ORPG met Shiri (2) - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG met Shiri (2)

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek Dayla na, terwijl hij hard op zijn lip beet. God, wat was hij haar graag achterna gerend. Maar hij wist dat hij dat niet maken kon. Ze was bang voor hem. Dan kom hij zich niet aan haar opdringen. Zijn moeder trok een wenkbrauw naar hem op, maar Faelar schudde alleen zijn hoofd naar haar.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla keek nog even achterom. Ze kon nog terug. Ze kon nog terug rennen en haar excuses aanbieden voor haar idiote gedrag. Dayla schudde heftig haar hoofd en liep stevig door. Het was te laat. Het was beter zo. Dayla veegde een paar tranen weg. Als het zo beter was, waarom voelde het dan zo vreselijk? Het was oneerlijk...

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar liep naar zijn ouders toe en zette zijn beste namaak-glimlach op. 'Ze gaat terug naar het dorp,' vertelde hij, alsof het hem niks deed.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Drie maanden gingen voorbij en inmiddels was Dayla bijna ingeburgerd in het verlaten dorpje. Ze had ervoor gezorgd dat het watersysteem weer zou werken zodat ze niet telkens naar de rivier hoefde te lopen en dat was al een groot succes. Ondanks dat, spendeerde Dayla de meeste tijd ondergronds bij de boeken in die kamer. Zo nu en dan vond ze het nog steeds niet heel prettig en keek ze onder de trap, maar er zat nooit iemand. Het was ook een onzinnig waanidee.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had, niet alleen voor zijn doen, hard getraint. Zelfs zijn moeder was onder de indruk, al liet ze dat niet altijd merken. Faelar leerde snel, viel zowel haar als haar man- die weinig met de training te maken wilde hebben- op. Ondanks dat leek Faelar zo nu en dan afgeleid. Ze wist waar het van kwam, maar deed haar best zijn gedachten terug naar de training te leiden.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Na een paar uur weer eens in de donkere ruimte te hebben gezeten, besloot Dayla weer wat frisse lucht te scheppen en naar boven te gaan. Ze had de behoefte aan water, de aanwezigheid ervan. Dat was het enige wat ze miste daar beneden. Daarom kon ze het daar ook nooit zo heel lang volhouden, maximaal zo'n vijf uur achter elkaar. Natuurlijk on het wel langer als de situatie daar naar vroeg, maar dat werd het een stuk minder comfortabel.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Ook deze keer gingen Faelars gedachten naar Dayla. Wat deed ze nu? Zat ze nog steeds in dat dorp? In die vreemde kelder? Hij hoopte ergens van niet, maar als ze veilig was, wat zou het dan ook...? Hij schrok op toen zijn moeder ineens alarmerend dichtbij was. 'Je bent aan het dromen,' zei ze streng. Faelar slikte. 'Ik dacht aan-'
'Dayla, ik weet het.' Meira zuchtte diep. 'Ik kan voor je... Kijken.'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla liep rustig door het dorp, totdat ze ineens iets hoorde. Ze betrapte zich erop dat ze hoopte dat het Faelar was en rende enthousiast naar het geluid toe, maar toen ze eenmaal zag wat het was, stond ze gelijk klaar om aan te vallen. 'Wie ben je en wat doe je hier?' vroeg ze dreigend. Nu ze goed keek, zag ze dat het een boodschapper was. Wat moest die nu hier? 'Dayla Naerin?' vroeg de boodschapper. Dayla fronste diep en antwoordde niet. 'Ik heb bericht voor je, van ene Iliven, Faelar.' Dayla's ogen werden groot. Bericht van Faelar? Een beetje beduusd pakte ze de brief aan, waarna ze daar achter werd gelaten. Alleen Faelar wist haar locatie, het leek heel logisch. Maar waarom zou hij haar een brief sturen...?

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
'Nee,' zei Faelar resoluut. Als er iets was, dan had hij dat waarschijnlijk wel doorgehad, toch? Daarbij kon het zijn dat Dayla -wist hij veel- iets deed waarvan zij, of zij beide niet wilden dat hij het zag, om welke reden dan ook. 'Het is... Het is goed zo.' Hij zette zijn beste glimlach voor zijn moeder op, wetend dat ze er zo doorheen kijken kon, als ze haar best deed. 'Ik ben er weer. Wat zei je net?'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Met argwaan opende Dayla de brief. Het was kort maar krachtig. "Hulp nodig. Kom alsjeblieft hierheen." Er zat een map bij en de brief was ondertekent door Faelar. Dayla bekeek snel de map en trok wit weg toen ze zag waar het was. Het was vlakbij de grens van Eskye. Dayla schudde haar hoofd. Faelar had haar nodig, ze moest wel gaan. Voor het eerst in een lange tijd kreeg Dayla spijt dat ze haar harnas niet mee had, nooit gedacht dat ze het nodig zou hebben voor de herovering van Magron. Dayla rende naar het huis waar haar tas met medicatie lag, stopte daar de brief en de map in, waarna ze meteen op weg ging. Van buiten leek ze kalm en gefocust, maar van binnen was ze in paniek. Faelar had nog zo beloofd om op zichzelf te letten...

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Meira fronste inderdaad even, maar liet het er toen toch bij liggen, blij dat hij zich weer op de training focussen wilde. Voor de rest van de dag leek het goed te gaan en aan tegen de avond was Faelar kapot. Hij mocht normaal dan lui zijn, nu was hij écht moe. Hij zuchtte diep en kwam bij zijn vader zitten, die overdag weinig anders deed dan toekijken en wandelde af en toe een stukje, maar 's avonds praatten ze over van alles. Dayla, de tijd voor Faelar Dayla kende -wat weinig spectaculair was. Zijn vader kon het soms niet laten te beginnen over de dag dat Faelar er bijna niet meer geweest was en hoe hij had moeten toekijken, maar deze wilde het er absoluut niet over hebben.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Na een tijd achter elkaar gerend te hebben, op zoek naar Faelar, kwam ze dan eindelijk aan bij de plek die de map had aangegeven. Ze slikte even. Er was hier geen water in de buurt, nog geen klein beetje... Voorzichtig zette ze stap het veld in. Het gras was droog. Het was net alsof dit een mini steppegebied was, een dood gebied zonder enig leven op wat vreemde beestjes na. Dayla had een vreemd gevoel. Was Faelar echt hier? Dit was een open veld en ze zag niets of niemand, ook geen plekken waar iemand in nood eventueel kon schuilen. Ineens hoorde ze iets achter haar. 'Toch maar komen opdagen?' Ze voelde een enorme rilling over haar rug lopen toen ze de stem identificeerde. Vol ongeloof draaide ze zich om, waarna ze recht in de ogen keek van Sarorin.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar merkte dat zijn gedachten toch weer afdwaalden naar Dayla. Hij wist niet wat het was, maar ergens voelde het goed mis. Hij slikte en keek zijn moeder aan. Het duurde even voor ze snapte wat hij bedoelde. 'Van gedachten veranderd?' Faelar haalde zijn schouders op, maar knikte toen kort. Misschien was het een inbreuk op haar privacy, maar hij moest gewoon even weten dat alles okay was met Dayla. Daar was niks mis mee, toch?

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla stapte achteruit, zich nu goed realiserend dat ze in de val was gelokt. Faelar was helemaal niet in gevaar geweest, niet op dit moment in ieder geval. 'Nu kan ik eindelijk met je afrekenen...' zei Sarorin. Dayla slikte. Dit was niet goed, echt niet goed. Ze zette nog een stap achteruit, maar bleef Sarorin in de gaten houden. Hij deed iets. Ze wist niet wat, maar het kon niet goed zijn. Toen Dayla even om zich heen keek, voelde ze de moed in haar schoenen zakken. Ze was omsingeld. Overal kwamen ineens soldaten van Eskye tevoorschijn, misschien wel net zo veel als met de slag van Magron. Dayla haalde diep adem. Ze zou niet neergaan zonder een gevecht, maar winnen zonder water... het was onmogelijk. Dayla glimlachte scheef. Dit was haar einde. Dayla haalde diep adem. Ze moest all-out gaan. Zo veel mogelijk soldaten meenemen in haar ondergang. En bij vernietiging hoorde vuur.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Meira leek zich kort te concentreren, tot Faelar ineens een heel ander beeld voor ogen kreeg. Geen waarschuwing, niks. Zijn zich ging gewoon gelijk over tot... Een open veld vol soldaten? Hij slikte kort. Was Dayla hier? Op een antwoord hoefde hij niet lang te wachten. Wat hij zag was behalve beangstigend ook behoorlijk indrukwekkend. En toch...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld