schreef:
Het voelde ontzettend vreemd en hij was er nog steeds niet uit of dat hij het fijn vond of niet. Haar aanwezigheid maakte hem vrolijk, maar haar afwezigheid maakte hem ontzettend eenzaam. Hij had altijd een standaard gevoel van eenzaamheid gehad. Het was de enige emotie die vertrouwd voor hem was. Het maakte niet uit waar hij was of met wie hij was, hij was standaard eenzaam. Zelfs met Lily voelde hij de eenzaamheid wel eens. Het was minder, maar niet compleet verdwenen.
'Jij vroeg me je hals te beoordelen, niet de rest,' herinnerde hij haar. Misschien zou haar vader wel denken dat hij haar mishandeld had. Misschien moest hij maar helemaal stoppen met de zuigplekken vandaag. Er waren genoeg andere dingen te doen. Hij prutste even aan de rand van zijn shirt en keek toen weer op. Hij keek er tegenop om haar familie te zien, ook al zag hij haar vader natuurlijk regelmatig. Hij geloofde niet dat hij haar vader nooit opgevallen was, maar ze hadden ook nooit gesproken. Misschien ontweek hij de man een beetje.
'Dus dat is waarom je geen andere baan zoekt?' vroeg hij. Ze had al geklaagd over haar werk, over hoe slecht ze het daar had. Blijkbaar hadden de kinderen toch meer invloed op haar dan hij gedacht had. Hij kon zich er niet zo veel bij voorstellen, maar zijn werk was het ook niet. Hij zou waarschijnlijk toch nooit aan het werk gaan bij mensen, hij was ze te snel beu.
Hij kreunde even toen ze vroeg of hij zich zorgen maakte. Haar gave zou hem nog eens flink in de weg zitten. Hij kon niets voelen zonder dat zij daar weet van had. Soms wilde hij niet dat hij zich op een bepaalde manier voelde, want hij hield het graag voor zichzelf.
'Je bent gewoon erg kwetsbaar,' gromde hij. Ze had een gave, maar ze was net zo kwetsbaar als een mens zonder gave. Als haar iets overkwam, zou ze zich helemaal niet kunnen verdedigen. Niet tegen iemand met gave en ook niet tegen iemand die driemaal sterker was dan zij.
Hij knikte toen ze hem uitlegde waarom ze niet gewoon een adres gegeven had. Dat waren dan van die dingen waar hij niet eens over na zou denken. Hij kon niet de hele wereld veilig houden. Hij wreef even door zijn ogen en keek toen kort om zich heen.
'Het maakt me niet zo veel uit. Het eerste wat we kunnen vinden in je appartement,' zei hij schouderophalend. Hij maakte zich niet druk om eten. Vaak was hij al blij als hij eten kreeg. Ze liepen richting haar appartement terwijl hij in zijn eigen gedachten verzonk. Zijn kleren waren nog nat, maar hij zou ze niet kunnen wisselen. Misschien moest hij eens wat kleren bij haar neerleggen. Niet dat hij veel kleren had.
'Brandtrap of de gewone trap?' vroeg hij toen hij het appartementencomplex zag.
Het voelde ontzettend vreemd en hij was er nog steeds niet uit of dat hij het fijn vond of niet. Haar aanwezigheid maakte hem vrolijk, maar haar afwezigheid maakte hem ontzettend eenzaam. Hij had altijd een standaard gevoel van eenzaamheid gehad. Het was de enige emotie die vertrouwd voor hem was. Het maakte niet uit waar hij was of met wie hij was, hij was standaard eenzaam. Zelfs met Lily voelde hij de eenzaamheid wel eens. Het was minder, maar niet compleet verdwenen.
'Jij vroeg me je hals te beoordelen, niet de rest,' herinnerde hij haar. Misschien zou haar vader wel denken dat hij haar mishandeld had. Misschien moest hij maar helemaal stoppen met de zuigplekken vandaag. Er waren genoeg andere dingen te doen. Hij prutste even aan de rand van zijn shirt en keek toen weer op. Hij keek er tegenop om haar familie te zien, ook al zag hij haar vader natuurlijk regelmatig. Hij geloofde niet dat hij haar vader nooit opgevallen was, maar ze hadden ook nooit gesproken. Misschien ontweek hij de man een beetje.
'Dus dat is waarom je geen andere baan zoekt?' vroeg hij. Ze had al geklaagd over haar werk, over hoe slecht ze het daar had. Blijkbaar hadden de kinderen toch meer invloed op haar dan hij gedacht had. Hij kon zich er niet zo veel bij voorstellen, maar zijn werk was het ook niet. Hij zou waarschijnlijk toch nooit aan het werk gaan bij mensen, hij was ze te snel beu.
Hij kreunde even toen ze vroeg of hij zich zorgen maakte. Haar gave zou hem nog eens flink in de weg zitten. Hij kon niets voelen zonder dat zij daar weet van had. Soms wilde hij niet dat hij zich op een bepaalde manier voelde, want hij hield het graag voor zichzelf.
'Je bent gewoon erg kwetsbaar,' gromde hij. Ze had een gave, maar ze was net zo kwetsbaar als een mens zonder gave. Als haar iets overkwam, zou ze zich helemaal niet kunnen verdedigen. Niet tegen iemand met gave en ook niet tegen iemand die driemaal sterker was dan zij.
Hij knikte toen ze hem uitlegde waarom ze niet gewoon een adres gegeven had. Dat waren dan van die dingen waar hij niet eens over na zou denken. Hij kon niet de hele wereld veilig houden. Hij wreef even door zijn ogen en keek toen kort om zich heen.
'Het maakt me niet zo veel uit. Het eerste wat we kunnen vinden in je appartement,' zei hij schouderophalend. Hij maakte zich niet druk om eten. Vaak was hij al blij als hij eten kreeg. Ze liepen richting haar appartement terwijl hij in zijn eigen gedachten verzonk. Zijn kleren waren nog nat, maar hij zou ze niet kunnen wisselen. Misschien moest hij eens wat kleren bij haar neerleggen. Niet dat hij veel kleren had.
'Brandtrap of de gewone trap?' vroeg hij toen hij het appartementencomplex zag.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

