Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

School of Magic Inschrijven Gestopt

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Daniel:

Langzaam stond ik op en slofte ik het lokaal uit. 'Daniel, is er ook iets waarover je wilt praten? Hoe gaat het tot nu toe?' Ik draaide me naar de docent om en fronste. 'Sinds wanneer maakt het jullie uit hoe het met ons gaat?' Mompelde en siste ik een beetje tegelijk. Ik beantwoorde haar vragen niet en liep rustig het lokaal uit. Binnen no-time stond ik weer in de kamer van Elizabeth en mij en ik plofte op mijn bed neer, langzaam pakte ik weer mijn tas en keek ik er even in. Ik had eigenlijk wel zin om weer het labyrint in te gaan, ondanks dat ik wist dat het dit jaar bijna een zelfmoord actie was. Ik had alleen de besten erin gedaan, de mensen van wie ik wist dat ze het wel zouden redden. En eerlijk gezegd zou ik het niet eens erg vinden om daar te sneuvelen, of een arm te verliezen, aangezien het dan zou komen door mensen die beter waren dan mij. Ik glimlachte en sloot mijn ogen even, ik was moe.

(Zullen we zo even 2 weken vooruit gaan? Anders duurt het lang)

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth

2 weken later

Het was vandaag dat we drie dagen oefentijd hadden voor het labyrint. Ik moest vanaf mijn rugtas overal meenemen. Ik was zenuwachtig want je weet nooit waar neer ze je opkomen halen. Ze halen je meestal op tijdens de les wisseling maar soms ook in de pauze's. Ik was er persoonlijk getuige van geweest dat er bijna een rel kwam omdat ze een jongen moesten meenemen. Die is het Labyrint ook niet uitgekomen. Meteen toen ze erin kwamen hadden ze hem al gedropt in een stuk met enorme giftige spinnen. Ik kreeg rillingen, ze kunnen mij alles voorzetten van andere leerlingen tot enge beesten maar van spinnen werd ik gek. Ik heb het nooit laten merken want als je het laat merken dan laten ze het juist jou overkomen. Ik rechte mijn rug en liep naar de les.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Over drie dagen moeten we het labyrint in. Omdat ik nieuw was ben ik wel vooral rustig. Ik liet niet zien aan alle anderen dat ik eigenlijk zenuwachtig was omdat je dan je zwakte laat tonen. Ik was op weg naar de les en zag Elizabeth. Ik rende naar haar toe en liep naast haar. ''Heei Elizabeth hoe gaat het? Nog even over het labyrint wat moet je eigenlijk doen als je bijv. iemand anders van ons tegen kom?'',vroeg ik aan haar. Ik had al veel info over gelezen maar wist alles nog niet helemaal. Ik had al vooruit gang geboekt maar toch was ik onzeker. Ik wist zelf al dat er andere betere mensen er waren. ''Wie denk je dat er als eerste wordt gedropt? Als ik er al aan moet denken krijg ik de rillingen ervan'', lachte ik naar Elizabeth. Ik zag al een man rondlopen die ons in de gaten hield. Hij wou een van ons al uitkiezen omdat we het dichtst bij hem waren als we de gang vooruit liepen werd er een van ons al opgehaald dus we moesten hem ontlopen. ''Kom volg mij eens.'' Ik pakte snel de hand van Elizabeth en trok haar mee. Ik liep snel door alle gangen op zoek naar een veilige plek. ''Daar!'' Ik ging snel naar een deur en maakte hem open. Snel waren we beide erin en deed ik de deur op slot. Ik gebaarde naar Elizabeth die even stil moest zijn en geen geluid moest maken. De bel ging en alle leerlingen waren al in de les. Omdat het stil was hoorde ik een mannen stem. ''Waar zijn die twee? We moeten nu 1 van de leerlingen hebben die in het labyrint moet voor oefening! Kom op dan zoeken we wel aan andere!'', Ik hoorde meer voetstappen die verder gingen en uiteindelijk hoorde ik die niet meer omdat de mannen al weg waren. Ik liet een zucht van opluchting. ''Woow we waren bijna gepakt en gedropt haha.'',lachte ik naar Elizabeth. ''Uhm srry dat we nu deze les missen, maar anders werden we gepakt en gedropt als een van de eerste in het labyrint voor de oefening.''

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Ik zuchtte. "Je weet toch dat je eerst 3 dagen training krijgt in het trainingscentrum en dat je daar je wapen kan kiezen. Daarna ga je pas het Labyrint in."Ik hoorde stemmen op de gang en gebaarde naar Rosalia dat ze stil moest zijn. Ik hoorde 3 stemmen. Het waren mannenstemmen 2 die ik kende 1 die ik niet kende. De twee die ik kende waren een beetje sussende stemmen van de mannen die ons moesten ophalen en naar het centrum moesten brengen. De andere stem was zeker weten van een leerling want hij schelde de hele boel bij elkaar. Ik hoorde dat hij opeens heel abrupt stopte. Ze hadden hem zeker een spuitje gegeven om hem te kalmeren. Toen ik hoorde dat ze weg waren gelopen pakte ik mijn rugzak en zij zachtjes tegen Rosalia dat ze hetzelfde moest doen. Ik deed voorzichtig de deur op een kiertje open en zag dat er niemand op de gang was. Ik haalde opgelucht adem en liep snel de les in samen met Rosalia. We waren te laat maar dat werd niet beoordeeld. Iedereen wist dat we het Labyrint is moesten dus mag je later in de les komen om je tas helemaal klaar te hebben. Ik ging snel zitten bij het raam en staarde er maar een beetje uit.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Daniel

'Denk maar dat ik nu al ga oefenen, het is veel te vroeg man! Ik ben nog maar net mijn bed uit!' Ik vloekte en stapte boos bij de twee mannen weg. 'Kom op jongen, zo moeilijk is oefenen voor jou toch niet? Je raakt wat dingen aan, klaar!' Ze begonnen hun geduld te verliezen. 'Nou, dan kan ik dat hier toch ook wel oefenen?' Snauwde ik iets te hard. Ze probeerden me tegen de muur te drijven en ik zag opeens een spuitje verschijnen. 'Oh please, jullie zouden moeten weten dat verdovende middelen en andere spuiten gewoon geen effect op me hebben, ik word er alleen héél erg pissig van!' Ik deed dit keer een stap naar voren, mijn handen naar de mannen gericht. 'En nu uit de weg want ik raak jullie met alle plezier aan.. en dan niet op die manier.' Ik grijnsde en zodra de mannen wat ruimte hadden gemaakt glipte ik tussen ze weg. Ik moest naar de les toe. Met een simpele rugzak met wat simpele dingen erin kwam ik de les, veel te laat, binnen stappen. Mijn ogen vonden meteen die van Elizabeth en daarna die van Rosalia, 'Sorry dat ik iets te laat ben, ze wouden mij al het Labyrint in gooien voor een oefening en daar had ik even geen zin in.' Ik glimlachte naar de docent en liep naar een lege stoel. Naast me zat een meisje die ik nog nooit had ontmoet en ze kroop bang in een hoekje. 'Boe.' Fluisterde ik naar haar en tranen van angst stroomden opeens over haar wangen. Ik zuchtte, 'Het was maar een grapje.'

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Ik zag dat Daniel wat later was. De docent was bezig en we mochten nu in groepjes werken. Ik schoof mijn stoel een stuk dichten naar Daniel toe. ''Geen zorgen die mannen wouden eerst mij en Elizabeth droppen maar we zijn hun ontlopen. Dus jij bent niet de enigste die te laat was'', lachte ik naar hem. Uiteindelijk schoof ik terug en ik hoorde voetstappen buiten het lokaal. Ik trok aan de mouw van Elizabeth ''Kom even dichterbij'', en gebaarde naar Daniel. ''Volgens mij zijn ze er nu weer op uit om ons te droppen. Laten we even snel weggaan we hebben vanaf nu nog ong. 3 minuten de tijd voordat ze in het lokaal komen.'' Ik stak en sneed mezelf met mijn passer en stond op. ''Auw mijn arm!! Mevrouw kan ik samen met Elizabeth en Daniel naar de ziekenboeg gaan?''. De docente zei ja en snel trok ik de anderen mee. Samen met hun tassen en rende snel het lokaal uit. ''Daar snel!'' Ik wees naar een deur waar niemand zat. Het was een opslagruimte.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
"Weet een van jullie waar Gabriël is?" Opeens hoorde ik stemmen op de gang. Het waren weer dezelfde mannen. "Waar zijn ze nou, nou ja dan gaan we maar op zoek naar die andere jongens Jack en Gabriël." Ik werd bleek, ik vond het niet erg om als eerste het Labyrint in te gaan maar als mijn vrienden er ingingen werd ik helemaal gek. Ik deed de deur open gebaarde naar Rosalia en Daniël dat ze zich stil moesten houden en liep de gang op. Meteen werd ik door de mannen gegrepen en naar het trainingscentrum gebracht. Ik stribbelde niet tegen, het kon me toch niets schelen. De rest was tenminste even veilig terwijl ze mij voorbereide op de training.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gabriël was voor dag en dauw gewekt door mevrouw Northwood. Hij sliep gewoonlijk in bloot bovenlijf en schrok zo toen hij haar gezicht zag dat hij haar een schok gaf al was ze hierop voorbereid en ging het bliksempje rond haar schild naar de aarde. "Ok Gabriël rustig, kleed je gewoon zo snel mogelijk aan en volg kom dan naar buiten" zei ze fluisterend om Rosalia niet wakker te maken. Gabe deed wat er van hem werd gevraagd en sloop het schoolgebouw uit. Buiten stonden zij en haar broer hem al op te wachten en ze slopen verder naar het bos dat aan het schooldomein gelegen was. "Ok waarom wordt ik eigenlijk veel te vroeg gewekt en dan mee naar het bos geloodst" vroeg hij aan zijn twee krachttrainers die blijkbaar hun stem waren verloren. "Ok, laten we het zo zeggen jij bent eigenlijk onze eerste leerling en we willen dat je je eerste labyrint levend haalt en vandaar gaan wij je extra trainen" zei Nicolas. "Oooow zei Gabriël" die het nog een beetje tot zich moest laten doordringen waarschijnlijk doordat het voor hem veel te vroeg was. "Dus jullie zijn eigenlijk een beetje aan me gehecht als een soort huisdiertje."

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Het was nog 2 dagen voordat we in het labyrint moesten. Ik hoorde dat iemand de kamer in was en samen met Gabriël vertrok. Zelf deed ik alsof ik sliep. Nadat hun vertrokken ben ik zo snel mogelijk omgekleed en vertrok ik net uit mijn kamer totdat ik werd aangehouden bij een man. ''Woow rustig Rosalia. Kom mee volg me.'', Ik liep achter de man aan. ''Wat gaan we doen?'', zei ik tegen hem. Hij gebaarde dat ik moet fluisteren. Hij fluisterde naar mij ''We gaan trainen voor het labyrint want je bent nieuw en moet nog veel leren. Je hebt al vooruitgang geboekt in je eentje zag ik maar nu help ik mee.'', hij liep verder en we kwamen uit bij een parcours van de gym. Het was ong. hetzelfde als de vorige keer maar er waren meerdere onderdelen. ''Oké Rosalia volbreng deze parcours binnen 5 minuten, maar er is nog iets moeilijker.''. Hij drukte op een rode knop. Er kwamen allerlei wezens tevoorschijn. Het waren niet echte wezens maar een soort illusie het is net als het echte wezen maar het is niet het echte. ''Gebruik hierbij wel je krachten hé ik heb deze parcours extra moeilijk gemaakt omdat jij je kan genezen.''. Dit wordt makkelijk zei ik in mezelf. Ik veranderde mijn kleren met een mooie amor en kon nu gelukkig snel van wapens afwisselen. Ik begon met een kusarigama. Deze wapen kon ik goed gebruiken voor lange afstanden. Als de wezens te dichtbij komen dan gebruikte ik een gewone zwaard.

Dit is een kusarigama:

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Ik had gisteren een hele zware dag achter de rug. Ik was helemaal kapot toen ik mijn bed in stapte maar gelukkig had ik dit al vaker gehad en kon ik snel weer door. Mijn mentor vroeg meteen of ze me gisteren te hard had aangepakt en of ik spierpijn had. "Ik heb nooit last van spierpijn. Echt nooit dus doe met me wat je wilt. Ik ben er klaar voor." Ik moest eerst een paar parcoursen doen en toen mocht ik zelf oefenen met mijn pijl en boog. Ik vond het geweldig om mijn wapen weer te gebruiken en voelde me dan ook meteen in mijn element. Ik schoot op een speciaal daarvoor ontworpen baan het ene doelwit na het andere dood. Na een tijdje vond ik het saai worden en verhoogde het tempo wat. Ik moest nu met drie pijlen tegelijk schieten anders hield ik het niet bij. Toen ik daarmee klaar was begon ik een beetje de normale onderdelen te volgen. Vallen zetten, vuur maken, weten hoe je water moet reinigen,camouflage enz... Het waren de basis onderdelen maar bijna iedereen vergat ze te doen. Ik deed ze altijd omdat ik weet dat het het verschil kan betekenen tussen leven en dood. Morgen zouden we met zijn alle samen trainen voor het laatst en dan worden we in het Labyrint gedropt. Ik was ontzettend zenuwachtig wat er me stond te gebeuren.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Daniel:

Ik zuchtte, ik had eigenlijk geen zin om me te verstoppen voor die mannen. Op zich had ik niets tegen de extra trainingen, maar ze waren altijd zo verdomde vroeg, dáár had ik een hekel aan. Ik zat ondertussen alweer op mijn bed en staarde een beetje bij het raam naar buiten. Ik hield me zo stil mogelijk aangezien Elizabeth al in bed lag en ze haar slaap nodig zou hebben. Weer pakte ik mijn tas erbij en keek ik of alles erin zat, daarna zette ik hem weer onder mijn bed neer. Met een zucht ging ik uiteindelijk onder de dekens liggen en sloot ik mijn ogen, ik was eigenlijk ook wel moe.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Ik werd wakker. Het was de allerlaatste dag van de training. Morgen gingen we met z'n alle het Labyrint in, en vandaag gingen we met z'n alle trainen. Ik pakte mijn rugzak keek er voor de laatste keer in en sloot hem goed. Vanaf nu mocht ik hem niet meer uit het oog verliezen. Dit kon voor mij het verschil tussen leven en dood beteken. Ik keek op de klok. @#$I@ het was pas vijf uur s'ochtends waarom begonnen de trainingen altijd zo vroeg. Ik liep naar de trainingszaal waar een mager ontbijt voor ons allemaal stond. Ik zag dat er nog niemand was en ging zitten. Ik keek op mijn bord. Net zoals altijd lag er een klein broodje, een glas water en wat vlees. Je kan het niet meenemen want overal kijken bewakers naar je. Ik voelde hun ogen in mijn rug prikken maar trok er niets van aan. Ik pakte mijn broodje legde er wat vlees op en begon maar met ontbijten. Mijn ouders zeiden altijd: Je moet maar denken het kan altijd erger. Ik glimlachte en wachtte tot de andere kwamen. Ik mocht niet beginnen tot de rest er was. Dat zou mij een voorsprong geven.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Ik werd wakker en gaapte. Nog een dag training en dan het labyrint in. Ik keek voor de zekerheid in mijn tas ik heb water, eten en wat hulp spullen. Ik sloot mijn tas en kleedde me om. Ik keek of Gabriël wakker was maar hij sliep nog, zou ik hem wakker maken voordat hij zich verslaapt. Ik besloot om hem toch niet wakker te maken voordat hij boos wordt. Ik liep naar beneden nog half slaperig en kwam de zaal binnen. Ik gaapte. ''Goeie morgen Elizabeth.''. Ik schoof aan naast Elizabeth. ''Zijn wij de eerste?'',zei ik met een nog slaperige stem. Ik keek op de klok en het was al bijna tijd. ''Ben jij zenuwachtig voor morgen?''. Tegelijk pakte ik mijn glas water en dronk wat. Ik keek nog naar mijn arm en moest nog denken aan eergisteren toen ik mezelf met een passer sneed en lachte een beetje. Je kon niks ervan zien dat wat was gebeurd.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Daniel:

Ik was wakker geworden in een lege kamer, wat betekende dat Elizabeth al aan het ontbijten was. Al snel had ik mijn rugzak op mijn rug en stormde ik de zaal binnen. 'Goedemorgen.' Riep ik lekker hard en ik zag een in slaap gevallen bewaker wakker schrikken. Ik ging aan tafel zitten en nam een paar slokken water. Daarna at ik een enkel broodje en nam ik een plak vlees. In mijn mond rolde ik hem op en vouwde ik hem zo onder mijn tong. Ik grijnsde omdat ik het trucje dus nog steeds kon, en slikte uiteindelijk het vlees door. Dit was dé manier om eten het labyrint in te smokkelen, hoewel het natuurlijk niet helemaal eerlijk was. Dit jaar ging ik zonder smerige trucjes winnen, ik zou als eerste uit het labyrint komen en dan zou ik de rest van de dag heerlijk in mijn bed liggen. Ik kon het nu al voor me zien. 'Zin in morgen?' Ik keek vooral Rosalia glimlachend aan. 'Je gaat vannacht in je eigen bed slapen maar word wakker in het labyrint, dus ga slapen met je rugtas om.' Fluisterde ik snel tegen haar, veel mensen vergaten het en werden dus zonder spullen in het labyrint gedropt.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gabriël bleef nog wat liggen nadat zijn wekker was afgegaan, maar realiseerde dat dit de laatste trainingsdag was en sprong toen uit zijn bed terwijl hij zich haastig omkleedde en bijna zijn rugzak vergat. De rest was al aan het ontbijten en hij schoof snel bij. Zijn haar lag warrig maar dat kon hem momenteel eigenlijk niets schelen. "Goeiemorgen" zei hij met een mond vol eten. Het feit dat ze morgen in het labyrint zouden staan maakte hem zenuwachtig, en dat zorgde er weer voor dat hij actiever dan gewoonlijk was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld