nog een berichtje dat hij wakker was. Dus zij mocht dat ook doen. "Ik heb het nu al door, belofte verbroken" protesteerde ze. Ze knikte kort. Meh, ze wou dat hij bleef, zeker na gisteren. Maar fine, hij had gisteren al verlof genomen. En dat kon hij ook niet elke dag doen. Ze knikte iets vrolijker toen hij zei dat hij zijn collega's wel de groeten zou doen. Dat was fijn, ze mocht zijn collega's wel, ze waren vriendelijk. Leon was wel een goede vriend van Ollie en kwam vaak met zijn vrouw Thea op bezoek. Het was altijd gezellig. Ivy blies wat haar uit haar gezicht en gromde toen ze dan toch alleen in de kamer waren. Fine. Ze trok haar jas wat beter aan en sloot de deur achter haar. Ze fronste voor een seconde toen ze de garage opendeed. Juist, Ollie was met de auto vertrokken. Meh. Haar blik gleed naar de motor en ze schudde haar hoofd. Hij zou haar vermoorden als ze dat deed. Hij was nog steeds haar overbezorgde gek. Haar werk was niet zo extreem ver, ze gebruikte wel haar gave voor een kort ogenblik. Ze glimlachte toen ze al vlug voor het gebouw stond. Al haar collega's wisten van haar gave en die van Ollie, en waar ze vroeger samen met Ollie leefde. Ze prutste aan het dotje in haar haren en glimlachte toen ze de receptionist zag. "Goeiemorgen Bruce, ik kom gewoon wat documenten ophalen die ik gisteren ben vergeten" Bruce grijnsde breed. "Sure, doe je de groeten aan je verloofde, ik heb nog een biertje van hem te goed" Ivy rolde lachend met haar ogen en prikte in met haar toegangskaart. "En oh ja, Amanda wilt je spreken" Ivy knikte en glimlachte waarna ze de lift nam naar de juiste verdieping. De buikpijn negerend liep ze door naar Amanda's bureau, waar ze aanklopte. "Goeiemorgen" Amanda keek op met een frons. "Ivy, ik moet met je spreken, over gisteren" Ivy glimlachte verontschuldigend. "Sorry, buikkrampen, het spijt me dat ik zo kortaf deed" Amanda schudde haar hoofd. "Dat was het niet, en dat weet je, je blouse viel enorm op, oh kom op, het val sowieso op als je etiket aan de buitenkant zit" Ivy fronste verward bij die woorden. "Je moet het Oliver vertellen, voor de bruiloft Ivy, je kan hem dat niet aandoen" Ivy keek de vrouw gechoqueerd aan. "Ehmmm Amanda?" Dacht ze nu echt? "Nee, denk er gewoon over na, ik ga nu koffie gaan halen" Ivy bleef geschokt achter en fronste. What the hell moest ze nu doen? Oh god, ze had Ollie nodig. Ze haalde haar gsm uit en kreunde.

Account verwijderd

schreef:
Een enkeling kwam vaker, maar de meesten kwamen niet zo vaak. Het was lastig in te schatten wie er geholpen werd en wie niet, sinds eigenlijk iedereen naar binnen mocht lopen. Je was alleen eenmalig verplicht om je naam te laten registreren, zodat ze wisten wie er binnen was. Daarna kon je vrijblijvend binnenlopen. Eigenlijk had Dante gewild dat dat anders was, maar hij was bang dat het niemand zou helpen als mensen verplicht werden te komen. Nu het vrijblijvend was, was het een eigen keuze. De mensen die vaker kwamen, wilden helemaal niet naar een bende. Ze hadden alleen iemand nodig die hen vertelde dat ze niet moesten gaan. De mensen die toch wilden gaan, zouden zij ook niet tegenhouden. Ze waren geen babysitters.
'Oliver, kan ik je heel even spreken?' Hij keek op naar Anna, die hem enigszins zenuwachtig aankeek. Hij fronste, maar knikte wel. Anna was redelijk nieuw. Ze was leuk om mee te werken, maar ze bleef bang om fouten te maken. Alsof hij haar zou ontslaan als ze de stoelen verkeerd zette of de koffie verknoeide. Hij liep achter Anna aan naar de hoek van de zaal en ging op een stoel zitten, waarna hij gebaarde naar de andere stoel en hij vragend naar haar keek.
'Ik vind dit werk heel leuk en ik kom ook graag elke dag..,' begon Anna voorzichtig. Hij hield zijn hoofd iets schuin en wachtte. Dat was niet waarom ze met hem wilde praten.
'Ik wil ook niet dat je me ontslaat, maar als je me moet ontslaan omdat ik met iemand ga die hier komt luisteren, dan moet je dat nu doen,' mompelde ze. Ze keek hem niet aan, alsof ze bang was voor zijn reactie. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd.
'Ik ga je niet ontslaan omdat je toevallig hier iemand gevonden hebt waar je bij wil zijn, Anna. De mensen die hier zijn niet slecht, ze hebben gewoon wat hulp nodig. Ik zie geen reden om je daarvoor te ontslaan.' Op dat moment ging zijn telefoon. Hij viste de telefoon uit zijn broekzak en keek naar het scherm. Ivy. Ivy belde eigenlijk zelden als hij aan het werk was.
'Sorry, ik moet dit opnemen. Maak je nu maar geen zorgen.' Hij glimlachte nogmaals naar Anna en kwam toen overeind, waarna hij door de zaal naar de gang liep en zijn telefoon opnam.
'Hey, Iv. Alles goed?' vroeg hij. Ze belde eigenlijk alleen als er iets aan de hand was. Heel zelden omdat ze hem miste. Hij leunde tegen de muur terwijl hij luisterde.

Account verwijderd

schreef:
Ze kon niet geloven dat Amanda echt dacht dat ze Oliver bedroog. Ze zou gek zijn als ze Oliver wou bedriegen. Ze was dol op hem, hield van niemand meer dan van hem. Nee, ze was niet dom, ze zou het nooit met een ander doen. Ze was gelukkiger dan ooit met wat, wie ze nu had. Pffff, ze kon niet geloven dat haar collega zo slechte oordelen had over haar. Wel, het bleek dat ze blijkbaar elkaar niet zo goed kenden. Ze gromde kort terwijl ze naar haar kantoor liep en ging zitten op de donkerroze bureaustoel. Ze bladerde kort door haar documenten en startte haar laptop waarna ze wat files verzond naar de printer. Ze glimlachte toen Oliver bijna onmiddellijk opnam. "Ja hoor, alles goed, soort van, maar geen paniek" zei Ivy vlug. Ze gaapte en haalde een hand door haar haren. "Wat nu als Amanda gisteren zag dat ik mijn blouse omgekeerd aanhad en nu denkt dat ik wel een relatie heb met iemand vanop het werk, dat ik jou dus bedrieg?" vroeg ze subtiel. "Niet dat dat zo is hoor" kuchte ze er onschuldig bij. Ze haalde een hand door een lok die ze om haar vinger draaide en maakte een protesterend geluidje toen ze hem hoorde lachen. "Niet grappig, wat moet ik nu tegen haar zeggen?" klaagde ze terwijl ze de koffiemachine aanzette naast haar bureau. "Trouwens, ik ga zo even naar de apotheker, volgens mij heb ik een griepje ofzo" zuchtte Ivy terwijl ze aan haar hoofd voelde, dat niet extreem warm was. Ze leunde wat achterover op haar stoel en nam de files uit de printer waarna ze die in haar map stak die ze vervolgens in haar tas stak. Ze fronste toen ze een stem op de achtergrond hoorde bij Oliver. "Is dat Leon? By the way, Bruce heeft nog een biertje van je tegoed" merkte ze op. "Sorry dat ik je stoor trouwens"

Account verwijderd

schreef:
Haar woorden maakte hem aan het lachen. Hij kon er niets aan doen, maar het was ontzettend komisch dat haar collega dacht dat Ivy vreemdging omdat ze haar blouse verkeerd aan gehad had. Hij had het eigenlijk niet eens gemerkt toen hij haar blouse uitgetrokken had, maar waarschijnlijk had het hem gewoon niets kunnen schelen en wilde hij het ding gewoon zo snel mogelijk uit hebben.
'Wel, je kunt haar de waarheid vertellen en zeggen dat je foto's maakte om naar mij te sturen. Of je liegt tegen haar en zegt dat ik iets kwam brengen, waarna we seks hadden in de toiletten en je met mij mee naar huis ging,' zei hij lachend. Het was niet alsof hij zich er echt druk over kon maken.
'Ik kom wel naar je werk als je wil dat ik het zeg tegen Amanda,' merkte hij geamuseerd op. In elk geval was het wel geloofwaardig als hij zei dat hij inderdaad naar haar werk was geweest gisterenavond. Het was een leugen, maar wel een makkelijke manier om er vanaf te komen.
'Of je zegt niks en doet alsof je het me gaat vertellen, maar dan denkt je collega voor altijd dat je vreemdgaat.' Het was haar keuze. Hij haalde een hand door zijn haren en gaapte kort.
'Als je me nodig hebt, moet je me bellen, goed?' Hij vond het niet fijn als Ivy ziek was en alles thuis was. Hij wilde er altijd voor zorgen dat ze er wel goed bij lag. Dat ze genoeg dronk en at. Dat soort dingen. Hij maakte zich redelijk snel druk als het om Ivy ging. Hij keek even op toen Leon en Anna de gang door liepen, maar al snel weer terug naar de zaal keerden met extra spullen.
'Leon en Anna. Anna was bang dat ik haar zou ontslaan omdat ze een relatie heeft met iemand die hier weleens komt kijken,' vertelde hij. Hij kon Anna daar niet voor ontslaan. Ergens zag hij zichzelf in Ivy daarin. Ivy, die hem een kans had gegeven ondanks zijn verleden. Hij had niet gelukkiger kunnen zijn met die kans.
'Zeg Bruce maar dat ik er binnenkort een meeneem.' Bruce en hij konden goed met elkaar overweg. Hij maakte vaak een praatje met de man als Ivy weer eens iets vergeten was thuis en hij het af kwam brengen. Inmiddels wisten haar collega's wel wie hij was.
'Je kan me altijd bellen, Iv. Dat weet je.' Al helemaal op dagen dat hij zelf niet sprak. Hij deed het algemene praatje, maar verder had hij geen echte taken vandaag. Alleen zorgen dat alles goed liep. Het was makkelijk voor hem om haar telefoontjes op te nemen. Hoewel het natuurlijk geen gewoonlijk ding moest worden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld