[RPG] The Wheel Of Time - VOL! - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

[RPG] The Wheel Of Time - VOL!

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
selina:

Anna en ik waren eindelijk aangekomen en we zagen dat er echt al veel mensen waren. Waren dit de geleiders? Elfje en de uil waren ons gevolgd en Elfje kwam naast me staan. Iemand vroeg of alle geleiders naar voren wilde srappen maar ik vertrouwde het niet en Elfje keek me vragend aan. Ik keek om naar Anna, zou ze naar voor willen gaan. Ik wist echt niet of dat wel zo'n goed idee was. Ik vertrouwde de jongen niet, zoals dat ik echt veel mensen niet snel vertrouwde.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Syrenne keek Hunter strak aan en verstopte haar emoties. Ze moest ook nog een plan maken, want is hij wel te vertrouwen en sprak hij wel de waarheid tegen haar. Ze zakte haar zwaard en stotpe het terug in haar schede.
''Er is geen tijd om mijn cliënten af te schrikken broer.'' Ze dacht nog aan het bord die ze in de herberg had zien staan met opdrachten en dacht meteen eraan. ''Dit zijn mijn cliënten die me betalen om hen door de mijnen te brengen en als ik het goed heb, zijn er hier geen geleiders. Als er hier inderdaad geleiders zouden zitten had ik deze opdracht toch niet aangenomen.'' Ze keerde haar rug naar Hunter om en wou niet meer met hem praten en ze zou zeker niet vertellen wat er was gebeurd tegen de anderen.
''Je laat ons nu gaan, want ik heb mijn geld nodig broer.'' Voordat ze de mijnen in stapte zag ze twee andere figuren in de verte die hen aankeken. Syrenne bestudeerde de twee goed en ging verder. ''Misschien dat je met ons meereist of dat onze paden weer kruizen.'' Ze keek niet meer om en ging de mijnen in waarbij Jordan en Damon haar volgden.

Broer? Zusje? Waren ze familie? Damon keek verbaast dat de twee elkaar kenden ook al kon hij zien dat ze op elkaar leken. Het was wel een erg harde reünie dat Syrenne geen aandacht meer aan de groep toonde. Haar blik leek ook dan heel wat anders dan wat ze normaal had. Wat was er tussen de twee gebeurd. Hij wou het nog aan haar vragen, maar zweeg en volgde Jordan.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik wachtte even. Ik had een slecht gevoel over deze mensen dus stapte ik niet naar voren. Ik keek kort naar Selina en fluisterde. "Nee doe maar niet. Ik vertrouw het niet." zei ik. Ik zuchtte en dacht na. Wat nu verder? Ik bedoel dit klopte niey volgens mij.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Gabe keek naar Hunter, en hij voelde er eigenlijk helemaal niks bij om hem de rug toe te keren, hij had het voorgevoel dat deze jongen tot een hele hoop meer in staat was dan alleen mooie praatjes houden en zwaaien met wapens zoals zijn kennelijke zusje Syrenne. Hij fronste en liep toen voorzichtig toch achter Syrenne aan, als ze het verhaaltje van Syrenne moesten volhouden dan moesten ze zo rustig mogelijk blijven om niet verdacht te lijken. Hij liep vlug met Jordan, Syrenne en Damon mee maar hij bedacht zich dat hij later wel om uitleg zou vragen.

Flo trok haar wenkbrauwen op maar had niet gereageerd op Hunter. Ze voelde wel een vreemd soort spanning als ze bij hem in de buurt kwam. Het leek alsof er iets vanbinnen extra allert werd, en alsof er een soort extra gevoel van elektriciteit door haar lichaam gierde zoals wanneer ze magie gebruikte. Het leek wel alsof die jongen het tegenovergestelde van een magneet als effect had bij elkaar. Ze wist dat er iets was, maar ze wilde het liefst ook zo snel mogelijk wegrennen. Ze vroeg zich af of hij misschien een geleider was en dat dat de reden was dat ze dit voelde. Maar als hij dat zou zijn zou ze alsnog niet op zijn verzoek in gaan, het leek niet alsof hij erg veel goeds in de zin had. Vlug draaide ze zich om en liep ze achter de andere groep aan. Goed, ze hoorde er niet bij, maar ze wilde ook niet bij Hunter blijven.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Oh damn, nee de RPG mag niet dood gaan. Let's revive it
_____________________

Hunters mondhoeken zakten naar beneden, zijn glimlach verdween en zijn gezicht verstrakte. "Het is niet beleefd om iemand zomaar de rug toe te keren. Zeker niet je eigen broer." Hij stuurde een golf van pijn door zijn zusje heen. "Ik laat me niet zomaar voor de gek houden. Je denkt zeker dat ik simpel van geest ben dat ik je zomaar geloof, maar ik heb met mijn eigen ogen gezien dat hier magie gebruikt werd."
Pan was ondertussen van zijn zijde geweken. De panter had indringers geroken. Door zijn zwarte pels was hij nauwelijks te zien in de donkere nacht. Geruisloos sloop hij dichterbij tot net achter de twee meisjes. Een gevaarlijke grom verliet zijn keel en Hunter draaide zich verbaasd om. "Kijk eens aan we hebben bezoek. Ik stel voor dat jullie uit het struikgewas komen. Het lijkt me niet zo comfortabel om daar de hele tijd in te moeten blijven zitten."
"Ok ik ben nu wel tot de conclusie gekomen dat ik geen medewerking van jullie hoef te verwachten en het spijt me heel erg, maar dan zit er niets anders op dan jullie gewoon allemaal om te brengen."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Selina:
Ik keek geschrokken achter me en zag dat Anna dat ook deed. Ik zag de panter nu en de jongen die Hunter noemde had ons nu gezien. ''Kijk eens aan, we hebben bezoek. Ik stel voor dat jullie uit het struikgewas komen. Het lijkt me niet zo comfortabel om daar de hele tijd te moeten blijven zitten.'' Zei hij nu en iets in mij zei dat hij niet te vertrouwen was. Ik keek Anna vragend aan. Was hij misschien de enige gelrider die het bericht gekregen had? Hij kon alleszins niets anders dan een geleider zijn. Maar ik zou geen slecht voorgevoel moeten hebben bij geleiders. Daardoor vertrouwde ik hem nog minder. Elfje, mijn wolf , gromde nu naar de panter waardoor die twee alleen nog oog hadden voor elkaar, gelukkig.

Anoniem
Landelijke ster

HowlingMagic schreef:
Sawry guys, mijn schrijf gedoe is zeer achteruit gegaan en was ook voor een tijdje inactief. Zoals Poaki al eens zei. Yeah let's revive it!
____________________________

Syrenne voelde een enorme pijn door haar lijf gieren en met een wond in haar zij werd het er niet beter op. Ze haalde haar rapier uit en zakte al door haar knieën. Met een hand op haar zij, beet ze op haar lip om de pijn te verdragen. Haar handen trilden en ze wist niet wat ze moest doen. Hierop was ze helemaal niet voorbereid en een droom bleef haar maar achtervolgen.
Het leek net dat je op een berg stond, aan de rand van een diepte. Een enkele verkeerde beweging en het was met je gedaan.
Met al haar kracht kwam ze toch op twee benen overeind en liet ze haar zij los. Ze wankelde eerst, maar vond haar evenwicht weer terug. Tot haar verbazing zag ze een rode kleur op haar hand en bleek haar wond weer open was. Het stof dat het bedekte, verkleurden. Vastberaden trok ze haar nieuwe twee zwaarden uit en keerde ze terug naar het open vlakte de tunnel uit.
''De rug toekeren? Is dat het?'' Op een rustige tempo liep ze in zijn richting en stond ze in haar vechtpositie. Zonder na te denken sprak ze verder. ''Jij was de gene die de rug toekeerden! Je liet iedereen achter daar!'' Tranen welden op, maar ze liet het niet toe om te huilen. ''En zoals ik al eerder zei laat je ons gaan. Je weet dat ik dit niet wil doen, maar ik heb geen keuze.''
Ze sprong op hem af en haalde haar twee zwaarden naar hem uit. Met een blik naar de zijkant gebaarde ze dat de anderen moesten vluchtten terwijl Syrenne tijd rekten.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik was meteen op mijn hoede. Ik vertrouwde hem niet. Ik dacht na. Wat jonden we doen? Ik wist het evht niet. Ik moest weten wat hij wilde. "Wat wil je?" Vroeg ik rustig. Ik wachtte op antwoord en keek naar Selina. Waarom zei hij nou niks? Dacht ik bij mezelf. Ik had een raar voorgevoel. Ik wilde het wel vertrouwen, maar ik kon het niet. Ik was bang dat er van alles mis ging.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld