Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - One wrong move

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Voor een moment was Carlo opgelucht dat Lu niet verder probeerde. Maar zodra ze weg was en een lege plek in zijn bed achterliet, begon hij al spijt te krijgen van zijn woorden. Hij had moeten weten dat ze ervoor koos om weg te lopen, als ze de mogelijkheid had, dan liep ze snel genoeg weg van haar problemen. Hij twijfelde daarom of hij haar achterna moest lopen of niet, aangezien hij de situatie niet erger wilde maken dan het al was.
Totdat hij Lu in haar kamer hoorde rommelen, ze was haar spullen aan het pakken. Hij vloekte binnensmonds terwijl hij overeind schoot en de dekens van zich afgooide. Nee, ze kon niet in het midden van de nacht weglopen. Zijn hart begon al sneller te kloppen bij het idee. Nee, hij zou dat absoluut niet goedkeuren.
Het kon hem niks schelen dat hij enkel in zijn boxershort haar kamer binnenstapte. Tijd om kleren aan te doen had hij niet, zeker toen hij zag dat Lu al aangekleed was en spullen bijeen had geraapt. Ze was dus écht van plan weg te gaan. ''Where do you think you're going?,'' vroeg hij haar, terwijl hij even in de deuropening bleef staan. Hij slaakte een zucht en stapte op haar af, om de spullen die ze in haar handen had weer terug te leggen in de kast. ''You're not leaving,'' zei hij beslist.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu schrok op toen Carlo plots in haar kamer stond. Ze liet de spullen uit haar handen nemen omdat hij haar overviel met zijn verschijning. Waarom kon hij haar niet gewoon laten gaan? Hij was haar geen bescherming mee verschuldigd, want dat had zijn werk stopgezet.
"I'm leaving because I need a place to stay and that won't be with you clearly," siste Lu naar hem.
Haar geduld raakte ondertussen op waardoor ze zich gefrustreerd voelde. Zijn signalen waren zo verwarrend. Het ene moment hield hij haar in zijn armen, het andere moment wees hij haar af en nu stond hij weer hier, halfnaakt
."And stop this. You can't just hug me and comfort me, crossing that line and now turn me down," zuchtte ze terwijl ze haar armen voor haar borst kruiste.
”No one ever holds me so I don't understand why..."
Lu probeerde uit haar woorden te komen, maar het lukte niet goed. Het was niet perse dat Carlo haar misschien op de verkeerde voet had gezet met zijn daden tegenover haar. Het waarschijnlijker dat zij hem net afgeschrikt had door teveel ineens te willen. Het maakte haar hoe dan ook in de war de hele situatie. Nog nooit had ze iemand leren kennen die zoveel om haar leek te geven, zo geduldig en lief met haar omging om haar dan af te wijzen als ze hem kuste. Dat hij niet meer wilde nu al omdat hij wel kon inzien wat haar motivatie was, kon ze nog begrijpen, maar dat hij nu zo afstandelijk had gedaan om haar vervolgens toch op te zoeken en haar verbieden buiten te gaan, dat sloeg even alles.
Lu staarde naar de grond. Het liefst van al draaide ze de tijd terug, zodat hij haar zou vastnemen en vertellen dat alles goed kwam. Echter voelde het eerder alsof Carlo zich nu zou gaan excuseren omdat hij haar een fout beeld had gegeven van zijn intenties. Misschien was de friendzone ook niet mis om in vast te zitten.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo begon een idee te krijgen waarom Lu zich zo gedroeg. Ze was bang dat ze op straat kwam te staan en dat was logisch, want waar moest ze heen? Uit zijn woorden had ze in ieder geval niet begrepen dat hij dat niet liet gebeuren en schijnbaar dacht ze hem te kunnen omkopen door met hem naar bed te gaan. ''I told you, you'll have a place to stay. Don't worry about that,'' zei hij, een poging haar zorgen weg te nemen. Maar er was meer aan de hand dan dat. Hij had haar afgewezen en kennelijk kwetste dat haar meer dan hij in de eerste instantie had verwacht. Het zorgde ervoor dat hij spijt kreeg van hoe hij het net had aangepakt, al was duidelijkheid wel iets wat Lu nodig had.
''Okay, I get it. It is hard for you to believe I genuinely care about you.'' Hij zette een stap dichter in haar richting, ook al was dat op dit moment misschien niet de beste keuze. Hij kon gewoon niet van haar wegblijven, haar zo zien worstelen met haar eigen gevoelens en die van hem. ''I know I crossed that line multiple times. But Lu, that doens't mean you need to have sex with me. You don't have to do those things if you don't want to, not anymore.'' - ''All I care about is that you're safe, and that you're comfortable with me. Because hell no, I'm not letting you go back.''

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu keek Carlo nog steeds twijfelend aan, onzeker of ze hem op zijn woord moest geloven. Als hij echt een plek voor haar vond, waar niets tegenover stond, voelde dat nog vreemder aan dan het plan dat zij voor ogen had gehad.
"But why, why would you do that for me? If you don't want anything in return?," fluisterde Lu.
Het sloeg nergens op. Lu kon inderdaad niet geloven dat hij zoveel om haar gaf. Zijzelf was zo gefocust op overleven, dat ze zelfs haar bloedeigen zus op momenten verwaarloosd had door zich te storten op geld verdienen in plaats van tijd samen doorbrengen. Omdat Carlo dichterbij kwam, strekte ze haar arm uit terwijl ze een stap achteruit nam. Ditmaal liet ze hem niet dichter komen om nog meer verwarring te voorkomen.
"Just let me - I need to go outside. I'll be back before sunrise," zei Lu terwijl ze alles liet liggen behalve haar jas die ze al aantrok.
Zin om op een antwoord te wachten, had ze niet. Zijzelf gaf ook om hem, als ze kon zou ze hem de wereld bieden, maar ze had niet veel behalve zichzelf en daar ging Carlo niet op in.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Lu leek nog steeds te twijfelen over zijn woorden. Carlo wist niet wat hij moest zeggen om haar te laten realiseren dat hij het meende. Bovendien kon hij zelf ook niet verklaren waarom hij zoveel voor haar deed, meer dan zijn beroep van hem vroeg. Het was te vroeg om te zeggen dat hij gevoelens voor haar had, maar diep van binnen wist hij dat hij allang voor haar gevallen was. Metin had hem er nog voor gewaarschuwd. Maar hij had zichzelf laten gaan, en er was geen weg terug vanaf hier.
''Don't ask me why. Just believe me for once,'' zei hij zacht, maar het maakte al niet meer uit. Defensief strekte ze haar arm zodat hij niet dichterbij kon komen, en maakte ze alsnog aanstalten om weg te gaan. Schijnbaar had ze nog niet begrepen dat hij dat gewoon niet kon laten gebeuren. ''By the rules you're not allowed to go outside,'' maakte hij haar duidelijk, maar Lu raapte haar jas op omdat ze echt van plan was weg te gaan. Hij legde een hand op haar schouder om haar tegen te houden, en focuste zijn donkere ogen op Lu, haast smekend om haar te laten blijven. ''Lu, come on, I don't want to force you. What should I do to make you stay?''

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu werd er compleet gek van, het getrek en geduw aan haar. Eerst wel dan weer niet. Nu gaf ze aan dat hij op afstand moest blijven en dan deinsde hij plots niet terug om haar aan te raken.
"I don't give a fuck about the rules," zei ze nu ondertussen geërgerd. "And clearly so don't you."
Tot nu toe hadden ze beiden niet anders gedaan dan de regels breken. Het was belachelijk dat hij hier op bleef hameren, alsof het voor die ene dag een verschil uitmaakte. Ze hadden haar net zo goed vandaag kunnen vertrekken, want als Carlo er niet was geweest dan had die ene extra dag om een plek te zoeken ook niet nuttig geweest.
"So if you can't tell me why or can't figure out yourself what could make me stay, I'm going," zei ze terwijl ze haar schouder lostrok, zo bruusk dat ze zichzelf uit balans haalde en zichzelf nipt staande wist te houden.
Dan moest hij haar maar dwingen. Dat wou ze hem wel eens zien proberen in zijn ondergoed met Jess in de buurt. Ondertussen wist ze compleet geen weg meer met zichzelf. Ze was tegelijkertijd gekwetst, kwaad, gefrustreerd en ergens een beetje bang voor het onbekende. Zoals altijd voelde ze de stress opbouwen in haar lichaam wat haar misselijk maakte en hoofdpijn gaf. Het feit dat hij alles wat ze zei of deed terugkaatste, maakte het er niet makkelijker op.
Ze wou gewoon genegenheid, maar ze wist dat ze haar ruiten zonet zelf had ingegooid en de kans er niet inzat dat Carlo nog gauw toenadering zou zoeken. Daarom overviel het gevoel van spijt haar ook nog, bovenop al de rest. Haar maag keerde zich volledig om."I feel sick," kondigde ze aan, voordat hij nog de neiging had om haar tegen te houden omdat ze zogenaamd naar buiten wou.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
SkksWaar hij gehoopt had haar gerust te stellen, werkte zijn acties alleen maar averechts. En het frustreerde hem, want hij wist dat ze ergens gelijk had. Al zou Carlo nooit de regels overschrijden waarbij hij haar in gevaar bracht, en haar alleen de straat op laten gaan in het midden van de nacht zou dat overduidelijk wel doen.
“I do when it comes to your safety, Lu,” maakte hij duidelijk, al dacht hij wel dat ze daar minstens van op de hoogte was. Op dat moment trok Lu zich zo hard terug dat ze bijna achterover tuimelde. Opnieuw zorgde dat ervoor dat hij toenadering wilde zoeken, maar hij wist wel beter. Op dit moment slaakte hij ook een gefrustreerde zucht en zat met zijn handen in zijn haar. Hij mocht niet bij haar zijn om haar gerust te stellen maar als hij weg was greep ze haar kan om weg te rennen.
“I’ve made myself clear. You’re not leaving.” Er was geen discussie over mogelijk. Hij keek kort naar Lu toen ze uitsprak dat ze zich niet goed voelde, maar aangezien hij niet wist of dat door hem kwam of door de situatie besloot hij dat het in beide gevallen het beste was als hij haar nu met rust zou laten. Morgen zouden ze wel verder praten en naar een oplossing zoeken. “I’ll be downstairs if you need me,” zei hij, waarna hij richting zijn kamer liep om wat kleren aan te trekken. In de tussentijd zou hij misschien nog wat werk kunnen doen, maar hij zou echt niet meer kunnen slapen wetend dat Lu niet veilig in bed lag. Enigszins had hij spijt dat hij niet gewoon was gebleven, maar de kans dat hij het alleen maar erger zou maken was groot.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu beet op haar lip, Carlo had wel gelijk over haar veiligheid. Hij deed er compleet alles aan om haar veilig te houden, wat alles nog verwarrender maakte. Toen hij letterlijk met de handen in het haar zat, besefte ze dat ze elkaar te ver dreven. Ze had het - alweer - verpest. Omdat Carlo de kamer uitliep, baande ze ook snel haar weg richting het toilet. Na een trip naar de badkamer, ging ze op de rand van haar bed zitten. Zo bleef ze wachten tot alles muisstil werd.
Het voelde alsof ze Carlo verraadde wanneer ze de deur achter zich dichttrok. Immers geloofde ze hem wel dat hij een plek voor haar zou regelen en dat hij oprecht het beste met haar voorhad. Toch had ze een back-up plan nodig. Zolang ze niet zeker was dat Carlo dezelfde gevoelens had als zij voor hem, moest ze deze optie ook verkennen. Daarom liep ze de weldra de club in.
Het bracht haar onmiddellijk terug naar alle slechte momenten die ze hier beleefd had. Tegelijkertijd had het ook iets feeëriek, de gekleurde lampen, extatische mensen, glinsterende kledij. Het liefste van al ging ze al dansend op in de massa om alles de vrije loop te laten gaan en tot rust te komen. Echter had ze vandaag andere plannen, ze was hier voor zaken. Het eerste wat ze deed, was Leo met zijn gezicht tegen de rand van een tafel aan slaan. Hem zo compleet overvallen, dat hij de tijd niet had om bewaking op te trommelen.
“You fucking dickhead, you sold me to the Blaga’s. Are you fucking insane. What will happen if the other girls find out? I thought we paid you for protection, right?!”
Haar terugkomst werd ondertussen als een lopend vuurtje verspreid. Gezien haar temperament was Lulu een verschijning die niet ongezien voorbij ging. Zeker niet nu Leo hier stond, met zijn handen tegen zijn bloedende voorhoofd gedrukt.
“Lulu, it was business. Come on, if I’d known what they’d do to your sister I wouldn’t send you away. You took good care of the customers,” zei Leo.
De wolf in schaapskleren. Lulu dreigde nogmaals met haar vuist, zeker na de vermelding van Valentina, waarna hij ineen kromp voor hij haar dringend verzocht mee te gaan naar zijn bureau. Er volgde een onderhandeling, waar Lulu zich achteraf ziek om voelde.
Het ongemak voor haar had Leo net afgekocht met 500 euro. Vanaf nu zou ze 70% van de winst overhouden en écht bescherming krijgen tegen anderen. Bovendien kon ze er terug slapen. Opnieuw had ze zichzelf schaamteloos verkocht.Het was geen slechte regeling. Tenminste, dat had ze vroeger gevonden. In ruil hield ze haar mond tegen de anderen. Want het enige wat Leo aanbood was een klantenbestand en bescherming in ruil voor de helft van de opbrengst. Als die bescherming wegviel en de dreiging ontstond dat ze verhandeld werden, verloor hij ongetwijfeld veel vrouwen. Of hij was oprecht bang van Lulu en haar opvliegend en onvoorspelbaar karakter waar soms zelfs de bewaking niet snel genoeg op kon ingrijpen.
Na de onderhandeling, begaf ze zich onder de feestende massa vooraan in de club. De veilige zone. Nog steeds had ze drukkende hoofdpijn door alles. Het bleef zich maar opstapelen en ze kreeg niets verwerkt. Valentina verliezen, Jakub verdragen, haar lichaam opnieuw verkopen en dan Carlo. Het lichtpuntje in alles dat haar zonet duidelijk had gemaakt dat de omstandigheden het onmogelijk maakten om ooit samen te zijn. Toekomstvisie had Lu niet. Hier en nu telde. Als Carlo niet hier en nu met haar samen wou zijn, telde het niet. Daarom zocht ze naar aandacht van iemand die het wel kon geven.
Heel even dacht ze iemand te herkennen in de mensenmassa. Donker haar en donkere ogen, toch een heel ander type dan Carlo. Echter schudde ze die gedachte van zich af. Mattias was een spook uit haar verleden, een zoveelste moment in haar leven wat ze compleet verpest had. Omdat ze al weggelopen was, bleef er nog één uitvlucht over om aan haar gedachten te ontsnappen.
Vijf minuten na het bezoekje aan het toilet, waar ze schaamteloos twee lijnen door haar neus gejaagd had, staarde ze naar de flikkerende lampen boven haar hoofd. Betoverd door de kleuren. Ze voelde zich licht, vrij, ontspannen en bovenal er lag een glimlach om haar lippen door het warme gevoel dat ze kreeg. De energie na een zoveelste slapeloze nacht en het gevoel van vrolijkheid was zo welkom.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Mattias was niet eens van plan om op stap te gaan voor hij het telefoontje kreeg. Hij probeerde van de club weg te blijven als het hem lukte, omdat het zijn nieuwe leven in de weg zat. Toch kom hij niet ontkennen dat hij genoot van de drugs en de drank, die hem de wereld liet vergeten. Maar vanavond had hij een andere reden om zich te begeven tussen de menigte dronken mensen. In de lucht hing een walm van rook en zweet, iets om misselijk van te worden als je nog nuchter was.
Matt nam stevige slokken van zijn mixdrankje terwijl zijn blik strak gefocust was op de dansende massa.
“There.” Björn wees in de richting van een deur waar het tweetal uit kwam. De clubeigenaar maakte zich uit de voeten terwijl Lucrecia zich in de menigte begaf. “Bastard,” mompelde Matt over de man. Wat een viespeuk. Hij kon niet geloven dat iemand vrijwillig zaken zou doen met hem. Maar zijn aandacht was allang weer gefocust op Lu, die een stuk gelukkig leek als ze eenmaal aan het dansen was. Ze had iets dat onbewust de aandacht van mannen trok, iets waar ze niet eens haar best voor hoefde te doen. Het irriteerde en behaagde hem tegelijkertijd.
”See?! I told you she’s a whore!,” bracht Björn even triomfantelijk uit, nadat Lu een tripje naar de toiletten had gemaakt en compleet van de kaart terug leek te komen. “She’s not a whore!,” snauwde Matt, wanneer hij zijn vriend tegen de muur klapte en zijn best moest doen om een linkerstoot in te houden. Zijn impulsieve gedrag kwam alweer naar boven door de alcohol en gauw liet hij Björn zakken. Zonder wat te zeggen baande hij zich een weg de dansvloer op. Tegen de tijd dat hij bij Lu was, had een of andere vieze kerel zijn handen al om haar heupen. Zonder na te denken trok hij de man aan zijn kraag bij haar vandaan. “Get off her, you dickhead.” Door zijn kracht tuimelde de man een stuk naar achter maar het kon Matt niet schelen. Zijn ogen waren op Lu gericht, zìjn Lu.
”What have they done to you, princess? You’re coming with me.” Zijn handen lagen om haar gezicht, het kon hem niet schelen zover ze heen was. Hij had fucking lang om haar moeten zoeken en nu was hij niet van plan zonder haar weg te gaan. Hij sloeg zijn arm om haar heen en begeleidde haar naar de uitgang. Als iemand van plan was hem tegen te houden zou hij fysiek laten weten wat hij voor haar over had.

Account verwijderd

schreef:
Lulu begaf zich terug tussen de vreugdevolle menigte, opgelaten net zoals de rest van de jongeren. Het was blijkbaar vrijdagavond, Carlo maakte blijkbaar graag overuren dat hij nog een nachtshift op zich had genomen. Het kon haar weinig schelen dat iemand haar heupen beetgreep ondertussen. Vandaag had ze nog geen geld of slaapplek nodig, dus ze zou even het spelletje meespelen om daarna de man af te wijzen.
“Hey!,” bracht Lulu verontwaardigd uit toen de man rond haar verdween.
“Matt?”
Lu bleef even stokstijf staan. Het was geen geest uit haar verleden. Mattias stond hier in levende lijve. Zijn warme handen legde hij om haar wangen waardoor ze niet anders kon dan haar ogen sluiten om haar gezicht dichter tegen zijn huid aan te vlijen. Matt. Haar eerste en enige liefde. Weldra werd ze door hem naar buiten geloodst. Zijn arm stevig om haar heen geklemd. Blijkbaar was iedereen op de hoogte dat ze graag wegliep, want ze hielden haar allemaal in hun armen.
“Matt, where are you taking me? I can’t be gone too long,” zei Lu toen ze door de uitgang heen liepen naar buiten toe.
Zelf bedoelde ze niet de club, maar het safehouse. Eenmaal Jessica zou opstaan en daardoor Carlo zou wekken, dan kwam ze in de problemen. Haar plan was om Leo aan te spreken, alles te regelen om daarna meteen terug te keren in de hoop dat hij nog sliep. Lu zou het niet aankunnen om zijn teleurstelling te zien als hij zou beseffen dat na al zijn moeite, ze op haar eentje erop uit getrokken was. Of erger, ze wou er niet achterkomen hoe bezorgd hij zou zijn eenmaal hij zou beseffen dat ze weg was.
Toch werden die gedachten verdrongen door de geur van Matt die in haar neus sloeg. Hij rook mannelijk, vertrouwd, zoet. Het kalmeerde haar nog meer dan de combinatie van drank en drugs. Daarbij kwam ook nog bij dat hij haar zo beschermend vasthield, dicht tegen hem aan.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Eenmaal ze buiten waren liep Matt stevig door naar zijn auto. Hij kon het niet hebben als ze achter hem aankwamen. ''Where do you think we're going, silly? I'm taking you home.'' Tijd om vragen te stellen hadden ze later wel, en Matt had er een hele hoop. Hij had spijt dat hij haar jaren geleden had laten gaan, en dat hij haar nooit eerder was komen zoeken. Ze had hem nodig, maar hij was er niet voor haar geweest. Gelukkig kon hij dat nu wel zijn.
Eenmaal bij zijn auto liet hij zijn arm zakken naar haar onderrug en trok haar dichter tegen zich aan. ''Fuck, Lu, I've been looking for you.'' Zijn duim streek over haar kaaklijn, haar lippen. Het was zo lang geleden dat hij haast vergeten was hoe het voelde om haar zo dicht bij hem te hebben. Toch maakte het een vertrouwd gevoel in hem los, een warm gevoel, omdat ze hier bij hem thuishoorde. Hij wist het zeker.
Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar, voordat hij haar met moeite losliet en de autodeur voor haar opende. ''Get in. Your place is with me now,'' zei hij, zijn ogen nog even ondeugend als altijd, een speelse glimlach rond zijn lippen. Hij had een reputatie dat hij vrouwen schaamteloos bespeelde, maar met Lu was het anders. Met haar was hij oprecht, zij hoorden bij elkaar.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu was wakker, te wakker. Wakker genoeg om te beseffen dat dit een rotvaart nam in een richting waar ze niet heen wou. Graag vergat ze al Carlo’s beloftes, want ze wist niet of hij haar voor haar gevallen was zoals zij voor hem, maar dat kon ze niet. Zelfs onder invloed, wat haar geest helderder maakte, kon ze hem niet uit haar hoofd krijgen. Dat kon enkel betekenen dat ze hem niet mocht opgeven.
Thuis.
Matt nam haar mee naar huis. Hoe bizar was dat idee. Als ze niet zo mislukt was als vrouw, als ze niet al haar stress op haar lichaam zou zetten, dan had ze nu misschien echt een thuis. Een thuis met het kind dat ze verloren hadden, een thuis zonder al haar bagage, een thuis waar Valentina nog was. Echter was alles anders verlopen.
Eenmaal aan de auto voelde ze zijn handen tergend traag over haar rug glijden. Vervolgens schoten ze omhoog naar haar gezicht. Zijn vingers dansten over haar gezicht, haar lippen. Zijn lichaam stond dicht tegen het hare aan, zijn warmte straalde op haar af. Voor ze kon protesteren, kuste ze voor de tweede keer die avond een man. Niet zomaar, omdat het haar job was, maar omdat er gevoelens in gemengd waren. Het maakte alles nog verwarrender. Matt trok de grond onder haar voeten vandaan en liet haar zweven. Tot hij haar met zijn ondeugende blik aankeek, met die speelse lach om zijn lippen. Niets was hij veranderd, net dat was het probleem.
De kleine beetjes informatie die ze loste bij Carlo, waren al meer dan ze ooit had prijsgegeven aan Matt. Hij had haar nooit echt leren kennen omdat ze hem niet toegelaten had. Met Carlo was dat anders, ze vocht in die korte tijd veel met zichzelf om alles voor zich te houden, maar bij hem deed ze oprecht moeite om te verbeteren. Bij Matt was dat onmogelijk, want ze begon nu al opnieuw met het meedragen van haar geheim.
“Stop.”
Lu trok de autodeur uit zijn handen en sloeg het toe.
“Is this Leo? Did he sell me again the fucking cunt?”
No way dat dit waar was. Dat er iemand als haar reddende engel opdook. Dit betekende problemen. Dat kon niet anders.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Voor een moment leek Lu op dezelfde roze wolk te zitten als Matt zelf, maar het was niet genoeg, het was niet genoeg om haar zonder protesteren mee te kunnen nemen. Voor hij wat kon zeggen sloeg ze de autodeur dicht en begon ze vragen te stellen waar Matt geen idee over had. Hij had een vermoeden dat Leo de clubeigenaar moest zijn, maar hij wist niet wat ze voor de rest bedoelde.
Hij fronsde zijn wenkbrauwen. ''What? What are you talking about?'' Hoezo verkocht? Aan wie? Waarom was Lu in deze wereld beland? ''I have no clue why you would go back there, if he already fucking sold you once. Is it money you're after? A house? I have a place now, Lu. I have a business. You should stay with me, you're worth so much more than whatever fucking price Leo sold you for.''
Het was hard werken maar hij had zijn leven eindelijk voor elkaar. Het enige wat hij miste was Lu, die was weggegaan zonder ooit een verklaring te geven. Hij had er niet over willen beginnen, maar nu ze toch al begonnen waren besloot hij het direct op tafel te gooien.
''Why did you leave anyway? Wasn't my love enough for you?''

Account verwijderd

schreef:
Lu kon het niet geloven. Na alles stond Matt hier plots met de oplossing op al haar problemen. Zomaar. Zonder enige aanleiding met het voorstel van haar leven. Plots had ze extreem spijt dat ze hem ooit in de kou had laten staan. Alles was goed gegaan tussen hen, tot haar lichaam haar in steek liet en ze het niet over haar hart kreeg om het toe te geven hoe ze voor een zoveelste keer ergens in gefaald was in haar leven.
”I’m after a place to stay... But it’s fine now. I won’t go back. It’S just in case everything goes bad.”
Lu wist nu dat ze gelukkig niet op Leo in moest gaan. Als Carlo zijn belofte niet hield, was mattias er voor haar. Zijn vraag deed haar wel opschrikken. Hij vroeg heel direct naar de reden waarom ze weg was gegaan. Hoe verklaarde ze dat. Je zei niet zomaar tegen iemand dat je zwanger was van hem, een miskraam had gehad en dat ze zo teleurgesteld in zichzelf was en zich zo schuldig voelde dat ze weggelopen was.
”No, no. You did nothing wrong. I’m sorry Matt,” zei Lu meteen zachter.
Voorzichtig nam ze zijn wangen beet voor ze hem knuffelde.
”I should’ve ran away,” fluisterde ze.
Het was waar dat hij haar graag had gezien, misschien nu nog graag zag. Zij voelde het ook nog. Maar ze wist niet hoe ze dit terug kon oplossen. Voor haar leek er geen weg terug zonder op te biechten wat er gebeurd was en daar was ze nog niet klaar voor. Het zou hem van haar wegdrijven en ze wou hem niet verliezen voor ze de kans had gehad het überhaupt goed te maken.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Matt was niet bepaald gerustgesteld met haar antwoord. Hij wilde niet dat ze terugging. Hij was lang genoeg zonder haar geweest en had lang genoeg naar haar gezocht. Om haar dan alsnog nu kwijt te raken zou pijnlijk zijn, vooral omdat het dan nu definitief zou zijn. Toch wilde hij haar gerust stellen en duidelijk maken dat hij er altijd voor haar zou zijn. “It’s fine, Lu. You can always stay with me,” zei hij met een glimlach, maar het liefst hoopte hij dat hij niet haar tweede keuze zou zijn, maar haar eerste.
Over haar antwoord waarom ze eerder bij hem was weggegaan, was Matt minder gerustgesteld. Ze kon wel zeggen dat hij niks had fout gedaan, maar hoe moest hij dat zeker weten als ze niet vertelde wat de echte reden was? En wat was zo ernstig geweest dat het genoeg was om hem te verlaten, maar niet genoeg om het probleem met hem proberen op te lossen?
Toch zag hij de schrik in haar ogen en liet zich geruststellen door haar aanraking. Hij zou het voor nu achterwege kunnen laten. Het belangrijkste was namelijk dat ze nu terug was. Het gaf hem een tweede kans, iets wat hij voor een poos geleden niet had durven dromen. Het wakkerde gevoelens in hem op die hij lange tijd had geprobeerd te verdringen.Hij sloot haar daarom alsnog in zijn armen en drukte een kus op haar haren. “Don’t worry about it, I just missed you,” zei hij zachtjes. Ze zouden er later over kunnen praten, als ze eraan toe was.
“Let’s head home now, Lu. I’m sure you’ll love it.” Zijn nieuwe plek had tenminste alle voorzieningen waar zijn vorige appartement niet aan voldeed. Dat was logisch, want al zijn verdiensten gingen uit naar de ziektekosten van zijn moeder.
Hij trok de autodeur voor de tweede keer open en gaf haar een zacht kneepje in haar hand voor hij haar helemaal losliet en aan de andere kant achter het stuur stapte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld