Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg || U With Me?

Account verwijderd

schreef:
Kenna zag aan Liam dat zijn gezichtsuitdrukking steeds meer geïrriteerd leek. Vond hij het zo erg om tussen mensen rond te hangen? Verloren schudde ze haar hoofd bij het horen van zijn opmerking. Langzaam keek ze weg en keek ze naar haar handen die een spelletje met elkaar leken te spelen. 'You know that I don't have any money?', verzuchte ze. Hoe graag ze ook een gemene opmerking wilde maken, ze beet op een goede moment op haar tong. Ze liet haar bui niet door hem verpesten. Na een lange tijd voelde ze zich weer vrij en kon ze genieten van de dingen om haar heen. Hoewel ze toch vastzat aan de donkerharige man naast haar, ze liet hem het niet verpesten.
Haar hand haalde ze door haar haren heen en vervolgens keek ze om zich heen. Het begon langzamerhand drukker te worden. De mensen bestelden kaartjes voor een film en vervolgens ook eten, waarna ze zich haastten op de trappen. Zelf wist ze niet naar welke film ze zouden gaan. Ze wist honderd procent zeker dat ze niet naar een romantische film zouden gaan en daar was ze blij om. Ze hield niet van kleffe gedoe in films, maar wanneer ze een stelletje zag vond ze het wel wat, als het maar niet té klef was. Zelf was ze dat nooit met Mason klef. Hoewel ze niet aan hem wilde denken, het gebeurde gewoon. Verschillende flashbacks van die dag gingen er door d'r hoofd. Snel schudde ze de gebeurtenis uit haar hoofd, om zich vervolgens op de pratende Liam te focussen. 'You promised me that you won't drink and smoke for now', verzuchtte ze. Haar hoofd legde ze verloren tegen de muur aan. 'Which movie would you like to watch?', vroeg ze terwijl ze naar het bord met films keek. Sommige titels herkende ze van trailers die al enkele weken op de televisie te zien waren, maar sommige had ze nooit gehoord. Toch wist ze niet welke haar het leukst leek. Het was tevens Liam's geld, dus ze had geen keus en zou ze wel naar de film moeten gaan die hij wilde zien.
Geïrriteerd rolde Kenna met haar ogen. Kon hij haar dan nooit gelijk geven? Ze richtte haard ogen op de persoon naast haar. 'I'll then tell you what you will do. First you need to find someone', antwoordde ze op zijn vraag. Een flauwe glimlach ontstond op haar gezicht bij het horen van zijn opmerking. 'Are you serious? You are older than al these people are and you don't know how to flirt with a girl?', haar glimlach leek breder te worden. 'It's ok, you'll learn it. You just need to be a little bit more nicer', ze duwde zichzelf van de muur om vervolgens rechtop te staan. 'The point is that you won't be that alone anymore. Don't be so negative, it's something that will do good for you.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het afhankelijke waar Kenna aan gehecht was sinds ze samen met hem onder één dak moest wonen, irriteerde hem mateloos. Hij voelde zich als een aangesproken ouder. Van hem werd verwacht om een verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee te dragen waar hij dan ook heenging, een knagend iets dat blijvend was omdat hij zich zogenaamd zorgen moest maken om het meisje naast hem. De keiharde waarheid was en bleef dat Liam hier geen deel van mee had gekregen. Hij had geen aandrang als het om Kenna en haar conditie ging, evenals het uitbesteden van geld om aan haar honger behoeftes te voldoen. Dat hij echter wél met een knik en een korte "fine" toegaf aan haar verlangen in bioscoopvoedsel, bleek eerder een gevolg te zijn van zijn eigen verlangens naar een 'leuke' avond. Met een chagrijnige Kenna opgescheept zitten zou betekenen dat hij des te langer zonder zijn sigaretten en de fles whiskey naast zijn bed moest overleven.
"Yeah, yeah, I promised. I know. Just pick a goddamn movie and let's get this over with." Op haar vraag keek hij op, gezocht naar het elektronische bord waarop alle films weergegeven stonden. Nu nog was het lastig om te wennen aan het feit dat de wereld zo vooruit was gegaan met de technologie, onderwijl hij het gewend was om het rondbazuinen van volksgenoten als het dagelijkse nieuws op te vatten. Wat verward staarde hij naar de filmtitels op het scherm. "As long as there's murder and lots of blood involved, it'll do."
Aangetrokken door zijn verleden was Liam zo lang als hij het zich kon bedenken al geweest. Hij had het nooit als een geheim beschouwd dat hij de vroegere tijden beter had gevonden dan het nu, dat er meer te beleven viel en het leven meer inhoud had dan het heden voor kon zorgen. Het gedrag van vrouwen en de gewoontes die erbij hoorden om als man erop uit te gaan waren tevens ook geheel anders geworden. Zoals Kenna het verwoordde, wist hij niet hoe hij met vrouwen om moest gaan, de grootste leugen waarvan hij had gehoord. Hij had genoeg manieren; het waren de meiden zelf die hem ervan weerhielden de stap te zetten. Hij zuchtte. "I do know how to flirt, but it's the women nowadays. No interest or whatever." De glimlach rond haar lippen die ze vergrootte na zijn uitspraken, ergerde hem zodanig dat hij haast geneigd was haar meerdere dodelijke blikken toe te werpen. Strak bleef ze in zijn zicht. Zijn donkere ogen reflecteerden een vreemde gloed. Enerzijds was het plezier dat naar buiten werd gebracht door haar onderschatten van zijn vaardigheden in daten, daarnaast bleef de brede glimlach hem harteloos bij.
"Get that smile off your mugshot, it's annoying," mompelde hij haar koel toe. "Besides, there's no one here for me to even have a conversation with. I mean, look around?"

Account verwijderd

schreef:
Blij keek Kenna even naar Liam wanneer hij toch mee instemde. Ze had verwacht dat hij er een probleem van zou maken, maar zo te zien was dat niet het geval. Ze was er blij om dat hij voor deze keer niet moeilijk deed. Toch was er aan zijn reactie op te merken dat hij zich ergerde. 'Why did you make that deal if you didn't wanted to go? Jezus, Liam. Can you just pretend that you like it?', verzuchtte ze. Ze hield haar toon laag, om ervoor te zorgen dat er geen discussie zou komen. Hoewel ze wilde dat hij voor één keer normaal kon doen, het leek bijna onmogelijk. Hij kon alleen aardig doen wanneer hij dronken was. Zo te zien zou hij aan zichzelf moeten werken en aangezien Kenna hem wilde helpen, was ze erbij betrokken. Ook al hadden ze vaak ruzie, hij was de enige die ze in het huis had. Ze wist bijna zeker dat wanneer ze uit het huis zou vluchten ze gepakt zou worden. Misschien dat hij haar moeder zou vermoorden? Het leek haar sterk dat hij zoiets zou doen. Hoewel ze niet wist waar haar moeder nu was, hij zou zeker weten binnen paar minuten erachter kunnen komen. Toch moest ze opletten wat ze zei, ook al was dat soms moeilijk. Ze had altijd een grote mond gehad en ze zei vaak wat ze dacht. Ondanks dat was Liam de enige "vriendelijke" persoon in het huis en moest ze blij zijn dat hij haar nog steeds in zijn kamer liet. Misschien voelde hij zich toch alleen en wilde hij het alleen niet toegeven aan zichzelf? Het zal wel. 'Nevermind, it's ok. I'm happy that you didn't already take the chance to smoke', vertelde ze. Haar ogen scanden de filmtitels op zoek naar een film die haar gepast leek. 'We can maybe watch Taken? It's not from this year, but I think that you'll like it', zei ze, terwijl ze hem vragend aankeek.
Met een frons op haar wenkbrauw keek ze de bruinharige jongen aan. Ze knikte even en keek rond. Een blondine zou perfect bij Liam kunnen passen. Als ze maar een stille meisje was die naar hem zou luisteren, het leek haar een perfect persoon. Misschien dat hij zich dan zou kunnen ontspannen wanneer hij een nieuw meisje zou ontmoeten. Voor even keek ze hem aan bij het horen van zijn gemompel, waarna ze met haar ogen rolde. 'That girl over there, to which movie is she going?', vroeg ze aan Liam. Ze kon zich vaag herinneren dat hij beter en duidelijker dan mensen hoorde. Kenna knikte richting een blond harige meisje. Haar grote, blauwe ogen waren aan de andere kant van de kamer duidelijk te zien. Ze leek stil, haast verlegen. Perfect voor Liam.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Because then you might stop naggin' about my life and the way I want to live it." Weigerend haar te laten denken dat ze hem overwonnen had, stapte hij van de muur weg en rechtte Liam zijn rug. Een opvallend uitzicht zodra hij weer goed op zijn voeten stond. Het viel niet van verre nog te bevatten dat hij boven haar stond, boven Kenna uitstak, zodanig dat hij op haar neer kon kijken in het geval dat hij dat wilde. "Whether I smoke or not, drink or not, nothing's gonna change. I'm happy." Een uitleg uit zijn mond toveren die anders kon dan zijn overtuigende woorden van nu kon geen mogelijkheid zijn. Of het een leugen was, uitgesproken in de hoop haar gedachten te kunnen veranderen over zijn leefwijze, waren zijn zaken niet. Hij wist zeker te zeggen dat niemand er genoeg om gaf om het überhaupt te betwijfelen. Kenna was hier geen uitzondering van en dat was ze nooit geweest.
Zijn broekzakken werden wederom een plaats om zijn handen kwijt te kunnen, weggegleden achter de stof indien hij haar aan bleef kijken. Doende dat hij haar wellicht iets te bewijzen had. Integendeel; ze deed net alsof hij een lachertje was en haar opvoeding nodig had. In zijn optiek was zij juist degene wie hier de kleuter uithing, al weerhield Liam zichzelf ervan het dan ook te laten weten. "Then Taken it is." Het liet hem koud waar ze heen wilde gaan en de avond wilde spenderen. Wat hem betreft nam ze hem zelfs mee naar de slechtste comedy ooit, hij betwijfelde immers of hij wel zijn een blik zou laten vallen op het bioscoopdoek zodra het zou draaien. Hij was een grotere fan van clubs dan geromantiseerde films waarin de onwaarheden de overhand namen. Horrorfilms en actie kon hij nog wel aanzien maar daarbij hield het ook op, wat voor velen onbegrijpelijk was.
"Man, humans are boring," klaagde hij op haar opmerking over het roken. "How can you not get bored all the time?" Stierlijk verveeld rolde hij met zijn ogen, zich ertoe aangezet te kijken naar haar uitgezochte meisje. De vraag kwam plotseling aanzetten. Het gebruik maken van zijn gaven was hij gewend geweest van mensen als Kenna, absoluut sinds de 'levenden' weten hadden gekregen van het bovennatuurlijke. Hij was hun beste kans om een gesprek af te luisteren dat anders ijskoud weg zou worden gestopt uit hun bereik. Wat hij op kon vangen waren duidelijke woorden in plaats van flarden die in het menselijk gehoor terecht zouden komen, ook die van Kenna. Fronsend concentreerde hij zich op de jongedame bij de bar. Al het andere geluid werd weggefilterd, weggecijferd zodat geen andere afleidingen ontstonden dan de langdurige stilte in de overvolle ruimte. Het geruis werd weggenomen zonder moeite voor haar zachte stemklanken.
"She's talkin' about some kind of action movie, I think. She sounds excited about it." Geprobeerd zijn concentratie te behouden, bleef hij vast bij haar gestalte hangen. "Something about a man called Liam Neeson. He appears to be.. amazing?" Een koele uitdrukking nam hem uit gewoonte over. Kil en strak, bekend voor anderen om hem heen en boven alles zijn manier om alles van zich af te zetten. Haar denkweg bleef verboden terrein voor hem, haar hersenen ondoordringbaar voor iemand als Liam. De vreemdeling vergde veel kracht om te lezen.

Account verwijderd

schreef:
Een zucht verliet Kenna's mond na het horen van Liam. Als hij dat dacht had hij het helemaal fout, maar ze zei niks. Toch fronste ze bij het horen dat hij gelukkig was met hoe hij nu leefde. Voor even schudde ze haar hoofd, maar ze reageerde er niet op. Na een tijdje zou hij er spijt van krijgen, hoewel hij daar zeker weten te koppig voor zou kunnen zijn. 'If you think so..', mompelde ze.
Haar ogen richtten zich op de rij, die steeds korter leek te worden. 'Shall we buy the tickets and the food? There are only two people in the line', vertelde ze, waarna ze naar de lange persoon voor zich keek. Het leek erop dat niks hem uitmaakte. Ze zou zich daar niet druk om maken, tenminste zou zij proberen om er iets van te maken. 'You know the movie? I love it. I saw all the three parts. You really missed something if you didn't see the movie. I bet you'll like it', vertelde ze. Hoewel ze de film al vaker heeft gezien, het was één van haar lievelingsfilm. De spanning en actie die in de film verwerkt waren zorgden ervoor dat het de film leuker maakte. Het was te verwachten dat ze zich met Liam zou vervelen. Hij leek vandaag niet in de stemming, hoewel het zijn idee was om te gaan. Toch wilde ze naar een film gaan waarbij ze zich niet zou vervelen. Ze had geen zin om tijdens de hele film te slapen.
'Thank you', vertelde ze. 'I don't know. How can you not get bored of drinking al the time?', antwoordde ze met een vraag op zijn vraag. Ze haalde een hand door haar warrige haren, om vervolgens weer naar de blondine te kijken. Ze leek het gezellig te hebben met een vriendin. De twee leken een uitgebreid gesprek te voeren. Jammer genoeg kon ze niet horen waarover ze praatten. Dat was Liam's taak. Nieuwsgierig keek ze naar de bruinharige jongeman die zich leek te concentreren op de kleine blondine. Hoewel Liam's stem niet bepaald blij klonk, kon Kenna haar lach niet verbergen. 'Pefect, we're going to taken', zei ze. 'If we want to get good places we need to go now. The movie is starting in fifteen minutes', zonder op antwoord te wachten nam ze plaats in de rij. Ze was als derde aan de beurt. Afwacht keek ze Liam aan, wachtend totdat hij zich bij haar aansloot.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Toegegeven aan haar voorstel, liep hij door naar de korte rij van mensen voor de balie. Een stuk of twee mensen waren hen al voor geweest en toch, al was het geen mensemassa waar zij minutenlang op moesten wachten, merkte hij zijn eigen ongeduldigheid op. In tegenstelling tot net toen Liam zich stil had gehouden en al zijn focus had gehouden op het meisje, werd nu alles gericht op de tijd en haar slome verloop. Het leek eeuwen te duren voordat het ook maar een stukje opgeschoven was. Rusteloos keek hij om hem heen; de andere bioscoopgasten werden zijn manier om erdoorheen gesleept te worden, indien hij nog altijd probeerde zichzelf over te halen hier te blijven en niet te luisteren naar de stem in zijn hoofd, die hem nu al vaker had verteld dat hij moest maken dat hij wegkwam, nu het dan toch kon. Afwezig en wel werd er rondgekeken. "I haven't seen it, yet. But I bet within a couple of hours, I have, huh." Haar afwachtende blikken beantwoordde hij niet. Hij gunde het haar tevens om geen enkeling te zijn in de rij en hem als 'gezelschap' te hebben, bij de rest had hij geen baat.
Geleidelijk aan wendde hij zich weer naar Kenna, zowel verbaasd als geïrriteerd vanwege haar woorden over zijn gewoontes. Dat zij geen of amper behoefte had om dingen te vergeten zoals Liam dat had, sloot haar buiten het begrip over zijn verleden. Onder zijn nachten van nachtmerries en herinneringen, sliep het meisje hoogstwaarschijnlijk als een roos. "If you don't do it for the fun, you won't get bored," verdrong hij koppig uit zijn mond. "Some things aren't yours to deal with. You don't get it, you never will." Uit zijn broekzak haalde hij zijn portemonnee weg, zijn vingertoppen laten glijden over het briefgeld langs de achterzijde. Een briefje van twintig dollar werd tevoorschijn gehaald. Weerzinwekkend genoeg wist Liam het aan haar te overhandigen zonder haar dodelijk te laten merken dat ze hem wat schuldig was, en trok hij zich rustig weer terug. Zijn gelaat draaide hij koel van haar af.

"For the tickets and whatever the hell you want to buy in here. As long as you buy me a bottle of water as well, I don't care what you do with it."

Account verwijderd

schreef:
Hoewel Kenna de film al meerdere malen had gezien, ze wilde het weer kijken. Elke keer weer bracht de film haar in veel spanning. Aangezien ze weer zou gaan, wist ze dat ze zich niet zou kunnen vervelen. Natuurlijk had ze gehoopt dat ze kon praten met Liam of hem helpen met socialiseren. Toch wilde ze zichzelf niet voor de gek houden en hoopte ze vandaag niet op "de aardige Liam". Het leek er niet op dat iets zijn stemming op zou vrolijke, behalve zijn fles met alcohol en sigaretten. Toch hoopte ze ergens op een gezellige en alcoholvrije avond, maar misschien was dat te veel. Hoewel Liam aardiger en opener was na alcoholhoudende vloeistoffen, toch was het niet goed voor hem. Het leek wel alsof hij dat dat ze het deed om het te irriteren, wat absoluut niet zo was.
Voor even rolde ze haar ogen na het horen van Liam's woorden. 'is it that strange that i'll never understand you? You don't talk about it, so it isn't that strange that I'll never get it', mompelde ze in zichzelf. Ze wist het zeker dat hij het kon verstaan. Een briefje van twintig dollar werd aan haar overhandigd. Zonder iets te zeggen nam ze het aan en draaide ze zich met haar rug naar hem toe. Ze had geen zin in deze discussie die elke moment kon uitlopen tot een ruzie. Ze had geen zin in drama midden in een bioscoop met genoeg mensen die ervan zouden genieten. Algauw waren de twee mensen voor haar klaar en kon zij uiteindelijk bestellen. 'Hi, can I have two tickets for Taken, a popcorn and two bottles of water, please?', vertelde ze met een kleine glimlach. De oudere vrouw beantwoorden haar glimlach en vervolgens toetste ze iets in op de kassa. 'It's 17,50', vertelde ze. Kenna overhandigde het geld aan de vrouw en algauw kreeg ze het restgeld. Terwijl ze aan het wachten was voor de tickets en het eten en drinken overhandigde ze het restgeld aan Liam, zonder hem één blik toe te werpen. 'Have a good time', vertelde de zwartharige vrouw, terwijl Kenna de spullen bij elkaar pakte. 'Thank you', zei ze waarna ze zich naar Liam toe draaide. Het flesje water en zijn ticket werden aan hem overhandigd. Vervolgens liep ze richting de zaal waar de film zich zou afspelen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I don't need to talk about it. I don't need your pity nor compassion and you have nothing to do with it, so you don't need to know anyway."

Koud klampte hij het flesje water in zijn hand. Het zachte, haast onhoorbare gekraak van het plastic horen binnentreden in zijn oren, het punt waar hij zich op richtte en het vol stilte aanhoorde. Zijn vingers klemden zich er strak omheen, hoewel het de vraag was waarom hij nou precies zoveel frustratie voelde over een enkele opmerking van nog geen paar minuten geleden. De looppas naar de bioscoopzaal versloomde zich daarbij nog met elke stap die hij verzette, de gedachten stekend door zijn hoofd; malend zonder enig eind, als een labyrint zonder uitgang, voor altijd en eeuwig doorgaand. Alleen de gezette kracht op het flesje kon hem nog lichtjes afleiden van zijn problemen. Hij gebruikte het als een slachtoffer, doende dat het een uitweg was voor zijn kleine woede-aanval. Het gekraak vaagde de klanken van de tientallen hartslagen om hem heen getemperd weg. Het werd gedempt, op een volume achtergelaten waarop niet meer dan een onduidelijke beat van de doorvloei van hun bloed nog hoorbaar was.
De bioscoopzaal was aan de kleine kant geweest, een tweetal paden dat tussen de stoelen een pad had gecreëerd voor de bezoekers die zij moesten betreden. Het licht werd er geblokkeerd door het donkerte. Als een gordijn van zwart viel het over de ruimte heen, de lampen van de zijkanten van de traptreden als enige lichtbron gezien om hun weg naar de plaatsen te vinden. Tegen zijn verwachtingen in had Kenna een goede plek weten te regelen ook. In het midden van de zaal kwamen ze terecht, aan een van de bovenrijen met genoeg zicht op het scherm. Ergens verachtte hij het dat ze de goede hadden gekregen. Het kon nog een reden zijn voor hem om aanstalten te maken om weg te gaan, maar hier had hij inmiddels geen macht meer over. Een kerm van weerzin liet hij horen.
"What's your plan now, pequeñita?" vroeg hij zodra hij eenmaal zat. "You can't tell me we drove all the way here to just sit here silently, while you eat your popcorn and stuff."

Yeah, suite 23 at the Chateau
Had a heart, man I'm tryna get it back though
Tryna get it back, tryna get it back, tryna get it back
Age 25 and I'm rich now
No excuse, you be actin' like a bitch now
I gave you diamond, a pool, write the checklist
She want a ring, ain't fucking with a necklace
I'm a fool for these thangs with the big butts
Take her home, body turn into a rich slut
Feel like I can't trust nobody, even day ones
Watch out for them snake ones

Account verwijderd

schreef:
Met een duidelijk hoorbare zucht liet Kenna zichzelf vallen op de donkerrode, comfortabele stoel. Ze legde haar voeten op de rugleuning van de stoel voor haar, iets wat ze altijd deed. De zaal was klein en er waren nog niet zoveel mensen. Binnen zeven minuten zou de film gaan starten. Haar hand greep in de bak met zoute popcorn en vervolgens stopte ze een handvol popcorn in haar mond. Met genot kauwde ze de zoute, zachte voedsel tussen haar tanden. Het verzachte haar honger en het zorgde ervoor dat ze ervan genoot. Proberend de discussie van net te vergeten, nam ze een slok van haar Coca-Cola. Hoewel ze Coca-Cola niet bepaald lekker vond, vond ze het na een lange tijd geweldig smaken. De plekken die ze had gekocht waren perfect. Ze zaten achteraan in het midden. Haar hoofd legde ze op de rugleuning achter haar.
Haar ogen richtte ze op Liam die aan kwam lopen en vervolgens naast haar kwam zitten. Met een frons keek ze hem aan wanneer ze haar bijnaam hoorde. Was hij al afgekoeld? Langzaam keek ze weg en richtte ze haar popcorn richting de getatoeëerde jongen, zodat hij de keuze kon hebben om te pakken of niet. 'My plan? Hoping that you'll talk to that girl', vertelde ze. Haar flesje frisdrank legde ze in de holte bij de armleuning. Haar ogen scanden de zaal af, op zoek naar de blondine. Een klein straaltje licht kwam van de deur die net werd open gedaan. Voor even draaide Kenna zich om, om te kijken wie er binnenliep. Met een glimlach keek ze naar Liam. 'There's she. When will you talk to her?', vroeg ze. Het meisje liep samen met haar vriendin door naar twee rijen voor hun. Kenna vestigde haar ogen op Liam, terwijl ze hem vragend aankeek.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De druk op zijn schouders vergrootte zich met elke seconde van de film, tevens zodra het voorbij was en hij de onzichtbare dwang vanuit Kenna voelde om op te moeten staan. Geen echte bevelen hoefden meer uitgesproken te worden voor Liam om te weten wat er van hem verwacht werd te doen. Ze had er immers al op gedoeld voordat de film ook maar gedraaid werd en de ze zich verloren in een verhaal waar ook hij zijn ogen op had gefixeerd. Waarom ze het precies wilde had ze hem niet meegegeven, maar hij wist het goed genoeg te gokken tot hij een aardige conclusie eraan over had gehouden. Ofwel vond ze hem een zielige, eeuwenoude jongen die zogenaamd verdronk in zijn alleen-zijn, of ze wilde zo graag van hem af dat ze een onbekende blondine als slachtoffer wilde gebruiken. Hoe dan ook stond hij gehoorzaam op, gaf wat schorre vloekwoorden de kans zijn mond te verlaten en na een korte, afkerige blik liep hij van Kenna weg. "I'm gonna kill you sometime," vertelde hij zichzelf binnensmonds uit irritatie.
Knap was ze zeker, een uiterlijk waar hij zelfs nog van op kon kijken met zijn gemis aan interesse. Twee blauwe, nieuwsgierige ogen die hem naarmate hij dichterbij kwam in de gaten hielden, bleven aanwezig. Een witte blouse zwierde vrolijk achter haar passen aan. Oplichtend in de langzaam aangaande lichten van de bioscoopzaal waardoor ook hij haar amper uit zijn zicht kon verliezen. Met het weggaan van haar vriendin zag hij uiteindelijk zijn kans; ze keek verwilderd om zich heen, wat het enkel makkelijker voor hem maakte.

"Are you looking for someone?"

Account verwijderd

schreef:
Wanneer de film was afgelopen had Kenna bijna d'r eten al op. Zoals altijd had ze van de film genoten. Tussen haar en Liam werd er weinig gepraat, op enkel wat negatieve opmerking van Liam na. Na de film liep hij mompelend weg. Jammer genoeg had ze het niet gehoord, hoewel ze zeker wist dat het over haar ging. Misschien was het maar beter dat ze het niet gehoord had. Ze bleef op haar plek zitten, terwijl ze Liam's passen volgde. Het meisje leek steeds meer verlegen te worden wanneer hij dichterbij kwam. Een kleine glimlach kwam op Kenna's gezicht bij het zien van het meisje. Ze leek onschuldig. Misschien zelfs té? Twijfel sloeg haar toe, misschien was het toch geen goed idee. Het meisje zou worden betrokken bij zijn problemen en dat gunde ze haar niet. Een zucht ontsnapte er uit haar mond, waarna ze opstond. Ze zou zich niet met hen bemoeien, ze dwong hem zelf om met haar te gaan praten.
Ze liep richting de prullenbak om haar lege flesje cola weg te gooien. De twee stonden bij de muur met elkaar te praten, het leek Liam te lukken. Toch wilde ze weten waar ze het over hadden, ergens wilde ze niet dat het hem zou lukken. Waarom? Zelf kon ze geen logische verklaring bedenken. Ze wilde niet eruitzien als een stalker, dus liep ze richting een lege tafeltje. Haar hand graaide naar de popcorn die ze vervolgens in haar mond wilde stoppen. Wat ze jammer genoeg niet zag was een afstap. De popcorn vloog door de lucht, samen met de popcorndoos. Het leek haast op sneeuw van popcorn. Kenna struikelde over haar eigen voeten. Ze verwachte dat ze hard op de grond zou vallen, maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan voelde ze twee armen om haar heen die haar val braken. Haar ogen openden zich, waarna ze in twee donkere ogen keek. 'Hi, girl. Are you ok? You need to look out for yourself', de jongen lachte zijn tanden bloot waarna hij haar hielp met op te staan. Ongemakkelijk lachte ze terug. Dit was ongemakkelijk, heel erg ongemakkelijk. 'Yeah, I know. I'm such a fool. Thank you for saving me', lachte ze. Langzaam haalde hij zijn handen van haar lichaam af. 'You have... popcorn in your hair', vertelde hij. Ze voelde dat haar wangen rood werden. 'Oh no..', haar handen grepen naar haar haren op zoek naar popcorn. 'Let me, please', langzaam duwde hij haar handen weg om vervolgens al het popcorn uit haar halen. 'Thank you', glimlachte ze. De jongen leek aardig te zijn. In haar ooghoek zag ze wat jongens lachen, waarna de jongen die haar redde even terug lachte. 'You can thank me later, do you want to drink something together? There's a cafe at the other side of the street', vertelde hij. Ook al zou ze het willen, Liam zou haar nooit laten gaan.

'I actually can't.. I'm sorry', vertelde ze.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Verrast was ze zeker door zijn komst. Het was haast vreemd, hoe een persoon iemand zodanig kon laten schrikken dat diegene amper een woord uit wist te brengen in de opeenvolgende paar seconden. Sprakeloos leek ze, ergens dacht hij zelfs even angst te zien, doch dat al snel weer veranderde in een kleine glimlach. Bescheiden en wel keek ze hem aan. Interesse had ze hoe dan ook wel voor hem, bleek nu hij voor haar stond. Zonder enige moeite te doen om van hem weg te lopen of het af te kappen, bleef ze Liam aankijken, glinsterend in de lichten van de bioscoophal. Misschien had Kenna dan toch gelijk gehad. Had ze hem intussen al die tijd al op het oog gehad onderwijl hij met haar rond had gelopen, of was het slechts hoe ze het liet lijken omdat ze wanhopig was?
"No.. No, I'm not." Een hand haalde ze door haar haar, het langs haar wang weggestreken om het voor even uit haar zicht te laten gaan. Soepel viel het over haar schouders. Langs haar hals heen als een prachtige, blonde gloed. Ze liet hem ondanks zijn lage verwachtingen glimlachen. "My friend just left and I figured I should probably get a drink, now nobody's watching me." Een reactie die zijn lippen slechts meer liet omgaan tot een grote glimlach. "Oh, so you're one of those, huh?" Het vermaakte hem dat er nog iemand was die zo dacht, die inzag dat het leven saai was zonder de middelen om invloed op je te hebben. Haar ontstane blos op haar wangen bevestigde dit nog meer. Gedachten waren dan wel verboden terrein geweest, Liam wist hoe hij mensen in moest schatten en een nieuw meisje werd niet als een buitenstaander hiervan beschouwd.
"I might," sprak ze geamuseerd terug. "But does that say you are the same, stranger boy?" Een grijns nam ze van zijn opmerking over, eveneens ook hij dit binnen de kortste keren toonde. Schouderophalend nam hij het op. "You tell me, blondie. What are you plannin' on for tonight?" Dat ze hierover meer dan genoeg ideeën had, hoefde Liam niet te bevestigen door haar ratelende woorden aan te horen. De rest van haar plannen gingen als een zachte avondbries langs hem heen. Zij werd achtergelaten, de zijkant van zijn gezicht naar haar toegedraaid om een ander koppel een blik te gunnen. Twee gedaantes waarbij gelach als harde tonen in zijn oren weerkaatsten. Een vreemdeling aan de zijde van een meisje die hij nog kende van een paar minuten geleden, maar hier geen goede bui meer tegenover bezat zoals hij de onbekende tegenover hem wel had gegund. Hij moest niets van de jongeman weten.
Negerend naar het meisje met wie hij zojuist na wat moeilijkheden een gesprek mee op had gebouwd, wandelde hij op Kenna af. De schaamte die men als menselijk beschouwde in dit soort gevallen werd hierbij in de steek gelaten bij de blondine. Nalatig over zijn kamergenote haar gezelschap, kwam hij ze gezelschap houden en stopte niet totdat hij naast beide stilstond.
"Why didn't you mention one of your friends was here as well, pequeñita?" vroeg hij, de grijns bespottelijk laten staan tegenover de jongen, wiens naam hij niet wist of hoefde te weten om te besluiten dat het tijd werd voor haar 'vriend' om te gaan.

Account verwijderd

schreef:
De jongen leek Kenna's antwoord niet leuk te vinden. Zijn mondhoeken leken omlaag te gaan en de glinstering in zijn ogen leek langzaam af te nemen. 'Why? It's not that i'm going to kidnap you or something', glimlachte hij. Hoewel hij een betere gezelschap was dan Liam, het leek haar geen goed idee om zomaar weg te gaan. Ze wist bijna zeker dat hij dat niet zou waarderen, misschien zou hij haar iets aandoen, of hun allebei. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. 'Did I said that?', vertelde ze hem. Haar hoofd hield ze een stukje schuin en vervolgens keek ze hem aan. Hij rolde met zijn ogen waarna hij haar lachend aankeek. 'Are you really going to act like that?', antwoordde hij op haar vraag met een vraag. 'Do you?', haar gezichtsuitdrukking bleef hetzelfde. Ze verwachtte dat ze hem nu al irriteerde, maar hij leek het juist amuserend te vinden. Zijn mond leek open te gaan om iets te zeggen, maar daarna sloot hij zijn mond alweer. Met een frons keek ze hem aan. Zijn ogen leken gefocust te zijn op iets achter haar. Langzaam draaide ze zich om, om te zien dat Liam hun kant op liep. 'Oh no..', mompelde ze in zichzelf, waarna ze haar hoofd schudde. Ze draaide zich weer terug richting de jongen die haar vragend aankeek. De bekende zware, schorre stem drong haar oren binnen. Een korte zucht kwam uit haar mond, waarna ze haar mond opendeed om te spreken. 'Is that a problem? Who are you? Her father?', de jongen was haar voor. Met een waarschuwende blik keek ze de jongen aan. 'We were just done with talking. We can go, Liam', vertelde ze, waarna ze de getatoeëerde jongen naast zich een blik gunde. Haar ogen richtte ze daarna op de onbekende jongen. 'I'm sorry we can't go. Maybe we'll see eachother again', vertelde ze, met een glimlach. Ze hoopte dat Liam het zou laten voor wat het was. Langzaam pakte ze zijn pols om hem vervolgens een trekje aan zijn arm te geven. 'We need to go', zei ze.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Van begin af aan kon hij de pupillen van de jongen hem zien volgen. Zo strak als een roofdier, zo duister dat hij het des te vermakelijker vond om op te merken hoe hij zijn aandacht opeiste. Een poging van moed die hem ergens wel respect opleverde. Hoezeer hij hem van verbazing naar een dodelijke blik kon gunnen, was haast ongekend. Liam was niet de persoon wie iemand zomaar zo aan kon kijken zonder het weten van de gevolgen die daaraan vastzaten. Zo onschuldig en naïef werd hij verafschuwd. Hij moest zich vast onoverwinnelijk voelen nu hij Liam op het oog had, moest het niet?
"How adorable," verzuchtte hij sarcastisch. "Another not-knowing jackass. You do know how to pick 'em, don't you?" Vanuit zijn ooghoeken keerde hij zich naar Kenna toe. Het was maar al te duidelijk dat hij op haar doelde en niet op de kleuter wiens gedrag zijn geduld aardig snel deed vervagen, en toch weigerde hij om mee te delen aan de jongen waar de uitgang zich bevond. De lol haalde hij er eerder af nu hij een beetje kon stoken. De jongeman was immers begonnen, zelfs nu hij zich nog behoorlijk net had gedragen voor zijn gewoontes.
Voldoening gaf Kenna hem echter wel toen ze het gesprek afkapte, recht voor zijn ogen. Als een staak door het hart van haar vriend werd het uitgedeeld. Sindsdien was het het waard om met zwijgen de jongen links te laten liggen, om zijn mond dicht te houden terwijl hij haar hint begreep en aan haar zijde de plek achter zich liet. Zijn pols bevrijdde hij in de tussentijd van haar vingers. De warmte tegen zijn lichte, ijskoude huid brandde enigszins, al betwijfelde hij of het werkelijk door de temperatuur kwam of door de opkomende irritatie nu hij wist dat diezelfde hand wellicht in aanraking kon zijn geweest met de vreemdeling.

Het bekende terrein van de dichtbevolkte metro waar hij instapte voelde als een opluchting. Niet langer werd hij eraan herinnerd dat hij zich bloot moest stellen aan mensen wiens gesprekken hem niet minder konden boeien dan al het andere volk, en tevens gaf het hem rust om te weten dat ze over ruwweg een half uur weer in het huis zouden zijn. Zijn gewenningen aan het leven van nu waren en bleven anders dan de tijd van vroeger. Toen kon hij zo snel als het veilig was buiten gevonden worden; nu zag Liam zelden in waarom hij voet zou moeten zetten in het buitengebied, als het hem toch alleen teleurstelling op zou leveren.
Kenna was behoorlijk stil voor haar doen, geen commentaar ontsnapt over zijn roekeloze actie of het verstoren van haar gesprekken. Medelijden mistte nog altijd, maar het nam niet weg dat het hem ergens dwarszat nu ze zich van hem afkeerde. Van anderen was hij het inmiddels wel gewend geweest. Zij was tot nu toe degene wie altijd probeerde tot hem door te dringen, althans, om een gesprek met hem op te bouwen. Het zou vast de drukte en de onbekende dorpelingen zijn die haar zo lieten voelen. Hetgeen wat hij op zijn minst zichzelf wijs probeerde te maken, hoe het ook een leugen was. Hijzelf als reden voor haar stilzwijgen was immers het meest voor de hand liggende. "For what it's worth.. I did like the movie," mompelde hij haar toe, een nieuwe glimlach laten verschijnen, hoe zwak en klein het ook wel niet mocht zijn.

Account verwijderd

schreef:
Kenna was blij dat Liam voor één keer aan haar toegaf. Zijn arm trok haar uit haar vingers, alsof hij bang was voor elke aanraking. Toch pakte ze hem niet opnieuw vast en liep ze achter hem aan, waarna ze een verontschuldigde blik aan de jongen gaf. Zijn gezicht stond op onweer, dus draaide ze zich snel weer om. Ze hoopte hem nooit meer te zien, puur om het incident van net. Liam leek geïrriteerd te zijn, hoewel ze niet wist om welk feit. Ze wist dat het ook geen zin zou hebben om het te vragen. Het antwoord zou toch waarschijnlijk iets sarcastisch zijn, of ze zou afgesnauwd worden. Waarschijnlijk allebei.

Eenmaal in de tram merkte ze pas hoe uitgeput ze was. Wanneer ze eenmaal naast Liam plek nam, keek ze uit de ramen van de tram. Ze hadden geluk dat ze plekken hadden gevonden, de tram was dichtbevolkt en de meeste mensen moesten staan. Ze bedacht zich dat er mensen konden zijn die al een langere tijd stonden, maar voor deze keer maakte het haar niks uit. Ze was uitgeput, aangezien het een lange dag was. Het begon vreselijk en het eindigde net zo vreselijk. Hoewel ze benieuwd was naar het gesprek tussen de blondine en Liam, ze zou waarschijnlijk toch niet willen weten waar ze het over hadden. Ze had gemerkt dat ze zich irriteerde aan het feit dat Liam het contact verbrak met een persoon, die waarschijnlijk de laatste persoon was met wie ze ooit nog zal spreken buiten het bendehuis om. Ook al was het een jongen, het zou haar weinig uitmaken als het een meisje was. Het ging om enkel contact buiten het bendehuis. Ze miste haar vrijheid en dat zal zo blijven. Liam was niet altijd het beste gezelschap maar toch, buiten alle slechte dingen om die hij had gedaan, ze leek hem langzamerhand te begrijpen. Ze kon niet lang boos op hem blijven, maar ze de wist de oorzaak erachter niet. Uit haar mond ontsnapte er een gaap, uit teken van moeizaamheid. Langzaam draaide ze haar hoofd richting de jongen die naast haar zat. Het eerste wat ze zag was een minimale glimlach, iets wat ze te weinig bij hem had gezien. 'I knew you would like it', vertelde ze. 'How was she, the blond girl?', vroeg Kenna. Hoewel ze niet echt in de details geïnteresseerd was, ze wilde weten waar ze het over hadden. Toch wist ze niet waarom ze dat wilde weten. 'Can I put my head on your shoulder?', vroeg ze. Haar stem klonk soort van onzeker, hoewel ze dat probeerde ze bedekken met een kleine glimlach. Haar oogleden leken steeds zwaarder te worden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld