Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte toen hij nog eens zijn duim langs haar mondhoeken liet glijden, een lief gebaar. Wel, één van de zoveel lieve gebaren die avond. Ze hield ervan. Ivy keek hem aan en wiebelde met haar wenkbrauwen. Ze keek hem glimlachend aan toen hij nog een kus tegen haar lippen duwde een paar kussen terug. Ze gniffelde toen ze zag hoe Jason met zijn ogen rolde. "Ik heb het recht om dit te doen" lachte ze. "Dus geen haat"
Ze keek Oliver al snel weer aan en leunde met haar voorhoofd tegen zijn voorhoofd. Dat was geweldig. Ze wilde niets liever dan wat hij haar vertelde. "Deal" zei ze met een glimlach.
Ze keek hem aan. "Samen oud worden hmmm" mompelde ze met een bedenkelijke blik. "Ik duw je wel in je rolstoel de chocoladewinkels in" grapte ze. Ze duwde een kusje op zijn wang.
Ivy lachte en schudde haar hoofd bij Dereks woorden. Ze bloosde. Haar man. Haar geweldige, lieve man. Ze legde haar hoofd
op zijn schouder toen hij zijn hand om haar middel liet glijden. Ze leunde tegen hem aan en glimlachte.
Ivy gniffelde om zijn zielige blik en stak haar handen triomfantelijk in de lucht toen ze het stukje opdienden. Ivy schoot in de lach om Olivers gezicht toen hij de taart proefde. "Lekker?" Ze keek hem grijnzend aan en zette haar bordje op tafel toen ze Jaimy zag. "Jaimy" Ze grijnsde en liep naar haar neefje toe. Ze glimlachte vertederd toen ze Olivers blik zag waarna ze Jaimy oppakte en droeg in haar armen. "Waar is je zusje?" Ze duwde een kus tegen de wang van de peuter. Ze lachte toen hij met zijn handjes naar Oliver graaide. "He, je verwent hem te veel" klaagde ze toen Oliver Jaimy een ministukje taart voorhield.

Account verwijderd

schreef:
Hij knikte instemmend toen Ivy beweerde dat ze het recht had om hem te kussen. Ze waren getrouwd, hij vond ook dat ze er vanaf nu recht op had. Hoewel, ze had er al recht op gehad sinds die eerste dag dat ze elkaar ontmoet hadden. Hij had het niet erg gevonden als ze er die eerste avond al voor gegaan waren. Hij had toen al geweten dat hij Ivy heel graag wilde. Niet alleen op dat moment, maar voor een lange, lange tijd.
'Klinkt als een plan,' lachte hij. Hij zag het al voor zich. Een oude Ivy die hem in een rolstoel duwde. Hij hoopte dat er kinderen zouden zijn die hen een beetje konden helpen. Momenteel leek het er wel op. Hij glimlachte, hij kon zich al voorstellen hoe het was om oud en grijs te zijn met Ivy.
Ivy bloosde vaak vandaag, waarschijnlijk omdat ze een heleboel voelde. Hij voelde ook een hoop, maar hij had niet de aanleg om te blozen. Dat was meer een vrouwending. Hij drukte nog een kus tegen haar lippen. Ivy, zijn vrouw.
Jamie en Rose waren ontzettend lieve kinderen, hij vond het altijd leuk om de twee te zien. Hij vond het nog leuker om ze samen te zien met Ivy. Ze was een lieve tante en hij wist zeker dat ze een nog lievere moeder zou worden. Hij had altijd de neiging om haar te knuffelen als hij haar zo bezig zag met Jamie en Rose.
Hij hield Jamie een klein stukje taart voor en glimlachte toen het kleine mannetje de taart van het vorkje at. Jamie begon blij te kirren en hij keek even op naar Ivy toen ze klaagde dat hij hem veel te veel verwende. Dat was wel waar, hij wilde Jamie en Rose altijd alles geven.
'Bedenk je maar dat het nog veel erger gaat worden als wij straks een kindje hebben.' Hij zou dol op het kindje zijn en alles wat hij wilde was dat hij of zij gelukkig was. Hij wilde alles doen en alles geven om hem of haar gelukkig te maken. Hij raakte kort Jamie's neusje aan en drukte toen een kus tegen Ivy's lippen.
'Lexa heeft iemand meegenomen, zin om even een praatje te maken?' Lexa en hij waren al vrienden sinds de bruiloft van Alistair, in de tijd dat Ivy en hij niet meer samen geweest waren. Hij wist dat Ivy een beetje jaloers was geweest, maar tegenwoordig leken ze goed met elkaar overweg te kunnen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij zei dat het een plan was. "Dat is het meest geweldige plan ooit, geef me maar gelijk" grapte ze. Ze keek hem vrolijk aan en duwde een kus op zijn lippen. "Heel wat chocolade" mompelde ze. "En natuurlijk suikerspin voor mij, toch?" Ze trok een wenkbrauw naar hem op en glimlachte. Ze kon zich alles voorstellen. En ze wist dat niet alles zo zou lopen. Dat maakte het zelfs nog leuker voor haar. Ze vond het niet erg dat niet al haar verwachtingen uit zouden komen. Helemaal niet. Het leven werkte niet zo. Misschien vond ze daar Dante's gave niet altijd even leuk.
Ivy keek hem aan toen hij nog een kus tegen haar lippen duwde en schudde glimlachend haar hoofd.
Ze gniffelde bij zijn woorden nadat hij Jamie een stukje taart had gegeven. "Neenee, je gaat ons kindje niet verwennen" lachte ze. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en duwde een kus tegen zijn nek aan. "Anders vermoord ik je" merkte ze op, waarna ze een kus op zijn oorlel duwde. Ze vond het geweldig om Oliver bezig te zien met Jamie en Rose. Het was ontzettend lief. Ivy hief haar hoofd wat op om zijn kus aan te nemen.
"Hmmm, is goed, ik ga wel even Jamie terugbrengen voordat jij heel de taart aan hem geeft" grapte ze. Ze droeg Jamie naar Alistair en maakte nog een praatje voordat ze zich weer bij Oliver voegde. "Dusssss, Lexa?" glimlachte ze. Ze draaide een rondje toen Oliver een gebaar maakte dat ze nog eens een pirouette voor hem mocht draaien. "Goed?" lachte ze geamuseerd.
Ze hield haar hoofd schuin en schudde glimlachend haar hoofd. "Schattig" mompelde ze met een glimlach. "Over vijf minuutjes is er nog een verrassing ofzo, zei Ali toch"

Account verwijderd

schreef:
Tijdsprong

Het was meer dan geweldig geweest. De hele dag was een groot succes geweest. Er was niets mis gegaan, iedereen was gelukkig. Hij was gelukkig. Hij gaapte terwijl hij naar Ivy keek. Ze had er de hele dag prachtig uitgezien, hij had het zelfs een beetje jammer gevonden dat de jurk uit gegaan was op een gegeven moment. Hij had genoten van hun avond samen, die voornamelijk had bestaan uit lieve woordjes en een heleboel aanrakingen. Het was niet ruw of hard geweest, het was liefdevol en gelukzalig geweest.
Zachtjes streelde hij met de toppen van zijn vingers over haar wang. Ze waren eindelijk getrouwd, man en vrouw. Ivy was niet langer zijn vriendin of verloofde, nu was ze zijn vrouw. Beter kon niet. Hij glimlachte lichtjes en drukte zachtjes een kus tegen haar wang. Met zijn andere hand streelde hij zacht over haar buik. Niet alleen waren ze getrouwd, maar snel genoeg zouden ze ook een gezin vormen. Ivy zat op drie maanden. Ze had haar jurk nog gepast, maar hij zag dat haar lichaam aan het veranderen was. Anderen viel het niet op, maar hem wel. Hij gunde zichzelf vaak de tijd om naar haar te kijken. Hij kon zijn enthousiasme en geluk vaak niet bedwingen als hij zag dat haar buik weer een beetje gegroeid was. Ivy had nog steeds een redelijk platte buik, maar ze had een vollere buik dan ze voorheen gehad had. Hun kindje groeide. Langzaam, maar ze groeide. Hij had het gevoel dat het een meisje zou worden, hoewel hij geen idee had waarom.
'Heb je zin in morgen?' vroeg hij. Ivy had nog geen idee van hun bestemming. Hij had de huwelijksreis willen kiezen, hoe ouderwets dat ook was. Hij had natuurlijk wel wat dingen besproken om er zeker van te zijn dat zij ook tevreden was, maar ze wist niet naar welk land of hotel ze gingen. Hij had haar wel gezegd dat ze geen warme kleding mee hoefde te nemen.
'We hoeven morgen pas om vier uur te vertrekken, we hebben alle tijd om wakker te worden,' mompelde hij. Het was al redelijk laat. Het feest had een poos geduurd en het had ook een poos geduurd voor ze waren waar ze nu waren. Nu waren ze pas klaar om te slapen. Ze hadden morgen echter alle tijd om rustig wakker te worden, samen te ontbijten en na te genieten van hun bruiloft. Het was misschien wel het mooiste wat hij in zijn leven meegemaakt had. Hij had gelukzalige dagen gehad in zijn leven, maar geen enkele dag was zo gelukkig geweest als vandaag.
'Ik houd van je, Iv,' mompelde hij. Het was waarschijnlijk al de tiende keer dat hij het haar zei vandaag, maar hij kon het niet stoppen.

Account verwijderd

schreef:
Het was mooier geweest dan ze ooit had kunnen dromen. Het was gek. Het leek alsof alles zo snel was gegaan. Ze was gelukkig.Ivy sloot haar ogen toen zijn vingers teder over haar wang gleden en glimlachte verlegen. "Mijn man" herhaalde ze. Ze schudde haar hoofd lichtjes met een blos op haar wang. "Het klinkt nog een beetje anders" gaf ze toe met een lieve glimlach. Ze legde met een zuchtje haar hoofd op zijn borstkas toen hij een kus duwde tegen haar wang.De avond was ook niet bepaald slecht geweest. Oliver had nogal...positief gereageerd op haar verrassing. Ze moest toegeven. Het was leuk. Ze hield van zijn liefkozingen en bewonderende woordjes. Ze voelde zich speciaal in zijn buurt. Ivy glimlachte toen zijn hand over haar buik gleed. De veranderingen waren miniscuul, waarschijnlijk omdat haar lichaam zo afgetraind was. God, zelfs zij zag nog niet meteen het verschil als ze in de ochtend slaperig in de spiegel keek. Alleen als ze er echt goed op lette. Oliver leek het wel te zien, lief. Ivy keek hem aan en glimlachte slaperig. "Dankjewel" mompelde ze zacht. Ze was hem zo dankbaar, voor alles, voor haar geluk. Ze glimlachte toen hij met zijn vingers het patroon van haar tatoeage volgde. Ze wierp hem een tedere blik toe en keek hem aan. Haar lippen raakten de zijne kort, zoals ze al hadden gedaan sinds ze in hun huisje waren. Ze was blij dat ze niet meteen vertrokken op reis. Ze kon zich niet voorstellen dat ze meteen op het vliegtuig zouden stappen. Nou ja, ze wist wel dat het met het vliegtuig was. Dat had hij perongeluk al verraden. De bestemming zelf wist ze nog niet. Maar ze had er vertrouwen in dat het allemaal geweldig zou zijn. En ze moest van hem wat bikini's meenemen... Alhoewel, ze moest altijd bikini's meenemen van Ollie. "Ik heb heel veel zin in morgen" gaf ze toe met een glimlachje. Haar vingers gleden over zijn wang en ze duwde een kus tegen zijn lippen. "Vier uur, perfect" zuchtte ze opgelucht. Meestal stond ze wel vroeg op, maar voor deze keer, wilde ze heel lang met Ollie in bed liggen. Zo lang mogelijk. Ivy keek Ollie aan en slaakte een geluidje van geluk. Ze kon het niet laten. Ze kon ook niet stoppen met glimlachen. Ivy kroop tegen hem aan en knikte. "Ik ook van jou Marrek" fluisterde in zijn oor. Ze voelde zichzelf langzaam maar zeker wegdoezelen in zijn armen.

Account verwijderd

schreef:
Ze had het al een paar keer herhaald voor haarzelf, hij had hetzelfde gedaan. Hoewel hij ontzettend gelukkig was, voelde het ook nog wat onwerkelijk. Na alles wat hem overkomen was en hij gedaan had, kreeg hij nog waar hij zo naar verlangde. Hij ging niet met zijn eerste liefde trouwen, maar hij ging wel trouwen met de vrouw van wie hij meer hield dan wie dan ook. Hij was al getrouwd met de vrouw van wie hij meer hield dan wie dan ook. Niemand kwam in de buurt. Hij streelde zachtjes door zijn haren en zuchtte gelukzalig. Het was beter dan hij ooit had mogen wensen.
Hij drukte een kusje tegen haar lippen toen ze hem bedankte. Hij begreep waarvoor ze hem bedankte. Het was niet nodig. Hij was haar net zo dankbaar. Ivy was degene die hem weer invulling gaf in zijn leven. Hij was niet gelukkig geworden zonder haar. De toppen van zijn vingers gleden zacht over haar huid terwijl hij daar over nadacht. Ivy was zijn tweede kans. De kans die hij misschien niet had mogen hebben, maar toch gekregen had.
Ze zouden redelijk ver weg gaan. Ze zouden drie weken gaan, het was het wel waard. Hij had het mooiste eiland uitgezocht dat hij had kunnen vinden. Geld speelde geen grote rol in hun leven. Nee, ze waren geen miljonairs, maar ze konden ook genoeg geld missen. Hij vond het een huwelijksreis wel waard. Hij had het van zijn eigen rekening af gehaald. Ze hadden een gezamenlijke rekening, maar hij had ook een eigen rekening willen houden. Als hij iets voor haar kocht, wilde hij niet dat ze het deels zelf betaald had.
'Kleed je maar zo gemakkelijk mogelijk, we hebben wel wat uurtjes te gaan,' mompelde hij. Ivy hoefde er voor hem niet mooi of sexy uit te zien. Hij zag haar schoonheid altijd. Vandaag had ze er mooi uitgezien. Ze had er ontzettend sexy uitgezien toen de jurk eenmaal uitging. Hij had haar lingerie nog niet eerder gezien, dus hij wist vrij zeker dat ze het speciaal voor vandaag gehaald had. Hij had naar haar gestaard.
Hij mompelde toen ze zachtjes fluisterde in zijn oor en sloeg zijn armen om haar heen, waarna hij haar zacht in zijn omhelzing trok. Hij sloot zijn ogen en merkte al gauw dat hij in slaap begon te doezelen. Hij had een geweldige dag gehad, hij geloofde ook dat hij een zorgeloze nacht zou hebben. Sinds Ivy en hij samenwoonden en ze elke nacht samen sliepen, had hij geen last meer van vervelende nachten. Hij voelde zich erg goed naast Ivy, altijd op zijn gemak en ontspannen. Ivy en hij hadden elkaar door behoorlijk wat vervelende nachten heen getrokken, maar tegenwoordig hadden ze ze zelden nog. Het ging goed met hen.

Account verwijderd

schreef:
TS: (hihi ly Mel)

Ivy glimlachte toen Oliver de deur voor haar opendeed en stond rustig op uit de auto. "He, ik kan heus wel de deur opendoen hoor" plaagde ze hem. Ze duwde een kus op zijn lippen en keek naar het huis. Het was prachtig. Oliver en zij hadden het nogal laat gevonden, maar het wachten was het waard geweest. Ze moest toegeven...ze vond het fijn dat ze nu wel kon helpen kiezen. Claire was de reden dat ze de eerste keer niet samen een plaats hadden gevonden. En Ivy vond het nog steeds erg. Ze had er echter wel leren mee leven. Het was verre van leuk, maar ze had het aanvaard.
Ivy glimlachte toen ze Oliver met een glimlach zag kijken naar haar buik en wiebelde met haar wenkbrauwen. Acht maanden. Ze legde haar hand op haar buik. Het was fijn. Okey fine, zwanger zijn was niet altijd leuk. Er waren genoeg momenten dat ze vloekte omdat ze ergens niet door raakte of omdat ze misselijk was. Ivy geloofde echter dat alles in orde kwam. Wel, ze waren toch samen naar de dokter geweest. Ze wisten dat het een meisje zou worden en ze wisten al wat haar gave zou zijn. Aura's. Ivy herinnerde zich niet dat ze ooit zo iemand in het instituut had gezien of had ontmoet. Het was uniek. Hun baby'tje was uniek.
Ivy keek op toen Oliver naar haar toe kwam en een kus tegen haar voorhoofd duwde. "Hmmhmmm" mompelde ze met een glimlach. Ze legde zijn hand op haar buik. "Ze schopt af en toe" gaf ze toe met een glimlachje. In de auto had ze er wat last van gehad, maar niet dat het pijn deed ofzo. Ze wilde Oliver ook niet bezorgd maken. Ivy schoot in de lach toen ze Olivers gezicht zag toen ze weer eens zacht stompte. "Het is een vechtertje" mompelde ze met een glimlach. "Ze lijkt dus op jou" voegde ze er plagerig aan toe.
Ivy liep naar de achterkant van de auto en tilde een doos op. "Let's go, let's go" gniffelde ze. Ze wilde zo snel mogelijk alles in huis hebben. Het was redelijk koud buiten. "Bay, Sam, wat zitten jullie daar nog, kom op" Ze schudde lachend haar hoofd toen ze de verwarde blikken zag van de honden in de auto. Die hadden dus geen idee wat er aan de hand was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy was hoogzwanger, maar ze was nog steeds van mening dat ze alles wel zelf kon. Hij glimlachte toen ze protesteerde dat ze de deur zelf wel open kon maken. Natuurlijk kon ze de deur zelf wel open maken, maar hij wilde haar helpen waar hij dat kon. Uiteindelijk was zij degene die met ongemakken liep, niet hij. Hij had geen last van de zwangerschap, zij wel. Hij wilde het graag verlichten als hij dat kon. Zodra ze hem vertelde dat ze graag iets wilde, zorgde hij ervoor dat dat ging gebeuren.
Zijn blik gleed even naar haar buik. Hij had het gevoel gehad dat ze een meisje zouden krijgen en dat was ook gebeurd. Een meisje dat de gave had om aura's te zien. Het was geen zware zwangerschap, maar hij zag ook wel dat Ivy er af en toe moeite mee had. Ze kon niet meer goed bukken en ze had wel eens last van misselijkheid. Hij was echter gelukkig met hoe het tot nu toe ging. Hun dochter was gezond en Ivy voelde zich er niet al te vervelend onder.
Hij glimlachte toen Ivy haar hand tegen haar buik legde. De baby stompte wel vaker, hij kon er nooit genoeg van krijgen als Ivy zijn handen tegen haar buik legde en hem vertelde dat de baby schopte. Het voelde als een eerste interactie met hun dochter. Zijn glimlach werd iets breder toen hij voelde dat hun baby opnieuw tegen haar buik aan stompte. Het was niet zo hard, maar hij voelde het wel.
'Ik hoop dat ze op jou lijkt,' mompelde hij. Hij hoopte dat hun dochter net zo mooi, vriendelijk, geduldig en lief als Ivy zou zijn. Hij keek even naar Ivy toen ze bij hem wegliep en schudde zijn hoofd toen ze een doos uit de auto tilde. De verhuizers hadden al hun meubels en grote objecten verhuisd, maar de inrichting moesten ze zelf doen. Ze hadden alles netjes in dozen gestopt en nu moest alles nog naar binnen. Hij liep naar Ivy toe en tilde de doos uit haar handen, waarna hij een kusje tegen haar lippen duwde. Dat was nog niet eens zo makkelijk met een doos en een babybuik tussen hen.
'Je moet rusten, Iv. Ik zet alle dozen wel binnen, dan kun jij gaan bedenken waar je alles wil hebben.' Hij wilde niet dat ze zwaar werk zou verrichten als ze hoogzwanger was. Zij mocht de inrichting bedenken en hij zou alles zo neerzetten zoals ze dat wilde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy keek hem aan en glimlachte toen ze zijn glimlach zag. Ze wist dat hij het fijn vond als hij de baby wat voelde stompen. Wel, zij vond het fijn hoe enthousiast hij werd. De glimlach op zijn gezicht was geweldig. Ivy keek hem aan en duwde een kus op zijn lippen. "I'm so faaaatttt" grapte ze. Wel, de laatste tijd droeg ze Olivers truien, dus dat was wel handig. Misschien was hun verschil in lengte dan toch nog handig. Ivy keek hem aan en wiebelde met haar wenkbrauwen. Ze had wel zwangerschapskledij gekocht, maar dat waren allemaal redelijk lichte stoffen. Olivers truien waren nog warm. En dat had ze nu wel nodig.
Ze keek Oliver aan bij zijn woorden. "En ik hoop dat ze op jou lijkt" antwoordde ze. Ze duwde een kus op zijn lippen. "Ik houd van je" knikte ze. "En ik houd van deze baby hier" Ze glimlachte en schudde haar hoofd geamuseerd toen ze Oliver nog een paar blikken zag werpen op haar buik.
Ze fronste haar wenkbrauwen toen hij de doos uit haar handen tilde. "Het gaat wel, het gaat wel" protesteerde ze. Ze gromde toen hij zei dat ze maar wat moest rusten. "Ik wil helpen" protesteerde ze terwijl ze een lichtere doos nam. "Ik GA helpen" antwoordde ze. Deze keer zou ze mooi wel een deel bijdragen aan hun huis. Ze glimlachte toen ook de honden uit de auto kwamen gesprongen.
"Ik kan niet wachten om alles in te richten" glimlachte ze. Ivy liep naar de deur en bedekte met haar ene hand haar glimlach toen ze het bronzen plaatje zag boven de brievenbus. "Familie Marrek" las ze voor met een glimlach. Ze keek Ollie aan en glimlachte breed.

Account verwijderd

schreef:
Ivy had constant interactie met hun baby, maar hij wat minder. Hij vond het fijn als Ivy hem erin betrok. Hij was blij dat hij de zwangerschap niet hoefde te doen, maar hij vond het ook jammer dat hij daardoor minder interactie had met hun baby. Hij zou het wel goedmaken als ze eenmaal geboren was, hij had meer afstand genomen van het project en zou vaker thuis zijn. Om Ivy te ondersteunen, maar ook om tijd door te brengen met hun dochter.
'Helemaal niet,' protesteerde hij. Ze was helemaal niet dik. Ivy was nooit dik geweest. Ze was zwanger, natuurlijk liep ze met een buik rond. Hij vond haar buik wel mooi. Hij keek graag naar haar als ze zonder kleding rondliep. Haar buik interesseerde hem.
'Ik houd ook van jullie,' glimlachte hij. De baby was nog niet geboren, maar hij hield wel van haar. Hij kon niet wachten tot ze bij hen zou zijn. Stiekem hoopte hij dat het niet haar laatste zwangerschap zou zijn, maar zelfs als het dat wel zou zijn, zou hij nog gelukkig zijn.
'Iv, zet die doos nou neer en ga naar binnen. Ik wil niet dat je vermoeid raakt of last van je rug krijgt,' klaagde hij. Haar buik was al zwaar genoeg, ze zou haar rug te veel belasten als ze ook nog met dozen ging sjouwen. Hij keek een beetje zielig naar haar. Hoewel hij niet kon wachten tot ze met z'n drieën waren, was hij ook regelmatig bezorgd. Bezorgd om de baby, maar ook zeker bezorgd om Ivy. Hij liep met de doos naar de voordeur en opende de deur. Ze hadden de sleutel al twee weken, maar in de afgelopen twee weken hadden ze voornamelijk aan onderhoud gedaan. Ze hadden geschilderd voornamelijk geschilderd en nieuw behang in de babykamer geplakt.
'Familie Marrek,' knikte hij met een glimlach. Ze waren nu een familie. Hij drukte een kus tegen haar wang en liep toen het huis binnen met de doos. Ze hadden geen enorm huis gekocht, maar er was genoeg ruimte voor hen. Ze zouden nog twee kinderen kunnen krijgen voor ze kamers moesten gaan delen. Er waren een heleboel ramen, een open keuken en er was een ruime tuin voor hun dochter om in te spelen. Die tuin had hij graag gewild, hij had niet gewild dat hun dochter opgesloten zat in een huis. Hij vond een tuin noodzakelijk.

Account verwijderd

schreef:
Ivy probeerde Oliver zoveel mogelijk te betrekken in het hele gebeuren. Hij hoorde erbij. Het was niet omdat hij geen dikke buik had met een baby erin dat hij niet betrokken was. Ze hield van de man, hij hoorde bij haar leven, honderd procent.
"Welles" lachte ze. Ze had nu al stress om alle baby kilootjes ervan te werken. Ze wist dat Oliver er geen probleem mee had, maar zij zag er graag strak uit en gezond. Vooral gezond, dat telde het meeste. Ze lette op haar voeding en tijdens de zwangerschap had ze niets ongezonds gedronken, zoals alcohol. Fine, misschien had ze wel een paar keer junkfood gegeten, maar dat was geen zonde.
Ze legde haar joofd op Olivers schouder toen hij zei dat hij ook van hen hield. "Even wennen dat ik niet meer jouw meisje ben" grapte ze. Ze keek hem aan en glimlachte.
Ivy keek hem aan met haar grote puppyogen toen ze hoorde wat hij zei. "Een doos Ollie, en het is een lichte" protesteerde ze. Ze droeg de doos naar binnen en zette die op tafel. "Ik ga mezelf niet vermoeid maken" beloofde ze hem. Ze lachte toen hij zijn handen om haar heen sloeg toen ze wilde terugkeren naar de auto om nog een doos te nemen. "Ollie" lachte ze. Ze keek over haar schouder naar hem en duwde een paar kussen op zijn lippen. "Overbezorgde gek, nog steeds, na al die jaren" plaagde ze hem. Ze prutste aan zijn haren.
"Fine fine, ik ga wel even naar het bureau terwijl jij al die dozen meeneemt naar binnen" gromde ze. "Ik lees wel wat" Niet. Ze keek hem na terwijl hij naar de auto liep voor de rest en nam zelf een doos mee naar boven, naar het kantoortje. "So so" mompelde ze. Ze zou wel wat rekjes ophangen. Ivy nam een stoel en de schroevendraaier. Ze was heus niet zo zwak.

Account verwijderd

schreef:
Heel even gleed zijn blik over haar lichaam. Ze had haar babybuik al wel een poosje, maar hij kon zich nog goed herinneren hoe ze eruit gezien had voor de zwangerschap. Ivy was afgetraind, zoals iedereen in het instituut eigenlijk wel was. Nu ze hoogzwanger was, kon ze niet meer trainen en dat betekende dat ze minder afgetraind was dan voorheen. Dat vond hij niet erg.
'Ik vind je nog steeds net zo sexy als voorheen,' beloofde hij haar. Ze hoefde niet afgetraind te zijn voor hem om haar sexy te vinden. Bovendien, naast die babybuik was ze helemaal niet zoveel breder geworden. Ze was iets aangekomen, maar een enorm verschil maakte het niet. Hij had zich wel eens zorgen gemaakt over haar gewicht, misschien was ze nu zelfs gezonder.
'Dat blijf je altijd.' Ivy zou altijd zijn meisje blijven. Zijn vrouw. Niemand zou daar verandering in blijven. Zelfs hun dochter niet. Hun dochter zou iets heel anders voor hem betekenen, hij zou op een andere manier van haar houden.
Hij kreunde toen Ivy begon te protesteren. Als hun dochter net zo koppig zou worden als Ivy was, zou hij het waarschijnlijk nooit meer winnen. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam en schudde zijn hoofd. Ze zou niet opnieuw naar de auto gaan, ze moest rusten. De bank stond al in de woonkamer, ze kon daar wel even wachten.
'Je bent zwanger, je hebt rust nodig,' klaagde hij. Hij was niet overbezorgd, zijn zorgen waren heus wel gegrond. Hij knikte toen ze toegaf en liep toen terug naar de auto. Het bureau stond al en haar laptop hadden ze ook direct meegenomen, ze kon daar wel aan werken. Hij pakte nog een doos en liep weer naar binnen, waarna hij het toch niet kon laten om naar het kantoortje te lopen om haar te checken. Hij kreunde toen hij haar bezig zag met een rekje op een stoel. Hij tilde haar van de stoel en zette haar weer op de grond.
'Straks sluit ik je nog op in een lege kamer,' klaagde hij. Als ze viel, zouden ze nog eens voor onwelkome verrassingen kunnen komen te staan. Dat was het laatste wat hij wilde.
'Ik weet dat jij vindt dat je gewoon alles kan doen, maar doe het dan niet voor mij,' verzuchtte hij. Hij maakte zich al redelijk vaak zorgen, hij zou zich alleen nog maar meer zorgen maken als ze ook nog allerlei inspannende dingen zou doen. Binnen vier weken zou ze een baby krijgen. Hij had liever dat ze de hele dag op de bank zat.

Account verwijderd

schreef:
Ze gromde bij zijn woorden en gaf hem een pets tegen zijn achterwerk toen hij wegliep. "Goed zo, want misschien wil ik nog wel ééntje" Ze wees naar haar buik. Na het 'dik' zijn, vond ze het best wel leuk, het zwanger zijn. Ze had er geen problemen mee. Maar, ze zou wel weer haar best doen om haar gewone gewicht terug te krijgen.
Ivy glimlachte bij zijn woorden en duwde een kus op zijn lippen. "Lief" fluisterde ze met een glimlach. En hij zou altijd haar man blijven. "Oké oké" mompelde z emet een glimlach. Haar bleek gleed nog eens door de woonkamer. Het was licht in hun woonkamer en ze hield ervan. Ze hield van het vrije gevoel. Dat was ook wel de grootste aantrekkingsfqctor geweest voor hen beiden. Het was een redelijk groot huis met een grote tuin waar de hondjes in konden en waar ze konden spelen met hun toekomstige dochtertje.
Elke week ging ze op bezoek bij de dokter voor een check. Voornamelijk voor Oliver. Zelf had ze er het volle vertrouwen in dat het allemaal goed zou komen. Maar Oliver had veel meer zekerheid nodig. Ze vond het niet erg. Als het nodig was om hem zich beter te laten voelen, deed ze het met plezier.
Ze trok een wenkbrauw op toen hij nogmaals zei dat ze rust nodig had. Ze wisten allebei dat ze dat niet kon. Ze moest echt ergens actief mee bezig zijn.
Ivy keek schuldig naar Oliver toen hij het kantoor kwam ingelopen en maakte een protesterend geluidje toen hij haar van de stoel tilde. "He" Haar stem klonk gigantisch schuldig en ze zette haar grote blauwe ogen op. "Doe je niet" protesteerde ze met een lieve glimlach. Ze duwde een kus op zijn lippen. "Maak je niet zo'n zorgennnn" klaagde ze.
"Je weet dat ik dat niet....ik wil helpen Ollie" protesteerde ze. "Ik wil niet dat het is zoals de eerste keer" Ze voelde haar mondhoeken wat naar beneden zakken. "Ik wil hier ook deel van uitmaken"

Account verwijderd

schreef:
Een grijns verscheen op zijn gezicht. Ivy had al wel vaker benoemd dat ze nog een kindje wilde, maar hij had haar elke keer gezegd dat ze dat pas zouden beslissen als hun eerste baby geboren was. Als haar eerste zwangerschap ontzettend problematisch zou zijn geweest, wilde hij het eigenlijk niet riskeren. Nu zag het er echter allemaal goed uit, op deze manier zou hij graag nog een tweede kindje willen.
Ze hadden nog geen naam, maar hij wist dat ze snel genoeg een besluit zouden nemen. Er waren drie namen waar ze nog tussen twijfelden en geen van hen had de knoop doorgehakt. Snel genoeg zouden ze dat wel moeten doen, in principe kon de baby elk moment geboren worden. Er werden wel vaker kinderen een maand te vroeg geboren. Hij keek even rond. Ze hadden alles om hun dochter een goed leven te bieden. Een goed inkomen, een mooi huis, een heleboel liefde. Ze hadden zelfs alle spulletjes al gekocht, ze hoefden haar kamer alleen nog maar in te richten.
Ze keek zelfs schuldig naar hem, ze wist heel goed dat hij het niet fijn vond. Hij zuchtte toen ze hem met een lieve glimlach vertelde dat hij dat niet zou doen. Natuurlijk zou hij dat niet doen. Hij wilde zich geen zorgen maken, maar dat deed hij toch. Er kon van alles gebeuren als ze van de stoel af viel.
'Iv,' mompelde hij. De eerste keer had hij het huis alleen uitgezocht. Hij had zelf de kleuren uitgezocht en hij had zelf het huis opgeknapt. Niet omdat Ivy daar geen zin in had, maar omdat ze op dat moment geen relatie gehad had. Hij had gedacht dat hij alleen zou blijven. Hij schudde zijn hoofd, deze keer was helemaal niet zoals de eerste keer. Nu waren ze getrouwd.
'Het is niet zoals de eerste keer, Iv. We hebben samen het huis uitgezocht, we hebben samen de kleuren bepaald. Je mag wel helpen, maar doe dan de niet vermoeiende dingen. Laat mij het sjouwen en het klussen doen, dan kun jij alles in gaan richten.' Hij streelde even over haar wang. Ze moesten samenwerken, hij zou doen wat zij niet zo gemakkelijk kon en zij zou doen waar hij niet zo goed in was. Ivy was altijd al veel beter in inrichten geweest, hij was altijd meer bezig geweest met klussen.

Account verwijderd

schreef:
Ze zag de grijns op zijn gezicht en tikte heel zachtjes tegen haar buik met haar vingers. "Ik vind het wel leuk" gaf ze toe. "Zeker zeker als ze op jou gaat lijken" lachte ze. Ze duwde een kus tegen zijn lippen. "Ehe" mompelde ze opnieuw. Ze was ervan overtuigd dat hun dochtertje zou lijken op hem. Of toch zeker op hen beiden. Dat was ze zeker.
Ivy keek hem aan en duwde een kus op zijn wang. "Weet je, ik denk dat je een geweldige vader gaat zijn" gaf ze toe met een glimlach. Ze vond hem geweldig. Hij was super met Jamie en Rose. De twee peutertjes waren dol op hem. Ivy was al een paar keer thuisgekomen met Oliver die naar haar buik staarde. Hij kon gewoon niet wachten. Ongeduldig...
Ivy keek op toen ze hoorde hoe hij haar naam mompelde en wuifde het weg. Maakt niets uit. Ze voelde zich er rottig door. Ze wilde zo graag jelpen. Ze voelde zich nutteloos. De eerste keer had ze niet kunnen meehelpen, en het was haar eigen schuld. Ze had hem niet vertrouwd. Wel ja, Claire was wel de oorzaak daarvan, maar Ivy beschuldigde haarzelf ook enorm. Ze sloeg haar armen ongemakkelijk over elkaar en beet op haar onderlip met een ietswat verdrietige uitdrukking.
"Okey..." gaf ze zacht toe. Ze nam de doos en begon stil de dingen uit te pakken. Ze had veel liever gehad dat ze wat met hem kon helpen. Ze wilde niet dat hij de dingen alleen sleurde naar binnen. Ivy keek op haar gsm en haalde daarna wat kaders met foto"s uit de doos die ze maar op het bureau zette. Ze kon niet eens de kadertjes op de rekjes zetten aan de muur, want die hingen nog niet op. Nutteloos.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld